ဆရာထက္ လက္ေစာင္းထက္သည့္ တပည့္ေက်ာ္

ဂ်ဴလိုင္ရဲရင့္

Photo-Google

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္ ၁၉၅၀ မွ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္အတြင္း အဆင့္ျမင့္စက္မႈ ကုန္ထုတ္နည္းပညာမ်ားကို အေနာက္တိုင္းမွ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ နီးပါး သြင္းကုန္ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။ လက္ငင္းအျပတ္ ၀ယ္ယူျခင္းမ်ဳိးရိွသလို အမ်ားအားျဖင့္ အငွါးသံုးျခင္း သို႕မဟုတ္ အေၾကြးစံနစ္ျဖင့္ ရယူခဲ့သည္။ ယေန႕ေသာ္ အေျဖထြက္လာသည္မွာကား ဂ်ပန္သည္ စီးပြားေရးအရ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္တိုင္ရပ္တည္ႏိုင္လာေလၿပီ။ မိမိ၏ကုန္ပစၥည္းမ်ားသားမကေသး၊ နည္းပညာ လမ္းေၾကာင္းေပးမႈကိုပင္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားထံသို႕ ပို႕ကုန္ျပဳႏိုင္သည့္အဆင့္အထိ ေရာက္သြားပါ၏။

၄င္း၏ နည္းပညာကၽြမ္းက်င္မႈအက်ဳိးအားျဖင့္ အျခားတိုင္းျပည္မ်ားအား ကူညီေပးႏိုင္ျခင္း။ အျခားတိုင္းႏိုင္ငံတို႕ႏွင့္ ေႏြးေထြးေသာဆက္ဆံေရးအျပင္ အက်ဳိးတူစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ျခင္း အခြင့္အေရးမ်ား ပိုင္ဆုိင္လာၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ဆည္ေရေပးေရး လုပ္ငန္းစီမံခ်က္မ်ား၊ စကၤာပူ၌ ကြန္ပ်ဴတာပရိုဂရမ္ လမ္းေၾကာင္းေပးမႈမ်ား၊ ေတာင္ကိုးရီးယားႏွင့္ တရုတ္ျပည္၌ သံ-သံမဏိစက္ရံုတည္ေဆာက္ျခင္းမ်ား၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသတြင္ ေရနံဓာတုစက္ရံု တည္ေထာင္မႈမ်ား စသည္တုိ႕မွာ ၄င္းတို႕၏ထူးျခားစြမး္ေဆာင္ခ်က္ အခ်ဳိ႕သာ ျဖစ္ေသး၏။

ဂ်ပန္တို႕သည္ သံႏွင့္သံမဏိထုတ္လုပ္ျခင္းကို အေမရိကန္တို႕ထံမွ သင္ယူခဲ့ၾကသည္။ယခုအခ်ိန္တြင္မူ ၄င္းတို႕၏ နည္းနာမ်ားကို အေမရိကန္သို႕ ျပန္လည္တင္သြင္းႏိုင္သည္အထိ က်ယ္ျပန္႕စြာတုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေပသည္။ တစ္ခါတုန္းက တပည့္လက္သား ဂ်ပန္သည္ အီလက္ထရြန္းနစ္ ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးကဲ့သို႕ နယ္ပယ္မ်ားစြာ၌ ထိုးေဖာက္လာႏိုင္သည္သာမက အေမရိကသည္ မိမ၏အေရးပါေသာ စစ္ေရးက႑မ်ားစြာတြင္ ဂ်ပန္၏နည္းပညာပံ့ပိုးမႈကို ရယူေနရေပ၏။ ဆရာထက္ တပည့္ေက်ာက္ လက္ေစာင္းထက္ေနေလၿပီ။ ေရစီးေၾကာင္း ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီ ဟု သတင္းစာတစ္ေစာင္က ေဖာ္ျပထား၏ ( The Hindustan Times , June 11 , 1981 )

ဂ်ပန္သည္ စက္မႈထုတ္ကုန္လမ္းေၾကာင္း၌ ႏွစ္ေပါင္း၂၀ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ျမဳပ္ႏွံခဲ့ၾကသည္။ ရလဒ္သည္ကား စက္မႈကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ျခယ္လွယ္စိုးမိုးႏိုင္သည့္ အဆင့္အတန္းသို႕ ေရာက္ရိွသြား၏။ အကယ္၍သာ အျခားတိုင္းႏိုင္ငံမ်ား၏ တုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဆိုင္ရာ အဓိကအခ်က္ကို လက္မခံဘဲ – အကူအညီ မရယူဘဲ မာန္မာနေထာင္လႊားခဲ့ပါလွ်င္ ဂ်ပန္သည္ ဤမွ်ခမ္းနားသည့္ ေအာင္ျမင္မႈအား ဘယ္ေသာအခါမွ် ရႏိုင္မည္မဟုတ္ေတာ့ေခ်။

ကၽြႏ္ုပ္တို႕အားလံုးသည္လည္း ေအာင္ျမင္မႈရရန္ ရံႈးနိမ့္ရေလ့ရိွပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႕သည္ စိတ္တိုင္းက်အဆင့္ထက္ ေက်ာ္လြန္သည္အထိ မိမိဖာသာ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသးသေရြ႕ မိမိ၏နိမ့္က်ေသာ အေနအထားကို လက္ခံႏိုင္ရပါမည္။ မိမိ၏နိမ့္က်သည့္အေျခအေနကိုလက္မခံဘဲ သို႕မဟုတ္ မိမိ၏အရံႈးကိုတစ္ပါးသူတို႕အေပၚ ဇြတ္ေပျပစ္တင္လ်က္ ထိပ္တန္းသုိ႕တက္လွမ္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟု အေမွ်ာ္ႀကီးေမွ်ာ္လင့္ေနသူမ်ားထက္ – – – ဤသည္ ဘ၀၏လုိအပ္ခ်က္တစ္ရပ္အျဖစ္ သိမွတ္လက္ခံထားသူမ်ားမွာ ——- – – – – ဤေလာကီ၌ ေအာင္ျမင္ဖြယ္အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္ လက္၀ယ္ရိွေနေပသည္။ ႏွိမ့္ခ်မႈမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ စိတ္ရွည္သည္းခံျခင္း၊ ဇြဲသတၱိ၊ အရည္အေသြးကို ခုိေအာင္း ရယူျခင္းတို႕သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕အား ေအာင္ျမင္မႈထံ ျဖတ္သန္းေရာက္ရိွေစႏိုင္သည့္ သီလတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

M.W.Khn  ၏  Teachig the Teacher  ကို ျပန္ဆိုသည္။