“ျမန္မာ့လက္ရိွ အေျခအေနမ်ားကို မီးေမာင္းထိုးျပလ်က္ ရိွေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အဆိုအမိန္႕မ်ား”

ဇူလိုင္ ၁၇ ၊ ၂၀၁၆
M-Media
စုစည္းတင္ဆက္သူ- ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (R.I.T ရန္ကုန္စက္မႈ႕တကၠသိုလ္)

၂၀၁၆ ခု ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ၊ တပ္မေတာ္ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကိုးဦးတို႔သည္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ အာဏာရူးလူတစ္စု၏လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့သည္မွာ ၆၉ ႏွစ္တိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္ၾကံခံရစဥ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အသက္သည္ ၃၂ ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ “မတစ္ေထာင္၊ တစ္ေကာင္ဖြား၊ ေယာက်ာ္း အာဇာနည္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို၊ တစ္ေခတ္မွာ၊ တစ္ေယာက္”ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္၊ ေမာ္ကြန္းထိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အေျပာမဟုတ္၊ အလုပ္ႏွင့္ သက္ေသျပခဲ့သူျဖစ္သည္။

ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကို ေခါင္းေဆာင္၍ မငဲ့မကြက္၊ မယိမ္းမယိုင္ ခုိင္မာေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္  လြတ္လပ္ေရးသို႔ ဦးတည္ေနခ်ိန္တြင္၊ အလ်င္းသင့္သလို ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီးအား “ေရႊစကား၊ ေရႊအဆိုအမိန္႔မ်ား” ျဖင့္ လမ္းညြန္ျပသခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ၊ ထိုမိန္႔ခြန္းစကားမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ ထူးျမတ္လွေသာ ရတနာအစစ္၊ အေမြအႏွစ္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ျပင္၊ ျပည္သူလူထု အခ်စ္ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ မိန္႔ခြန္းမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားကိုလည္း၊ မီးေမာင္းထိုးျပေနဟန္ရွိသည္။

၁၉၄၇ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၁ ရက္ည၊ ပင္လံုညစာ စားပြဲတြြင္ “တစ္တိုင္းျပည္လံုးႀကီးပြားေစခ်င္ရင္ လူအား၊ ေငြအား၊ ပစၥည္းအားနဲ႔ စုေပါင္းၿပီး၊ အင္တိုက္၊ အားတိုက္လုပ္ႏိုင္မွ၊ အက်ိဳးခံစားခြင့္ရရွိၾက မွာျဖစ္တယ္။ ဗမာက တစ္မ်ိဳး၊ ကရင္က တစ္ဖံု၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းတို႔က တစ္ျခား၊ အကြဲကြဲ၊ အျပား ျပား လုပ္ေနၾကရင္၊ အက်ိဳးရွိမွာ မဟုတ္ဘူး စုေပါင္းလုပ္ၾကမွသာ အက်ိဳးရွိႏိုင္မယ္။ လုပ္ၾကည့္မွ လည္း၊ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း၊ သိႏိုင္တယ္” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ၁၉၄၇ ခု ဇူလိုင္လ ၁၃ ရက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက

“တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရး၊ တိုင္းရင္းသားလူထု ညီညြတ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ စားဖားသမားေတြ၊ ညီညြတ္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္ပါဘူး။ တိုင္းရင္း သားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရး၊ တိုင္းသူျပည္သား လူထုညီညြတ္ေရး၊ အဲဒီ ညီညြတ္ေရး ႏွစ္ခုမရွိ
သမွ်ကာလပတ္လံုး၊ ဒီတိုင္းျပည္က၊ လြတ္လပ္ပင္၊ လြတ္လပ္ေသာ္ျငားလည္း ဘယ္ပါတီတက္တက္၊ ဘယ္အစိုးရလုပ္လုပ္၊ ဖာသယ္တိုင္းျပည္ ျဖစ္ေနမွာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ကာ၊ အဲဒီႏွစ္ခုကို ခင္ဗ်ားတို႔၊ မပ်က္ျပားပါေစနဲ႔။
အဲဒါအင္မတန္အေရးႀကီးတယ္” ဟူေသာ မိန္႔ဆိုခ်က္သည္၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား၊ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္၊ အတုယူ၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္စရာအျဖစ္ လမ္းညႊန္ျပလ်က္ရွိသည္။

တိုင္းျပည္၊ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္၊ ဆူပူေအာင္ လုပ္ေနသူမ်ားကို၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “အစိုးရဟာ၊ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ႏိုင္ငံေရး အတိုက္အခံသမားေတြကုိ၊ ႏွိပ္စက္၊ ညွင္းပန္းတာ မလုပ္ဖူး” စည္းကမ္းမဲ့၊ တရားလြန္၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးမဲ့ဆူပူေအာင္၊ လုပ္လာလွ်င္ေတာ့၊ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနႏုိင္ဘူး၊ ႏိွပ္ကြပ္ရမွာပဲ။ ၀တၱရားအတိုင္းလုပ္တာကို မေက်နပ္လို႔ရွိရင္၊ တည့္တည့္လင္းလင္းေျပာၾကပါ။ ထြက္ေပးဖို႔အဆင္သင့္ပါပဲ။ မထိတထိနဲ႔ ဟိုကပြက္၊ ဒီကဆူတာနဲ႔ဆိုလွ်င္၊ အေရးမယူဘဲ၊ မေနႏိုင္ဘူး” ဟု သတိ
ေပးခဲ့ပါသည္။

၁၉၄၅ ခု ဩဂုတ္လ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၌ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ “ဒီမုိကေရစီ၀ါဒကိုသာ၊ ေခတ္စားေအာင္ လုပ္ရမယ္။ အဲဒီ၀ါဒမ်ိဳး အရသာ၊ လြတ္လပ္တဲ့ျမန္မာႏိုင္ငံ ထူေထာင္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒီမုိကေရစီ၀ါဒဟာ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔လည္း ဆီေလ်ာ္တယ္။ ဒီ၀ါဒသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အားေပးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ၀ါဒကို၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရည္ရြယ္ရမယ္” ဟုမိန္႔ၾကားခ့ဲသည္ကိုၾကည့္လွ်င္၊ ႏိုင္ငံေရး အနာဂတ္ႀကိဳျမင္ေသာ၊ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ကို သိႏိုင္ပါသည္။

သူတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ လမ္းညႊန္ခဲ့သည္မွာ “ဒီတပ္မေတာ္ဟာ၊ဒီႏိုင္ငံ၊ ဒီလူမ်ိဳးအတြက္ ဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ႕၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ အားထားရာ၊ ဆည္းကပ္ရာ ဆိုတဲ့အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ၊ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံသူ၊  ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္၊ ဒီတပ္မေတာ္ကို၊ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ အလကားပဲ ျဖစ္မယ္။ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းညံ့ရင္၊ ဒီတပ္လည္းညံ့မွာပဲ။ ဒီတပ္ညံ့ရင္၊ ဒီတိုင္းျပည္လည္းညံ့မွာပဲ။

ဒီတိုင္းျပည္ညံ့ရင္၊ ဒီလြတ္လပ္ေရးဟာ၊ အလကားပဲ။ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံတဲ့အခါ၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံပါ။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံပါ။ ရဲေဘာ္တို႔ကို သူတို႔အားကိုးခ်င္လာေအာင္၊ အလုပ္လုပ္ပါ။ ငါတို႔သာ၊ ႏိုင္ငံခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မထားၾကဖို႔ပဲ။ ဒီႏိုင္ငံမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီျပင္ႏိုင္ငံမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စစ္သားေတြခ်ည္း၊ ႏိုင္ငံခ်စ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္သား မဟုတ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံအတြက္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အနစ္နာခံ၊ စြန္႔လႊတ္၊ စြန္႔စားအလုပ္လုပ္ၾကတဲ့သူေတြ၊ ရွိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္သားမွ စစ္သားဆိုတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းရမယ္။ ငါတို႔စစ္တပ္ဟာ၊ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားေတြကို၊ ညွဥ္းဆဲဖို႔မဟုတ္ဘူး။ စစ္တပ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံဟာ စစ္တပ္ရဲ႕ အေစခံ မျဖစ္ေစရဘူး။ ဒါက စကားရုိင္းရုိင္းနဲ႔ နားလည္ေအာင္၊
ေျပာျပတာပဲ။ ဒီစကား၊ က်ဳပ္ေျပာတာ၊ စစ္တပ္ကိုျပန္ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္၊ လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လည္း၊ မတရားတာ၊ မလုပ္။ ႏိုင္ငံရ႕ဲ ရန္သူေတြမဟုတ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာအားလံုး၊ သေဘာေပါက္ေအာင္၊ ေျပာျပျခင္းျဖစ္တယ္လို႔” တပ္မေတာ္ဖခင္ ပီသစြာ၊ သတိေပး လမ္းညႊန္ခဲ့ပါသည္။

ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာလည္း၊ ရွင္းလင္းျပတ္သားလွပါသည္။ “လူတိုင္းကေတာ့ တိုင္းေရး၊ ျပည္ေရး လုပ္တာကို၊ ႏိုင္ငံေရးလို႔ တြက္ထားၾကတယ္။ အမွန္ကေတာ့၊ ကိုယ့္ဘ၀ ရပ္တည္ေရးကစၿပီး၊ ကိုယ့္အိမ္၊ ကိုယ့္ရပ္ကြက္၊ ကိုယ့္ေက်းရြာ၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခရုိင္၊ တိုင္း၊့ျပည္မႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕၊ အလံုးစံု၊ လူမႈေရးကိစၥေတြဟာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးစကားနဲ႔ေျပာရင္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ စားမႈ၊ ေသာက္မႈ၊ ေနမႈ၊ ထုိင္မႈ အားလံုးဟာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ” ဟူ၍ ႏုိင္ငံေရးအႏွစ္သာရကိုအမ်ားနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္ ခဲ့ပါသည္။

သူထူေထာင္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ကို အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားတစ္ရပ္မလုပ္ၾကဖို႔၊ လႊတ္ေတာ္အေပၚ လက္၀ါးႀကီးမအုပ္ဖို႔ရန္ ၁၉၄၇ ခု ဇြန္လ(၁၀)ရက္ေန႔တြင္ တိုင္းျပဳ၊ ျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၌ ေရႊအဆိုအမိန္႔တစ္ခုကိုလည္း မိန္႔ၾကားခဲ့ပါေသးသည္။ ယင္းမွာ “မွတ္ထားၾက။ ငါ့တပ္ထဲမွာ အခြင့္အေရးယူခ်င္တဲ့ေကာင္၊ တစ္ေကာင္မွ မရွိေစရဘူး။ မပါေစရဘူး။ လူထုငတ္ရင္ အားလုံးငတ္ရမယ္။ လူထုဆင္းရဲရင္ ဒို႕ရဲေဘာ္ေတြအားလုံး ဆင္းရဲရမယ္။ ငါလည္းဆင္းရဲရမယ္။ ငါတို႔ေတြ၊ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ႀကီးဟာ၊ ဒီ၀ါဒနဲ႔ခ်ီတက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ စစ္တပ္ကိုလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ “စစ္တပ္က လက္၀ါးႀကီးအုပ္ၿပီး၊ တိုင္းျပည္လႊတ္ေတာ္က၊ ဘာမွ အစိုးမရတဲ့၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မ်ိဳး၊ မရွိရေလေအာင္၊ စစ္ဘက္ကို တိုင္းျပည္လႊတ္ေတာ္က အုပ္စိုးပိုင္ခြင့္ရွိရမယ္” ဟူ၍ အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္မတြယ္ရေလေအာင္ နည္းေပးလမ္းျပျပဳခဲ့ပါသည္။

ဘာသာလူမ်ိဳးမခြဲျခားေသာ၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ပဲ့ကိုင္ရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားလို၊ ဗမာျပည္မွာလည္း တိုင္းရင္းသား၊ လူမ်ိဳးေတြ၊ အမ်ားႀကီးရွိတာကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ တရုတ္ျပည္၊ဂ်ပန္ျပည္ႏွင့္ ရုရွားျပည္တို႔မွာလည္း သည္အတိုင္းပဲ။ အေမရိကန္ျပည္မွာ အဂၤလိပ္စကားကို၊ အဂၤလိပ္၊ အီတလီစတဲ့၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ စုေပါင္းၿပီး၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္းျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္ၿပီးသူတို႔ကိုယ္ကို အေမရိကန္လို႔ ဆိုၾကတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးေရးအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ တစ္မ်ိဳးတည္းကို လိပ္ခဲတည္းလည္း စြဲၿပီး၊ ယူလို႔မျဖစ္ဘူး။ လူမ်ိဳးေရးတရားေဟာလည္း၊ ငါ့လူမ်ိဳးမွငါ့လူမ်ိဳး၊ တစ္ျခားလူမ်ိဳးေတြဟာ၊ ငါ့ေလာက္မျပတ္၊ ငါ့လူမ်ိဳးသာ ကမာၻမွာႀကီးစိုးရမယ္ဆိုတဲ့ က်ဥ္းေျမာင္းေသးသိမ္တဲ့၊ လူမ်ိဳးေရးတရားမဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုယ္ခ်စ္ခင္ေသာ္လည္း၊ တစ္ျခားလူမ်ိဳးမ်ားကို မုန္းတီးျခင္း၊ အထင္ေသးျခင္းမျဖစ္ေစဘဲ ကမာၻမွာတုိင္းျပည္အခ်င္းခ်င္းသင့္ျမတ္စြာ တစ္ဦးအက်ိဳးတစ္ဦး ျဖစ္ပြားေစေအာင္ ေဆာင္ရြက္တဲ့ လူမ်ိဳးေရးတရားမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္” ဟူ၍ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သဟဇာတျဖစ္ေစမည့္၊ စည္းလံုးညီညြတ္မႈျဖစ္ေစမည့္ ဓမၼစကားကို မွ်ေ၀ခဲ့ပါသည္။

ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမႈမရွိေသာ၊ လူသား၀ါဒက်င့္သံုးေသာ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးကို  ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳက ဗုဒၶဘာသာကိုႏုိင္ငံေတာ္ ဘာသာအျဖစ္ ျပဌာန္းဖို႔ တိုက္တြန္းေျပာဆိုရာတြင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “ဒီမယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္မွာ၊ အေလာင္းဘုရား လက္ထက္ကတည္းက အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြရွိတယ္။ ဘရင္ဂ်ီဘာသာ၀င္ေတြရွိတယ္။ အစကတည္းက နတ္ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ေတာင္တန္းသားေတြရွိတယ္။ အဲဒီ ေတာင္တန္းသားေတြဟာ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ျမန္မာျပည္
က်ေရာက္သြားတဲ့အခါ အခ်ိဳ႕ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္သြားၾကၿပီး၊ အရုိးစြဲေနၾကတာေတြရွိတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြ အားလံုးဟာ ႏိုင္ငံသားေတြပါပဲ။ တိုင္းျပည္ကုိ၊ ကၽြန္တြင္းက တိုက္ထုတ္ၾကတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်ည္းမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔အားလံုးပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အခုကၽြန္တြင္းက လြတ္မယ္ မၾကံေသးဘူး။ သူတို႔ေတြအေပၚမွာ အႏိုင္က်င့္ၿပီး ငါတို႔လူမ်ားစုရဲ႕(ဗုဒၶ)ဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာျဖစ္ရမယ္လို႔၊ လုပ္လိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေခြးေလာက္ေတာင္ ေသာက္သံုး မက်တဲ့ အေကာင္ေတြ ျဖစ္သြားၾကမွာပါ၊ ဆရာ တိုင္းျပည္ကို၊ တုိင္းျပည္ေရးလို ေတြးစမ္းပါ။ ဘာသာေရးေတြ၊ ဘာေတြ၊ ညာေတြ လုပ္မေနစမ္းပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးကို စည္းရုံးဖို႔လိုတယ္” ဟုဘာသာေရးႏွင့္ႏိုင္ငံေရးကို မေရာေထြးဖို႔၊ ေ၀ဖန္၊ ေထာက္ျပခဲ့ျခင္းသည္၊ ႏိုင္ငံေရးအေျမာ္အျမင္ျမင့္မားေၾကာင္း သက္ေသသာဓကတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။

ဘာသာေရးေယာင္ေယာင္၊ ႏိုင္ငံေရးေယာင္ေယာင္ လူတစ္ပိုင္းဘုန္းႀကီးတစ္ပိုင္းပံုစံကို အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးက မႏွစ္ၿမိဳ႕ခဲ့ေၾကာင္းကို ၁၉၄၇ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ မိန္႔ခြန္းတြင္ “ဗုဒၶဘာသာထဲမွ လူတစ္ပိုင္း၊ ဘုန္းႀကီးတစ္ပုိင္း ျဖစ္ေနတာေတြကို တပည့္ေတာ္တို႔၊ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါဘူး” ဟု ျပည္သူလူထုအား၊ သတိေပးခဲ့ဖူးပါသည္။ ထို႔အျပင္ ဘာသာေရးခုတံုးလုပ္၊ ႏိုင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္ တစ္နပ္စား၊ လူ႕အတၱသမားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ “ႏိုင္ငံေရးကို ဘာသာ တရားျဖစ္သကဲ့သို႔ ေျပာဆိုေနၾကသူမ်ားမွာ ယုတ္မာညစ္ေထးေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားပင္ျဖစ္တယ္။ ထိုသူတို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဤကဲ့သို႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လီဆယ္ေျပာဆိုျခင္းအားျဖင့္ ျပည္သူတို႔၏စိတ္ကို ႐ႈပ္ေထြးေစ၍ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆိုးကို ေ၀ဖန္ႏိုင္စြမ္းမရွိေအာင္ လုပ္ျခင္းမွ်သာျဖစ္တယ္။ အမွန္မွာ ထိုသူတို႔၏ျပဳလုပ္မႈ႕သည္ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္။ မိမိတို႔အေကာက္ ဥာဏ္ကိုသံုး၍ မိမိတုိ႔ႀကီးပြားေရးအတြက္ တစ္နပ္စား ႏိုင္ငံေရးပင္ျဖစ္သည္။ ကိုးကြယ္သည့္ဘာ သာတရားမွာ လူအသီးသီး၏သက္၀င္ယံုၾကည္မႈပင္ျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးမွာကား လူအသီးသီး၏ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈ သိပၸံအတက္သာလွ်င္ျဖစ္၏။” ဟု ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ဘာသာေရးကို တစ္ကန္႔စီထားရွိဖို႔သတိေပးခဲ့ေသာ၊ ေရႊစကား၊ ေရႊမိန္႔ခြန္းမ်ားသည္ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္၊ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က်၊ ျဖစ္ေနေၾကာင္း အံ့ဩဖြယ္ရာ ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။

လူထုကို ယံုၾကည္အားကိုးေသာ ျပည္ခ်စ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “တုိင္းျပည္လူထုရဲ႕ေထာက္ခံမႈနဲ႔ က်ဳပ္တို႔အစိုးရျဖစ္ေနတာ။ တိုင္းျပည္က မၾကည္ညိဳဘူးဆိုတာကို က်ဳပ္တို႔သိလာတဲ့ တစ္ေန႔မွာ က်ဳပ္တို႔လည္းတြယ္ကပ္မေနဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း က်ဳပ္တို႔ကို တစ္ႏွစ္ေလာက္၊ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ က်ဳပ္တို႔ဟာ ဘယ္လိုလူတန္းစားမ်ိဳးေတြလဲ။ ရာဇ၀င္ (သမိုင္း) မွာ အေရးခံမယ့္ လူစားမ်ိဳးေတြလား။ ရာဇ၀င္မွာ အဆဲခံရမယ့္ လူစားမ်ိဳးေတြလားဆိုတာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္ သိလာပါလိမ့္မယ္။” ဟု မိမိတို႔အစိုးရ
အဖြဲ႔ကို လူထုႀကီးက မႀကိဳက္ေတာ့လွ်င္ ကလိမ္ကက်စ္ဥာဏ္ဆင္ၿပီး၊ “ေမွ်ာ့သတၱ၀ါ” လိုတြယ္ကပ္ ေနမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားခဲ့သည္ကို ၾကည့္လွ်င္လူထုကို အစိုးရက တန္ဖိုးထားေလးစားေၾကာင္း သိသာထင္ရွားလွပါသည္။

“လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလွ်င္ က်ဳပ္ႏိုင္ငံေရးေလာက ကထြက္မယ္။ ျခံစိုက္မယ္။ စာေရးၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမယ္” လို႔ ပြင့္လင္းရုိးသားစြာ ရင္တြင္းျဖစ္စကားမ်ားေျပာဆိုခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိ သူရိယသတင္းစာတုိက္ပိုင္ရွင္ မ်ိဳးခ်စ္ပါတီထူေထာင္သူ ဗမာလူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ ဦးေစာႏွင့္အေပါင္းပါတစ္စုက ၁၉၄၇ ခု ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ စေနေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီ ၃၇ မိနစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အတြင္း၀န္ရုံး၍ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနစဥ္ လုပ္ၾကံခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္းဆန္းအပါ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္
ႀကီး ၉ ဦး က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ အာဇာနည္ေန႔သည္ အမိျမန္မာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္သူတို႔၏ မဟာေအာင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္ေန႔ ကမာၻတည္သေရြ႕၊ ျမန္မာျပည္သူလူထု ေမ့၍မရႏိုင္ေသာေန႔တစ္ေန႔အျဖစ္ တည္ရွိေနမည္မွာ ေျမႀကီး၊ လက္ခတ္မလြဲပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (R.I.T ရန္ကုန္စက္မႈ႕တကၠသိုလ္)