News @ M-Media

Author: editor

  • “ေဝါဟာရ အကြဲအလြဲမ်ားနဲ႔ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ Ethnic Cleansing”

    “ေဝါဟာရ အကြဲအလြဲမ်ားနဲ႔ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ Ethnic Cleansing”

    ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ကစလို႔ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္း မတည္မျငိမ္ေတြျဖစ္လာျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာအစိုးရဟာ Ethnic Cleansing (အက္သနစ္ ကလင္းဇင္း) လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ စြဲခ်က္ေတြကို သတင္းမီဒီယာေတြအေပၚမွာ ဆက္တိုက္ေတြ႕ျမင္လာရတယ္။ တခ်ိဳ႕က “ဒီမိုကေရစီေခတ္ေရာက္မွ Ethnic Cleansing ဆိုတဲ့အသံထြက္လာတယ္၊ ကမၻာ့အလယ္မွာ အေျပာခံရတယ္“ လို႔ ထင္ေကာင္းထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

    သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ေကာက္ၾကည့္တဲ့အခါ ဦးေနဝင္းေခတ္ကစျပီး ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ျမန္မာအစိုးရတိုင္းဟာ Ethnic Cleansing လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ စြဲခ်က္နဲ႔ ကင္းတယ္လို႔ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္တြယ္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူနည္းစုေတြအေပၚ Ethnic Cleansing လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ကမၻာ က အသိအမွတ္ျပဳထားတာ ရာစုႏွစ္ထက္ဝက္နီးပါး ရွိပါျပီ။ ဥပမာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈလုပ္ခဲ့တဲ့ “Burma Freedom and Democracy Act of 2003” က သက္ေသ တခုပါ။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္စျပီး သေႏၶတည္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္အစိုးရရဲ႕

    စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈဥပေဒ Section 2. Paragraph (6) မွာ

    … နအဖ အစိုးရက ကရင္၊ ကရင္နီ နဲ႔ ရွမ္း လူမ်ိဳးစုေတြအပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ လူနည္းစုေတြအေပၚ လူသားမ်ားအေပၚရာဇဝတ္မႈ (Crime Against Humanity) က်ဴးလြန္ရာေရာက္တဲ့ Ethnic Cleansing ေတြ လုပ္ေနပါတယ္ … လို႔ ထည့္သြင္းေရးသားထားပါတယ္။

    Section 2. Paragraph (7) မွာ

    … နအဖ အစိုးရရဲ႕ Ethnic Cleansing လႈပ္ရွားမႈၾကီးဟာ အစဥ္အလာအရ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ယွဥ္တြဲေနထိုင္လာခဲ့ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ၊ မြတ္စလင္ေတြ၊ ခရစ္ယာန္ေတြ၊ နဲ႔ မိရိုးဖလာကိုးကြယ္မႈေတြကို လက္ဆြဲယံုၾကည္သူေတြအၾကား ဆန္႔က်င္မႈေတြေနျဖစ္တယ္ … လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။

    လိုရင္းကို ခပ္တိုတိုေလး ဗမာလို ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ ဆိုလိုခ်င္တာက အရင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာလည္း Ethnic Cleansing လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ဆြဲခ်က္ကို အေျခခံျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ခဲ့တာပါပဲ။ အဂၤလိပ္လို မူရင္းကို ေအာက္မွာ စာၾကြင္းအျဖစ္ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။

    အထက္မွာ Ethnic Cleansing (အက္သနစ္ ကလင္းဇင္း) ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို ဗမာလို ဘာသာမျပန္ဘဲ အဂၤလိပ္လိုသာ ေရးခဲ့တာကို သတိျပဳမိမွာပါ။ ျမန္မာမီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဒီေဝါဟာရ အသံုးအႏႈန္းကို ဗမာ လို သံုးႏႈန္းတဲ့ အခါ ကြဲလြဲမႈေတြရွိေနပါတယ္။ မီဒီယာ အေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း တသက္မွတ္တည္း မေရးဘဲ အဆင္ေျပသလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေရးေနတာလည္း ရွိပါတယ္။ Ethnic Cleansing ကို ျမန္မာ သတင္းမီဒီယာေတြမွာ လူမ်ိဳးတံုးသတ္ျဖတ္မႈ၊ လူမ်ိဳးစုအလိုက္ ရွင္းလင္းဖယ္ရွားမႈ၊ လူမ်ိဳးတုံုးရွင္းလင္းမႈ ၊ လူမ်ိဳးစုအလိုက္ ရွင္းလင္းမႈ၊ လူမ်ိဳးစုရွင္းလင္းမႈ၊ လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္ရွင္းလင္းမႈ၊ လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္မႈ၊ လူမ်ိဳး သန္႔စင္မႈ၊ လူမ်ိဳးတံုး သုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈ၊ လူမ်ဳိးတံုး သတ္ျဖတ္မႈ၊ လူမ်ိဳးတံုး သတ္ျဖတ္သန္႔စင္မႈ၊ လူမ်ိဳးေရး သန္႔စင္မႈ၊ လူမ်ိဳးေရး ရွင္းလင္းမႈ၊ လူမ်ိဳးသန္႔စင္ရွင္းလင္းေရး လုပ္ေဆာင္မႈ၊ လူမ်ိဳးတံုး ရွင္းထုတ္သတ္ျဖတ္မႈ၊ လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္ပစ္မႈ လို႔ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။

    ကြဲလြဲေနတဲ့အထဲမွာ တခ်ိဳ႕ အသံုးအႏႈန္းေတြက Genocide (ဂ်ီႏိုဆိုဒ္) ရဲ႕ အဓိပၸါယ္နဲ႔ သြားတူေနတာေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ Ethnic Cleansing ကို “လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ” လို႔ ဘာသာျပန္တာဟာ နားလည္မႈ လြဲမွားေစႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ဗမာလို ဘာသာျပန္မွာပါတဲ့ ‘လူမ်ိဳး’ ဆိုတာကို ‘လူမ်ိဳးစု’ အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း-မျပဳျခင္း သို႔မဟုတ္ ‘တိုင္းရင္းသား’ ဟုတ္ျခင္း-မဟုတ္ျခင္း ဆိုတဲ့ ရႈေဒါင့္ကေနၾကည့္ၾကပါတယ္။ Ethnic ကို ဗမာလို ‘တိုင္းရင္းသား’ လို႔ ေရာေထြျပီး ဘာသာျပန္တာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ Ethnic ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရနဲ႔အတူ တိုင္းရင္းသား ျဖစ္ျခင္း-မျဖစ္ျခင္းကို ဆြဲထည့္ျပီး စဥ္းစားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Ethnic Cleansing အထ ေျမာက္ျခင္း – မေျမာက္ျခင္း ရႈေဒါင့္ကို အရင္မသံုးသပ္ခင္ လူမ်ိဳးစုျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္း မွာတင္ ေရာေထြးေလ့ရွိတတ္ၾကပါတယ္။

    ေနာက္တခုက “တုံး” ဆိုတဲ့ စကားလံုးပါ။ အလြယ္တကူေျပာရရင္ အမ်ားစုက ဒါကို “မ်ိဳးတုံးတယ္”၊ “မရွိေတာ့ဘူး” ဆိုတဲ့ သေဘာအျဖစ္ မွတ္ယူၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “လူမ်ိဳးတုံး” လို႔ ေျပာရင္ “လူမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘူး” လို႔ အဓိပၸါယ္ေပါက္ေစပါတယ္။ တဆက္တည္း ေနာက္ပိတ္မွာပါတဲ့ ‘သတ္ျဖတ္မႈ’ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရေၾကာင့္ Genocide နဲ႔ အထင္လြဲေစျပန္ပါတယ္။

    -cide ဆိုတာ လက္တင္ဘာသာစကားက ဆင္းသက္လာျပီး သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ သတ္ျဖတ္သူ နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေဝါဟာရေတြရဲ႕ ေနာက္ပိတ္စကားလံုးအျဖစ္ တြဲသံုးပါတယ္။ ဥပမာ -Suicide, Homicide, Genocide, Pesticide, Fungicide, Bactericide, Cytocide အစရွိတဲ့ သတ္ျဖတ္မႈနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေဝါဟာရအျဖစ္ သံုးစြဲပါတယ္။

    ဒါေၾကာင့္ Genocide ဆိုတာကို “လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ” လို႔ ဘာသာျပန္ရင္ သဘာဝက်ေပမယ့္ Ethnic Cleansing ကို “လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ” နဲ႔႔ ေရာေထြလိုက္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါဆို Ethnic Cleansing ဆိုတာ ဘာလဲ။ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္မႈ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္ ဘာလဲ။

    ဒါကိုမေျပာခင္မွာ ဒီလို ေဝါဟာရ သံုးစြဲမႈ မွားတဲ့အေပၚ အျမင္ေတြ ဘယ္လို ကြဲလြဲေစသလဲဆိုတာကို ဥပမာအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

    ကမၻာ့ႏိုင္ငံၾကီးေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းၾကီးေတြက

    “ျမန္မာအစိုးရဟာ Ethnic Cleansing လုပ္ေနတယ္”လို႔ ေျပာတာကို ျမန္မာ့မီဒီယာေတြက

    “ျမန္မာအစိုးရဟာ လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ က်ဴးလြန္ေနျပီလို႔ ကမၻာ့ႏိုင္ငံၾကီးေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းၾကီးေတြက ေျပာဆိုေနၾကပါတယ္” လို႔ သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပၾကတယ္္။

    ဒီသတင္းကိုဖတ္ျပီး ျမန္မာျပည္သူေတြက

    “လူေလး ၃-၄၀၀ ေလာက္ေသတာမ်ား လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈက်ဴးလြန္တယ္လို႔ စြပ္စြဲရေအာင္ အဲဒီယူအန္ကလူေတြ၊ ပညာရွင္ဆိုသူေတြ ဦးေႏွာက္ရွိေသးရဲ႕လား” လို႔ေမးခြန္းထုတ္ၾကတာ မၾကာခဏၾကားဖူးပါတယ္။ “လူမ်ိဳးတံုးမသြားဘူး“ ဆိုတဲ့ တုန္႔ျပန္သံေတြထြက္လာတယ္။

    ဒီတုန္႔ျပန္သံေတြကို အဂၤလိပ္ လို မီဒီယာမွာျပန္ေရးတဲ့အခါ “ျမန္မာေတြက Ethnic Cleansing မဟုတ္ဘူးလို႔ ျငင္းေနၾကပါတယ္”လို႔ ေရးျပန္တယ္။

    အဲဒီ အဂၤလိပ္လို သတင္းေတြ ဖတ္ျပီး ႏိုင္ငံျခားသားေတြက “လူ သန္းနဲ႔ခ်ည္ အိုးစြန္႔အိမ္စြန္႔ ဒုကၡသည္ေတြျဖစ္ေနတာေတာင္ အခုထိ ဖံုးကြယ္ေနတယ္၊ေတာ္ေတာ္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးၾကပါလား” လို႔ မွတ္ခ်က္ေတြ ခ်ျပီး ဒုကၡသည္ေတြကို ပိုလို႔ေတာင္ သနားစိတ္ျဖစ္ၾကတယ္။

    ဒါေၾကာင့္ ဒီ အသံုးအႏႈန္း ေဝါဟာရအေပၚ အလြဲအမွားေတြျဖစ္လို႔ ျမန္မာေတြကလည္း “ကမၻာ့ ပညာရွင္ေတြကို ဦးေႏွာက္မရွိသူေတြလို႔” ထင္၊ ကမၻာကလည္း “ျမန္မာေတြ ေမတၱာတရားေခါင္းပါးတယ္လို႔” ထင္။ အလြဲၾကီးလြဲေတာ့ တာပဲ။ [တခ်ိဳ႕က အသံုးအႏႈန္းေရာေထြးလို႔ မရွင္းမလင္းနဲ႔ ျငင္းတာရွိသလို၊ တခ်ိဳ႕က Ethnic Cleansing နဲ႔ Genocide ကြဲျပားမႈကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ျပီး ျငင္းတာလည္းရွိပါတယ္။]

    လက္ရွိမွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံၾကီးေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းၾကီးေတြ၊ ကမၻာ့ သတင္းမီဒီယာေတြ အမ်ားစု လက္ခံအတည္ျပဳထားတာက Ethnic Cleansing ပါ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က Genocide (လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ) လို႔ စြဲဆိုေနတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

    ျမန္မာမီဒီယာတခ်ိဳ႕သံုးတဲ့ “လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္ရွင္းလင္းမႈႈ”၊ “လူမ်ိဳးစု ရွင္းလင္းမႈႈ”၊ “လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္မႈႈ” ေတြက Ethnic Cleansing ရဲ႕ ဆိုလုိရင္းနဲ႔ နီးစပ္မႈအရွိဆံုးပါပဲ။ ဒီမွာ “လူမ်ိဳးစု” လို႔ ေျပာလို႔ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ျခင္း-မျဖစ္ျခင္း နဲ႔ ေရာလိုက္လို႔ မရဘူး၊ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း-မျပဳျခင္းနဲ႔ ေရာလိုက္လို႔မရဘူး။ တကယ့္ဆိုလိုရင္းက ဝိေသသတူတဲ့ လူအုပ္စု ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

    ကုလသမဂၢကေတာ့ “လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္ရွင္းလင္းမႈႈ (Ethnic Cleansing) ဆိုသည္မွာ ေနရာေဒသတစ္ခုတြင္ တူညီေသာလူမ်ိဳးစုသာတည္ရွိေစရန္အတြက္ ၎တို႔ႏွင့္ လူမ်ိဳးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေသာ္လည္းေကာင္း မတူညီသည့္ အျခားလူမ်ိဳးစုအား ဖယ္ရွားေစရန္အလို႔ငွာ အင္အားသံုး၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဖိအားေပးခ်ိန္းေျခာက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ရွင္းလင္းဖယ္ရွားျခင္းျဖစ္သည္။” လို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ပါတယ္။

    ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ၇၈၀ မွာ “ လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္ရွင္းလင္းမႈ (Ethnic Cleansing) ဆိုသည္မွာ ပထဝီအရပ္ေဒသတေနရာရာမွ လူမ်ိဳးစုတခုကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ သာဘာဝင္တစုကိုေသာ္လည္းေကာင္း ျပည္သူလူထုအား အၾကမ္းဖက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေၾကာက္ရြံမႈမ်ား ေပၚေပါက္ေစျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း အျခားလူမ်ိဳးတစု သို႔မဟုတ္ ဘာသာဝင္တစုမွ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ေဆာင္သည့္ မူဝါဒျဖစ္သည္“ လို႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ပါတယ္။

    ဒီ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ ႏွစ္ခုလံုးရဲ႕ အဂၤလိပ္လို မူရင္းကိုလည္း ေအာက္မွာ စာၾကြင္းအေနနဲ႔ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။

    Ethnic Cleansing ဆိုတာ ဥပေဒေရးရာေဝါဟာရမဟုတ္သလို သူ႔ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာလည္း တိုက္ရိုက္တရားစြဲဆိုလို႔ရတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြ၊ ပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ Ethnic Cleansing လုပ္ေဆာင္တဲ့ကိစၥမွာ အစိုးရက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္တယ္ဆိုရင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ နည္းတာေတြအေပၚမူတည္ျပီး အျခားေခါင္းစဥ္ေတြေအာက္မွာေတာ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာခံုရံုးေတြမွာ တရားစြဲတဲ့အခါမွာ အေထာက္အထားေတြအျဖစ္ အသံုးျပဳႏိုင္တာမ်ိဳးေတြရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတခုခ်င္းျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုအဖြဲ႕အစည္းအေတြအေနနဲ႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို Ethnic Cleansing က်ဴးလြန္တဲ့ ႏိုင္ငံကို သံတမန္ေရးရာအရ အေရးယူမႈေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။

    ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ သေဘာတူညီခ်က္ အရ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံခ်င္းစီဟာ သူ႔ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ဝင္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာေသာ္လည္းေကာင္း Genocide၊ War Crime၊ Crime Against Humanity ဒါမွမဟုတ္ Ethnic Cleansing က်ဴးလြန္တယ္ဆိုရင္ လူအခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကေန “ကာကြယ္ဖို႔ တာဝန္ဝတၳရား“ (Responsibility to Protect) ရွိတယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပါရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳ႕ေဖာက္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Ethnic Cleansing က်ဴးလြန္ရင္လည္း အကာအကြယ္ေပးရမယ့္ဆိုတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ေတြက ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံေတြမွာ အခိုင္အမာရွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

    ေမာင္ရဲဝင္း (ေတာင္ၾကီး)

    Note:

    ၁။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ ဥပေဒ “Burma Freedom and Democracy Act of 2003” Section 2. Paragraph (6)

    “The SPDC is engaged in ethnic cleansing against minorities within Burma, including the Karen, Karenni, and Shan people, which constitutes a crime against humanity and has directly led to more than 600,000 internally displaced people living within Burma and more than 130,000 people from Burma living in refugee camps along the Thai-Burma border.”

    ၂။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က ျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈ ဥပေဒ “Burma Freedom and Democracy Act of 2003” Section 2. Paragraph (7)

    “The ethnic cleansing campaign of the SPDC is in sharp contrast to the traditional peaceful coexistence in Burma of Buddhists, Muslims, Christians, and people of traditional beliefs.”

    ၃။ ကုလသမဂၢရဲ႕ Ethnic Cleansing အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္။

    The official United Nations definition of ethnic cleansing is “rendering an area ethnically homogeneous by using force or intimidation to remove from a given area persons of another ethnic or religious group”.

    ၄။ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၇၈၀ ပါ Ethnic Cleansing အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္။

    Security Council Resolution defined ethnic cleansing as “a purposeful policy designed by one ethnic or religious group to remove by violent and terror-inspiring means the civilian population of another ethnic or religious group from certain geographic areas”.

  • ဦးေဇာ္ေဌး (ခ) မွဴးေဇာ္အား ဌာနေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ေပး

    ဦးေဇာ္ေဌး (ခ) မွဴးေဇာ္အား ဌာနေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ေပး

    ဒီဖင္ဘာ ၈ ၊ ၂၀၁၇
    M-Media
    သတင္း-သီဟ

    လူမႈကြန္ယက္တြင္ လူသိမ်ားသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အတိုင္ပင္ခံရံုး ဝန္ၾကိးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဴပ္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရံုးေျပာေရးဆိုခြင့္ ရိွသူ ဦးေဇာ္ေဌးအား ျပည္ေထာင္စု ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေရး ဦးစီးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဴပ္  အျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတမွ ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ေပးလိုက္ပါတယ္။

    ဦးေဇာ္ေဌးအား ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရံုးေျပာေရးဆိုခြင့္ တာဝန္ဆက္လက္ ေပးထားျခင္း ရိွ/မရိွကိုေတာ့ ေဖာ္ျပထားျခင္းမရိွပါဘူး။ လစ္လပ္သြားသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အတိုင္ပင္ခံရံုး ဝန္ၾကိးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဴပ္ တာဝန္ကို ေပးအပ္မည့္သူကိုလည္း သတင္းထုတ္ျပန္ျခင္းမရိွေသးတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

    ကိုးကား- ၈၊ ၁၂ ၊ ၂၀၁၇ ေၾကးမံု

  • အလြယ္တကူ မေျပလည္ႏိုင္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔ရဲ႕ မူရင္းဇစ္ျမစ္

    အလြယ္တကူ မေျပလည္ႏိုင္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔ရဲ႕ မူရင္းဇစ္ျမစ္

    Hosne Ara, 4, a Rohingya refugee who fled Myanmar two-months ago listens to children singing at a children’s centre in the Kutupalong refugee camp near Cox’s Bazar, Bangladesh, November 5, 2017. REUTERS/Hannah McKay/File Photo SEARCH “POY GLOBAL” FOR THIS STORY. SEARCH “REUTERS POY” FOR ALL BEST OF 2017 PACKAGES. TPX IMAGES OF THE DAY

    မၾကာေသးမီက ျမန္မာႏိုင္ငံကို အလည္အပတ္ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးရဲ႕ ခရီးစဥ္မွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔ လူမ်ိဳးအမည္တပ္ျပီး ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းမရွိတဲ့အေပၚ သေဘာထားကြဲလြဲမႈေတြ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးအစြန္းေရာက္ေတြကို မသိမသာ အားေပးလိုက္ရာက်တယ္လို႔ဆိုၾကျပီး တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒါဟာ သေဘာထားတင္းမာမႈကို ေရွာင္က်င္တဲ့ သံတမန္ေရးရာ သေဘာရိုးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

    ကသ္လစ္ခ်က္ခ်္ရဲ႕ အရိႈန္အဝါအရွိဆံုးပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးဟာ “လူမ်ိဳးစု သန္႔စင္ေရး” စံနမႈအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ေလာက္တယ္လို႔ ကုလသမဂၢက ညြန္းဆိုရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ႕ “ရွင္းလင္းေရးလႈပ္ရွားမႈ” ေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံဘက္ကို ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုတဲ့အခါမွာေတာ့ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔ လူမ်ိဳးအမည္တပ္ျပီး ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

    ဒီလို ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးအေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔နာမည္တပ္မေခၚဘဲ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံေရာက္မွ နာမည္တပ္ေခၚတာကို ေထာက္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ရွိရခိုင္ျပည္နယ္အေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လူသားျခင္းစာနာေထာက္ထားမႈ ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ့ အေရးကိစၥဟာ ျမန္မာျပည္အေနနဲ႔ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အျမင္သေဘာထား ဘယ္ေလာက္ကြာျခားေနသလဲဆိုတာကို မွန္းဆၾကည့္လို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒုကၡသည္ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး အစီအစဥ္ေတြ စတင္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္ ေရွ႕ ရက္သတၱပတ္ကာလေတြမွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းအေပၚ အေျခအတင္ ျငင္းခံုမႈေတြ ေပၚလာဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ပိုင္းျခားသက္မွတ္မႈဟာ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံေတာ္က အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ လူမ်ိဳးစုဝင္ျဖစ္ျခင္း ဆိုတဲ့ သေဘာတရားအေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အာရကန္ ေဒသၾကီး [လက္ရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္] နဲ႔ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္နက္ေတြကို ျဗိတိသၽွထံ ေပးအပ္လိုက္ရတဲ့ ပထမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္မတိုင္မီ တႏွစ္၊ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ မတိုင္မီ မွာ အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြကို ရည္ညြန္းတယ္လို႔ ျခံဳငံုျပီး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

    ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ ျပ႒ာန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံသား အျပည္အဝရွိဖို႔ဆိုတာ အလံုးစံုမဟုတ္ရင္ေတာင္ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုဝင္ျဖစ္တည္မႈက အဓိကက်ေနပါတယ္။ ဒီလို ႏိုင္ငံသားဥပေဒ အတည္ျပဳျပီး ၉ ႏွစ္အၾကာမွ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုစာရင္း ၁၃၅ မ်ိဳးကို အစိုးရက အတည္ျပဳထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရိုဟင္ဂ်ာ က ေတာ့ အဲ့ဒီစာရင္းထဲမွာ ပါမလာပါဘူး။ ဒါဟာ စစ္တပ္ဦးေဆာင္တဲ့ ျမန္မာအစိုးရက ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ႏိုင္ငံသမိုင္းက ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္ဆိုတဲ့ အျငင္းပြားဖြယ္ရာျဖစ္လာပါတယ္။

    ရိုဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးလုပ္ရႈားသူ ေတြဟာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ရခိုင္ေဒသမွာ ၈ ရာစုေလာက္ကတည္းက အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသူေတြျဖစ္တယ္လို ဆိုပါတယ္။ တဖက္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးဆန္႔က်င္သူ အမ်ားစုဟာ ဒီသမိုင္းေၾကာင္းကို ျငင္းဆိုၾကျပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျဗိတိသၽွ ကိုလိုနီေခတ္ (၁၈၂၄-၁၉၄၈) အၾကားမွာ ဒါမွမဟုတ္ ကိုလိုနီအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္လာျပီး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွသာ ေရာက္ရွိလာတဲ့ တရားမဝင္ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

    ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ဆင္းသက္လာတယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေအာင္ သူတို႔ကို “ဘန္ဂါလီ” လုိ႔ ရိုဟင္ဂ်ာဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြက ေခၚေဝၚၾကပါတယ္။ “ဘန္ဂါလီ” ေတြဟာ တိုင္းရင္းသားရခိုင္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ပိုင္တဲ့ေဒသကို အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြက မၾကာခဏ သတိေပး ေျပာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။

    ရခိုင္ျပည္နယ္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီကိစၥက ေရာေထြးေနပါတယ္။ ေသျခာတာကေတာ့ အမွန္တရားဟာ ႏွစ္ဘက္လံုးရဲ႕ အလယ္မွာ ရွိေနပါတယ္။ တကယ့္အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတာ လူအုပ္စု တစုတည္းကို ရည္ညြန္းတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။

    တကယ္တန္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားတာကေတာ့ အုပ္စုသံုးစုကေန ပူးတြဲဆင္းသက္လာတာပါပဲ။ ပထမတစုကေတာ့ ဗမာ့ယဥ္ေက်းမႈ မလြမ္းမိုးမီ ၁၀ နဲ႔ ၁၄ ရာစုႏွစ္ေတြအၾကားမွာ အာရကန္ ေဒသ [ေနထိုင္ၾကျပီး လက္ရွိ ရခိုင္ေဒသ] မွာေနထိုင္ၾကသူေတြရဲ႕ မ်ိဳးရိုးအႏြယ္ဝင္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယအစုကေတာ့ ၁၆ ရာစုနဲ႔ ၁၇ ရာစုအၾကား ရခိုင္ဘုရင္နဲ႔ ေပၚတူကီ ကုန္သည္ေတြေခၚေဆာင္လာတဲ့ သုန္႔ပန္းေတြနဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္အတြင္းမွာ ဝင္ေရာက္လာၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြျဖစ္ပါတယ္။ တတိယအစုကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္းကာလမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။

    ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဗိတိသၽွဝင္ေရာက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ဥေရာပရဲ႕ “ႏိုင္ငံေတာ္” ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြမတိုင္ခင္က အခုေခတ္မွာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံၾကားက နယ္ျခားစည္းဆိုတာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အာရကန္ ေဒသ [လက္ရွိ ရခိုင္ျပည္နယ္] ဆိုတာကလည္း ဗမာ နဲ႔ ဘန္ဂါလီ တို႔ရဲ႕ ႏွစ္ကမၻာ အလည္မွာ တည္ရွိေနျပီး နယ္နမိတ္ေတြ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ကားစည္းထားတာမရွိတဲ့ ၾကားခံ ေဒသၾကီးတခုျဖစ္ပါတယ္။

    သမိုင္းေၾကာင္းရဲ႕ အခ်ိန္ကာလ အေပၚမူတည္ျပီး တခ်ိဳ႕ကာလေတြမွာ အာရကန္ ေဒသေတြဟာ ဘန္ဂါလီဘုရင္ေတြလက္ေအာက္ကို က်ေရာက္ခဲ့တာရွိသလို၊ တခ်ိဳ႕ကာလေတြမွာ ရခိုင္ဘုရင္ေတြက လက္ရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ စစ္တေကာင္း အထိ သိမ္းပိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

    နာမည္ကိစၥျပန္ဆက္ေျပာရရင္ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတာ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကမွာ ပထမဆံုး ေပၚေပါက္လာျပီး ရခိုင္ျပည္ေျမာက္ပိုင္းေဒသကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသအျဖစ္ ထုေထာင္ခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးတည္ေဆာက္မႈ ဒါမွမဟုတ္ အေရွ႕ပါကစၥတန္ [လက္ရွိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္] ထဲ သြတ္သြင္းခ်င္တဲ့ ဆႏၵအေပၚ အေျခခံျပီး ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ရိုဟင္ဂ်ာအေရး ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားသူေတြကဆိုပါတယ္။

    တဘက္က ရိုဟင္ဂ်ာအေရး လႈပ္ရွားသူေတြကလည္း ျဗိတိသၽွကိုလိုေခတ္မတိုင္မွီ ၁၇၉၉ ခုႏွစ္ကမွတ္တမ္းတခုျဖစ္တဲ့ စေကာဒ့္လူမ်ိဳး Francis Buchanan ရဲ႕ မွတ္တမ္းစာအုပ္ “A Comparative Vocabulary of the Languages Spoken in the Burma Empire” မွာ “Rooinga” ရိုအ္ဂ်ာ လို႔ အတိအလင္းရည္ညြန္းထားတာကို ေထာက္ျပၾကပါတယ္။

    Buchanan ေရးထားတာကို ျပန္ၾကည့္ရင္ “ဗမာအင္ပါယာမွာ သံုးႏႈန္းေျပာဆိုၾကတဲ့ ပထမဆံုး ဘာသာစကားဟာ အာရကန္နယ္သား သို႔မဟုတ္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ “ရိုအ္ဂ်ာ” လို႔ေခၚတဲ့ အာရကန္ေဒသမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကသူ မိုဟာမဒ္သာသနာဝင္ [မြတ္စလင္] ေတြေျပာဆိုတဲ့ ဟိႏၵဴ ႏိုင္ငံက ဘာသာစကားက ဆင္းသက္လာတာျဖစ္တယ္” လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။

    ျပႆနာက ရိုဟင္ဂ်ာအေရး ေထာက္ခံသူေတြေရာ ဆန္႔က်င္သူေတြဘက္ကပါ ေျပာဆိုေနတဲ့အထဲမွာ အမွန္တရား လကၡဏာေတြပါဝင္ေနပါတယ္။ ကိုလိုနီေခတ္မတိုင္ခင္ကတည္းက ရွိခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထားရွိတဲ့အတြက္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာဟာ ေနာက္ပိုင္းမွ တီထြင္လာတဲ့ နာမည္အသစ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုလိုနီေခတ္တေလ်ာက္ မွတ္တမ္းေတြ မွာ ဒီနာမည္ကို လံုးဝမေတြ႕ရဘဲ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးစြဲလာျပန္ပါတယ္။

    ဒါကို အေျဖရွာၾကည့္တဲ့အခါမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္က “ရိုဟင္ဂ်ာ” တခ်ိဳ႕ဟာ “ရိုအ္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ မိဘမ်ိဳးရိုးက ဆင္းသက္လာေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာကေတာ့ ၁၇၉၉ ခုႏွစ္က မွတ္တမ္းမွာပါတဲ့ “ရိုအ္ဂ်ာ” ဆိုတာ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ သံုးေနတဲ့ “ရိုဟင္ဂ်ာ” နဲ႔ ရည္ညြန္းခ်က္ အတူတူေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီအေခၚအေဝၚဟာလည္း “အာရကန္” ေဒသကို ဘန္ဂါလီ အေခၚအရ “ရိုဟဂ္” လို႔ ေခၚရာက ဆင္းသက္လာဟန္ရွိပါတယ္။

    ဒါေၾကာင့္ “ရိုဟဂ္” သား လို႔ ရည္ညြန္းေခၚေဝၚတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ဟာလည္း “အာရကန္” သား ကို ရည္ညြန္းတာျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာေသးမီကာလကမွ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတာကို လူမ်ိဳးစုအမည္အျဖစ္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးစြဲလာတာျဖစ္ႏိုင္ျပီး တျခားလူမ်ိဳးစုအမည္ေတြနည္းတူ ႏိုင္ငံေရးရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုသြင္ျပင္လကၡဏာ ဆိုတာဟာလည္း ႏိုင္ငံေရးအေမြအႏွစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

    ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးစုရဲ႕ မူရင္းဇစ္ျမစ္အေပၚ အေျမာက္အမ်ား ေရးသားေျပာဆိုေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အလိုအေလ်ာက္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံၾကရတဲ့ တျခားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ မူရင္းဇစ္ျမစ္ေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ေဖာ္ထုတ္တာေတြ သိပ္မရွိပါဘူး။ ရခိုင္ဆိုတဲ့ အမည္နာမနဲ႔ လူမ်ိဳးစု သြင္ျပင္လကၡဏာေဖာ္ေဆာင္လာတာေတာင္မွ ၁၉ ရာစုႏွစ္ေလာက္ကစတင္ ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ ဆိုတာကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အားနည္းခ်က္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕သြင္ျပင္လကၡဏာေဖာ္ေဆာင္မႈ ေနာက္က်ျခင္းရဲ႕ အပိုင္းအစလည္းျဖစ္ပါတယ္။

    ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအျငင္းပြားမႈရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းတရားကေတာ့ လူမ်ိဳးစုဆိုတာ စည္းေဘာင္ပိတ္ထားတယ္၊ အေျပာင္းအလဲမရွိဘူး၊ ေရွ႕ယခင္ကတည္းက ယခုထက္တည္း တသတ္မွတ္တည္းရွိေနတယ္ လို႔ ထင္ျမင္ယူဆေနၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တန္းေတာ့ လူမ်ိဳးစုဆိုတာ ေျပာင္းလဲတက္တယ္၊ တိုးပြားတတ္တယ္။ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္ သက္မွတ္တဲ့ သေဘာတရားကိုယ္ႏိႈက္ကလည္း ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ မတူကြဲျပားလွတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြအၾကားမွာ လူမ်ိဳးစု ဆိုတာေရာ၊ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္သက္မွတ္တဲ့ သေဘာတရားေတြကေရာ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္တာနဲ႔ အမၽွ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို ၾကည့္တဲ့အခါ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္ သတ္မွတ္တဲ့ သေဘာတရားေတြဟာ အခ်ိန္ကာလနဲ႔မၽွ ေျပာင္လဲလာခဲ့ျပီး လက္ရွိကာလမွာ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အလယ္ဗဟိုမွာ အနယ္ထိုင္ ေနရာဝင္ယူလာတယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းၾကီးတခုလံုးကို ျခံဳငံု ရႈ႕ျမင္သင့္ပါတယ္။

    Edmund Leach၊ F K Lehman နဲ႔ Victor Lieberman တို႔လို မႏုေဗဒပညာရွင္ေတြ၊ သမိုင္းသုေတသီေတြ ေဖာ္ထုတ္ျပသခဲ့သလို ကိုလိုနီေခတ္မတိုင္မွီ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္က လူမ်ိဳးစု အသြင္လကၡဏာေတြဟာလည္း အစဥ္ေျပာင္းလဲေနခဲ့ပါတယ္။ လူေတြကို ဘာသာစကားအေပၚအေျခခံျပီး ေဘာင္ခပ္၊ စည္းတား၊ အမ်ိဳးအမည္ ခြဲျခားခဲ့တာဟာ ျဗိတိသၽွေတြ လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ တခါတရံမွာ တစုနဲ႔တစု ကူးလူးဆက္ဆံမႈေတြကိုပါ ပိတ္ပင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အရင္က မရွိခဲ့တဲ့ သူ႔လူ၊ ကိုယ့္လူ ဆိုတဲ့ အမာခံ ခြဲျခားတာေတြ စတင္လာခဲ့ပါတယ္။

    အဲဒီအျပင္ ၂၀ ရာစု အတြင္းမွာ ဗမာလူမ်ိဳးၾကီးဝါဒေတြ၊ လူမ်ိဳးစုအေျခခံ အမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေတြဟာ ဒီခြဲျခား သက္မွတ္မႈေတြကို ပိုမို တင္းမာေစခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာ စတင္ျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားလာတဲ့ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီတို႔ရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ မြတ္စလင္ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း ဒီလို ခြဲျခားမႈေတြကို ထပ္ေလာင္း တင္းမာေစခဲ့ျပန္ပါတယ္။

    လူမႈေဗဒပညာရွင္ Michael Mann ဟာ ယခုေခတ္ႏိုင္ငံေတြဟာ ရႈပ္ေထြးျပီး မထင္မွတ္ထားတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေတြအေပၚမွာ အေျခခံတဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြ၊ စီးပြားေရးေတြ၊ အစုအဖြဲ႔ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေလွာင္အိမ္ေတြ လို႔ တင္စားေဖာ္ျပဖူးပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေလွာင္အိမ္ ရဲ႕ သံတိုင္ေတြမွာေတာ့ လူမ်ိဳးစု ဆိုတဲ့ သံတိုင္ေတြလည္း ပါဝင္ ေဘာင္ခပ္ထားပါတယ္။

    ရိုဟင္ဂ်ာေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီလို သူတို႔ရဲ႕ လူမ်ိဳးစုနာမည္ကို စြဲကိုင္ထားတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရး ကစားကြက္ေတြအတြင္း အံတုယွဥ္ျပိဳင္ေနရတာပါ။ သူတို႔ေတြဟာ ဒီလို လူမ်ိဳးစု သက္မွတ္ခ်က္စည္းကမ္းေတြကို ေရးဆြဲသူေတြမဟုတ္ေပမယ့္ ဒီကစားကြက္ေတြထဲမွာ အံတုယွဥ္ျပိဳင္ေနျခင္းဟာလည္း သူတို႔ကို ဖိႏွိပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရးကို အားေပးအားေျမွာက္လုပ္ေပးသလို ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သူတို႔လည္း ဒီ ျမန္မာ့ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ပိတ္မိေနတာပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕အခြင့္အေရးကို အာမခံရႏိုင္ဖို႔အတြက္ တျခားေရြးခ်ယ္စရာရွားပါးလာတယ္လို႔ ခံစားရလို႔ ဒီလို ရွိရင္းစြဲ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရးအတြင္းကို ဝင္တိုးရတာျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

    ဒီလို သူတို႔ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးစုနာမည္ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ ျငင္းဆန္ေနတာဟာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္တဲ့ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ တစိတ္တေဒသျဖစ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ သံသယရွိႏိုင္ဖြယ္ရာမဟုတ္ပါဘူး။ တဆက္တည္းမွာလည္း ဒီလို ဖိႏွိပ္မႈေတြဟာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ပိုျပီးခိုင္မာေအာင္ စြဲကိုင္ေစဖို႔ တြန္းပို႔သလို ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

    သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သြင္ျပင္ လကၡဏာသတ္မွတ္ပိုင္ခြင့္ (Right of Self-Identification) ဟာ ျငင္းပယ္ထားစရာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရိုဟင္ဂ်ာအေရး လုပ္ရွားသူေတြၾကားမွာလည္း ဒီအခြင့္အေရးဟာ တထစ္က်မရမေနရ အခြင့္အေရးတရပ္အျဖစ္ မွတ္ယူထားတာလည္း ရွိပါတယ္။ ျပႆနာရဲ႕ အေျခအျမစ္ကေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ သြင္ျပင္လကၡဏာကို ျငင္းဆန္ေနတယ္ဆိုတာထက္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူမ်ိဳးစုႏိုင္ငံေရးကို ဦးစားေပးေနမႈ နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးကို ပံုေဖာ္ထားတဲ့ ေလွာင္အိမ္ေတြရဲ႕ သံတိုင္ေတြ အၾကား ဆက္စပ္မႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

    အမ်ားစုမဟုတ္ေတာင္ ရခိုင္ျပည္နယ္က ရိုဟင္ဂ်ာအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြရရွိမယ္ဆိုရင္ ဒီနာမည္ကို စြန္႔လြတ္ၾကမယ့္သူေတြရွိေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီလို အခြင့္အေရး ေပးတာကို ရယူခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္အလယ္ပိုင္း ေျမပံုျမိဳ႕နယ္မွာ ႏိုင္ငံသားစီစစ္ေရး စမ္းသပ္တဲ့ အစီအစဥ္တခုကို အစိုးရက ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

    ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒအရ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္လာတဲ့ မ်ိဳးဆက္ သံုးဆက္ ကို သက္ေသျပႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံသား ေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဝးလံလွတဲ့အရပ္ေဒသေတြမွာ ေနထိုင္ၾကျပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ား စာရြက္စာတမ္းအေထာက္အထား မရရွိတဲ့အတြက္ ဒီလို သက္ေသျပဖို႔ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ခက္ခဲပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္း ႏိုင္ငံသားစာရင္းက ဖယ္ထုတ္ျခင္းခံရတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

    ေနာက္တခုကေတာ့ အကယ္လို႔ မ်ိဳးရိုးသံုးဆက္ သက္ေသျပႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံသား ကဒ္မွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို႔ မသံုးဘဲ “ဘန္ဂါလီ” လူမ်ိဳး ဆိုတဲ့ တံဆိပ္တပ္တာကို လက္ခံေပးရပါလိမ့္မယ္။ ေျမပံုမွာရွိတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ အားလံုးဟာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ အဓိကရုန္း ကတည္းက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထိုင္ေနၾကရျပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံသား စီစဥ္ေရး အစီအစဥ္ကို လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။

    ဒီအစီအစဥ္အရ လူအေယာက္ ၃၀၀၀ ေလာက္ပါဝင္ ေလ်ာက္ထားေပမယ့္ ၉၇ ေယာက္ပဲ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အစိုးရရဲ႕ အစီအစဥ္ကို လက္ခံ ျပီး ႏိုင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳခံရသူေတြကလည္း ဘာမွမထူးျခားလာဘူးဆိုတာကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ဆက္ေနထိုင္ရျပီး ေဆးရံုကိုေတာင္မွာ သြားပိုင္ခြင့္မရရွိပါဘူး။ သူတို႔အတြက္ကေတာ့ ႏိုင္ငံသား ဆိုတာ ေမၽွာ္မွန္းထားသလို ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ပါမလာခဲ့ပါဘူး။

    ႏိုင္ငံသား ရရွိသြားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကေတာ့ သူ႔အေဖဟာ ျမိဳ႕ထဲမွာ လူအမ်ား ေလးစားရတဲ့ ရဲအရာရွိအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး အရင္က ဆိုရင္ မြတ္စလင္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအၾကား ခြဲျခားမႈမရွိဘဲ ဆက္ဆံေရးေကာင္းခဲ့တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ေလးႏွစ္ၾကာ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထိုင္ျပီးတာေတာင္ သူမအေနနဲ႔ အရင္က ကိစၥေတြက အက်ံဳးမဝင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။

    ရခိုင္ျပည္နယ္က မြတ္စလင္ေတြကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံဘက္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ တြန္းပို႔ျပီး သူတို႔ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းကိုေဖ်ာက္ဖ်က္ၾကသလို၊ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ဘဝပံုျပင္ဟာလည္း ရခိုင္သိုင္းအဝုိင္းထဲမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ရိုဟင္ဂ်ာ အတြက္ ေၾကကြဲစရာကေတာ့ သူတို႔တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ သမိုင္းကို ထိမ္ခ်န္ထားတာထက္ ပိုဆိုးတာကေတာ့ အဲဒီမွာေနထိုင္ၾကသူ တဦးတေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ဘဝသမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ျခင္းခံေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

    Carlos Sardina Galache ေရးသားထားတဲ့ The true origins of Myanmar’s Rohingya ေဆာင္းပါးကို O’Laie Manzu မွာ ဆီေလ်ာ္သလို ဘာသာျပန္ထားသည္။

    မူရင္း ေဆာင္းပါး http://www.atimes.com/article/true-origins-myanmars-rohingya/

  • NVC ကဒ္ လက္ခံရန္ ဖိအားေပးခံရမႈကုိ ျငင္းဆုိေသာ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ား စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔ခံေနရ

    NVC ကဒ္ လက္ခံရန္ ဖိအားေပးခံရမႈကုိ ျငင္းဆုိေသာ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ား စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔ခံေနရ


    ေအာင္ေအာင္ထူး/RiA

    ရမ္းၿဗဲ၊ ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္။ ရမ္းၿဗဲၿမဳိ႕နယ္ ေက်ာက္နီေမာ္ရွိ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ားအား NVC ကဒ္ကုိ လက္ခံရန္ ဖိအားေပးမႈ ရွိေနၿပီး လက္မခံေၾကာင္း ျငင္းဆုိခဲ့ၾကသျဖင့္ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည္ဟု ေဒသခံ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ားက ေျပာသည္။

    “ ေနာက္ထပ္ ၃၊ ၄ ရက္ဆိုရင္ ပင္လယ္ထြက္ရေတာ့မယ္။ ပင္လယ္ကို မထြက္ရဘဲ ရက္ တာ႐ွည္လာရင္ က်ေနာ္တို႔ စီးပြားေရး အခက္အခဲေတြ ႀကံဳေတြ႔ရမယ္။ စားေရးေသာက္ေရးေရာ အားလုံးဖက္ကေပါ့။ ေမာ္ေတာ္တစ္စီးမွာ လူ ၆ ေယာက္၊ ၇ ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မွာပဲ ႐ွိတာ။ လူမစုံရင္လည္း ထြက္လို႔မရဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ NVC ကဒ္မယူရင္ ပင္လယ္မထြက္ရဘူး အဲလိုေျပာတယ္။ ” ဟု ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္နီေမာ္မွ ေရလုပ္သား ဦးေမာင္လွစိန္က ဆိုသည္။

    ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံသားဥပေဒျဖင့္ စိစစ္မႈမ်ားကုိ ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္း ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာ ျငင္းဆုိမႈမ်ား၊ လက္ခံမႈမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ေက်ာက္နီေမာ္ေဒသရွိ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ားမွာ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ၿပီးသူမ်ား ပန္းေရာင္ကဒ္ျပား ကုိင္ေဆာင္သူမ်ားလည္း ရွိေနရာ ၎တုိ႔က NVC ကုိ လက္မခံလုိေၾကာင္း ျငင္းဆုိေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

    ႏုိဝင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔ ရက္စြဲျဖင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္က ညႊန္ၾကားခ်က္တစ္ေစာင္ကုိ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး ယင္းထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္မရွိေသာ ငါးဖမ္းစက္ေလွပုိင္ရွင္မ်ား အပါအဝင္ ပဲ့နင္းႏွင့္ ေလွသားမ်ားအားလုံးအေနျဖင့္ NVC ကဒ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္မွသာလွ်င္ ငါးဖမ္းထြက္ခြင့္ျပဳမည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

    ထုိ ညႊန္ၾကားခ်က္အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ NVC ကဒ္ကုိ ယူစရာမလုိေသာ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ားကုိပါ ယခုလုိ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔လာသည္မွာ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိေနသည္ဟု ေဒသခံ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ားက ေဝဖန္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။

    “လ.ဝ.က အတြင္းဝန္ ဦးျမင့္ႀကိဳင္က စာ၂ (က) အပိုဒ္မွာ ေရွးႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ေနလာၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသား မွတ္ပုံတင္ ကဒ္ျပား သို႔မဟုတ္ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းတစ္ခုခု မ႐ွိတဲ့ သူေတြမွသာ ယူရ မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေဖာ္ျပထားတယ္။ အခုက်ေတာ့ လက္ဝယ္မွာ ကဒ္ တစ္ခုခုလို႔မ႐ွိသူ အကုန္လုံးကို ယူခိုင္းေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ လ.ဝ.က ထုတ္ ျပန္တဲ့အမိန္နဲ႔ လက္႐ွိ အမိန္႔နဲ႔ ကြာဟေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာ္နီေမာ္ မီးႏွစ္ႀကိမ္ ေလာင္ဖူးတယ္။ ရြာလုံးကၽြတ္။ မွတ္ပုံတင္ေတြက မီးထဲမွာ ပါသြားတယ္။ သူတို႔အဲဒါေတြကိုလည္း လာၿပီး လုပ္မေပးဘူး။ ပင္လယ္ထြက္မယ္ဆို သူတို႔ ကို NVC ယူခိုင္း ေနတယ္။ အခု က်ေနာ္တို႔ မွတ္ပုံတင္လုပ္မယ္လို႔ သူတို႔ကို ေခၚတယ္။ ၈၂ ခု ဥပေဒနဲ႔ ကၽြန္ေနာ္တို႔ကို လာစိစစ္ က်ေနာ္တို႔ လက္ခံတယ္။ ဒါေပယ့္ သူတို႔ဖက္က ဆင္းမလာဘူး။ ရုံးကိုသြားရင္ေတာ့ ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္။ ရမ္းၿဗဲကိုသြားရင္ ၂၀၁၂ ခု ျပႆနာ ကတည္းက သြားေရးလာေရးအခက္ခဲ႐ွိတယ္။” ဟု ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္နီေမာ္ အလယ္ပိုင္းရပ္ကြက္မွ ရပ္မိရပ္ဖ ဦးေအးႏိုင္က RiA သို႔ ေျပာသည္။

    အဆိုပါကိစၥႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကလည္း ရခိုင္ျပည္တြင္ ေနထိုင္လွ်င္ ကဒ္တစ္ခုခုကို ကိုင္ ေဆာင္ထားရန္ လိုအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေက်ာက္နီေမာ္တြင္ လူေပါင္းအမ်ားအျပား႐ွိရာ အနည္းအက်ဥ္းတြင္သာ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ေရးကဒ္ျပား႐ွိေၾကာင္း ေျပာသည္။

    “ ေက်ာက္နီေမာ္က လူေတြက ပုိက္ခ်ၾကတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ NVC ကဒ္႐ွိတဲ့လူမွ လုပ္ရမယ္လို႔ အစိုးရအဖြဲ႔က ညြန္ၾကားထားတယ္ေလ။ NVC ဆိုဟာက ႏိုင္ငံသားစီစစ္မႈခံဖို႔အတြက္ ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အသိမွတ္ျပဳေလွ်ာက္လႊာ။ စီစစ္ေရး ကဒ္ျပားရထားတယ္ ဆိုေတာ့ မလိုဘူးေလ။ သူတို႔က စုခံတာ။ အဲဒီလိုေတာ့ၾကားတယ္။ NVC ကဒ္မ႐ွိရင္ ငါး ဖမ္းမထြက္နဲ႔။ ငါးဖမ္းမထြက္ရဘူးဆိုရင္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ တယ္။ အဲလိုျဖစ္ၾကတာေပါ့။” ဟု ေက်ာက္ျဖဴၿမဳိ႕နယ္ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴး ဦးေရႊလွေအာင္က RiA သုိ႔ ေျပာသည္။

    ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္နီေမာ္မွ ကမန္တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုမွာ ေရလုပ္ငန္းကို လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး ေဈးေရာင္းခ်သူ၊ ကုန္ေရာင္း ကုန္ဝယ္ျပဳသူ အနည္းငယ္ႏွင့္ လယ္ယာလုပ္ငန္းကုိ အနည္းက်ဥ္း လုပ္ကိုင္ၾကရာ ယခုလုိ ငါးဖမ္းထြက္ခြင့္မ်ား တားျမစ္ခံထားရသည့္အတြက္ ထုိ တုိင္းရင္းသားအမ်ားစု၏ စီးပြားေရးကုိ မ်ားစြာ ထိခုိက္လ်က္ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။

    ဓာတ္ပုံ – စစ္ေတြၿမဳိ႕ ေဖာ္ေတာ္ႀကီးဆိပ္အနီးက ငါးဖမ္းေလွသဗၺန္အခ်ဳိ႔ ရပ္နားထားသည္ကုိ ေတြ႔ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ – ေအာင္ေအာင္ထူး/RiA)

    RIA မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

  • “ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြကို ဘယ္စံေတြနဲ႔ေရြးခ်ယ္ၾကမွာလဲ”

    “ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြကို ဘယ္စံေတြနဲ႔ေရြးခ်ယ္ၾကမွာလဲ”

     

    ႏိုဝင္ဘာ ၂၃ ၊ ၂၀၁၇
    ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္) ေရးသည္။

    Credit -ကာတြန္း – ဖိုးရႈပ္

    ၂၀၁၇ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၂ရက္ေန႔က ရပ္ကြက္၊ေက်းရြာ (ရပ္ေက်း) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႔သား ေခတၱရပ္ဆိုင္းထားရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့ၿပီးေနာက္ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၃ ရက္တြင္ ေရြးခ်ယ္မႈကို ျပန္လည္ျပဳလုပ္ရန္ ညႊန္ၾကားခ်က္ကို စာေရးသူတို႔ ေနထိုင္သည့္ သကၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ ၏ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ရံုးခန္းေရွ႕တြင္ ေတြ႕ရပါသည္။ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၂ ရက္ စာေရးသူတို႔ ရပ္ကြက္ တြင္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတစ္ဦးအား ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕ဝင္ (၅) ဦး ကို အိိမ္ေထာင္စုတစ္ခု၏ အိမ္ေထာင္ဦးစီး သို႔မဟုတ္ အသက္ ၁၈ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးသည့္ မိသားစုဝင္ တစ္ဦးဦး က ပံုစံ ၆၆/၆ လဝက သန္းေခါင္းစာရင္းတြင္ပါလွ်င္ ဆႏၵျပဳေရြးခ်ယ္ခြင့္ရမည္ျဖစ္သည္။

    လက္ရွိတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမ်ားသည္ ၂၀၁၆ ဇန္နဝါရီလက ေရြးခ်ယ္ခံထားရသူမ်ားျဖစ္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ကာလမွာ လေပါင္း ၂၀ခန္႔သာ ရွိေပသည္။

    ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းေဒသႀကီးရွိ ခရိုင္ေပါင္းမွာ ၆၆ခု၊ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္းမွာ ၃၇၂၊ ရပ္ကြက္ေပါင္းမွာ ၂၈၂၇၊ ေက်းရြာေပါင္း ၆၄၈၅၃ ခု၊ ေက်းရြာအုပ္စုေပါင္းမွာ ၁၃၇၀၈ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ေနထိုင္သည့္ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးတြင္ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၄၅ၿမိဳ႕နယ္ ရပ္ကြက္ေပါင္း ၇၀၈ ေက်းရြာအုပ္စုေပါင္း ၆၂၅၊ ေက်းရြာေပါင္း ၂၀၉၃ခုရွိေလသည္။

    ရပ္ကြက္ သို႔မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒ တတိယအႀကိမ္ ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒ ကို ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ဒီဇင္ဘာလ ၂ရက္တြင္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းခဲ့ေပသည္။ ထိုဥပေဒတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသည္ သင့္တင့္ေသာပညာ အရည္အခ်င္းရွိသူျဖစ္ျခင္းႏွင့္ စားဝတ္ေနေရး ဖူလံုမႈရွိသူ ျဖစ္ျခင္းဆိုသည့္ အခ်က္(၂)ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္ခဲ့သည္။ ရပ္ကြက္ေက်းရြာအတြင္း တစ္ဆက္တည္းေန အနည္းဆံုး (၁၀)ႏွစ္ ေနထို္င္သူျဖစ္ျခင္းအစား (၅) ႏွစ္ေနထိုင္သူဟု ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခဲ့သည္။ က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ၿပီး ေပးအပ္သည့္ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိသူျဖစ္ျခင္း ဆိုသည္ကို ေပးအပ္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သူ ဟူ၍ ျပင္ဆင္ခဲ့ေပသည္။ တတိယအႀကိမ္ျပင္ဆင္ခ်က္တြင္
    ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ုပ္ေရးမွဴး၏ သက္တမ္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ ရာထူးသက္တမ္းအတိုင္းျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားေပသည္။ ၂၀၁၇ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေရြးေကာက္ပြဲကို ႏိုဝင္ဘာလ (၁၀) ရက္မွ ဒီဇင္ဘာလ (၁၀)ရက္အထိ တစ္လအတြင္းက်င္းပရန္ အထက္မွ ညႊန္ၾကားထားေပသည္။

    ယခင့္၊ ယခင္ ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမ်ားကို ေလ့လာဆန္းစစ္ၾကည့္ေသာအခါ အနည္းစု သာ လွ်င္ ရပ္ကြက္၊ေက်းရြာအက်ိဳးကို အမွန္တကယ္ စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံၿပီး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရ သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး အမ်ားစုသည္ ဘဝျမင့္ ေအာက္ေျခလြတ္ကာ အာဏာရွင္စိတ္ေပါက္လ်က္ ျပည္သူလူထုအားေဟာက္စား၊ ေငါက္စားျပဳလုပ္၍ မိမိအား အျမဲမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး ေငြလမ္းခင္းေပးေနသူ မ်ားႏွင့္သာ အဆင္ေျပေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းလူထုက သူတို႔အား ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္စာရင္းတြင္ သြတ္သြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

    ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေရြးခ်ယ္ပြဲကို ျပည္သူအခ်ိဳ႕စိတ္မဝင္စားရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို စာေရးသူ လက္လွမ္းမွီသေလာက္တင္ျပရလွ်င္ (၁)စားဝတ္ေနေရးအတြက္ အခ်ိန္ျပည့္ ရုန္းကန္ေနရ ျခင္း (၂) ထိုသူတို႔၏စိတ္ထဲတြင္ “လူေတြသာေျပာင္းသြားတယ္။စကားလံုးေတြ ေခါင္းစဥ္ေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္။ မူကေတာ့ သိသာထင္ရွားစြာ ေျပာင္းလဲမႈမရွိျခင္း” (၃) ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခါက္ရိုးက်ိဳးရန္းမထြက္ႏိုင္သည့္ “အထက္ဖား၊ ေအာက္ဖိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏြံထဲမွ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ျခင္း” (၄) ဆယ္အိမ္မွဴး၊ ရာအိမ္မွဴးဆိုသူမ်ားသည္ လစာမဲ့လုပ္အားေပးသူမ်ားျဖစ္၍ လာဘ္ေပး၊လာဘ္ယူစနစ္ တြင္ သာယာေနျခင္းကို ရပ္ေက်းလူထု အခ်ိဳ႕က သတိျပဳမိျခင္း။ စသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ရပ္ေက်းလူထုသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေလာင္းေရြးပြဲကို အာရံုစိုက္မႈ႔ အားနည္းေနျခင္း ျဖစ္ဟန္တူေပ သည္။

    ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို သြားခ်င္သည့္ ျပည္သူလူထုသည္ အေျပာင္းအလဲမ်ားကို မိမိကိုယ္တိုင္ မိမိ၊ မိသားစုဝင္၊ မိမိေနထိုင္သည့္ ရပ္ကြက္ စသည္တို႔မွ အစျပဳ၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ႕မ်ားကို ျပဳလုပ္ရပါမည္။
    မိမိရပ္ကြက္၊ေက်းရြာကို အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသည္ ရပ္ေက်းလူထု အမ်ားရဲ႕သေဘာထား ဆႏၵ ႏွင့္အညီ ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရသူျဖစ္ဖို႔ လိုေပသည္။ ရပ္ကြက္ေနလူထု ႏွင့္ အနီးကပ္ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနသူကို ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္သင့္ေပသည္။

    စာေရးသူအေနျဖင့္ ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေရြးခ်ယ္ၾကမည့္ ျပည္သူလူထုႀကီးအား “စံ” ထား ေရြးခ်ယ္ေစခ်င္တဲ့ အခ်က္မ်ားရွိပါသည္။ ယင္းတုိ႔မွာ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးသည္
    (၁) အက်င့္စာရိတၱ ေကာင္းသူျဖစ္ရပါမည္။
    (၂) ဒီမိုကေရစီဝါဒကို လိုလားၿပီး ေဝဖန္ခံႏိုင္သူျဖစ္ရပါမည္။
    (၃) မတူကြဲျပားစြာ ေရာျပြမ္းေနထိုင္သည့္ ရပ္ေက်းမ်ိဳးတြင္ ဘာသာေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္သူ ျဖစ္ရပါမည္။
    (၄) စာေပဗဟုသုတ ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္သူ ျဖစ္ၿပီး၊ ပရဟိတလူမႈေရးစိတ္ဓာတ္ရွိသူျဖစ္ရပါမည္။
    (၅) လက္ရွိ ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးတာဝန္ကို ယူေဆာင္ေနသူျဖစ္ပါက ထိုသူသည္ လူထုၾကား ျပႆနာႀကီးငယ္ေပၚတိုင္း မိမိ အစြမ္းအစႏွင့္ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖရွင္းပဲ၇ဲစခန္းႏွင့္ တရားရံုးကိုသာ အားကိုးပို႔ေဆာင္ေနသူမ်ိဳးကို မေရြးခ်ယ္မိဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။ ထိုလူမိ်ဳးကို ေရြးခ်ယ္မိပါက ကိုယ့္ေသတြင္း၊ ကိုယ္တူးသလို ျဖစ္ၿပီးေျမြေပြးခါးပိုက္ ပိုက္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနမည္ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူလူထု ႀကီး စိတ္ဆင္းရဲ ရမည္သာျဖစ္သည္။

    “အစေကာင္းမွ အေနွာင္းေသခ်ာမည္” ျဖစ္သည္။ “ဘယ္သူမျပဳ၊ မိမိမႈပင္” ျဖစ္သည္။ မိမိ ရပ္ကြက္၊ေက်းရြာ၏ အလံုးစံု၊သာယာဝေျပာေရးအတြက္ ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္ႏိုင္သူ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေကာင္းကို စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါသည္။
    ရပ္ကြက္ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရာထူးသည္ ရပ္ေက်းအတြင္းတြင္ အျမင့္ဆံုးထိပ္တန္းရာထူး တစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး႒ာနမွ ေပးအပ္သည့္လစာမွာ ၁၂၀၀၀၀ က်ပ္ဝန္းက်င္သာ ျဖစ္ေလသည္။ယေန႔လို အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အဆိုပါလစာေငြသည္ မိသားစုတစ္စု၏ စားဝတ္ေနေရး အတြက္ လံုးဝ လံုေလာက္မႈမရွိေပ။ ဒိေရအလားျမင့္တက္ေနသည့္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးကို ကာမိေစျခင္းမ ရွိေပ။

    ထို႕ေၾကာင့္လည္း ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လုိက္သည့္ ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာတာဝန္ရွိ အာဏာပိုင္မ်ားအေနျဖင့္ လံုေလာက္သည့္ လစာေထာက္ပံ့ေၾကးကို ပ့ံပိုး ေပးေဆာင္ႏိုင္မွသာ အဆိုပါအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမ်ားသည္ မိမိတို႔၏တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို အဂတိတရား ကင္းစြာ တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္ခံမႈ၊ တာဝန္သိမႈ အျပည့္ျဖင့္ ရပ္ေက်းျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အၾကံျပဳတိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။ ။

     

    ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (ရန္ကုန္စက္မႈ႕တကၠသိုလ္)