Author: editor

ႏိုဝင္ဘာ ၇ ၊ ၂၀၁၅
M-Media

– ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ နီးပါး အခ်ိန္ကာလအတြင္း ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ေက်းရြာမ်ားမွာ မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရၿပီး ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားမွာ ေနရာတြင္ပင္ ကိစၥတံုး သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ တုိင္းရင္းသူ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကေတာ့ အဓမၼျပဳက်င့္ ခံခဲ့ရေလသည္။ ထုိအခ်င္းအရာမ်ားက ကမၻာ့ အရွည္ၾကာဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ ႐ုန္းကန္ေနရသည့္ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား၏ ဘ၀မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

၎တုိ႔၏ ဇာတိေျမကုိ “လစ္လ်ဴ႐ႈခံရေသာ အၾကမ္းဖက္ခံေဒသ” ဟု ေခၚဆုိၾကၿပီး ကရင္ တုိင္းရင္းသား ၃၅၀၀၀၀ ခန္႔မွာ ေနအိမ္မ်ားမွ ေမာင္းထုတ္ျခင္းခံရကာ ေတာအုပ္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ ထုိင္းနယ္စပ္ရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ သြားေရာက္ ေနထုိင္ၾကရေလသည္။

ယခုတြင္ေတာ့ ၎တုိ႔ထဲမွ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ၾကသူမ်ားက ႏုိ၀င္ဘာ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္မည့္ ေရြးေကာက္အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားေနၾကသည္။ ထုိေရြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္တပ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျပဳထားသည့္ အာဏာရပါတီက ဒီမုိကေရစီ ျပယုဂ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပဲ့ကုိင္ေနသည့္ အတုိက္အခံပါတီ၊ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္သည္။ အာဏာရ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ USDP အႏုိင္ရပါက ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ၁.၅ သန္းေသာ ကရင္ျပည္သူတုိ႔မွာ ငရဲတြင္းထဲ ျပန္လည္ က်ေရာက္မည္ကုိ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားက စုိးရိမ္ေနၾကသည္။

“တကယ္လုိ႔ USDP က အာဏာထပ္ရရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အရင္အတုိင္းပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူဖုန္းစားဘ၀မွာပဲ ဆက္ရွိေနပါလိမ့္မယ္။ သူတုိ႔႐ံႈးရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္က ေျပာင္းလဲသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါက ေနာက္ဆံုးပြဲပါပဲ” ဟု ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖားအံ၀န္းက်င္ရွိ ရြာမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ခြန္ၾကည္ျမင့္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၅၂ သန္းေသာ ျပည္သူမ်ားတြင္ ကရင္လူမ်ိဳးအပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ အေရအတြက္က ၄၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိေလသည္။ ၎တုိ႔အတြက္ကေတာ့ ထုိေရြးေကာက္ပြဲက ႏုိင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီသုိ႔ သြားရာ ၾကမ္းတမ္းေသာလမ္းတြင္ ေျခလွမ္းတစ္ခုထက္ပုိ၍ အဓိပၸါယ္ရွိေလသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မက္ခဲ့ရေသာ အိပ္မက္မ်ား အေကာင္အထည္ ေပၚလာေကာင္း ေပၚလာႏုိင္မည့္ အခြင့္အေရးမ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။

ယခင္က ဘားမားဟုသိၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က ၿဗိတိန္ထံမွ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားက ဗဟုိအစုိးရကုိ ပုန္ကန္ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဗဟုိအစုိးရတြင္ ယခုအခ်ိန္အထိ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားသာ ႀကီးစုိးခဲ့ေလသည္။ ႏုိင္ငံ၏ ပထမဆံုး အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္တုိ႔တြင္ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားအၾကား မစံစားခဲ့ရေသာ အရွိန္အ၀ါကုိ အပ္ႏွင္းထားၿပီး ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ႏွင့္ ခြဲထြက္ႏုိင္ခြင့္ကုိပင္ ကတိျပဳထားေလသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ထုိကတိက၀တ္မ်ားအားလံုး ပ်က္ဆီးသြားၿပီး ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္ႏွင့္ အျခားေသာ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားမွ လက္နက္ကုိင္တပ္မ်ား အလွ်ိဳ၊ အလွ်ိဳ ေပၚထြက္လာၾကၿပီး ေတာ္လွန္ ပုန္ကန္ၾကေလေတာ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ သမုိင္း ပညာရွင္ႏွင့္ အစုိးရ အႀကံေပးျဖစ္သူ ဦးသန္းျမင့္ဦးက ထုိကဲ့သုိ႔ အဆံုးမသတ္ႏုိင္ပဲ ေသြးထြက္သံယိုမႈ မ်ားျပားခဲ့ျခင္းကုိ တုိင္းျပည္၏ “အေမြဆုိး” ဟု သမုတ္ခဲ့သည္။

“တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ျပႆနာအတြက္ အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု မခ်မွတ္ႏုိင္ဘဲ နဲ႔ေတာ့ ျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့၊ ျပည္သူေတြနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ အနာဂတ္မ်ိဳး ေပးႏုိင္မွာမဟုတ္သလုိ၊ ျဖစ္လည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ႏုိင္ငံတကာ တတ္သိပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕ျဖစ္ေသာ International Crisis Group မွ အာရွဆုိင္ရာ ဒါ႐ိုက္တာ တင္မ္ ဂၽြန္စတန္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

၂ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ေဆြးေႏြးမႈေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေအာက္တုိဘာ ၁၅ ရက္ေန႔က ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာအပစ္ရပ္ေရး သေဘာတူညီခ်က္ကုိ လက္မွတ္ေရးထုိးႏုိင္ခဲ့သည္။ အာဏာရ ႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီ၏ ဥကၠဌျဖစ္သည့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ထုိသေဘာတူညီခ်က္မွာ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္အတြက္ မိမိတုိ႔၏ “သမုိင္း၀င္လက္ေဆာင္” ျဖစ္သည္ဟု အမႊမ္းတင္ခဲ့သည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း လူနည္းစုတုိင္းရင္းသားမ်ားထဲမွ အဓိကလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ံုး KNU အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕ ၂၀ ေက်ာ္မွ ၈ ဖြဲ႕သာ ထုိသေဘာတူညီခ်က္အား လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ေလသည္။ ၁၉၈၀ႏွင့္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားတြင္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းခဲ့ၾကသည့္ အျခား အပစ္ရပ္ေရး သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကေတာ့ ပ်က္ျပယ္သည့္ အေနအထားကုိ ေရာက္ခဲ့ရေလသည္။

“အေကာင္းဆံုးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအပစ္ရပ္ေရးကုိေတာ့ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ ယံုၾကည္မႈရွိပါတယ္” ဟု KNU အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖားအံတြင္ ရပ္ရြာအႀကီးအကဲအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ မန္ခင္ထြန္႔က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ အစုိးရတပ္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕အား တုိက္ခုိက္မႈေၾကာင့္ ထုိသေဘာတူညီခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစုိးရ၏ စိတ္ေစတနာအေပၚ သံသယျဖစ္မႈမွာလည္း ႏွစ္ဆတုိးလာခဲ့သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္က အနည္းဆံုး အင္အား ၂၅၀၀၀၀ ခန္႔ရွိေသာ ျမန္မာစစ္တပ္အတြက္ လက္နက္အဆင့္ျမႇင့္တင္ရန္ အစၥေရးသုိ႔ ေစ်း၀ယ္ထြက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ထုိလက္မွတ္ထုိးပြဲတြင္ မရွိခဲ့။

ႏုိင္ငံရွိ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ တုိက္ခိုက္မႈမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနျခင္းေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ရပ္ဆုိင္းျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ဖ်က္သိမ္းရျခင္းမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္မူ မၾကာေသးမီက ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ အေသအေပ်ာက္မ်ား ရွိခဲ့သည္ဟု သတင္းမ်ားက ေဖာ္ျပၾကၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အပစ္ရပ္ေရးသေဘာတူညီခ်က္ ပ်က္ဆီးခဲ့ၿပီးေနာက္ပုိင္း တုိက္ခုိက္မႈမ်ားေၾကာင့္ အုိးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးခဲ့ရသည့္ ကခ်င္ျပည္သူ အေရအတြက္မွာ တစ္သိန္းေက်ာ္ ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

“တစ္ဖက္မွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲရွိေနတယ္။ ေနာက္တစ္ဖက္ ေအာက္ေျခမွာလည္း ဗမာစစ္တပ္က တုိင္းရင္းသားအုပ္စုေတြအေပၚ အဟန္႔အတား လံုး၀မရွိဘဲ တုိက္ခုိက္မႈေတြ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႏႈတ္ဆိတ္ေနတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္” ဟု ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ ထုိင္းအေျခစုိက္ လူ႕အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ အမ်ိဳးသမီး ခ်မ္ေသာင္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ အစုိးရတပ္မ်ားက အင္အားျဖည့္တင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနကာ ျပည္သူမ်ားအား ျငႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈမ်ား၊ ေျမေနရာမ်ားကုိ စစ္စခန္းေဆာက္ရန္ သိမ္းယူမႈမ်ား၊ ရြာသားမ်ားအား လူသားတံတုိင္းအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္ဟု သူမက ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

ျမန္မာစစ္တပ္မွ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ လူ႕အခြင့္ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားအား အေသးစိတ္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားအတြင္း ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္းတုိ႔က အမ်ားအျပား ရရွိထားၾကသည္။ ထုိစာရြက္စာတမ္းမ်ားတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္မ်ား၏ က်ဴးလြန္မႈမ်ား ပါ၀င္ေသာ္လည္း ျမန္မာအစုိးရစစ္တပ္၏ က်ဴးလြန္မႈေလာက္ မမ်ား။ တုိက္ခုိက္မႈျဖစ္ပြားစဥ္အတြင္း တရားလက္လြတ္ က်င့္သံုးမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္ဟု အစုိးရက ၀န္ခံခဲ့ၿပီး ၎တုိ႔တုိက္ခုိက္သည့္ အဖြဲ႕မ်ားကုိ “အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား” ဟု ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့သည္။

မေသခ်ာမႈမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ကရင္ျပည္နယ္ရွိ ေဒသမ်ားအပါအ၀င္ တစ္ခ်ိန္က စစ္တလင္းျဖစ္ခဲ့ရေသာ ေဒသအခ်ိဳ႕၌ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစုိးရ တက္လာခဲ့သည့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကတည္းက တရား၀င္ ႏုိင္ငံေရးအခန္းက႑တစ္ခုကုိ ရရွိခဲ့ေလသည္။

လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ စာရင္းေပးသြင္းထားသည့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ စုစုေပါင္း ၉၃ ခုမွ ၅၉ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ တုိင္းရင္းသား သုိ႔မဟုတ္ ဘာသာေရးလူနည္းစု၏ ပါတီမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္ေနရာ၏ ၃ ပံုတစ္ပုံက တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား လႊမ္းမုိးေသာ ေဒသမ်ားကုိ ကုိယ္စားျပဳေလသည္။

“ဒီေန႔ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက တုိင္းရင္သားအမ်ားစုဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက သူတုိ႔ႏုိင္ငံဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္လုိ ေရွ႕ဆက္ေနတယ္ဆုိတာကုိ ခပ္ႂကြားႂကြားေလး ေျပာၾကပါတယ္” ဟု ဂၽြန္စတန္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း အေျခခံ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကေတာ့ ျပည့္ေျမာက္မႈ မရွိေသး။ အဆုိပါ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားတြင္ ေက်ာက္စိမ္း၊ ကၽြန္းသစ္၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕၊ ေရႊႏွင့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္တုိ႔ အပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသား ေဒသမ်ားရွိ သယံဇာတမ်ားမွ ရရွိေသာ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားကုိ ခြဲေ၀ေပးျခင္းလည္း ပါ၀င္သည္။ ထုိအက်ိဳးအျမတ္မ်ားမွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အစိုးရ၊ ၎တုိ႔ႏွင့္နီးစပ္သည့္ ခ႐ုိနီမ်ားထံသုိ႔သာ စီး၀င္ေနၾကသည္။

တုိင္းရင္းသားမ်ားက ၎တုိ႔၏ေဒသအား ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အဆင့္တစ္ခုအထိ ေပးမည့္ ဖက္ဒရယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ကုိလည္း အလုိရွိေနၾကသည္။ ဗမာလူမ်ိဳးအမ်ားစုရွိသည့္ တုိင္းျပည္တြင္ အစုိးရက တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားကုိ “ဗမာဇာတ္သြင္းျခင္း” (လူၿမိဳျခင္း) ကုိ တားဆီးရန္လည္း ျဖစ္သည္။

ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ NLD ႏွစ္ခုစလံုးကပင္ ၎တုိ႔အႏုိင္ရရွိပါက တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ အခြင့္အေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးသြားမည္ဟု ကတိေပးထားၾကသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမအေနျဖင့္ “ဒုတိယပင္လံု” ကုိ က်င္းပေပးမည္ဟုပင္ ဆုိထားသည္။

တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားအား သူမက ထုိကဲ့သုိ႔ သိသိသာသာ အားေပးေထာက္ခံထားေသာ္လည္း ထုိကိစၥကုိ ဦးစားမေပးျခင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္း တုိင္းရင္းသားမ်ား၏ ေဒသအတြင္း ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးစုိးေသာ NLD မွ ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ား ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းအတြက္ ေ၀ဖန္မႈမ်ားကို ခံေနရသည္။ အခ်ိဳ႕ တုိင္းရင္းသားပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကမူ ၎တုိ႔ပါတီမွာ NLD ႏွင့္ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။

စစ္တပ္အျပင္ တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားမွာ အျခားေသာ ျပႆနာမ်ားကုိလည္း ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႕ေနၾကသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္စ တုိင္းရင္းသားအမ်ားစုကေတာ့ မနက္ျဖန္တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၎တုိ႔၏ ဆႏၵမ်ားအတြက္ အလွည့္အေျပာင္းျဖစ္ႏုိင္သည့္ အလားအလာရွိေနသည္ဟု ႐ႈျမင္ေနၾကသည္။

“ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေလာက္ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေနထုိင္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မဲေပးတဲ့အခါ ဒီမဲဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကေန လြတ္ေျမာက္ေစလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္” ဟု ဇြဲကပင္ေတာင္ေျခရွိ ရြာငယ္ေလးတြင္ ေနထုိင္သည့္ မန္ခင္ထြန္႔က ဖြင့္ဟခဲ့သည္။

ပုိင္ဆုိင္သည့္ေျမမ်ားအား အာဏာပုိင္မ်ား၏ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ သိမ္းယူျခင္း ခံခဲ့ရသည့္ အနီးအနားရြာမွ ခြန္ၾကည္ျမင့္ကမူ ၎၏ မိသားစု ၇ ဦးစလံုး မဲေပးႏုိင္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အာဏာရပါတီက အာဏာကုိ လြယ္လင့္တကူ စြန္႔လႊတ္ပါ့မလားဆုိသည့္ သံသယမ်ားလည္း ရွိေနသည္။

“သူတုိ႔က အာဏာရွင္ေတြေလ။ တကယ္လုိ႔ ေဒၚစု အႏိုင္ရခဲ့ရင္ တုိင္းျပည္ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး အာဏာကုိ ဆက္ယူထားႏုိင္တယ္။ သူတုိ႔မွာေသနတ္ရွိတယ္။ ပါ၀ါအာဏာအားလံုးလည္း သူတုိ႔မွာ ရွိေနပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ႀကံ႕ခုိင္ေရးက ႏုိင္ရင္ေတာ့ ျပည္သူေတြက အံုႂကြလာၾကလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္နက္ရွိတဲ့သူေတြကလည္း ထႂကြလာၾကလိမ့္မယ္” ဟု ခြန္ၾကည္ျမင့္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ေရႊေတာရြာမွ ကရင္ႏွစ္ျခင္း သင္းအုပ္ဆရာ ပီတာၿငိမ္းက မၿငိမ္မသက္မႈႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနေလသည္။ အစုိးရစစ္တပ္က လယ္ထဲတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ၎၏သားကုိ ေသနတ္ျဖင့္ပစ္ခတ္ၿပီး ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ သမီးျဖစ္သူကလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခုိလႈံေနရသည္။

“ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘုရားသခင္က ေစာင္မၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ခ်ီးျမႇင့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”

The New York Times တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ AP သတင္းဌာနမွ ျမန္မာဌာနမႈးေဟာင္း ေဒၚေအးေအးဝင္း ေရးသားသည့္ “Myanmar’s Minorities Fear Election Victory by Military” ေဆာင္းပါးကို ျမတ္သူရေအာင္ မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။