အာဏာရွင္စနစ္၏ အသက္ကယ္ေဆး (သို႕) အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ

ဧျပီ ၁၂၊၂၀၁၄
M-Media
ေဆာင္ပါးရွင္-ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ

ႏိုင္ငံေရးစနစ္တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႕ကူးေျပာင္းျခင္း (သို႕မဟုတ္) အာဏာရွင္အစိုးရစနစ္တစ္ရပ္ ဆုံးခန္း တိုင္ျခင္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအားေကာင္းဆဲ အုပ္စုေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီအုပ္စုေတြထဲမွာ စစ္တပ္ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၲရားနဲ႔ လက္တဆုပ္စာလူတစ္စုနဲ႔ပဲဆိုင္တဲ့ အက်ဳိးစီးပြားေတြ ပါဝင္တယ္။ ဒီမိုကေရစီဟာ သူတို႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္လို႔ အင္အားႀကီးအုပ္စုေတြက ခံစားရတဲ့အခါ သူတို႔ဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ စနစ္က်င့္ထုံးေတြကို အားနည္း ခ်ည့္နဲ႕သြားေအာင္၊ ႀကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္လို႔ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေလ့ ရွိပါတယ္။ ယခင္ အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြကပဲ လက္ရွိအင္အားေကာင္းတဲ့ အစိုးရပိုင္း၊ စီးပြားေရးပိုင္းနဲ႔ မီဒီယာရင္းျမစ္ေတြအေပၚမွာ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ထိန္းခ်ဳပ္ ထားႏိုင္ေသးတာကလည္း ဒီလိုျခယ္လွယ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ိဳး ဖန္တီးေပးေနပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ တည္ဆဲအေနအထားကို ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အဲဒီ ၿခိမ္းေျခာက္ခံအုပ္စုေတြဟာ လူအမ်ားစုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရရွိေအာင္ ရွာေဖြၾကတယ္။ ဒီအခါမွာ အမ်ားဆုံးလုပ္ေလ့ရွိတာကေတာ့ ဒီမိုကေရစီနည္းက်စရာမလိုဘဲနဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ လူႀကိဳက္မ်ား ေရပန္းစား လာေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ့္ အမ်ဳိးသားေရးမ်က္ႏွာစာနဲ႔လွည့္ၿပီး သိမ္းသြင္းစည္း႐ုံးေတာ့တာပဲ..။ ဒီနည္းလမ္းကသာ အာဏာရွင္စနစ္ ဆက္လက္ ရွင္သန္ႏိုင္မယ့္ ေနာက္ဆံုး အသက္ကယ္ေဆးတစ္ဖံုပါ။ သူတို႔ရဲ႕ လက္က်န္ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈကို ေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဟာ အျခားအတိုက္အခံ အုပ္စုေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ထဲမွာလည္း အမ်ဳိးသားေရး ဆိုတာကို မပါမျဖစ္ပါရတဲ့ ဟင္းလ်ာတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာရေလေအာင္ ဆြဲေဆာင္ရာမွာ ေအာင္ျမင္ေကာင္း ေအာင္ျမင္ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အစိုးရစနစ္ေဟာင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးတဲ့ အတိုက္အခံေတြ (လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ လူမ်ားစုလူမ်ဳိးႀကီးအုပ္စုထဲက ထိပ္ပိုင္းအလႊာေတြ အပါအဝင္)ဟာလည္း `အမ်ဳိးသားေရး´ဆိုတာကို ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ စင္ျမင့္တစ္ခုအျဖစ္ ႐ႈျမင္မယ့္အလားအလာရွိပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈတစ္ခု ကိုသာ သူတို႔ ဦးေဆာင္နိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာမွာကိုးဗ်။

¥¥¥¥¥¥¥¥¥   ¥¥¥¥¥¥¥¥¥   ¥¥¥¥¥¥¥¥¥

က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံပညာဆည္းပူးခဲ့တဲ့ ဆရာသမားေတြထဲက တစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ “အီေဂါ ဘလာဇီဗစ္” ဟာ ေဘာ့စနီးယားႏိုင္ငံမွာ ေမြးဖြားတဲ့ ခရိုအက္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ေတြထဲမွာ ဆရာအီေဂါ နဲ႕ က်ေနာ္ ရင္းႏွီးမႈပိုရွိသလို၊ က်ေနာ္နဲ႕ အျမဲတမ္းအျမင္တူတယ္လို႕ မဆိုသာေပမဲ့ ဆရာ့ရဲ့ ဓမၼဓိဌါန္က်က် ေတြးဆေကာက္ခ်က္ခ်ပံုေတြကို က်ေနာ္ သေဘာက်ပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ ဆရာအီေဂါဆီက သူတို႕ ႏိုင္ငံမွာၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ေခတ္ေျပာင္းစနစ္ေျပာင္းခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ အစြန္းေရာက္အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ လွိမ့္သြင္းခဲ့မႈကစလို႔ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးသုဥ္းသတ္ျဖတ္မႈေတြအေၾကာင္း က်ေနာ္ နားေထာင္မွတ္သားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာ`အီေဂါ´ ေျပာျပတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ အခု က်ေနာ့္ဒီေဆာင္းပါးရဲ့ အေျခခံေက်ာရိုး ျဖစ္ပါတယ္။

`အီေဂါ´တို႕ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ေဒသမွာ ခရိုအက္ေတြ၊ အဲလ္ေဘးနီးယားမြတ္ဆလင္ေတြ၊ ဆာ့ဘ္ေတြအျပင္ တျခားလူမ်ိဳးေတြ အစံုရွိၾကတယ္။ တခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီလို ဘာသာ၊လူမ်ိဳးမတူေပမဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူတကြရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းေတြဟာ ရုတ္တရက္ အခ်င္းခ်င္းသတ္ျဖတ္ၾကတဲ့အထိ တဘက္နဲ႕တဘက္ နာနာက်ည္းက်ည္း မုန္းတီးသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ `အီေဂါ´ ရဲ့ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြဆိုရင္ လူသတ္ပြဲေတြမွာ အသက္ဆံုးရံႈး ခဲ့ရတယ္။ `အီေဂါ´ကိုယ္တိုင္လဲ မေသယံုတမယ္ ထြက္ေျပးလာခဲ့ရတယ္။ ဒီလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနထိုင္ လာၾကတဲ့  အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းေတြဟာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြား ေစတာ ဘယ္အေၾကာင္းခံေၾကာင့္လဲလို႕ `အီေဂါ´က ႏွစ္ေပါင္း၂၀ေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းထုတ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဒီထက္ပိုျပီး ေလ့လာခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာမွ မဟုတ္ဘူး၊ တျခားႏိုင္ငံ ေတြမွာလည္း ဒါမ်ိဳးေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို စျပီးေလ့လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဒီျဖစ္ရပ္ဆိုးနဲ႕ပက္သက္ျပီး ငါတို႕ ခံစားခဲ့ရတယ္၊ သူတို႔က အသာရခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ေဘးဖယ္ထားျပီး ဒီလို ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာသလဲ ဆိုတာကို ပညာရွင္ဆန္ဆန္ စနစ္တက်သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့ အေျဖတစ္ခု ေကာက္ခ်က္ဆြဲလို႕ရလာတယ္။ အေျဖဆိုတာ ထက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ပံုစံတစ္ခုကို သြားေတြ႕တယ္။ အဲဒီျဖစ္စဥ္ကို “The Vicious Circle of Extreme Nationalism” (အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒေၾကာင့္ ဆင့္ကဲျဖစ္လာတဲ့ အဆိုးေက်ာ့သံသရာ)လို႕ အမည္ေပးခဲ့တယ္။ တဘက္ဘက္ က သတ္ျဖတ္၊ မီးရိႈ႕၊ လုယက္ဖ်က္ဆီးတာေတြ တရားလြန္လုပ္လာတဲ့အခါ က်န္တဲ့တဘက္ကလည္း လက္တုန္႔ျပန္ အၾကမ္းဖက္လာတဲ့အတြက္ ဒီအဆိုးသံသရာက မျပီးဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲနဲ႕ သံသရာလည္သြားတဲ့အေၾကာင္း ကို ေဖၚညႊန္းထားတာပါ။

ယူဂိုဆလားဗီးယားျပည္ေထာင္စုရဲ့ ေနာက္ခံသမိုင္းအက်ဥ္း

စစ္ေအးေခတ္တုန္းက အေရွ႕ဥေရာပႏိုင္ငံေတြနဲ႕အတူ ယူဂိုဆလားဗီးယားျပည္ေထာင္စုဟာလည္း ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ယူဂိုဆလားဗီးယားျပည္ေထာင္စုဆိုတာ ၀ါဒတူကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံ ေျခာက္ႏိုင္ငံအျပင္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုႏွစ္စု ေပါင္းထားတာျဖစ္ျပီး မတူကြဲျပားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ၊ ကိုးကြယ္မႈေတြ စုစည္းထားတဲ့ တိုင္းျပည္ၾကီးတစ္ခုပါ။

ျပည္နယ္အလိုက္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဖၚျပရရင္ –

(၁) ဆလိုေဗးနီးယားျပည္နယ္မွာ လူဦးေရ ၁ သန္းခန္႔ရွိျပီး၊ အမ်ားစုက ဆလိုေဗးနီးယန္း(၉၅%)ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တျခားျပည္နယ္ေတြထက္ ပိုျပီး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ျပည္နယ္တစ္ခုပါ။ (၁၉၉၁)ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ခြဲထြက္သြားပါတယ္။

(၂)  ခရိုေအးရွား – လူဦးေရ ၄ သန္းေလာက္ရွိျပီး အမ်ားစုက ခရိုအက္လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူနည္းစု ဆာ့ဘ္ေတြက ၁၂% ရွိျပီး ဟိုတစ္စု ဒီတစု စုစည္းျပီးေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ (၁၉၉၁)ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၂၅)ရက္ေန႔မွာ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာ ခဲ့တဲ့အတြက္ တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။

(၃)  မက္ဆီဒိုနီးယား – လူဦးေရရဲ့ ၃ ပံု ၁ ပံုခန္႕ရွိတဲ့ အဲလ္ေဘးနီးယား မြတ္ဆလင္ေတြဟာ ေျမာက္ပိုင္းမွာ စုစည္းေနထိုင္ ၾကပါတယ္။ (၁၉၉၂) ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွာ လြတ္လပ္တဲ့ မက္ဆီဒိုးနီးယားႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

(၄)  ေဘာ့စနီးယား ဟာဇီဂိုးဗီးနား – ေဘာ့စနီးယား (Bosniak) မြတ္ဆလင္ (၄၃%) ေလာက္ရွိျပီး၊ ေဘာ့စနီးယား ဆာ့ဘ္ ေအာ္သိုေဒ့ါ (၃၁%)၊ ေဘာ့စနီးယား ခရိုအက္ ကတ္သိုလစ္ (၁၇%) ခန္႔ရွိတယ္။ ဆာ့ဘ္လူမ်ိဳး မြတ္ဆလင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ (၁၉၉၂) ခုႏွစ္ ဧျပီလမွာ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာေတာ့ ဆာဗီးယားရဲ႕ ၾကား၀င္ခေလာက္ဆန္မႈေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးအၾကမ္းဖက္မႈေတြ နဲ႕ စစ္ပြဲေတြျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့အတြက္ လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ အသက္ဆံုးရံႈးခဲ့ရျပန္ပါတယ္။

(၅) မြန္တီနီဂရိုး – ယူဂိုဆလားဗီးယားျပည္ေထာင္စုကေန ခြဲထြက္လိုသူေတြ ရွိသလို၊ ဆာ့ဘ္ေတြနဲ႕ ေပါင္းလိုသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တျခားႏိုင္ငံေတြ ခြဲထြက္သြားစဥ္မွာေတာင္ သူတို႕မခြဲထြက္ခဲ့ဘဲ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္မွာ `ဆာဗီးယား ႏွင့္ မြန္တီနီဂရုိး´ ဆိုျပီး ႏိုင္ငံေထာင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း တာရွည္မခံဘဲ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံထပ္ကြဲသြားပါတယ္။

(၆) ဆာဘီးယား – ယူဂိုဆလားဗီးယားတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ဆာ့ဘ္လူမ်ိဳးေတြ စုစုေပါင္း သန္း ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီး အမ်ားစုက ဆာဘီးယားျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္ပါတယ္။ က်န္ျပည္နယ္ေတြမွာလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနၾကတယ္။

(၇) ကိုဆိုဗိုဆို – အဓိကေနထိုင္သူမ်ားက အဲလ္ေဘးနီးယားလူမ်ိဳး မြတ္ဆလင္ေတြျဖစ္ျပီး လူဦးေရ တစ္သန္း ေလာက္ရွိတယ္။ သူတို႕ဟာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၈၉ ခုႏွစ္အထိ ယူဂိုဆလားဗီးယား ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသအျဖစ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္လာရာကေန ဆာဗီးယားသမၼတျဖစ္လာတဲ့ မီလိုဆီဗစ္ရဲ့ သိမ္းပိုက္ မႈေၾကာင့္ကတဆင့္ သမိုင္းတြင္မဲ့ျဖစ္ရပ္ဆိုးေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။

ယူဂိုဆလားဗီးယားျပည္ေထာင္စုၾကီးကို ျခံဳၾကည့္ရင္ ဆာ့ဘ္လူမ်ိဳးေတြကသာ လြမ္းမိုးထားခဲ့တယ္။ ျမိဳ႕ေတာ္ ဘဲလ္ဂရိတ္ က ဆာ့ဘ္ေတြရဲ့ ဆာဗီးယားျပည္နယ္မွာရွိျပီး၊  အစိုးရထိပ္တန္းရာထူးေတြ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕၊ စစ္တပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုး ဆာ့ဘ္ေတြပဲ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားခဲ့တာပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာလည္း တျခားလူမ်ိဳးေတြကို ပါ၀င္ခြင့္မေပးဘဲ ဆာ့ဘ္ေတြကပဲ ၾကီးစိုးထားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ စီးပြားေရးမွာေတာ့ ဆာ့ဘ္ေတြ ထိပ္ဆံုးေရာက္မလာဘူး။ ဆလိုေဗးနီးယားတို႕ ခရိုေအးရွားတို႕ဘက္မွာ စီးပြားေရးပိုေကာင္းတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလို စီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးျပီး ခ်မ္းသာတဲ့ေဒသ ေတြြက ျပည္ေထာင္စုၾကီးထဲမွာ မေနထိုင္လိုၾကဘူး။ သူတို႕ျပည္နယ္က သယံဇာတေတြ ထည့္၀င္ေနရေပမဲ့ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရးအတြက္ သံုးစြဲရာမွာ ဆာ့ဘ္ေတြေနတဲ့ေဒသေတြမွာပဲ အသံုးျပဳေနျပီး၊ သူတို႕ျပည္နယ္ကို ဖြံ႕ျဖိဳးေအာင္ မလုပ္ေပးဘူးလို႕ ျမင္ၾကတယ္။ ခရိုအက္ေတြကလည္း တန္းတူအခြင့္အေရးမရလို႕ မေက်နပ္ၾကဘူး။ အခြင့္အေရး တန္းတူေပးပါလို႕ ေတာင္းဆိုေနရတာကိုလည္း ဘ၀င္မက်ျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႕ေတြလိုပဲ ဆာ့ဘ္လူမ်ိဳးေတြဘက္ ၾကည့္ရင္လည္း သူတို႔က အင္အားအၾကီးဆံုးလို႕ေျပာေနေပမဲ့ စီးပြားေရးမွာ တျခားသူေတြထက္ ေနာက္က်က်န္ေန ခဲ့တာကို မေက်နပ္ၾကဘူးဆိုတာ  ေတြ႕ရတယ္။

ဒီလို အမ်ိဳးသားေရးခံစားခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပင္းထန္ေနပါခဲ့ေစ – ကြန္ျမဴနစ္စနစ္နဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တည္ျငိမ္ေရးတို႕၊ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈတို႕ကို ဦးစားေပးတဲ့အတြက္ အဲဒီမေက်နပ္ခ်က္ေတြဟာ အျပင္ကိုထြက္ေပၚမလာဘူး။

မီလိုဆီဗစ္ (သို႔) ေဖါက္ျပန္ေရးသမား

(၁၉၈၉ – ၉၀)၀န္းက်င္ေလာက္မွာ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံေရးဇါတ္ခံုေပၚမွာ ၾကီးမားတဲ့ အေျပာင္းအလဲၾကီးေတြျဖစ္လာျပီး ပိုလန္၊ ခ်က္ကိုဆလိုဗက္ကီးယား စတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္က်င့္သံုးတဲ့ႏိုင္ငံေတြ တစ တစ ျပိဳလဲသြားတာ ေနာက္ဆံုး ဆိုဗီယက္ ျပည္ေထာင္စုမွာ အဆံုးသတ္သြားတယ္။ ဒီလို ဗဟိုဥေရာပနဲ႕ အေရွ႕ဥေရာပမွာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒၿပိဳလဲျခင္းေတြဟာ ယူဂိုဆလားဗီးယားကို  ရိုက္ခတ္လာတဲ့အတြက္ သူတို႕ဆီမွာလည္း ကြန္ျမဴနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို ဆက္လက္ကိုင္ဆြဲ ထားဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အေျခအေန ေရာက္သြားတယ္။  ဒီေတာ့ သူတို႕လည္း ႏိုင္ငံေရးစနစ္ အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္လာရတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြ ဖယ္ရွားခံရတယ္ (သို႕) ေနရာဖယ္ေပးရတယ္။ သူတို႕ေနရာမွာ ေခါင္းေဆာင္အသစ္ေတြ တက္လာတယ္။

ဒီလို ႏိုင္ငံေရးစနစ္ အေျပာင္းအလဲကာလမွာ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ေပၚလာတယ္။ သူ႔နာမည္က `ဆလိုဗိုဒမ္ မီလိုဆီဗစ္´ လို႕ ေခၚတယ္။ သူဟာ ေခတ္ေဟာင္းမွာ တေလ်ာက္လံုး ကြန္ုျမဴနစ္ပါတီေပၚ သစၥာခံေနရာကေန ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ ၀ါဒကိုစြန္႔လႊတ္ျပီး အမ်ိဳးသားေရး အေရခြံကို ေျပာင္းျခံဳလိုက္သူ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရားအရၾကည့္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ ၀ါဒ နဲ႕ အမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒက လံုး၀ဆန္႔က်င္ဘက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေျပာင္းအလဲျမန္ခဲ့တယ္။ ယခင္က `မီလိုဆီဗစ္´ ဟာ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သူ႕ကို ဘယ္သူကမွ သတိမထားမိခဲ့ပါဘူး။ သူက ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးတဲ့ အတြက္ သူရဲ့ျပိဳင္ဘက္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အျပတ္ရွင္းျပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ထိပ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္ရာထူးကို ရယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ဆာဗီးယားသမၼတ အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရျပီး၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို `ဆိုရွယ္လစ္ အမ်ိဳးသားေရးပါတီ´ဆိုတဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္ နာမည္ ေျပာင္းလဲလိုက္တယ္။

တဘက္မွာလည္း ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ျပိဳလဲသြားျပီဆိုေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကိုဗဟိုျပဳျပီး တည္ေထာင္ထားခဲ့တဲ့ ယူဂိုဆလား ဗီးယားျပည္ေထာင္စု လည္း ျပိဳကြဲေတာ့ မလိုျဖစ္လာတယ္။ ျပည္နယ္ေတြက ခြဲထြက္မယ္လို႕ အသံေတြထြက္လာတယ္။ ဆလိုေဗးနီးယားက ျပည္ေထာင္စုၾကီးမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူးလို႕ စေျပာလာတယ္။ ဒီအခါ မီလိုဆီဗစ္က ေစ့စပ္ ညွိႏိႈင္းမယ္ေျပာျပီး အခ်ိန္ဆြဲလွည့္စားရင္း ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညွိႏိႈင္းရာမွာ မေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္ (၁၉၉၁)ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ခြဲထြက္သြားပါတယ္။ (၁၉၉၁)ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာပဲ ခရိုေအးရွားကလည္း လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာတဲ့အခါ အဲဒီျပည္နယ္ထဲက ဆာ့ဘ္လူမ်ိဳးအမ်ားစုေနတဲ့ေနရာေတြကို ခြဲထြက္မခံဘဲ ဆာဗီးယားပိုင္တယ္၊ ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ဆိုျပီး သိမ္းပိုက္ရာကေန စစ္ပြဲေတြ စျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆာဗီးယားစစ္တပ္ဆိုတာ ယခင္က ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ အျဖစ္ တျပည္လံုးမွာတပ္ဆြဲထားတဲ့ ယူဂိုဆလားဗီးယားစစ္တပ္ၾကီးပဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ခုလို ခရိုေအးရွား၊ ေဘာ့စနီးယား ႏွစ္ျပည္နယ္နဲ႕ စစ္ပြဲေတြျဖစ္လာေတာ့ ကိုယ့္တပ္ေတြကို ခါးလယ္ကျဖတ္ခံထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ မီလိုဆီဗစ္က တပ္ေတြကို ျပန္စုစည္းႏိုင္ဖို႕အတြက္ အၾကံအစည္ၾကီးၾကီးနဲ႕ ဆလိုေဗးနီးယားနယ္စပ္မွာ စစ္ပြဲတုတစ္ခု ဖန္တီး လိုက္တယ္။ ျပီးမွ အတုအေယာင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ျပျပီး တပ္ေတြျပန္ရုတ္သိမ္းတဲ့ပုံမ်ိဳးနဲ႕ ကိုယ့္တပ္ဖြဲ႕ေတြကို ျပန္ေခၚ လိုက္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အဲလ္ေဘးနီးယားလူမ်ိဳးစုေတြေနတဲ့ ကိုဆိုဗိုေဒသမွာလည္း လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးခဲ့တယ္။ မီလိုဆီဗစ္က စစ္ပြဲေတြတိုက္တဲ့အခါမွာလည္း သူလိုသေလာက္ပဲတိုက္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒီလို ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ျပီးတဲ့အခါမွာ ကုလသမဂၢတပ္ဖြဲ႕ေတြ ေရာက္လာျပီး နယ္စပ္နားမွာတပ္စြဲတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိသြားေတာ့ သူ႕တပ္ဖြဲ႕ေတြကို သူၾကံစည္ထားတဲ့ ေနာက္တစ္ေနရာကို ေျပာင္းျပီး တိုက္ခိုက္ ျပန္တယ္။ ဒီလို တေနရာျပီး တေနရာတိုက္လိုက္တာ (၄)ေနရာမွာ စစ္ပြဲၾကီးေတြျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မီလိုဆီဗစ္ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တဲ့ ယူဂိုဆလားဗီးယားျပည္ေထာင္စုၾကီးလည္း အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ျပိဳကြဲသြားတာ ခုဆိုရင္ ႏိုင္ငံငယ္ေလး ေတြ (၇)ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့ပါျပီ။

မီလိုဆီဗစ္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာတည္ေဆာက္ခဲ့ပံု

ဒီေတာ့ အေၾကာင္းအရာကို ျပန္ေကာက္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ျပိဳလဲမႈနဲ႕အတူ စင္ေပၚေရာက္လာတဲ့ မီလိုဆီဗစ္ ဆိုသူဟာ သူ႕ရဲ့ အာဏာကို ဘယ္ပံုဘယ္နည္း တည္ေဆာက္ခဲ့သလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႕ ဆက္ျပီးေလ့လာၾကည့္ပါမယ္။

ယခင္ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္ေဟာင္းမွာ အာဏာ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ နဲ႕ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈေတြရွိတဲ့ အာဏာရွင္ေတြနဲ႕ အလိ(Elite) လို႕ေခၚတဲ့ လူ႔မလိုင္လူတန္းစားေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလူေတြက တိုင္းျပည္ရဲ့ စီးပြားေရးတစ္ခုလံုး ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့အျပင္၊ တျခားက႑တိုင္းမွာလည္း အေပၚစီးကေနခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အစိုးရဘက္ေတာ္သား ပညာရွင္ေတြ၊ အစိုးရအၾကိဳက္ ေျပာေန လုပ္ေနတဲ့ လူေတြခ်ည္းပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္ေျပာင္း စနစ္ေျပာင္းခ်ိန္မွာေတာ့ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြလည္း အသံုးမ၀င္ေတာ့ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရသစ္ကို ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႕ ေရြးခ်ယ္ဖို႕လိုအပ္ လာတယ္။ ဒီေတာ့ ေခတ္ေဟာင္းက အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြနဲ႕ ပက္သက္ခဲ့သူေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရံႈးနိမ့္ သြားမွာကိုလည္း ေၾကာက္ရြံ႕လာၾကတယ္။ သူတို႕အတြက္ တျခားလုပ္စရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။

ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ခ်င္းတူေပမဲ့ ဆလိုေဗးနီးယားတို႔၊ ခရိုေအးရွားတို႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သေဘာထား အလယ္အလတ္ရွိတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္တယ္။ သူတို႕က အေျခအေနမွန္ကို သေဘာေပါက္ျပီး လူထုက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ေတြကို လိုလာျပီ၊ အာဏာရွင္ေတြကို အလိုမရွိေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလို႕ ေျပာင္းလဲမႈေတြ စလုပ္ခဲ့တယ္။ ဒီလို လုပ္ျပီးမွ  ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ျပိဳင္တဲ့အခါမွာ လူထုက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေခါင္းေဆာင္ေတြအျဖစ္ သူတို႕ကိုပဲ ဆက္လက္ ေထာက္ခံခဲ့တဲ့အတြက္ ေနာက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာလည္း ဆက္လက္အႏိုင္ရရွိခဲ့တယ္။

မီလိုဆီဗစ္ကေတာ့ ဆလိုေဗးနီးယားတို႕၊ ခရိုေအးရွားတို႕မွာ လုပ္သလိုမ်ိဳး မလုပ္ဘူး။ သူ႕ရဲ့ လုပ္ေဆာင္ပံုကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ျပိဳင္ဘက္ႏိုင္ငံေရး သမားေတြကို ျပန္ေပးဆြဲျပီး လက္စေဖ်ာက္ပစ္တာပဲ ျဖစ္တယ္။ (အဲဒီတုန္းက အေၾကာင္းရင္း မွန္ေတြကို ဘယ္သူကမွမသိခဲ့ၾကဘူး။ ေနာက္ပိုင္း လူမ်ိဳးသုဥ္းသတ္ျဖတ္မႈေတြေၾကာင့္ ရံုးတင္စစ္ေဆးတဲ့အခါက်မွ အမႈမွန္ေတြ ေပၚလာျပီး မီလိုဆီဗစ္ရဲ့ လက္ခ်က္ေတြပဲဆိုတာ လူေတြသိလာခဲ့ၾကတာ။) အဲဒီလို ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္းမွာပဲ ျဖဳတ္ထုတ္ သတ္ပံုစံမ်ိဳး လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တိုင္းျပည္မွာ ေခါင္းေဆာင္ဆိုလို႕ မီလိုဆီဗစ္တစ္ေယာက္ပဲ ေလာက္ေလာက္ လားလား ရွိေတာ့တဲ့ အေျခအေနျဖစ္သြားတယ္။ က်န္တဲ့ အတိုက္အခံေတြဆိုတာလည္း အားမေကာင္းၾကဘူး။ မီလိုဆီဗစ္က အာဏာရဲ့အရသာကို သိသြားတဲ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ ရံႈးနိမ့္မွာ ေၾကာက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဏာကို ဆက္လက္ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ဖို႕ ၾကံစည္ေတာ့တယ္။

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒဆိုတာကေတာ့ အေငြ႕ပ်ံေပ်ာက္ကြယ္သြားေပမယ့္ စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထားခဲ့တဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ယႏၱရားကေတာ့ တည္ရိွေနဆဲပါ။ စီးပြားေရး၊ မီဒီယာ၊ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ ေထာက္လွမ္းေရး စတဲ့ က႑မ်ားအေပၚမွာလည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားဆဲျဖစ္တယ္။ အတိုက္အခံေတြအေပၚ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ဖိႏွိပ္ခဲ့ၾကတဲ့ လယ္ယာနဲ႕ စိုက္ပ်ဳိးေရးစီမံသူေတြ၊ ဘဏ္အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ၊ စက္ရံုမွဴးေတြ၊ ကုန္သြယ္ေရးအႀကီးအကဲေတြ၊ ျပည္တြင္းေရဒီယိုနဲ႕ ရုပ္ျမင္သံၾကားကို ထိန္းခ်ဳပ္ ညြန္ၾကားသူေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ ရဲခ်ဳပ္ေတြ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေအးဂ်င့္ေတြ၊ ကြန္ျမဳနစ္ပါတီေကဒါေတြက မိမိတို႕ အေပၚက်ေရာက္လာမယ့္ အေျပာင္းအလဲေတြကို ေသလုမတတ္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကတယ္။ မီလိုဆီဗစ္ကလည္း သူတို႕တေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႕၊ ၾသဇာအာဏာ တည္ၿမဲေနဖို႕ လမ္းေၾကာင္းတစ္စ ေဖာ္ထားေပးခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီလူေတြ အားလံုးကလည္း သူေဖၚေပးတဲ့လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။

စဥ္းလဲေသာနည္းျဖင့္ ျပည္သူလူထုဆီက Legitimacy ရယူခဲ့ပံု အဆင့္ဆင့္

ခုေတာ့ မီလိုဆီဗစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ရေတာ့မယ္။ မီလိုဆီဗစ္အေနနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္တဲ့အခါ အဆင့္သင့္မျဖစ္တဲ့ အခ်က္တခ်က္က အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီ မရွိေတာ့တာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ေတြ၊ ရဲေတြ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ေဒသအာဏာပိုင္ေတြ၊ မီဒီယာေတြ စတဲ့ က႑ေပါင္းစံုမွာ `မီလိုဆီဗစ္´ကပဲ ယခင္အတိုင္းထိန္းခ်ဳပ္ထားဆဲ ျဖစ္တယ္။ သူ လုိခ်င္တဲ့အတိုင္း လုပ္ႏုိင္တဲ့ apparatus ေတြအျဖစ္ ရွိဆဲပဲ။ အထူး အခြင့္အေရးေတြလည္း သူနဲ႕ အေပါင္းအပါေတြပဲ ဆက္လက္ယူထားဆဲပဲ။ ေနာက္ျပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈအရွိဆံုး အင္အားအေတာင့္တင္းဆံုးပါတီ ျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ဒါေပမဲ့ Ideology မရွိေတာ့ဘူး။ ယခင္ကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို အသံုးခ်ျပီး တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္တာ နည္းလမ္းက်တယ္၊ Legitimacy ရွိတယ္။ ခုေတာ့ Social contract လို႕ေခၚတဲ့ အစိုးရ နဲ႕ ျပည္သူ ၾကားမွာထားတဲ့ သေဘာတူညီမႈ

– တနည္းအားျဖင့္ သူဟာ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕ ထိုက္တန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပ ခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး။ ဗန္းျပစရာ၀ါဒလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီလို ႏိုင္ငံေရး`အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီ´မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ သူ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ သင့္ေတာ္တယ္၊ မွန္ကန္တယ္လို႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးဖို႕ လိုအပ္လာျပီ။

လူထုကလည္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို သေဘာမက်ေတာ့ဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ ေလာက္အတြင္းမွာ အဘက္ဘက္က ခၽြတ္ျခံဳက်သြားတာေၾကာင့္ အယူအဆအသစ္၊ စနစ္အသစ္၊ လူအသစ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကတယ္။ ယခင္ အစိုးရေဟာင္းတုန္းက အစိုးရရာထူး အေျပာင္းအလဲေတြက သူတို႕အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာပဲ ေျပာင္းလဲ ခဲ့တာျဖစ္ျပီး လူထုက ၀င္စြက္ဖက္ဖို႕ေနေနသာသာ ဘာမွေတာင္မသိခဲ့ရဘူး။ အခု စနစ္ေျပာင္းျပီဆိုေတာ့ လူထု အဆံုးအျဖတ္ကို ခံၾကရေတာ့မယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ရေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ လူထုကိုခ်ျပဖို႕ social contract တစ္ရပ္ လိုလာျပီ။ သူ တိုင္းျပည္ကို ဘာေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သင့္သလဲ၊ သူသာ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႕သင့္ေလွ်ာ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပဖို႕ လိုအပ္လာျပီ။ ျပည္သူေတြကို မဲဆြယ္ႏိုင္ဖို႕ ပံုရိပ္ေကာင္းေတြ၊ အျမင္ေကာင္းေတြ တစ္စံုတစ္ရာမွ မရိွေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ သူတို႕အတြက္ အလြယ္ကူဆံုး နဲ႕ အထိေရာက္ဆံုး အသက္ဆက္ေပးႏိုင္မယ့္ ေဆးစြမ္းၾကီးကေတာ့ `အစြန္းေရာက္ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒ´ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

အဆင့္(၁)

မီလိုဆီဗစ္က ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို႕ ဗန္းျပစရာ ၀ါဒတစ္ရပ္မရွိတဲ့အတြက္ ပထမဆံုးသူစလွမ္းတဲ့ ေျခလွမ္းအေနနဲ႕ တိုင္းျပည္အတြင္းမွာရွိတဲ့ မီဒီယာနဲ႕လူ႕၀န္းက်င္အတြင္း လြမ္းမိုးၾကီးစိုးထားဆဲျဖစ္တဲ့ အစြန္းေရာက္အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ လက္သပ္ေမြးျခင္းခံထားရတဲ့ ပညာရွင္ေတြ၊ စာေရးဆရာေတြကို လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္၊ ေရးသားခြင့္၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္၊ မီဒီယာေတြမွာ အသံလြင့္ခြင့္ ျပဳေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုတာ ယခင္ ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရလက္ထက္တုန္းက ေထာင္က်ရင္ က်၊ မက်ရင္ ထြက္ေျပးေနရသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူ႕ရဲ႕ အဓိကအၾကံအစည္ကေတာ့ သူ႕ေနာက္မွာ လူေတြကို စုစည္းႏိုင္ဖို႕အတြက္ အေၾကာက္တရားနဲ႕ အာဃာတတရား ဖံုးလြမ္းေနတဲ့၀န္းက်င္တစ္ခုကို ဖန္တီးႏိုင္ဖို႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခုက်ေတာ့ မီလိုဆီဗစ္က `လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္´ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုအသံုးခ်ျပီး ဒီလိုလူေတြကို ဇက္ၾကိဳးလႊတ္ေပးလိုက္ၾကတဲ့အခါ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွ စြာပဲ စတင္ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုလာတာေတြက မုန္းတီးေရးစကားေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီလူေတြက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာရင္စနစ္ဆိုးရဲ႕ စနစ္တက် Brainwash လုပ္ျခင္းခံထားရတဲ့ တဘက္ပိတ္ radical ေတြ ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဒီေတာ့ သူတို႕ စေျပာတာက Us & Them (ငါတို႕ နဲ႕ သူတို႕) ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။ ရန္ ငါ စည္းျခားတဲ့ စကားေတြ ေျဗာင္က်က် ေျပာလာတယ္။ ေနာက္ျပီး ေသခ်ာေရရာမႈမရွိတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ ထုတ္ေျပာလာတယ္။ ဟိုတုန္းကဆိုရင္ ဒီလူေတြ မရွိဘူး၊ ဟိုလူေတြမေရာက္ေသးဘူး ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ထုတ္ေျပာလာတယ္။ ငါတို႕ခံရတဲ့ မတရားမႈေတြဟာ အဲဒီလူမ်ဳိးျခား ေတြေၾကာင့္ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးေတြကိုသာ တရစပ္ ေျပာဆိုလာ ၾကတယ္။

ေခတ္ေဟာင္းတုန္းကဆို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ေရးသားေျပာဆိုေနခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူတို႕ ေျပာတာ၊ ေရးတာကို သိခြင့္ရတဲ့လူက ရာဂဏန္းေလာက္ပဲ ရွိလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႕က ႏိုင္ငံအႏွံ႔တရားပြဲေတြ လုပ္ျပီး အမုန္းတရားေတြကို ေျဗာင္က်က် မိႈင္းတိုက္လာတဲ့အခါ တစ္ခ်ိန္က ဖိႏွိပ္ၫွင္းဆဲခံထားရတဲ့ ျပည္သူမ်ားက မထင္မွတ္ဘဲ အာရံုေျပာင္း သိမ္းသြင္းခံၾကရေတာ့တယ္။ သူတို႕ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေရးနဲ႕ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ယံုၾကည္ခ်က္ ေတြဟာ မီဒီယာေတြ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြမွာ ရုတ္တရက္ ေပၚေပါက္လာၾကတယ္။ လူထုတရားပြဲေတြ လုပ္ေစတယ္။ အျငင္းပြားစရာျဖစ္မယ့္ အေၾကာင္းေတြ၊ စာေတြကို ပံုႏွိပ္မီဒီယာကေနတစ္ဆင့္ ေရးသားေဖာ္ျပေစတယ္။ လက္ကမ္း စာေစာင္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြ ေရးသားျဖန္႔ခ်ိလာႏိုင္တယ္။ တခါတေလက်ရင္ သူတို႕ကိုယ္တိုင္က ျဖန္႔ခ်ိတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ၾကားက ဘယ္သူမွန္းမသိသူ တေယာက္ ေယာက္က စာရြက္ေတြ ေသာင္းနဲ႕သိန္းနဲ႕ ခ်ီပြားျပီး ျဖန္႔ခ်ိ ေပးတာမ်ိဳးေတြ လုပ္လာတယ္။ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႕ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ဒီလို စာေတြ၊ အသံေတြေၾကာင့္ လူထုက စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။ သူတို႔ ေျပာတာ မွန္မ်ား မွန္ေန သလား၊ ငါတို႕က ခံရတဲ့သူေတြမ်ား ျဖစ္ေန ျပီလား၊ ငါတို႕ အႏၱရာယ္ေတြမ်ား က်ေရာက္ ေတာ့မွာလား ဆိုတဲ့ မေရရာမေသခ်ာမႈေတြ၊ ဒိြဟေတြ စတင္ ေပါက္ပြားလာတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ `မီလိုဆီဗစ္´ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ၀န္းက်င္ တစ္ခုက လူ႕ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ တေျဖးေျဖး ရုပ္လံုး ေပၚလာ ပါေတာ့တယ္။

မီလိုဆီဗစ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပထမအဆင့္ကို ျမင္သာေအာင္ပမာေပးရရင္ ေခြးေလးေတြကို ေမြးထားျပီး ေဟာင္ခိုင္းထားတာမ်ိဳးပါ။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ေခြးေဟာင္သံေတြ စတင္ျပီး ၾကားလာရတယ္။ အဲဒီလို ေခြးေတြက တရစပ္ ေဟာင္ေနတဲ့အတြက္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေန ေနတဲ့ လူေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ သံသယေတြစျပီး ေပၚလာတယ္။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ၀င္လာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေခြးေတြ ဒီေလာက္ေဟာင္ေနတာလဲဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ မလံုျခံဳမႈေတြ၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာေတြ ခံစားလာရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မီလိုဆီဗစ္အေနနဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ရင္လည္း  ရႈံးမွာ ေသခ်ာေနေသးတယ္။ လူထုက တဘက္မွာ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာေပမဲ့ တဘက္မွာလည္း သူတို႕ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ့ လုပ္ရပ္ဆိုးေတြကို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ မွတ္မွိေနဆဲျဖစ္တာမို႕ မဲေပးမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မီလိုဆီဗစ္ အေနနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ႏိုင္ေရး အတြက္ ေနာက္ထပ္ လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ ေျခလွမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။

အဆင့္(၂)

ဒုတိယေျခလွမ္းကေတာ့ သေဘာထားတင္းမာတဲ့၊ အစြန္းေရာက္၀ါဒေရးရာ ကိုင္ဆြဲထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ ေပၚလာတယ္။ အဲဒီပါတီေတြကလည္း တင္းမာတဲ့၊ အစြန္းေရာက္တဲ့ ၀ါဒေရးရာေတြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေဟာေျပာစည္းရံုးၾကတယ္။ ေသြးထိုး လႈံ႕ေဆာ္ၾကတယ္။ သူတို႕ အမ်ားဆံုးေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ ငါတို႕ လူမ်ိဳး၊ ငါတို႕သာသနာ ျခိမ္းေျခာက္ခံေနရျပီ။ အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ရန္သူေတြက ျပည္တြင္းမွာသာမက ျပည္ပမွာလည္း ရွိေနၾကျပီ။ အခ်ိန္မီကာကြယ္ၾကမွ ျဖစ္မယ္။ စုစည္းညီညႊတ္မွ ျဖစ္မယ္လို႕ ေျပာဆိုစည္းရံုးလာတယ္။ အဲဒီတုန္းက လူေတြမသိခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြရွိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေခတ္ေတြေျပာင္းသြားေတာ့မွ ေထာက္လွမ္းေရး ဖိုင္ေတြကို ျပန္လွန္ စစ္ေဆးၾကည့္တဲ့အခါ သိလာရတဲ့ အခ်က္ေတြအရ အဲဒီတုန္းကေထာင္ခဲ့တဲ့ ပါတီေလးေတြရဲ့ တ၀က္ေလာက္ဟာ မီလိုဆီဗစ္ရဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းေတြ အဓိကဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ `ပါတီအတု´ေတြသာ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။

အဆင့္(၃)

တတိယေျခလွမ္းကေတာ့ ေမာင္းျဖဳတ္တဲ့အဆင့္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္။ ဘယ္လို ေမာင္းျဖဳတ္လိုက္တာလဲဆိုေတာ့ တကယ့္ကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးအျဖစ္အပ်က္ တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာတာမ်ိဳးေပါ့။ ေဘာ့စနီးယားမွာ ဆာ့ဘ္လူမ်ိဳး ႏြားေက်ာင္းသား ေလးတစ္ေယာက္ကို အယ္လ္ေဘးနီးယား မြတ္ဆလင္ေတြက မုဒိန္းက်င့္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းတစ္ခု ထြက္ေပၚလာတာပါ။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ဟာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့သလား၊ မျဖစ္ခဲ့ဘူးလားဆိုတာ ယေန႔ထိ အေသအခ်ာမေျပာႏိုင္ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္း ေလ့လာစံုစမ္းမႈေတြအရ ဒါဟာ တကယ္မျဖစ္ခဲ့ဘဲ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ့ လႈံ႕ေဆာ္မႈသက္သက္ပဲလို႕ အခိုင္အမာ ေကာက္ခ်က္ခ်ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဒီသတင္း မွန္၊ မမွန္ မဆန္းစစ္ၾကဘဲ ဆာ့ဘ္လူမ်ိဳး မီဒီယာသမားေတြ၊ ကာတြန္းဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ တတ္သိပညာရွင္ေတြအားလံုးက အဲဒီသတင္းကို အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေအာင္ ဖြပစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ အစထဲက စိတ္ရႈပ္ေထြးျပီး သံသယစိတ္ေတြျဖစ္ေနတဲ့ လူထုက ေဒါသထြက္တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္တစ္ခုတည္းနဲ႕တင္ မျပီးပါေသးဘူး။ (၇)လေလာက္ အတြင္းမွာ အလားတူျဖစ္ရပ္ေတြ အမ်ားၾကီး သတင္းမီဒီယာေတြေပၚ တက္လာခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဆာဗီးယား အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီေတြဆိုသူေတြ နဲ႕ မ်ဳိးခ်စ္မီဒီယာေတြမွာေတာ့ အယ္လ္ေဘးနီးယန္းလူမ်ဳိးေတြဟာ ဆာ့ဘ္ေတြကို အႏၱရာယ္ေပးေနတဲ့ အၾကြင္းမဲ့ဒုစရိုက္သားေတြအျဖစ္ ရုပ္လံုးေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ Mass Propaganda ဆိုတဲ့ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးကို ၀ါဒမိႈင္းတိုက္တဲ့ အဆင့္ထိေရာက္သြားတာပါ။ ဒီေတာ့ `သူတို႕ နဲ႕ ငါတို႕´ဆိုတဲ့ ရန္ငါ စည္းျခားတဲ့ ကိစၥဟာ ပိုမိုထင္ရွားလာျပီး သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြ ပိုမိုနက္ရိႈင္းသြားပါတယ္။

အဆင့္(၄)

ေနာက္ဆံုးေျခလွမ္းကေတာ့ စစ္ပြဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ အင္အားသံုးျပီး လူအစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္တာပါပဲ။ လူမ်ဳိးျဖဳတ္သုတ္သင္မႈဆိုတာ ရုတ္ခ်ည္းထေပါက္ကြဲတတ္တဲ့ လူရမ္းကားတစ္စု ဒါမွမဟုတ္ အခ်င္းခ်င္းမုန္းတီးေနတဲ့ အေျခခံလူတန္းစားေတြက ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္တတ္ၾကပါဘူး။ ဒါေတြဟာ အၾကံစည္ရွိရွိ ပိပိရိရိ တြက္ခ်က္ျပင္ဆင္စီစဥ္ျပီးမွ လုပ္ေဆာင္တဲ့ စစ္ဆင္ေရးတစ္မ်ဳိးပါ။ အဲဒီလိုလုပ္ေဆာင္ဖို႕အတြက္ အစထဲက ၾကိဳတင္ ဖြဲ႕စည္းထားခဲ့တယ္လို႕ ယံုၾကည္ရတဲ့ တရားမ၀င္ လက္နက္ကိုင္အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ေတြကို အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕မွာ ေဒသခံ အလုပ္လက္မဲ့လူငယ္ေတြ၊ ရပ္ကြက္မွာ ေ၀းလား၀ါးလား ေန ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ ေထာက္ကထြက္လာျပီး လုပ္စရာကုိင္စရာမရွိလို႕ ျပန္လည္ ခိုးဆိုးလုယက္ေနတဲ့ လူမိုက္ေဟာင္းေတြ စသျဖင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ဖယ္က်ဥ္ ထားတဲ့ လူဆိုးလူမိုက္ေတြ ပါ၀င္ေနျပီး ေထာက္လွမ္းေရး ေအးဂ်င့္ေဟာင္းေတြက ဦးစီးကြပ္ကဲ သင္ၾကားေပးေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ကို ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ရင္ စနစ္တက်စုဖြဲ႕ထားတာျဖစ္ျပီး၊ လိုအပ္တဲ့ လက္နက္၊ ေငြေၾကး စတဲ့ အေထာက္အကူပစၥည္းေတြ အလံုအေလာက္ ရေနတာေတြ႕ရမယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အဆင့္ေတြကေန နည္းဗ်ဴဟာက်က် ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမရိွဘဲ ဒီေလာက္ၾကီးက်ယ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈၾကီးေတြ ျဖစ္ပြားလာစရာအေၾကာင္း မရိွပါဘူး။ အစြန္းေရာက္ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီ ပညာရွင္ေတြ နဲ႕ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ မ်က္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္မီဒီယာေတြလည္း ဒီလို လူမဆန္တဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈၾကီးေတြမွာ အလိုတူအလိုပါေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

လူထုကလည္း အရင္တုန္းက အတူတကြ ေရာယွက္ေနထိုင္ခဲ့တာမွန္ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၀ါဒမိႈင္းတိုက္မႈေတြေၾကာင့္  သံသယေတြၾကီးထြားလာျပီး သူ႕ေဒသ ကိုယ့္ေဒသ သက္သက္စီ ျဖစ္သြားၾကျပီျဖစ္တယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးက အၾကမ္းဖက္သမားေတြ လႈပ္ရွားရတာ ပိုျပီးလြယ္ကူေစပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က မြတ္ဆလင္ ေက်းရြာတစ္ရြာကို ၀င္ေရာက္မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးကာ ေတြ႕ရာလူေတြကို သတ္ျဖတ္ျပီး ထြက္ေျပးၾကတယ္။ အဲဒီရြာမွာ မီးေလာင္ျပီး အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္ေနတုန္းမွာ ေဒသခံ လက္နက္ကိုင္ရဲနဲ႕ ျပည္သူ႕စစ္ေတြ ေရာက္လာျပီးေတာ့ အေျခအေနကို ၀ုိင္းထိန္းသိမ္းေပးေနတယ္လို႕ သတင္းလြင့္ကာ ခုနက်ဴးလြန္သြားတဲ့ လက္စလက္နေတြကို သဲလြန္စ မက်န္ေအာင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို တရားမ၀င္အဖြဲ႕ေတြက က်ဴးလြန္ျပီး တရား၀င္အဖြဲ႕ေတြက လက္စလက္န ေဖ်ာက္ဖ်က္တာေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။

စစ္တပ္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ လူမသတ္ဘူး၊ မီးမရိႈ႕ဘူး၊ ၾကားေနတယ္လို႕ ရုပ္လံုးေပၚေအာင္ ေနျပတယ္။ တကယ္လုပ္တာက Paramilitary လို႕ေခၚတဲ့ တရားမ၀င္လက္နက္ကိုင္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ေတြ..။ တခါတေလမွာေတာ့ ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြလည္း ပါ၀င္ပက္သက္ ေနတယ္ေပါ့ေလ။ ဒီေနရာမွာ စစ္တပ္ရဲ့ အခန္း က႑က `အေျခအေနေတြကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနတယ္၊ တစ္ျမိဳ႕မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာကို အျခားျမိဳ႕ေတြ ကူးစက္မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္း ေပးေနတယ္´ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေပၚေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ ထားတယ္။ စစ္တပ္က ဒီလို သရုပ္ေဖၚထားတယ္ ဆိုေပမဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈျဖစ္ျပီး ပထမ ၂/၃ ရက္ ေလာက္ထိ အဲဒီေဒသကို သူတို႕လူေတြ  ၀င္၊ထြက္ျပီး လုပ္စရာရွိတာေတြ အျပီးလုပ္လို႕ရေအာင္ ဖြင့္ေပး ထားတယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒီေတာ့ ပထမ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္မွာ လမ္းေတြဖြင့္ေပးထားျပီး အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေတြအားလံုး ျပီးျပီဆိုတဲ့အခါ လမ္းေတြ၊ တံတားေတြ၊ ျမိဳ႕အ၀င္အထြက္ ဂိတ္ေတြအားလံုးကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ တကယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေဒသကို လာေရာက္သတင္းယူမဲ့ သတင္းေထာက္ေတြ၊ အမႈမွန္ေဖၚထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားမဲ့လူေတြ မ၀င္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ဆို႔ထားလိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္ကို သတင္းထုတ္ျပန္ရာမွာေတာ့ အေျခအေနေတြအားလံုးကို ထိန္းသိမ္း လိုက္ႏိုင္ျပီ။ လူတခ်ိဳ႕လည္း ကိုယ့္ျမိဳ႕ကိုယ့္ရြာကို ျပန္လာေနၾကျပီ။ ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္သူမွ လာၾကည့္ဖို႕ မလိုအပ္ပါဘူးလို႕ ေျပာၾကတယ္။ အစိုးရဘက္ကလည္း မိမိတို႕မွာ တာ၀န္မရိွေၾကာင္း၊ မိမိတို႕အေနႏွင့္ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းေပးရန္သာ တတ္စြမ္းႏိုင္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ ျပည္တြင္းပရိတ္သတ္ကို အခါခပ္သိမ္း သတင္းထုတ္ျပန္ေလ့ရိွခဲ့တယ္။ သူတို႕အဆိုအရ အၾကမ္းဖက္ခံရသူေတြက မိမိကိုယ္ကို ခုခံကာကြယ္တဲ့ အတြက္ တိုက္ခိုက္မႈေတြက ပိုမိုအရိွန္ျမွင့္တက္ လာရတယ္တဲ့ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုဆိုဗိုနဲ႔ ေဘာ့စ္နီးယားမွာ လူအစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈၾကီးေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။

ဒီထက္ပိုျပီး အတြင္းက်က် ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ မီလိုဆီဗစ္ရဲ့ လ်ိဳ႕၀ွက္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက အဲဒီလို အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ေတြကို ႏိုင္ငံအႏွံ႕မွာ ဖြဲ႕စည္းထားျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႕က ပထမအဆင့္မွာ တျခား မတူညီတဲ့လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ေက်းရြာေတြကို မီးရိႈ႕သတ္ျဖတ္ တာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ေရြးေကာက္ပြဲေတြ နီးလာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႕ကို ကြပ္ကဲ ေနသူေတြရဲ့ အမိန္႔အတိုင္း ျပိဳင္ဘက္ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို သတ္ျဖတ္တာေတြ၊ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္တာ၊ ရန္စတာေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႕အတြက္လည္း အဲဒီအဖြဲ႕ေတြက အဆင္သင့္ ရွိေနၾကတယ္။

အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အၾကမ္းဖက္ခံေနရသူေတြ စိတ္ထဲ “ငါတို႕လူမ်ိဳးေတြကို ကာကြယ္ေပးမဲ့သူ ဘယ္သူမွ မရွိပါလား” လို႕ စိတ္ပ်က္ ေဒါသထြက္လာၾကျပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးမွ ရေတာ့မယ္လို႕ စဥ္းစားလာတဲ့အတြက္ သူတို႕ ဘက္ကလည္း မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး လက္တုန္႔ျပန္ တိုက္ခိုက္လာတဲ့အခါမွာ ႏွစ္ဖက္ပဋိပကၡအျဖစ္ ပိုမိုၾကီးထြားသြားတယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ အစိုးရလိုခ်င္တဲ့ အကြက္ထဲကို တန္း၀င္သြားပါျပီ။ အစပိုင္းမွာ အစိုးရကိုယ္ႏိႈက္က မုဒိမ္းမႈ၊ သတ္ျဖတ္မႈ စတဲ့ ထြင္လံုးေတြနဲ႕ တို႔မီးရိႈ႕မီးလုပ္ သတင္းလြင့္ခဲ့ရေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႕ ဖန္တီးစရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘဲ တကယ္ျဖစ္လာ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အစိုးရက သူတို႕သိဒၶိတင္ေပးခ်င္တဲ့၊ Victims ေတြ အျဖစ္ ပံုေဖၚခ်င္တဲ့ဘက္က ခံရတဲ့သတင္းေတြကို အဆေပါင္းမ်ားစြာ ခ်ဲ႕ကားျပီး ထုတ္လြင့္ၾကတယ္။ သူတို႕ဘက္က အဆမတန္ခံစားလိုက္ရတဲ့ ပံုမ်ိဳးေပါ့။ ျပည္တြင္းက မ်ဳိးခ်စ္မီဒီယာေတြကလည္း ကိုယ့္အုပ္စုေတြရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္အၾကမ္းဖက္မႈေတြအေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့မွ မေဖာ္ျပၾကဘဲ တဘက္သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကိုေတာ့ မဆိုင္းမတြဘဲ အလြန္ျမန္ဆန္စြာ တင္ျပေလ့ရိွခဲ့တယ္။ ဒီအေျခအေနေၾကာင့္ စိုးရိမ္ေသာကနဲ႕ အမ်က္ေဒါသကို ပိုမိုႀကီးထြားလာေစၿပီး၊ ၀ါဒမိႈင္းမိေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို  “ကာကြယ္ျခင္း”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ တပ္ျပီး တျခားသူေတြကို ေမာင္းထုတ္ၾကေအာင္၊ ေသြးေခ်ာင္းစီး သတ္ျဖတ္ေစေအာင္ တြန္းပို႕ေပးလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခါမွာ အေျခအေနမွန္ေတြကို သိရွိထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနလို႕မရေတာ့ဘဲ ထုတ္ေဖၚ ေ၀ဖန္လာ ရတယ္။ ဒီလို ေ၀ဖန္ျခင္းကလည္း အစိုးရ အတြက္ အကြက္ေကာင္းတခု ျဖစ္ေန ျပန္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အစိုးရက – “တိုင္းျပည္ရဲ့ ရန္သူေတြက ျပည္တြင္း မွာသာမက ျပည္ပမွာလည္း ရွိေနၾကတယ္၊ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ရန္သူေတြကို ေနာက္ကြယ္ကေန အားေပးေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ျပည္ပအႏၱရာယ္ေတြ ရွိေနျပီ”လို႕ သြင္သြင္၀ါဒျဖန္႔ရင္း ျပည္သူလူထုရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ငါတို႕တိုင္းျပည္ဟာ ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပကပါ အႏၱရာယ္ေတြ ၀ိုင္းရံေနပါလားဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္စူးနစ္၀င္သြားေစတယ္။ ဒီလို ျပည္တြင္းျပည္ပ ရန္သူေတြကို ကာကြယ္တြန္းလွန္ဖို႕ စုစည္းၾကပါ။ ငါတို႕ ဘာသာ ၊ ငါတို႕လူမ်ိဳးကို ကာကြယ္ဖို႕ဆိုရင္ ငါတို႕အားလံုး စည္းလံုးညီညႊတ္မွ ရေတာ့မယ္။ ဒီလို စည္းလံုးညီညႊတ္မႈကို တည္ေဆာက္ေပးႏိုင္တဲ့၊ ငါတို႕ ဘာသာ သာသနာ မေပ်ာက္ေအာင္ အကာကြယ္ေပးႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ရွိဖို႕လိုအပ္တယ္၊ အဲဒီလို ေခါင္းေဆာင္ကလည္း ခုခ်ိန္မွာ ဆိုရင္ ခိုင္မာျပတ္သားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ သမၼတၾကီးဘယ္သူဘယ္၀ါကလြဲရင္ တျခားမရွိႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ေၾကျငာေတြ  ဆက္၀င္လာတယ္။

တိုက္ဆိုင္တာက ဒီအခ်ိန္မွာ မီလိုစီဗစ္ရဲ႕ ေပၚလစီကိုေ၀ဖန္မိရင္ အဲဒီလူအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြဟာ အစိုးရမွာသာ အဓိကတာ၀န္ရွိတယ္ဆိုျပီး အတိုက္အခံဘက္က ေ၀ဖန္လိုက္ရင္ အဲဒီလူက တိုင္းျပည္ အက်ိဳးစီးပြားကို မလိုလားသူ၊ သစၥာေဖါက္ အျဖစ္ ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ခံရတယ္။ အတိုက္အခံက တဘက္ဘက္ကို ဘက္လိုက္ျပီး ေျပာေပးတယ္၊ ေနာက္ကြယ္မွာ အဲဒီဘက္က အေထာက္အပံ့ေတြယူထားတယ္၊ အဲဒီဘက္နဲ႕ ဘယ္လို ပက္သက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲမႈေတြနဲ႕ ထိုသူကို အမ်ိဳးသားေရးသစၥာေဖါက္၊ လူမ်ိဳးနဲ႕ဘာသာအေပၚ သစၥာေဖါက္၊ တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာေဖါက္အျဖစ္ တံဆိပ္ကပ္ဖို႕ အစိုးရအတြက္ ပိုမိုလြယ္ကူသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေလာက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဆိုးရြားျပင္းထန္လွတဲ့ လူအစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈၾကီးေတြမွာ ၀င္ေရာက္ေျပာဆိုမဲ့သူ ရွားပါး သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ဒါဟာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုအတြက္ ယခင္ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏိုင္ငံတစ္၀ွန္း အစြန္းေရာက္အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒကို လွိမ့္သြင္းခဲ့တဲ့ နည္းလမ္းေတြပါဘဲ။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြမတိုင္ခင္မွာသာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို လံုး၀မၾကိဳက္တဲ့အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို အသြင္ေျပာင္းထားတဲ့ မီလိုဆီဗစ္ရဲ့ပါတီဟာ ရံႈးနိမ့္ဖို႕ေသခ်ာေနတယ္။ ခုလို ဒီအၾကမ္းဖက္ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္သြားျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ မီလိုဆီဗစ္ အေနနဲ႕ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ မဲေတြရဲ့ ၈၀% ေလာက္ကို ရရွိသြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူမ်ားစုၾကီးက သူ႕ကို သေဘာက် ေနတယ္၊ အထင္ၾကီးတယ္။ သူဟာ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ျပတ္ျပတ္သားသား ကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ သမၼတၾကီး ျဖစ္တယ္ဆိုျပီး ယံုၾကည္ျပီး မဲေပးခဲ့ၾကတယ္။ မီလိုဆီဗစ္နဲ႕ အေပါင္းအပါတစ္စုဟာ ၁၉၉၀၊ ၁၉၉၂ နဲ႕ ၁၉၉၇ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ ျပတ္ျပတ္သားသား အႏိုင္ရခဲ့ျပီး တိုင္းျပည္ကို ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို အႏိုင္ရခဲ့တာမွာလည္း မဲလိမ္မဲခိုးစရာေတာင္ မလိုဘဲ လူထုက တကယ့္ကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လို႕ေပးခဲ့တဲ့ သန္႕ရွင္းတဲ့ မဲေတြနဲ႕ ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း `မီလိုဆီဗစ္´ တိုင္းျပည္ကို (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္တာ တိုင္းျပည္လည္း ဖြတ္ဖြတ္ညွက္ညွက္ ေက်တဲ့ထိ ျဖစ္သြားတယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႕ ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲျခင္း နဲ႕ ရန္ၿငိဳးစစ္ပြဲႀကီး(၄)ခု ပဲေပါ့။ လူ႕အသက္ ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ ဆံုးရႈံး ခဲ့တယ္။ ေထာင္နဲ႕ခ်ီတဲ့ျမိဳ႕ရြာေတြ ျပာပံု ဘ၀ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ က်ည္ခြံေတြ ဖံုးလႊမ္းခဲ့တယ္။ လူေပါင္း ႏွစ္သန္းေက်ာ္ ေနရပ္စြန္႕ခြာ ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ စီးပြားေရးက အဖတ္ဆည္ မရေအာင္ ပ်က္စီးသြားခဲ့တယ္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ မတ္လ မွာ `ေနတိုး´စစ္အုပ္စု ၀င္လာျပီး (၇၈)ရက္တိုင္တိုင္ ဗံုးမိုး ရြာသြန္းေပးျခင္းခံရတဲ့ အေျခအေန ဆိုက္သြား တယ္။ ဒီအခါမွ ျပည္သူလူထုကလည္း အျမင္မွန္ ေတြရလာတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေပါက္ကရ ကတိ ေတြ ေပးတာကို နားေယာင္ျပီးမဲေပးခဲ့တဲ့ လူထုဟာ (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ၾကာျပီးမွ မီလိုဆီဗစ္ဟာ လူေကာင္း မဟုတ္ဘူးလို႕ သိသြားတယ္။ အေစာပိုင္းမွာေတာ့ သူက တိုင္းျပည္နဲ႕လူမ်ိဳးကို ကာကြယ္မယ္ ဘာညာ နဲ႕ လူျပိန္းၾကိဳက္ ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့ေပမဲ့၊ တကယ့္လုပ္ရပ္ ေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ တိုင္းျပည္နဲ႕လူမ်ိဳး ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြဆိုတာ သိလာၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ အေစာပိုင္း ေရြးေကာက္ပြဲ (၃)ၾကိမ္ထိ ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ (၂၀၀၀)ခုႏွစ္ မွာက်င္းပတဲ့ (၄)ၾကိမ္ေျမာက္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရံႈးနိမ့္သြားတယ္။ အဲဒီအၾကိမ္မွာ သူက ရံႈးနိမ့္ေတာ့မွာကို ၾကိဳျမင္တဲ့ အတြက္ မဲလိမ္မဲခိုးဖို႕ ၾကိဳးစားေသးေပမဲ့လည္း အရာမေရာက္ေတာ့ပါဘူး။ ဆာဗီးယားလူငယ္ တန္ျပန္လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ (Serbian youth movement Otpor) နဲ႕ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ ေပါင္းျပီး `မီလိုဆီဗစ္´ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အတိုက္အခံေတြ အာဏာရလာျပီး ေနာက္ပိုင္း `မီလိုဆီဗစ္´ ကိုယ္တိုင္လည္း ထြက္ေျပးေနရာကေန (၂၀၀၁)ခုႏွစ္ ဧျပီလမွာ ဖမ္းမိသြားျပီး၊ `လူမဆန္တဲ့ ျပစ္မႈေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္´အျဖစ္  The Hague မွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ရာဇ၀တ္ခံုရံုး(ICC)ကို ပို႕ခံ လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အမႈစီရင္လို႕ မျပီးေသးခင္၊ စီရင္ခ်က္ခ်တဲ့အဆင့္ထိ မေရာက္ခင္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ မတ္လ (၁၁) ရက္ေန႔မွာ ေထာင္ထဲမွာပဲ သူ႕ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

သံုးသပ္ခ်က္

(၁)   အာဏာရွင္စနစ္ကို ေျပာင္းလဲပစ္ခ်င္လို႕က်င္းပတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ အာဏာရွင္ၾကီး`မီလိုဆီဗစ္´ကပဲ ဘာေၾကာင့္ ဆက္လက္ အႏိုင္ရခဲ့တာလဲဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ရင္ေတာ့ အဓိကအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီ ကင္းမဲ့ေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ `အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ´ကို အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီ တစ္ခုအေနနဲ႕ ခပ္ျပင္းျပင္း ရိုက္သြင္းေပးႏိုင္ခဲ့လို႕  လူၾကိဳက္မ်ားမႈ ရရွိခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻ႕သမိုင္း တေလ်ာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ `အစြန္းေရာက္ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒ´ကို ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္ရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ တခ်ိန္က အာဏာရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္း ဆက္လက္ ရွင္သန္ခြင့္ရဖို႕ အတြက္ ေနာက္ဆံုး`အသက္ကယ္ေဆး´သဖြယ္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရေလ့ရိွတယ္။ ယူဂိုဆလားဗီးယားရဲ့ ကြန္ျမဳနစ္ အာဏာရွင္ေတြဟာ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒကို ဗန္းျပျပီး ကြန္ျမဴနစ္ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ကိုပဲ ေနာက္ထပ္ (၁၀)ႏွစ္ေလာက္ သက္ဆိုးရွည္ေအာင္ ဆြဲဆန္႔သြားခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ဒီအတြက္ ျပည္သူလူထုဘက္က ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ တန္ဖိုးကေတာ့ ၾကီးမားလြန္းလွပါတယ္။ လူထုဟာ `မီလိုဆီဗစ္´ရဲ့ ၀ါဒမိႈင္းတိုက္မႈေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လုိက္ခဲ့မိတဲ့ အတြက္ `မီလိုဆီဗစ္´ စိတ္ထင္သလိုဖ်က္ဆီးခြင့္ရသြားတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာလည္း ျပန္လည္ ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားလာခဲ့တာ ခုခ်ိန္မွာမွ နာလန္ထူစအဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။

(၂)   ဘာေၾကာင့္ အဲလ္ေဘးနီးယား မြတ္ဆလင္ေတြ အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ ကိုဆိုဗိုေဒသမွာ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡေတြ ဖန္တီးခဲ့တာလဲ ဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏိုင္ငံမွာ ခရိုအက္၊ဆာ့ဘ္၊မက္ဆီဒိုးနီးယား စသျဖင့္ လူမ်ိဳးစုေတြ နဲ႕ ကိုးကြယ္မႈေတြ ကြာျခားေနေပမဲ့ တကယ့္လူမ်ိဳးကို ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ `ဆလဗ္´လူမ်ိဳးေတြသာျဖစ္ျပီး ခရစ္ယာန္ကို ကိုးကြယ္သူမ်ားတယ္။ အဲလ္ေဘးနီးယန္းေတြသာ လူမ်ိဳးမတူ၊ ဘာသာမတူ၊ ဘာသာစကား မတူဘဲ သီးျခားျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီေနရာမွာ ျပႆနာဖန္တီးရင္ ပိုလြယ္တယ္။ ေနာက္ျပီး ဒုတိယကမာၻစစ္ အတြင္းက ျဖစ္ရပ္တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္လည္း လူမ်ားစုဆာ့ဘ္ေတြက အဲလ္ေဘးနီးယား လူနည္းစုအေပၚ အျမင္ သိပ္မၾကည္လင္ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လို အျမင္မၾကည္တာေတြပဲရွိရွိ အဲဒီေဒသမွာ ပဋိပကၡေတြျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ တကယ့္အေၾကာင္းခံက ဘာသာေရး ေၾကာင့္လည္းမဟုတ္၊ လူမ်ိဳးေရးေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ဘဲ အဓိကအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ `မီလိုဆီဗစ္´ အာဏာဆက္လက္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

လူမ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈဆိုတာ သာမာန္လူထုေတြထဲ အျပန္အလွန္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ပြားရာကေန ပြင့္ထြက္လာတတ္တဲ့ အရာမ်ဳိး လံုး၀ မဟုတ္ေၾကာင္း သိေစခ်င္ပါတယ္။ (ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ရုိဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးစုကစလို႕ မြတ္စ္လင္မ္အားလံုး အထိ လႊမ္းျခံဳ ဦးတည္လာေနတဲ့ ဘာသာေရး အေျခခံတဲ့ လူမ်ိဳးေရး သုတ္သင္ ရွင္းလင္းမႈေတြဟာ “စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး”အားျဖင့္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ႀကိဳတင္ႀကံစည္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ ႏို္င္ငံေတာ္ရဲ႕ ထိပ္သီးယႏၱရား တစ္ခ်ဳိ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ မရိွဘဲနဲ႕ ဘယ္လိုမွ ျဖစ္ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းမရိွဘူး ဆိုတာ အေသအခ်ာေျပာ လိုပါတယ္။)

(၃)   ဒီျဖစ္ရပ္ဆိုးေတြကို ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုတားဆီးႏိုင္မလဲဆိုတာ သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ အစိုးရရဲ့ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ မျဖစ္မေနလိုအပ္ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ပြားရာေဒသေတြကို သမၼတ နဲ႕ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ျပီး လူထုနဲ႕ေတြ႕ဆံုဖို႕ လိုအပ္ ပါတယ္။ ဒါက ျဖစ္ေနတဲ့ ပဋိပကၡကို ရပ္တန္႔ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ယံု သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိႏိုင္ငံ နယ္နမိတ္အတြင္း အလားတူ အျဖစ္ဆိုးေတြ ထပ္မံ မျဖစ္ပြားေတာ့ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာပိုင္ေတြသာလွ်င္ အဓိက တာ၀န္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၄)   လူဆိုတာ ေမြးလာကတည္းက ေနာက္ လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္က အလိုအေလ်ာက္ ပါလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြက လူေတြကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးလို႕ျဖစ္လာတဲ့ ရလဒ္ေတြပါ။ ခုလို အမုန္းတရားကို အေျခခံျပီး ျဖစ္လာတဲ့ အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္မႈေတြရဲ႕ အဓိက ဇစ္ျမစ္ တစ္ခုက လူသားေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို `အရိုင္းစိတ္´ သြပ္သြင္း ေပးလိုက္တဲ့ ၀ါဒဆိုး..  တနည္းအားျဖင့္ `အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒဆိုး´ပါပဲ။ ဒီလို အေျခခံ အေၾကာင္းရင္းကို အျပီးတိုင္ မေခ်မႈန္းမခ်င္း ဒီလိုျပႆနာေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနဦးမွာပါ။ တကယ္တမ္း လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ `အစြန္းေရာက္ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒ´ရဲ႕ အဆိုးေက်ာ့ သံသရာၾကီး တစ္ခုလံုးကို ေျမလွန္ပစ္ႏိုင္ဖို႕ ဆိုရင္ေတာ့ အစုိးရအပါအ၀င္ အားေကာင္းတဲ့ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ျပည္သူ အမ်ားေလးစားလက္ခံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ သမမွ်တအျမင္ရိွတဲ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရတဲ့ မီဒီယာေတြ၊ အတိုက္အခံေတြအားလံုး လက္တြဲညီညီနဲ႕ တန္ျပန္ဆန္႕က်င္ၾကမွသာ ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့အျပင္ လူျပိန္းၾကိဳက္ ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္ေနၾကတဲ့ တရား၀င္/တရားမ၀င္ အင္အားစု အားလံုးကို အစိုးရဘက္က ထိေရာက္ျပတ္သားတဲ့ အေရးယူမႈေတြ အျမန္ဆံုး ျပဳလုပ္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကမာၻ႕သမိုင္းတေလ်ာက္ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ဆိုးေတြဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ယူတတ္မယ္ဆိုယင္ တူညီတဲ့ သင္ခန္းစာေတြ၊ သတိေပးခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

သတိထားၾကပါ …

ေပးဆပ္ရမယ့္ တန္ဖိုးေတြက ၾကီးမားလြန္းပါတယ္…

သိပ္ျပီး ေနာက္က်သြားပါလိမ့္မယ္…။

ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ
(၁၉ – ၃ – ၂၀၁၄)

PDF ျဖင့္ဖတ္လိုလွ်င္ => http://goo.gl/EIjPt9