ပုရစ္တစ္ေကာင္၏ တမ္းခ်င္း (ကဗ်ာ)

ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၊ ၂၀၁၂
M-Media
Pearl Ster

အာ္ ငါ့ဘဝ! သနားမယ့္သူမရွိ ……
တြင္းထဲမွာ ေနမရတဲ႔တခဏ ထြက္ခဲ႔မိပါ၏။
ေန႔ေစ့လေစ့ ေမြးကာနီးဖြားခါ နီး
အျပင္ေလာကတစ္ခဏ
သြားလိုသည့္စိတ္ဆႏၵ ေၾကာင့္ ငါလွမ္းခဲ႔မိ

ငါ့အား ေစာင့္ျပီးဖမ္းမည့္ သူမ်ားလွပါဘိ ……
ငါ့လိုဘဲအဖမ္းခံထားရသူမ်ားလွပါဘိ …….
ငါ့ဘဝလည္း သူ႔လက္ထဲသို႔ က်ေရာက္ရရွာ၏ ……

ႏြားအားသနားသူ မိတ္ေဆြအေပါင္းတို႕ !

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ လည္းအသက္နဲ႔ပါ .
ကြ်ႏု္ပ္၏ျဖစ္လာေတာ့မယ့္
သားသမီးေလးေတြ အျပင္ထြက္ဖိုု႔တာဆူေနခ်ိန္ပါ …..

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ အသက္ခႏၶာနဲ႔တကြ ဆီပူအိုးထဲ ကိုေရာက္ရရွာတာပါ …..
တျခားသတၱဝါေတြကေသမွ ဆီပူထဲ ေရာက္ရတာ
က်ဳပ္တို႔က်ေတာ့ အရွင္လတ္လတ္ ေရာက္ရတာ
မေက်နပ္ဘူးဗ်ာ ….
သနားႀကပါဗ်ာ က်ဳပ္တို႔ကိုလည္း
မစားႀကပါနဲ႕ဗ်ာ

ကြ်ႏုပ္၏ ခံစားခ်က္မည္သို႔ရွိမည္ကို သင္တို႔ စဥ္းစားႀကည့္မိပါသလား …….
သင္တို႔အလြန္ႀကိဳက္နွစ္သက္စြာစားေသာက္ေနေသာ ပုရစ္ေႀကာ္ ,
ခံစားခ်က္မဲ႔စြာ ဥ ပါမွအရသာရွိတာလို႕
ေျပာရက္လိုက္ႀကတာ …….
ခံျပင္းတယ္,နာက်ည္းတယ္
ပုရစ္ဆိုတဲ႔ဘဝ ဘဝဆက္တိုင္းမေရာက္ရပါေစနဲ႔…

ကိုေရႊႏြားရယ္ အားက်တယ္ဗ်ာ
သက္ရွိသတၱဝါျခင္းတူ တူ
ခင္ဗ်ားက်ေတာ့ သနားလိုက္ႀကတာ ….

က်ဳပ္ကိုက် ကုလားမစားလို႔ မသနားႀကတာမ်ားလား …
က်ဳပ္သိခ်င္တယ္ဗ်ာ..
က်ဳပ္တို႔လည္း မ်ိဳးတုန္းေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ …