အလြယ္တကူ မေျပလည္ႏိုင္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔ရဲ႕ မူရင္းဇစ္ျမစ္

မၾကာေသးမီက ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္အပတ္ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးရဲ႕ ခရီးစဥ္မွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔ လူမ်ိဳးအမည္တပ္ျပီး ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းမရွိတဲ့အေပၚ သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးအစြန္းေရာက္ေတြကို မသိမသာ အားေပးလိုက္ရာက်တယ္လို႔ဆိုၾကျပီး တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါဟာ သေဘာထားတင္းမာမႈကို ေရွာင္က်င္တဲ့ သံတမန္ေရးရာ သေဘာရိုးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

ကသ္လစ္ခ်က္ခ်္ရဲ႕ အရိႈန္အဝါအရွိဆံုးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးဟာ “လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္ေရး” စံနမႈအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ေလာက္တယ္လို႔ ကုလသမဂၢက ညြန္းဆိုရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ “ရွင္းလင္းေရးလႈပ္ရွားမႈ” ေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံဘက္ကို ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုတဲ့အခါမွာေတာ့ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔ လူမ်ိဳးအမည္တပ္ျပီး ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဒီလို ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔နာမည္တပ္မေခၚဘဲ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံေရာက္မွ နာမည္တပ္ေခၚတာကို ေထာက္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ရွိရခိုင္ျပည္နယ္အေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လူသားျခင္းစာနာေထာက္ထားမႈ ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ့ အေရးကိစၥဟာ ျမန္မာျပည္အေနနဲ႔ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အျမင္သေဘာထား ဘယ္ေလာက္ကြာျခားေနသလဲဆိုတာကို မွန္းဆၾကည့္လို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒုကၡသည္ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္ေတြ စတင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္ ေရွ႕ ရက္သတၱပတ္ကာလေတြမွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းအေပၚ အေျခအတင္ ျငင္းခံုမႈေတြ ေပၚလာဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ပိုင္းျခားသက္မွတ္မႈဟာ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ လူမ်ိဳးစုဝင္ျဖစ္ျခင္း ဆိုတဲ့ သေဘာတရားအေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အာရကန္ ေဒသၾကီး [လက္ရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္] နဲ႔ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္နက္ေတြကို ျဗိတိသၽွထံ ေပးအပ္လိုက္ရတဲ့ ပထမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္မတိုင္မီ တႏွစ္၊ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ မတိုင္မီ မွာ အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြကို ရည္ညြန္းတယ္လို႔ ျခံဳငံုျပီး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ ျပ႒ာန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံသား အျပည္အဝရွိဖို႔ဆိုတာ အလံုးစံုမဟုတ္ရင္ေတာင္ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ျဖစ္တည္မႈက အဓိကက်ေနပါတယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံသားဥပေဒ အတည္ျပဳျပီး ၉ ႏွစ္အၾကာမွ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုစာရင္း ၁၃၅ မ်ိဳးကို အစိုးရက အတည္ျပဳထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရိုဟင္ဂ်ာ က ေတာ့ အဲ့ဒီစာရင္းထဲမွာ ပါမလာပါဘူး။ ဒါဟာ စစ္တပ္ဦးေဆာင္တဲ့ ျမန္မာအစိုးရက ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ႏိုင္ငံသမိုင္းက ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္ဆိုတဲ့ အျငင္းပြားဖြယ္ရာျဖစ္လာပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးလုပ္ရႈားသူ ေတြဟာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ရခိုင္ေဒသမွာ ၈ ရာစုေလာက္ကတည္းက အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသူေတြျဖစ္တယ္လို ဆိုပါတယ္။ တဖက္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးဆန္႔က်င္သူ အမ်ားစုဟာ ဒီသမိုင္းေၾကာင္းကို ျငင္းဆိုၾကျပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျဗိတိသၽွ ကိုလိုနီေခတ္ (၁၈၂၄-၁၉၄၈) အၾကားမွာ ဒါမွမဟုတ္ ကိုလိုနီအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္လာျပီး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွသာ ေရာက္ရွိလာတဲ့ တရားမဝင္ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ဆင္းသက္လာတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေအာင္ သူတို႔ကို “ဘန္ဂါလီ” လုိ႔ ရိုဟင္ဂ်ာဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြက ေခၚေဝၚၾကပါတယ္။ “ဘန္ဂါလီ” ေတြဟာ တိုင္းရင္းသားရခိုင္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ပိုင္တဲ့ေဒသကို အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြက မၾကာခဏ သတိေပး ေျပာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။

ရခိုင္ျပည္နယ္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီကိစၥက ေရာေထြးေနပါတယ္။ ေသျခာတာကေတာ့ အမွန္တရားဟာ ႏွစ္ဘက္လံုးရဲ႕ အလယ္မွာ ရွိေနပါတယ္။ တကယ့္အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတာ လူအုပ္စု တစုတည္းကို ရည္ညြန္းတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။

တကယ္တန္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားတာကေတာ့ အုပ္စုသံုးစုကေန ပူးတြဲဆင္းသက္လာတာပါပဲ။ ပထမတစုကေတာ့ ဗမာ့ယဥ္ေက်းမႈ မလြမ္းမိုးမီ ၁၀ နဲ႔ ၁၄ ရာစုႏွစ္ေတြအၾကားမွာ အာရကန္ ေဒသ [ေနထိုင္ၾကျပီး လက္ရွိ ရခိုင္ေဒသ] မွာေနထိုင္ၾကသူေတြရဲ႕ မ်ိဳးရိုးအႏြယ္ဝင္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယအစုကေတာ့ ၁၆ ရာစုနဲ႔ ၁၇ ရာစုအၾကား ရခိုင္ဘုရင္နဲ႔ ေပၚတူကီ ကုန္သည္ေတြေခၚေဆာင္လာတဲ့ သုန္႔ပန္းေတြနဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္အတြင္းမွာ ဝင္ေရာက္လာၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြျဖစ္ပါတယ္။ တတိယအစုကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္းကာလမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဗိတိသၽွဝင္ေရာက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ဥေရာပရဲ႕ “ႏိုင္ငံေတာ္” ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြမတိုင္ခင္က အခုေခတ္မွာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံၾကားက နယ္ျခားစည္းဆိုတာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အာရကန္ ေဒသ [လက္ရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္] ဆိုတာကလည္း ဗမာ နဲ႔ ဘန္ဂါလီ တို႔ရဲ႕ ႏွစ္ကမၻာ အလည္မွာ တည္ရွိေနျပီး နယ္နမိတ္ေတြ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ကားစည္းထားတာမရွိတဲ့ ၾကားခံ ေဒသၾကီးတခုျဖစ္ပါတယ္။

သမိုင္းေၾကာင္းရဲ႕ အခ်ိန္ကာလ အေပၚမူတည္ျပီး တခ်ိဳ႕ကာလေတြမွာ အာရကန္ ေဒသေတြဟာ ဘန္ဂါလီဘုရင္ေတြလက္ေအာက္ကို က်ေရာက္ခဲ့တာရွိသလို၊ တခ်ိဳ႕ကာလေတြမွာ ရခိုင္ဘုရင္ေတြက လက္ရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ စစ္တေကာင္း အထိ သိမ္းပိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

နာမည္ကိစၥျပန္ဆက္ေျပာရရင္ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတာ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကမွာ ပထမဆံုး ေပၚေပါက္လာျပီး ရခိုင္ျပည္ေျမာက္ပိုင္းေဒသကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသအျဖစ္ ထုေထာင္ခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးတည္ေဆာက္မႈ ဒါမွမဟုတ္ အေရွ႕ပါကစၥတန္ [လက္ရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္] ထဲ သြတ္သြင္းခ်င္တဲ့ ဆႏၵအေပၚ အေျခခံျပီး ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ရိုဟင္ဂ်ာအေရး ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားသူေတြကဆိုပါတယ္။

တဘက္က ရိုဟင္ဂ်ာအေရး လႈပ္ရွားသူေတြကလည္း ျဗိတိသၽွကိုလိုေခတ္မတိုင္မွီ ၁၇၉၉ ခုႏွစ္ကမွတ္တမ္းတခုျဖစ္တဲ့ စေကာဒ့္လူမ်ိဳး Francis Buchanan ရဲ႕ မွတ္တမ္းစာအုပ္ “A Comparative Vocabulary of the Languages Spoken in the Burma Empire” မွာ “Rooinga” ရိုအ္ဂ်ာ လို႔ အတိအလင္းရည္ညြန္းထားတာကို ေထာက္ျပၾကပါတယ္။

Buchanan ေရးထားတာကို ျပန္ၾကည့္ရင္ “ဗမာအင္ပါယာမွာ သံုးႏႈန္းေျပာဆိုၾကတဲ့ ပထမဆံုး ဘာသာစကားဟာ အာရကန္နယ္သား သို႔မဟုတ္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ “ရိုအ္ဂ်ာ” လို႔ေခၚတဲ့ အာရကန္ေဒသမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသူ မိုဟာမဒ္သာသနာဝင္ [မြတ္စလင္] ေတြေျပာဆိုတဲ့ ဟိႏၵဴ ႏိုင္ငံက ဘာသာစကားက ဆင္းသက္လာတာျဖစ္တယ္” လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။

ျပႆနာက ရိုဟင္ဂ်ာအေရး ေထာက္ခံသူေတြေရာ ဆန္႔က်င္သူေတြဘက္ကပါ ေျပာဆိုေနတဲ့အထဲမွာ အမွန္တရား လကၡဏာေတြပါဝင္ေနပါတယ္။ ကိုလိုနီေခတ္မတိုင္ခင္ကတည္းက ရွိခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထားရွိတဲ့အတြက္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာဟာ ေနာက္ပိုင္းမွ တီထြင္လာတဲ့ နာမည္အသစ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုလိုနီေခတ္တေလ်ာက္ မွတ္တမ္းေတြ မွာ ဒီနာမည္ကို လံုးဝမေတြ႕ရဘဲ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးစြဲလာျပန္ပါတယ္။

ဒါကို အေျဖရွာၾကည့္တဲ့အခါမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္က “ရိုဟင္ဂ်ာ” တခ်ိဳ႕ဟာ “ရိုအ္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ မိဘမ်ိဳးရိုးက ဆင္းသက္လာေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာကေတာ့ ၁၇၉၉ ခုႏွစ္က မွတ္တမ္းမွာပါတဲ့ “ရိုအ္ဂ်ာ” ဆိုတာ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ သံုးေနတဲ့ “ရိုဟင္ဂ်ာ” နဲ႔ ရည္ညြန္းခ်က္ အတူတူေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီအေခၚအေဝၚဟာလည္း “အာရကန္” ေဒသကို ဘန္ဂါလီ အေခၚအရ “ရိုဟဂ္” လို႔ ေခၚရာက ဆင္းသက္လာဟန္ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ “ရိုဟဂ္” သား လို႔ ရည္ညြန္းေခၚေဝၚတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ဟာလည္း “အာရကန္” သား ကို ရည္ညြန္းတာျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာေသးမီကာလကမွ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတာကို လူမ်ိဳးစုအမည္အျဖစ္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲလာတာျဖစ္ႏိုင္ျပီး တျခားလူမ်ိဳးစုအမည္ေတြနည္းတူ ႏိုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုသြင္ျပင္လကၡဏာ ဆိုတာဟာလည္း ႏိုင္ငံေရးအေမြအႏွစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးစုရဲ႕ မူရင္းဇစ္ျမစ္အေပၚ အေျမာက္အမ်ား ေရးသားေျပာဆိုေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အလိုအေလ်ာက္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံၾကရတဲ့ တျခားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ မူရင္းဇစ္ျမစ္ေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ေဖာ္ထုတ္တာေတြ သိပ္မရွိပါဘူး။ ရခိုင္ဆိုတဲ့ အမည္နာမနဲ႔ လူမ်ိဳးစု သြင္ျပင္လကၡဏာေဖာ္ေဆာင္လာတာေတာင္မွ ၁၉ ရာစုႏွစ္ေလာက္ကစတင္ ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ ဆိုတာကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အားနည္းခ်က္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕သြင္ျပင္လကၡဏာေဖာ္ေဆာင္မႈ ေနာက္က်ျခင္းရဲ႕ အပိုင္းအစလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအျငင္းပြားမႈရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းတရားကေတာ့ လူမ်ိဳးစုဆိုတာ စည္းေဘာင္ပိတ္ထားတယ္၊ အေျပာင္းအလဲမရွိဘူး၊ ေရွ႕ယခင္ကတည္းက ယခုထက္တည္း တသတ္မွတ္တည္းရွိေနတယ္ လို႔ ထင္ျမင္ယူဆေနၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တန္းေတာ့ လူမ်ိဳးစုဆိုတာ ေျပာင္းလဲတက္တယ္၊ တိုးပြားတတ္တယ္။ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္ သက္မွတ္တဲ့ သေဘာတရားကိုယ္ႏိႈက္ကလည္း ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ မတူကြဲျပားလွတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြအၾကားမွာ လူမ်ိဳးစု ဆိုတာေရာ၊ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္သက္မွတ္တဲ့ သေဘာတရားေတြကေရာ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္တာနဲ႔ အမၽွ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို ၾကည့္တဲ့အခါ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္ သတ္မွတ္တဲ့ သေဘာတရားေတြဟာ အခ်ိန္ကာလနဲ႔မၽွ ေျပာင္လဲလာခဲ့ျပီး လက္ရွိကာလမွာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အလယ္ဗဟိုမွာ အနယ္ထိုင္ ေနရာဝင္ယူလာတယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းၾကီးတခုလံုးကို ျခံဳငံု ရႈ႕ျမင္သင့္ပါတယ္။

Edmund Leach၊ F K Lehman နဲ႔ Victor Lieberman တို႔လို မႏုေဗဒပညာရွင္ေတြ၊ သမိုင္းသုေတသီေတြ ေဖာ္ထုတ္ျပသခဲ့သလို ကိုလိုနီေခတ္မတိုင္မွီ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္က လူမ်ိဳးစု အသြင္လကၡဏာေတြဟာလည္း အစဥ္ေျပာင္းလဲေနခဲ့ပါတယ္။ လူေတြကို ဘာသာစကားအေပၚအေျခခံျပီး ေဘာင္ခပ္၊ စည္းတား၊ အမ်ိဳးအမည္ ခြဲျခားခဲ့တာဟာ ျဗိတိသၽွေတြ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ တခါတရံမွာ တစုနဲ႔တစု ကူးလူးဆက္ဆံမႈေတြကိုပါ ပိတ္ပင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အရင္က မရွိခဲ့တဲ့ သူ႔လူ၊ ကိုယ့္လူ ဆိုတဲ့ အမာခံ ခြဲျခားတာေတြ စတင္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအျပင္ ၂၀ ရာစု အတြင္းမွာ ဗမာလူမ်ိဳးၾကီးဝါဒေတြ၊ လူမ်ိဳးစုအေျခခံ အမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြဟာ ဒီခြဲျခား သက္မွတ္မႈေတြကို ပိုမို တင္းမာေစခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာ စတင္ျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားလာတဲ့ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီတို႔ရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ မြတ္စလင္ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း ဒီလို ခြဲျခားမႈေတြကို ထပ္ေလာင္း တင္းမာေစခဲ့ျပန္ပါတယ္။

လူမႈေဗဒပညာရွင္ Michael Mann ဟာ ယခုေခတ္ႏိုင္ငံေတြဟာ ရႈပ္ေထြးျပီး မထင္မွတ္ထားတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေတြအေပၚမွာ အေျခခံတဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြ၊ စီးပြားေရးေတြ၊ အစုအဖြဲ႔ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေလွာင္အိမ္ေတြ လို႔ တင္စားေဖာ္ျပဖူးပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေလွာင္အိမ္ ရဲ႕ သံတိုင္ေတြမွာေတာ့ လူမ်ိဳးစု ဆိုတဲ့ သံတိုင္ေတြလည္း ပါဝင္ ေဘာင္ခပ္ထားပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီလို သူတို႔ရဲ႕ လူမ်ိဳးစုနာမည္ကို စြဲကိုင္ထားတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရး ကစားကြက္ေတြအတြင္း အံတုယွဥ္ျပိဳင္ေနရတာပါ။ သူတို႔ေတြဟာ ဒီလို လူမ်ိဳးစု သက္မွတ္ခ်က္စည္းကမ္းေတြကို ေရးဆြဲသူေတြမဟုတ္ေပမယ့္ ဒီကစားကြက္ေတြထဲမွာ အံတုယွဥ္ျပိဳင္ေနျခင္းဟာလည္း သူတို႔ကို ဖိႏွိပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရးကို အားေပးအားေျမွာက္လုပ္ေပးသလို ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သူတို႔လည္း ဒီ ျမန္မာ့ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ပိတ္မိေနတာပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕အခြင့္အေရးကို အာမခံရႏိုင္ဖို႔အတြက္ တျခားေရြးခ်ယ္စရာရွားပါးလာတယ္လို႔ ခံစားရလို႔ ဒီလို ရွိရင္းစြဲ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရးအတြင္းကို ဝင္တိုးရတာျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

ဒီလို သူတို႔ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးစုနာမည္ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ ျငင္းဆန္ေနတာဟာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္တဲ့ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ တစိတ္တေဒသျဖစ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ သံသယရွိႏိုင္ဖြယ္ရာမဟုတ္ပါဘူး။ တဆက္တည္းမွာလည္း ဒီလို ဖိႏွိပ္မႈေတြဟာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ပိုျပီးခိုင္မာေအာင္ စြဲကိုင္ေစဖို႔ တြန္းပို႔သလို ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သြင္ျပင္ လကၡဏာသတ္မွတ္ပိုင္ခြင့္ (Right of Self-Identification) ဟာ ျငင္းပယ္ထားစရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရိုဟင္ဂ်ာအေရး လုပ္ရွားသူေတြၾကားမွာလည္း ဒီအခြင့္အေရးဟာ တထစ္က်မရမေနရ အခြင့္အေရးတရပ္အျဖစ္ မွတ္ယူထားတာလည္း ရွိပါတယ္။ ျပႆနာရဲ႕ အေျခအျမစ္ကေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ သြင္ျပင္လကၡဏာကို ျငင္းဆန္ေနတယ္ဆိုတာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရးကို ဦးစားေပးေနမႈ နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးကို ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေလွာင္အိမ္ေတြရဲ႕ သံတိုင္ေတြ အၾကား ဆက္စပ္မႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ားစုမဟုတ္ေတာင္ ရခိုင္ျပည္နယ္က ရိုဟင္ဂ်ာအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြရရွိမယ္ဆိုရင္ ဒီနာမည္ကို စြန္႔လြတ္ၾကမယ့္သူေတြရွိေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီလို အခြင့္အေရး ေပးတာကို ရယူခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္အလယ္ပိုင္း ေျမပံုျမိဳ႕နယ္မွာ ႏိုင္ငံသားစီစစ္ေရး စမ္းသပ္တဲ့ အစီအစဥ္တခုကို အစိုးရက ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒအရ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္လာတဲ့ မ်ိဳးဆက္ သံုးဆက္ ကို သက္ေသျပႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံသား ေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဝးလံလွတဲ့အရပ္ေဒသေတြမွာ ေနထိုင္ၾကျပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ား စာရြက္စာတမ္းအေထာက္အထား မရရွိတဲ့အတြက္ ဒီလို သက္ေသျပဖို႔ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ခက္ခဲပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္း ႏိုင္ငံသားစာရင္းက ဖယ္ထုတ္ျခင္းခံရတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

ေနာက္တခုကေတာ့ အကယ္လို႔ မ်ိဳးရိုးသံုးဆက္ သက္ေသျပႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံသား ကဒ္မွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔ မသံုးဘဲ “ဘန္ဂါလီ” လူမ်ိဳး ဆိုတဲ့ တံဆိပ္တပ္တာကို လက္ခံေပးရပါလိမ့္မယ္။ ေျမပံုမွာရွိတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ အားလံုးဟာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ အဓိကရုန္း ကတည္းက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထိုင္ေနၾကရျပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံသား စီစဥ္ေရး အစီအစဥ္ကို လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီအစီအစဥ္အရ လူအေယာက္ ၃၀၀၀ ေလာက္ပါဝင္ ေလ်ာက္ထားေပမယ့္ ၉၇ ေယာက္ပဲ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အစိုးရရဲ႕ အစီအစဥ္ကို လက္ခံ ျပီး ႏိုင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳခံရသူေတြကလည္း ဘာမွမထူးျခားလာဘူးဆိုတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ဆက္ေနထိုင္ရျပီး ေဆးရံုကိုေတာင္မွာ သြားပိုင္ခြင့္မရရွိပါဘူး။ သူတို႔အတြက္ကေတာ့ ႏိုင္ငံသား ဆိုတာ ေမၽွာ္မွန္းထားသလို ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ပါမလာခဲ့ပါဘူး။

ႏိုင္ငံသား ရရွိသြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကေတာ့ သူ႔အေဖဟာ ျမိဳ႕ထဲမွာ လူအမ်ား ေလးစားရတဲ့ ရဲအရာရွိအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး အရင္က ဆိုရင္ မြတ္စလင္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအၾကား ခြဲျခားမႈမရွိဘဲ ဆက္ဆံေရးေကာင္းခဲ့တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ေလးႏွစ္ၾကာ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထိုင္ျပီးတာေတာင္ သူမအေနနဲ႔ အရင္က ကိစၥေတြက အက်ံဳးမဝင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။

ရခိုင္ျပည္နယ္က မြတ္စလင္ေတြကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံဘက္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ တြန္းပို႔ျပီး သူတို႔ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ၾကသလို၊ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ဘဝပံုျပင္ဟာလည္း ရခိုင္သိုင္းအဝုိင္းထဲမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ရိုဟင္ဂ်ာ အတြက္ ေၾကကြဲစရာကေတာ့ သူတို႔တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ သမိုင္းကို ထိမ္ခ်န္ထားတာထက္ ပိုဆိုးတာကေတာ့ အဲဒီမွာေနထိုင္ၾကသူ တဦးတေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ဘဝသမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ျခင္းခံေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

Carlos Sardina Galache ေရးသားထားတဲ့ The true origins of Myanmar’s Rohingya ေဆာင္းပါးကို O’Laie Manzu မွာ ဆီေလ်ာ္သလို ဘာသာျပန္ထားသည္။

မူရင္း ေဆာင္းပါး http://www.atimes.com/article/true-origins-myanmars-rohingya/