အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရး (မဘသ) ဗဟိုအဖြဲ႔ ဥကၠဌ ဘဒၵႏၱ အရွင္တိေလာကာဘိ၀ံသ အင္းစိန္ရြာမဆရာေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း။
=========================
စည္သူေအာင္ျမင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းသည္။
.
ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာ ( ၄ ) ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ သု၀ဏၰ မိုးလံုေလလံု အားကစားကြင္းအတြင္းမွာ မဘသ အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ အမ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒ ေအာင္ပြဲ အခမ္းအနား က်င္းပခ့ဲပါတယ္။ အလားတူ အခမ္းအနားကို ျမန္မာႏိုင္ငံၿမိဳ႕နယ္ တခ်ဳိ႕မွာလည္း က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိကာလဟာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပဖို႔ အလြန္နီးကပ္ေနၿပီး ပါတီေတြ မဲဆြယ္ စည္းရံုးမႈေတြလည္း လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ တခ်ိဳ႕ေသာ အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ေအာင္ပြဲေတြမွာ မဘသအဖြဲ႕၀င္ လူပုဂၢိလ္နဲ႔ သံဃာတခ်ိဳ႕ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲ့ အမတ္ကို မဲမေပးနဲ႔ဆိုတာမ်ိဳး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒကို ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ NLD ကို မဲမေပးနဲ႔ ဆိုတာမ်ိဳး အတိအလင္း ေဟာေျပာမႈေတြ ရွိခဲ့ၿပီး ျပည္တြင္းျပည္ပသတင္းမီဒီယာေတြကလည္း ဒီကိစၥကို ေ၀ဖန္ေဖာ္ထုတ္တာေတြ ရွိလာပါတယ္။ အဆိုပါကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မြန္းတည့္ေန ဂ်ာနယ္ဟာ မဘသ ဗဟိုရံုးခ်ဳပ္အျဖစ္ အသံုးျပဳထားတဲ့ ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးရာ အင္းစိန္ရြာမေက်ာင္းတိုက္ဆီ သြားေရာက္ၿပီး သိလိုသည္မ်ားကို ဆရာေတာ္ထံ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါတယ္။ ေအာက္ေဖာ္ျပထား သည္မ်ားဟာ မဘသ ဗဟိုဥကၠဌ အင္းစိန္ရြာမ ဆရာေတာ္ႀကီး ေျပာၾကားထားသည္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
.
ေမး။ ။ဆရာေတာ္တို႔ မ.ဘ.သ အဖြဲ႔ႀကီးအေနနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေစာင့္ေရွာက္ဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာေပါ့ ဘုရား၊၊ ဒါနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးက ၀ါေတာ္အရေရာ၊ သက္ေတာ္အရေရာ ႀကီးျမင့္တယ္ဆိုေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ကို ျဖတ္သန္းဖူးေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႕ တိုင္းျပည္ကို ေခတ္သံုးေခတ္ ပိုင္းျခားျပီး ေမးပါရေစဘုရား။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရျပီး အခ်ိန္ကေန ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ထိ တပည့္ေတာ္တို႕ ဘာသာ သာသနာဟာ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ားရွိခဲ့သလဲ ဘုရား။
.
အဲဒီ ေခတ္အေျခအေနတုန္းက ဘာသာ သာသနာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေျပာပေလာက္ေအာင္ အႏၱရာယ္မ်ားတာ သိပ္မေတြ႕ခဲ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲဒီတုန္းက ဗုဒၶဘာသာ ကလည္းမ်ားတယ္၊ တာ၀န္ရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကလည္း ဗုဒၶဘာသာ ရင့္သန္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြပဲ မ်ားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေရာက္လာတဲ့ ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခားေတြလည္းပဲ အခုခ်ိန္ေလာက္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အခုလတ္တေလာ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း အသိပဲေလ ကမာၻ႕အစြန္းေရာက္ေတြက ေနာက္ပိုင္း မွမ်ားလာတာ။ အဲဒီတုန္းက သိပ္မရွိဘူးေလ။ ၁၉၆၂ ဟိုဘက္တုန္းက သိပ္မၾကားရဘူးေပါ့။ ဒီမွာလည္းပဲ အဲဒီ အႏၱရာယ္ေတြ သိပ္မရွိဘူးေလ။
.
ေမး။ ။ တင္ပါ့ဘုရား။ ဆိုေတာ့ ၁၉၆၂ နဲ႕ ၁၉၈၈ မွာက်ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အာဏာသိမ္းၿပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီကာလအပိုင္းအျခားမွာေရာ ဘယ္လို အေျခအေနရွိလဲဘုရား။
.
အဲဒီတုန္းကေတာ့ စစ္တပ္က အဘက္ဘက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ဘာသာျခားလူမ်ိဳးျခား အႏၱရာယ္ေတြလည္း ေျပာ ပေလာက္ေအာင္ ဒီေလာက္ႀကီး မရွိဘူးေပါ့ေနာ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ကာလ ပထမ န. ၀. တ တက္လာတယ္၊ န. ယ. က တက္လာတယ္။ န. ယ. က ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ နည္းနည္းေလး လက္ရွိ တာ၀န္ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအေပၚမွာ ေလ်ာ့ရဲတာေတြ၊ လာဘ္စားတာေတြ ဒါေတြ ေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ဘာသာကိုဖ်က္ဆီးလိုတဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြက အခြင့္ေကာင္းေတြရလာတယ္။ တာ၀န္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႕ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေလး ျပႆနာေတြရွိလာတယ္။ အဲဒါေတြက အခုေနာက္ပိုင္းမွာၾကေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးသြမ္းလာတယ္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ အမ်ားေရွ႕မွာ မုဒိမ္းက်င့္ တာတို႕၊ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့လူေတြ လိင္အၾကမ္းဖက္မႈေတြ သိပ္မရွိဘူးေပါ့ေနာ္။ အခုေနာက္ပိုင္း အဲဒါေတြ ေတာ္ေတာ္ ေသာင္းက်န္းလာတယ္။
.
၁၉၆၂ နဲ႕ ၁၉၈၈ ၾကားထဲမွာေတာ့ သိပ္မရွိေသးဘူးေပါ့ဘုရား။ ၁၉၈၈ နဲ႕ ၂၀၁၀ ထိ တပ္မေတာ္ အစိုးရ ေခတ္မွာေကာ ရွိလာၿပီလားဘုရား။
.
အထိုက္အေလွ်ာက္ရွိလာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ျပႆနာ ေတြ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြ လူမ်ိဳးတုံး သတ္ျဖတ္မႈကိစၥေတြမွာၾကေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ရွိလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရက ႏိုင္ေအာင္ထိန္းႏိုင္တယ္။
.
ေမး။ ။ ႏိုင္ေအာင္မထိန္းႏိုင္တာ ဘယ္အခ်ိန္ကလဲဘုရား။
.
ႏိုင္ေအာင္မထိန္းႏိုင္တာကေတာ့ အခုေနာက္ပိုင္း အဲဒီ၊ ခန္႕မွန္းေျခေတာ့ ၁၉၈၈ – ၉၉ ခုေနာက္ ပိုင္းေလာက္မွာ နည္းနည္းေလး တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ရဲလာတယ္။ ခုန ဆရာေတာ္ ေျပာသလိုေလ တာ၀န္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ လာဘ္စားမႈေတြ ဘာေတြက ရွိလာေတာ့ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အခု ၂၀၁၀ ေပၚမွာက်ေတာ့ ပိုမ်ားလာတယ္ေလ၊ ရခိုင္အေရးအခင္းတုိ႔ မိတၳီလာအေရးအခင္းတုိ႔၊ ဥကၠံအေရးအခင္းတို႕ ေပၚလာတယ္၊ ဒါေတြက သိသိသာသာ ထင္ရွားလာတယ္။
.
ေမး။ ။အရွင္ဘုရားခုနက ရွင္းျပသလိုဆို ၁၉၉၉ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပႆနာေတြစျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ ဒီျပႆနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႕ အဓိက တာ၀န္ရွိတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္သူေတြမ်ားျဖစ္မယ္လို႕ ဆရာေတာ္ဘုရားယူဆပါသလဲ ဘုရား။
.
ဒါကေတာ့ အစံုပဲ။ အဓိက တာ၀န္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဆိုတာကေတာ့ အားလံုး ျပည့္စံုေအာင္ ေဖာ္ျပဖို႕ကေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တာ၀န္ရွိတဲ့ ထိန္းသိမ္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အခြင့္ထူးခံပုဂၢိဳလ္ေတြ အဲဒီဥစၥာေတြ အားလံုးပဲ ပါပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာပဲ က်န္တဲ့ဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကလဲ ပူးေပါင္းမႈ အားနည္းလာတဲ့ဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ေတြရွိတယ္။
.
ေမး။ ။ အဓိက အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြကို ဆိုလိုတာလားဘုရား။ သို႕မဟုတ္ အျခား သာမန္ျပည္သူေတြကို ဆိုလို တာလားဘုရား။
.
အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြေပၚမွာလည္း နည္းနည္းမူတည္တယ္။ အခြင့္ထူးခံ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း အခြင့္အေရးမ်ားမ်ား ယူလာတာလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ အာဏာပိုင္မဟုတ္တဲ့ ျပည္သူ ေတြ၊ အတိုက္အခံေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းတာေတြလည္းပါတယ္။
.
ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရားရွင္းျပတဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံကို အႏၱရာယ္က်ေရာက္ေစတဲ့ လူဦးေရ ၀င္ေရာက္မႈေတြ ရွိလာၿပီေပါ့ေနာ္။ ရွိလာၿပီဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာ တာ၀န္ရွိတဲ့လူေတြထဲမွာ ဥပမာ NLD
လို အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီ အဖြဲ႕အစည္းေကာ ပါပါလား ဘုရား။
.
ခုနက ေျပာသလို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေပါ့။ သူက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမရွိရင္ သူလည္းပါ မွာပဲေလ။ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမရွိတဲ့ဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအကုန္လံုး ပါတယ္လို႕ ဆရာေတာ္တို႕ ဆိုလိုတာပါ။
.
ေမး။ ။ တင္ပါ့။ တပည့္ေတာ္တို႕နားလည္သေလာက္ဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက NLD ပါတီဆိုတာက ေထာင္ထဲ ကိုထည့္ထားခံရတယ္။ လူေတြကိုဖမ္းထားတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုလည္း ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ သူတို႕ အေနနဲ႔ ဒီကိစၥကို ဘယ္လိုမ်ား ပူးေပါင္းပါ၀င္လို႕ ရႏိုင္မလဲဘုရား။ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳအရ မိန္႕ပါဘုရား။
.
မဟုတ္ဘူးေလ ဆရာေတာ္က ဘယ္ကိုပါ၀င္တယ္ဆိုတဲ့ဥစၥာကို မေျပာဘူး။ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ မဟုတ္တဲ့ဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွန္သမွ် ပါတယ္လို႕ ေျပာေနတာေနာ္။ ဘယ္နည္းနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ေထာင္ထဲက်သည္ျဖစ္ေစ။ မက်သည္ျဖစ္ေစ။ ထိုက္သင့္သေလာက္ အၾကံေပးလို႕ရတယ္၊ ေျပာဆိုလို႕ရတဲ့ ဥစၥာေတြရွိတယ္။ သူ႕ကို ပါ၀င္တယ္၊ မပါ၀င္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဆရာေတာ္ေျပာလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာမႈမွာ ကိုင္တြယ္မႈေတြမွာ ျပည္သူေတြေပၚမွာလည္း တာ၀န္ရွိသလို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပၚမွာလည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ပါ၀င္မႈမပါတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ မွန္သမွ်ဟာ ပူးေပါင္းတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာလည္းေျပာလို႕ရ တယ္။ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေတြရယ္လို႕ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုးပဲ။
.
ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရားလည္းရွင္းျပသြား သလိုဆိုရင္ ၁၉၆၂ ေရွ႕ပိုင္းမွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘာသာသာသနာမွာ စြန္းတာထင္းတာေတြ သိပ္ၿပီးေတာ့ အျဖစ္နည္းခဲ့တာေပါ့။ ၁၉၆၂ ေနာက္ပိုင္း ျပန္ၾကည့္လိုက္လို႕ရွိရင္ တပည့္ေတာ္တို႕ တိုင္းျပည္ဟာ အျခားေသာႏိုင္ငံေတြနဲ႕ႏႈိင္းယွဥ္လို႕ မရေအာင္ အမ်ားႀကီးနိမ့္က်သြားတဲ့ အေျခအေနေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ဘုရား။ ဒီေတာ့ ျပည္သူအားလံုးက ဒီတိုင္းျပည္ႀကီးကို ျပန္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေစခ်င္တယ္။ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႕ ေနခ်င္ၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကိုေမွ်ာ္ၾကတာ ေပါ့ ဘုရား။ ေမွ်ာ္ၾကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မဲေပးခ်င္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္မွာ ျဖစ္ေနတာက အထူးသျဖင့္ မဘသဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒနဲ႕ပတ္သက္ရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဆြးေႏြးစဥ္ကာလတုန္းက NLD အမတ္ေတြက ဒါကို ကန္႕ကြက္ေဆြးေႏြးတာေတြရွိ ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုဆန္႔က်င္ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့အတြက္ လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ NLD ကိုမဲမေပးပါနဲ႔လို႔ ေျပာဆိုစည္းရံုးတာေတြ ရွိေနပါတယ္ဘုရား။ ဆိုေတာ့ ျပည္သူေတြလြတ္လပ္ပိုင္ခြင့္ကို ဒီလိုမ်ိဳးဘယ္သူ႔ကိုမဲေပးပါ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမေပးပါနဲ႔လို႔ ေျပာဆိုတာဟာ သင့္ေတာ္ပါရဲ႔လား။
.
( အျခားသံဃာတစ္ပါး – ဘုန္းႀကီးေတြက အမိန္႔ေပးလို႔မွမရတာ။ အသိပညာေပးတာပဲရွိတယ္။)
နမူနာတစ္ခု ဆရာေတာ္ေျပာမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကယားျပည္ခရီးစဥ္မွာ တစ္သီးပုဂၢလေတြကို မဲမေပးနဲ႔လို႔ သူက ပိတ္ပင္တယ္။ သူက ပိတ္ပင္ခြင့္ရွိသလား။ အဲဒီသေဘာမ်ိဳးေပါ့။ ကိုယ့္အမ်ိုးဘာသာ သာသနာကို အႏၱရာယ္ျဖစ္လာမဲ့ မည္သူ႔ကိုမဆို ထိုက္သင့္သေလာက္ ဒါကေတာ့ ေရွာင္ရွားဖို႔လိုအပ္မယ္။ မေရွာင္ရွားရင္ သူတို႔ကို အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာဖ်က္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္လက္ထဲထည့္ ေပးသလို ျဖစ္မွာေပါ့။ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ရယ္လို႔ NLD ရယ္လို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာဖ်က္မဲ့ သူေတြကိုေတာ့ ေရွာင္ရွားဖို႔လိုအပ္တယ္။ သူကဖ်က္မလား မဖ်က္ဘူးလား။ မဖ်က္ရင္ ေရွာင္ရွားစရာမလိုဘူး။ ဖ်က္ရင္ေတာ့ ေရွာင္ရွားဖို႕လိုအပ္မယ္ေပါ့။
.
ေမး။ ။ ေနာက္ဆံုးေပါ့ ဘုရား။ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တစ္ပါးခ်င္း အျမင္ဆိုရင္ေပါ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ၀ါေတာ္သက္ေတာ္ ႀကီးရင့္မႈအရ ျမင္ေတြ႕ရၿပီ ထင္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္အစိုးရဆို ဘယ္သူေတြလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း ဆရာေတာ္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ NLD ဆရာေတာ္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးခ်င္းအေနနဲ႕ NLD ပါတီနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ဖ်က္ဆီးမဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ပါတီလို႕ယူဆပါသလား။
.
ဒါေတြက ဆရာေတာ္တို႕က ပုဂၢိဳလ္တိုက္ရုိက္၊ ပါတီတုိက္ရုိက္ကို မေျပာလိုပါဘူး။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ အက်ိဳးျပဳတဲ့ပုဂၢိဳလ္လား အက်ိဳးမျပဳတဲ့ပုဂၢိဳလ္လား။ လက္ရွိလုပ္ငန္းေပၚမွာပဲ အက်ိဳးျပဳသလား အဲဒီ စံအေပၚမွာပဲ မူတည္ၿပီး အက်ိဳးမျပဳဘူး အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္လာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီပုဂၢိဳလ္က ထိုက္သင့္သေလာက္ေတာ့ ေရွာင္ရွားဖို႕ လိုအပ္မယ္။ အက်ိဳးျပဳတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္တြဲဖို႕ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဆရာေတာ္ တစ္ေန႕ကပဲ ကယားျပည္နယ္ ေမာ္ခ်ီးေဒသ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ကယ္ဆယ္ဖို႕ လုပ္ရင္း အဲဒီထဲမွာ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ တစ္ခု ထည့္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ လက္ရွိ လူတစ္စုေကာင္းစားေရး အာဏာရွင္စနစ္ကေတာ့ ေျပာင္း လဲေရးလိုအပ္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာ မေပ်ာက္ပ်က္ဖို႕ အေရးႀကီးတယ္။ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာေဆာင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖို႕ လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး ဆရာေတာ္ေျပာ ၿပီးၿပီ။ ဆရာေတာ္တို႕က အာဏာရွင္ကိုလည္း မလိုလားဘူး။ အေျပာင္းအလဲလိုအပ္တယ္။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာက ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ဘာသာ သာသနာအတြက္ အက်ိဳးျပဳမဲ့ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကိုယ့္ဘာသာသာသနာအတြက္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမဲ့ အေျပာင္းအလဲမ်ိဳးကိုေတာ့ ေရွာင္ႏိုင္သေလာက္ ေရွာင္ဖို႔ လိုအပ္မယ္။ ဒါ ဆရာေတာ္တို႕က မဲဆြယ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ အသိေပးတာပဲ ရွိတယ္။
.
ဘယ္သူ႕ကိုမဲေပးပါ ဘယ္သူ႕ကိုမဲမေပးပါနဲ႕ ဆိုတာေတာ့ မေျပာပါဘူး။
.
မြန္းတည့္ေနဂ်ာနယ္ အတြဲ ၂ ၊ အမွတ္(၃၂) မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
Author: M-Media
-
မ.ဘ.သ ဗဟို အဖြဲ႔ ဥကၠဌ အင္းစိန္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုျခင္း (စည္သူေအာင္ျမင့္)
-
ဟစ္တလာကုိ လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာ ခြင့္ေပးခ်င္သူ အစၥေရး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနတန္ယာဟု
ေအာက္တိုဘာ ၂၃ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ေလးေမာင္ တင္ဆက္သည္။
.
– ဂ်ဴးလူမ်ိဳးအားလံုးကုိ သုတ္သင္ဖုိ႔ဆုိတဲ့ ႀကိဳးပမ္းမႈအတြက္ ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့တာဟာ အေဒါ့ဖ္ ဟစ္တလာ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ နာဇီဂ်ာမနီသာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာမလုိတဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါ။
.
ဒါေပမယ့္ အစၥေရး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနတန္ယာဟုကေတာ့ ဒီသေဘာထားဟာ ဟစ္တလာရဲ႕ သေဘာထားမဟုတ္ဘဲ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွာ ဟစ္တလာနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့တဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က ေဂ်႐ုစလင္မြဖ္သီ ဟဂ်္ ေအမင္ အလ္-ဟူစိန္နီက အႀကံေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္လုိ႔ အံ့အားသင့္ဖြယ္ ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။
.
“အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဟစ္တလာဟာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြကုိ လူမ်ိဳးတုန္း မသုတ္သင္ခ်င္ပါဘူး။ ေမာင္းပဲ ေမာင္းထုတ္ခ်င္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ ဟဂ်္ ေအမင္ အလ္ဟူစိန္နီက ဟစ္တလာဆီသြားၿပီး ‘သူတုိ႔ကုိ ေမာင္းထုတ္ရင္၊ သူတုိ႔ ပါလက္စတုိင္းကုိ ေရာက္လာမွာေပါ့’ (လုိ႔ ေျပာခဲ့တယ္) ‘ဒါဆုိ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ’ လုိ (ဟစ္တလာက) ျပန္ေမးတဲ့အခါ (ဟူစိန္နီက) ‘မီးရႈိ႕ပစ္လုိက္’ လုိ႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္” လုိ႔ ေအာက္တုိဘာ ၂၀ ရက္ေန႔ ဂ်႐ုစလင္မွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ၃၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ဇီယြန္ကြန္ဂရက္မွာ ေနတန္ယာဟုက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
.
ဟူစိန္နီဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပါလက္စတုိင္းေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ပါလက္စတုိင္းသမိုင္းမွာ ထင္ရွားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။အေထာက္အထားမဲ့
———————
ေနတန္ယာဟုရဲ႕ ဒီ သြားပုပ္ေလလြင့္ေျပာၾကားမႈကုိ သက္သက္ျပႏုိင္တဲ့ ဗီဒီယုိ၊ အသံမွတ္တမ္း ေရးသားခ်က္ေတြ ဘာဆုိဘာမွ မရွိပါဘူး။ (ေနတန္ယာဟုကေတာ့ ဟစ္တလာရဲ႕လက္ေထာက္ အုိက္ခမန္းက တရားစီရင္မႈမွာ ထြက္ဆုိခဲ့တာလုိ႔ ဆုိပါတယ္)
.
ပါလက္စတုိင္းေတြအေပၚ အစၥေရးရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ရမယ္ရွာ ေျပာဆုိေလ့ရွိတဲ့ ေနတန္ယာဟုရဲ႕ ဒီစကားအတြက္ အစၥေရးနဲ႔ ပါလက္စတုိင္းေဒသေတြမွာပါ ေ၀ဖန္သံေတြ ညံခဲ့ပါတယ္။
.
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေနတန္ယာဟုဟာ စက္ဆုပ္စရာအေကာင္းဆံုး ဟုိလုိေကာ့စ္ (ဂ်ဴးမ်ားအား လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္ရန္ နာဇီတုိ႔၏ အစီအစဥ္) ကေန ဟစ္တလာကို ဖယ္ထုတ္လုိက္ၿပီး ဓာတ္ေငြ႕ခန္းေတြ၊ လက္ေျဖာင့္တပ္ဖြဲ႕ေတြသံုး ဂ်ဴး ၆ သန္းေက်ာ္ကုိ စနစ္တက် သတ္ျဖတ္မႈအတြက္ ဟူစိန္နီကုိ အျပစ္တင္လုိက္တာပဲလုိ႔ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါတယ္။
.
ပါလက္စတုိင္းလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ PLO အတြင္းေရးမွဴး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ စအီဘ္ အီရာကသ္က ေနတန္ယာဟုရဲ႕ ဒီအေျခအျမစ္မရွိ ေျပာၾကားမႈကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ နာဇီေတြက ဂ်ဴးေတြကုိ ႏွိပ္ကြပ္ သတ္ျဖတ္ေနတာေတြ ရပ္တန္႔ေစဖုိ႔ ပါလက္စတုိင္းေတြဟာ မဟာမိတ္ေတြနဲ႔အတူ ေရွ႕တန္းက ပါ၀င္တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကသူေတြပါ။
.
“နာဇီအာဏာရွင္ေတြကုိ တြန္းလွန္ဖုိ႔အတြက္ ပါလက္စတုိင္းေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေဖ်ာက္ဖ်က္လုိ႔မရတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္း အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုပါပဲ” လုိ႔ အီရာကသ္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
.
ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းပတ္ေတြကေန စတင္လာခဲ့တဲ့ ပါလက္စတုိင္းပုိင္နက္အတြင္းက တင္းမာမႈေတြကုိ တည္ၿငိမ္ေစဖုိ႔ အတြက္ ေနတန္ယာဟုအေနနဲ႔ လက္လြတ္ စပယ္ေျပာဆုိတာေတြ မလုပ္ဖုိ႔ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္နဲ႔ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြက တုိးတုိးတစ္မ်ိဳး၊ က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး တုိက္တြန္းထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနတန္ယာဟုက ဒီလုိေျပာလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
.
“(ေနတန္ယာဟုရဲ႕) ဆုိးရြားတဲ့ ဒီမွတ္ခ်က္ေတြဟာ တရားမွ်တမႈနဲ႔ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ အလိုအပ္ဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ကြဲၿပဲမႈကုိ ပုိၿပီး နက္႐ႈိင္းေစပါတယ္။ ဒီမွတ္ခ်က္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာကုိ ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္ဖုိ႔ မီးထုိးေပးလုိက္သလုိျဖစ္ၿပီး ပါလက္စတုိင္းပုိင္နက္ကုိ ထပ္မံက်ဴးေက်ာ္သိမ္းပုိက္ဖုိ႔နဲ႔ ပါလက္စတုိင္းေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ဆက္လုပ္ဖုိ႔ သူ႕ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ထင္ထင္ရွားရွား ေဖာ္ျပလုိက္တာလည္းျဖစ္ပါတယ္” လုိ႔ အီရာကသ္က ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
.
အႏၱရာယ္ရွိေသာ သမုိင္း႐ုပ္ဖ်က္မႈ
———————————–
ေနတန္ယာဟုရဲ႕ ဒီေျပာၾကားခ်က္ေတြကုိ အစၥေရးေတြကုိယ္တုိင္က ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏုိင္ငံရဲ႕ အဓိကအတုိက္အခံ ဇီယြန္နစ္ပါတီ အႀကီးအကဲ အုိက္ဇက္ ဟာေဇာ့ဂ္က ေနတန္ယာဟုဟာ အစၥေရး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္႐ံုသာမက ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြရဲ႕၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္တယ္ ဆုိတာကုိ ေမ့သြားၿပီးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
.
“ဒါဟာ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ သမုိင္း႐ုပ္ဖ်က္မႈပါ။ ဒါကုိ မဆုိင္းမတြျပင္ဆင္ဖုိ႔ ေနတန္ယာဟုကို ကၽြန္ေတာ္ တုိက္တြန္းပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ေျပာၾကားမႈေတြက ဟုိလုိေကာ့စ္အျဖစ္အပ်က္ကုိ ေသးႏုပ္ေစၿပီး၊ ဒီအျဖစ္အပ်က္အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးေတြအေပၚ နာဇီေတြနဲ႔ အာဏာရွင္ ဟစ္တလာတုိ႔က စီစဥ္ခဲ့တဲ့ ဆုိးရြားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ဆုိးေတြ ကုိလည္း ေသးႏုပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဟုိလုိေကာ့စ္ ျငင္းပယ္သူေတြကုိ ဂြင္ဆင္ေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္ေနၿပီး သူတုိ႔ကုိ ပါလက္စတုိင္းေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္တာပါပဲ” လုိ႔ ဟာေဇာ့ဂ္က ဆုိပါတယ္။
.
ကမၻာကလည္း ေျပာၿပီ
—————————
ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ပညာရွင္ေတြ၊ ဂ်ဴးေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြကလည္း ေနတန္ယာဟုရဲ႕ ဒီမွတ္ခ်က္ေတြကုိ ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။
.
အဂၤလန္မွာရွိတဲ့ လက္စတာတကၠသုိလ္က ေခတ္သစ္ ဥေရာပႏွင့္ ဂ်ဴးသမုိင္းပညာရွင္ ကေလာ္ဒီယာ ပရက္စ္တဲလ္က ဟစ္တလာ ဂ်ဴးေတြကုိ သတ္ျဖတ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ပါလက္စတုိင္းမြဖ္သီ ဟူစိန္နီက လႊမ္းမုိးမႈရွိတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း သူမ ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဖူး၊ မဖတ္ဖူးဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
.
“ဂ်ဴးေတြကို နာဇီေတြက ေမာင္းထုတ္ေနတာ၊ သတ္ျဖတ္ေနတာေတြ ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွ မြဖ္သီက ဘာလင္ကုိ ေရာက္လာ ခဲ့တာပါ။ (ပါလက္စတုိင္းကို သိမ္းပုိက္ထားတဲ့) ၿဗိတိန္ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့အတြက္ နာဇီကုိ ေထာက္ခံတာကုိေတာ့ ထည့္တြက္လုိ႔ မရပါဘူး” လို႔ ပရက္စ္တဲလ္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
.
အစၥေရး-ပါလက္စတုိင္း သုေတသနနဲ႔ သတင္းအခ်က္အလက္စင္တာကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဂါရွန္ ဘတ္စ္ကင္ကလည္း ေနတန္ယာဟုရဲ႕ ဒီလုိေျပာၾကားမႈဟာ ပါလက္စတုိင္း ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက နာဇီေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မႈရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အစၥေရးက အရပ္ေျပာစကားေတြကုိ ခုိင္မာေစဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္လုိက္တာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
.
“မေန႔က (ေအာက္တုိဘာ ၂၀ရက္ေန႔က) ဘန္ကီမြန္နဲ႔ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္တဲ့အခါမွာ ေနတန္ယာဟုက (ပါလက္စတုိင္းသမၼတ) အဘတ္စ္ဟာ ဟားမက္စ္နဲ႔ IS အဖြဲ႕လုိမ်ိဳးသာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြသာျဖစ္ၿပီး ယုတၱိမရွိတဲ့ ကိစၥေတြပါပဲ” ဘတ္စ္ကင္က ဆုိပါတယ္။
.
“လူတုိင္းက သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာေနၾကပါတယ္။ Facebook နဲ႔ Twitter ေတြမွာ သြားၿပီး ေနတန္ယာဟုကုိ ဟီဘ႐ူးဘာသာ စကားနဲ႔ေျပာထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကုိ ၾကည့္ရင္ သိရပါလိမ့္မယ္။ သူဟာ သမုိင္းဆရာရဲ႕ သားျဖစ္ေပမယ့္၊ သမုိင္းကို နကန္းတစ္လံုးမွ မသိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါပဲ”
.
ၿဗိတိန္က ဂ်ဴးလူရႊင္ေတာ္ ေဒးဗစ္ ရွႏုိက္ဒါကလည္း ေနတန္ယာဟုကုိ Twitter ကေနတစ္ဆင့္ ေလွာင္ေျပာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
.
“ေသခ်ာတာေပါ့ ေနတန္ယာဟုေရ။ ဟစ္တလာဆုိတဲ့လူက အၿမဲတမ္း ေပါ့ေပါ့ေနေပါ့ေပါ့စား၊ နေမာ္နမဲ့ လူမ်ိဳးမွတ္လား။ ဂ်ဴးေတြကုိ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆုိတဲ့ ကိစၥမွာ အႀကံေတြဘာေတြ ယူခ်င္မွာေပါ့”
.
ဂ်ာမနီ အဓိပတိ မာကဲလ္လည္း မေနသာေတာ့
——————————
ေဂ်႐ုစလင္မွာ ေျပာခဲ့တာကုိ အားမရေသးတဲ့ ေနတန္ယာဟုဟာ ေအာက္တုိဘာ ၂၁ ရက္ေန႔ ဘာလင္ကုိ ေရာက္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း ဟုိလုိေကာ့စ္ အတြက္ တာ၀န္ရွိသူဟာ ဟစ္တလာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္သလုိ ဟူစိန္နီရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈကုိလည္း ျငင္းဆန္လုိ႔ မရဘူးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။
.
ဂ်ာမန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အိန္ဂ်လာမာကဲလ္ကေတာ့ ေနတန္ယာဟုရဲ႕ စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ေျပာၾကားမႈကုိ လက္မခံခဲ့ဘဲ ဟုိလုိေကာ့စ္အတြက္ ဂ်ာမနီသာလွ်င္ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာခဲ့ပါတယ္။
.
“သမုိင္းအေပၚ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ ႐ႈျမင္ပံုကို ေျပာင္းလဲစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေပါ့။ ဟုိလုိေကာ့စ္အတြက္ ကၽြန္မတုိ႔ ဂ်ာမနီသာ တာ၀န္ရွိတယ္ဆုိတာကုိ လက္ခံပါတယ္” လုိ႔ ေနတန္ယာဟုေရွ႕မွာပဲ မာကဲလ္က ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
.
သမုိင္းေၾကာင္း
———————-
ဟစ္တလာရဲ႕ ဂ်ဴးဆန္႔က်င္ေရးသေဘာထားဟာ မွတ္တမ္း အတိအက် ရွိေနပါတယ္။ အဲဒီတစ္ထဲက တစ္ခုကေတာ့ ၁၉၁၉ ခုႏွစ္မွာ ဂ်ာမနီ ၾကည္းတပ္က စစ္ဗုိလ္တစ္ေယာက္ဆီကုိ ဟစ္တလာေရးတဲ့စာထဲမွာ ဂ်ဴးဆုိတာ ဘာသာတရားမဟုတ္ဘဲ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးသာျဖစ္ၿပီး အဲဒီလူမ်ိဳးဟာ ဂ်ာမနီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာင္ေျပာင္ပဲ ေရးသားေဖာ္ျပထားပါတယ္။
.
“ေနာက္ဆံုးရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဂ်ဴးေတြကုိ ရွင္းပစ္ဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအေပၚ ၾသဇာသက္ေရာက္တဲ့ အစုိးရတစ္ခုတည္းကသာလွ်င္ လုပ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္” လုိ႔ ဟစ္တလာက အဲဒီစာထဲမွာ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာကုိေတာ့ ႏုရင္ဘတ္က နာဇီေမာ္ကြန္းတုိက္မွာ ေတြ႕ခဲ့ရတာျဖစ္ၿပီး အခုေတာ့ Simon Wiesenthal Center မွာ ရွိေနပါတယ္။
.
ေနာက္ဆံုးမွာ ဟစ္တလာဟာ အဲဒီလုိအစုိးရမ်ိဳးကုိ ဦးေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး ဥပေဒျပဌာန္းျခင္း၊ ဂတ္တုိေတြထဲကုိ ေမာင္းထုတ္ျခင္း၊ လက္ေျဖာင့္တပ္သားေတြနဲ႔ပစ္သတ္ျခင္း၊ မရဏစခန္းေတြထဲမွာ သတ္ျဖတ္ျခင္းေတြကေန တစ္ဆင့္ ဂ်ဴးကင္းစင္ေရး ေပၚလစီေတြကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ေတြဟာ ပါလက္စတုိင္းမြဖ္သီ ဟုိစိန္နီနဲ႔ မေတြ႕ဆံုခင္ကတည္းက အေကာင္အထည္ေပၚေနတဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
.
အဂၤလိပ္ကိုလုိနီျဖစ္ေနတဲ့ ပါလက္စတုိင္းနယ္ေျမ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းတဲ့ ဟူစိန္နီကုိ အဂၤလိပ္နဲ႔ ျပင္သစ္တုိ႔က ဖမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားရာမွာေတာ့ ဟူစိန္နီတစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ဂ်ာမနီကုိ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဟစ္တလာနဲ႔လည္း ၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွာ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။
.
ဒါေပမယ့္ သူ ဒီလုိေတြ႕ဆံုတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း နာဇီေတြက ဂ်ဴးေတြကို အစုလုိက္အၿပံဳလုိက္ သတ္ျဖတ္မႈေတြျဖစ္တဲ့ ဘာဘီယာရ္ (Babi Yar)၊ ဂ်က္၀ါဘ္နီ (Jedwabne) တုိ႔လို အစုလုိက္အၿပံဳလုိက္ သတ္ျဖတ္မႈေတြဟာ လအေတာ္ၾကာ ကတည္းက ျဖစ္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။
.
မီးေလာင္ရာေလ့ပင္
———————–
အစၥေရးစစ္သားေတြနဲ႔ ဂ်ဴးအစြန္းေရာက္ေတြဟာ ပါလက္စတိုင္းပုိင္ အေနာက္ဖက္ကမ္းက အလ္အက္ဆြာ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ၿပီးခဲ့တဲ့လမွာ ၀င္ေရာက္စီးနင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ပုိင္း ပါလက္စတုိင္းပုိင္နက္ေတြအတြင္းမွာ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေနတန္ယာဟုရဲ႕ ဒီလုိ ေျပာဆုိမႈဟာ တင္းမာမႈေတြ ပုိၿပီး ျမင့္တက္လာေအာင္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ေပးလုိက္တာပါပဲ။
.
ဂ်ဴး-မြတ္စလင္ ခ်စ္ၾကည္ေရးကုိ ျမႇင့္တင္ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ မန္ဟက္တန္ေကာလိပ္က မဟ္နဇ္ အက္ဖ္ရီဒီက ဒီလုိအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီလုိမွတ္ခ်က္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
.
အေရွ႕အလယ္ပုိင္းက မြတ္စလင္ေတြဟာ ဟုိလုိေကာ့စ္ကုိ မျငင္းပယ္ၾကေပမယ့္ ဥေရာပက ျပဳလုပ္လုိက္တဲ့ ဒီရာဇ၀တ္မႈေၾကာင့္ ဆယ္စုႏွစ္ခ်ီ ၾကာလာတဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ အစၥေရးရဲ႕ ဗုိလ္က်မႈကုိ ခံေနရတယ္လုိ႔ ႐ႈျမင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဂ်ဴးေတြကုိ အစုလုိက္အၿပံဳလုိက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ နာဇီတုိ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ကုိ ထင္ရွားတဲ့ ပါလက္စတုိင္း ပညာရွင္တစ္ဦးနဲ႔ ဆြဲခ်ိတ္လုိက္တာဟာ လက္ရွိ မတည္ၿငိမ္တဲ့ အေျခအေနကုိ ပုိဆုိးေအာင္ လုပ္လုိက္တာပဲလုိ႔ အမ်ားစုက ႐ႈျမင္ေနၾကပါတယ္။
.
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒါမ်ိဳး မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိေျပာတာဆုိတာဟာ ေဒါသေတြ၊ မခံခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ မွားယြင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိသာ ပုိၿပီးျဖစ္ေစပါတယ္” လုိ႔ အက္ဖ္ရီဒီက ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ဟူစိန္နီဟာ ဟစ္တလာနဲ႔ တစ္ႀကိမ္သာ ေတြ႕ဆံုခဲ့တယ္လုိ႔လည္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့ ဟစ္တလာ တစ္ခိုးထြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကမၻာပတ္ၿပီး နယ္ေျမသိမ္းပုိက္ေနတဲ့ ၿဗိတိန္အပါအ၀င္ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဂ်ာမနီကုိ တကူးတကသြားေရာက္ၿပီး ဟစ္တလာနဲ႔ေတြ႕ဆံုတာ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ၊ စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့တဲ့ သမုိင္းမွတ္တမ္းေတြလည္း အထင္အရွား ရွိေနပါတယ္)
.
Ref: CNN,Aljazeera -
အုပ္စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) Team Work
ေအာင္တိုဘာ ၂၁ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
လူဆိုတာေလာကအလယ္မွာ ထီးတည္းေနလို႔ရတာမ်ိဳး မဟုတ္လို႔ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြဆိုတာ ရွိစျမဲပါပဲ။ ကိုယ္ႏွင့္သဟဇာတမွ်ၿပီး ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပလြယ္ကူသူေတြရွိသလို ေမးခြန္းတစ္ခြန္းေျဖတစ္ခြန္း၊ မ်က္ႏွာမႈန္ကုပ္ကုပ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ခက္သူေတြလည္း ရွိျပန္တယ္။ အရာခပ္သိမ္း ကိုယ့္သေဘာဆႏၵႏွင့္ ကိုက္ညီသူေတြခ်ည္း ၾကံဳဆံုရဖို႔ကေတာ့ အခက္သားလား။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ကိုယ့္မိသားစုဝင္ေတြကို အပထား။ ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္သိပ္ၿပီး အဆင္မေျပခ်င္လွဘူး။ သူစိမ္းတစ္ရံဆိုလို႔ကေတာ့ ေဝးလာေဝးေပါ့။ပထမအရြယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ပညာၿပီး ပညာအရယူ ရွာေဖြၾကရတ့ဲအခါ ကိုယ္ႏွင့္အဆင္မေခ်ာတဲ့အတန္းေဖာ္ေတြကို ၾကံဳရတတ္တယ္။ ပံုေသေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ေယဘုယ် အေနႏွင့္ကေတာ့ အက်ိဳးလိုတဲ့အခါ တစ္ရင္းတစ္ႏွီး ခင္မင္ခ်င္ဟန္ျပၿပီး လိုဘျပည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ လွည့္ၾကည့္ေဖာ္မရတဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြ႔ၾကံဳရတတ္တယ္။ခက္တာက ကိုယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း ေလ့လာသင္ယူလို႔ခ်ည္း မရႏုိင္ပါဘူး။ အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ေရာေထြး ဆက္ဆံၿပီး စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ရတာမ်ိဳးေတြက ေရွာင္လြဲလို႔မရေအာင္ ရွိေနတတ္တာကိုး။ အဲဒီအခါ မနာလိုဝန္တိုစိတ္အားႀကီးသူ၊ ကိုယ့္ကို မနာလိုဝန္တိုျဖစ္ေနသူဆိုသလို ရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းျပင္တာဝန္ေတြ ကိစၥရပ္ေတြမွာ ကိုယ္ႏွင့္စရုိက္တူတာ မတူတာ အမထားဆက္ဆံရသည္ပဲေပါ့။
ေကာင္းၿပီ။ ပညာသင္ယူရတဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဘဝက လြတ္ေျမာက္လာလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ရတဲ့အခါက်ျပန္ေတာ့လည္း ဒီလိုပါပဲ။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ထားအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသူေတြႏွင့္ဆက္ံရျပန္ေရာ။ လုပ္ငန္းသဘာဝအရ ဆက္စပ္ေနတာဆိုေတာ့ စုေပါင္းၿပီးအုပ္စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္ရတဲ့အခါ အခက္အခဲေတြ အနည္းႏွင့္အမ်ားၾကံဳရတဲ့သေဘာ။ အစစအဆင္ေျပၿပီးလုပ္ငန္းခြင္မွာ လုပ္ငန္းခြင္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူ မရွိမဟုတ္ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွားေတာ့ရွားတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ရတဲ့အခါ မလႊဲမေရွာင္သာၾကံဳဆံုရတာေတြအတြက္ ထြက္ေပါက္ရွာနည္းလမ္းေတြ အသံုးျပဳဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။
လူ႕သဘာဝအရစရုိက္ေတြရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွ ေဖာ္ေရြခင္မင္တတ္သူေတြလည္း မနည္းမေနာရွိေနတတ္တယ္။ အဲဒီသူေတြမွာ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းကေတာ့ မ်ားမွမ်ားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔က်ျပန္ေတာ့ ပင္ကိုယ္သဘာအရ ေအးေဆးတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီလိုလူစားမ်ိဳးေတြအတြက္ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္တတ္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းတဲ့ အလုပ္မိ်ဳးပါ။ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကရတဲ့အခါ ကုိယ့္တာဝန္ကို ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ မထမ္းေဆာင္ရင္ ပိုဆိုးတယ္။ တကယ္ေတာ့ မလႊဲသာမေရွာင္သာ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ တာဝန္ယူတတ္တ့ဲစိတ္ထားမ်ိဳးကို မျဖစ္မေနေမြးျမဴရမွာပါ။ ဒါဟာမရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္လို႔ပါပဲ။
အုပ္စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္တယ္ဆိုတာ သူမ်ားတကာေတြရဲ႕ အျပဳသေဘာ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ စရုိက္ေတြကို က်င့္သားရေအာင္ လုပ္ယူရတာပါပဲေပါ့။ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္စီရဲ ႔စရုိက္သဘာ၊ အက်င့္စာရိတၱကအစ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါ ကိုယ္က ဦးေဆာင္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း အေကာင္းဆံုးဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရလိမ့္မယ္။
ေန႔စဥ္ဘဝမွာလည္း လူေတြႏွင့္ ဆက္ဆံမႈကေန ေရွာင္ေျပးခ်င္လို႔လည္း မလြတ္တာပဲေနာ့။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ။ အခက္အခဲေတြ အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္လာေလ မလားလို႔ေတြးၿပီး စိုးရိမ္ေနတာထက္ အေကာင္းဆံုးဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါ အရာရာမွာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳႏုိင္တဲ့ အရည္အေသြးေတြ တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးလာမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ေကာင္းၿပီ။ အုပ္စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္ ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဦးတည္ခ်က္ကဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္ဦးဆံုး လုပ္သင့္တယ္။ အဲဒီဦးတည္ခ်က္ကို ကိုယ့္ရဲ႕အုပ္စုဝင္ေတြသိေအာင္ ခ်ျပေပးရမယ္။ ဘယ္သူ႔မွာ ဘယ္လိုစရုိက္သဘာဝရွိတယ္၊ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုတာ ကိုယ္က ခြဲျခားသိျမင္ၿပီး သင့္ေတာ္သလုိ စီမံခန္႔ခြဲရင္း တာဝန္ခြဲေဝေပးႏုိင္ရမယ္။ ဒါဟာ အေရးႀကီးဆံုးႏွင့္ အေျခခံအက်ဆံုးေဆာင္ရြက္မႈပါပဲ။ အုပ္စုဝင္တိုင္းဟာ လုပ္ငန္းၿပီးေျမာက္ဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္ဆိုတာရယ္၊ လူတိုင္းဟာ အေရးပါအရာေရာက္တယ္ဆိုတာကို သူတို႔အားလံုးသိပါေစ။ အလုပ္တစ္ခုကိုေဆာင္ရြက္တ့ဲအခါ ကိုယ္ကေခါင္းေဆာင္ သူတို႔အားလံုးကငယ္သားဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မေျပာမဆိုမိဖို႔ႏွင့္ ခိုင္းေစတဲ့သေဘာမ်ိဳး မသက္ေရာက္ေအာင္ေတာ့ သတိျပဳရမွာပါ။ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီး ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနတာပါဆိုတဲ့အသိကို မျဖစ္မေနအသိေပးရမယ္။
နားမလည္တာေတြ မရွင္းတာေတြ သူမ်ား မကၽြမ္းက်င္တာေတြကို ကိုုယ္တိုင္ကူညီစဥ္းစားေျဖရွင္းေပးရင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္ထားလုိ႕ကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ အလုပ္ေအာင္ျမင္မွာပါပဲ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဦးေႏွာက္ပူေအာင္ စဥ္းစားၿပီး အေျဖရွာေနတာထက္ အားလံုးစုၿပီး ေဆြးေႏြးမႈ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္တာ၊ အၾကံဥာဏ္ေတြ တင္ျပၿပီး ဖလွယ္ယူၾကတာ၊ မွ်တတဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ လုပ္ၾကတာဟာ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသခ်ာေနပါၿပီ။ လူတိုင္းကိုသူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပုိင္အရည္အေသြးေတြ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ေပးတဲ့အခါ ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိလာၾကမယ္။ ရင္းႏွီးေဖာ္ေရြမႈရမယ္။ ေနာက္ၿပီး အထီးက်န္ေနတတ္တာမ်ိဳးလည္း ရွိႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
လူတိုင္းတာဝန္ကိုယ္စီယူတတ္လာတာႏွင့္အမွ် သတ္မွတ္ကာလမွာ အလုပ္ၿပီးေျမာက္ဖို႔ ေသခ်ာေနပါၿပီး ဦးေဆာင္ရသူမွာလည္း ဝန္ပိုပိေနတာမ်ိဳး မရွိႏုိင္ေတာ့တာမို႔ စိတ္ဖိစီးတင္းက်ပ္မႈေတြေလ်ာ့ပါးသြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအဆင္ေျပေျပဆက္ဆံၿပီး လုပ္ငန္းအဆင္ေခ်ာဖို႔ဆိုတာ နည္းနိႆယေတြ၊ စာအုပ္ႀကီးအတိုင္းကူးခ်ၿပီး ေဆာင္ရြက္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနသူေတြရဲ႕ အရည္အေသြးေကာင္းေလးေတြကိုခ်ည္း ေရြးျမင္တတ္တဲ့အက်င့္ရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ့။ သူစိမ္းတစ္ရံဆံႏွင့္အတူ လက္တြဲၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။
ႏွင္းဆီခင္
-
မုိဒီ၏ အာဏာ အရွိန္ျဖင့္ ဟိႏၵဴ အမ်ိဳးသားေရး အစြန္းေရာက္ဝါဒ အားေကာင္းလာ
ေအာက္တိုဘာ ၂၁ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
– ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ လက္ယာယိမ္း BJP ပါတီေခါင္းေဆာင္ ဟိႏၵဴ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီ နရန္ဒရာမုိဒီ ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ ျဖစ္လာကတည္းက ဟိႏၵဴ အမ်ိဳးသားေရး အုပ္စုမ်ားမွာ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းရွိ ဘာသာေရး လူနည္းစုမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ့ၾကသည္။ထိပ္တန္း ခရစ္ယာန္လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕တစ္ခု၏ အဆုိအရ မုိဒီ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံရၿပီးခ်ိန္မွ ယခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအထိ ဟိႏၵဴ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီမ်ား၏ တုိက္ခုိက္မႈမွာ အနည္းဆံုး ၆၀၀ နီးပါး ရွိခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ထုိတုိက္ခုိက္မႈမ်ားထဲမွ ၁၄၉ ခုမွာ ခရစ္ယာန္မ်ားအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး က်န္သည့္အႀကိမ္မ်ားက ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ မြတ္စလင္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ေ၀ဖန္သူမ်ားက ထုိတုိက္ခုိက္မႈမ်ားကုိ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးဖိအားေပးအုပ္စု Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS ) ကုိ သစၥာခံသည့္ အစြန္းရာက္အုပ္စုမ်ားက စီစဥ္က်ဴးလြန္ၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နရန္ဒါရာ မုိဒီက RSS ၏ ရာသက္ပန ္အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မုိဒီ၏ BJP ပါတီ အႏုိင္ရရွိေရး ကူညီရာတြင္ RSS အဖြဲ႕၀င္မ်ား၏ ေထာက္ပံ့မႈက အေရးပါခဲ့သည္။ ရလဒ္ကုိ အရင္းတည္၍ ထုိစဥ္ကတည္းက မုိဒီ၏ အစြန္းေရာက္ဆံုး အမ်ိဳးသားေရး အားေပးသူမ်ားမွာ ပံုမွန္လုိလုိ လမ္းေပၚသုိ႔ ထြက္ၾကၿပီး အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားႏွင့္ လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ားကုိသံုး၍ ဟိႏၵဴစစ္စစ္ အိႏၵိယႏုိင္ငံျဖစ္ရမည္ဟု ဟစ္ေႂကြးၾကေလေတာ့သည္။
မြတ္စလင္မ်ားကုိလည္း အတင္းအဓမၼ ဟိႏၵဴထဲသုိ႔ ေျပာင္းခုိင္းသည္။ အမဲသားစားသည္ဟုဆုိကာ အိမ္မ်ားကုိ မီး႐ႈိ႕ၿပီး လူမ်ားကုိလည္း သတ္ၾကျဖတ္ၾကေလသည္။ ဟိႏၵဴအယူ၀ါဒတြင္ ႏြားက အထူးအေျခအေနတြင္ ရွိေလသည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီမ်ားက အခ်ိဳ႕ျပည္နယ္ရွိ ေက်ာင္းျပဌာန္းစာအုပ္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ၾကၿပီး၊ မိန္းကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ ေယာက်္ားေလးငယ္မ်ားအတြက္ စခန္းသြင္းေလ့က်င့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးကာ ၎တုိ႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ ကေလးမ်ားကုိ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပင္ သြတ္သြင္းရန္ ႀကိဳးစားလာၾကသည္။
ဟိႏၵဴႏုိင္ငံစစ္စစ္ လုိခ်င္သူမ်ားကုိ ရွာေဖြရန္ႏွင့္ ၎တုိ႔၏ ႏုိးၾကားမႈက ကမၻာ့ လူဦးေရအထူထပ္ဆံုး ဘာသာေရးမႏြယ္ေသာ ဒီမုိကေရစီက်င့္သံုးသည့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ အနာဂတ္အတြက္ မည္သည့္ အဓိပၸါယ္ရွိသည္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ရန္ ဟိႏၵဴဒါ႐ုိက္တာႏွင့္ ဂ်ာနစ္လစ္အမ်ိဳးသမီး မန္ဒါကီရီ ဂါေလာ့တ္အား မိမိတုိ႔က ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။
ဂါေလာ့တ္၏ အျမင္
———————–
စက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ အသက္ ၅၂ ႏွစ္အရြယ္ မြတ္စလင္အမ်ိဳးသား မုိဟာမက္ အက္ခ္လားက္မွာ အမဲသားစားသည္ဆုိေသာ ေကာလဟလျဖင့္ ဟိႏၵဴလူအုပ္စုႀကီး၏ ႐ုိက္သတ္မႈကုိ ခံခဲ့ရသည္။၎၏ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူက ထုိတုိက္ခုိက္မႈအတြင္း ဒဏ္ရာအမ်ားအျပား ရရွိခဲ့သည္။ အပ္ခ်ဳပ္စက္ႏွင့္ ေခါင္းကုိ အ႐ုိက္ခံရျခင္းျဖစ္ၿပီး ေဆး႐ံုတြင္ ဦးေခါင္းကုိ အဓိကခြဲစိတ္မႈ ၂ ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ရေလသည္။
ဟိႏၵဴအယူ၀ါဒတြင္ ႏြားက ျမင့္ျမတ္သည့္ တိရစၦာန္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၿပီး ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းတြင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ကုိးကြယ္ၾကေလသည္။ အိႏၵိယရွိ ျပည္နယ္အမ်ားအျပားတြင္ ကၽြဲႏြားသတ္ျဖတ္မႈ ထိန္းခ်ဳပ္သည့္ ဥပေဒမ်ားကုိ ျပဌာန္းထားၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိဥပေဒကုိ ပုိမို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ျပဌာန္းရန္ မၾကာမီကာလအတြင္း ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီမ်ားက ေတာင္းဆုိလာၾကၿပီး အမဲသားအား ပိတ္ပင္ရန္ပင္ ေဆာ္ၾသလာၾကေတာ့သည္။ မတ္လအတြင္းက ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ မုိဒီ၏ BJP ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရးပါတီ အာဏာရွိသည့္ မဟာရက္ရွ္ထရာျပည္နယ္မွ အစုိးရမွာ ထုိအတုိင္း လုပ္လာခဲ့ၿပီး အမဲသား ေရာင္းခ်မႈႏွင့္ စားသံုးမႈတုိ႔ကုိ ပိတ္ပင္ခဲ့ေလသည္။
လမ္းေပၚတြင္လည္း ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရး ၀ါဒီမ်ား ထြက္ေပၚလာက အျခားျပည္နယ္မ်ားတြင္ ထုိဥပေဒအ တုိင္း ျပဌာန္းေပးရန္ ေတာင္းဆုိၾကေလေတာ့သည္။ ၿပီးခဲ့ႏွစ္ကစ၍ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းတြင္ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီမ်ား ထုိကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကုိယ့္လက္ကုိယ္ေျခ လုပ္လာၾကသည္။ အစြန္းေရာက္အုပ္စု Bajrang Dal မွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ အက္ဂ်ဴ ခုိဟန္က ၎တုိ႔အုပ္စု၏ ကင္းလွည့္မႈတြင္ လုိက္လံ႐ုိက္ကူးရန္ မိမိတုိ႔အား ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ခုိဟန္မွာ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ ၎တုိ႔က ေျခလ်င္တပ္သားမ်ားျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူထားသူျဖစ္သည္။
၎တုိ႔အုပ္စု ၿမိဳ႕တြင္းရွိ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကားမ်ားကုိ စစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ ႏြားေပၚရန္ ယူေဆာင္လာသူမ်ားကုိ ရွာေဖြျခင္းလုပ္ငန္းစဥ္တြင္ မိမိတုိ႔က လုိက္ပါသြားခဲ့ေလသည္။ ဖမ္းမိသူမ်ား ဘာျဖစ္မည္ဆုိသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ခုိဟန္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေျပာသည္။
“သူတုိ႔ အသတ္ခံရမည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အသက္ထြက္လုမတတ္ အ႐ုိက္ခံရမည္ဟူ၏”
ခုိဟန္ႏွင့္ ၎ကဲ့သုိ႔ေသာ လူမ်ားကုိ တြန္းအားျဖစ္ေစသည့္ အရာကေတာ့ ဟိႏၵဴမ်ားမွာ ဖယ္က်ဥ္ခံေနရၿပီး ၎တုိ႔၏ ဇာတိေျမတြင္ပင္ ဘံုေပ်ာက္ေနသည္ဆုိသည့္ အယူအဆပင္ ျဖစ္ေလသည္။“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပုိင္ဆုိင္တာကုိ ျပန္ယူဖုိ႔ အခ်ိန္ၾကပါၿပီ။ ဟင္ဒူစတန္ေဒသဟာ ဟိႏၵဴေတြအတြက္လုိ႔ ေကၽြးေၾကာ္ဖုိ႔ေပါ့ဗ်ာ” ဟု ခုိဟန္က မိမိတုိ႔အား မၾကာခဏ ေျပာခဲ့ေလသည္။
တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးတရားမ်ား အေပၚ ယံုၾကည္သက္၀င္မႈ ကိန္းဂဏန္းက ခုိဟန္ေကၽြးေၾကာ္မႈမွ ျခားနားသည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ ယခုလက္ရွိတြင္ ဟိႏၵဴဘာသာမွာ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ အလြန္အမင္းမ်ားျပားသည့္ အဓိက ဘာသာေရးအုပ္စုႀကီးျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံလူဦးေရ၏ ၇၉.၈ ရာခုိင္ႏႈန္းအထိပင္ ရွိေလသည္။ ဒုတိယအႀကီးဆံုး ဘာသာ၀င္အုပ္စုက မြတ္စလင္မ်ားျဖစ္ၿပီး ၁၄.၂၈ ရာခုိင္ႏႈန္း ရွိေနေလ၏။
အစြန္းေရာက္ ဟိႏၵဴအုပ္စုမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ မိမိက လုိက္လံေစာင့္ၾကည့္ေနသည္မွာ ယခုဆုိလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ ၁၈ လေလာက္တြင္မွ လက္မခံႏုိင္ဖြယ္ရာ၊ သည္းမခံႏုိင္ဖြယ္ရာ ကိစၥမ်ား တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ၎တုိ႔၏ “ဟင္ဒူစတန္” (ဟိႏၵဴႏိုင္ငံ) တုိင္းျပည္ျဖစ္ရမည္ဟူေသာ သေဘာထားမွ ေသြဖယ္သည့္ မည္သူ႕ကုိမဆုိ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္ကုိ ပုိ၍ ေတြ႕လာရသည္။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မုိဒီ အာဏာရခဲ့သည့္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေမလမွ ယခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအၾကား ဟိႏၵဴအစြန္းေရာက္မ်ားက လူနည္းစုမ်ားအေပၚ တုိက္ခုိက္မႈ ၆၀၀ ေက်ာ္ကုိ ထိပ္တန္း ခရစ္ယာန္လူ႕အခြင့္အေရး အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က မွတ္တမ္းျပဳစုထားသည္။ ထုိတုိက္ခုိက္မႈမ်ားထဲမွ ၁၄၉ ခုမွာ ခရစ္ယာန္မ်ားကုိ ပစ္မွတ္ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး က်န္အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားက မြတ္စလင္မ်ား အေပၚ က်ဴးလြန္ၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ႏြားသားစားသည္ဟု စြပ္စြဲကာ တုိက္ခုိက္ခံခဲ့ရသည့္ အက္ခ္လားက္တုိ႔ အမႈက အူတာပရာဒက္ရွ္ျပည္နယ္ရွိ ၿမိဳ႕ေတာ္ နယူးေဒလီႏွင့္ ကီလုိမီတာ ၁၀၀ ေပ်ာ့ေပ်ာ့သာေ၀းေသာ ဘီဆာရာၿမိဳ႕တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္အဖြဲ႕မွ မွတ္တမ္းယူထားသည့္ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားထဲမွ အမ်ားအျပားမွာ ဤျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။
အက္ခ္လားက္အား သတ္ျဖတ္မႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးထားသည့္ လူ ၁၁ ဦးမွ ၈ ဦးမွာ ေဒသတြင္း BJP စည္း႐ံုးေရးမွဴး ဆန္ေဂ်းရာနာႏွင့္ တုိက္႐ုိက္ အဆက္အသြယ္ရွိသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ၁ ဦးက ၎၏သား ျဖစ္ေနသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အစုိးရ႐ံုးစုိက္ရာေနရာႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး အမုန္းတရားအေျခခံ ရာဇ၀တ္မႈအျဖစ္ ထင္ရွားေနေသာ္လည္း အေရးယူရန္၊ ေျဖရွင္းရန္ ေဆာ္ၾသမႈကုိ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မုိဒီတစ္ေယာက္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေလသည္။ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဆန္႔က်င္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနၿပီး မုိဒီကေတာ့ သိသိသာသာပင္ ႏႈတ္ဆိတ္ေန၏။
အျခားေသာ BJP ပါတီ၀င္မ်ားက ထုိကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဆက္ရွီ မဟာရဂ်္က ၎အေနျဖင့္ ႏြားကုိ ကာကြယ္ရန္အတြက္ လူသတ္ရန္ ဆႏၵရွိၿပီး၊ သတ္လည္းသတ္သြားမည္ဟု ေျဗာင္ေျပာခဲ့သည္။
ဟိႏၵဴအယူ၀ါဒမွာ ကမၻာေပၚတြင္ ႀကီးက်ယ္သည့္ ဘာသာတရား တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေရွ႕ဆက္၍လည္း ထုိကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္သြားမည္ျဖစ္သည္။ နတ္ဘုရားအမ်ားအျပားကို ကုိးကြယ္သည့္ ဟိႏၵဴတုိ႔၏ အယူ၀ါဒက (တစ္ခါတစ္ရံ မိသားစု တစ္ခုတည္းမွာပင္ ကုိးကြယ္သည့္ နတ္ဘုရားမ်ား မတူၾက) မတူညီေသာ အျမင္မ်ားအတြက္ သေဘာထားႀကီးမႈကုိ ေဖာ္က်ဴးေနသည္။ ထုိသေဘာထားႀကီးမႈမွာ မ်ိဳးဆက္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာေအာင္ ဟိႏၵဴ၀ါဒ၏ အမွတ္အသား ျဖစ္ခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဟိႏၵဴ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈက မိမိတုိ႔၏ ဘာသာေရးအမွတ္သညာကုိ ျပန္ေပးဆြဲကာ အျခားေသာ အျမင္မ်ားကုိ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳ၍ တစ္ခါတစ္ရံ တုိက္ခုိက္၍ ၎တုိ႔၏ ကုိယ္ပုိင္အျမင္ျဖင့္ က်င့္သံုးရန္ ႀကိဳးစားလာၾကသည္။
အိႏၵိယမွာ ကမၻာေပၚတြင္ ဘာသာေရး မႏြယ္ေသာ ဒီမုိကေရစီက်င့္သံုးသည့္ လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက လူနည္းစုမ်ား ၎တုိ႔၏ ဘာသာတရားကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း မရွိဘဲ လြတ္လပ္စြာက်င့္သံုးရန္ အာမခံေပးထားေလသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္တြင္မူ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးျဖစ္ေသာ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ႏွင့္ ကုိးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္မွာ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရသည္ဟူေသာ စုိးရိမ္မႈမ်ား ရွိလာခဲ့ေလသည္။
လူနည္းစုမ်ားအား တုိက္ခုိက္ေနေသာ္လည္း ျပန္လည္ဆန္းသစ္လာသည့္ ဟိႏၵဴ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒ ေရွ႕တန္းတင္ေသာ အဖြဲ႕မ်ားမွာ ယခင္က ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည္ထက္ ပုိ၍ ထင္သာျမင္သာရွိကာ အႏၱရာယ္အရိပ္အေရာင္ ပုိရွိေနသည္ဟု စာေရးဆရာမ်ား၊ ပညာတတ္မ်ားက ေရးသားေျပာဆုိေနၾကေလသည္။ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေျခအေနထက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မိုဒီ၏ ထုိကိစၥအေပၚ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းက ပို၍ ထုိထက္ ပုိ၍ နိမိတ္မေကာင္းပုံ ေပၚေနေလ၏။
Aljazeera တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ India’s Hindu Fundamentalists ေဆာင္းပါးကို မိုးေဝ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆို တင္ဆက္သည္။
-
လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း ေမြးဖြားစဥ္ မိဘမ်ား ႏိုင္ငံသားျဖစ္ရမည္ ဆိုသည့္ ဝိေရာဓိ
ေအာက္တိုဘာ ၂၁ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ဦးအုန္းေမာင္ (ရန္ကင္း) တရားလႊတ္ေတာ္ေ႔ရွေန ေရးသည္။ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ ဥပေဒ အခန္း(၁)၊ ပုဒ္မ (၂)၊ ပုဒ္မခြဲ (ဃ) ၌လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ဆိုသည့္ စကားရပ္တြင္ (၁) ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ (၂) အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ (၃) တိုင္းေဒသႀကီး (သို႔) ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကုိ ဆိုလိုေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ပုဒ္မခြဲ (ခ) တြင္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ဆိုသည္မွာ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္သို႔ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ခံရသည့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း….. ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒပုဒ္မ (၂၅)၊ ပုဒ္မခြဲ (ခ) တြင္ သက္ဆိုင္ရာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအျဖစ္ အမည္စာရင္း တင္သြင္းထားသူသည္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ခံပိုင္ခြင့္ မရွိေၾကာင္း (သို႔မဟုတ္) ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံႏုိင္ျခင္း အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း မရွိေၾကာင္း၊ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တစ္ဦးဦးက လံုေလာက္ေသာ အေထာက္အထား တင္ျပ၍ ကန္႔ကြက္ႏုိင္သည္ဟု အတိအလင္း ျပဌာန္းထားပါသည္။
ျပည္ေထာင္စုေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥပေဒႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒ၊ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒတို႔အရ ကန္႔ကြက္ခြင့္ရွိသူမွာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းအမည္စာရင္း တင္သြင္းသူ ေရြးေကာက္ခံမည့္ မဲဆႏၵနယ္ေျမမွ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရြးေကာက္ခံမည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တစ္ဦးဦးကသာ လံုေလာက္ေသာ အေထာက္အထား တင္ျပ၍ ကန္႔ကြက္ပိုင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
အဆိုပါျပဌာန္းခ်က္ အရ ကန္႔ကြက္သူသည္ ၎မဲဆႏၵ နယ္ေျမတြင္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရြးေကာက္ခံမည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းသာ ျဖစ္ရမည့္ အျပင္ ကန္႔ကြက္ရာတြင္လည္း လံုေလာက္ေသာ အေထာက္အထား (Sufficient Documents) မ်ားျဖင့္ တင္ျပ ကန္႔ကြက္ ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ အျခားမည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွ် ခိုင္လံုေသာ အေထာက္အထားမဲ့ ကန႔္ကြက္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ျပဌာန္းခ်က္လံုးဝ မပါရွိပါ။ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တင္သြင္းလႊာကို ကန္႔ကြက္သူမွာ (လ.ဝ.က) ဌာနဆိုင္ရာ ဝန္ထမ္း တစ္ဦးျဖစ္ေနပါက ယင္းကန္႔ကြက္ခ်က္မွာ ဥပေဒႏွင့္အညီ ညီညြတ္ျခင္း မရွိေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာေကာ္မရွင္ အဖြဲ႔ခြဲကသာ စိစစ္ၿပီး အမိန္႔ ခ်မွတ္ႏုိင္ပါသည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ အခန္း-၂၊ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ ပုဒ္မ-၁၀ ၌ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္ဝွမ္းလံုးတြင္ ႏိုင္ငံသား တစ္မ်ိဳးတည္းသာ ရွိရမည္။သီျခားႏုိင္ငံသားဟူ၍ မရွိဘဲ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသား ဟူ၍သာရိွရမည္ ဟုျပဌာန္းထားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဥပေဒကုိ ျပဌာန္း အတည္ျပဳခ်ိန္က ႏိုင္ငံျခားသား မဟုတ္ေသာ၊ ႏိုင္ငံျခားသား မွတ္ပံုတင္ကိုင္ေဆာင္သူ မဟုတ္ေသာ၊ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ရန္ မလိုအပ္ေသာသူအားလံုး ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္အရ ထင္ရွားပါသည္။ ႏုိင္ငံျခားသားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကိုလိုနီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္ ၁၈၆၄ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား အက္ဥပေဒ (The Foreigners Act) ကို ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။
ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ေနထိုင္ခြင့္ မရွိဘဲ ျဖတ္သန္းသြားလာျခင္း၊ ခရီးသြားျခင္းတို႔ကို တားဆီးရန္ အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ (၁) ၌ “ႏိုင္ငံျခားသား “ဆိုသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မဟုတ္သူကို ဆိုလိုသည္ဟု အတိအလင္းျပဌာန္း ထားပါသည္။ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ ၆ တြင္ ပုဒ္မ(၅) အရ ေၾကျငာထားသည့္ အရပ္ေဒသသို႔ ေရာက္ရွိ လာေသာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ယင္းဥပေဒအရ ခန္႔အပ္ထားေသာ အရာရွိထံ သတင္းပို႔ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းဥပေဒအရ အဆိုပါ ႏိုင္ငံျခားသားကို လတ္မွတ္ထုတ္ေပးရၿပီး၊ လတ္မွတ္မပါဘဲ သြားလာေနထိုင္သူ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအား မည္သို႔ အေရးယူႏုိင္ေၾကာင္း ျပဌာန္းထားပါသည္။ ေဖာက္ဖ်က္သူႏုိင္ငံျခားသားအား ျပည္ႏွင္ႏုိင္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံလူဦးေရကို ယေန႔လူဦးေရႏွင့္ ႏႈိုင္းယွဥ္ၾကည့္ၿပီး ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားသားကို မည္သို႔ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံျခားသား လက္မွတ္ မကိုင္ေဆာင္ေသာသူမ်ားကုိ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ မွတ္ယူႏုိင္ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအက္ဥပေဒအမွတ္-၇ျဖင့္ (၂၃.၃.၁၉၄၀) ရက္တြင္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပံုတင္အက္ဥပေဒ (The Registration of Foreigners Act) ကို (၂၈.၃.၁၉၄၀) ရက္တြင္ အာဏာ တည္ေစခဲ့ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရး မတိုင္ခင္ကာလျဖစ္ပါသည္။ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ ၂ (က) တြင္ “ႏုိင္ငံျခားသား” ဟူသည္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားဥပေဒ (၁၈၆၄) တြင္ အဓိပယ္ ေဖာ္ျပထားသည့္ “ႏိုင္ငံျခားသား” ကို ဆိုလုိေၾကာင္း အတိအလင္းျပဌာန္းထားပါသည္။ ယင္းဥပေဒအရ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ရွိေနေသာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပံုတင္ၿပီးျဖစ္ရာ ႏုိင္ငံျခားသား မွတ္ပံုတင္မကိုင္ေသာသူမ်ားသည္ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၀ အရ တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ ထင္ရွားပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသား မဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသ ထင္ရွားျပႏိုင္သူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါသည္။
၁၉၄၀ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပံုတင္ ဥပေဒအရ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပံုတင္ေရး နည္းဥပေဒကိုု ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရး ကာလျဖစ္ပါသည္။ ယင္း ဥပေဒသည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာ (၄.၁.၁၉၄၉) ရက္တြင္ စတင္အာဏာတည္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းနည္း ဥပေဒ အရ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း သြားလာေနထိုင္ေသာ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကို မွတ္ပံုတင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားသား မွတ္ပံုတင္ မကိုင္ေဆာင္ေသာသူမ်ားသည္ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ အရ ႏုိင္ငံသားမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
ထို႔ေနာက္ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး (လတ္တေလာျပဌာန္းခ်က္) မ်ား အက္ဥပေဒကို ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။ ယင္းအက္ဥပေဒ ပုဒ္မ-၂ (င) အရ “ႏိုင္ငံျခားသား” ဆိုသည္မွာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသား မဟုတ္သျဖင့္ ထိုအခ်ိန္က ရ ႏိုင္ငံျခားသားမဟုတ္သူမ်ားသည္ “ႏုိင္ငံသား” ျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ-၂ (ဆ) အရ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအား “ျပည္တြင္း ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္” ထုတ္ေပးသျဖင့္ ယင္းလတ္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္သူ မဟုတ္သူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ မည္သည့္ လက္မွတ္မွ် ကိုင္ေဆာင္ရျခင္း မရွိေသးသည္ကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ “ႏုိင္ငံသား” ႏွင့္ “ႏိုင္ငံျခားသား” ကြဲျပားေစရန္ ၁၈၆၄- ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အက္ဥပေဒမွသည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပံုတင္ေရး နည္းဥပေဒျပဌာန္းၿပီး စတင္ အာဏာတည္သည့္ (၄-၁-၁၉၄၉) ရက္ထိ ႏိုင္ငံျခားသား မဟုတ္သည့္ ႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ မည္သည့္ႏိုင္ငံသား လက္မွတ္မွ် ကိုင္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ (၁၉၄၇) အရ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ တရားဝင္ရပ္တည္ေနသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
၎ေနာက္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ အတြင္း ေနထိုင္သူမ်ား မွတ္ပံုတင္ေရး အက္ဥပေဒကို ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ-၂ တြင္ အဆိုပါ မွတ္ပံုတင္ စာရင္းကို ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္း ေနထိုင္သူမ်ား မွတ္ပံုတင ္စာရင္းဟုေခၚတြင္ ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပဌာန္းခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ေနထိုင္သူအားလံုးမွာ ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားရွိရာ ႏုိင္ငံျခားသာ းမဟုတ္သူမ်ားအား မည္သူျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံကဒ္ျပားထုတ္ေပးရန္ ျပဌာန္းထားပါသည္။ ပုဒ္မ-၇ အရ သက္ေသခံကဒ္ျပားတြင္ အမည္ က်ား/မ၊ အသက္၊ ေမြးသကၠရာဇ္၊ ေမြးဖြားရာတိုင္းျပည္၊ ႏုိင္ငံသားစသည့္ အေၾကာင္းအရာ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို ေရးသြင္းရပါသည္။ အမ်ိဳးသား မွတ္ပံုတင္ျဖစ္ပါသည္။ ၎မွတ္ပံုတင္အရ ႏုိင္ငံျခားသား မဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနရာ ထိုသူမ်ားသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒအရ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။
၁၉၁၀ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ အတြင္း ေနထိုင္သူမ်ား မွတ္ပံုတင္ေရး နည္းဥပေဒဒပုဒ္မ-၂ (ဃ) အရ မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံကဒ္ျပား (အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္) ထုတ္ေပးပါသည္။ ပုဒ္မ ၈ (၁) အရ မွတ္ပံုတင္စာရင္းပံုစံ-၁ ျပဳလုပ္ပါသည္။ ပုဒ္မ- ၁၂ (၁)အရ အသက္ (၁၂) ႏွစ္ျပည့္ၿပီးသူအားသက္ေသခံကဒ္ျပား ထုတ္ေပးပါသည္။ အဆိုပါ သက္ေသခံကဒ္ျပားသည္ ႏုိင္ငံျခားသားကုိ ထုတ္ေပးျခင္းမရွိပါ။ ပုဒ္မ-၃၃ ၌ အထက္ပါနည္းဥပေဒမ်ားတြင္ မည္သုိ႔ပင္ပါရွိေစကာမူ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားသည္ နည္းဥပေဒ ၂၉၊၃၁ မွတစ္ပါး အျခားဥပေဒမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ေစရမည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ယင္းဥပေဒပုဒ္မ ၃၃ (က)(ခ) တို႔အရ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ ႏုိင္ငံျခားသား မွတ္ပံုတင္နည္း ဥပေဒမ်ားအရ မွတ္ပံုတင္ ထားသည့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားသည္ ဤနည္းဥပေ ဒအရ ႏိုင္ငံျခားသားသို႔ ထုတ္ေပးသည့္ သက္ေသခံကဒ္ျပားျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားသား မွတ္ပံုတင္ထားျခင္း မဟုတ္သူမ်ားသို႔ ထုတ္ေပးသည့္ သက္ေသခံကဒ္ျပားသည္ ႏုိင္ငံသားသို႔ ထုတ္ေပးသည့္ မွတ္ပံုတင္ သက္ေသခံကဒ္ျပားသာျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားမွတ္ပံုတင္သည့္ နည္းဥပေဒမ်ား အရ ထုတ္ေပးသည့္ သက္ေသခံလတ္မွတ္သည္ ဤနည္းဥပေဒအရ ႏိုင္ငံျခားသားသို႔ ထုတ္ေပးသည့္ သက္ေသခံကဒ္ျပား ျဖစ္သည္ဟုဆိုလိုျခင္းေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားသားမွတ္ပံု တင္ထားျခင္း မဟုတ္သူမ်ားသို႔ ထုတ္ေပးသည့္ သက္ေသခံကဒ္ျပားသည္ ႏုိင္ငံသားသို႔ ထုတ္ေပးသည့္ မွတ္ပံုတင္သက္ေသခံ ကဒ္ျပားသာျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
၎ေနာက္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုသားအျဖစ္ (ေရြးခ်ယ္ေရး) အက္ဥပေဒ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒ အမွတ္ – ၂၆ ကို (၃.၈.၁၉၄၈) ရက္တြင္ ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။ ယင္းဥပေဒ မတိုင္မီအခ်ိန္ထိ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္အက္ဥပေဒႏွင့္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ နည္းဥပေဒတို႔အရ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ သက္ေသခံကဒ္ျပားကို မည္သူ႔ကုိမွ် ထုတ္ေပးျခင္း မရွိေသး၍ ႏုိင္ငံျခားသားမွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္သူမ်ားမွအပ က်န္ႏုိင္ငံသားမ်ား မည္သည့္ လက္မွတ္မွ် ကိုင္ေဆာင္ခြင့္မရွိေသးေၾကာင္း ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ (၃-ေခါက္ခ်ိဳး) ကို ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ခန္႔ကမွ ထုတ္ေပးသည္ဟု သိရပါသည္။ မွတ္ပံုတင္မရမီေသဆံုးသူမ်ား၏ အေထာက္အထားကို တင္ျပႏုိင္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ေသဆံုးသည့္အခါ သက္ဆိုင္ရာသို႔ အပ္လိုက္ရသူမ်ား၏ အေထာက္အထားကိုလည္း တင္ျပႏုိင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသား အျဖစ္ (ေရြးခ်ယ္ေရး) အက္ဥပေဒမွာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၁(ဃ) အရ အရည္အခ်င္းျပည့္သူတို႔အား ျမန္မာႏိုင္ငံသား အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးရန္ ျပဌာန္းျခင္းျဖစ္ သျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ- ၁၁ (က) (ခ) (ဂ) အရ ႏုိင္ငံသား ခံယူလိုေသာ ႏိုင္ငံသား မျဖစ္ေသးသူမ်ားအား ႏုိင္ငံသားေလွ်ာက္ထား ခြင့္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုသား လက္မွတ္ (UCC) ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူသည္ ယင္းဥပေဒ ပုဒ္မခြဲ (က) (ခ)(ဂ)(ဃ) (င) ႏွင့္ညီညြတ္လွ်င္ ႏုိင္ငံသား လက္မွတ္ရလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားႏုိင္သျဖင့္ ၁၉၄၇- ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ- ၁၁ (က) (ခ) (ဂ) အရ ႏုိင္ငံသား အရည္အခ်င္း ရွိၿပီးသူမ်ား ေလွ်ာက္ထားရန္ပင္ မလိုေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသား အျဖစ္ (ေရြးခ်ယ္ေရး) အက္ဥပေဒမွာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ- ၁၁ (ဃ) အရ အရည္အခ်င္းျပည့္သူတို႔အား ျမန္မာႏုိင္ငံသား အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးရန္ျပဌာန္းျခင္းျဖစ္ သျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၁ (က)(ခ)(ဂ) အရ ႏုိင္ငံသားခံယူလိုေသာ ႏိုင္ငံသာ းမျဖစ္ေသးသူမ်ားအား ႏုိင္ငံသားေလွ်ာက္ထားခြင့္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုသားလတ္မွတ္ (UCC) ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူသည္ ယင္းဥပေဒပုဒ္မခြဲ (က)(ခ)(ဂ)(ဃ)(င)ႏွင့္ ညီညြတ္လွ်င္ ႏုိင္ငံသား လက္မွတ္ရလိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားႏုိင္သျဖင့္ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၁ (က)(ခ)(ဂ) အရ ႏုိင္ငံသား အရည္အခ်င္း ရွိၿပီးသူမ်ား ေလွ်ာက္ထားရန္ပင္ မလိုေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
ထိုသုိ႔ေလွ်ာက္ထားခြင့္ရွိသူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားေရြးခ်ယ္ေရ းဥပေဒပုဒ္မ-၈၊ ပုဒ္မခြဲ(၃) အရထင္ရွားပါသည္။ ပုဒ္မခြဲ(၃) တြင္ေလွ်ာက္ထားသူသည္ ႏုိင္ငံျခားသား အျဖစ္ကို စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္၏ေက်းဇူး သစၥာကို ေစာင့္သိရုိေသမည္ျဖစ္ေၾကာင္း က်မ္းက်ိန္ သစၥာျပဳရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားခ်က ္အရ သိသာထင္ရွားပါသည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒ(၁၉၄၈-ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒ အမွတ္- ၆၆) ကို (၄.၄.၁၉၄၈) ရက္တြင္ ျပဌာန္းခဲ့ပါသည္။ ယင္းအက္ဥပေဒပုဒ္မ-၃(၁) အရ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ- ၁၁ (က) အလို႔ဌာ တိုင္းရင္းသား တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးဆိုသည္မွာ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ျမန္မႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၃ (၁) တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ လူမ်ိဳးအမည္မ်ား အျပင္ ၁၈၂၃-ခုႏွစ္မတိုင္မီ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပါဝင္ေသာနယ္ေျမတစ္ခုခု၌ မိမိတို႔၏ ပင္ရင္းတိုင္ျပည္အျဖစ္ အေျခစိုက္ေနထိုင္ခ့ဲေသာ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားသည္လည္း “ျမန္မာႏုိင္ငံ တိုင္းရင္းသား” ျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္ေထာင္စ ုနယ္ေျမဆိုသည္မွာလည္း ယခုတည္ရွိေသာ နယ္ေျမမဟုတ္ဘဲ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၁(က)(ခ)(ဂ) ပါ နယ္ေျမမ်ားကို ရည္ညႊန္းေၾကာင္းလည္း ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၂ (က) အရျမင္သာပါသည္။ ထိုနယ္ေျမဆိုသည္မွာ ျဗိတိသွ်ဘုရင ္မင္းျမတ္၏ အာဏပ်ံ႕ႏွံ႔ရာနယ္ေျမ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ ္လြတ္လပ္ေရးအက္ဥပေဒပူဒ္မ-၂(၂) တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ နယ္ေျမမ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၂ (က) အရ “ယခင္ကဘုရင္ခံမွ တဆင့္ျဗိတိသွ်ဘုရင္မင္းျမတ္ စီရင္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ နယ္ေျမအားလံုးသည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပါဝင္သည္” ဟုဆိုထ္ားပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၄(၁) အရ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၁(က)(ခ)(ဂ) ပါ ႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏ႏုိင္ငံသားမ်ား အျဖစ္ တည္ရွိေနသည္ဟု ျပဌာန္းခ်က္ အရလည္း ႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈမွာ အလြန္ရွင္းလင္းပါသည္။ ယင္းဥပေဒမ်ားအရ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ခြင့္ပင္ရွိသူမ်ားကို ႏုိင္ငံသားခြဲျခားရန္ မသင့္ေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၂ (က) ပါနယ္ေျမတြင္ ေမြးဖြားခဲ့သူမ်ားသည္ ပုဒ္မ-၁၁(ခ) အရ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ပါဝင္လတၱံေသာ အာဏာ ပိုင္နက္တြင္ေမြးဖြားသူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ပုဒ္မ-၁၁(ဂ) ပါ အာဏာပိုင္နက္တြင္ ေမြးဖြားသူအျဖစ္လည္း အက်ံဴးဝင္ပါသည္။ ပုဒ္မ-၁၁(ဃ) အရ အဆုိပါ အာဏာျပန္႔ရာနယ္ေျမတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ယင္းအေျခခံဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔ရက္ မတိုင္မီ သို႔မဟုတ္ ၁-၁-၁၉၄၂ ရက္မတိုင္မီ (၁၀) ႏွစ္အတြင္း အနည္းဆံုး ၈-ႏွစ္ ထို အာဏာပိုင္နက္အတြင္း ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ထာဝရေနထိုင္ရန္ၾကံရြယ္၍ ႏုိင္ငံသား အျဖစ္ေရြးခ်ယ္သူတိုင္းသည္လည္း ႏုိင္ငံသားျဖစ္ပါသည္။
၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၄(၂)အရ၊ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ပါဝင္ေသာ နယ္ေျမတစ္ခုတြင္ အနည္းဆံုး ဘိုးဘြားအားလံုး လက္ထက္မွစ၍ မိမိတို႔၏ပင္ရင္း တိုင္းျပည္ အျဖစ္ျဖင့္ မိ်ဳးဆက္မျပတ္ ထာဝစဥ္ အေျခစိုက္ေနထိုင္ခဲ့သည့္ အျပင္ မိမိ၏မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ တကြ မိမိကိုယ္တိုင္ ထိုနယ္ေျမ တစ္ခုခုတြင္ ေမြးဖြားသူျဖစ္လွ်င္ ထိုသူအား ျမန္မာႏုိင္ငံသားဟု မွတ္ယူရမည္ဟု ျပဌာန္းခ်က္အရ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမ တစ္ခုခုတြင္ အဘိုး၊အဘြားတို႔သည္ ပင္ရင္းတိုင္ျပည္အျဖစ္ မ်ိဳးဆက္မျပတ္ထာဝစဥ္ အေျခစိုက္ေနထိုင္လာ ခ့ဲသည့္ အျပင္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ ထိုနယ္ေျမတစ္ခုခုတြင္ ေမြးဖြားခဲ့လွ်င္ ႏုိင္ငံသားပင္ စီစစ္ရန္ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘဲ ယင္းဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ အရ ျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္ၿပီးသူမ်ားသည္ ယခုလည္း ႏုိင္ငံသားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနပါသည္။
ထို႔ျပင ္၁၉၄၈ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၅ (က)(ခ)(ဂ) တို႔အရ ေမြးဖြားသူမ်ားသည္လည္း ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံသား ဥပေဒ မျပဌာန္းမီက ႏုိင္ငံသားျဖစ္ၿပီး သူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၅ (က) အရ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ အာဏာတည္ၿပီးမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသား မိဘ တစ္ပါးပါးမွ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေမြးဖြားသူသည္လည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၄၆၌ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီးသူမ်ား အားလံုး ႏုိင္ငံသားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပဌာန္းခ်က္ အရ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံသား ဥပေဒ မျပဌာန္းမီက အထက္ေဖာ္ျပပါ ဥပေဒမ်ား အရ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ၿပီးသူမ်ားအား ႏုိင္ငံသားစီစစ္ရန္ပင္ မလိုေတာ့ဘဲ ႏုိင္ငံသားျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူရပါမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသူမ်ားႏွင ့္မိဘႏွစ္ပါးအား ၁၉၈၂-ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံသား ဥပေဒျဖင့္ စီစစ္ရန္ မလိုေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒပုဒ္မ-၁၀ (င) အရ၊ ေမြးဖြားစဥ္က ႏုိင္ငံသား မျဖစ္ေသးေသာ မိဘ တစ္ပါးပါးမွျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ပါးလံုးမွျဖစ္ေစ ေမြးဖြားသည့္ႏုိင္ငံသားသည္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တင္ေျမွာက္ခံ ပိုင္ခြင့္မရွိေစရဟူသည့္ ျပဌာန္းခ်က္သည္ ဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနပါသည္။ အတိအလင္းႏုိင္ငံျခားသားျဖစ္ေသာ မိဘမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ေစသင့္ပါသည္။ ပုဒ္မ-၈ (က)(ခ)(ဂ) ပါ အရည္အခ်င္းႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ အမ်ိဳးသား၊အမ်ိဳးသမီးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ခံပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဆိုသည့္ ျပဌာန္းခ်က္ အရ (၂၀၀၈-ခုႏွစ္) ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ မျပဌာန္းမီကလည္းေကာင္း၊ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံသားဥပေဒ မျပဌာန္းမီကလည္းေကာင္း၊ ယင္းဥပေဒအရ ၁၉၈၉၊ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ခန္႔က ႏုိင္ငံသားစီစစ္ျခင္ းမျပဳမီ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကေသာ အမ်ိဳးသာ းမွတ္ပံုတင္ သက္ေသခံကဒ္ျပား ကိုင္ေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားသည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ မေပၚေသးခင္က ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကေသာ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားခဲ့သည့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားစြာလည္း ရွိပါသည္။ အဆိုပါ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားအား ေရြးခ်ယ္ခံ ပိုင္ခြင့္ျပဳသည္ဆိုလွ်င္ အလားတူအျခားလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားလည္း ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ခံ ပိုင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း ျမင္သာပါသည္။
သာဓကအားျဖင့္ ယခုက်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကာလ (၂၀၁၅) ခုႏွစ္တြင္ အသက္(၇၀) ခန္႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တစ္ဦးအား ၎၏မိဘႏွစ္ပါးက ၎အား (၁၉၄၅) ခုႏွစ္ခန္႔က ေမြးဖြားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ၎ကိုေမြးဖြားၿပီးေနာက္ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္ သက္ေသခံ လက္မွတ္ ထုတ္ေပးျခင္းမတိုင္မီ ၎မိဘႏွစ္ပါးစလံုး ကြယ္လြန္ခဲ့လွ်င္ မည္သည့္ အေထာက္အထားမွ် ရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အဆိုပါကုိယ္စားလွယ္ေလာင္း၏ မိဘႏွစ္ပါး၏ မိဘမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဘိုးဘြားမ်ားမွာ ပို၍ပင္ အေထာက္အထားရွိရန္ အေၾကာင္းရွိမည္ မဟုတ္ပါ။
ထို႔ေၾကာင့္၁၉၄၇၊ ၁၉၇၄၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမ်ားအရ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အတြင္း ေနထိုင္သူမ်ား မွတ္ပံုတင္ေရး အက္ဥပေဒႏွင့္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ နည္းဥပေဒအရ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီးေသာ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားသူသည္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ယူႏုိင္သည္ျဖစ္ရာ၊ ၎အားေမြးဖြားစဥ္က မိဘႏွစ္ပါးသည္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီးသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေနပါ သျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း အျဖစ္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ခံပိုင္ခြင့္ရွိၿပီး ၊ပုဒ္မ-၈ (ခ) ႏွင့္ ညီညြတ္ပါသည္။ ပုဒ္မ-၁၀ (ခ) ႏွင့္ ျငိစြန္းျခင္းမရွိေသာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကို ေမြးဖြားစဥ္က မိဘႏွစ္ပါးႏိုင္ငံသားျဖစ္ရမည္ဆိုသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္သည္ ယခင္တည္ရွိခဲ့ၿပီးေသာ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ဝိေရာဓ ိမျဖစ္ေစရန္ႏွင့္ ယင္းဥပေဒမ်ားအရ ရရွိၿပီးျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးမ်ား မဆံုးရႈံးေစသင့္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။