ဧျပီ ၁၆ ၊ ၂၀၁၆
M-Media
ေမာင္သာ.K ေရးသည္။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၃၄၅(က)တြင္ `ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ တုိင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္သည္´ဟု ဆုိထားပါသည္။ တုိင္းရင္းသားဆုိသည့္ စကားရပ္မွာ လက္ရွိတည္ဆဲ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအရ တိက်စြာ ခြဲျခားဆုံးျဖတ္သတ္မွတ္ရန္ အလြန္ခက္ခဲပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ-၅တြင္ `တုိင္းရင္းသားတုိင္းသည္လည္းေကာင္း၊ တုိင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူတုိင္းသည္လည္းေကာင္း ေမြးရာပါႏုိင္ငံသားျဖစ္သည္´ဟု ျပဌာန္းထားၿပီး၊ ပုဒ္မ-၃တြင္ `ႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ပါဝင္ေသာ နယ္ေျမတစ္ခုခု၌ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၈၅ ခုႏွစ္၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ မတုိင္မီကာလမွစ၍ ပင္ရင္းႏုိင္ငံအျဖစ္ အၿမဲေနထုိင္ခဲ့ေသာ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း စသည့္ တုိင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားျဖစ္သည္´ဟု ျပဌာန္းထားပါသည္။
နဝတအစုိးရအဖြဲ႕သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ အာဏာကုိက်င့္သုံးၿပီး ထင္ရွားေသာ တုိင္းရင္းသား(၈)မ်ဳိးအပါအဝင္ တုိင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စု (၁၃၅)မ်ဳိးစာရင္းကုိ ထုတ္ျပန္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တုိင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ေနာင္အစုိးရအဆက္ဆက္ကလည္း အသိအမွတ္ျပဳထားပါသည္။ ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္မွာ နဝတအစုိးရက တုိင္းရင္းသား(၁၃၅)မ်ဳိးကုိ သတ္မွတ္စဥ္က ရွမ္းလူမ်ဳိးတြင္ `လြယ္လ´မ်ဳိးႏြယ္စု ပါရွိေသာ္လည္း နအဖအစုိးရက ထုိမ်ဳိးႏြယ္စုကုိ ျဖဳတ္ၿပီး `၀´မ်ဳိးႏြယ္စုကုိ အစားထုိးထားသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရသည္။
၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ဥပေဒအမွတ္-၈ ျဖစ္သည့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ဥပေဒပုဒ္မ-၂(က)တြင္ `တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဆုိသည္မွာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ပင္ရင္းႏုိင္ငံအျဖစ္ သတ္မွတ္၍ စဥ္ဆက္မျပတ္ေနထုိင္ခဲ့ၾကေသာ လူမ်ဳိးမ်ားကုိဆုိသည္။ ယင္းစကားရပ္တြင္ ႏုိင္ငံသားျပဳခြင့္ရသူမ်ားႏွင့္ ဧည့္ႏုိင္ငံသားမ်ား မပါဝင္´ဟု ျပဌာန္းထားသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
ႏုိင္ငံသားဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား အပုိဒ္-၅ အရဆုိပါလ်ွင္ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း စသည့္လူမ်ဳိးမ်ားပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ႏုိင္ငံေတာ္တြင္ ပင္ရင္းႏုိင္ငံအျဖစ္ အၿမဲေနထုိင္ျခင္းမရွိဘဲ အျခားႏုိင္ငံတြင္ ပင္ရင္းႏုိင္ငံအျဖစ္ အၿမဲေနထုိင္ၾကသူမ်ားသည္ တုိင္းရင္းသားမ်ားမဟုတ္ပါ။ AD ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းသုိ႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ေနထုိင္ၾကေသာ အမည္တူမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားသည္လည္း တုိင္းရင္းသား မဟုတ္သည့္အျပင္ ေမြးရာပါႏုိင္ငံသားမ်ားလည္း မဟုတ္ပါ။ အျခားႏုိင္ငံတစ္ခု၏ ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ကုိ ခံယူထားေသာ တုိင္းရင္းသားသည္လည္းေကာင္း၊ ထုိသုိ႔ တုိင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူမ်ားသည္လည္းေကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားမဟုတ္ပါဟု ေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရပါသည္။
ဤသုိ႔ဆုိလ်ွင္ ဗမာလူမ်ဳိးျဖစ္သည္ဆုိရုံမ်ွႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံသား တုိင္းရင္းသားဟု တထစ္ခ် မေျပာႏုိင္ပါ။ ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္မွစ၍ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ အစဥ္တစုိက္ ေနထုိင္ေသာ ဗမာလူမ်ဳိး၊ ရွမ္းလူမ်ဳိး၊ မြန္လူမ်ဳိး စသည္တုိ႔သည္ ထုိႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံသားမ်ားသာ ျဖစ္ၾကၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံသား တုိင္းရင္းသားမ်ား မဟုတ္ႏုိင္ပါ။
အလားတူ အိႏၵိယႏုိင္ငံ မီဇုိရမ္ျပည္နယ္ရွိ မီဇုိလူမ်ဳိးမ်ား၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံ စစ္တေကာင္း ေတာင္တန္းေဒသရွိ ရခုိင္မ်ဳိးႏြယ္စုဝင္ ခ်က္မႏွင့္ ေမာက္တုိင္းရင္းသားမ်ားသည္ ေရွးဘုရင္မ်ားလက္ထက္ကလည္း ၎တုိ႔အစဥ္တစုိက္ ေနထုိင္ေသာ ယခု အိႏၵိယႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံတုိ႔၏ ေက်းဇူးသစၥာကုိသာ ခံယူေနၾကသူမ်ားျဖစ္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံသားမ်ားဟု သတ္မွတ္၍ မရႏုိင္ပါ။
လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးေနာက္ အသက္ေဘး အႏၲရာယ္အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ စီးပြားေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ အမိႏုိင္ငံကုိ စြန္႔လႊတ္ထြက္ခြာသြားၿပီး ႏုိင္ငံသားျဖစ္ေနသူမ်ားကုိလည္း ၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဥပေဒပုဒ္မ-၇၂ (ဤဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ ဤဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္တစ္ရပ္ရပ္ အရမွအပ မည္သည့္ႏုိင္ငံျခာသားမ်ွ ႏုိင္ငံသားျပဳခြင့္ရရန္ ေလ်ွာက္ထားခြင့္မရွိေစရ)အရ ျမန္မာႏုိင္ငံသား တုိင္းရင္းသားမ်ားဟု သတ္မွတ္၍မရႏုိင္ပါ။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒအရ ျပဳႏုိင္ငံသား အဆင့္ကုိပင္ ေလ်ွာက္ထားႏုိင္ခြင့္မရွိပါ။
၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒပါ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ႏွင့္ ထုိဥပေဒဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအပုိဒ္-၅ တုိ႔အရ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ေနထုိင္သူတစ္ဦးကုိ သမၼတျဖစ္ခြင့္ အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္ တုိင္းရင္းသား ဟုတ္/မဟုတ္ စစ္ေဆးမည္ဆုိပါက တုိင္းရင္းသား(၁၃၅)မ်ဳိးတြင္ အပါအဝင္ျဖစ္သည္ဟု အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိ အေျချပဳ၍ တုိင္းရင္းသားဟု သတ္မွတ္ျခင္း မျပဳႏုိင္ဘဲ ထုိပုဂၢိဳလ္၏ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္မ်ားမွာ AD ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ မတုိင္မီက ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း တစ္ဆက္တည္း ေနထုိင္လာခဲ့ျခင္း ဟုတ္/မဟုတ္ စစ္ေဆးၿပီးမွသာ တုိင္းရင္းသား ဟုတ္/မဟုတ္ ဆုံးျဖတ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒကုိ ျပဌာန္းရန္ႏွင့္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ဥပေဒတြင္ တရားဝင္ ထည့္သြင္းျပဌာန္းပါဟု အေသးစိတ္ ၫႊန္ၾကားခဲ့သည့္ ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠ႒ ဦးေနဝင္းႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဥပေဒကုိ လက္မွတ္ေရးထုိးထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ ဥကၠ႒ ဦးစန္းယုတုိ႔၏ ကုိယ္ေရးသမုိင္းကုိပင္ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား မသိရွိႏုိင္ေသာ အေျခအေနတြင္ ၎တုိ႔၏ ဘုိးေဘးဘီဘင္တုိ႔ကုိ သိရွိႏုိင္ေအာင္ စုံစမ္းေမးျမန္းရန္ဆုိသည္မွာ မျဖစ္ႏုိင္သည္ကုိ လဝကဝန္ထမ္းမ်ားအား ေဆာင္႐ြက္ေစရန္ ဥပေဒတြင္ ထည့္သြင္းျပဌာန္း တာဝန္ေပးရာက်ေရာက္ေနပါသည္။
AD ၁၈၂၃ ခုႏွစ္မတုိင္မီကပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အစဥ္တစုိက္ ေနထုိင္ေသာ တုိင္းရင္းသား ၁၃၅မ်ဳိးအနက္မွ ေမြးဖြားလာသူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသထင္ရွားျပသႏုိင္သူသာလ်ွင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၅၉(ခ)ႏွင့္ညီၫြတ္ေသာ တုိင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားေသာ တုိင္းရင္းသားဟု သတ္မွတ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
အစုိးရမွ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ တုိင္းရင္းသား(၁၃၅)မ်ဳိးမွာ လူမ်ဳိးႏြယ္စုအမည္ကုိသာ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ မည္သူမည္ဝါသည္ AD ၁၈၂၃ ခုႏွစ္မွစ၍ ႏုိင္ငံေတာ္အတြင္း အစဥ္တစုိက္ ေနထုိင္ခဲ့ေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုမွ ေပါက္ဖြားလာသူျဖစ္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
သုိ႔ရာတြင္ ထင္ရွားေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး(၈)မ်ဳိးတြင္ အက်ဳံးဝင္သက္ဆုိင္ေသာ မ်ဳိးႏြယ္စုငယ္မ်ားအနက္ အခ်ဳိ႕မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားမွာ ျပည္ပတြင္ ေနထုိင္ျခင္းမရွိဘဲ ျပည္တြင္းတြင္သာ အစဥ္တစုိက္ေနထုိင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္ပတြင္ အလားတူ မ်ဳိးႏြယ္စု လုံးဝမရွိေၾကာင္း၊ ျပည္ပတြင္ေနထုိင္ေသာ ႏုိင္ငံသားေဆြမ်ဳိးမရွိေၾကာင္း သက္ေသထင္ရွားပါက ထုိလူတစ္ဦး၊ လူတစ္စုတို႔ကုိ တုိင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳမည္ဆုိပါကလည္း ထုိလူနည္းစုအတြက္ပင္ တိက်ေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းကုိ အေသးစိတ္ေရးဆြဲၿပီးမွ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
အကယ္၍ AD ၁၈၂၃ ခုႏွစ္မွစ၍ စဥ္ဆက္မျပတ္ေသာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္စာရင္းကုိ မည္သူကမ်ွ တင္ျပရန္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဟုဆုိလ်ွင္ မည္သူ႔အား တုိင္းရင္းသား(ေမြးရာပါႏုိင္ငံသား)ဟု အသိအမွတ္ျပဳမည္နည္း၊ မည္သူတုိ႔အား တုိင္းရင္းသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသူ(ေမြးရာပါႏုိင္ငံသား)မ်ားဟု ဆုိမည္နည္း။ အေျဖမရွိပါက… ေျဖရွင္းစရာ နည္းလမ္းကား အလြယ္ပင္၊ မည္သူမဆုိ စဥ္းစားႏုိင္ၾကေပလိမ့္မည္။ ။
Comments