ကိုယ့္လြတ္လပ္မႈေၾကာင့္ သူမ်ားလြတ္လပ္မႈကို မထိပါးေစခ်င္

ေမ ၂၉ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ဆုေလးေရးသည္။

မိမိတုိ႔ေနထိုင္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေန႔တိုင္းေတြ႔ေနရတတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာ၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားစိတ္ထိခိုက္သြားတာ၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ သူမ်ားအခက္ေတြ႔သြားတာ စသည္ျဖင့္ ေန႔စဥ္လူအမ်ား ၾကံဳေတြ႔ေနရသည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ ျဖစ္မည္ဟု ထင္မိသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်က္ (၃၀) ကုိ လက္မွတ္ထိုးထားေသာႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ပါသည္။ လူအခြင့္အေရးအခ်က္ (၃၀) ထဲတြင္ မိမိကိုယ္မိမိ လြတ္လပ္ပိုင္ခြင့္႐ွိသည္။ ထိုအခ်က္အတိုင္း လူတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ေနႏုိင္ခြင့္႐ွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်က္ကိုေကာင္းမြန္စြာ အသံုးခ်ႏုိင္ရန္ေတာ့ လိုအပ္လွသည္။ ငါလြတ္လပ္ရင္ၿပီးေရာ သူမ်ားေတာ့ ဘယ္လိုေနေနဆိုသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတာ့ ထား႐ွိ၍မရေပ။ ကိုယ့္လြတ္လပ္မႈက သူမ်ားတစ္ဖက္သားကို ထိခိုက္ၿပီးမွရယူလိုက္ရင္ ဒါကဘယ္လိုမွ ေကာင္းေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

ဥပမာ ဆိုၾကပါစို႔။ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္၊ ဘူတာ႐ုံ အစ႐ွိသည့္ လူထူထပ္သည့္ ေနရာမ်ားတြင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကသူမ်ား ႐ွိၾကသည္။ ေဆးလိပ္ေသာက္သည့္သူ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ သူ႔လြတ္လပ္မႈႏွင့္ သူေသာက္တာမွန္သည္။ သို႔ေသာ္ မိမိေဆးလိပ္၏ မီးခိုးေငြ႔ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး ဒုကၡေရာက္ႏုိင္သည္။ ဒါကို ေဆးလိပ္ေသာက္သူအေနႏွင့္ သတိခ်ပ္မိေစခ်င္သည္။

အလားတူပဲ ရပ္ကြက္ထဲ လမ္းေတြထဲက အိမ္ေတြမွာ သီခ်င္းေတြကို အသံခ်ဲ႕စက္ႀကီးနဲ႔ ဖြင့္ၾကတယ္။ ကိုယ့္အိမ္မွာဖြင့္တာပဲ။ ကိုယ့္အိမ္တစ္အိမ္ပဲ အလံုအေလာက္ၾကားရရင္ ေတာ္ေရာေပါ့။ အခုေနာက္ပိုင္း ျမင္ေတြ႕လာတာကေတာ့ အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔အက်ယ္ႀကီးဖြင့္ ခုႏွစ္အိမ္ ႐ွစ္အိမ္ ၾကားေလာက္ေအာင္ သီခ်င္းေတြဖြင့္။ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာကို နားလည္ေပးရမွာပါ။ ကိုယ့္အိမ္နီးနားပတ္ဝန္းက်င္မွာ အသက္ႀကီးတဲ့ လူႀကီးေတြမ်ား ႐ွိေနႏုိင္မလား ဒါမွမဟုတ္ တရားထိုင္ေနတ့ဲလူေတြမ်ား ႐ွိေနႏုိင္မလား ဒါမွမဟုတ္ ေမြးကာစ ကေလးငယ္ေလးေတြမ်ား ႐ွိေနႏုိင္မလား အစ႐ွိသျဖင့္ ေတြးေတာရပါမည္။ သူတို႔ေတြ ငါဖြင့္လိုက္တဲ့သီခ်င္းေၾကာင့္မ်ား အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားမလား ေတြးသင့္ပါတယ္။ ကုိယ့္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးဒုကၡေရာက္ႏုိင္မည့္ လုပ္ရပ္မ်ိဳးဆို အထူးေ႐ွာင္ၾကဥ္သင့္သည္။

ထိုနည္းတူစြာပဲ လမ္းေပၚမွာ သူမ်ားအိမ္ေ႔႐ွေတြမွာ ကားေတြပိတ္ရပ္ၾကတာ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာလည္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ကားကၾကပ္သထက္ ၾကပ္လာတယ္။ ကားေတြလည္း ရပ္စရာေနရာမ႐ွိ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကားသမားေတြက ကားေတြကို ၾကံဳရာမွာရပ္ရတဲ့ အဆင့္ေရာက္လာၾကတယ္။ လမ္းေပၚမွာဆိုလည္း ရပ္လိုက္တာပဲ။ သူမ်ားအိမ္ေ႔႐ွတည့္တည့္ သူမ်ားဆုိင္ေ႔႐ွတည့္တည့္မွာ ကားကိုၾကံဳသလို ရပ္လိုက္ၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားကို ေလ့လာသင့္တယ္။ “ဒီလမ္းက တစ္လမ္းသြားလား၊ ႏွစ္လမ္းသြားလား ငါ့ကားကိုဒီမွာရပ္လိုက္ရင္ တျခားကားေတြ သြားဖို႔လာဖုိ႔ အဆင္ေျပပါ့မလား” ဆိုတာ စဥ္းစားသင့္တယ္။ အိမ္ေ႔႐ွ ဆိုင္ေ႔႐ွေတြမွာကားရပ္ရင္လည္း ကားရပ္လိုက္လို႔ ဝင္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ ပိတ္သြားမလား ဘာျဖစ္သြားမလဲ အစ႐ွိသျဖင့္ေပါ့ ေတြးေပးသင့္တယ္။ ငါ့ကားရပ္ဖို႔ေနရာေတာ့ရၿပီ သူမ်ားေတြေတာ့ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ပေစ ဆိုတဲ့စိတ္ထားမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ေ႐ွာင္သင့္တယ္။

လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြလည္း ထိုနည္းတူစြာပဲ သူတစ္ပါးလြတ္လပ္ခြင့္ကို စဥ္းစားေပးသင့္တယ္။ အမ်ားျပည္သူသြားလာႏုိင္ရန္ ခင္းေပးထားေသာ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားက ေအးေအးလူလူ ေစ်းေရာင္းေနၾကသည္။ လူအမ်ားက လမ္းမေပၚက တက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ယာဥ္အႏၱရယ္က႐ွိႏုိင္ျပန္သည္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚ တက္ေလွ်ာက္ျပန္ေတာ့လည္း ေစ်းသည္ေတြနဲ႔ က မလြတ္။ ေန႔စဥ္ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ အခက္အခဲတစ္ခုလိုပင္။ သက္ဆိုင္ရာတာဝန္႐ွိသူမ်ားကလည္း လမ္းေဘးေစ်းသည္မ်ားကို အေရးမယူ။ ေစ်းသည္ေတြဘက္ကၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း သူတို႔စားဝတ္ေနေရးအတြက္ သူတုိ႔ရုန္းကန္ေနရသည္။ မွန္ပါသည္ သို႕ေသာ္ မိမိေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူ လမ္းသြားရန္အခက္အခဲျဖစ္ေနၾကသည္။ ေစ်းေရာင္းလို႔လည္းအဆင္ေျပေအာင္ အမ်ားသူငါမ်ားလည္း သြားလာႏုိင္ရန္ ႏွစ္ဖက္အဆင္ေျပမည့္ နည္းလမ္းမ်ိဳး၊ ေနရာအေနအထားမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္သင့္သည္။

လြတ္လပ္မႈဆိုသည္မွာလည္း စည္းေဘာင္ေတာ့႐ွိရမည္။ စည္းေက်ာ္၍ လြတ္လပ္မႈကို ရယူလို႔မရႏုိင္ပါ။ သူမ်ားလြတ္လပ္မႈကို ရုိက္ခ်ိဳးၿပီးမွ မိမိလြတ္လပ္မႈရမယ္ဆိုရင္ ထိုအရာကို လြတ္လပ္မႈလို႔ေခၚ၍မရႏုိင္ေတာ့ပါ။ မိမိလြတ္လပ္မႈဆိုတိုင္း မိမိတစ္ဦးတည္းအတြက္ပဲ စဥ္းစားလို႔မရႏုိင္ပါ။ မိမိျပဳမႈေသာ ကိစၥရပ္ေပၚတြင္မူတည္၍ အျခားတစ္ဖက္ကို စဥ္းစားေပးရမည္။ သူ႔အတြက္ ဆိုးက်ိဳး႐ွိေစေသာ ကိစၥရပ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ေ႐ွာင္ၾကဥ္သင့္သည္။ လူတိုင္း လူတိုင္း သူတစ္ပါးအားမထိခိုက္ေစဘဲ ရ႐ွိေသာ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳရင္း။

ဆုေလး