ေပးဆပ္ရင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ကာေနသူ (သုုိ႔မဟုုတ္) ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ နီးပါး လူနာအားလုုံးအတြက္ ရွင္သန္ေနသူ ခ်ဳိတူး

သာလြန္ေဇာင္းထက္ ေရးသည္။

အျဖဴေရာင္ေဆးသုုတ္ထားတဲ့ အခန္းေလးထဲက သစ္သားထုုိင္ခုုံေလးေပၚမွာ အဘိုုးအုုိ ၁ ဦး ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ပဲ အေပါက္၀ကိုု ေငးၾကည့္ရင္း ထုုိင္ေနတယ္။ အခန္းထဲကိုု က်ေနာ္တုုိ႔ ၀င္လာေတာ့ သူက ႏွစ္လုုိဖြယ္အၿပဳံးနဲ႔ တုုိးလ်တဲ့ေလသံနဲ႔ “ထုုိင္ၾကပါ” ဆုုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္။

ခပ္လတ္လတ္ အသားအရည္ရွိတဲ့ အဘိုုးအုုိက ပါးရည္နားရည္ေတြ တြန္႔ေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ သူ႕မ်က္ႏွာ ၾကည္လင္ေနတယ္။ သူ႕မ်က္၀န္းေတြမွာ လူတုုိင္းကိုု အေလးထားတဲ့ အၾကည့္ေတြရွိေနတယ္။ လူတုုိင္းကိုု ၾကင္နာသနားတတ္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြ သူပုုိင္ဆုုိင္ထားတယ္။

သူ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစား ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလေပမယ့္ အေ၀းကလွမ္းၾကည့္လုုိက္တာနဲ႔ သူဟာ သာမန္ အဘိုုးအုုိ ၁ ဦးထက္ပုုိေနတဲ့ လူသားတစ္ဦး ဆိုုတာ သိသိသာသာ ခံစားလုုိက္ရတယ္။ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူ႕ရဲ႕ အၾကည္ဓာတ္ေတြ၊ ေမတၱာဓာတ္ေတြ လႊမ္းမုုိးေနသလိုု ခံစားလုုိက္ရတယ္။

ဒီေဆးရုုံကိုု ညီေလးကံေဇာ္နဲ႔ ညီမေလး မယမင္းစုုလႈိင္တုုိ႔ရဲ႕ ေခါက္ဆြဲ ေျခာက္ေတြ လာလွဴတာပါလုုိ႔ အဘိုုးအုုိကုုိ မိတ္ဆက္ေတာ့ အဘိုုးအုုိက ရႊင္ပ်စြာနဲ႔ စကားဧည့္ခံတယ္။

“ဒီေဆးရုုံႀကီးကေလ အလွဴရွင္ေတြေၾကာင့္ ရပ္တည္ေနတာ။ အလွဴရွင္ေတြ မရွိရင္ ဒီေဆးရုုံႀကီး မရပ္တည္ႏုုိင္ဘူး” လိုု႔ သူက ဆုုိတယ္။

ခ်ဳိတူး(သုုိ႔မဟုုတ္) MR.A.R.Y MANJRA
=========================

အဘိုုးအိုုက ရန္ကုုန္ၿမိဳ႕ လယ္ေခါင္ မဟာဗႏၶဳလ ပန္းၿခံလမ္းမွာရွိတဲ့ မြတ္စလင္ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံႀကီး အက်ဳိးေဆာင္အတြင္းေရးမွဴး MR.A.R.Y MANJRA ပါပဲ။

“က်ေနာ္႕မွာ ျမန္မာနာမည္မရွိဘူး။ အေဖက အငယ္ဆုုံးဆိုုေတာ့ ခ်စ္လြန္းလိုု႔ ခ်ဳိတူးလိုု႔ ေခၚတယ္။ ျမန္မာနာမည္ ခ်ဳိတူးေပါ့”ဟုု သူက ဆုုိတယ္။

၁၉ ၃၅ ခုုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ခ်ဳိတူး (ေခၚ) MR.A.R.Y MANJRAဟာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ ပရဟိတမ်ဳိးရုုိးဆုုိရင္လည္း မမွားႏုုိင္ပါဘူး။

“က်ေနာ္႕အေဖက ဆုုိင္ဖြင့္တယ္။ စီးပြားေရးလည္း လုုပ္တယ္။ ဆုုိင္ေတြ အကုုန္လုုံး ဦးေန၀င္းေခတ္မွာ ျပည္သူပိုုင္သိမ္းသြားတယ္။ အေဖက ဒီမြတ္စလင္ ေဆးရုုံမွာ အတြင္းေရးမွဴးေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ FRC(ဧည့္ႏုုိင္ငံသား) ျဖစ္ေတာ့ အေဖက နားလိုုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သားျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္႕ကုုိ ဒီကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံမွာ လုုပ္ခုုိင္းတယ္” လိုု႔ ခ်ဳိတူးက ဆုုိပါတယ္။

ခ်ဳိတူးဟာ မြတ္စလင္ ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံမွာ ၁၉ ၆၃ ခုုႏွစ္မွာ စတင္ၿပီး ပါ၀င္ လုုပ္အားေပးရပါေတာ့တယ္။

“က်ေနာ္ေကာလိပ္ၿပီးစေပါ့။ အေဖက ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံမွာ လုုပ္ဆုုိေတာ့ လည္းလုုပ္ရတာေပါ့။ ဒီအလုုပ္ကေလ အရမ္းမြန္ျမတ္တယ္” လုုိ႔ သူက ဆုုိတယ္။

ကုုသုုိလ္ျဖစ္ေဆးရုုံမွာ ခ်ဳိတူးဟာ ေဆးရုုံေကာ္မတီ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရင္း ဓာတ္ေလွကားေမာင္း၊ တံျမက္စည္းလွည္း၊ အမႈိက္က်ဴံး စတဲ့ အလုုပ္ေပါင္းစုုံကိုု လုုပ္ခဲ့ဖူးတယ္လုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။

မြတ္စလင္ ကုုသုုိလ္ျဖစ္ေဆးရုုံ
===================

မြတ္စလင္ ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံလိုု႔ နာမည္တပ္ထားေပမယ့္ ဒီေဆးရုုံဟာ မြတ္စလင္ေတြအတြက္ပဲ ကုုသေပးတဲ့ေဆးရုုံမဟုုတ္ဘဲ လူမ်ဳိးေပါင္းစုုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုုံ ခြဲျခားျခင္းမရွိဘဲ ေဆး၀ါးကုုသေပးေနတဲ့ ေဆးရုုံပါ။ ၁၉ ၃၇ ခုုႏွစ္ မွာ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

“ဒီေဆးရုုံကေလ ဂ်ပန္ေတြ ဗုုံးလာႀကဲတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္မွ မပိတ္ခဲ့ဘူး။ စဖြင့္တုုန္းက ေဆးခန္းေလးေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းေဆးရုုံျဖစ္လာတာ။ ဂ်ပန္ေတြ ဗုုံးလာႀကဲခ်ိန္ ေဆးခန္းမွာေရာက္ေနတဲ့ ဗုုိက္ႀကီးသည္ လူနာ ၁ ေယာက္ မေမြးႏုုိင္ဘူး။ အဲဒါ ေဆးရုုံက ေကာ္မတီ၀င္က သူ႕ကားနဲ႔ ဗုုံးေတြေရွာင္ရင္း အမ်ဳိးသမီးေဆးရုုံပိုု႔ခဲ့ရတယ္” လိုု႔ သူက ဆုုိတယ္။

က်ေနာ္ကုုိယ္တုုိင္လည္း ေဆးရုုံတစ္ခုုလုုံးကိုု လုုိက္လံ ၾကည့္ရႈခဲ့ၿပီး လာေရာက္ေဆးကုုသေတြထဲမွာ လူမ်ဳိးေပါင္းစုုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုုံ ပါ၀င္ေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေက်ာက္ကပ္ေဆးဌာနမွာ တက္ေနသူ အမ်ားစုုက ေက်းလက္ေတာရြာေတြက တက္လာတဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြ ဆုုိတာလည္း သတိထားမိတယ္။

ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံ ဘယ္လိုု ရပ္တည္ေနလဲ
===========================
မြတ္စလင္ ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံမွာ ၀န္ထမ္းေပါင္း ၁ ရာေက်ာ္ရွိေနၿပီး ဆရာ၀န္ေတြ၊ သူနာျပဳေတြအားလုုံးကလည္း လူမ်ဳိးေပါင္းစုုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုုံပါ၀င္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ အမ်ားစုုကေတာ့ ကုုသုုိလ္ျဖစ္ ဒါန လာေရာက္ ေဆးကုုသေပးၾကတာပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ရဲ႕ ဆရာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာတင္မ်ဳိး၀င္းက ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံရဲ႕ အဖြဲ႕၀င္ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာ၀န္တဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆးရုုံဟာ ႏွစ္စဥ္ လူနာမ်ားစြာ တုုိးခ်ဲ႕ အခမဲ့ ကုုသေပးေနရၿပီး ႏွစ္စဥ္လည္း စရိတ္ေတြ တုုိးလုုိ႔လာေနပါတယ္။ စရိတ္ေတြအမ်ားစုုကလည္း ဘာသာေပါင္းစုုံက လွဴဒါန္းၾကတာပါ။

“အလွဴေငြေတြက ဘာသာေပါင္းစုုံက လွဴၾကတာ။ က်ေနာ္တုုိ႔ အစၥလမ္ေတြလည္း လွဴၾကတယ္။ ၁ ႏွစ္လုုံး အျမတ္ရဲ႕ ဘယ္ေလာက္ဆုုိၿပီး ျပန္လွဴၾကတာလည္းရွိတယ္။ အခုု ႏုုိင္ငံျခားကေန လွဴၾကတာလည္းရွိတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဘာသာေပါင္းစုုံက လွဴၾကတာ” လိုု႔သူကဆိုုတယ္။

လတ္တေလာ ကုုသိုုလ္ျဖစ္ေဆးရုုံမွာ သားဖြားခန္း၊ ခြဲစိတ္ေဆာင္၊ အထူးလူနာခန္း၊ ျပင္လူနာဌာန ၊ ေက်ာက္ကပ္ေဆးဌာန အပါအ၀င္ အေဆာင္မ်ားစြာရွိပါတယ္။ ေက်ာက္ကပ္ေဆးဌာနမွာ ေက်ာက္ကပ္ေဆးစက္ေတြ ထပ္မံ တပ္ဆင္ေနၿပီး စက္ ၉ လုုံး အလွဴခံရရွိထားၿပီးျဖစ္တယ္လိုု႔ သိရပါတယ္။

“ေက်ာက္ကပ္ေဆးစက္ေတြ တပ္ထားၿပီးသား။ အခုုလည္း ၉ လုုံး ထပ္ရထားတယ္။ စက္ေတြအတြက္ ေဆးရည္ေတြလည္း လိုုမယ္။ ဒီေဆးရုုံႀကီး တစ္ခုုလုုံးက တစ္ႏွစ္ကုုိ အခုု ၈၇ ကုုေဋ ( သိန္း ၈၇၀၀ ) ကုုန္တယ္။ က်ေနာ္ေလ အၿမဲပဲ စိုုးရိမ္ေနရတာက အလွဴေငြ ရပါ့မလားေပါ့။ အလွဴေငြ မရရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုုိ႔ ဆက္ၿပီး ရပ္တည္ႏုုိင္မွာမဟုုတ္ဘူး” ခ်ဳိတူးက ေျပာတယ္။

ဒီေဆးရုုံႀကီး တစ္ခုုကိုု ေလ ွ်ာက္သြားၾကည့္ေတာ့ အမႈိက္မေတြ႕ ၊ အနံ႔အသက္ ဆုုိး၀ါးတာမရ၊ အကုုန္လုုံး သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္ေနတာကိုု သတိထား မိတယ္။ လူနာရွင္မပါတဲ့ ေက်ာက္ကပ္ေဆးရမယ့္ အဘိုုးအုုိ ၁ ဦးကိုု သူနာျပဳ ၃ ေယာက္ေလာက္ ေဖးေဖးမမနဲ႔ ေဆးရုုံတက္ဖုုိ႔ ျပင္ဆင္ေပးေနတာလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ေဆးရုုံတက္ လူနာအမ်ားစုုက ႏြမ္းပါးဆင္းရဲၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။

အညတရ ခ်ဳိတူး
==========
၁၉ ၆၃ ခုုႏွစ္ကတည္းက ကုုသုုိလ္ျဖစ္ ေဆးရုုံမွာ လုုပ္အားေပးရင္ ကုုန္လြန္ခဲ့တာ အခုုဆုုိရင္ေတာ့ ခ်ဳိတူးရဲ႕ လုုပ္အားေပးသက္တမ္းက ၅၄ ႏွစ္ရွိလာၿပီ ျဖစ္သလိုု ခ်ဳိတူးအသက္ကလည္း ၈၂ ႏွစ္ရွိလာၿပီျဖစ္ပါတယ္။

“က်ေနာ္က ပုုံမွန္ဆုုိရင္ ဗုုဒၥဟူးနဲ႔ ေသာၾကာ နားေလ့မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း အလုုပ္ရွိရင္ ရွိသလိုု တက္ေနရတာပဲ။ မနက္ဆုုိရင္ က်ေနာ္ဒီမွာ ထုုိင္ၿပီး စီမံရတာပဲ။ ေဆးရုုံဆုုိေပမယ့္ လမ္းေဘးမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္လဲေနတဲ့ မ်က္မျမင္လူနာကိုုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးရတာမ်ဳိး။ စားစရာမရွိတဲ့ လူနာကိုု ထမင္းခ်က္ေကၽြးရတာမ်ဳိးေတြလည္းရွိတယ္။ ေဆးကုုေပးရတာ တစ္ခုု တည္းမဟုုတ္ဘူး။ ဘာမဆုုိ က်ေနာ္တုုိ႔က အခမဲ့ လုုပ္ေပးေနရတာ။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ရပ္တည္ႏုုိင္ပါ့မလားဆိုုတာလည္း အၿမဲ စုုိးရိမ္တယ္” လိုု႔ သူက ဆုုိပါတယ္။

ခ်ဳိတူးမွာ သား ၁ ဦးနဲ႔ သမီး ၁ ဦးရွိၿပီး သူ႕သားဟာလည္း ဒီေဆးရုုံမွာလည္း ျပန္ၿပီး အလုုပ္လုုပ္ေနပါတယ္။

“က်ေနာ္႔သားေလ။ ဟုုိမွာ ေဆးရုုံကိစၥေတြ အကုုန္လုုိက္လုုပ္ေနတာ အဲဒါ က်ေနာ္႕သား” လုုိ႔ ဂုုဏ္ယူတဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာတယ္။

ကၽြန္းသားထုုိင္ခုုံေလးနဲ႔ စားပြဲေလးမွာ သူဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆးရုုံနဲ႔ လူနာေတြ အတြက္ သူ စီမံခန္႔ခြဲခဲ့ေပမယ့္ အခုုေတာ့ သူကုုိယ္တုုိင္လည္း အုုိမင္းေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႔အသြင္အျပင္ ဟန္ပန္ေတြက တက္ၾကြစြာနဲ႔ ေဆးရုုံ ကိစၥေတြကုုိ စီမံေနဆဲပါပဲ။

“ဒီေဆးရုုံေဘးနားက ေျမကြက္က လွဴထားတာ။ အဲဒါကိုု ရေအာင္ လုုပ္ရမယ္။ အဲဒါဆုုိရင္ လူနာေတြအတြက္ ပုုိၿပီး အဆင္ေျပမယ္။ အခုု ေနရာထုုိင္ခင္း အခက္အခဲရွိတယ္။ လူကမ်ား။ ေဆးရုုံကေသးေတာ့။ လွဴထားတဲ့ ေျမကြက္မွာ ေဆးရုုံ ထပ္ေဆာက္ႏုုိင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္။ အခုု က်ပ္ေနတယ္” လုုိ႔ ခ်ဳိတူးက ေလသံေအးေအးနဲ႔ ရွင္းျပတယ္။

က်ေနာ္တုုိ႔ သူ႕ကုုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေဆးရုုံျပန္ထြက္ေတာ့ သူက ေဆးရုုံ အ၀ အထိလိုုက္လာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။

“က်ေနာ္႔နာမည္က မာန္ဂ်ရာ (MANJRA)။ တကယ္လုုိ႔ မွတ္ဖိုု႔ခက္တယ္ဆုုိရင္ ေတာင္အာဖရိက သမၼတ မာန္ဒဲလားနဲ႔ ဆင္တူ နာမည္ မာန္ဂ်ရာ ဆုုိၿပီး မွတ္ထားပါ” လုုိ႔ သူက အၿပဳံးေတြနဲ႔ လိုုက္ႏႈတ္ဆက္တယ္။

က်ေနာ္တုုိ႔ ေဆးရုုံအ၀ ေလွကားကေန ဆင္းသြားတဲ့အထိ သူက ေလွကားေပၚကေန ၿပဳံးျပရင္း လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ေနဆဲပဲ။ သူရဲ႕ က်န္ရွိတဲ့ ဘ၀ သက္တမ္းမွာ သူဟာ ေဆးရုုံ ထုုိင္ခုုံေလးေပၚမွာ ဆက္ထုုိင္ရင္း လူနာေတြ ဆက္အလုုပ္လုုပ္သြားမယ္ဆုုိတာ သူ႕မ်က္၀န္းေတြက သက္ေသျပေနတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ နီးပါး တိတိက်က်ဆုုိရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၄ ႏွစ္တုုိင္ေအာင္ သူ အလုုပ္လုုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီေဆးရုုံမွာ ေနာက္ဆုုံးထြက္သက္အထိ သူ အလုုပ္လုုပ္ေနမယ္ဆုုိတာ ယုုံမွား သံသယရွိစရာမလုုိတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

စာေရးသူ၏ FB စာမ်က္နွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။