က်ေနာ္ ေနခဲ့ရေသာ ဇင္းမယ္ျပည္

ေအာက္တိုဘာ၊ ၁၀ ၊ ၂၀၁၂

M-Media

ေမာင္လူငယ္

လြန္ခဲ့ေသာ 10 လခန္႔မွ စကာ က်ေနာ္သည္ ဇင္းမယ္ျပည္တြင္ ေနထိုင္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ အခက္အခဲေပါင္းစံုေၾကာင့္ ထြက္ခြာလာခဲ့ရျပီး ျမန္မာအေငြ႔အသက္ရွိရာ ဇင္းမယ္ျမိဳ႕တြင္ မိမိဘ၀အတြက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ကာ စား၀တ္ေနေရးကို ရွာေဖြေနရေပသည္။ အစည္းအေ၀းကိစၥ၊ သင္တန္းကိစၥျဖင့္ ဘန္ေကာက္သို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဇင္းမယ္သို႔ ေရာက္ရွိေနမည္ဟု မည္သည္အခါမွ် အိပ္မက္ပင္ မမက္မိေခ်။

ဇင္းမယ္ က်ံဳးနန္းေတာ္ေဟာင္း

ယိုးဒယားတို႔ အေခၚ ခ်င္းမိုင္သည္ တခ်ိန္က ျမန္မာတို႔ ပိုင္နယ္ေျမျဖစ္ခဲ့ျပီး ယခုအခါ ထိုင္း (ယိုးဒယား) တို႔၏ ဒုတိယျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ေလသည္။ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ တပင္ေရႊထီးႏွင့္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားၾကီး တုိ႔၏ လက္ထက္တြင္ ဇင္းမယ္သည္ ျမန္မာတို႔ပိုင္ျဖစ္လာခဲ့ျပီး ဘုရင္ေနာင္မင္းတရားၾကီး၏ သားေတာ္ ေနာ္ရထာေစာ ထီးနန္းစိုက္ခ်ိန္ တြင္ ရာစုႏွစ္ ၂စု ေက်ာ္ခန္႔ ျမန္မာတို႔ အစဥ္အဆက္ ေနထိုင္လာခဲ့ျပီး ျမန္မာအေငြ႔အသက္၊ ျမန္မာဓေလ့ ထံုးစံတို႔ကို ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။

မိဘမဲ့ကေလးမ်ားနဲ႔ မသန္စြမ္းေတြအတြက္ အလွဴခံေနတဲ့ ထိုင္းရဲ

ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ စဥ္႔ကူးမင္းလက္ထက္တြင္ ျမန္မာတို႔ ဇင္းမယ္ကို လက္လႊတ္ခဲ့ရသည္။ ဇင္းမယ္ျမိဳ႕ေဟာင္းသည္စတုရန္းမိုင္ ၄ မိုင္ခန္႔ က်ယ္၀န္းျပီး ေရွးေဟာင္းလက္ရာ၊ က်ံဳးျမိဳ႕ရိုးေဟာင္းမ်ားကို ယေန႔တိုင္ေတြ႔ျမင္ရျပီး ဘန္ေကာက္နန္းေတာ္ထက္ က်ယ္၀န္းေလသည္။ လူဦးေရတိုးပြားကာ ျဖည္းျဖည္း တိုးခ်ဲ႕လာေသာေၾကာင့္ ျမိဳ႕ရိုးအျပင္ဘက္သို႔တိုင္ေအာင္ ေရာက္ရွိခဲ့ျပီး စီးပြားေရး ရပ္ကြက္လည္း ရွိသည္။ ဇင္းမယ္တြင္ ယိုးဒယား၊တရုတ္၊လာအို၊ရွမ္းႏွင့္ျမန္မာမ်ားေနထိုင္ျပီး ယိုးဒယားေပါက္ ျမန္မာမ်ား၊ရွမ္းမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရသလို ယိုးဒယားလူမ်ိဳးႏွင္လာအိုတို႔က ရွမ္းမ်ားကို တိုင္းလန္ သို႔မဟုတ္ အကိုၾကီးဟု ေခၚဆိုၾကသည္ကို သိရွိရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယိုးဒယား၊ရွမ္းနဲ႔လာအို တို႔မွာ အခ်င္းခ်င္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားျဖစ္ေလသည္။

ဇင္းမယ္သည္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း၏ ျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ျပီး မဲနန္ျမစ္၏ ျမစ္လက္တက္ျဖစ္ေသာ မဲပင္ျမစ္ကမ္းေဘးတြင္ တည္ရွိျပီး မိုးေမွ်ာ္တိုက္တာအေဆာက္အအံု မရွိသေလာက္ နည္းပါးလွသည္။ သစ္ေတာထူထပ္ေသာေတာင္ၾကီးမ်ား ၀န္းရံလွ်က္ရွိျပီး ဒိြဳက္စူသက္ေတာင္ သည္ ဇင္းမယ္ျမိဳ႕၏ အလွကို တင့္တယ္ေအာင္ ျပသေနေလသည္။ ျမန္မာျပည္ဘက္ ကယားနီနယ္ႏွင့္ မိုင္ ၈၀ အကြာတြင္ ရွိကာ အလြန္နီးလွသည္။ ျမန္မာျပည္မွာ ထြက္လာေသာသူမ်ားႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၄ သိန္းခန္႔ ေနထိုင္လ်က္ရွိၾကသည္။ ယိုးဒယားႏိုင္ငံႏိုင္ငံႏွင့္ နယ္နမိတ္ခ်င္းထိစပ္ေနေသာ ကရင္၊ကယားနီ၊မြန္ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးမႈႏွင့္ ေနရာေဒသမေရြး တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ စြန္႔ခြာလာခဲ့ျပီး မိမိတို႔ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဇင္းမယ္တြင္ ရရာ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနထိုင္ၾကသည္ကို က်ေနာ္သည္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။ ၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းေလသည္မွာ မိမိတို႔ တုိင္းရင္းသူတခ်ိဳ႕သည္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ မိမိဘ၀ကို ရင္းႏွီးရသည္ကို စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာ က်ေနာ္ ျမင္ခဲ့ရေလသည္။ မည္သူကို က်ေနာ္အျပစ္တင္ရမည္နည္း။

ေရႊ႕လ်ား ဆိုင္ကယ္ေစ်းေရာင္း

ယိုးဒယားႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးသည္ ျမန္မာျပည္ထက္ပင္ အစစ အရာရာ သာလြန္လ်က္ ႏိုင္ငံတကာ ခရီးသည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေလသည္။ အစားအေသာက္ေစ်းႏႈန္းမွာလည္း သင့္တင့္မွ်တျပီး ဟုိတယ္၊ အင္းမ်ား၏ တည္းခိုးစရိတ္မွာ ျမန္မာျပည္ထက္ပင္ ေစ်းခ်ိဳေလသည္။ ေပးရေသာ္ ဘတ္ ၄၀၀ မွ ၅၀၀ ၾကားရွိေလသည္။ က်ေနာ္စေရာက္သည္အခ်ိန္က ဇင္းမယ္သည္ မႏၱေလးႏွင့္ အေတာ္တူေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ေတာ့ ရွိေလသည္။ မႏၱေလးတြင္ အေတာ္ပူသေလာက္ ဇင္းမယ္တြင္ သိပ္မပူေခ်။ မႏၱေလးတြင္ မိုးနည္းသေလာက္ မည္သည္အခ်ိန္တြင္ မိုးရြာမည္ကို မခန္႔မွန္းႏိုင္ဘဲ ရြာေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အျငိဳးၾကီးစြာ ရြာတတ္သည္။ ဇင္းမယ္ကား တမ်ိဳးထူးေလသည္။ မိုးမရြာခင္ ေရွ႕ေျပးအတိတ္နမိတ္ေလးမ်ားျပတတ္ျပီး တိမ္တိုက္တိမ္လိပ္မ်ား ထူထပ္ကာ ေလခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုက္ခတ္တတ္သည္။ ဖုန္ထူတာျခင္းတြင္ အေတာ္တူေလသည္။

ေဆာင္းရာသီကာလတြင္ အသည္းခိုက္ေအာင္ခ်မ္းလွေပသည္။ ဆိုင္ကယ္မ်ားလည္း အေတာ္ေပါျပီး ဥပဒဟို သြားလာလႈပ္ရွားလ်က္ရွိသည္ အျပင္ ထူးျခားခ်က္မွာ ဆိုင္ကယ္ေရွ႕မီးကို မနက္၊ ည ဖြင့္ထားျခင္းမွာ ဇင္းမယ္၏ ထံုးစံလို ပင္ျဖစ္ေနသည္။ က်ေနာ္သည္ ဆိုင္ကယ္မစီးပါ။ လမ္းေလွ်ာက္သြားလာတတ္သျဖင့္ က်ေနာ္အား ေတြ႔ျမင္ၾကေသာ ယိုးဒယားသားမ်ားက အထူးအဆန္းသဖြယ္ ၾကည္သြားေလသည္။ ၾကည္ဖန္ မ်ားလာေသာအခါ မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ စစ္ေဆးၾကည္ရႈေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သိရသည္မွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကသြားသူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားသာမွန္း သိရွိေစေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘက္စ္ကား၊ အဲယားကြန္းဘက္စ္ ကို မေတြ႔ရဘဲ။ ၄ ခ်ိတ္ ကားအနီ၊ အ၀ါ၊ အညိဳ တို႔ကို လမ္းေပၚတြင္ အမ်ားအျပား ေတြ႔ရသလို သံုးဘီးဆိုင္ကယ္လို႔ ေခၚတဲ့ တုတ္တုတ္ကို လည္း ေတြ႔ရသည္။

ႏိုင္ငံတကာ ခရီးသည္မ်ားအၾကိဳက္ ဆိုက္ကားလည္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုက္ကားႏွင့္ လံုး၀ပင္မတူပါ။ ယိုးဒယားဆိုက္ကားတြင္ အလယ္မွာ နင္းသူရွိသျဖင့္ မ်ားစြာ ကြဲျပားေလးသည္။ စီးနင္းခမွာ ေစ်းအေတာ္ၾကီးသည္။ က်ေနာ္ေနေသာ အေဆာင္မွာ ျမိဳ႕လယ္ႏွင့္ အေတာ္နီးျပီး ျမန္မာအမ်ားစုေနထိုင္ၾကျပီး ျမန္မာျပည္သား ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ယိုးဒယားမ်ားကိုေတြ႔ျမင့္ရသည္အျပင္ ျမန္မာျပည္သားမ်ားေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္တြင္လည္း ကြမ္းယာဆိုင္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္အတြက္ ျမန္မာႏွင့္  ကြမ္းယာ မည္သို႔မွ် မခြဲႏိုင္ ဟု က်ေနာ္ေတြးမိေလသည္။ က်ေနာ္သည္ ကြမ္းမစားေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္သား တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးဘာသာမေရြး ကြမ္းယာကို အေတာ္ၾကိဳက္မွန္း သေဘာေပါက္မိသည္။ ျမန္မာျပည္မွာ အသံုးအေဆာင္မ်ားကို ရႏိုင္သလို ျမန္မာေဆးမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရေလသည္။

ဇင္းမယ္ရွိ ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္

က်ေနာ္သည္ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး အတာသၾကၤန္ကို ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ဇင္းမယ္သၾကၤန္ ကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ဆင္ႏႊဲမိသည္။ ျမန္မာျပည္ဘက္ႏွင့္ လံုး၀ပင္မတူညီဘဲ ကြဲျပားျခားနားေလသည္။ ျမန္မာသၾကၤန္တြင္ ေရကို ေဖာေဖာသီသီ လိႈင္လိႈင္သံုးသေလာက္ ဇင္းမယ္တြင္ သိပ္မသံုးေခ်။ က်ံဳးျမိဳ႕ရိုးပတ္လည္သည္အစည္းကားဆံုးျဖစ္ျပီး ဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ကားၾကီးကားငယ္အသြယ္သြယ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးၾကျပီး ကားေပၚတြင္ စည္ပိုင္းပံုးမ်ားတင္ကာ တဦးႏွင့္ တဦး အျပန္အလွန္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရပက္ၾကေလသည္။ ေဘးတဖက္တခ်က္တြင္ လမ္းေဘးအစားအေသာက္မ်ား ေရခဲဆိုင္မ်ားအျပည္႔ပင္ျဖစ္သည္။ ထူးျခားသည္မွာ အရက္ေသစာ ေရာင္းခ်ခြင့္မရွိေခ်။ 7 eleven ဆိုင္မ်ားတြင္ ေရာင္းခ်သည္။ သို႔ေသာ္ ေစ်းႏႈန္းထက္ ၂ဆ တင္ေရာင္းေလသည္။ အရက္ပုလင္း၊ ဘီယာပုလင္းကို လူေရွ႕သူေရွ႕ႏွင့္ ကားေပၚတြင္ ေပၚေပၚ ထင္ထင္ ေသာက္ခြင့္မရွိေခ်။ ထိုင္းရဲမ်ားက ေတြ႔ျမင္လ်င္ ဒဏ္ေၾကးၾကီးၾကီး ေပးေဆာင္ရသည္။ ခိုက္ရန္ျဖစ္ ပြားျပီး္ ဒဏ္ရာအနာတရ ျဖစ္စဥ္ကို အေတြ႔ရနည္းျပီး ဆိုင္ကယ္ မေတာ္တဆသာ ေတြ႔ရွိရေလသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚတြင္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း၊ ဆဲဆိုျခင္းႏွင့္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ျခင္းကို မေတြ႔ရေခ်။ က်ံဳးအတြင္းရွိ ေရမ်ားကို ခပ္ယူပက္ၾကေလသည္။ ေရေရာေပါင္ဒါျဖင့္ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈျဖင့္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ သုတ္လိမ္းၾကသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားျဖစ္လ်င္ ယိုးဒယားလူမ်ိဳးမ်ားမွာ ဖက္လွဲတကင္း ပ်ဴငွာၾကိဳဆိုကာ အတူ ေရကစားေပ်ာ္ရႊင္ၾကေလသည္။ က်ေနာ္ျမင္ခဲ့ရေသာ ဇင္းမယ္သၾကၤန္ပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာတို႔ အတုယူရန္လိုအပ္လွေပသည္။ ျမန္မာျပည္သၾကၤန္တြင္ စိတ္ပ်က္စရာ တခ်ိဳ႕တေလကို ေတြ႔ျမင္ရေသာ္လည္း အက်ယ္ခ်ဲ႕ မေျပာလိုေတာ့ပါ။

တနလၤာေန႔ႏွင့္ လျပည့္ေန႔တိုင္း ယိုးဒယား တျပည္လံုးတြင္ အရက္ေသစာေရာင္းခ်ခြင့္မရွိသည္ကိုလည္း ထူးျခားစြာေတြ႔ျမင္ရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ့္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံ၏ ျပည္သူ႔ခ်စ္ ဘုရင္ၾကီးမွာ တနလၤာသားျဖစ္ေသာေၾကာင့္သိရွိရေလသည္။ ဇင္းမယ္တြင္ ယိုးဒယား လူမ်ိဳး အစလာမ့္ဘာသာ၀င္မ်ားႏွင့္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး အနည္းငယ္ကို လည္း ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ေတာင္ပိုင္း မူဆလင္မ်ားႏွင့္ မ်ားစြာမတူ ကြဲျပားကာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိကာ ႏွစ္လိုဖြယ္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းလွသည္။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားကို ခ်န္ဂလမ္လမ္းမေပၚတြင္ အေတြ႔ရမ်ားျပီး ရွာဘတ္ဆိုင္ဟု ဆိုလိုလ်င္ တျမိဳ႕လံုးသိၾကေလသည္။ ထိုဆိုင္တြင္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား ဆံုရပ္ျဖစ္ျပီး ယိုးဒယားရဲမ်ားက အလွည့္က် လံုျခံဳေရး တာ၀န္ယူေပးသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။

ဇင္းမယ္တြင္ တကၠသုိလ္ၾကီး ၂ခု ရွိျပီး ဇင္းမယ္ အေရွ႕ဘက္တြင္ ခ်င္းမိုင္တကၠသုိလ္ရွိကာ အေနာက္ဘက္တြင္ ဖရတ္ တကၠသုိလ္ရွိေလသည္။ ျမန္မာေက်ာင္းသား အမ်ားအျပားရွိျပီး ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းသားဖလွယ္ေရးအစီအစဥ္အရ လာေရာက္ၾကေသာေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရသလို ျမန္မာလူမ်ိဳး ဆရာမ်ားလည္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေၾကာင့္ သိရွိရသည္။ ဇင္းမယ္ညေစ်းသည္ အေတာ္စည္းကားလွသည္။ က်ေနာ္ေနေသာေနရာမွာ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားလ်င္ Anusarn Night Bazeerႏွင့္ Pantip Plaza ရွိသည္။ ညေစ်းသည္ ညေန ၆နာရီတြင္ဖြင့္ကာ ည ၁၂ နာရီတြင္ ဆိုင္ပိတ္ေလသည္။ ႏိုင္ငံတကာေပါင္းစံုမွာ ခရီးသည္မ်ားျဖင့္ စည္ကားလွသည္။ ဂ်ပန္မ်ားႏွင့္ ကိုးရီယားလူမ်ိဳးမ်ားကို အမ်ားဆံုးေတြ႔ျမင္ရသည္။ ထို႔ေစ်းတြင္ ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကို စံုလင္စြာ ေရာင္းခ်ျပီး လိုခ်င္ေသာေစ်းႏႈန္းကို ဂဏန္းေပါင္းစက္ျဖင့္ ျပကာ ေရာင္းသူ ၀ယ္သူ ေက်နပ္ေလာက္သည္အထိ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္သည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရသည္။ Pantip Plaza တြင္ ကြန္ျပဴတာပစၥည္းႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးပစၥည္းမ်ားကို အဓိက ေရာင္းခ်သည္။

ဇင္းမယ္တြင္ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ ရေသာ Plaza မ်ား အနက္ အထင္ရွားဆံုးမွာ Airport Plaza ပင္ျဖစ္သည္။ မယ္ေဟာင္စင္သြား လမ္းမၾကီးႏွင့္ ေလဆိပ္သြားလမ္းမၾကီးဆံုရာလမ္းဆံုတြင္ရွိျပီး ဇင္းမယ္ျမိဳ႕ေဟာင္းႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရွိသည္။ ထို႔ပလာဇာမွာ အၾကီးစားျဖစ္ကာ လိုအပ္သမွ် အစံု ရွိသည္။ အေပၚထပ္တြင္ ရုပ္ရွင္ရံုရွိကာ သမီးရည္စားစံုတြဲမ်ားကို အမ်ားစံုေတြ႔ရသည္။ အလြန္အံ့ၾသမိသည္က အမ်ိဳးသားအခ်င္းခ်င္း စံုတြဲ၊ အမ်ိဳးသမီးအခ်င္းခ်င္းစံုတြဲမ်ားကို ျမင္မိသည္။ အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရလ်င္ က်ေနာ္သည္ ေရအိုင္ထဲက ဖားသူငယ္ပင္ျဖစ္ကာ နားကို မလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရေလသည္။ ယိုးဒယားတြင္ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ ရေသာႏိုင္ငံျဖစ္သျဖင့္ လိင္တူခ်စ္သူမ်ား ၊ လိင္တူလိင္ကြဲစိတ္၀င္စားသူမ်ားကို က်ေနာ္ဘ၀တြင္ ပထမဆံုးျမင္ေတြ႔မိရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားမိေသာ ေလာကတြင္ လူရယ္လိုျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ စိတ္ကသာ အေရးၾကီးဆံုး ျပသာနာျဖစ္ေၾကာင့္ စဥ္းစားမိေလသည္။ ေမြးစဥ္က အမ်ိဳးသားျဖစ္ေသာ္လည္း စိတ္က အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေနလ်င္ မည္သို႔မွ် ျပဳျပင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ နားလည္လက္ခံေပးခ်င္သာ အေကာင္းဆံုးပင္ျဖစ္သည္။ လိင္တူခ်စ္သူမ်ားႏွင့္ မသန္စြမ္းသူမ်ားအေပၚ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်ေသာ အေခၚအေ၀ၚကို မသံုးစြဲသည္ကို က်ေနာ္သေဘာက်မိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေခၚေ၀ၚမိလ်င္ ဒဏ္ေၾကးေပးေဆာင္ရေလသည္။ ဥပမာေျပာရလ်င္ – အေျခာက္၊ ဂန္ဒူး၊ အပုန္း၊ ေယာက်္ားလ်ာ၊ မိန္းမလ်ာ၊ တြမ္ဘိြဳင္း၊ ဆြံ႔အ၊ အပင္း၊အအ၊က်ီးကန္၊ အက်ိဳးအကန္း၊ ေထာ့က်ိဳး၊ိ မ်က္ကန္း၊ ဒုကၡိတ၊ မသန္မစြမ္း ဟု ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲျခင္းကို တားျမစ္ထားေလသည္။ ထို႔အသံုးအႏႈန္းမ်ားမွာ သူတို႔အား ႏွိမ့္ခ်ေခၚေ၀ၚေသာ အသံုးအႏႈန္းျဖစ္ေလသည္။

က်ေနာ္ေနေသာအေဆာင္တြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ သန္႔ရွင္းေရးသမားသည္လည္း လိင္တူခ်စ္သူတေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္သည္ အစပထမတြင္ မရင္းႏွီးေသာလည္း က်ေနာ္ နားမၾကား တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင့္ သိရေသာအခါ စတင္မိတ္ဆက္ေပးေလသည္။ သူနာမည္၊ ျမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာျပျပီး က်ေနာ္ကို ဘယ္ကလာလဲလို႔ေမးေတာ့ က်ေနာ္က ဖမားျပည္မွာလာတယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူက သူကိုယ္သူ မိန္းမစိတ္ေပါက္ေနသူပါ၊ လိင္တူခ်င္းစိတ္၀င္စားသူပါလို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပတယ္။ ယိုးဒယားမွာ က်မတို႔လို လူေတြကို ေခၚေ၀ၚတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို သတိထားေစခ်င္တယ္တဲ့။ ဘာလိုလဲဆိုတာကို က်ေနာ္ကေမးေတာ့ သူမက ေျပာတယ္။ မွားသြားရင္ မင္းအတြက္ မေကာင္းလို႔ပါ။ ဖမားျပည္က လာတဲ့သူဆိုေတာ့ မသိတာအမ်ားၾကီးရွိေနတယ္တဲ့။ အေျပာမွားရင္ ဒဏ္ေငြေဆာင္ရလိမ့္မယ္တဲ့။ အေတာ္ကိုေကာင္းတဲ့ ဥပေဒ စည္းကမ္းခ်က္တခုျဖစ္လို႔ က်ေနာ္သေဘာက်မိတယ္။

ျမန္မာတို႔၏ အခါၾကီးရက္ ဥပုသ္ေန႔တြင္ အားထားရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလည္း ဇင္းမယ္တြင္ရွိေလသည္။ ထို႔ေက်ာင္းသည္ ၀ပ္ဆိုင္းမြန္ ေက်ာင္း ဟု ေခၚတြင္ျပီး ႏွစ္ေပါင္း ၄၅၀ ေက်ာ္သက္တမ္းရွိျပီး ဟံသာ၀တီ ဆင္ျဖဴမ်ားသွ်င္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားၾကီး၏ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ပင္ျဖစ္သည္။ နန္းက်ံဳးျမိဳ႕ရိုးေတာင္ဘက္တြင္ တည္ရွိျပီး (၀ပ္ဆိုင္းမြန္ ဖမား) ဟု ယိုးဒယားအသံထြက္ျဖင့္ ေျပာလိုက္လွ်င္ ဇင္းမယ္တျပည္လံုးသိၾကသည္။ ထိုေက်ာင္းတြင္လည္း ေစတနာ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာလ ၂၇ တြင္ ဖြဲ႔စည္းထားျပီး နာေရးကိစႏွင့္ ပတ္သက္သမွ် လူမ်ိဳးဘာသာ မေရြး တတ္ႏိုင္သမွ် အဆင္ေျပေစရန္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးလ်က္ရွိသည္။

ဇင္းမယ္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သားမ်ား ျပီးခဲ့ေသာ္ ဇူလိုင္လခန္႔က ထိုေက်ာင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ျမန္မာႏွင့္ ယိုးဒယားတို႔ အခ်င္းမ်ားခဲ့ၾကေသးသည္။ ျမန္မာေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူျပီးေနာက္ ေက်ာင္းထိုင္ဆက္ခံေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ယိုးဒယားတို႔ဘက္မွာ ျမန္မာေက်ာင္းတြင္ ယိုးဒယားေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ခန္႔အပ္မည္ကို ျမန္မာတို႔က ကန္႔ကြက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာဘက္မွ သံတမန္ေရးအရ ေျပလည္စြာေျဖရွင္းေပးမႈေၾကာင့္ ထိုင္း (ယိုးဒယား)အစိုးရမွာ လက္ခံသျဖင့္ ျမန္မာေက်ာင္းထိုင္ထားရွိေရးအတြက္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကသည္ ကိုလည္း ၀မ္းေျမာက္စြာ သိရွိရသည္။ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား အမ်ားစုမွာ ဇင္းမယ္တြင္ ယိုးဒယားသားမ်ား မလုပ္ေသာ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ဘြဲ႔ရပညာတတ္မ်ားပါ၀င္ေသာ္လည္း ျပည္တြင္းတြင္ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးလြန္းသျဖင့္ ျပည္ပတြင္ လုပ္ကိုင္ရေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဘြဲ႔သည္ အသံုးပင္ မ၀င္လွေခ်။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ မ်က္ျမင္ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရေသာ အေၾကာင္းရင္းပင္ျဖစ္သည္။

အစ ပထမတြင္ က်ေနာ္သည္ ဇင္းမယ္သူေတြ လွသည္ကို မသိခဲ့ေခ်။ ေရွးတုန္းက ျမန္မာရာဇ၀င္စာဆိုမ်ား၏ ဇင္းမယ္အေၾကာင္း စာေပမ်ားဖြဲဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ယခုလက္ေတြ႔ျမင္ရမွာ အဆင္းလွသျဖင့္ ရင္ခုန္မိသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္သည္ အခ်စ္ႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ အေတာ္ည့ံေသာေၾကာင့္ မေျပာဆိုရဲခဲ့ေပ။ က်ေနာ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ ဆိုရေသာ္ ဇင္းမယ္သည္ ေရွးစာဆိုႏွင့္အညီ ျပည္စံုလွသလို မိမိမ်က္၀န္းထဲတြင္ မေမ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စြဲလန္းမိသလို ဇင္းမယ္သို႔ ေရာက္ဖူးၾကသူမ်ားပင္လ်င္ က်ေနာ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္ကို ထင္ျမင္မိပါသည္။

စာဖတ္သူ မိဘျပည္သူမ်ားအား ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္
ေမာင္လူငယ္