ပတ္၀န္းက်င္ထဲက “လူ”…

မိုးေၾကြဇင္

ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင္႔ အေရာင္ေျပာင္းလဲရသည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မတြင္ အေသြးအေရာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စံုေနေပလိမ္႕မည္။

ပတ္၀န္းက်င္ဆိုသည္မွာ ဤေလထုၾကီးတည္ရွိသမွ်ေသာ အရပ္တို႕ကို ေခၚဆိုမည္ဆိုပါလွ်င္ မနက္အိပ္ယာထသည္မွအစျပဳ၍ ပတ္၀န္းက်င္သစ္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင္႔ ကၽြန္မတို႕၏ နံနက္ခင္းေတြကို ရင္ဆိုင္ရႏိုင္ဖြယ္ရွိပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ဤေလထုၾကီးကို အားထား၍ ရွင္သန္ေနရေသာ ကၽြန္မတို႕လူသားမ်ားအတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ ဆိုသည္မွာ မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္းသည္႕အျပင္  ခပ္ေပါေပါမရႏိုင္ေသာ္လည္း ရွာရန္လည္း မခက္ခဲသည္႔ အျမဳေတတစ္ပါးျဖစ္ေသာေၾကာင္႕ပင္…….။

ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင္႕ အေရာင္ေျပာင္းလဲရသည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မတို႕တြင္ အေသြးအေရာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စံုေနေပလိမ္႕မည္။ အေရာင္ေျပာင္းသည္ဆိုျခင္း၌ ရွဳေထာင္႕မ်ိဳးစံုကြဲေနႏိုင္သည္။ မူလဓါတ္ခံအေရာင္ေကာင္းသူတို႕၌ ပိုျပီး အေရာင္တက္လာႏိုင္သလို ဓါတ္ခံမရွိသူတို႕အခ်ိဳ႕၌လည္း မအပ္စပ္သည္႕အေရာင္မ်ားထြက္လာႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ႕ ကၽြန္မတို႕အားလံုး ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင္႔ အေရာင္ေျပာင္းလဲဖူးသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

စဥ္းစားဥာဏ္နည္းသူအခ်ိဳ႕တို႕၏ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဆူလြယ္နပ္လြယ္လွသည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင္႔ ထိုသို႕ ဆူလြယ္နပ္လြယ္ေသာေၾကာင္႕လည္း ထိုသူတို႕မွာ စဥ္းစားဥာဏ္နည္းလြန္းလွသည္။ ထိုသူတို႕၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေခါင္းစဥ္ကြဲေတြမ်ားေနႏိုင္သည္။ ထိုသူတို႕သည္ မိမိတို႕၏ ပတ္၀န္းက်င္အတြင္း နယ္ရုပ္ေလးမ်ား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနရသည္။ တည္ၾကက္မ်ား ဟုလည္း ေျပာႏိုင္ပါသည္။ ထိုသို႕ ရုပ္ေသးရုပ္ျဖစ္ေနရသည္က ပတ္၀န္းက်င္၏ ရိုက္ခတ္မွဳေၾကာင္႔ဟု ေတြးလွ်င္ ရႏိုင္မည္ထင္ပါသည္။

ပတ္၀န္းက်င္၏ ရိုက္ခတ္မွဳဒဏ္ကို ခံယူပံုခ်င္းမတူၾကသည္႔အခါ၀ယ္ ပတ္၀န္းက်င္ေခါင္းစဥ္ကြဲမ်ား အျဖစ္ ကၽြန္မတို႕ အေရာင္ေျပာင္းသြားတတ္ၾကသည္။ အေရာင္ေျပာင္းျခင္း၌ လိုအပ္သလို ေျပာင္းလဲတတ္ရန္လည္း လိုပါေသးသည္။ အေရးၾကံဳတိုင္း ခပ္လြယ္လြယ္အေရာင္ေျပာင္းျပန္လွ်င္လည္း မူလအေရာင္မ်ား လြယ္လြယ္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါသည္။ ကိုယ္ပိုင္ဆိုသည္မွာ မရွိသေလာက္ နည္းသြားႏိုင္သည္။ သံုးပါမ်ား၍ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္သြားသည္႔အထဲတြင္ ကၽြန္မတို႕၏ ဦးေႏွာက္မ်ား ပါ၀င္မေနပါ။ သို႕ေသာ္ ရိုက္ခတ္မွဳတစ္ခုၾကံဳလာတိုင္း လြယ္လြယ္ကူကူပင္ မအပ္စပ္သည္႕ အေရာင္မ်ားအျဖစ္ ကၽြန္မတို႕ ေျပာင္းလဲခြင္႔ေပးလိုက္ၾကသည္။ ဦးေႏွာက္မ်ားကို ေခါင္းမွာမထားဘဲ ေျခဖ၀ါးေအာက္သို႕ ပို႕ခ်င္ေနၾကသည္ဆိုပါလွ်င္ ကၽြန္မတို႕၏ ဦးေႏွာက္မ်ားမွာ ေရာင္းတန္းမ၀င္ေတာ႕ေသာ လလြန္၊ ႏွစ္လြန္ျပကၡဒိန္ေတြလို အေသြးအေမြးေျပာင္သေလာက္ အသံုးတည္႕မွဳနည္းေနေပေတာ႕မည္။

အရိုင္းပတ္၀န္းက်င္ႏွင္႔ ဆံုလာေသာအခါ အယဥ္ပတ္၀န္းက်င္ကို ရွာေဖြႏွိဳင္းယွဥ္တတ္သူ နည္းလွသည္။ အေမွာင္ႏွင္႕ ၾကံဳလာေသာအခါ အလင္းဓါတ္အခ်ိဳ႕ကိုအေျခခံ၍ အာရံု၀င္စားသူနည္းလွသည္။ အက်ပ္အတည္းႏွင္႕ၾကံဳလာေသာအခါ ေခ်ာင္လည္မွဳကို လက္တြဲရွာေဖြသူ မရွိသေလာက္ရွားသည္။ ခုတ္ရာတလြဲ၊ ရွရာတစ္ျခားေတြက မ်ားေနသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ရွဳျမင္တတ္ျခင္းသည္ မိမိကိုယ္ကို ရွဳျမင္တတ္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။

အျမင္မတူေသာလူမ်ား စုေ၀းေနထိုင္ရာျဖစ္ေသာ ဤပတ္၀န္းက်င္ေလထုၾကီးထဲတြင္ အျမင္တူသူမ်ား စုေ၀းက်က္စားရာမွ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာႏိုင္သကဲ႕သို႕ သီးျခားပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုအျဖစ္လည္း ကြဲထြက္လာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ လူက ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖန္တီးသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ထိုဖန္တီးလိုက္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္၏ ပေယာဂေၾကာင္႔ပင္ လူအမ်ိဳးအစားေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္မံ ကြဲထြက္သြားႏိုင္သည္။ “ငါ႔လူမ်ိဳး၊ သူ႕လူမ်ိဳး” ဟူသည္ နားေထာင္၍ေကာင္းေသာ္လည္း တကယ္တမ္းေတာ႕ သေေဘာမထားတတ္လွ်င္ စိတ္ဓါတ္ကိုပ်က္ျပားေစႏိုင္ပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုႏွင္႔တစ္ခုမွာ မည္သို႕မွေတာ႕ အေသြးအေရာင္တူႏိုင္မည္ မထင္ေပ။ ကၽြန္မတို႕ကိုယ္၌ပင္လွ်င္ မနက္အိပ္ယာထသည္မွစ၍ ပတ္၀န္းက်င္ေလထုအသစ္ႏွင္႔ မ်က္ႏွာသစ္ေနရသည္ဆိုေတာ႕ အျခားသူမ်ားႏွင္႔ အေသြးအေရာင္တူညီဖို႕ဆိုသည္က လြယ္ကူသည္႕ ကိစၥေတာ႕မဟုတ္ေပ။

သည္လိုဆိုလွ်င္ တစ္နည္းနည္းႏွင္႔ေတာ႕ လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲသင္႔ျပီဟု ကၽြန္မ ထင္မိသည္။ “ လက္ထဲမွာ ပန္းသီးတစ္လံုးစီရွိသူႏွစ္ဦး ဖလွယ္ၾကလွ်င္ တစ္ေယာက္ပန္းသီးတစ္လံုးစီပဲ ဆက္ရွိေနမည္။ တစ္ေယာက္စိတ္ကူးတစ္ခုစီ ရွိသူႏွစ္ေယာက္ စိတ္ကူးခ်င္းဖလွယ္ၾကလွ်င္မူ တစ္ေယာက္စိတ္ကူးႏွစ္ခုစီ ရွိလာလိမ္႕မည္” ဟု ဆိုခဲ႕သည္႕ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီး ဘားနတ္ေရွာ၏ အေတြးစာစုေလးသည္ ကၽြန္မတို႕အတြက္ အတန္ငယ္ေတာ႕ အသံုး၀င္မည္ထင္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ “လြတ္လပ္စြာသေဘာထားကြဲလြဲခြင္႔” သည္ လူသားဆန္မွဳ၏ အေျခခံျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားပင္ ျဖစ္လိမ္႕မည္ထင္သည္။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနႏွင္႔ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လည္၀တ္စားမွဳကို ကၽြန္မ အျပင္းအထန္ ရြံမုန္းပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မွဳမ်ိဳးကို လက္ခံသည္႔ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင္႔ေတာ႔ ကၽြန္မ ပဋိပကၡျဖစ္စရာအေၾကာင္း အလ်ဥ္းမရွိေပ။ ဘယ္ေတာ႕မွလည္း ကၽြန္မအေနနွင္႔ အတိုက္အခံလုပ္ဖို႕ စိတ္ကူးမ်ိဳးမရွိပါ။ “သူ႕အရပ္ႏွင္႔ သူ႕ဇာတ္” ဆိုသည္မွာ စကားပံုသက္သက္ေတာ႕ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ “လြတ္လပ္စြာသေဘာထားကြဲလြဲခြင္႔” သည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင္႔လည္း မဆိုင္။ လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီႏွင္႔သာ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္သည္႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ခုေတာ႕ရွိသည္။ မွ်တမွဳကို အေျခခံသည္႔ သေဘာထားကြဲလြဲခြင္႕ေတာ႕ ျဖစ္ဖို႕လိုေပသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ေသာ ကြဲျပားသည္႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို အေျခတည္၍ ရလာမည္႕အက်ိဳးအျပစ္ကိုေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ကိုယ္တိုင္ ခံစားသိျမင္ႏိုင္သကဲ႕သို႕ပင္ျဖစ္သည္။

ဖရုႆ၀ါစာဆန္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္ၾကားတြင္ ပီယ၀ါစာမ်ား၏ အႏွစ္သာရကို ပို၍ ခံစားမက္ေမာႏိုင္ၾကသည္။ ထို႕အတူ ပီယ၀ါစာ ပတ္၀န္းက်င္၌ ဖရုႆ၀ါစာမ်ား ၀င္ေရာက္လာပါကလည္း ထင္ထင္ရွားရွား ထင္သာျမင္သာ ေရွာင္ရွားႏိုင္သကဲ႕သို႕ ကၽြန္မတို႕၏ ဦးေႏွာက္အသိဥာဏ္ကို ပတ္၀န္းက်င္အလိုက္ ပါးပါးလွပ္လွပ္ အသံုးခ်တတ္ဖို႕ေတာ႕ လိုလိမ္႕မည္ထင္သည္။ မိမိ၏ ပတ္၀န္းက်င္ကို ခံစားဆံုးျဖတ္ရာ၌ “Positive way” ခ်ည္း အသံုးျပဳလြန္းပါကလည္း ဦးေႏွာက္မ်ား မွိဳတက္ႏိုင္သကဲ႕သို႕ “Negative way” ခ်ည္း မ်ားလြန္းေနပါကလည္း သံသယတို႕ကိုသာ ရလာဘ္အျဖစ္ ပိုင္ဆိုင္ရေပမည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ ကၽြန္မတို႕အတြက္ “Mutuality” ကလည္း မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေနေပျပီ။

ဆရာေဖျမင္႔၏ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွ စာသားေလးတစ္ခုကို ကၽြန္မ တက္မတတ္ခ်က္မတတ္ သေဘာက်ခဲ႕ဖူးသည္။ ယခုလည္း သေဘာက်ေနဆဲပါ။ “ေသတိုင္းအာဇာနည္မဟုတ္၊ ဘယ္အတြက္ အသက္ေပးသြားသလဲ ဆိုသည္႕အေပၚ မူတည္၍သာ အာဇာနည္ ျဖစ္ရ၏” ဆိုသည္႕စကားတစ္ခုအေပၚ ကၽြန္မ အရူးအမူးစြဲလမ္းဖူးပါသည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ “Suicide bombers” မ်ားကို “အာဇာနည္” အျဖစ္သတ္မွတ္သင္႕သလားဆိုသည္႕အေပၚတြင္ ကၽြန္မ ရင္ေတာင္မခုန္တတ္ေတာ႔ပါ။ သို႕ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မတို႔ပတ္၀န္းက်င္၌ “အာဇာနည္” ဆိုသည္မွာ ရွားပါးပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္သည္႕အျပင္ ဒ႑ာရီလည္းဆန္ေနေပလိမ္႕မည္။

အေဖ႕အျပစ္ေၾကာင္႔ သမီးကိုေလလံပစ္မည္႕ မဆီမဆိုင္ လက္သရမ္းေကာင္ေတြ ေပါမ်ားေသာေခတ္၌ “ေဆာ႕ခရတၱိ” ကဲ႕သို႕ အဆိပ္ေသာက္ သိကၡာဆယ္ႏိုင္သည္႕ “ကိုယ္ထူကိုယ္ထ အာဇာနည္” ေတြ ကၽြန္မတို႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိသနည္း။ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မွ ရွိမေနပါ။ ၀ါးလံုးခ်ီးသုတ္ရမ္းရင္း “ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ အာဇာနည္” ေတြကသာ မ်ားေနပါသည္။ ခ်ီးထိခံရသူမ်ားမွာ နံရသည္႔အျပင္ ပို၍ဆိုးရြားသည္က “ေရမရွိသည္႔အရပ္၌ ၀ါးလံုးခ်ီးသုတ္ရမ္းျခင္း” ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင္႔ “အာဇာနည္” ဆိုသည္႕ ဂုဏ္ပုဒ္က လြယ္လြယ္ႏွင္႔မရႏိုင္သလို ရျပီးလွ်င္လည္း အဆိပ္ေသာက္သင္႔လွ်င္ေသာက္ရမည္႕၊ မည္သူ႕ကိုမွ ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္း အလ်ဥ္းမရွိရသည္႔ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ အနစ္နာခံျခင္းမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ထိုက္ေပသည္။

ကၽြန္မတို႕၏ ႏွလံုးအိမ္အတြင္းသို႕ အေတြးအေခၚခပ္မ်ားမ်ားကို စီးဆင္းခြင္႔ေပးထိုက္ပါသည္။ ထိုမွတဆင္႔ အက်ိဳးအျပစ္ႏွစ္ရပ္လံုးကို ပါးပါးနပ္နပ္ဆင္ျခင္တတ္ဖို႕လည္း လိုလွသည္။ တိုင္းျပည္၏ လြပ္လပ္ေရးေန႕ကိုပင္ မသိေသာ ျပည္သူတစ္ေယာက္၏ ရင္ထဲ၌လည္း တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတြယ္တာစိတ္မ်ား ကိန္းေအာင္းမေနႏိုင္ဟု မည္သူေျပာႏိုင္သနည္း။ ထိုကဲ႕သို႕ပင္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အေတြးအေခၚေတြက ကြဲထြက္ေနႏိုင္ေပသည္။ အဓိကႏွင္႔ သာမညကိုေတာ႕ျဖင္႔ ကၽြန္မတို႕ ခြဲျခားႏိုင္ေကာင္းသည္ဟု ထင္ပါသည္။

ေရႊထီးေဆာင္းခဲ႕စဥ္က အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕တို႕ကို ေနာက္ျပန္ရစ္ျပီး ဓါတ္ျပားေဟာင္းဖြင္႔ေနရံုႏွင္႔လည္း ေရႊေခတ္ကေတာ႕ျဖင္႔ ျပန္ေရာက္မလာႏိုင္ပါ။ ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံျဖစ္ခဲ႕ရသည္႕ အေၾကာင္းတို႕ကိုျပန္ေတြး၍လည္း မည္သူ႕ကိုမွ စိတ္နာေနစရာအေၾကာင္းလည္း မရွိပါ။ ကၽြန္မတို႕ ရပ္တည္ေနၾကသည္က ပစၥဳပၸါန္၏ အလယ္တည္႕တည္႕ဗဟိုခ်က္တြင္ျဖစ္သည္။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာထားျပီး အရိပ္ကိုလည္း ကိုယ္႕ကိုယ္ႏွင္႔ျမဲေအာင္ ၾကိဳးစားသင္႔သည္။ ကၽြန္မတို႔၏ ပစၥဳပၸါန္သည္ပင္လွ်င္ ကၽြန္မတို႕လားရာ အနာဂတ္ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ကၽြန္မတို႕၏ အေျခခံစံေပတံအေရာင္သည္ အနည္းဆံုးေတာ႔ အျဖဴေရာင္စြက္သင္႔ေပသည္။ အျဖဴေပၚသို႕ အျဖဴဆင္႔ႏိုင္လွ်င္ေတာ႔ ကၽြန္မတို႕၏ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေရရာေသာ အနာဂတ္ကို ဖန္တီးႏိုင္လိမ္႕မည္ထင္သည္။ သည္လို အဘိညာဥ္မ်ိဳးကို ရဖို႕ကလည္း ေတာ္ရံုတရားမ်ိဳးႏွင္႕ေတာ႕ အဆင္ေျပႏိုင္မည္မထင္။ အေရာင္အေသြးမ်ိဳးစံုႏွင္႕ျခယ္လွယ္ကာ ပသာဒျဖစ္ေနသည္ကလည္း ပတ္၀န္းက်င္၏ အေျခခံ အႏွစ္သာရသေဘာ..။