ေ႐ႊဘုိဘာမထီခင္ေအာင္
အေပ်ာ္တမ္းလက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲတြင္ ကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲသည္ အျမင့္ဆုံးျဖစ္ခ့ဲသည္။ ထုိထုိေသာကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲသုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တုိင္းရင္းသားလက္ေ၀ွ႔ သူရဲေကာင္း(၁၈)ဦးတက္ေရာက္ကာ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏုိင္လုခ့ဲၾကသည္။
၁၉၄၈-ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လတြင္ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕တြင္ (14)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ ဗုိလ္လုပြဲႀကီး က်င္းပရာ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ႏွစ္ဦး ႏုိင္ငံကုိယ္စားျပဳ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲ ထုိးသတ္ခြင့္ ရ႐ွိခ့ဲၾကသည္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ အမ်ဳိးသား အထက္တန္းေက်ာင္းသားေဟာင္း မ်ဳိးသန္႔(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)သည္ ပထမ ညတြင္ နာမည္ေက်ာ္၀ါရင့္ လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ ကေနဒါႏိုင္ငံမွ ဂ်ဳိအူလက္ဆန္ဒုိလူအား အမွတ္ျဖင့္ အျပတ္ အသတ္အႏုိင္ထုိးလုိက္ႏိုင္သည္။ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ေပါင္ း (၃၀၀)ေက်ာ္း ထုိးခ့ဲဖူးသူ ကေနဒါႏုိင္ငံသားအား ျပည္ပ လက္ေ၀ွ႔ပြဲတစ္ခါမွ မထုိးဖူးသူမ်ဳိးသန္႔က အျပတ္အႏုိင္ရလုိက္သျဖင့္ ျမန္မာ့ သတၱိကုိ ကမၻာက သိ႐ွိ သြားခ့ဲသည္။
ကရင္ျပည္နယ္မွ ဘားအံသားႀကီးေစာဟာဒီ(ဘင္တန္၀ိတန္း)သည္ သီဟုိဠ္ ခ်န္ပီယံပီ ပရဲယားကုိ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။
၁၉၅၂-ခုႏွစ္က (၁၅)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ဖင္လန္ႏုိင္ငံ၊ ဟယ္လ္ဆင္ကီ ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခ့ဲရာ စံလွ(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)၊ က်ားဘညိမ္း(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း)၊ ဟယ္ဆယ္ေသာ္မဆင္ (ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ သၾကားမဂ်စ္ (လုိက္၀ဲလ္တာ၀ိတ္တန္း) တုိ႔သြားေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲသည္။
သၾကားမဂ်စ္
ေ႐ႊမန္းသား က်ားဘညိမ္းႏွင့္ သၾကားမဂ်စ္ အညစ္ခံရသျဖင့္ (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲရသည္။ က်ားဘညိမ္းႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရသူမွာ ပုိလန္ႏိုင္ငံမွ နာမည္ႀကီး လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ လီဇက္ဒ႐ုိဂုိ(စ္)ျဖစ္သည္။ မဂ်စ္၏ ယွဥ္ၿပိဳင္ဘက္မွာ အိမ္႐ွင္ဖင္လန္ႏုိင္ငံသား အီးမက္လင္းနစ္ျဖစ္သည္။ ဟယ္ဆယ္ေသာ္မဆင္က ဖိလစ္ပုိင္ ႏိုင္ငံမွ ေအ-အဆြန္ကြန္အား ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲသည္။ မႏၱေလးမွ ဗဟုိအမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းသား စံလွ ၀ိတ္တန္းတက္သြား၍ တစ္ပြဲမွ မထုိးခ့ဲရပါ။ အညစ္ခံလုိက္ရသူ နာမည္ေက်ာ္ က်ားဘညိမ္းသည္လည္း မႏၱေလးဗဟုိ အမ်ဳိးသား အထက္တန္းေက်ာင္းသားေဟာင္းျဖစ္ပါသည္။
ရဲေဆြ
၁၉၅၆-ခုႏွစ္က (၁၆)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ၾသစေတးလ်ႏုိင္ငံ၊ မဲလ္ဘုန္းၿမိဳ႕၌ က်င္းပခ့ဲသည္။ ရဲေဆြ (ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ ရဲခ်စ္(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း)၊ သိန္းျမင့္(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)၊ တီေအာင္(လုိက္၀ဲလ္တာ၀ိတ္တန္း) တုိ႔ေလးဦးသြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရာ၀ယ္ အားလုံး႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲၾကသည္။ မႏၱေလးသား ရဲေဆြ၏ ထုိးဖက္က ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံခ်န္ပီယံ (ေဂ်ာ္နီကဒ္၀ဲလ္)၊ ၎သည္ ၁၉၅၈-ခုႏွစ္တြင္ ကမၻာ့ ေၾကးစားဘင္တန္၀ိတ္တန္းခ်န္ပီယံျဖစ္သြား၏။
မႏၱေလးသား ရဲခ်စ္က ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသားကာတာမုိတုိအား ႐ႈံးနိမ့္၏။ သိန္းျမင့္အား အႏုိင္ထုိးသြားခ့ဲသူ ဘရာဇီးလ္ႏုိင္ငံသားေဂ်ာ္ဖရီသည္ ကမၻာ့ ဖယ္သာ ၀ိတ္တန္းေၾကးစား သရဖူ ဆြတ္ခူးသြားႏိုင္ခ့ဲသည္။ ကဒ္၀ဲလ္ ႏွင့္ ေဂ်ာ္ဖရီသည္ ကမၻာ့အုိလံပစ္ ခ်န္ပီယံဘြဲ႕ရယူၿပီးမွ ကမၻာ့ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔သုိ႔ ကူးေျပာင္းကာ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။
၀ဲလ္တာ၀ိတ္တန္းမွ တီေအာင္သည္ ပုိလန္ခ်န္ပီယံ“ဇင့္”ကုိ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲသည္။ “ဇင့္”သည္ ကမၻာ့ ခ်န္ပီယံျဖစ္သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ရဲေဆြ၊ သိန္းျမင့္၊ တီေအာင္တုိ႔သည္ ကမၻာ့အဆင့္မီၾကေၾကာင္းကုိ သူတုိ႔၏ ထုိးသတ္ဖက္ေတြက သက္ေသျပသည္။
၁၉၆၀-ျပည့္ႏွစ္တြင္ (၁၇)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ ဗုိလ္လုပြဲကုိ အီတလီႏိုင္ငံ၊ ေရာမၿမိဳ႕ ၌ က်င္းပခ့ဲရာ ျမန္မာ့လက္ေ႐ြးစင္လွၫြန္႔(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ သိန္းျမင့္(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)ႏွင့္ မႏၱေလး အမ်ဳိးသား အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေလး သန္းထြန္း(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း)တုိ႔သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲၾကသည္။
လွၫြန္႔သည္ ပထမညတြင္ နာမည္ေက်ာ္၀ါရင့္လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ဗီေကရာဂြန္(ပုိလန္)အား အမွတ္ အျပတ္အသတ္ျဖင့္ အႏိုင္ရသည္။ အလြန္ပင္ပညာသားပါပါႏွင့္ထုိးသတ္သြား၍ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ၾကည့္ ပရိသတ္မ်ားက လွၫြန္႔အား တစ္ခဲနက္အားေပးခ့ဲၾကသည္။ လွၫြန္႔သည္ ဒုတိယည၀ယ္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ ဘာဘဲယားအား (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲရသည္။
သိန္းျမင့္သည္လည္း လွၫြန္႔က့ဲသုိ႔ ပညာသားပါပါႏွင့္ ထုိးသတ္ကာ လူဇင္ဘတ္ႏိုင္ငံသား စီးရစ္(ဇ္) အား အႏုိင္ထုိးသတ္ခ့ဲသည္။ တစ္႐ုံလုံး ဟိန္းဟည္းစြာ အားေပးခ့ဲၾကသည္။ ဒုတိယညမွာ သိန္းျမင့္သည္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံသား မုိဟာမက္နာဇီးကုိ အမွတ္ျဖင့္ အျပတ္ အႏိုင္ယူလုိက္ျပန္သည္။ ေရာမညေနခင္းသတင္း စာက “ျမန္မာလွၫြန္႔ႏွင့္ သိန္းျမင့္ ကမၻာ့အဆင့္မီျခင္း”ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ သတင္းပါလာသည္။ သိန္းျမင့္သည္ တတိယညပြဲစဥ္၍ ဆုိဗီယက္႐ု႐ွႏိုင္ငံသားႏွင့္ ဥေရာပတုိက္ခ်န္ပီယံ နီကုိေလႏွင့္ ထုိးရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒူးဒဏ္ရာေဟာင္းျပန္ေပၚလာသျဖင့္ ဆရာ၀န္က ထုိးခြင့္ မျပဳေတာ့ေခ်။ ေဆးက်သျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ရ ေခ်ေတာ့သည္။
ေ႐ႊမန္းသားသန္းထြန္း(၁၇)ႏွစ္သည္ သူ႔သတ္ဖက္ နီဂ႐ုိး ကပၸလီဒဗလ်ဴေမရာ(ေတာင္အာဖရိက)ကုိ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ရဲရဲ၀့ံ၀့ံ ရင္ဆုိင္ ယွဥ္ၿပိဳင္၍ သုံးခ်ီစလုံးေနာက္ တစ္လက္မ,မဆုတ္တမ္း ယွဥ္သတ္ရာ ပရိသတ္ မ်ားက ထုိင္ၾကည့္၍ အားမရသျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္၍ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲတစ္ခဲနက ၏္ အားေပးခ့ဲသည္။ သန္းထြန္း ၏ သတၱိႏွင့္ ခံႏုိင္ရည္႐ွိမႈကုိ ကမၻာ့ပရိသတ္က အသိအမွတ္ျပဳခ့ဲၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သန္းထြန္း(ျမန္မာ) သည္ (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲရသည္။ (မင္းထုိးတား ေၾကးစားဆန္တယ္၊ ကမၻာ့ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔ထုိးရင္ မင္းကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္လာႏိုင္တယ္၊ ငါ့ႏုိင္ငံကုိ လုိက္ခ့ဲမလား၊ ငါကမၻာ့ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ ဟုိဂင္းကစ္ဘာေဆးပဲ)ဟု သန္းထြန္းေလးအား ကမၻာ့ေၾကးစား ခ်န္ပီယံကပင္ လာေရာက္ ကမ္းလွမ္းခ့ဲသည္။
၁၉၆၄-ခုႏွစ္က (၁၈)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ တုိက်ဳိၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပရာ ျမန္မာ့ လက္ေ႐ြးစင္ လက္ေ၀ွ႔သမား သုံးဦးျဖစ္ေသာ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါး(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ သိန္းျမင့္ လ(ဘင္တန္၀ိတ္)၊ တင္ထြန္း(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း) တုိ႔အား ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါးသည္ ဆုိဗီယက္႐ု႐ွား ႏုိင္ငံက ဥေရာပခ်န္ပီယံ ဆာလုိကင္ႏွင့္ ထုိးသတ္ရာ ဖက္သည္ဟု မတရားအေၾကာင္းျပ၍ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါးအား ထုတ္ပယ္ခ့ဲသည္။ ျပႆနာတက္၍ ႀကိဳး၀ုိင္းဒုိင္သည္ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ေလွ်ာက္လုံး ဒုိင္လုပ္ခြင့္ မရေတာ့ေခ်။
သိန္းျမင့္သည္ ဂါနာႏိုင္ငံမွ နီဂ႐ုိးကပၸလီစီအာရ္ေမေကအား ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲသည္။
တင္ထြန္း၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမန္မာ့လက္စြမ္းကုိ လက္ဖ်ားခါယူရေတာ့သည္။ တင္ထြန္း (ျမန္မာ)၏ လက္ရည္သည္ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ဂ်ပန္သတင္းစာက ေရးသားခ့ဲသည္။ တင္ထြန္းက ဥေရာပဖယ္သာ၀ိတ္တန္း ခ်န္ပီယံနာမည္ေက်ာ္ေရာ္နယ္ စမစ္သ္(ၿဗိတိန္)အား ပထမအခ်ီ-တစ္မိနစ္ ေလးစကၠန္႔အတြင္း ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ အလဲထုိးအႏိုင္ယူလုိက္သည္။ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ၾကည့္ပရိသတ္ အားလုံး အ့ံၾသ ကုန္ႏုိင္ဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။ ေနာက္ရက္ ဂ်ပန္ သတင္းစာေက်ာဖုံးတြင္ “ၿဗိတိန္ ယူနီယံဂ်က္အလံကုိ ျမန္မာတင္ထြန္းက ဆြဲခ်လုိက္ၿပီ”ဟူေသာေခါင္းစည္း(၆)လိုင္း စာလုံးမည္းျဖင့္ ေဖာ္ျပ ထားေတာ့သည္။ ျမန္မာ တင္ထြန္း၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း အၾကားတြင္ အဂၤလိပ္မ်က္ႏွာျဖဴ ေရာ္နယ္စမစ္သ္ ဒူးေထာက္လဲေနသည့္ပုံ၊ သူ႔ရင္ဘတ္တြင္ ယူနီယံဂ်က္အလံႀကီးႏွင့္။
တင္ထြန္းသည္ ဒုတိယညတြင္ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံမွ အန္ေထာ္နီအင္ေဒ့(႐ွ္)ႏွင့္ထုိးသတ္ရာ တင္ထြန္းက (၄မွတ္-၁မွတ္) အမွတ္ျပတ္ျဖင့္ အႏုိင္ရျပန္သည္။ တတိယည၀ယ္ တင္ထြန္းသည္ အေနာက္ ဂ်ာမနီမွ အိတ္ဇကုႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္ရာ (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ကပ္၍ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။ အသည္းနာစရာ ေကာင္းသည္။ တင္ထြန္းခမ်ာ ငုိလ်က္ ႀကိဳး၀ုိင္းေပၚမွ ဆင္းလာ႐ွာသည္။
၁၉၆၈-ခုႏွစ္တြင္ (၁၉)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ မကၠဆီကုိႏိုင္ငံ၊ မကၠဆီကုိစီးတီး ၿမိဳ႕၌ က်င္းပသည္။ သက္ေလးဦး (ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)ႏွင့္ တင္ထြန္း(ဖလိုင္း၀ိတ္တန္း)တို႔ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ခ့ဲသည္။ သက္ေလးဦးက ေကဗားနီးယား (သီရိလကၤာ)ကုိ အမွတ္ျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ၿပီး တင္ထြန္းက က်ဴးဘားႏိုင္ငံမွ လာဇုံစတီးအား ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲသည္။ တင္ထြန္းႏုိင္ေနရာမွ အ၀င္မွား၍ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။
ဝင္းေမာင္ (ဘယ္) နွင့္ Orlando marotinize -ယာ(က်ဴးဘား- ခ်န္ပီယံျဖစ္ကာ ေရႊတံဆိပ္ ရသြားသူ) ယွဥ္ျပိဳင္ထိုးသတ္ေနစဥ္
၁၉၇၂-ခုႏွစ္က အႀကိမ္(၂၀)ေျမာက္ ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ၊ ျမဴးနစ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပခ့ဲသည္။ ျမန္မာ့ လက္ေ႐ြးစင္ေဒၚလာ(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)ႏွင့္ ၀င္းေမာင္(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)တုိ႔ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲသည္။
ခ်င္း တုိင္းရင္းသားေဒၚလာသည္ ဆုိဗီယက္႐ု႐ွားႏုိင္ငံမွ ဘင့္စကီးႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲရရာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲရရာ ပထမအခ်ီႏွင့္ ဒုတိယအခ်ီမွာ အသာစီးႏွင့္ထုိးႏိုင္၏။ တတိယအခ်ီ၌ ဘင့္စကီးက ေဒၚလာအား ဒုိင္ပြဲရပ္ျဖင့္ အႏုိင္ယူသြားေတာ့သည္။ ၀င္းေမာင္က က်ဴးဘားႏိုင္ငံ၏ ၀ါရင့္ လက္သီး႐ွင္အုိလင္းဒုိမာတီနက္ဇ္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည္။
၀င္းေမာင္က အုိလင္းဒုိ မာတီနက္ဇ္အား ႏွစ္ႀကိမ္ လဲက်ေအာင္ ထုိးႏုိင္ခ့ဲေသာ္လည္း (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ကပ္၍ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။ ထုိက်ဴးဘားလက္ေ၀ွ႔ သမားသည္ ကမၻာ့ဘင္တန္၀ိတ္တန္းေ႐ႊ တံဆိပ္ရသြားသည္။ ၀င္းေမာင္(ျမန္မာ)အား ဂ်ာမန္လူမ်ဳိးကမၻာ့ ဟဲဗီး၀ိတ္ခ်န္ပီယံေဟာင္း(၁၉၃၀-၃၂)မက္႐ွမဲလင္းက “ေဟ့ ကေလး၊ မင္းႏုိင္တ့ဲပြဲကြ၊ ဒုိင္ေတြအၾကည့္ မွားတာပါ၊ ဆက္ႀကိဳးစားပါ၊ မင္းလက္ရည္က ကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္မယ့္လက္ရည္ပါ”ဟု အားေပးစကား ေျပာၾကားခ့ဲသည္။ မက္႐ွမဲလင္း(Max.Schmeling) သည္ ၁၉၆၃-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၁၉)ရက္က ကမၻာေက်ာ္အေမရိကန္ နီဂ႐ုိး လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ “ဂ်ဳိးလူး၀စ္” ကုိ (၁၂)ခ်ီတြင္ ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ ႏုိင္ခ့ဲဖူးသည္။
၁၉၄၈-ခုႏွစ္က (၂၃)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲႀကီးကုိ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္ စု၊ ကယ္လီဖုိးနီးယားျပည္နယ္၊ ေလာ့စ္အိန္ ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပခ့ဲရာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေဇာ္လတ္ (လုိက္၀ိတ္တန္း) တစ္ဦးတည္းကုိသာ ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။ ေဇာ္လတ္(ကခ်င္တုိင္းရင္းသား)သည္ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားႏုိင္ငံမွ အသားမည္းကပၸလီ“ခရစ္တုိဖာေအာ့ဆုိင္း”အား အမွတ္ျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။
ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲသို႔ ျမန္မာ့လက္ေ႐ြးစင္(၁၈)ဦးယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ သိန္းျမင့္(ႏွစ္ပြဲ)၊ တင္ထြန္း(ႏွစ္ပြဲ)၊ မ်ဳိးသန္႔(တစ္ပြဲ)၊ လွၫြန္႔(တစ္ပြဲ)၊ စုစုေပါင္းေျခာက္ပြဲအႏုိင္ရခ့ဲသည္။
ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ႀကိဳး၀ုိင္းလက္ေ႐ြးစင္အျဖစ္ သိန္းျမင့္သုံးႀကိမ္၊ တင္ထြန္းႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တုိင္ အေ႐ြးခံခ့ဲရသည္။
ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါး၊ သက္ဦးေလး၊ ရဲေဆြ၊ သိန္းျမင့္ႏွင့္ ၀င္းေမာင္တုိ႔ငါးဦးသက္႐ွိထင္႐ွား ႐ွိေနပါသည္။
ေ႐ႊဘုိဘာမထီခင္ေအာင္
၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ေမလ က ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ “မႏၱေလး အႏွစ္ ၁၅၀ ျပည့္ မဂၢဇင္း” မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
