News @ M-Media

Tag: NyiTwe

  • လူေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ‘ျပာ’ မ်ား သမိုင္းလွပါေစ

    လူေယာင္ေဆာင္ထားေသာ ‘ျပာ’ မ်ား သမိုင္းလွပါေစ

    ဇန္နဝါရီ ၁၄ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ညီေသြးေရးသည္။
    11
    စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေတာ္မွာ ဓားတစ္စင္းဟာ အစိုးရျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ဓားကိုင္တဲ့လက္ဟာ ျပည္သူလူထုပဲျဖစ္ရမယ္။ သို႔မွသာ ဒီဓားကို အသံုးခ်ျပီး ျပည္သူေတြကို အလို႐ွိတဲ့ဘဝ၊ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ လူေနမႈစနစ္ကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ဘဲ ဓားကိုင္တဲ့လက္ေတြဟာ အစိုးရမင္းမ်ားျဖစ္ေနခဲ့ျပီ။ မလိုအပ္ပဲနဲ႔ အဲဒီဓားကို သူတို႔ခုတ္ခ်င္ေနတဲ့ေနရာမွာ စည္းမ႐ွိကမ္းမ႐ွိ ခုတ္ထစ္ေနမယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝဟာ အသြားေတြတံုး၊ တြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးသံုး စားမရတဲ့ဓားဘဝ ေရာက္ ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဓားကုိင္တဲ့လက္ေတြဟာ အစိုးရလား ျပည္သူလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာမလိုေတာ့ေအာင္ ကြဲျပားျခားနားသိသာထင္႐ွားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။

    အခုဓားကိုင္ေသာ လက္ ပုစာၦမ်ားကို တင္ျပပါေတာ့မယ္။ မ်က္စိေသာတဆင္ၾကပါေတာ့ခင္ဗ်ာ။

    စစ္သားၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္မွန္းသည္ဆိုတဲ့ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာအစုက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အခန္႔သား၊ တိုင္းျပည္ဟာ စိုးရိမ္ေသာကဗ်ာ ပါဒေတြနဲ႔ ျပည္သူဟာ ဓားကိုင္တဲ့လက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ဟာ ျပားျပားဝပ္လို႔ လယ္သမားေတာင္သူဟာ ေထာင္ ထမင္းေထာင္ ဟင္းစားလို႔ ျပည္သူဟာ ဓားကိုင္တဲ့ လက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ခေမာက္ ကေလးေတြေဆာင္းလို႔၊ ဂ်ပ္ဆင္ေအာက္မွာ အသံေတြျပာလို႔ ျပည္သူဟာ ဓားကိုင္တဲ့ လက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကိုပါၾကီးဟာ ရင္ေဟာင္းေလာင္းပြင့္လို႔ ပဋာစာရီ မသႏာၱဟာ မ်က္ရည္ေခ်ာင္းျဖစ္လို႔ ျပည္သူဟာ ဓားကိုင္တဲ့ လက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မင္းကတိ မတည္ဝန္ကဆိုခဲ့တဲ့ စကားမျမဲ၊ ထြက္ျပီးသား ဆင္စြယ္ျပန္ဝင္ရ႐ွာျပီ ျပည္သူဟာ ဓားကိုင္တဲ့ လက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

    ေနာက္ထပ္ ကိုပါႀကီးေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိေနေသးေပမယ့္ ကိုပါႀကီးအျဖစ္ေတြ ထပ္ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ အာဇာနည္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အမ်ားၾကီးက်န္ေနေသးေပမယ့္ ဒုတိယမၼိ ဘုန္းေမာ္ေတြ၊ ဒုတိကမၼိ ဝင္းေမာ္ဦးေတြ အပူလံုးၾကြ ယူၾကံဳးမဝတဲ့ ဘဝေတြ လြန္ပါေစေတာ့။ ေနာက္ထပ္ျပည္သူေတြ အမ်ားၾကီးက်န္ေနေသးေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ၈၈ ေတြ၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေတြ၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဒီပဲယင္းေတြကုန္ပါေစေတာ့။ အမႈမွန္ေပၚေပါက္ေအာင္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ လူထုကိုခ်ျပတဲ့ေနရာမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြဟာ ေနာက္ထပ္မ်က္ႏွာ မငယ္ရပါေစနဲ႔ေတာ့။

    “ကၽြန္မတို႔လုပ္စရာ႐ွိတာကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ျပည္သူလည္း မနာေအာင္ ကၽြန္မတို႔တိုင္းျပည္ကိုလည္း သိကၡာမက်ေအာင္ လုပ္သြားပါမယ္ လို႔ ေျပာလိုပါတယ္။” ဒါကျပည္သူ႔ အခ်စ္ေတာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကားပါ။ အဲဒီအတိုင္း တစ္ကယ္ျဖစ္လာ ခဲ့လွ်င္ေတာ့ အတိုင္းအထက္ အလြန္တံခြန္နဲ႔ ကုကၠားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ကယ္ျဖစ္ေနတာကေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ နာရုံမက၊ ျပာႏွမ္းေနတဲ့သူ၊ အသက္ထြက္တဲ့သူ၊ ဘဝပ်က္တဲ့သူ၊ သိုက္ျမံဳစြန္႔ရတဲ့သူေတြ မ်ားခဲ့ရပါျပီ။ တိုင္းျပည္ကုိ သိကၡာမက်ေအာင္ဆိုတဲ့ စကားကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ ရန္မွာေတာ့ အခ်ိဳ႕မ်က္ရည္ေတြကို ဥေပကၡာျပဳရပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိဳ႕မတရားမႈေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ ရပါလိမ့္မယ္။ အျပီးျပတ္ေသးတဲ့ အမႈတြဲေတြထဲက ဥဒါန္းမေက်ဆိုတာေတြကို အျပီးတိုင္ေျမျမွပ္ ပစ္ရပါလိမ့္မယ္။ အခက္ခဲဆံုးအပိုင္းေတြကို ၁၀၀% ရင္ဆိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီအေျခအေနမွာျပည္သူ လူထုအေနႏွင့္ ႏွစ္ခုပဲေ႐ြးစရာ ႐ွိပါတယ္။ တစ္ခုက ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္ႏုိင္တဲ့သူျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ေနာက္လိုက္ေကာင္းျဖစ္ ဒီႏွစ္ခုပဲ ႐ွိပါေတာ့တယ္။ အရည္အခ်င္း ႐ွိေအာင္လုပ္ (သုိ႔) အရည္အခ်င္း ႐ွိသူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္။ ကိုမင္းကုိႏိုင္က ကိုပါႀကီးကိစၥ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ အေရးယူဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရင္ ေနာင္ရာဂဏန္း၊ ေထာင္ေသာင္း သိန္းသန္းေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ျပင္ထား ပါလို႔ေျပာခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ အဲဒီအင္အားစုထဲမွာ ပါဝင္နစ္ျမွပ္ လိုက္ဖို႔ပဲ႐ွိပါတယ္။

    တိုင္းျပည္ရဲ႕အႀကီးမားဆံုးအင္အားဆိုတာ စည္းလံုးညီညြတ္ေသာ စိတ္ဝမ္းမကြဲျပားေသာ ျပည္သူလူထုရဲ႕လက္ထဲမွာပဲ ႐ွိပါတယ္။ ျပည္သူ အင္အားစုမ်ားဟာ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ေနမယ္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဝါးအစည္းေျပကိုခ်ိဳးသလို တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း အခ်ိဳးခံရဖို႔ကိန္းပဲ႐ွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အၾကံအစည္ေတြဟာ စေကာေလာက္ မနက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီငါးမွ်ားခ်ိတ္ မျမင္ဘဲ ငါးစာကိုသာျမင္ခဲ့တဲ့ျပည္သူ အခ်ိဳ႕ဟာ သုတ္ကနဲပါသြားခဲ့ရ႐ွာပါတယ္။ အဲဒီရဲ႕သာဓကေတြကေတာ့ ရခုိင္ အေရးအခင္း႐ွိပါတယ္။ မိထၱီလာအေရးအခင္း႐ွိပါတယ္။ မႏၱေလး အေရးအခင္း႐ွိပါတယ္။ ေနက္ထပ္လည္း အလွမ္းမေတာ္လွ်င္ ျပည္သူလူထုဟာ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ပါတဲ့ ငါးစားေတြကို ဟပ္မိသြားႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ အလိုအပ္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သံုးဖို႔ခုခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထက္ေနေအာင္ေသြးေနဖို႔ လိုပါတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ဆိုတာ က်ိန္းေသေရာက္လာမွာပါ။ Plan A, Plan B ေတြနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့တဲ့အခါ Plan C သံုးရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္လာျပီဆိုလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ အားလံုးစည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ရပါလိမ့္မယ္။

    အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမားလာတာ သူ႔အက်ိဳးစီးပြားအမ်ားႀကီးပါတယ္။ IS ေတြကုိ တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းတဲ့ ကိစၥရပ္မွာေတာင္ သူ႔ျပည္သူလူထု ဘ႑ာေငြ ၅.၆ ဘီလီယံကို အေမရိကန္ ကြန္ကရက္က တစ္ဆင့္ေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လာတဲ့ ကိစၥမွာကေတာ့ သူ႔အက်ိဳး ၁၀၀% ေက်ာ္ပါပါတယ္။ အားလံုးကေတာ့ သူတို႔ တြက္ကိန္းနဲ႔ သူတို႔လာတာခ်ည္းပါ။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအေရးက ကိုယ္ေတြမွာပဲ တာဝန္႐ွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ သာမန္လူသား တစ္ဦးပါ။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံအတြက္ တာဝန္ခံစိတ္အျပည့္၊ စြန္႔လႊတ္လိုစိတ္အျပည့္၊ ကိုယ္က်ိဳးမဖက္တဲ့ စိတ္အျပည့္နဲ႔ဆိုေတာ့ သူ႔ေနာက္ကျပည္သူ တစ္ရပ္လံုးက ယံုၾကည္ကိုးစားမႈနဲ႔ မားမားရပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔မလဲ ဘယ္ေလာက္ တာဝန္ခံမလဲ၊ သူ႕ေနာက္မွာရဟန္း႐ွင္လူ အမ်ားျပည္သူ အားလံုးက ဝန္းရံၾကတာ မဆန္းပါဘူး။

    ျပည္သူလူထုခမ်ာစားဝတ္ေနေရး လူတန္းမေစ့ႏုိင္ေသးဘူး။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေ႔႐ွတန္း စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမမွာ သန္းတစ္ရာအကုန္က်ခံၿပီး ဘန္ကာ (၅) လံုး တည္ေဆာက္မယ္တဲ့။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ေနသည္လည္းေျပာရဲ႕၊ ၿပီးေတာ့ ဒီဘန္ကာေတြ ေဆာက္ၿပီး ဘယ္သူေတြကို တိုက္စစ္ဆင္မွာလည္း။ အမွန္တစ္ကယ္ျငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္သည္ ဆိုလွ်င္ ဒီေလာက္ ပမာဏေငြေၾကးႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ထည့္သြင္း အသံုးခ်လိုက္ပါက ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏ ယံုၾကည္ အားကိုးမႈမ်ားရ႐ွိႏုိင္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ကိုလည္း သြယ္ဝိုက္ အက်ိဳး႐ွိေစမည္ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ တစ္ဖက္ကၿငိမ္းခ်မ္းေရး တစ္ဖက္က စစ္ဆင္ေရး တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ပစ္ခတ္တိုက္ခတ္ဖို႔ အတြက္ အဲဒီေလာက္ေငြေၾကး သံုးစြဲမည္ဆိုေသာ စိတ္ဓာတ္က ေအာ္ဂလီဆန္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ပိုဆိုးသည္မွာ ဗိုလ္႐ူခံစင္ျမင့္ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ သန္း ၆၀၀၀ ေက်ာ္ သံုးခဲ့ေသာ စီမံကိန္း။ ဗိုလ္႐ူခံ စင္ျမင့္ မ႐ွိဘဲေနလာသည္မွာ ႏွစ္ (၆၀) ေက်ာ္၊ ယခု႐ွိလာေတာ့လည္း ဘာမ်ား တိုင္းျပည္အတြက္ ထူးျခားသြားမွာလည္း။ ဗိုလ္႐ူခံစင္ျမင့္ မေဆာက္လွ်င္ တိုင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲ က်မွာလား၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဂုဏ္သိကၡာေတြ ထိခိုက္ က်ဆင္းသြားႏုိင္မွာမို႔လို႔လည္း။ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေငြ ယိုစိမ့္မႈၾကီး သပ္သပ္သာျဖစ္ေသာ ထိုသို႔ေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနေသာ အဖြ႔ဲအစည္း၏ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘယ္ေလာက္ျပည္သူေတြကမွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးမည္ မဟုတ္။

    တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္ထဲမွာ ျပည္သူေတြ လူတန္းေစ့ေနထိုင္ေရး၊ လူတန္းေစ့ စားေသာက္ႏုိင္ေရး၊ လူတန္းေစ့က်န္းမာေရး အက်ိဳးခံစားခြင့္ရရွိေရးတို႔ မလြဲမေသြပါဝင္ရပါမယ္။ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ စီးပြားေရး စီမံကိန္းေတြ၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ႐ွာေဖြေရးစီမံကိန္း၊ စစ္ေရးအစီအမံေတြအားလံုးဟာ ျပည္သူ႔ အက်ိဳးစီးပြားရဲ႕ေနာက္မွာပဲ ေနရာယူရပါမယ္။ အခုေတာ့ ျပည္သူ႔ အက်ိဳးအတြက္ တစ္ကယ္လုပ္ေနတဲ့ စီမံကိန္းဆိုတာ အိမ္မက္ထဲမွာပဲ သေႏၷတည္ဆဲအဆင့္႐ွိေသးတယ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ခုမွ အေကာင္အထည္အျဖစ္ ေပၚမလာေသးပါဘူး။ အစိုးရအဖြဲ႕ဝငလူၾကီးမင္းမ်ားကလည္း တစ္ျပံဳႀကီး၊ ခြင္ေတြကလည္း တအံုႀကီးေပါ့။ ေလာကမွာ အ႐ွည္ဆံုးအကြာအေဝး ဆိုတာ ဦးေႏွာက္ကေန ႏွလံုးသားကို သြားတဲ့ အကြာအေဝးတဲ့။ ဒီအကြာအေဝး အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးဘဝ တသက္တာကို အသံုးျပဳၾကရပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ ဦးေႏွာက္ကေန ရင္ဘတ္ထဲကို စီးသြားတဲ့ “ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ ၾကင္နာစိတ္၊ ဂရုဏာစိတ္၊ သနားခ်စ္ခင္စိတ္… ” စတဲ့မွတ္တိုင္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ တစ္ကယ္သာျပည္သူ႔ အက်ိဳးအတြက္ဆိုတဲ့ေမတၱာတရားသာေ႔႐ွထားႏုိင္ခဲ့ရင္ ဘယ္စီမံကိန္းမဆို က်ိန္းေသေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ လူေတြပါ။ အိုဘားမားလည္းလူ၊ နာရန္ဒရာမိုဒီလဲလူ၊ ကာခ်ဳပ္လည္းလူ၊ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္လည္းလူပါပဲ။ လူဟာဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ၿပီး ျပာယာခတ္ေနခဲ့ပါေစ တစ္ေန႔ က်ိန္းေသျပာျဖစ္မွာပါပဲ။ အဲဒီလို ျပာျဖစ္ေစမယ့္ေန႔ရက္ တစ္ရက္ကိုေမ့လို႔မရပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အာဏာ ပါဝါျပခဲ့ျပခဲ့ တစ္ေန႔ ဇရာက်လာမယ့္ ဆက္တင္ေတြကိုေမ့လို႔ မရပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပကာသနေတြနဲ႔ အလွဆင္ယင္ခဲ့ပါေစ။ တစ္စျပင္ ဂယ္လာရီကိုေမ့လို႔မရဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး တစ္ေန႔မွာ မသာခ်မွပဲ အထာက် ရတာကိုက လူ႔ဘဝ လူ႔အပီေကး႐ွင္းျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

    ညီေသြး

  • ျငိမ္းခ်မ္းေရး အေၾကာင္းေျပာတိုင္း မျငိမ္းခ်မ္းေသးဘူးဆိုတာ သက္ေသျပရတယ္

    ျငိမ္းခ်မ္းေရး အေၾကာင္းေျပာတိုင္း မျငိမ္းခ်မ္းေသးဘူးဆိုတာ သက္ေသျပရတယ္

    ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    ညီေသြးေရးသည္။

    341272
    သရုပ္ေဖာ္ကာတြန္း- ဂ်ိစံ

    ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ မီးခိုးျဖဴျဖဴေတြေနာက္မွာ မျငိမ္းခ်မ္းေသးတဲ့ ဘဝေလာင္စာေတြက တစ္ခ်က္ျခစ္ တစ္ခ်က္ေတာက္ပဲ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းေျပာတိုင္း မျငိမ္းခ်မ္းေသးဘူးဆိုတာ သက္ေသျပရလို႔၊ ရင္ေတြနာရလို႔၊ မ်က္ရည္စို႔ရလို႔ ေတာ္ေလာက္ျပီ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အေၾကာင္း ေျပာေနၾကတာေတြ ရပ္သင့္ျပီ။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းေျပာခဲ့တယ္။ ဒဂုန္တာရာေျပာခဲ့တယ္။ အ႐ြယ္သံုးပါးက စီးဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြေပါင္းစုတဲ့ မ်က္ရည္ျမစ္ဆံုမွာရပ္ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလိုေျပာရင္းနဲဲ႔ပဲ တစ္ခ်ိဳ႕ပ်ံလြန္ေတာ္မူ၊ တစ္ခ်ိဳ႕အ႐ုိးေဆြး၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေဝးခဲ့ရျပီ။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ အာဏာမူးသူေတြရဲ႕ အဘိဓာန္မွာ ဒီစကားလံုးဟာ စုန္းျပဴးျဖစ္ဆဲပဲ။

    အဲဒီပန္းစကားေတြေအာက္မွာ ေလေအးစက္တပ္အခန္းထဲမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတးကို ဘယ္လိုဆိုဝံ့ၾကသလဲ မသိဘူး။ အဲဒီမွာ အတၱတံခါးေတြ မပိတ္ရေသးခင္ ေက်ာင္း တံခါးေတြ ပိတ္သြားခဲ့ရျပီ။ အဲဒီမွာလက္ေတြဆြဲ မႏႈတ္ဆက္ရေသးဘူး။ သားတစ္ကြဲ မယားတစ္ကြဲ တြဲလက္ေတြျဖဳတ္ခဲ့ရျပီ။ အဲဒီမွာလက္မွတ္ေတြမေရးထိုးႏုိင္ခင္မွာ ဒီမွာက်ည္ဆံေတြက အသက္ေတြကို လက္မွတ္ျဖစ္ပီးေနျပီ။ ျပည္တြင္းစစ္၊ ဒုကၡသည္စခန္း၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡ၊ ဆႏၵျပထုတ္ေဖာ္ပြဲ၊ ဒါေတြအားလံုးကို ခုျမန္မာျပည္တြင္ ျပဳလုပ္ပါသည္။ မိတ္အင္ျမန္မာ ဂုဏ္ယူစရာပါ။ အဆင္းရဲဆံုးတိုင္းျပည္၊ ျခစားမႈအမ်ားဆံုးတိုင္းျပည္၊ စားနပ္ရိကၡာဖြံ႕ျဖိဳးလံုေလာက္မႈ အနိမ့္ဆံုးတိုင္းျပည္၊ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္မႈ အနည္းဆံုးတိုင္းျပည္၊ ဒီလိုဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ဘြဲ႔လြန္ေတြ တစ္သီတစ္တန္းၾကီးရထားတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနထိုင္ပါတယ္။

    ခိုေတာင္ကၽြန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံသား ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ အခ်ိန္ေတြယိုစိမ့္ခံတယ္။ ေငြေၾကးေတြယိုစိမ့္ခံတယ္။ လူေတြပင္ပန္းခံရတယ္။ လက္နက္ၾကီး က်ည္က်လို႔ မိုင္းနင္းမိလို႔ ၂၀၁၄ ေအာက္တိုဘာ တစ္လတည္းအတြင္းမွာတင္ အရပ္သားေတြ ၁၀ ဦးေက်ာ္ေသဆံုးျပီး ၁၉ ဦး ဒဏ္ရာရတယ္လို႔ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြရဲ႕ေနာက္မွာေတာ့ တာဝန္ခံမည့္သူ မည္သူ၊ တာဝန္ယူမဲ့သူမည္သူ ဘယ္ဝါ မ႐ွိၾကပါဘူး။ ခိုေတာင္ကၽြန္းမွာက တိုင္းတစ္ပါးသားနဲ႔ျဖစ္တာ ဒီမွာကကိုယ္ျပည္ေထာင္စုသားရင္း အခ်င္းခ်င္းေတြရဲ႕ အသက္ဝိညာဥ္ေတြေၾကြလြင့္သြားရတာ၊ အာဏာစက္ ယႏၱရားရဲ႕ေခြးသြားစိတ္ကေလးေတြပမာ၊ ဇီဝေတြပြန္းပဲ့ခံခဲ့ရတာ ဘယ္သူက တားျမစ္မွာလည္း၊ ဘယ္သူေတြက႐ွက္ရမွာလည္း၊ ႏုိင္ငံတစ္ကာ လူျမင္ကြင္းေတြရဲ႕ေ႔႐ွမွာ လူႏွစ္ေယာက္အတြက္ လံုးပမ္းၾကိဳးစားေနၾကေပမယ့္ မျမင္ရတဲ့ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွာ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြရာနဲ႕ေထာင္နဲ႔ေျမစာပင္ျဖစ္ေနတာ မေတြ႔မျမင္မၾကားဆြံအနဲ႕ မိုက္ဇာတ္ေတြ ခင္းေနၾကတာ အံ့ဖြယ္သုတျဖစ္ရပါတယ္။

    ဒီႏုိင္ငံမွာကလြဲလြဲေလးပဲေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ ေနသားက်ေနတာၾကာလွပါျပီ။ ဘယ္ေနရာမွ သာယာေအာင္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ဌာနက စည္ပင္သာယာဆိုတဲ့ ဘြဲ႔နာမည္ကို အလိုလိုရတယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ မဝယ္ခဲ့ဘဲနဲ႔ စည္ပင္ပိုင္၊ တပ္ပိုင္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။  တိုးတက္မ်ားျပား လာတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ျပသာနာေတြ၊ ပဋိပကၡေတြကို ေျဖ႐ွင္းရ လြယ္ကူေအာင္ျပည္သူ အမ်ားထဲကမွ သမာဓိ႐ွိတဲ့ လူတစ္စံုကိုေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ျပီး အားလံုးရဲ႕ကိုယ္စား တာဝန္ယူရင္ဆိုင္ေျဖ႐ွင္းဖို႔ဆိုတာ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕အဓိကတာဝန္ပါ။ အားလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမျဖစ္ရပါဘူး။ အခုေတာ့ အားလံုးရဲ႕ျပသာနာေတြကို ေျဖ႐ွင္းေပးရမည့္အစား ဒီစည္ပင္ေတြစစ္တပ္ေတြနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ျပသာနာေတြကိုခ်ည္းပဲ ျပည္သူက လိုက္ေျဖ႐ွင္းေပးေနရပါတယ္။

    ျငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ထိုနည္း၎၊ စားပြဲဝိုင္းထိုင္ေျဖ႐ွင္းေနၾက၊ လိုခ်င္ပါတယ္လို႔ သမၼတၾကီးကေျပာ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠၾကီးကေျပာ၊ ကာခ်ဳပ္ၾကီးကလည္းေျပာ၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္းေျပာနဲ႔ အားလံုး ကေျပာေနၾကပါလွ်က္ ဘာေၾကာင့္သေဘာတူ လက္မွတ္ မေရးထိုးႏုိင္ၾကေသး တာပါပဲ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားနဲ႔ တစ္ေန႔ တစ္ခ်ိဳ႕ဇာတ္လိုက္ၾကီးေတြက ဇာတ္ရံေတြ၊ ျဖတ္ေလ်ာက္ေတြျဖစ္သြားမယ္။ လက္နက္ကုန္သည္ၾကီးေတြ မ်က္ျဖဴစိုက္ျပီး စီးဆင္းေနတဲ့ေငြမည္းေခ်ာင္းေတြ ရပ္တန္႔သြားမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း စစ္သံဘင္သံၾကားမွ စိတ္ျငိမ္၍ စားဝင္ အိပ္ေပ်ာ္ၾကသည္ မဟုတ္လား။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားတဲ့ တစ္ေန႔ ေ႔႐ွတန္းေရာက္ တပ္မေတာ္သားၾကီးဆိုတဲ့ ဝါက်ဟာ မႈိတက္သြားမယ္။ ကာခ်ဳပ္ၾကီးတို႔ ဘာမွဴးၾကီးတို႔ ညာမွဴးၾကီးတို႔ ဆိုတာျပတိုက္ထဲက စကားလံုးေတြျဖစ္သြားမယ္။ လူတစ္စုအတြက္ကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာ သူတို႔မ်က္ေစ့ထဲဝင္ေနတဲ့ ခ်ည္မွ်င္စပဲ။ သူတို႔ဇလုပ္ထဲနင္ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ပဲ။

    အဂၤလိပ္ျဗိတိသွ်က လြတ္လပ္ေရး မရခင္ ေတာင္တန္းနဲ႔ျပည္မဆိုတဲ့ စကားႏွစ္လံုးထဲနဲ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို သပ္လွ်ိဳခဲ့လိုက္တာ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ၾကာခဲ့ျပီ။ ခုခ်ိန္ထိ ဒီတုတ္ထိုးမႈကို အဆံုးမသတ္ႏုိင္ေသးဘူး။ ၾကာၾကာ ဝါးမယ့္သြားေတြ အရုိးၾကည့္ေရွာင္ခ့ဲၾကတ့ဲ အႏွစ္ (၆၀)၊ လမ္းျပၾကယ္ၾကီးေတြ အလံျပမွားခဲ့ၾကတာေပါ့။ ျမန္မာ ရာဇဝင္ဆိုတာ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကတည္းက သတ္ပြဲျဖတ္ပြဲေတြနဲ႔ ေထာင္းလေမာင္းေၾကခဲ့ရတာ အခုထိလည္း ေနာက္လာေနာင္သားေတြက ရာဇဝင္ကို တုတ္တစ္ပြဲ ဓါးတစ္ပြဲနဲ႔ စာတင္ေနၾကတုန္းပဲ။ ၾကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း ကမာၻဦးဆန္ေနတုန္းပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္စီးေနတဲ့ျမင္းဟာ ထိမည့္ျမင္းလား မမယ့္ျမင္းလားမသိ (ထိမွန္းမသိ၊ မမွန္းမသိ) ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ေနာင္မွာ ျမန္မာ့သမိုင္းဆိုသည္မွာ စစ္ပြဲမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ား၊ အေရးအခင္းမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္လို႔ အနာဂတ္ရဲ႕ကေလးသူငယ္ေတြ အမွတ္မွား႐ွာေပေတာ့မည္။

    ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ေျမၾသဇာထည့္မွသာ ဒီမုိကေရစီဆိုတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို ျပည္သူက ခူးဆြတ္ခြင့္ရမွာပါ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာေၾကာင့္ေတာင္ ဒီျပည္သူေတြက လိုလားေနရတာပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဘာေကာင္းလို႔လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုအေျဖေပးတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ကိုတင္ျပပါမယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ဒုသမၼတရဲ႕သားကို သူတို႔အေမရိကန္ေရတပ္ အရန္ တပ္ဖြဲ႕ကေဆးက်၍ အထုတ္ပယ္ခံလိုက္ရသည္ဆိုတဲ့သတင္းပါ။ ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီပါ။ ဒီမိုကေရစီ႐ွိျခင္းရဲ႕ရလာဒ္ပါ။ သူ႔ဟာသူ႔ VIP မကလို႔ သမၼတ၏ သားျဖစ္ေနပါေစ။ အရည္အခ်င္း မ႐ွိလွ်င္ ထိုသူ႔အတြက္ သူတို႔ႏုိင္ငံမွာ ေနရာမ႐ွိ။ အခြင့္အထူးခံလုပ္၍မရ။ ေျခမေကာင္းလွ်င္ေျခမ၊ ထိုက္တန္သူသာေနရာရမည္။ ဒီမွာေတာ့ ညႊန္မွဴးတို႔ ညႊန္ခ်ဳပ္သားတို႔ အဆင့္ျဖင့္ပင္ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ မဖမ္းရဲေတာ့၊ မီးနီျဖတ္ေမာင္း အဆင့္တို႔႐ွိေနျပီလို႔ ကိုယ့္ကိုကုိယ္အထင္ေရာက္ေနၾကျပီ။ အလြဲကေလး အလြဲၾကီး အလြဲဧရာမ မ်ားနဲ႔အသင္းေခါင္းေဆာင္ သမၼတၾကီးတို႔အဖြဲ႕တန္းဆင္ရန္မွ မထြက္ႏိုင္ေသး။

    ကိုယ္တို႔ သမၼတၾကီးေၾကာက္ပံုမ်ားေျပာပါတယ္။ ကိုယ့္အေျခအေန၊ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကို စာေမးပြဲေၾကး မေပးရဘဲ အကဲျဖတ္ေပးေနသည့္ ကုလသမဂၢ၏ ႏွစ္စဥ္အဆို တင္သြင္းေနမႈကို ရပ္ဆုိင္းေပးပါလို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာရသည္အထိ။ ကိုယ့္စာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းကိုျပန္ မၾကည့္ရဲသည္ေက်ာင္းသားျဖစ္ေန ပါသည္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ ထဲျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း လူျမင္ေကာင္းေအာင္ ထံုးျဖဴျဖဴသုတ္သည့္ အဆင့္ကမတတ္ေသး။ တစ္ခါကကိုဌက္ရဲ႕ “ေခါင္းေလာင္ၾကီးလဲအိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ စာသင္မယ့္ဆရာကိုေမွ်ာ္ေနဆဲ၊… စာသင္ခံုေတြလည္း ဖ႐ုိဖရဲပိုစားျခကိုက္နဲ႔” ဆိုတဲ့စာသားေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၾကာခဲ့သည့္ တိုင္ေခတ္မွီေနဆဲ။ ေက်းလက္ရဲ႕ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈေတြက ဂရမ္မ်ဥ္းေတြရဲ႕ ေျမညီထပ္မွာပဲ႐ွိေနေသးရဲ႕။

    ဘယ္တုန္းကမွ တာဝန္မခံသည့္ လူေတြက တာဝန္ခံေတြျဖစ္ေနေတာ့လည္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြဟာ မ်က္မျမင္ ပုဏၰားမ်ားလို ကိုယ္စမ္းမိတဲ့အရာ ဘာမွန္းမသိရမ္းသမ္း ဖြင့္ဆိုခဲ့ၾကလို႔ အသက္ေတြ မအိုခဲ့ၾကေသးဘူး။ ဘဝေတြ အိုခဲ့ရတဲ့ျပည္သူေတြမ်ားလွပါျပီ။ အထက္လူၾကီးေတြရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးပန္းကိုယ္စီ တပ္ဆင္ထားေပမယ့္ ေအာက္ေျခ အဆင့္မွာေတာ့ တိုက္ပြဲေတြ၊ အေသအေပ်ာက္ေတြ၊ မုဆိုးမ လက္သစ္ေတြ မိဘမဲ့သားေရးနည္းငါး လက္သစ္ေတြစာရင္းတိုးေနဆဲပါ။

    တစ္ကယ္အပစ္အခတ္ ရပ္ေစလိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္ အေသအေပ်ာက္ေတြ ထပ္ မတိုးလိုလွ်င္ ႐ုိး႐ွင္းလြယ္ကူေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္မွ စတင္ရပါမည္။ ထိုအခ်က္မွာ တပ္မေတာ္မွ တစ္ဖက္သတ္ အပစ္ရပ္ျပီး တပ္ရင္းေတြေနရပ္ျပန္ပါမည္ဟု ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိၾကီးျမတ္သည့္ ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ရန္သာျဖစ္ပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ တပ္မေတာ္လည္း အမွတ္တစ္မွတ္ရ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ လည္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ခရီးလမ္းေခ်ာေမြ႔ႏုိင္စရာ႐ွိပါသည္။ တိုက္စရာလူ မ႐ွိမွေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုသြားတိုက္မွာလည္း။ တိုက္ပြဲေတြရပ္ဖုိ႔ရန္မွာ ဒီတစ္လမ္းသာ႐ွိပါသည္။ ခုလႊတ္ေတာ္အတြင္းက အမတ္ေတြကစု၍ ခိုေတာင္ကၽြန္း လူႏွစ္ဦးအတြက္ ေငြသိန္း ၃၀၀ လွဴဒါန္းပါသည္။ အလြန္ေကာင္းမြန္ပါသည္။ ထိုထက္ပိုေကာင္းမယ့္ လွဴဒါန္းမႈ တစ္ခုထပ္လုပ္ႏုိင္ရန္တင္ျပပါမည္။ ဒါကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအတြက္ အပစ္အခတ ္ခ်က္ခ်င္းရပ္ဖို႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ အားလံုးတစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း စုေပါင္းေတာင္းဆိုသြားမည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ ဒီလိုေတာင္းဆိုမႈကသာ အေကာင္းဆံုး နတ္လူသာဓုေခၚမည့္ လွဴဒါန္းမႈစစ္စစ္ျဖစ္လာမွာပါ။ ျဖစ္တည္ခြင့္ရေနတဲ့ခဏတာအခ်ိန္ ကာလေလး တစ္ခုအတြင္းမွာ သုဝဏၰသာမ အေလာင္းလ်ာရဲ႕မိဘေတြလို သားေရႊအိုးထမ္းလာတဲ့ ဆုေတာင္းမ်ိဳး ေတာင္းတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။
    ညီေသြး

  • ညီေသြး- ဒီမွာျဖင့္ ခြက္ၾကီးပဲ က်န္ေတာ့တယ္

    ညီေသြး- ဒီမွာျဖင့္ ခြက္ၾကီးပဲ က်န္ေတာ့တယ္

    ႏိုဝင္ဘာ ၁၂ ၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    ညီေသြး ေရးသည္။

    10407238_1408286386126686_1504991255661372228_n
    သရုပ္ေဖာ္ကာတြန္း- ဟန္ေလး

    ကမာၻၾကီးရဲ႕ အထိတ္တလန္႔သံေခ်ာင္း၊ ေခါက္သံေတြ၊ ကမာၻၾကီးရဲ႕ ဒဏ္ရာအနာတရေတြ၊ ကမာၻၾကီးရဲ႕ ငို႐ႈိက္ညည္းတြားသံေတြ… အင္း.. အားလံုးဟာ ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ေရ အတၱကိုပဲ ေ႔႐ွတန္းတင္လို႔၊ ကိုယ့္မိသားစုအေရးပဲ ေ႔႐ွတန္းတင္လို႔၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ပဲ ေ႔႐ွတန္းတင္လို႔၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုယ့္ႏိုင္ငံခ်စ္ စိတ္တစ္ခုတည္းပဲ ေ႔႐ွတန္းတင္လို႔ ကမာၻသူ ကမာၻသားအားလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့၊ ကမာၻသူကမာၻသားအားလံုးပိုင္တဲ့ ကမာၻ့႐ြာၾကီးရဲ႕က်န္းမာေရးကို လ်စ္လ်ဴ႐ူခဲ့ၾကတာ သမိုင္းစဥ္ဆက္ၾကခဲ့ပါျပီ။ ကမာၻ႕ေျမမွာ ဇရာဝင္ေပမယ့္ အထာမျပင္ၾကေသးတဲ့သူေတြ၊ ဇရာေႏွာင္းေပမယ့္ အထာမေျပာင္းေသးတဲ့သူေတြ၊ ကဗ်ာဆရာလြမ္း႐ုံရဲ႕ ကဗ်ာစာသားတစ္ေၾကာင္းလို “ဘဝကို ေပ်ာ္သလို ၾကာခိုခဲ့တဲ့ အႏွစ္သံုးဆယ္” ေတြမ်ားျပားလာလြန္းလို႔လား။

    က်ပန္းျဖစ္စဥ္၊ ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ ေ႐ြ႕လ်ားေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထင္ေနတဲ့ တိမ္ဆိုင္တိမ္ခဲေတြကေတာင္ (Fractal Geometry) လို႔ေခၚတဲ့ ဂ်ီၾသေနၾတီ သေဘာတရားေတြကိုလုိက္နာသည္တဲ့။ ပ်က္ေနတဲ့နာရီတစ္လံုးကလည္း အမွန္တရားကို တစ္ေန႔ႏွစ္ၾကိမ္ျပေနႏုိင္ေသးတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာတို႔လူသားရင့္မၾကီးေတြ အမွန္တရားကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေ႔႐ွတန္း တင္သင့္သလဲ၊ သစၥာတရားကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးထားသင့္သလဲ။ လူသားခ်င္းစာနာမူေတြကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေလးျပဳ သင့္သလဲ၊ ေမတၱာတရားေတြပြားမ်ားလာေအာင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေမြးျမဴသင့္သလဲ။ အခုေတာ့ ကမာၻၾကီးရဲ႕တစ္ေနရာမွာ အဖ်ားတက္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေရးမဟုတ္သလို၊ ကမာၻၾကီးရဲ႕တစ္ေနရာမွာ ပြဲလန္႕တုန္း ဖ်ာခင္းေနတာၾကတာ ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္လိုေနခဲ့ၾကတဲ့ ဓေလ့ဟာ ကမာၻၾကီးမွာ အထြန္းကားၾကီး အထြန္းကားခဲ့ျပီ။

    ေလာကၾကီးကိုေရာက္လာခ်ိန္ကစလို႔ ကမာၻဦးလူသားႏွင့္မျခား အခုခ်ိန္ထိ စား ဝတ္ ေနေရးဆိုတဲ့ အထုပ္ၾကီးသံုးထုပ္ ေခါင္းေပၚ႐ြက္ရင္းနဲ႔ပဲ သူလိုကိုယ္လိုအိုမင္း၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အေဖ၊ အေမ၊ ဘိုးဘြားေတြ ထြက္သြားရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ တစ္ေရြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕လိုက္ရင္း စခန္းေပ်ာက္ ျပီးဆံုး နိဂံုးသတ္႐ုံပဲလား။ ကမာၻၾကီးကို ကယ္တင္ႏုိင္မယ့္သူ၊ ကမာၻၾကီးရဲ႕အနာတရေတြကို ေဆးထည့္ေပးမယ့္သူ၊ ကမာၻၾကီးကို ေဖးမေပးမယ့္သူေတြကို ကမာၻၾကီးက အလြန္အမင္း လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါျပီ။ ဆည္ေတြေဆာက္တဲ့လက္ေတြမ်ားလာေတာ့ ငလွ်င္ေတြလႈပ္၊ ေဂဟစနစ္ေတြပ်က္သုန္း၊ ဘဝမ်ားစြာ ငရုန္းသုန္းကားျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ စြမ္းအင္လိုအပ္ခ်က္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က မီးခိုးေခါင္းတိုင္ေတြ တလူလူအလြင့္မွာ ေျမကမာၻရဲ႕ ယားနာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ထူရင့္မ်ားျပားလာခဲ့သလဲ။ သစ္တစ္ပင္နဲ႔ထိုင္ခံုတစ္လံုးရဲ႕ တန္ဖိုးျခားနားမႈကို မသိ႐ွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ အနႏၱေလာဘနဲ႔႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနာဂတ္ေတြကို ၾကက္ေျခခတ္မိခဲ့ၾကတာပါ။

    သဘာဝတရားရဲ႕ လင္ဆိုးမယားတဖားဖားကန္ခ်က္ေတြကို တစ္လံုးျပီးတစ္လံုး ကာကြယ္ေနရ႐ွာတဲ့ ခုလိုကမာၻၾကီးရဲ႕အေရးေပၚ အေျခအေနေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အေ႔႐ွေတာင္အာ႐ွ အၾကီးဆံုးစာရင္းဝင္မည့္ (မိုင္းတံု) ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းတစ္ခု လာေဆာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဧရာဝတီက ေသြး မတိတ္ေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ သံလြင္ေပၚကန္႕လန္႔ျဖတ္ လာစိုက္တဲ့ ဒီဒဏ္ရာေတြကို ဘယ္လိုကုရမလဲ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ အေတြးခ်ာခ်ာလည္မိပါတယ္။ သူမ်ားေတြဆီမွာ ဒီလိုၾကီးမားတဲ့ဆည္ေတြ ေဆာက္လို႔ရလာတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြကို မထိန္းႏုိင္မသိမ္းႏုိင္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ဒီမွာလာျပီး မုန္တိုင္းတစ္ခုအစပ်ိဳးဖို႔ ခြင့္ျပဳေနတာကိုက ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ လူၾကီးမင္းေတြရဲ႕ ေရႊညဏ္ေတာ္စူးေရာက္မႈကို ၾသခ်စရာပါပဲ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ကတည္းက MOU နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာေရးထိုးခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ဒီ ၄ ႏွစ္အတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ခရီးေရာက္၊ ခရီးလြန္ေနျပီလဲ။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အေျခအေနေတြအားလံုး အက်ိဳးေက်းဇူး ရပိုင္ခြင့္ေတြ၊ ခံစားခြင့္ေတြ သေဘာတူျပီးမွ လတ္မွတ္ေရးထိုးရတာဆိုေတာ့ အခုလို အေျခအေနေရာက္မွ ျပည္သူက သိခြင့္ရတာ ကာကြယ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ဖို႔ေနာက္က်ေနျပီလို႔ေတာင္ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။

    ဒီေျမဟာတို႔ေျမ၊ တို႔ပိုင္တဲ့ေျမ ဆိုတဲ့သီခ်င္းဟာ သူတို႔အတြက္ပဲ ေရးစပ္ခဲ့တယ္လို႔ထင္ေနတဲ့ လူတစ္စုကေတာ့ ဒီေျမကို ဟိုေနရာစိတ္၊ ဒီေနရာပိုင္း၊ စိတ္တိုင္းက် ခြဲျခမ္းလို႔ဖရဲသီးဗမ္းထဲထည့္ျပီးေရာင္းခ် (အဲေလ) စီမံကိန္းမ်ိဳးစံုနဲ႔လုပ္ခ်လိုက္ၾကတာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးမွာ႐ွိတဲ့ ေျမေပၚေျမေအာက သံယံဇာတ၊ ေရေပၚေရေအာက္ သယံဇာတ ေတြဟာ ကမာၻေပၚမွာ မေပါက္တဲ့ေစ်းေတြ၊ ေအာက္ေစ်းေတြနဲ႔ လံုးပါးပါးခဲ့ရျပီ။ ျပည္သူကေတာ့ ဘာေတြ အက်ိဳးခံစားလုိက္ရလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္စရာ မလိုပါဘူး။ GDP တက္ မလာတဲ့အျပင္ တိုင္းျပည္မွာျပည္ပေၾကြး့ျမီ ေဒၚလာ (၉) ဘီလွ်ံ တင္က်န္ခဲ့ရတာက သူတို႔လုပ္ရပ္ေတြ၊ စီမံကိန္းေတြ ေအာင္ျမင္လား မေအာင္ျမင္ဘူးလားဆိုတာ ျပေနတာပါပဲ။ အခု ဒီမိုင္းတံုအေရးလည္း တိုင္းတုန္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြက ဧရာဝတီကိုကာကြယ္သလို အားလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ ဝိုင္းဝန္းကာကြယ္ရပါလိမ့္အံုးမည္။

    တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရမင္းေတြဆိုတာ ျပည္သူအတြက္အျမဲ ေပးဆပ္ေနရမွာပါ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘယ္ေထာင့္မွာ ေမွာင္ေနသလဲ အလင္းေဆာင္ရပါမယ္။ ဘယ္ေနရာမွ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနသလဲ ျဖည့္စည္းေထာက္ပ့ံေပးရပါမယ္။ ဘယ္အခန္းက႑မွာ ေပါ့ေလ်ာ့ ေပါ့ဆမႈေတြျဖစ္ေနသလဲ ထိမ္းေက်ာင္းတည့္မတ္ေပးရပါမယ္။ အခုေတာ့ အူမေတာင့္မွ သီလေတာင့္မယ္ ဆိုတဲ့စကားပံုကို ျခံဳခိုရင္း အူမေတြေတာင့္ေအာင္လုပ္လိုက္ၾကတာ စာရင္းဇယား ကြာဟမႈေတြ၊ ေငြေၾကးအ႐ႈပ္ေတာ္ပံုေတြ၊ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာကြာဟမႈေတြဟာ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔မေတာ္ ေ႔႐ွကဖံုး ေနာက္ကေပၚ ျဖစ္ခဲ့ပါေပါ့လား။ တာဝန္ခံမႈႏွင့္ တာဝန္ယူမႈဆိုတာကေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရရဲ႕ အဘိဓာန္မွာ မ႐ွိတဲ့စကားလံုး ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ သမိုင္းစဥ္ဆက္ မီးပ်က္ မီးမလာျဖစ္ခဲ့ရတာ ဘယ္တာဝန္႐ွိသူကမွ တာဝန္ခံျပီး ရာထူးမွႏႈတ္ထြက္ပါ၏ ဆုိတာမ႐ွိခဲ့ပါဘူးဗ်။

    ဓာတ္ၾကိဳးေတြပ်က္ၾကလို႔ အသက္ဆံုး႐ႈံးၾကရတာေတြ ႐ွိခဲ့ျပီဆိုတာေတာင္မွ အခုခ်ိန္ထိ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ေနဆဲ၊ သိကၡာဆယ္တဲ့အေနနဲ႕ “ငါ့တာဝန္ မကင္းဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ တာဝန္ခံတဲ့အေနနဲ႕ ငါႏုတ္ထြက္တယ္ကြာ” ဆိုတာ မ႐ွိေသးဘူး။ ေ႔႐ွကေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလွ်ာက္ျပခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာ မ႐ွိခဲ့ေတာ့လည္း ေနာက္ ကေျဖာင့္ေျဖာင့္ေလွ်ာက္တဲ့ သူမ႐ွိတာ မဆန္းပါဘူး။

    လႊတ္ေတာ္ထဲလည္း ၾကည့္ပါဦး။ တစ္တိုင္းျပည္လံုးက အေလးအနက္ထားတဲ့ အာဇာနည္ေက်းဇူး႐ွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုပါတဲ့ ေငြစကၠဴေတြ ျပန္လည ္ထုတ္ေဝမဲ့ကိစၥ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ပယ္ခ်ခံရတဲ့ အဆိုျဖစ္ခဲ့တယ္။ အတိတ္ရဲ႕အရိပ္ဆိုလွ်င္ တစ္ခြန္းတစ္စေတာင္မွ မလွစ္ဟခ်င္တဲ့သေဘာကုိ သ႐ုပ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ပိုင္ဆိုင္မႈေဖာ္ျပဖို႔ အဆိုတင္သြင္းေတာ့လည္း အားလံုးညီညီညာညာ ကန္႔ကြက္လိုက္ၾကတာ ဒီလုိေနရာမွာေတာ့ လံုးဝကိုသေဘာထား မကြဲလြဲၾကဘူး။ ဒီႏွစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြရဲ႕ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔ အတြင္း အဇၨ်တၱ်ကို သိျမင္လိုက္ရတာ ၾကံဖန္ေတြးရင္ ျပည္သူေတာ့ အျမတ္ရလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ေခါက္ေ႐ြးခ်ယ္စရာၾကံဳလာတဲ့ အခါ ဘယ္သူ႔ကိုယံုရမလဲ ႏွစ္ခါစဥ္းစားစရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။

    အျမီးကမက်က္ေသးဘူး။ ေခါင္းပါစားမယ္ဆိုတဲ့ ဝန္ၾကီးေတြ၊ ဌာနဆိုင္ရာအမႈထမ္းေတြရဲ႕ အဂတိလိုက္စားမႈေတြ အေပၚသက္ေသခံမယ့္ အမာခံတစ္ေယာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာက္ရလိုက္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ျပည္သူ႔အခ်စ္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ၾကီး ဘူးလက္လွေဆြပါပဲ။ ဝန္ၾကီးဌာနတစ္ခုရဲ႕ ဘိြဳင္လာစက္ၾကီး တစ္လံုးဝယ္တဲ့ကိစၥမွာ ေပါက္ေစ်းထက္ပိုျပီး ၃ ဆပိုျပီး ေဘာက္ခ်ာျဖတ္တယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကို အမ်ားသိေအာင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အဂၢတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးေကာ္မ႐ွင္ အတြက္ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ခ်ရေသာ သက္ေသေကာင္း တစ္ေယာက္ကိုရ႐ွိေစတာပါပဲ။ ေစာေစာစီးစီးျပည္သူပိုင္ပစၥည္း အလြဲသံုးစားလုပ္ခဲ့တာကို သိသိၾကီးနဲ႔ ထိန္ခ်န္မႈ လုပ္ရတာကေတာ့ သူမ်ား ထမင္းအိုး မခြဲခ်င္တာလည္း ပါမွာေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားကို လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းထိုးရင္ ကိုယ့္ကိုေလးေခ်ာင္းျပန္ထိုးမွာ ေၾကာက္လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

    တိုင္းျပည္ကႏုႏု၊ မုန္တိုင္းကထန္ထန္မွာ ဝန္ေတြက အေသႏွံလုိ႔ ျပည္သူမွာေတာ့ ခြက္ၾကီးပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒီလို အနာဂတ္ ဆိုးက်ိဳးေတြမ်ားေပမယ့္ စီမံကိန္းၾကီးေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေသခ်ာ မစီစစ္ပဲခြင့္ျပဳေပးေနတာ၊ ၾကိဳတင္စီမံကိန္း လက္သိပ္ထိုးေဝမွ်စားမႈေတြ၊ မတရားေျမယာသိမ္းမႈေတြေၾကာင့္ လယ္သမားေတြ ေတာင္သူေတြ ဆႏၵျပ၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြလည္းဆႏၵျပ၊ ဆရာ ဆရာမ ကထိကေတြ ဆႏၵျပ၊ အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြလည္း ဆႏၵျပ နဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္မ ွသူတိုင္း ဆႏၵျပၾကသည္ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဒီလိုဆႏၵျပမႈေလးေတြ တျဖည္းျဖည္းစုေပါင္းမိသြားရင္ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ ဆႏၵျပပြဲၾကီး ျဖစ္သြားႏိုင္စရာ႐ွိပါတယ္။ ဒီယုန္ျမင္ေနလို႔ ဒီျခံဳထြင္ေနတာလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ငၾကင္းတစ္ေကာင္အေဝမတည့္လို႔ အလယ္သားဝင္စားရမယ့္ အစဥ္အလာ႐ွိေသာ ကယ္တင္႐ွင္ၾကီးေတြရဲ႕ ရန္ကိုလည္း မ်က္ေျချပတ္လို႔ မရပါဘူး။

    ဤလူၾကီးမင္းမ်ားအား အေထြအထူး ဘာမွ်မေျပာၾကားလိုေတာ့ပါ။ အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ျဖစ္တည္ခြင့္ရေနတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလး အတြင္း ကုိယ့္အတြက္၊ အမ်ားျပည္သူေတြ အတြက္၊ ကမာၻသူကမာၻသား အားလံုး အတြက္ ကိုယ့္မွာ႐ွိတ့ဲခြက္ကေလးနဲ႔ လက္ကေလးနဲ႔ႏုိင္သမွ်ေတာ့ ေရေလာင္းေပါင္းသင္း သြားေစခ်င္ပါတယ္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးလို၊ ေအဗရာလင္လင္ကြန္းလို၊ မာတင္လူသားကင္းလို၊ ျမန္မာျပည္ကဦးသန္႔လို ကမာၻၾကီး အတြက္ ငါဘာလုပ္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းေတြ မေရးထိုးႏုိင္ရင္လည္း ရပါတယ္။ ကမာၻၾကီးမွာ ေလာင္ျမိဳက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡမီးေတြကို မျငိမ္းသက္ႏိုင္ရင္ေတာင္ သင့္ေၾကာင့္ေတာ့ဘယ္မီးမွ ထပ္မေလာင္ႏုိင္ေအာင္ တစ္ကိုယ္ရည္အတၱေလးေတြကုိေတာ့ ျခံလံုေအာင္ ခတ္ထားႏိုင္ၾကပါေစေလ။

    ညီေသြး

     

  • မေရရာမႈေတြထဲက အေရရာဆံုး ေသခ်ာမႈတစ္ခု

    မေရရာမႈေတြထဲက အေရရာဆံုး ေသခ်ာမႈတစ္ခု

    စက္တင္ဘာ ၁၆ ၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    -ေဆာင္းပါးရွင္- ညီေသြး
    fight-for-freedom.4
    အင္အားၾကီးတိုင္း ၀ိုင္း အႏုိင္ယူခဲ့တဲ့ေခတ္၊ ရာထူးအာဏာ႐ွိတိုင္း ထင္သလို ျခယ္လွယ္မယ္ဆိုတဲ့ေခတ္၊ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ အႏုိင္က်င့္ဗိုလ္က် စိုးမိုးမယ္ ဆိုတဲ့ေခတ္က ကုန္ဆံုးစျပဳေနပါျပီ။ မတရားလွ်င္၊ မမွန္လွ်င္ အရင္ေခတ္ကလို ငံု႔ခံၾကရတဲ့ နင္းျပားေတြ၊ အႏွိမ္ခံေတြ၊ လက္နက္မဲ့ေတြ၊ အေျခခံျပည္သူလူထုေတြဟာ ရႏုိင္သမွ်အားေတြနဲ႔ ဒီ IT ေခတ္ထဲမွာ မွန္ကန္တဲ့ ဘက္မလိုက္တဲ့ ျပည္သူ႔မီဒီယာအားေတြနဲ႔ အမွန္တရားကို မက္မက္ေမာေမာဆုပ္ကိုင္လာၾကတာ ဒီရာစုထဲမွာ တစ္ႏုိင္ငံျပီး တစ္ႏုိင္ငံ၊ တစ္အုပ္စုျပီး တစ္အုပ္စု ပိုပိုျပီးတိုးလာတာကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။

    လူ႔အခြင့္အေရးမေျပာနဲ႔ တိရစာၦန္အခြင့္အေရးေတာင္ အျပည့္အ၀႐ွိပါတယ္ဆိုတဲ့ အေမရိကျပည္ေထာင္စု၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကလည္းအျပည့္၊ ဒီလိုႏုိင္ငံမွာေတာင္ လူမည္းဆယ္ေက်ာ္သက္ လက္နက္မဲ့တစ္ေယာက္ကို ရဲကပစ္သတ္လိုက္မိျပီးေနာက္ ျဖစ္ပြားခဲ့ရတဲ့ ဂယက္ေတြဟာ လႈိင္းထန္တဲ့ အေျခအေနေရာက္သြားရပါတယ္။ မွားျပီးသြားျပီ၊ မွားတာက ရဲတပ္ဖြဲ႔၊ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔၊ ျပည္သူကို ျပန္လည္ေတာင္းပန္၊ ေလ်ာ္ေၾကးေက်နပ္ေအာင္ေပး၊ တာ၀န္႐ွိသူကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ အျပစ္ေပး အေရးယူ။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ အားလံုးအလ်င္အျမန္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းျပီးဆံုးသြားႏုိင္သည့္ကိစၥ။ ဒါကို လက္နက္အားကိုး၊ အာဏာအားကိုးျပီး ျပည္သူကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ႏွင္း လိုက္တာကစျပီး၊ မ႐ႈႏုိင္မကယ္ႏိုင္၊ မီးေတာက္ေတြၾကီးလာရတာ အဓိက တာ၀န္႐ွိသူေတြရဲ႕ မေတာ္မတည္မႈ၊ ဘက္လိုက္မႈ၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈေတြေၾကာင့္ ဆိုတာသိသာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မတရားမႈကို မတရားမႈႏွင့္ ျငိမ္းသက္လို႔မရဘူးဆိုတာ ဒီျပည္သူေတြက ျပသခဲ့တာပါ။ အမွားတစ္ခုရဲ႕ ဂယက္ဟာ ဖိႏွိပ္ထားေလ အံုၾကြေလ၊ လႈိက္ေလာင္ေလ၊ အနာေဆြးၾကီးတစ္ခုကို အႏၱရယ္မ်ားေလပါပဲ။ ဖံုးအုပ္ထားေလ အနံ႕ထြက္ေလ၊ ကာကြယ္ထားေလ စည္းေပါက္ေလပါပဲ။

    ျပည္သူေတြတစ္ကယ္ အာ႐ုံမလြဲဖို႔ ကေတာ့ ေဟာင္းေလာင္း ေခါင္းေလာင္းေတြထက္ ပုိအေရးၾကီးလာတဲ့ ေခါင္းေပါင္း အေရးပါခင္ဗ်။

    ကတိမတည္မႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ၊ မတရားဖမ္းဆီးအမိန္႔ခ်မႈေတြ၊ အဓမၼေျမယာ သိမ္းမႈေတြ ႏႈိင္းခ်င္နဲ႕ ျမန္မာ အနာဂတ္အေရးကလည္း ေတြးၾကည့္တိုင္း ရင္ေလးစရာေတြခ်ည္းမ်ားပါတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ဂတိသစၥာ တည္ၾကည္မႈနဲ႔ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈကို ျပရမည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေကာ္မ႐ွင္က ျမန္မာသိ ကမာၻသိ ၾကားျဖတ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမည့္ဆိုသည့္ ဂတိကို မီးဖုတ္စားလိုက္ပါျပီ။ ခိုုးဖူးဇ႐ွိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ပစၥည္းေပ်ာက္တိုင္း ယိုးစြပ္ခံရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေကာ္မ႐ွင္ရဲ႕ ဂတိမတည္တဲ့ဇဟာ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၾကီးမွာ ႐ုိက္ခက္လာႏိုင္ပါတယ္။ တန္ဖိုး႐ွိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕မဲေတြကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ အပ္ႏွံခံရမည့္ အဖြဲ႔အစည္းဟာ အခုလို ဂတိမတည္မွန္းၾကိဳသိရတဲ့အတြက္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၀င္မည့္ပါတီေတြအေနနဲ႔ စုေပါင္းတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးျပီး ေနာင္တစ္ၾကိမ္ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ၊ ေျပာင္းလဲသင့္တာေတြ ေျပာင္းလဲဖို႔ ခိုင္မာမႈ႐ွိတဲ့ နည္းဥပေဒစည္းမ်ဥ္းေတြခ်မွတ္ထားဖို႔ ေတာင္းဆိုသင့္ပါတယ္။ ေကာ္မ႐ွင္ရဲ႕ ဒီဂတိဖ်က္မႈဟာ “ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲ” “ပုလင္းတူဗူးဆို႔” စတဲ့ စကားပံုေတြကို ျပန္အမွတ္ရေစျပီး ၾကံ႕ခိုင္ေရးပါတီရဲ႕ စိုးရိမ္မႈေတြနဲ႔ ေကာ္မ႐ွင္အဖြဲ႔၀င္လူၾကီးေတြရဲ႕ စိုးရိမ္မႈေတြဟာ တစ္ထပ္တည္းက်သြားပံုရတယ္လို႔ပဲ ေျဖေတြးေလးေတြးမိပါတယ္။

    ေနာက္ထပ္ရင္လးစရာတစ္ခုက ေက်ာက္မီးေသြးစက္႐ုံေတြ တစ္႐ုံျပီးတစ္႐ုံ တိုးခ်ဲ႕ေဆာက္လုပ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတာဟာ “ျပည္သူ႔အစိုးရ” ဆုိတဲ့ သံသယျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းပါ။ ျပည္သူ႔အက်ိဳးစီးပြားကို ဦးစားေပးရမည့္ အစိုးရက ျပည္သူေတြေရ႐ွည္ အနာဂတ္မွာ ဆိုးက်ိဳးေတြနဲ႔သာ က်ိန္းေသရင္ဆိုင္ရမယ္လို႔ တက္သိပညာ႐ွင္ေတြ ကၽြမ္းက်င္သူေတြက ေထာက္ျပျပီး တစာစာပိတ္သိမ္းဖို႔ေတာင္းဆိုေနတဲ့ၾကားက ပိုတိုးျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတာဟာ ဘာသေဘာတရားလဲဆိုတာ ေလ့လာ ဆန္းစစ္သင့္ပါတယ္။ ကုန္ခါနီးမီးစာအရမ္းေတာက္ေနသလို ကုန္ဆံုးသြားေတာ့မယ့္ အခြင့္အေရးေတြကုိ ရသေ႐ြ႕ေတာ့ သိမ္းက်ံဳးထည့္သြားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႕ ဇြတ္မွိတ္လုပ္ေနသလားလို႔ ထင္စရာပါပဲ။ ဒီစီမံကိန္းေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီးရင္ ဘယ္သူေတြပဲ လတ္တေလာ အခြင့္ထူးခံစားရမယ္ဆုိတာ အားလံုးအသိပါပဲ။

    ေနာက္ရင္ေမာစရာ တစ္ခုကလည္း မိေက်ာင္းကန္သပိတ္စခန္းအေရးပါ။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ရင္ ဒီလူေလးတစ္ခုရဲ႕ေျမယာမဲ့ေနတဲ့ ဒုကၡတစ္ခုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနရတာ စစ္တပ္ ဒါေၾကာင့္ ေျဖ႐ွင္းေပးမယ္ဟု ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာေတာ့ သပိတ္စခန္းေခါင္းေဆာင္ကို ေထာင္ (၂) ႏွစ္ခ်မွတ္ ခံလိုက္ရတဲ့ သတင္းကအေျဖပါပဲ။ “ငါတို႔ေတြကိုမထိနဲ႔၊ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ႏုိင္ဘူး”၊ ဦးက်ိဳးသြားေအာင္ ခ်ိဳးျပမယ္ဆိုတာကို ျပေနသလဲပါပဲ။ ကမာၻအၾကံေပးအဖြဲ႔၀င္အေရအတြက္ အမ်ားဆံုးပါ၀င္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕အေနနဲ႔လည္း တိုင္းျပည္အေရးကိစၥတစ္ခုကို (၆) လခန္႔ၾကာျမင့္ေနျပီျဖစ္ေပမယ့္ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖ႐ွင္း မေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္အၾကာဆံုး ပဋိပကၡမေျဖ႐ွင္းႏုိင္ေသာ အစိုးရဆိုျပီး ေနာက္ထပ္ စံခ်ိန္တစ္ခုထပ္ရႏုိင္စရာ ႐ွိပါတယ္။

    ကမာၻ႔အရည္အေသြး အျမင့္ဆံုး ပတၱျမားဒီေျမမွာ ႐ွိပါတယ္။ ကမာၻ႔ အၾကီးဆံုးေက်ာက္စိမ္းတံုး ဒီေျမမွာထြက္ခဲ့တယ္။ ကမာၻ႔အၾကီးဆံုး ဓါတ္ေငြ႔သိုက္ ဒီေျမေအာက္မွာ ႐ွိပါတယ္။ ကမာၻ႔ အေကာင္းဆံုးေရေျမ ေတာေတာင္သဘာ၀ ဒီေျမမွာ႐ွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကမာၻ႔ အဆင္းရဲဆံုး တိုင္းျပည္ေတြထဲမွာလည္း ဒီႏုိင္ငံပါေနဆဲ။ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ အမ်ားဆံုးထဲမွာလည္း ဒီႏုိင္ငံပါတယ္။ ဂ်ီဒီပီအခ်ိဳး အနိမ့္ဆံုးထဲကလည္း မလြတ္ေသး။ ဒါဘာေၾကာင့္လဲလို႔ အေမး႐ွိခဲ့လွ်င္ ကမာၻ႔အ႐ွည္ၾကာဆံုး အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ႕ ကမာၻ႕ေလာဘ အၾကီးဆံုး အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့လိုက္တဲ့ အတြက္ အခုလို ကမာၻ႔ စံခ်ိန္သစ္ေတြကို ရ႐ွိခဲ့တာပါလုိ႔ပဲ အေျဖေပးရမွာပါပဲ။

    ဘယ္စံခ်ိန္မွ မခ်ိဳးႏုိင္ရင္သာ ေနရမယ္။ ေဟာင္းေလာင္း စံခ်ိန္က်ေတာ့ ျမန္မာ့မယ္ေတြ စြမ္းႏုိင္သမွ်ေနာ္။ ဒါေတာင္ ခေရာင္းျပန္ေတာင္းေနလို႕ ေဟာင္းေလာင္း ဒုကၡ႐ႈပ္သမွ်ကလည္း ျမန္မာ့အေရး ဒုကၡေတြကို ေခတၱခဏ လႊမ္းမိုးလိုက္ပါေသးတယ္။ ေဟာင္းေလာင္းအတူ ေခါင္းေလာင္းကလည္း ဒ႑ရီေတြ၊ တေဘာင္ေတြ၊ နဂါးသိုက္ေတြ၊ ယၾတာေတြန႔ဲ ျပည္သူကို ဖမ္းစားဖို႔ အလံတလူလူနဲ႔ တာဆူလိုက္ပါေသးတယ္။ အစာမေၾကလို႔ မက္တဲ့ အိမ္မက္ေတြနဲ႔ ဘာအေျဖမ မထြက္ဘူးဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းလူေတြ သေဘာေပါက္လာပါျပီ။ ျပည္သူေတြတစ္ကယ္ အာ႐ုံမလြဲဖို႔ကေတာ့ ေဟာင္းေလာင္း ေခါင္းေလာင္းေတြထက္ ပုိအေရးၾကီးလာတဲ့ ေခါင္းေပါင္း အေရးပါခင္ဗ်။

    ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေခါင္းေပါင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ေခါင္းေကာင္းသလဲဆုိတာၾကည့္ပါ။ သူမ်ားႏုိင္ငံ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေက်ာက္မီးေသြး စက္႐ုံေတြစြန္႔ျပီး၊ ဓါတ္ေငြ႔ေတြေလအား လွ်ပ္စစ္ေတြနဲ႔ သြားေနျပီဆိုမွ ဆိုးက်ိဳးမ်ားမယ့္ ေက်ာက္မီးေသြးကို ျပန္အစျပဳ ဓါတ္ေငြ႔ေတြေရာင္းထုတယ္ခင္ဗ်။ သဘာ၀သံယံဇာတ အရင္းအႏွီးလံုး၀မ႐ွိတဲ့ စင္ကာပူမွာ က်ည္ဆံ ရထားေျပးဆြဲေနေပမယ့္ ေျမေပၚေျမေအာက္ သံယံဇာတ အျပည့္အ၀႐ွိတဲ့ ျမန္မာမွာ ျမိဳ႕ပတ္ရထားေတာင္ အခ်ိန္မွန္ မေျပးဆြဲႏုိင္ေသးဘူးဗ်။ သူမ်ားေတြက စြန္႔ပစ္ေရကိုေတာင္ ျပန္အသံုးခ်ဖို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ့္မွာ႐ွိတဲ့ ေရခ်ိဳေရသန္႔ေတြထဲ ေရပုပ္ေရညစ္ေတြ စီး၀င္ျဖစ္ေပၚေစမယ့္ စီမံကိန္းေတြတစ္ခုျပီးတစ္ခု ခြင့္ျပဳေနတယ္ခင္ဗ်။ ဥ႐ုေခ်ာင္းဆိုလည္း ေညာင္းသြားျပီ။ သံလြင္ျမစ္လည္း ၾကံဖန္စစ္ျပီးမွ သံုးလို႔ရေတာ့မယ္။ ျမစ္ဆံုကုိေတာင္ အခ်စ္ကုန္ေအာင္လုပ္ၾကံျပီးမွ ျပည္သူအေပါင္းက ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ၀ိုင္းကာကြယ္ၾကလို႔ ကံေကာင္းေထာက္ မက်န္ခဲ့ရတာဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေပါင္းေတြရဲ႕ လာရာနဲ႕ လားရာ ေစတနာကို ခန္႔မွန္းလို႔ရပါျပီ။

    ဒီပံုအတိုင္းသာ ဆက္သြားမယ္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ၊ ျပည့္၀တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အရသာ ဟင္းလ်ာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ ခံစားရဖို႕ဆိုတာေတာ့ ၂၀၁၅ မေျပာနဲ႔ ၂၀၂၀ နဲ႔လည္း မေသခ်ာပါဘူး။ ျပင္ရမယ္။ ျပင္ရပါမယ္။ အခ်ိန္မီအားလံုး ျပင္ပါမွ ျပည္သ ူအားလံုးရင္မွာ ေအးခ်မ္းရပါလိမ့္မယ္။ ဘာေတြျပင္ရမလဲ။ ဂတိမတည္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မ႐ွင္ကို ျပင္ရမယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အျမီးအေမွာက္မတည့္မႈေတြကို ျပင္ရမယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲက စစ္တပ္ အခ်ိဳးအစားကို ျပင္ရမယ္။ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္လုိ႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈေတြကို ျပင္ရမယ္။ မီဒီယာေတြဖိႏွိပ္မႈေတြကို ျပင္ရမယ္။ သမၼတမိန္႔ခြန္းနဲ႔ အလုပ္တစ္ျခား စီျဖစ္ေနတာ ကိုျပင္ရမယ္။ အထက္နဲ႔ေအာက္ တစ္လြဲစီ ျဖစ္ေနရတာေတြကိုျပင္ရမယ္။ ဥပေဒရဲ႕အထက္ေရာက္ေနတဲ့ အဲဒီအထက္ကလာတဲ့ အမိန္႔ေတြ ဆိုတာကို ျပင္ရမယ္။ တစ္ဖက္သက္အက်ိဳး ခံစားခြင့္ေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကတဲ့ စီမံကိန္းေတြကို ျပင္ရမယ္။ ျပင္ရမွာေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ျပင္ဆင္စရိတ္နဲ႕ ျဖိဳခ် အသစ္ျပန္ေဆာက္ဖို႔ စရိတ္သိပ္ မကြာေတာ့လို႔ ျဖိဳခ်လိုက္ေတာ့လည္း “အားလံုးေကာင္းဖို႔လုပ္ၾကတာပဲ ဘယ္သူေတြဘာေျပာလို႔လဲ” ခင္ဗ်ာေပါ့ဗ်ာ။ အင္း…. အခုေျပာခဲ့တဲ့ ျပင္ဖို႔ဟာေတြ အားလံုးဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ ျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ဘာမွမေသခ်ာဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။

    ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ သမၼတၾကီး ကယ္လိမ့္ႏုိး၊ လႊတ္ေတာ္ ဥကၠၾကီး ကယ္လိမ့္ႏုိး၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ ကယ္လိမ့္ႏုိး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ပဲ  ကယ္လိမ့္ႏိုး “အဲဒီ ကယ္လိမ့္ႏုိး” ဆုိတာေလးေတြနဲ႔႔ပဲ ေန၀င္လို႔ မိုးခ်ဳပ္ျပီးရင္ ေနာက္တစ္ေန႔ ေနအထြက္မွာ စားမႈေနမႈအတြက္ ၀မ္းစာ႐ွာဖို႔ ကိုးေျခာက္ကိုးသံုး နဲ႕ကိုယ္အားကိုယ္ကိုျပီး လမ္းေပၚထြက္လာရမွာကေတာ့ အားလံုးေသာ အားလံုးေသာ မေရရာ မေသခ်ာမႈေတြထဲကမွ လံုး၀အေသခ်ာဆံုး တစ္ခုျဖစ္တာပါပဲ။

    ညီေသြး

  • ျပည္ေထာင္စုဖတ္စာ

    ျပည္ေထာင္စုဖတ္စာ

    ၾသဂုတ္ ၃၁ ၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    -ေဆာင္းပါးရွင္- ညီေသြး

    01

    လႊတ္ေတာ္ႀကီး အနီး
    ျပည္ေထာင္စုႀကီး ႏြံထဲနစ္ေနသည္။
    တုိင္းရင္းသားမ်ား ၀ိုင္း၍ ညီညြတ္ေပးၾကပါ။
    ေလးပါးစုံညီတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏိုင္ပါ၏။

    လူဆုိတဲ့သတၱ၀ါက ယဥ္ေက်းမႈစင္တာႀကီးေတြ၊ အသိပညာမ်ဳိးစုံ စည္ပင္ေစတဲ့ တကၠသုိလ္ႀကီးေတြ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ လူဆုိတဲ့သတၱ၀ါက က်မ္းစာေတြ တရားဓမၼေတြ ျပဳစုျပ႒ာန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီလူစုကပဲ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းေတြ ထုတ္ျပန္လုိ႔ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္စနစ္ေတြ ႐ိုက္ခ်ဳိးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီလုိလူ႔ေလာကႀကီးက အၿမဲ သတိရတမ္းတၿပီး အၿမဲေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့ လူေတြ ႐ွိခဲ့သလုိ လူတစ္စု တစ္ဖြဲ႕ေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္ တစ္တုိင္းျပည္လုံး ေခ်ာက္ထဲ တြန္းပုိ႔ခဲ့တဲ့လူေတြ၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိး အသာစံရဖုိ႔ဆုိၿပီး အျခား အသြင္မတူ မ်ဳိးကြဲ လူနည္းစုေတြအေပၚ မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့လူေတြ၊ လက္ဗလာ ေျခဗလာ ျပန္သြားရမယ္ ဆုိတာ သိသိႀကီးနဲ႔ ဘယ္လုိေစာဒကမွ တတ္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိတဲ့ ခရီးတစ္ခုကုိ တစ္ကုိယ္တည္း ထြက္ခြာသြားရမယ္ဆုိတာ က်ိန္းေသေနတဲ့ၾကားထဲက တစ္အုပ္စုေပၚ တစ္အုပ္စု တစ္ႏိုင္ငံေပၚ တစ္ႏိုင္ငံ က်ဴးေက်ာ္ရန္စ အႏိုင္က်င့္ သိမ္းပိုက္ခ်င္ေနတဲ့ လူ႔ဗာလေတြလည္း ႐ွိေနပါေသးတယ္။

    ကမာၻ႔ေျမပုံေပၚမွာ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေနရာေဒသ သာယာခ်မ္းေျမ့မႈ႐ွိတဲ့ အရပ္ဆုိတာ မ႐ွိသေလာက္ ႐ွားပါးေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံတုိင္းမွာ ျပည္တြင္းစစ္ (သုိ႔) သူပုန္ထမႈဆုိတာ႐ွိတယ္။ မၿငိမ္းမခ်မ္း ဆႏၵျပမႈေတြ႐ွိတယ္။ ဘာသာေရး လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡေတြ႐ွိတယ္။ တစ္ခ်ိန္က အေ႔႐ွေတာင္အာ႐ွရဲ႕ အဖြံ႕ၿဖိဳး အခ်မ္းသာဆုံးတုိင္းျပည္ သံယံဇာတၾကြယ္၀ေပါမ်ားဆုံးတုိင္းျပည္၊ အၿငိမ္းခ်မ္းဆုံးဘာသာတရား၊ အဆုံးအမနဲ႔အညီ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ တုိင္းျပည္၊ ေလာကြတ္ျပဳရာ ျဗဟၼစိုရ္ တရား မ်ားစြာေပါၾကြယ္၀တဲ့လူမ်ဳိးေတြ ႐ွိခဲ့တဲ့ ဒီတုိင္းဒီ႒ာနီမွာေတာင္ လူတစ္စုရဲ႕ ခေလာက္ဆန္ ေမႊေႏွာက္မႈေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆင္းရဲနိမ့္က် ခၽြတ္ၿခံဳၾကခဲ့ရသလဲ။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ လူထု ဆႏၵျပထုတ္ေဖာ္ပြဲေတြ၊ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြ ၾကားထဲက သားေသလင္ေပ်ာက္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတဲ့ မိသားစုေတြ ေနရပ္စြန္႔ခြာ စစ္ေဘးေ႐ွာင္ ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းက တေျဖးေျဖးတုိးလာတဲ့ လူဦးေရေတြ၊ အက်ဥ္းစခန္း၊ စစ္ေၾကာေရးစခန္းေတြထဲမွာ စေတးခံလိုက္ရတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ေျမစာပင္ေတြ၊ အျပစ္မဲ့ေတြ။

    ဘယ္သူေသေသ ငေတမာလွ်င္ၿပီးေရာဆုိသည့္ လူတစ္စု၊ ဒီလူတစ္စုရဲ႕ အင္အားက အလြန္ႀကီးပါသည္။ မီဒီယာေတြကုိပိုင္သည္ အသံလႊင့္ဌာနေတြကုိ ပိုင္သည္။ ဘဏ္အႀကီးႀကီးေတြကုိ ပိုင္သည္။ အက်ဥ္းေထာင္ေတြကုိ ပိုင္သည္။ တရား႐ုံးေတြ တရားသူႀကီးေတြကုိ ပိုင္သည္။ ပဋိပကၡေတြကုိ ပိုင္သည္။ သာသနာပိုင္ေတြ ေတာင္ပိုင္သည္။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကုိ ပိုင္သည္။ အမ်ားညီညီ မညီညီ ဤကုိ ကၽြဲဟု လုပ္ႏိုင္သည္။ အၿမဲတမ္း ‘ငါးပ်ံ’အလွည့္ခ်ည္းပဲ လုပ္ႏိုင္သည္။ ပလုိင္းေပါက္ႏွင့္လည္း ဖားေကာက္ႏိုင္သည္။ ေရဗူးေပါက္ေနလည္း ေရပါေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္။ အလြန္ႀကီးမား ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔ သြားေနတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ဘယ္သူမွ ရပ္တန္႔ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း ျပန္ၿပီးရပ္တန္႔ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့။ အလြန္ျမန္တဲ့ယာဥ္ကုိ ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန္႔ေအာင္ လုပ္မည္ဆုိလွ်င္ ေၾကာင့္က်ေတာ့ၾကမည္မဟုတ္။

    ဤကဲ့သုိ႔ေသာ အစုိးရ၀န္ႀကီး႒ာနမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အကယ္စင္စစ္တည္႐ွိခဲ့ပါသည္။ ‘ဘ႑ာေရးစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းႏွင့္ မညီညြတ္သည့္ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ႒ာနေပါင္း ၃၉-ခု႐ွိသည့္အနက္ ျပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္႐ုံးမွလြဲ၍ က်န္၀န္ႀကီး႒ာန ၃၈-ခုမွ ခ်ဳိးေဖာက္ထားပါသည္။’တဲ့ ‘ဗဟုိအဖြဲ႕အစည္းဌာနမ်ား၏ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ ဘ႑ာေရးစည္းမ်ဥ္း၊ ၀န္ထမ္းစည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းနဲ႔မညီညြတ္ေသာ စစ္ေဆးေတြ႕႐ွိခ်က္မ်ားက ၂-ႏွစ္အတြင္း အႀကိမ္ ၅၀၀-ေက်ာ္တဲ့’ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးခိုင္ေမာင္ရည္ရဲ႕ အဆုိတင္သြင္းခ်က္မွတဆင့္ ျပည္သူေတြ သိခြင့္ရတာပါ။ ‘မခင္ပုံႏွင့္ေလာက္’ကြက္တိဆုိသလုိ ဒီလုိအစုိးရဌာနမ်ဳိးေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျမြေပြးေတြ ခါးပိုက္ပိုက္ထားတဲ့ တုိင္းျပည္မ်ဳိးမွ မဆင္းရဲရင္ ကမာၻမွာ ဘယ္တုိင္းျပည္မွ မဆင္းရဲေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီလုိတုိင္းျပည္မွာမွ လူလာျဖစ္ရ၊ စာနယ္ဇင္းသမားလာျဖစ္ရ၊ ႏိုင္ငံေရးသမား လာျဖစ္ရတာကေတာ့ ဓါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္ကုိ လ်က္ရသလုိ၊ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးတန္းေပၚ ေလွ်ာက္ျပေနရတဲ့ ဆက္ကပ္သမားလုိ အၿမဲ သတိနဲ႔ အသိ အႀကီးႀကီး ထားေနရမွာပါ။

    လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္အစုံနဲ႔ တမူးက၀င္လာတဲ့ ႏိုင္ငံ အ၀ွမ္းလုံး ေမႊေႏွာက္မယ့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသား ႐ွစ္ဦးကုိ လက္နက္ပုဒ္မ၊ ဆက္သြယ္ေရးပုဒ္မ၊ လ၀ကပုဒ္မေတြနဲ႔ ၃-မ်ဳိးေပါင္းၿပီး ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၁၀-ႏွစ္ မျပည့္ပဲ စတုတၳမ႑ိဳင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္ဆုိတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကုိ ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ ၁၀-ႏွစ္ဆုိတာက သက္ေသပဲ။

    အမွန္တရားဘက္ေတာ္သားေတြကုိ ဒီလုိအစုိးရမ်ဳိးက ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာသာ မေပးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့ အၿမဲ ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားေနမွာပါ။ အဓိက ကေတာ့ အမွန္တရားကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးဖုိ႔ပါပဲ။ အမွန္တရားဆုိတာ သဲပြင့္ေလးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ။ ကမာၻေျမႀကီးနဲ႔ ပါ၀င္ ေပါင္းစပ္ႏိုင္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ အင္အားႀကီးသြားမယ္။ အမွန္တရားဟာ ေရတစ္စက္ပဲျဖစ္ေနပါေစ။ သမုဒၵရာႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္ႏိုင္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္က်ယ္ျပန္႔နက္႐ႈိင္းသြားမလဲ။ အဲ့ဒီ အမွန္တရားကုိ ျပည္သူေတြ သိေအာင္လုပ္ျပႏိုင္ဖုိ႔က စတုတၳမ႑ိဳင္ရဲ႕ အဓိကတာ၀န္ပါပဲ။ ေထာင္ ၁၀-ႏွစ္ဆုိတာ ဆူးတစ္ႀကိဳးတစ္ထပ္လား၊ ပုဒ္မ ၁၈ ဆုိတာ မုန္တုိင္းတစ္ခုလား။ စတုတၳမ႑ိဳင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေနသူ အားလုံးအတြက္ေတာ့ ေ႔႐ွဆက္ရမယ့္လမ္းမွာ ဒါေတြဟာ ႀကိဳတင္ေရာက္ႏွင့္ေနမယ့္ ဧည့္ႀကိဳေတြအျဖစ္သာ သတ္မွတ္ထားလိုက္ပါ။

    အမွန္တရားဆုိတာ
    မာတိကာ အသစ္မွာ
    စာမ်က္ႏွာတစ္ ျဖစ္ခြင့္မရလည္း
    ေတာအုပ္ထဲ အရိပ္နင္းခံတဲ့ သစ္ပင္လုိ
    အရပ္ထက္ ျမင့္မွာပဲ။

    တုိင္းသူျပည္သားအားလုံးရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္လုိ႔လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေလးပါးစုံညီ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးပြဲေတြ မလုပ္ႏိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ အရင္ အေျဖ႐ွာသင့္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ လက္႐ွိျမန္မာအစုိးရရဲ႕ အဓိကေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေနရာေတြကုိ တာ၀န္ခြဲေ၀ခ်ထားေပးခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကုိ ဦးေဆာင္လမ္းျပ ေျမပုံေရးဆြဲေပးခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထံ အရင္သြားေရာက္ၿပီး အႀကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ား၊ လမ္းညႊန္မႈေကာင္းမ်ား ေတာင္းခံသင့္ပါတယ္။ ဖာ႐ုိဘုရင္ (ဒုတိယေျမာက္ ရမ္မဆီ)ထံ တမန္ေတာ္ဂ်ဳိးဇက္က ဒီလုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။

    ‘ငါ့လူေတြကုိ ေပးသြားခြင့္ျပဳပါေတာ့’တဲ့ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား အေနကလည္း ဒီတုိင္းျပည္ႀကီးကုိ ေပးေကာင္းဖုိ႔ သင့္တဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီဆုိတာ သိေနမွာပါ။ အမေမစု အေနနဲ႔ အ႐ုိး႐ွင္းဆုံး ႏွလုံးသား သန္႔သန္႔နဲ႔ လိမ္မာသိမ္ေမြ႕စြာ ႀကိဳးစား ခ်ဥ္းကပ္သြားမယ္ဆုိလွ်င္ ဒီေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈမ်ား အထေျမာက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ သမုိင္း၀င္ေန႔ရက္မ်ား ျဖစ္လာမွာပါ။ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားလည္း တစ္တုိင္းျပည္လုံးရဲ႕ ေမတၱာကုိျပန္ရ၊ ေနာက္ဆုံး သံသရာ ခရီးမွာ လည္း ေျဖာင့္တန္းေခ်ာေမြ႕ၿငိမ္းခ်မ္း၊ ျပည္ေထာင္စုအႀကီး အေပၚ ေပးဆပ္ဖုိ ႔တင္က်န္ေနတဲ့ အေၾကြးမ်ားလည္း ေၾကေအး၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်မ္းေျမ့သာယာမယ့္ အနာဂတ္ လမ္းပါလဲ။ အားလုံး၀ိုင္းစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ PR တုိ႔ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တုိ႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈတုိ႔ဆုိတာ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ပင္လယ္မွ ေရျမွဳပ္ အဆင့္သာ႐ွိပါတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕လက္နဲ႔ ေရးခဲ့တာေတြဟာ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ correction pen နဲ႔ပဲ ျပန္ဖ်က္မွ အဆင္ေျပႏိုင္မွာပါ။

    ဘာေၾကာင့္ ဒီေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြ အရင္လုပ္သင့္သလဲဆုိတာ ေအာက္ပါ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကုိၾကည့္ၿပီး သေဘာေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခင္းအက်င္းေတြကေတာ့ အမ်ားမညီေပမယ့္ ဤက ကၽြဲျဖစ္သြားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲက PR က သက္ေသပဲ မေတာ္မတရား ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေျမယာသိမ္းမႈေတြက သက္ေသပဲ။ ဆႏၵျပ ထုတ္ေဖာ္ေတာင္းဆုိမႈေတြကုိ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းေနတာက သက္ေသပဲ။ တစ္သက္လုံး အစုိးရလာတဲ့ သမၼတဆုိတဲ့သူထံ လႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီးက စာပုိ႔ေတာ့မွ အစုိးရက ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္လုိ ႔မရဘူးလုိ႔ အေၾကာင္းျပန္လိုက္တာက သက္ေသပဲ။ ေထာင္ဒဏ္အမိန္႔ခ်ၿပီးမွ ဒီအမိန္႔ေတြဟာ တပ္ကလာတာပါလုိ႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားလိုက္တဲ့ တရားသူႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားက သက္ေသပါပဲ။ လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္အစုံနဲ႔ တမူးက၀င္လာတဲ့ ႏိုင္ငံ အ၀ွမ္းလုံး ေမႊေႏွာက္မယ့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသား ႐ွစ္ဦးကုိ လက္နက္ပုဒ္မ၊ ဆက္သြယ္ေရးပုဒ္မ၊ လ၀ကပုဒ္မေတြနဲ႔ ၃-မ်ဳိးေပါင္းၿပီး ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၁၀-ႏွစ္ မျပည့္ပဲ စတုတၳမ႑ိဳင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္ဆုိတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကုိ ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ ၁၀-ႏွစ္ဆုိတာက သက္ေသပဲ။ တပ္အသုံးျပဳရန္ လုိအပ္၍ ျပန္လည္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း မျပဳဘူးဆုိတဲ့ သိမ္းဆည္းခံ လယ္ယာေျမဧက ၃၅၁၀၃၃.၇၃၈ ဧက က သက္ေသပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေနတဲ့ ရက္အတြင္းမွာေတာင္    တိုက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္ေနတာက သက္ေသပဲ။

    ျပည္သူလူထုဆုိတာ တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆုိတာတုိ႔၊ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မည္သူဆုိတာတုိ႔ကုိ မွတ္တမ္းတင္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ အခက္အခဲေတြ၊ ဒုကၡေတြကုိ မွ်ေ၀ခံစား၊ ကူညီ ရင္ဆုိင္ေျဖ႐ွင္းေပးတဲ့သူေတြကုိသာ ႏွလုံးသားက မွတ္တမ္းတင္တတ္ၾကတဲ့အမ်ဳိးပါ။ အဲ့ဒီျပည္သူဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြကုိ ပန္းပြင့္ေတြလုိ ေ၀ဆာစည္ပင္လာေအာင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ ယုယ၊ သူတုိ႔ေလွ်ာက္လွမ္းမယ့္ လမ္းခရီးမွာ တံတား တစ္စင္းလုိ ေက်ာခင္းေပးႏိုင္မည့္ သူျဖစ္မွသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဘြဲ႕ဆုိတာကုိ ဖဲႀကိဳးျဖတ္၊ ကဗၺည္းတင္ေပးဆပ္မွာပါ။

    ကဗ်ာဆရာႀကီး ေအာ္ဒင္က ‘ကဗ်ာဆုိတာ မေမ့ႏိုင္တဲ့ စကားစု’တဲ့။ ဒီလုိသာဆုိလွ်င္ ရာဇ၀င္သကၠရာဇ္ျပန္လွည့္ရစ္ၾကည့္ပါက မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ့ ေန႔ရက္ေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ကဗ်ာဆန္ေသာ ေန႔ရက္ေတြလုိ႔ ေခၚေ၀ၚသတ္မွတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ၈၈ အေရးအခင္း ေန႔ရက္မ်ား၊ လက္ပံေတာင္အေရးအခင္း ေန႔ရက္မ်ား၊ သမဂၢၿဖိဳေန႔ရက္မ်ား၊ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သံဃာအေရးအခင္း ေန႔ရက္မ်ား၊ ရခိုင္ပဋိပကၡေန႔ရက္မ်ား စသည္ စသည္ ကဗ်ာ၀ါက်႐ွည္ႀကီးျဖစ္သြားမယ့္ ေန႔ရက္မ်ားကုိ ရင္၀ယ္ပိုက္ခဲ့ရတာ ဒီျပည္သူေတြပါပဲ။ အဓိက သက္ဆုိင္သူႀကီးမ်ားထံ ဒီျပည္သူေတြရဲ႕ကုိယ္စား ဒီလုိ ေတာင္းဆုိေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

    ‘ဒီျပည္သူေတြကုိ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါေတာ့။’
    ‘ေသြးေရာင္လႊမ္းတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ကုန္ဆုံး လြန္ေျမာက္ပါေစေတာ့။’

    လႊတ္ေတာ္ႀကီး အနီး
    ျပည္ေထာင္စုႀကီး ႏြံထဲနစ္ေနသည္။
    တုိင္းရင္းသားမ်ား ၀ိုင္း၍ ညီညြတ္ေပးၾကပါ။
    ေလးပါးစုံညီ တြန္းလွ်င္ ေ႐ြ႕ႏိုင္ပါ၏။

    ညီေသြး