News @ M-Media

Tag: obama

  • ျမန္မာ၏ ဒီမုိကေရစီအေျပာင္းအလဲ ေအာင္ျမင္ခ်င္ပါက ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအား ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကုိ ရပ္တန္႔ရမည္ဟု အုိဘားမားေျပာ

    ျမန္မာ၏ ဒီမုိကေရစီအေျပာင္းအလဲ ေအာင္ျမင္ခ်င္ပါက ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအား ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကုိ ရပ္တန္႔ရမည္ဟု အုိဘားမားေျပာ

    ဇြန္ ၂၊ ၂၀၁၅
    M-Media

    – ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ဒီမုိကေရစီအကူးအေျပာင္း ေအာင္ျမင္ခ်င္ပါက ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအား ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကုိ ရပ္တန္႔ရမည္ဟု အေမရိကန္သမၼတ ဘာရက္အုိဘားမားက ယမန္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားလုိက္သည္။

    အိမ္ျဖဳေတာ္၌ အာရွမွ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ဖိတ္ၾကားေတြ႕ဆံုစဥ္ အုိဘားမားက ယခုကဲ့သုိ႔ ေျပာၾကားလုိက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ လူကုန္ကူးျခင္းခံေနရေသာ သုိ႔မဟုတ္ ပင္လယ္ျပင္တြင္ ေမ်ာပါေနေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအား ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေပးေရးတြင္ မိမိတုိ႔ အေမရိကန္အေနျဖင့္ အာ႐ံုစုိက္ခဲ့သည္ဟု ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ထုိသုိ႔ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအား လက္ခံေပးထားေသာ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ မေလးရွားတုိ႔ကုိလည္း အုိဘားမားက ခ်ီးက်ဴးခဲ့ၿပီး အေမရိကန္အေနျဖင့္လည္း အခ်ိဳ႕ကုိ လက္ခံမည္ဟု ဆုိသည္။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္စနစ္မွ အေမရိကန္က ေထာက္ခံအားေပးသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီအကူးအေျပာင္း ေအာင္ျမင္ရန္အတြက္ မည္သည့္အရာ လုိအပ္သနည္းဟု ေမးျမန္းခဲ့ရာ အုိဘားမားက

    “အေရးအႀကီးဆံုးကိစၥေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ ႐ုပ္ဆင္းသြင္ျပင္ေၾကာင့္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုးကြယ္ရာ အယူ၀ါဒေၾကာင့္ ျပည္သူေတြကုိ ခြဲျခားဆက္ဆံေနတာေတြကုိ ရပ္တန္႔ဖုိ႔လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ ခြဲျခားဆက္ဆံခံေနရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ သူတုိ႔က ထြက္ေျပးေနၾကတာပါ” ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

    ထုိ႔ေနာက္ အကယ္၍ ၎အေနျဖင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာတစ္ဦးျဖစ္ပါက မည္သည့္ေနရာတြင္ ရွိေနခ်င္သနည္းဟု ေမးျမန္းရာတြင္လည္း အုိဘားမားက မိမိမွာ မိမိေမြးဖြားရာေနရာတြင္ပင္ ရွိေနလိမ့္မည္ဟု ထင္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

    “ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြ ေနခဲ့တဲ့ ေနရာမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေနျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အစုိးရက ကၽြန္ေတာ့္ကုိကာကြယ္ေပးေအာင္၊ လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မွ်မွ်တတ ဆက္ဆံလာေအာင္ အေသအခ်ာ ေဆာင္ရြက္သြားခ်င္မွာပါပဲ”

    အုိဘားမားမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဒီမုိကေရစီ ျမႇင့္တင္ေရးအတြက္ အုိဘားမားမွာ ၎၏ ကိုယ္ပုိင္အားထုတ္မႈႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာျဖင့္ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး ၿပီးခဲ့သည့္ ၃ ႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ၂ ႀကိမ္ သြားေရာက္ခဲ့သည္။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေႏွးေကြးလာမႈႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ေနထုိင္ေနရသည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံမႈတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၀ါရွင္တန္မွာ စုိးရိမ္မႈမ်ား ႀကီးထြားလာခဲ့သည္။

    ျမန္မာႏုိင္ငံကမူ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူနည္းစုမ်ားအား ခြဲျခားဆက္ဆံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ျငင္းဆုိထားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ကလည္းက ျငႇင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈတုိ႔ေၾကာင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ၁ သိန္းေက်ာ္မွာ ထြက္ေျပးခဲ့ရသည္။

    ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားမွာ အိမ္နီးခ်င္းဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမွ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံက ဆုိၿပီး၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသား ၄၀၀၀ ေက်ာ္ပါ၀င္ၿပီး မၾကာေသးမီ သီတင္းပတ္မ်ားက ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေလွစီးဒုကၡသည္ အေရးအတြက္ ႏုိင္ငံတကာမွ ျပစ္တင္မႈကုိလည္း ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ပတ္က ဘန္ေကာက္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ၁၇ ႏိုင္ငံ အစည္းေ၀းတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံက
    ျငင္းဆုိခဲ့သည္။

    Ref: Reuters

  • အေမရိကန္သမၼတ အုိဘားမား၏အဖြား မကၠာဟ္သုိ႔သြားေရာက္၍ အြမၼရာဟ္ျပဳ

    အေမရိကန္သမၼတ အုိဘားမား၏အဖြား မကၠာဟ္သုိ႔သြားေရာက္၍ အြမၼရာဟ္ျပဳ

    ဧၿပီ ၂၄၊ ၂၀၁၅
    M-Medi

    obama's grandmother 2

    – အေမရိကန္သမၼတ ဘာရက္အုိဘားမား၏ ကင္ညာႏုိင္ငံမွ အဖြားျဖစ္သူ ဆာရာ အုိမာရ္မွာ အြမၼရာဟ္ဘုရားဖူးခရီးစဥ္အတြက္ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ႏုိင္ငံ မကၠာဟ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

    ဆာရာမွာ သားျဖစ္သူ စအီးဒ္၊ ေျမးျဖစ္သူ မူဆာတုိ႔ႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီး အြမၼရာဟ္ျပဳၿပီးေနာက္ ေျမးျဖစ္သူႏွင့္အတူ မကၠာဟ္ၿမိဳ႕ရွိ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သခင္အေၾကာင္း ျပသထားသည့္ ျပပြဲသုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

    ဆာရာက ျပပြဲသုိ႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈရျခင္းကုိ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္မိၿပီး စစ္မွန္သည့္ အေထာက္အထားမ်ား၊ သိပၸံဆုိင္ရာ အေထာက္အပံ့မ်ားျဖင့္ ထုိသုိ႔ျပသျခင္းမ်ိဳးက ယခုေခတ္ အစၥလာမ္သာသာနာ ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ဥပမာေကာင္းျဖစ္သည္ဟု Arab News သုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ထုိ႔ျပင္ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္အတြက္ မကၠာဟ္ႏွင့္ မဒီနာတုိ႔တြင္ ေဆာ္ဒီအစုိးရ၏ စီစဥ္ထားမႈမ်ား၊ အသံုးအေဆာင္၊ အေဆာက္အဦးမ်ားမွာလည္း အလြန္ေကာင္းမြန္သည္ဟု ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့ကာ အစၥလာမ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ယူဆခ်က္အလြဲမ်ားကုိ ဖယ္ရွားရန္အတြက္ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သခင္အေၾကာင္း ျပသထားသည့္ ထုိျပပြဲမ်ားကုိ အျခားႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ျပသရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း သူမက ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

    အသက္ ၉၃ ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္ ဆာရာအုိမာရ္မွာ အုိဘားမား၏ ဖခင္ျဖစ္ေသာ ဘာရက္ဟူစိန္အုိဘားမား စီနီယာ၏ မိခင္ျဖစ္သည္။ အုိဘားမား စီနီယာမွာ ကင္ညာႏြယ္ဖြားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္တြင္ စီးပြားေရးဘာသာရပ္ျဖင့္ လာေရာက္ပညာသင္ၾကားစဥ္ အိမ္ေထာင္က်ကာ အုိဘားမားအား ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

    ဆာရာအုိမာရ္မွာ အလွဴအတန္းရက္ေရာသူျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က အုိဘားမား ကင္ညာသုိ႔ လာေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပုိင္း ကင္ညာႏုိင္ငံအတြင္း နာမည္ႀကီးလာခဲ့သည္။

    ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အုိဘားမား သမၼတျဖစ္ၿပီးေနာက္ပုိင္း သူမ၏ လယ္ေတာအိမ္ေလးမွာ ႏုိင္ငံျခားခရီးသြားမ်ား စိတ္၀င္စားသည့္ေနရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဆာရာမွာ ယခုတစ္ေခါက္ မကၠာဟ္ၿမိဳ႕သုိ႔ အြမၼရာဟ္ခရီးစဥ္ လာေရာက္ျခင္းမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္မဟုတ္ဘဲ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ကလည္း ဟဂ်္ခရီးစဥ္ လာေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။

    Ref: Onislam

  • သမၼတ အိုဘာမား၏ ျမန္မာျပည္ ခရီးစဥ္အတြင္း လူငယ္မ်ားႏွင့္ အေမးအေျဖ တခ်ိဳ႕

    သမၼတ အိုဘာမား၏ ျမန္မာျပည္ ခရီးစဥ္အတြင္း လူငယ္မ်ားႏွင့္ အေမးအေျဖ တခ်ိဳ႕

    ႏိုဝင္ဘာ ၁၈ ၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    .ေလးေမာင္(M-Media ) ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
    15170178953_bb49ab841c_z
    .ေမး။    ။ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကေတာ့ () ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္ ဒါမွမဟုတ္ သမၼတႀကီးေျပာတဲ့ ရခီန္းျပည္နယ္ စစ္ေတြတကၠသိုလ္မွာ အဂၤလိပ္စာအဓိကနဲ႔ တတိယႏွစ္ တက္ေရာက္ေနသူပါ။

    အုိဘားမား။    ။အသံထြက္မွန္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ (ရယ္သံမ်ား)

    .ေမး။    ။ ကၽြန္ေတာ့္ေဒသမွာ ဂုိဏ္းဂဏကြဲတာေတြ၊ လူမ်ိဳးေရး ဟန္ခ်က္ေတြကို ကုိယ္ေတြ႕ ႀကံဳခဲ့ူဖူးပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမးခ်င္တာက မတူညီတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြအေပၚမွာ သည္းခံေလးစားမႈကုိ ျမႇင့္တင္ဖုိ႔၊ မတူညီတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြအၾကားက အၾကမ္းဖက္၀ါဒကုိ ဖယ္ရွားဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ကုိ အသိပညာေပးရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘယ္လုိေနရာမွာ ပါ၀င္ႏုိင္ပါသလဲ။

    အုိဘားမား။    ။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ေမးခြန္းပါပဲ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းအခ်ိဳ႕နဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ ခုနကပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ မေန႔တုန္းကဆုိ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌႏွစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုိ႔နဲ႔ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ၿပီး သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔လည္း စကားေျပာခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔အားလံုးကုိ ကၽြန္ေတာ္က “တကယ္လုိ႔မ်ား ျပည္သူေတြဟာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးကုိအေျခခံၿပီး စိတ္၀မ္းကြဲေနၾကမယ္ဆုိရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဆီးရီးယားလိုႏုိင္ငံမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ မတည္ၿငိမ္မႈေတြအားလံုးဟာ ဘာသာေရး မတူညီမႈေတြကုိ အေျခခံၿပီး ျဖစ္လာတာပါ။ သူတုိ႔ဟာ မြတ္စလင္ေတြျဖစ္ၾကေပမယ့္ ရွီအာနဲ႔ စြန္နီတုိ႔ဟာ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ တုိက္ခုိက္ေနၾက တယ္။ ေျမာက္အုိင္ယာလန္ကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ခရစ္ယာန္ ကက္သလစ္နဲ႔ ခရစ္ယာန္ ပ႐ုိတက္စတင့္တုိ႔ဟာလည္း ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ တုိက္ခုိက္ခဲ့ၾကၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရသြားတာ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး။

    ဂလုိဘယ္လုိက္ဇ္ျဖစ္လာတဲ့ ဒီကမၻာႀကီးမွာ မတူညီနဲ႔ အယူ၀ါဒ၊ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈရွိတဲ့ သူေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတြ႕ၾကဆံုၾကတာမ်ိဳးဟာ ေရွာင္လႊဲလုိ႔ကုိ မရပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ဘယ္သူမွ သူ႕ရဲ႕ၿမိဳ႕ရြာမွာ ေက်ာက္ခ်ၿပီး မေနၾကေတာ့ဘူးေလ။ လူေတြဟာ အျခားေသာေနရာေဒသေတြကေန သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ အယူအဆအသစ္ေတြ အၿမဲမျပတ္ ရေနၾကၿပီး သူတုိ႔နဲ႔မတူတဲ့ လူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ၾကဆံုၾကပါတယ္။ လူသားအားလံုးဟာတူညီၾကတယ္၊ လူသားအားလံုးဟာ ေလးစားမႈနဲ႔ထုိက္တန္တယ္၊ လူသားအားလံုးဟာ ဥပေဒေအာက္မွာ အတူတူပဲျဖစ္တယ္၊ လူသားအားလံုးဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္အတြင္းမွာ ပါ၀င္ႏုိင္ရမယ္၊ လူအားလံုးဟာ သူတို႔ရဲ႕အျမင္ေတြကုိ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမရွိ ေဖာ္ျပႏုိင္ရမယ္ စတဲ့ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းေတြကုိ ဘယ္တုိင္းျပည္မ်ိဳးမွာမဆုိ လုိက္နာေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကပဲ စတင္ရမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ ထင္မရာမဆိုင္းတဲ့၊  အုပ္စုတစ္စုထက္ အျခားအုပ္စုတစ္စုအေပၚ ဦးစားေပးျခင္းကုိ အေျခခံမထားတဲ့ မွ်တတဲ့ဥပေဒေတြကုိ ျပဌာန္းေပးရာမွာ အစုိးရက အဓိကအခန္းက႑က ပါ၀င္တယ္ဆုိတာကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

    ဒါေပမယ့္ အမွန္တရားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီဟာ သည္းခံမႈ၊ အျပန္အလွန္နားလည္မႈဆုိတဲ့ စိတ္သေဘာထားအျပဳအမူေတြကုိ ေမြးျမဴရပါမယ္။ လူငယ္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သည္းခံဖုိ႔၊ ေလးစားဖုိ႔ဆိုတာေတြကုိ အားေပးဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ အေမရိကန္သမုိင္းေၾကာင္းမွာ ထင္ထင္ရွားရွားရွိခဲ့ၿပီး အႀကီးမားဆံုး ျပႆနာကေတာ့ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈပါပဲ။ ဒီလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈကုိ ေက်ာ္လႊားဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈမွာ “ျပည္သူ႕အခြင့္အေရးဥပေဒ” “ဆႏၵမဲေပးခြင့္ ဥပေဒ” ျပဌာန္းတာမ်ိဳးေတြ ပါ၀င္ၿပီး၊ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈကုိဆန္႔က်င္တဲ့ ခ်ီတက္ဆႏၵျပမႈေတြ၊ ေဒါက္တာ မာတင္လူသာကင္းလုိ ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြလည္း လုိအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအားထုတ္မႈေတြထဲမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ေျပာင္းလဲတာ၊ အျခားလူတစ္ေယာက္ မိမိနဲ႔ မတူညီတာဟာ ေလးစားမႈနဲ႔ မထုိက္တန္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ အသိတရားရေအာင္ လုပ္တာေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။

    ခင္ဗ်ားတုိ႔အရြယ္ေရာက္လာလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဟာ သူနဲ႔ မတူညီတဲ့ အျခားလူတစ္ေယာက္ကုိ ႐ုိင္းစုိင္းတဲ့အမည္၊ ႏွိမ့္ခ်တဲ့ အမည္နဲ႔ေခၚတာကုိေတြ႕ရင္ ဒီလုိအျပဳအမူဟာ မွန္ကန္တဲ့အျပဳအမူ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရမွာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ အလုပ္ပါ။ တစ္ကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားဟာ ခရစ္ယာန္ျဖစ္ၿပီး ခင္ဗ်ားရဲ႕သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ “မြတ္စလင္ကုိမုန္းတယ္ကြာ” လုိ႔ေျပာတဲ့သူရွိရင္ အဲဒီသူကုိ “မင္းသိလား။ ငါကေတာ့ ဒါမ်ိဳးကုိ လက္မခံဘူး။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားပဲ။ ငါကေတာ့ မြတ္စလင္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ ေလးစားရမယ္လုိ႔ျမင္တယ္” လုိ႔ ေျပာရမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ တာ၀န္ပါပဲ။ တကယ္လုိ႔ခင္ဗ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ခင္ဗ်ားတုိ႔ထဲက တစ္ေယာက္ဟာ “ငါကေတာ့ ဟိႏၵဴေတြကုိ တစ္မ်ိဳးဆက္ဆံခ်င္တယ္” လုိ႔ေျပာလာရင္လည္း ဒါကုိတုံ႔ျပန္ဖုိ႔က ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ အလုပ္ပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တဲ့အခ်က္က ဘယ္လုိလႊမ္းမုိးမႈမ်ိဳးထဲမွာပဲ ခင္ဗ်ားဟာရွိေနပါေစ- သည္းခံမႈ၊ မတူကြဲျပားမႈနဲ႔အတူ ယွဥ္တြဲေနထုိင္ႏုိင္မႈ၊ ေလးစားမႈအေၾကာင္းေတြကုိသာ တံု႔ျပန္ေျပာဆုိၾကပါ။

    တစ္ကယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ားဟာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနမယ္ဆုိရင္ သည္းခံစိတ္မရွိတဲ့သူေတြဟာ ေနရာ ရသြားၿပီး ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာၾက ပါလိ့မ္မယ္။ ေနာက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈပုိင္းမွာ လုိအပ္ေနတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက တစ္ခ်က္ကေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိတဲ့အခါမ်ိဳး၊ လူႀကိဳက္မမ်ားတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာင္ ဒါေတြကုိ ေျပာထြက္ဖုိ႔ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေနနဲ႔ လႊမ္းမုိးမႈပုိရွိလာတဲ့အခါ ဒီတန္ဖုိးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပိး ဆက္လက္ေျပာဆုိလိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
    …………………

    15787749951_4a697c4036_z
    ေမး။ ။ အမ်ိဳးသား identity လိုမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာ identity လုိမ်ိဳး မတူဘူးေပါ့ေလ- ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ ခုိင္မာတဲ့ identity ကုိ ဘယ္လုိဖန္တီးမလဲဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သမၼတႀကီးရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ကုိ သိပါရေစ။

    အုိဘားမား။ ။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ေမးခြန္းပါပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့ အပစ္ရပ္ေရးနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လက္နက္ကုိင္ပဋိပကၡေတြအတြက္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလြန္ အားေပးေထာက္ခံတာေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ရခုိင္ျပည္နယ္က မြတ္စလင္ျပည္သူေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ျပႆနာအခ်ိဳ႕နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးၿပီးပါၿပီ။

    ဒါေပမယ့္ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာက- လူမ်ိဳးစုေတြဟာ ခြဲျခားခံရမႈကေန အကာအကြယ္ရဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္မွာ လူမ်ိဳးစုေတြဟာ အာဏာ၀န္းအ၀ုိင္းအတြင္း ၀င္ဆံ့ဖုိ႔ သူတုိ႔ၾကားထဲမွာ အဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ၾကတာ သဘာ၀ပါပဲ။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမရိကန္မွာဆုိရင္လည္း ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားလာတဲ့အခါ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာရွိတဲ့ အုိင္းရစ္ရွ္လူမ်ိဳးေတြဟာ အတူတကြ ပါ၀င္လာၾကၿပီး အဖြဲ႕အစည္းေတြ တည္ေထာင္ၾကပါတယ္။ အုိင္းရစ္ရွ္အေမရိကန္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးကုိ သူတုိ႔ျမႇင့္တင္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ေတြ- သူတုိ႔ဟာ လြတ္လပ္မႈကုိရွာေဖြတဲ့အခါ NAACP လုိ အသင္းအဖြဲ႕ေတြ ေပၚလာၿပီး အာဖရိကန္-အေမရိကန္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူမ်ိဳးစု identity၊ စီးပြားေရး အက်ိဳးအျမတ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဒသတြင္းျပႆနာေတြကုိ အေျချပဳၿပီး လူမ်ိဳးစုေတြ အသင္းအဖြဲ႕ေတြဖြဲ႕ၾကတာ မွားယြင္းတဲ့ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမုိကေရစီသဘာ၀ကုိက ဒီလုိပဲ သြားရတာပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ စုိးရိမ္ပူပန္မႈေတြ၊ ျပႆနာေတြကုိ အျခားသူေတြကုိ ၾကားသိေအာင္လုပ္ဖုိ႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔ အယူအဆတူသူ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူနဲ႔ ေပါင္းၾကပါတယ္။

    ဒါေပမယ့္ ဒီမုိကေရစီအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးက ျပည္သူေတြကုိ အမွတ္သညာျပဳရာမွာ အမ်ိဳးသား identity ပဲျဖစ္ရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ နယူးေယာက္က လမ္းေတြေပၚမွာ ခင္ဗ်ားေလွ်ာက္သြားၾကည့္တဲ့အခါ ဒီမွာရွိေနတဲ့ အုပ္စုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကြဲျပားတဲ့ လူေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတြ႕ရမွာပါ။ မ်က္လံုးျပာနဲ႔ ေရႊေရာင္ ဆံပင္ရွိသူေတြ၊ အသားမည္းတဲ့ လူမည္းေတြ၊ အာရွသားေတြ၊ မြတ္စလင္ေတြ- ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေတြ႕ရမွာပါ – ဒါေပမယ့္ “မင္းတုိ႔က ဘာေတြလဲ” လုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္သူ႕ကုိေမးေမး- သူတုိ႔က “ငါတို႔အေမရိကန္ေတြ” လုိ႔ ေျဖၾကပါလိ့မ္မယ္။

    အခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အာရွ-အေမရိကန္၊ အုိင္းရစ္ရွ္-အေမရိကန္ စသျဖင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ပထမဆံုးကၽြန္ေတာ္ ေျပာမွာကေတာ့- အေမရိကန္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။

    တကယ္လုိ႔မ်ား ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ ဒီလုိ အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီညြတ္မႈမ်ိဳး မရွိဘူးဆုိရင္- ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ဆုိတာ သိပ္ခက္ခဲသြားမွာပါ။ အထူးသျဖင္ ျမန္မာႏုိင္ငံလုိ႔ ႏုိင္ငံေလးေပါ့ဗ်ာ။ တကယ္လုိ႔ လူေတြဟာ “အမ်ိဳးသား identity” အရင္ “လူမ်ိဳးစု identity” ကုိ စဥ္းစားၾကမယ္ဆုိရင္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် တုိင္းျပည္ဟာ ၿပိဳကြဲသြားၿပီး ဒီမုိကေရစီကလည္း အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘံုရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိရပါမယ္။

    ဒါ့ေပမယ္ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြဟာ ေစာဒက တက္ေကာင္းတက္ႏုိင္တာေၾကာင့္ လူနည္းစုေတြ ေစာဒက မတက္နဲ႔လုိ႔ ေျပာဖုိ႔အတြက္ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ လူမ်ားစုေတြရဲ႕ဆင္ေျခေတာ့ မျဖစ္ရပါဘူး။ တကယ္လုိ႔မ်ား လူနည္းစုေတြထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ မွ်တစြာ ဆက္ဆံမခံရဘူးဆုိရင္ ႏုိင္ငံကုိ ဆုိးရြားစြာ ထိခုိက္တာေၾကာင့္ လူမ်ားစုေတြ အေရးတႀကီး လုပ္ရမယ့္အပုိင္းက ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ လူနည္းစုေတြကုိလည္း စုိးရိမ္တယ္လုိ႔သေဘာသက္ေရာက္ေစတဲ့ “အမ်ိဳးသား identity” ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ပါပဲ။

    လူမည္းႏုိင္ငံသားေတြ မွ်တစြာ ဆက္ဆံမခံရမခ်င္း အေမရိကန္ရဲ႕ အလားအလာဟာ ေကာင္းလာႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခ်က္တစ္ခ်က္ကုိ ေျပာရရင္- အေမရိကန္ျပည္သူအားလံုး မဲမေပးႏုိင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒအရ ကာကြယ္မႈ မရခဲ့တဲ့အခ်ိန္ဟာ အေမရိကန္အတြက္ အစြန္းအထင္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္း၊ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးေတြ အာလံုးမွာ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။

    လူ႕အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ အေမရိကန္မွာျဖစ္လာတဲ့အခါ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ေတြအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈသာမဟုတ္ဘဲ တစ္ႏိုင္ငံလံုးဟာ လူတုိင္းအတြက္ သက္ဆုိင္ေတာ့မွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒါဟာ အေမရိကန္ တစ္ႏုိင္ငံလံုးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈပါပဲ။ လူတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူနည္းစုေတြကို မွ်တေစတဲ့ အေမရိကန္ရဲ႕ “အမ်ိဳးသား identity” အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

    ျမန္မာအပါအ၀င္ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြဟာ ဒီျပသနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စဥ္းစားဖုိ႔လုိမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ မတူညီမႈေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေလးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရႏုိင္တဲ့ လူနည္းစုေတြရဲ႕ နစ္နာမႈေတြကုိလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ အေလးထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ားစုနဲ႔ လူနည္းစုေတြ၊ အာဏာရွိသူ အာဏာမဲ့သူေတြ အားလံုးဟာ တုိင္းျပည္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ “အမ်ိဳးသား identity” နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အာ႐ံုရွိဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
    —————————————

    15604454767_28f8d4be88_z
    ေမး။ ။ ကၽြန္မဟာ ကခ်င္-ဗမာ ကျပားပါ။ အာဆီယံအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးခ်င္ပါတယ္။ အဆီယံႏုိင္ငံေတြမွာ မတူညီတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတြနဲ႔ ျခားနားတဲ့ ဒီမုိကရက္တစ္ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလုိျခားနားမႈေတြက အာဆီယံႏုိင္ငံေတြ ေပါင္းစည္းမႈအတြက္ စိန္ေခၚမႈေတြ ျဖစ္မယ္လုိ႔ သမၼတႀကီးထင္ပါသလား။ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြအားလံုး ေပါင္းစည္းဖုိ႔အတြက္ တြန္းအားေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ေကာင္းလုိ႔ ထင္ပါသလား။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

    ဘုိဘားမား။    ။ အာဆီယံ ၁၀ ႏုိင္ငံရွိတဲ့အထဲက- ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမရိကန္-အာဆီယံ ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းမွာ အဲဒီႏုိင္ငံက ေခါင္းေဆာင္ အားလံုးနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ သတင္းေကာင္းတစ္ခုက အာဆီယံဟာ အဖြဲ႕၀င္ႏုိင္ငံေတြ ေပါင္းစည္းမႈ၊ ေဘးအႏၱရာယ္ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး၊ ျပည္သူ႕က်န္းမာေရး၊ အဏၰ၀ါလံုၿခံဳေရး၊ ပညာေရးတုိးတက္မႈ စတဲ့က႑ေတြ တုိးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ေရး ႀကိဳစားရာမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားအတြင္း ပုိၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးမားလာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြ ပုိမို ေပါင္းစည္းမႈဟာ မလြဲမေသြျဖစ္လာမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။

    ဒီလုိေပါင္းစည္းျခင္းကုိ အားေပးျခင္းအားျဖင့္ ဒီမုိကေရစီအေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရးတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပုိမုိေကာင္းမြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြဟာ အဲဒီလုိ မွတ္တမ္းေကာင္းေတြမရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြကုိ တြဲေခၚတဲ့ေနရာမွာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ လႊမ္မုိးမႈေတြ ရွိလာမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္သလို ျဖစ္လာတာကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး သမၼတတာ၀န္ စယူတဲ့အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ရွိေနတုန္းပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အာဆီယံအစည္းေ၀းေတြမွာ ပါ၀င္ဖုိ႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းပြားစရာအခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြတ္လပ္မႈ မရွိလုိ႔ပါ။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ပြင့္လင္းတဲ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေတြဟာ ဘယ္လုိပုိမိုေအာင္ျမင္လာလဲဆုိတာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ စျမင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ လႊမ္းမုိးမႈပါပဲ။ အာဆီယံအဖြဲ႕မွာ သူ႔ရဲ႕ ပါ၀င္ျခင္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္ငန္းစဥ္ စတင္ဖုိ႔ လမ္းဖြင့္ေပးရာမွာ၊ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ လႊမ္းမုိးမႈေတြ ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။

    ေနာက္တစ္ခုက ပြင့္လင္းမႈနည္းတဲ့ ဒီမုိကရက္တစ္မဆန္တဲ့ တုိင္းျပည္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေစ့စပ္ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ဘယ္ေနရာေတြက ေနာက္ျပန္ေရာက္ေနသလဲ၊ ဘယ္ဟာေတြကေတာ့ က်ဆင္းေနသလဲ စသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေ၀ဖန္မႈမ်ိဳးေတြကုိ ဆက္လက္ေပးအပ္သြားဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ဒါမ်ိဳးလုပ္ဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ အာဆီယံက ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေ၀ဖန္ေစာေၾကာတာကုိ မႀကိဳက္ၾကဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒါမ်ိဳးဟာ သူတုိ႔ကုိ မေလးစားရာေရာက္တယ္လုိ႔ ထင္လုိ႔ပါ။ ဘယ္တုိင္းျပည္မွ ျပည့္စံုတယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အျခားတုိင္းျပည္ကို ေ၀ဖန္လုိက္ရင္ သူတုိ႔ကလည္း ကုိယ့္ကုိ ျပန္ေ၀ဖန္မွာ သူတုိ႔စုိးရိမ္ၾကပါတယ္။

    ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတုိင္ဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ျပည္သူေတြကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ေနတာေတြကုိ တုိးတက္ေအာင္ႀကိဳစား ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းဂုဏ္ယူပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ကမၻာႀကီးအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့အင္အားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္လုိ႔မ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေပၚလစီေတြအတြက္ ေ၀ဖန္မႈကုိ ကၽြန္ေတာ္ နားမေထာင္ဘူးဆုိရင္၊ အျခားတုိင္းျပည္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာတာေတြကုိ ဖြင့္မထားဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သမၼတေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဒီလုိေ၀ဖန္မႈမ်ားေတြဟာ မမွ်တဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ဟာ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး လုပ္ေနတာေၾကာင့္ လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေစာဒက တက္ခ်င္ၾကတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူတုိ႔ဟာ နည္းနည္းပဲလုပ္တာေၾကာင့္ မ်ားမ်ားလုပ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေစာဒကတက္ပါတယ္။ ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ျပႆနာတုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္က ဘာေၾကာင့္ တစ္ခုခုလုပ္မေပးတာလဲ ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကုိယ့္ကိစၥကုိ ကုိယ္တုိင္တာ၀န္မယူတဲ့ ႏုိင္ငံေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ သူတုိ႔က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေျဖရွင္းေစခ်င္တယ္။ အဲဒီလုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေျဖရွင္းၿပီဆုိရင္ “မင္းတုိ႔က ငါတုိ႔ကိစၥကုိ ဘာ့ေၾကာင့္ ၾကား၀င္တာလဲ” လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြက်ေတာ့လည္း တစ္ခါတစ္ရံမွာ စိတ္ညစ္ရပါတယ္။

    ဒါေပမယ့္ ဒီလုိေ၀ဖန္မႈမ်ိဳးေတြကုိ လက္ခံရယူေနတဲ့အခ်က္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အၿမဲမျပတ္ ေတြးေတာေနတယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒီေပၚလစီကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လိုခ်မွတ္သင့္လဲ? တုိင္းျပည္ကုိ လူတစ္စုက အုပ္စုိးထားၿပီး၊ ေပးသမွ်ဟာ ျပည္သူေတြဆီ မေရာက္တဲ့ ႏုိင္ငံမ်ိဳးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အကူအညီေတြေပးေနတာ မွန္သလား? ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ ဆက္လက္လုပ္ေကာင္းလုပ္ႏုိင္တဲ့ စစ္တပ္ကုိ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ပီသေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေလ့က်င့္ေပးေနတာေတြကေရာ မွန္ကန္ရဲ႕လား? စသျဖင့္ေပါ့။ တကယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဒီလုိေ၀ဖန္မႈမ်ိဳးေတြကုိ ဖြင့္မေပးထားရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပုိေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွာမဟုတ္သလုိ၊ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

    ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုးဟာ ပုိေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ စိတ္၀င္စားသင့္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ထဲက ဘယ္သူမွ၊ ဘယ္တုိင္းျပည္မွ ျပည့္စံုမေနလုိ႔ပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အာဆီယံဟာ အဓိကအခန္းက႑ကေန ပါ၀င္ဖုိ႔ အခြင့္အလမ္းတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေခတ္စီးပြားေရးသဘာ၀ေၾကာင့္ အာဆီယံႏုိင္ငံေတြ ေပါင္းစည္းျခင္းဟာ မလြဲမေသြျဖစ္လာမွာပါ။ ခရီးေတြသြားၾကတယ္။ အင္တာနက္ေတြသံုးၾကတယ္။ စမတ္ဖုန္းေတြလည္း မ်ားလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီကုိ ကားနဲ႔လာတုန္းက လူထုိင္း ဖုန္းကုိင္ထားတာ ေတြ႕တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္သုိက္ကုိေတြ႕ေတာ့ သူတုိ႔မွာ အက်ႌမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ စမတ္ဖုန္းေတြ ကုိင္ထားၾကတယ္။ ဒါက ဘာကုိျပသလဲဆုိေတာ့ ဒီေန႔ခတ္ ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈအမ်ားဆံုးမွာ အစိတ္အပုိင္းေတြဟာ ႏုိင္ငံ ငါးႏုိင္ငံေလာက္ကေန လာၾကၿပီး ေပါင္းစည္းတပ္ဆင္လုိက္ၾကတာပါ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကမၻာလံုးကုိ ေရာင္းၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘာေတြပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန ေပါင္းစည္းမႈဆုိတာ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ အဲဒီမွာ ေမးခြန္းက လြတ္လပ္မႈေတြ၊ အခြင့္အလမ္းေတြ တုိးပြားေနတဲ့ ျမင့္မားတဲ့ အဆင့္မွာ ေပါင္းစည္းၾကမလား? ဒါမွမဟုတ္ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ အခြင့္အလမ္းနည္းပါးတဲ့ နိမ့္ပါးတဲ့အဆင့္မွာ ေပါင္းစည္းၾကမလား? ဆုိတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမင့္မားတဲ့အဆင့္မွာ ေပါင္းစည္းၾကမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အာဆီယံအဖြဲ႕၀င္ႏုိင္ငံအမ်ားစုက ဒီလုိပဲလုပ္ၾကမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

    ——————————————————————–

    U.S. President Barack Obama speaks at the Young Southeast Asian Leaders Initiative town hall in Yangon 2
    ေမး။    ။ ဟဲလုိ။ သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကေတာ့ () ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဥပေဒပညာရပ္ကို ေလ့လာဆည္းပူးေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္တာက အခု ကၽြန္တာ္တုိ႔ဟာ ဒီမုိကရက္တစ္ အကူးအေျပာင္းကာလမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ဟာ က႑တုိင္းမွာ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရပါတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား သမၼတႀကီးသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ သမၼတျဖစ္ရင္ (ရယ္သံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား) ဘယ္က႑ကုိ အေလးထားေဆာင္ရြက္သြားမလဲ? ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ ဖြံၿဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ ဘယ္လုိေဆာင္ရြက္မလဲ? ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

    အုိဘားမား။    ။ ေကာင္းပါၿပီ။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာေတာ့ အၿမဲတမ္းလူႀကိဳက္မ်ားပါတယ္။ (ရယ္သံမ်ား) ကိုယ့္ႏုိင္ငံကုိယ္ ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ လူတုိင္းက ေစာဒက တက္ၾကတာပါပဲ။ ခင္ဗ်ားမွန္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စိန္ေခၚမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ အခုလက္ရွိ အေရးအႀကီးဆံုး စိန္ေခၚမႈကေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အကူးအေျပာင္းကာလကုိ ျပည့္စုံေအာင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး အေလးထားလုပ္ေဆာင္မႈကေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီး ေျပာေနၾကတဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

    နံပါတ္ ၁ အေနနဲ႔ လာမယ့္ႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပဖုိ႔လုိတယ္။ အခ်ိန္ဆြဲလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ နံပါတ္ ၂ က ျပည့္၀တဲ့ အရပ္သားအစုိးရျဖစ္ေစမယ့္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ နံပါတ္ ၃ အခ်က္ကေတာ့ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိခြင့္၊ ႏုိင္ငံေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြ လြတ္လပ္စြာဖြဲ႕စည္းခြင့္ကုိ ကာကြယ္ေပးမယ့္ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

    တကယ္လုိ႔မ်ား ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး အတည္တက်ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အျခားေသာ စိန္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔အတြက္ နည္းလမ္းေတြရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္မွန္တဲ့ဒီမုိကေရစီ ရၿပီဆုိရင္ မလြဲမေသြ ေနာက္ထပ္ အေလးထား လုပ္ေဆာင္ရာမွာက စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္း ေဖာ္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ပါပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အင္မတန္ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္လုိ႔ပါ။ ၂၁ ရာစုမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိထားရမွာက စီးပြားေရးအခြင့္အလမ္းအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုး နည္းလလမ္းေတြကေတာ့ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းမြန္တဲ့ပညာေရး ရရွိေအာင္ လုပ္ေပးဖုိ႔ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားတာက ျမန္မာႏုိင္ငံက ပညာေရးစနစ္ဟာ နိမ့္က်ေနတုန္းပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔အားလံုးဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက အေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသားေတြကုိ ကုိယ္စားျပဳတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းမရွိတဲ့ရြာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတုန္းပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး လက္ေတြ႕မွာ ဆုိရင္လည္း ေက်ာင္းေတြဟာ ျပႆနာေတြ ကုိ ဘယ္လုိ ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားမလဲ ဆုိတာထက္ သင္ခန္းစာေတြကုိ ဘယ္လုိ အလြတ္က်က္မလဲဆုိတာကုိပဲ သင္ေပးေနၾကတုန္းလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သိရပါတယ္။

    ဒီလုိအေျခအေနအမ်ိဳးရွိတဲ့ ႏုိင္ငံတုိင္းဟာ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတ့ လူငယ္ေတြအတြက္ လြတ္လပ္ၿပီး မသင္မေနရ ပညာေရးစနစ္ကုိ ဖန္တီးေပးဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေတြဟာ အေျခခံကၽြမ္းက်င္မႈေတြမရွိရွင္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္တာေၾကာင့္ပါပဲ။ သူတုိ႔ ဖတ္မွတ္ႏုိင္ရမယ္။ တြက္ခ်က္ႏုိင္ရမယ္။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ရင္းႏွီးသင့္သေလာက္ ရင္းႏွီးရမယ္။ သိပံၸရဲ႕ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းေတြကုိ သူတုိ႔ နားလည္ရမယ္။ တကယ္လုိ႔ သူတုိ႔မွာ ဒီလုိ အေျခခံနည္းစနစ္ေတြ မရွိဘူးဆုိရင္ ဒီေန႔ေခတ္စီးပြားေရးေလာကမွာ သင့္ေတာ္တဲ့အလုပ္တစ္ခုရဖို႔ ေတာ္ေတာ့ကုိ မလြယ္ပါဘူး။

    အခုလက္ရွိမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စုိက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းကို အဓိကထား လုပ္ေဆာင္ေနတုန္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ လယ္ယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ လယ္ယာထြက္ကုန္ေတြ တုိးတက္ဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္ျခင္း စတဲ့ကိစၥေတြဟာလည္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ျပႆနာေတြပါပဲ။ ဒါေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံတည္း လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံေတြအားလံုး ေယဘုယ်အားျဖင့္ လုပ္ရမယ့္ ကိစၥေတြပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ အာဖရိကမွာဆုိရင္ “Feed the Future” အစီအစဥ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စတင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လယ္သမားေတြရဲ႕ ထုတ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းကုိ တုိးတက္ေစဖုိ႔ပါပဲ။ ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံအမ်ားစုက လယ္သမားေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေလာက္က သံုးခဲ့တဲ့ နည္းပညာေတြကုိ သံုးေနရတုန္းပါပဲ။ ႏြားေတြ၊ ကၽြဲေတြကုိ သံုးေနရတုန္းပဲ။ မုိးရာသီကုိ ေစာင့္ေနရတုန္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံမွာဆုိရင္ လံုး၀ေစ်းမႀကီးတဲ့ နည္းပညာအသစ္ေတြ- အဲဒါေတြကို သူတို႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္ အသံုးျပဳရမယ့္ ျပႆနာေတြပါ။

    တကယ္လုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ လယ္တစ္ကြက္မွာ ႏွစ္ဆအထြက္တုိးမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာလုိႏုိင္ငံမ်ိဳးက လယ္သမားေတြရဲ႕၀င္ေငြဟာ ႏွစ္ဆတုိးလာမွာပါ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ႂကြယ္၀မႈတုိးလာမယ္။ ဒါက လူေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအသစ္ကုိ စတင္ႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အဲဒီလိုရတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေတြထဲက နည္းနည္းယူၿပီး အဲဒီလယ္သမားေတြဟာ လယ္ထြန္စက္၀ယ္ႏိုင္ပါၿပီ။ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ ထုတ္လုပ္တဲ့ စပါးကုိ စီမံျပဳျပင္ႏုိင္ၿပီး- ဒါဆုိရင္ ေစ်းေကာင္းလည္း ရႏုိင္ပါၿပီ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔ေတြဟာ စမတ္ဖုန္းေတြ၀ယ္ႏုိင္ၿပီး ေစ်းကြက္မွာ စပါးေစ်းဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ ဆုိတာကုိလည္း စံုစမ္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲ ေသးေသးေလးကလည္း အေရးပါပါတယ္။

    ကၽြန္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ အခုလက္ရွိ ေျမယာပုိင္ဆုိင္မႈနဲ႔ ငွားရမ္းမႈတုိ႔မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အခ်ိဳ႕ လိုအပ္ေနတယ္လုိ႔  ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားပါတယ္။ ဒီလုိေျပာင္းလဲမွသာလွ်င္ ျပည္သူေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ၀ါယမ စုိက္ထုတ္မႈက ရရွိလာတဲ့ ထြက္ကုန္ေတြကို သိမ္းထားႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေမရိကန္မွာေခၚတဲ့ “သီးစား” စနစ္နဲ႔ ေတာ့ မတူပါဘူး။ သီးစားစနစ္မွာ ခင္ဗ်ားဟာ လယ္လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခား တစ္ေယာက္ကုိ ေပးလုိက္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ျမင္ေတာ့ပါဘူး။

    ဒါေတြဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ အသားက်သြားရင္ အလုိအေလ်ာက္ျဖစ္လာမယ့္ လယ္ေျမစနစ္ရဲ႕ ဥပမာႏွစ္ခုလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။
    …………………

    ref:http://www.whitehouse.gov/

  • သမၼတအိုဘာမား  ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္း အျပည့္အစံု

    သမၼတအိုဘာမား ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စိန္ရတုခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္ မိန္႔ခြန္း အျပည့္အစံု

     

    ႏိုဝင္ဘာ ၁၆ ၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    U.S. President Barack Obama speaks at the Young Southeast Asian Leaders Initiative town hall in Yangon 2
    – ျမန္မာလူငယ္မ်ား မဂၤလာပါ။ (လက္ခုပ္သံမ်ား) ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လာတာ ၀မ္းေျမာက္စရာပါပဲ။ အားလံုးပဲ ထုိင္ၾကပါ။ အုိ- ကၽြန္ေတာ္ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ေတြ႕တယ္- “ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆုိတာ အတုအေယာင္” ဟုိတစ္ခု “အေျပာင္းအလဲ” အုိေက၊ ေကာင္းပါၿပီ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေနနဲ႔ ေနာက္ပုိင္းမွာ ေမးခြန္းေမးခြင့္ရမွာပါ။ အဲဒီ ဆုိင္းဘုတ္ေတြကုိ ခ်ထားပါဦး။ အေမးအေျဖေတြလုပ္ဖုိ႔ ဒီကုိေရာက္လာတာပါ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး။ အေမးအေျဖ လုပ္ၿပီဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆႏၵျပၾကမွာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေမးခြန္းေတြ တုိက္႐ုိက္ ေမးႏုိင္တာကုိး။

    လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီတုိင္းျပည္ကုိ ပထမဆံုးေရာက္လာတဲ့ အေမရိကန္သမၼတ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကဆုိ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႔ ႀကိဳဆုိခဲ့ၾကတာေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အလံေတြကုိ ကေလးေတြက ကုိင္ၿပီး ေ၀ွ႕ယမ္းေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကုိ ေတြ႕ရၿပီး စိတ္ေတြေတာင္ အရမ္း လႈပ္ရွားခဲ့ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အံ့ၾသေလာက္စရာေကာင္းတဲ့ မတူကြဲျပားသူေတြ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္မႈ၊ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ မတူညီတဲ့ လူအဖြဲ႕အစည္းေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဘာသာေရးအေဆာက္အအံုေတြကုိ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အားက်မိခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားအားက်ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဗမာ၊ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ဗုဒၶဘာသာ၊ မြတ္စလင္၊ ဟိႏၵဴနဲ႔ ခရစ္ယာန္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္ၾကတဲ့ ေခတ္သစ္ျမန္မာျပည္ ေမြးဖြားရာ၊ ဒီမုိကေရစီ ပံုစံကုိ စတင္ခဲ့ရာ ၀န္ႀကီးမ်ား႐ံုးကုိ သြားခြင့္ရခဲ့တာပါပဲ။ ဒါဟာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ိဳးစံု၊ မတူကြဲျပားတဲ့ အယူ၀ါဒမ်ိဳးစံု ယွဥ္တြဲေနထုိင္ျခင္းနဲ႔ သည္းခံမႈရွိျခင္းတုိ႔ရဲ႕ အံ့ၾသစရာ ဥပမာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါဟာ ဒီတုိင္းျပည္ရဲ႕ မတူကြဲျပားစြာ ယွဥ္တြဲေနထုိင္မႈ ႂကြယ္၀ျခင္း၊ ဒီေဒသရဲ႕ အလားအလာေတြအတြက္ သိမ္ေမြ႕တဲ့ လကၡဏာတစ္ခုပါပဲ။

    ဥေရာပ၊ အာဖရိက၊ ေတာင္အေမရိက၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွ စသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ကုိပဲသြားသြား ကၽြန္ေတာ္အႏွစ္သက္ဆံုး အလုပ္တစ္ခုကေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိ လူငယ္ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုရတာပါပဲ။ ဒါဟာ အစည္းအေ၀းခန္းမထက္ ပုိၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ အနာဂတ္ကုိ ဆံုးျဖတ္ၾကမယ့္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိေတြ႕ဆံုမႈဟာ သိပ္ကုိ အေရးပါ ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဆီက ေမးခြန္းေတြ၊ မွတ္ခ်က္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ နားေထာင္ခ်င္တာေၾကာင့္ မိန္႔ခြန္းကုိလည္း တုိတုိပဲေျပာသြားမွာပါ။

    အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သမၼတ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမရိကန္နဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ ဆက္ဆံေရးကုိ နက္႐ႈိင္းေအာင္ ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွက လူငယ္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေပါ့ဗ်ာ- အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အင္ဒုိနီးရွားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကေလးဘ၀ကုိ ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ဒါကုိ လုပ္တာပါ။ ဒီလုိကုန္ဆံုးခဲ့ရတာေၾကာင့္ ထူူးျခားတဲ့တြယ္တာမႈ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွနဲ႔ ဒီေဒသအတြက္ ထူးျခားတဲ့ခံစားမႈေတြလည္း  ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွနဲ႔ ဒီလုိဆက္ဆံေရး ထူေထာင္ရျခင္းဟာ အဓိကအားျဖင့္ေတာ့ အာဆီယံက ကမၻာ့လူဦးေရရဲ႕၁၀ ပံု ၁ ပံု ရွိတာေၾကာင့္ပါ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွလူဦးေရရဲ႕ သံုးပံု ႏွစ္ပံုေလာက္ဟာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေအာက္ အရြယ္ေတြပါ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေဒသဟာ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးေနတဲ့၊ ဒီမုိကေရစီထြန္းကားေနတဲ့၊ ေတာေတာင္ေရေျမေတြ၊ ကၽြန္းေတြ၊ ၿမိဳ႕ျပႀကီးေတြ၊ မတူညီတဲ့ လူမ်ိဳးေတြ၊ ဘာသာတရားေတြ၊ ယံုၾကည္မႈေတြအပါအ၀င္ မတူကြဲျပားမႈေတြနဲ႔ အသက္၀င္လွတဲ့ ေဒသလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသဟာ ၂၁ ရာစုကုိ ပံုေဖာ္ေပးမွာပါ။

    ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မႈ စြမ္းရည္ အစီအစဥ္ကုိ စတင္ခဲ့တာပါ။ အစုိးရနဲ႔ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ၊ ပညာေရးမွာ၊ စီးပြားေရးမွာ စသျဖင့္ ဒီလုိ က႑ေတြမွာ ေနာက္ပုိင္းမ်ိဳးဆက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အေမရိကန္ရဲ႕ ေစ့စပ္ေဆာင္ရြက္မႈကုိ ပုိမုိနက္႐ႈိင္းေစဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီအစီအစဥ္မွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိပဲ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ၁၀၀၀၀ ေလာက္ ပါ၀င္လာၾကပါတယ္။ စိန္ေခၚမႈေတြေျဖရွင္းဖုိ႔ သူတုိ႔အလုပ္လုပ္ၾကတယ္၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ ေလးစားမႈေတြကေနၿပီး ဒီေဒသမွာ အခြင့္အလမ္းေတြ ရွာေဖြၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ အေစာပုိင္းက မေလးရွားမွာ ဒီလုိမ်ိဳး ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈတစ္ခု လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္းကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔အတူ လွမ္းခ်င္ပါတယ္။

    လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္ ကၽြန္ေတာ္သမၼတ စျဖစ္တဲ့အခါ အေမရိကန္ဟာ လက္သီးဆုပ္ေျဖဖုိ႔ ဆႏၵရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရး ခ်ဲ႕ထြင္သြားရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာဆုိရင္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရွိခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ သိသာတဲ့ တုိးတက္မႈကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စျမင္ရပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္က ကမၻာႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံဟာ အခုေတာ့ ေဒသတြင္းနဲ႔ ကမၻာ့ရဲ႕ အခန္းက႑ေတြမွာ ပါ၀င္ႏုိင္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပိုမိုရွိလာခဲ့ပါၿပီ။

    ဒါေပမယ့္ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ခရီးဟာ တစ္ည၊ ႏွစ္ညေလာက္နဲ႔ မျပည့္စံုဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပါတယ္။ ေရွ႕တုိးလုိ႔မရတာေတြ၊ မွားယြင္းစြာ စတင္မိတာေတြနဲ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ေနာက္ျပန္သြားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ သမုိင္း ၂၃၈ ႏွစ္အတြင္းမွာလည္း ဒါေတြဟာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္အတြင္းမွာ ဒီလုိပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တုိးတက္မႈအခ်ိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ႕ရတယ္။ ဒီတုိးတက္မႈကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။

    ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလႊတ္ေပးတယ္၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕ေတြ ေပၚထြက္လာတယ္၊ ဒါမ်ိဳးေတြရွိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိေပမယ့္လည္း တစ္ခ်ဳိဳ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ ျမန္သင့္သေလာက္ မျမန္ပါဘူး။ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကို တုိက္ခုိက္တာေတြရွိေနတယ္၊ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြကုိ တုိက္ခုိက္တာေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္က လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈဆုိင္ရာ အေျခအေနေတြ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ၊ ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားမႈေတြကုိ ခါးစည္းခံေနရတဲ့ လူနည္းစုေတြအေပၚ ျပဳမူဆက္ဆံပံုေတြကုိ အေမရိကန္က အလြန္အမင္း စိုးရိမ္ေနရတုန္းပါပဲ။

    ဒီတစ္ေခါက္ေရာက္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ အဲဒီလုိပဲ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြ၊ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕စည္းက ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ သီးျခားစီေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္တဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ လြတ္လပ္မႈကုိ ေလးစားဖို႔အေၾကာင္းေတြ၊ ဒီႏုိင္ငံ ျပည္သူေတြဟာ ေဒသတြင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေနရာမွန္ကုိ ေရာက္ႏုိင္တယ္ဆုိတာေတြကုိလည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ႏုိင္ငံက ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေရး နက္႐ႈိင္းေစဖုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ Peace Corps အစီအစဥ္တစ္ခု လာေရာက္ေတာ့မယ္ဆုိတာကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ေၾကညာလုိပါတယ္။ ဒီအစီအစဥ္ကေန အေမရိကန္လူငယ္ေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ထိေတြ႕ဆက္ဆံဖုိ႔ အခြင့္အေရး ရေစမွာပါ။ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကတာဟာ အစုိးရအခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္တာေလာက္ ဒါမွမဟုတ္ အစုိးရအခ်င္းခ်င္းဆက္သြယ္တာထက္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ပုိၿပီးအေရးပါပါတယ္။

    ဒါ့ေၾကာင့္ တုိးတက္မႈေတြဟာ မလြဲမေသြျဖစ္လာမွာပါ။ သမုိင္းဆုိတာက အၿမဲတမ္းေတာ့ အေရွ႕မေရာက္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ လမ္းေခ်ာ္သြားတတ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ အေနာက္ကုိေတာင္ ျပန္ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပဋိပကၡေတြၿပီးတဲ့ေနာက္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိတာ အခ်ိန္ယူရမွာပါ။ အတိတ္က ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ႏုိင္တာဟာ သတိၱေတြျဖစ္ေစပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ ဒီမုိကေရစီကုိ ေသေသခ်ာခ်ာရဖုိ႔အတြက္ဆုိရင္ ယံုၾကည္မႈေကာင္းေတြ၊ ျပင္းျပတဲ့ ဆႏၵေတြ၊ မတူကြဲျပားမႈအေပၚမွာ သည္းခံေလးစားတတ္တာမ်ိဳးေတြလုိအပ္ၿပီး ႏုိင္ငံသားအားလံုးက ႏုိးႏုိးၾကားၾကားရွိဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ လူ႕အခြင့္အေရးေတြ၊ လြတ္လပ္မႈေတြဟာ ဒီအတုိင္းရလာတာမဟုတ္ဘဲ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားမႈ၊ စည္ကမ္းရွိမႈ၊ မဆုတ္မနစ္ႀကိးစားမႈနဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြကေနတစ္ဆင့္ ဒါမ်ိဳးေတြရေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာကုိ အေမရိကန္ျပည္သူေတြကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဒီ႐ုန္းကန္မႈေတြကုိ ဦးေဆာင္တဲ့ ဒီလူငယ္ေတြဟာ ေႏွးေကြးသြားေအာင္ အတင္းအက်ပ္လုပ္ခဲ့တာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ အေမရိက က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ျပည္ေထာင္စုဟာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ျပည့္စံုေနတာပါပဲ။

    အခု ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာစကားပံုတစ္ခု တတ္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာၾကည့္ပါမယ္။ “ငုပ္မိသဲတုိင္……” လုပ္ပါအံုး၊ မွန္ရဲ႕လား “တက္ႏုိင္ဖ်ားေရာက္” (လက္ခုပ္သံမ်ား)

    ဟုတ္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္လုိ ျမန္မာစကားမေျပာတတ္တဲ့ အေမရိကန္ေတြအတြက္ (ရယ္သံမ်ား) ဒီစကားပံုဟာ ဘာကုိညႊန္းသလဲဆုိေတာ့ “ေရထဲငုပ္ၿပီဆိုရင္ ဟိုး-ၾကမ္းျပင္က သဲအထိေရာက္ေအာင္ငုပ္ပါ။ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီဆုိရင္လည္း အဖ်ားအထိ ေရာက္ေအာင္ တက္ပါ” လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

    အေမရိကန္ဟာ ဒီႏုိင္ငံ၊ ဒီေဒသကလူငယ္ေတြ ထိပ္ဆံုးကုိ မေရာက္မခ်င္း ကူညီသြားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံကုိ ကၽြန္ေတာ္ယံုပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ၂ ႀကိမ္ လာေရာက္ခဲ့တာပါ။ တာ၀န္ခံႏုိင္ၿပီး အရာ၀င္တဲ့ ဒီမုိကေရစီ အသင္းအဖြဲ႕ေတြ ရွိတဲ့ႏိုင္ငံမ်ိဳး၊ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ လြတ္လပ္စြာ လႈပ္ရွားခြင့္ရတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ိဳး၊ မွ်တတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ိဳး၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ အမွန္တရားကုိ ေဖာ္ျပႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံမ်ိဳး၊ လူနည္းစုေတြ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကင္းစြာ ေနထုိင္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံမ်ိဳး ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အနာဂတ္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေနရတာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။

    ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဒီႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလာင္းေၾကးထပ္ေနသလုိ ဒီေဒသကုိလည္း ေလာင္းေၾကးထပ္ေနတာပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး၊ လူ႕အခြင့္အေရး၊ ပညာေရးတုိးတက္မႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တုိက္ဖ်က္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕အခန္းက႑ ပုိမုိလာေရး၊ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ကုိ ရင္ဆုိင္ရာမွာ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏုိင္မႈ တုိးတက္လာေရး၊ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ တုိးတက္လာေရး စတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကုိ အတူတကြ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းခ်င္ၾကတဲ့ အျခားႏုိင္ငံေတြ၊ ဘာသာတရားေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးစုေတြက လူငယ္ေတြဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ေျခလွမ္းအတုိင္း လုိက္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမင္ေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။

    ၿပီးေတာ့ ဒီေဒသရဲ႕ မတူကြဲျပားမႈဟာ အားနည္းခ်က္လို႔မျမင္ဘဲ ခြန္အားတစ္ခုလုိ႔ ျမင္ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီဟာ ကြဲျပားျခားနားေနေပမယ့္၊ မတူညီတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံေတြ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြက လာၾကေပမယ့္ အတူတကြ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါ ပုိၿပီးအင္အားရွိလာတယ္ ဆုိတာကုိလည္း သူတုိ႔ေတြက သိရွိနားလည္ၾကပါတယ္။

    ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေဒသရဲ႕- ခင္ဗ်ားတုိ႔ေဒသရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ အာဏာရွင္ေတြ၊ စစ္တပ္ေတြကေန ဆံုးျဖတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ၊ အေတြးအေခၚသမားေတြနဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ လူေတြကသာ ဆံုးျဖတ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ ဒီလုိမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕မ်ိဳးဆက္မွာ အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြထက္ပုိၿပီး လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ ပံုေဖာ္ႏုိင္တဲ့အလားအလာေတြရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ အသိပညာကုိ ေနရာေပါင္းစံုက ရရွိႏုိင္တာေၾကာင့္ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ မိဘေတြ၊ ဘုိးဘြားေတြထက္ ေခတ္မီ ဆန္းျပားမႈေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ပုိရွိေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အသိပညာေတြ အေတြ႕အႀကံဳေတြကုိ ဒီေဒသတစ္၀ွမ္းနဲ႔ ကမၻာတစ္၀ွမ္းမွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြကုိ မွ်ေ၀ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ ၅၀ အရင္တုန္းကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ပါဘူး။

    လမင္းဦးဟာ သူ႔ႏုိင္ငံက သူေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပဖုိ႔ ဒီစြမ္းအားကုိ အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အေမရိကန္က Gettysburg ေကာလိပ္မွာ တက္ေရာက္ေနတာပါ။ Facebook ကေန သူေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြက သူ႕ကုိ လႈံ႕ေဆာ္ေပးခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကုိျပန္ကာ ျမန္မာလယ္သမားေတြရဲ႕ ဒုကၡသုကၡေတြအေၾကာင္း မွတ္တမ္း ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္ၿပီး ဆုရတဲ့အထိ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ သူက “ကၽြန္ေတာ့္တုိင္းျပည္ဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိတ္ခံထားရၿပီး ေျပာရမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္” လုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔လူငယ္ေတြဟာ ဒီဇာတ္လမ္းေတြကုိ ေျပာျပဖုိ႔၊ ဖြင့္ခ်ဖုိ႔  အခြင့္အေရး ရွိေနပါတယ္။ ဒီမုိကရက္တစ္အစုိးရအတြက္ အင္မတန္အေရးပါတဲ့ အသင္းအဖြဲ႕ေတြျဖစ္လာေအာင္လုပ္ဖုိ႔လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ စြမ္းအားရွိေနပါတယ္။ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕ေတြ၊ သမာသမတ္က်တဲ့ တရားေရးအဖြဲ႕ေတြ၊ လြတ္လပ္တဲ့ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ကုမၸဏီေတြပါပဲ။ ဒါမ်ိဳးေတြ ဒီမွာ အမ်ားႀကီးဖြဲ႕ရမွာပါ။

    ဒီလုိတုိင္းျပည္မ်ိဳးမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ အဲဒီလုိအဖြဲ႕ေတြမွာ ပါ၀င္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးတစ္ခုေျပာျပပါမယ္။ ႐ုိင္ယန္ လူး၀စ္ မက္ဒရစ္ဟာ ဂ်ာနယ္လ စ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ စိတ္ကူးရွိပါတယ္။ ဒါေမယ့္ သူခ်စ္ရတဲ့ ဖိလစ္ပုိင္မွာ တုိင္ဖုန္းမုန္တုိင္းေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ အပ်က္အစီးေတြၾကားထဲ ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႕ႏုိင္ငံသားေတြ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး အတြက္ ျပဳလုပ္ေပးရမယ့္ သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ သူ႕ကုိယ္သူ ခံယူလုိက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ သူ ပူးတြဲတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕ဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာတဲ့၊ ျပန္လည္ထူေထာင္လာတဲ့ အဲဒီေဒသမွာ ေနစြမ္းအင္သံုး အမုိးျပားေတြ လုိက္ၿပီး တပ္ဆင္ေပးတဲ့ အဆင့္ေရာက္ေနပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ စြမ္းရည္ကုိ တုိင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ အျခားအဖြဲ႕ေတြက လူငယ္ေတြကုိ အားေပးဖို႔၊ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ၊ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔၊ သူ႕ရဲ႕ျပည္သူေတြဟာ ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ၊ ေဒသတြင္းဆိုင္ရာ ကိစၥေတြကုိ ၿခံဳငံုစဥ္းစားေစဖုိ႔ ကူညီရာမွာလည္း အသံုးျပဳခ်င္ပါတယ္။ လူသားဂုဏ္သိကၡာဆုိတာ စၾက၀ဠာဆုိင္ရာ လံႈ႕ေဆာ္အားေပးမႈတစ္ခုသာ မဟုတ္ဘဲ လူသားေတြရဲ႕အခြင့္အေရးျဖစ္တာဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ အစုိးရကုိ သတိေပးဖုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ စြမ္းအားရွိေနပါတယ္။

    ေ၀ေ၀ႏု [1] ဟာ သူ႕ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀ ၇ ႏွစ္တာကုိ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ သံတုိင္အေနာက္မွာ ကုန္ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ ဒါကုိ သူကေတာ့ “ဘ၀တကၠသိုလ္” လုိ႔ သံုးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔မွာေတာ့ အဲဒီဘ၀တကၠသုိလ္က ခက္ခက္ခဲခဲရခဲ့တဲ့ ဒီဘဲြဲ႕ကုိသံုးၿပီး “ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့အေၾကာင္းအရာအတြက္ ကၽြန္မတုိ႔ဟာလည္း အမ်ားႀကီး စြန္႔လႊတ္စေတးခဲ့ရပါတယ္” လုိ႔ေျပာရင္း သည္းခံမႈနဲ႔ လက္သင့္ခံမႈေတြအတြက္ ပညာေပးမႈေတြ ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္။

    အမုန္းတရားကုိေက်ာ္လႊားဖုိ႔၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြက လြတ္လပ္မႈရေအာင္လုပ္ဖုိ႔၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔တုိင္းျပည္ကုိ စုိးမုိးေနတဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕မႈထက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွင္သန္လာေအာင္လုပ္ဖုိ႔  ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ အခြင့္အေရးရွိေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္ေတြကုိ သစ္လြင္ၿပီး ထူးျခားတဲ့လမ္းေၾကာင္းတင္ဖုိ႔လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ စြမ္းအားရွိပါတယ္။

    ဒီလိုေဆာင္ရြက္မႈေတြအားလံုးမွာ အေမရိကန္ဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ ပံုေဖာ္ရာမွာ ဘယ္လုိနည္းမ်ိဳးနဲ႔မဆုိ ကူညီေပးခ်င္ပါတယ္။ ကမၻာႀကီးကုိ ေျပာင္းလဲဖို႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိအပ္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ၊ အဆက္အသြယ္ေတြ၊ ရင္းျမစ္ေတြကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ရေစခ်င္ပါတယ္။

    ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုပ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုကေတာ့ ႏွစ္စဥ္ အေရွ႕ေတာင္အာရွက ေခါင္းေဆာင္ ၅၀၀ ေလာက္ အေမရိကန္ကုိ ေခၚယူမယ့္ အစီအစဥ္ျဖစ္ၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္အစီအစဥ္ကုိ တုိးခ်ဲ႕လုိက္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကညာလုိပါတယ္။ ဒီလူငယ္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ေခါင္းေဆာင္မႈ စြမ္းရည္ေတြ၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ကြန္ယက္ခ်ိတ္ဆက္မႈ၊ အေတြ႕အႀကံဳေတြ အယူအဆေတြကုိ မွ်ေ၀မႈ စတာေတြကုိ ခုိင္မာေအာင္လုပ္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ၊ အဲဒီေနာက္မွာ အိမ္ျပန္လာကာ ပုိမုိေကာင္းမြန္စြာျပင္ဆင္ၿပီး ေဒသကုိ ဦးေဆာင္ဖုိ႔၊ ကမၻာႀကီးကုိ ေျပာင္းလဲဖို႔ အခြင့္အေရးေတြလည္း ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

    အဲဒီထဲဟာ လူငယ္အခ်ိဳ႕ဟာ အေမရိကန္က အေကာင္းဆံုး တကၠသုိလ္ေတြထဲက အခ်ိဳ႕မွာ စီးပြားေရးစြမ္းေဆာင္မႈ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြလုိ ကိစၥရပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သီတင္းပတ္ ၅ ပတ္ၾကာ သင္ၾကားမႈကေန အက်ိဳးေက်းဇူးေတြလည္း ရပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့  ဖက္ဒရယ္အစုိးရ၊ ျပည္နယ္ အစုိးရေတြနဲ႔ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းက အန္ဂ်ီအုိေတြဆီမွာ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အလုပ္မ်ိဳး လုပ္လုိ႔ရမယ့္ အခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြ ရပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီအစီအစဥ္ကေနတစ္ဆင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဟာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ျဖစ္ထြန္းႏုိင္သလုိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံအတြင္း ခင္ဗ်ားကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျပည္သူေတြ ကလည္း ခင္ဗ်ားဆီကေန သင္ယူႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားကပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီက သင္ရသလုိ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

    အဲဒီ အယူအဆအသစ္ေတြ၊ အေတြ႕အႀကံဳအသစ္ေတြနဲ႔ ဒီလူငယ္ေတြ အိမ္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံ႐ံုးေတြနဲ႔ USAID အဖြဲ႕ေတြက ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ အမွန္တကယ္ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အကူအညီေတြ၊ အေထာက္အပံ့ေတြ ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ဟာ ဒီေဒသမွာ ႏွစ္စဥ္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေခါင္းေဆာင္မႈအစီအစဥ္ ထိပ္သီးအစည္ေ၀းပြဲကုိ က်င္းပမယ္လုိ႔ ဂုဏ္ယူစြာ ေၾကညာလုိက္ပါတယ္။ ဒီအစည္းအေ၀းကေန လူငယ္ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မွ်ေ၀ၾကဖို႔၊ လုပ္ငန္းေတြ ပုိမုိၿပီးေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ ကြန္ယက္ေတြကုိ ခုိင္မာေအာင္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးလည္း ရပါလိမ့္မယ္။

    ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအစီအစဥ္ကေန ခင္ဗ်ားတုိ႔ထဲကအခ်ိဳ႕ဟာ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အမ်ားစုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မင္းကုိႏုိင္ တုိ႔ုလို တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကေနတစ္ဆင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၀တ္႐ံုကုိ လႊမ္းၿခံဳၾကလိမ့္မယ္၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္တဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြအျဖစ္ ထုိက္တန္တဲ့ေနရာကုိ ရယူၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီလုိျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အေမရိကန္ထက္ ပုိေကာင္းတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ိဳးကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္။

    Thank you very much. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ (လက္ခုပ္သံမ်ား)

    ေလးေမာင္(M-Media) မွ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
    ref_The White House
    Photo-Credit-AP\Getty Images

  • အေမရိကန္သမၼတ ဘာရက္ အုိဘားမား အရပ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့

    အေမရိကန္သမၼတ ဘာရက္ အုိဘားမား အရပ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့

    ႏိုဝင္ဘာ ၁၅ ၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    President Obama delivered remarks after participating in a Civil Society Roundtable at the U.S. Embassy in Burma.
    – ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ လာေရာက္ခဲ့သည့္ အေမရိကန္ သမၼတ ဘာရက္အုိဘာမားမွာ ယမန္ေန႔ညေနပုိင္းတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕ အစည္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ကာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

    ထုိကဲ့သုိ႔ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕မ်ား၊ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီမွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးကုိ အေလးထားေဆာင္ရြက္ေနေသာ အဖြဲ႕မ်ား၊ မသန္စြမ္းသူမ်ား၏ အခြင့္အေရး အတြက္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနသည့္ အဖြဲ႕မ်ား၊ လူနည္းစုမ်ား၏ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္အဖြဲ႕မ်ား၊ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမား အဖြဲ႕အစည္းမ်ား စသည့္ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕မ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

    အုိဘားမားက ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕စည္းမ်ားႏွင့္ ယခုကဲ့သုိ႔ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာခြင့္ရ၍ ၀မ္းသာပါေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တက္ႂကြေသာ အရပ္ဘက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရွိၿပီး ဒီမုိကေရစီအေရး၊ ပြင့္လင္းျမင္သာရွိမႈႏွင့္ တာ၀န္ခံမႈတုိ႔အတြက္ ႏွစ္ျမႇဳပ္ေဆာင္ရြက္ေနၾကေၾကာင္း၊ အေမရိကန္၏ ေပၚလစီမွာ အဆုိပါ ရပ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကုိ ပံ့ပုိးကူညီေပးရန္ႏွင့္ ၎တုိ႔၏ အယူအဆမ်ား၊ စုိးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားကုိ ေဖာ္ျပႏုိင္မည့္ ေနရာ တစ္ခုရရွိေရး ေဆာင္ရြက္ေပး ရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ထုိ႔ျပင္ အဆုိပါ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ မွ်ေ၀ခဲ့သည့္ အယူအဆမ်ားကုိ မိမိအေနျဖင့္ အလြန္ ႏွစ္သက္မိသည္ဟုလည္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ လူတုိင္း၏ အသံမ်ားကုိ ၾကားခြင့္ျပဳရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိစၥရပ္တုိင္းတြင္ ယခုေရာက္ရွိလာေသာသူမ်ားအားလံုး သေဘာတူညီမည္မဟုတ္ဘဲ ရခုိျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားေနသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား အပါအ၀င္ အျငင္းပြားဖြယ္ ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ လူတုိင္းတြင္ မတူညီေသာ ႐ႈေထာင့္မ်ား ရွိၾကေၾကာင္း၊ သုိ႔ရာတြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သုိ႔မွသာ ထုိျပႆနာမ်ားကို ေျပလည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုကဲ့သုိ႔ မတူညီေသာ အယူအဆမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ မေပးပါက မည္သည့္အရာမွ ေျပာင္းလဲမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း အုိဘားမားက ထည့္သြင္းေျပာဆုိခဲ့သည္။

    ထုိ႔ေနာက္ အေမရိကန္အေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ မိတ္ေဆြအျဖစ္ ဆက္လက္ရွိသြားမည္ျဖစ္ၿပီး၊ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္၊ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား လြတ္လပ္စြာတည္ေထာင္ခြင့္၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ ပြင့္လင္းျမင္သာရွိမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈတုိ႔ကုိ ပုိမုိရရွိႏုိင္ရန္အတြက္ ျမန္မာ အစုိးရႏွင္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြး သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားက ၎၏ ေတြ႕ဆံုမႈကုိ နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ့သည္။

    အုိဘားမားမွာ ထုိ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈ ၿပီးေနာက္ ညေန ၅ နာရီေက်ာ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ျပန္လည္ ထြက္ခြာခဲ့သည္။

    Video Copyright-The White House