ႏိုဝင္ဘာ ၁၄ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
ေနရာကား ထရိတ္ဒါးေဟာ္တယ္
ဓာတ္ေလွကား တံခါးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ အထဲမွ အိုဘားမားႏွင့္ သက္ေတာ္ေစာင့္ႏွစ္ဦးထြက္လာသည္
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ သမၼတႀကီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုမူ သာမန္ ျပည္သူတစ္ေယာက္လို ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ အိုဘားမားက သက္ေတာ္ေစာင့္ဘက္လွည့္၍
“ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေနလဲ ဒီေန႔ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ေလ့လာမယ္ေျပာထားတာ စီစဥ္ထားရဲ႕လား”
“ဟုတ္ သမၼတႀကီး အကုန္စီစဥ္ၿပီးသားပါ သမၼတႀကီးနဲ႔အတူ လိုက္ပါဖို႔ FBI ကျမန္မာႏိုင္ငံကိုလႊတ္ထားတ့ဲ စပိုင္တစ္ေယာက္ စီစဥ္ထားပါတယ္”
“ေကာင္းၿပီေလ ေတြ႕လိုက္ရေအာင္”
ဟိုတယ္အျပင္သို႔ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ ၇ွပ္အက်ႌႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို က်နစြာ ဝတ္ဆင္ထားေသာ ဘိုင္စကုပ္မင္းသား႐ွဳံးေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာခန္႔ညားလွေသာ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္
ထိုသူမွ သံလိုက္ဓာတ္က့ဲသို႔ဆြဲငင္အားေကာင္းလွေသာ အသံျဖင့္
“ဂြတ္ေမာနင္း က်ေနာ္က ေအးဂ်င့္ဖြတ္ပါ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္”
္”ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ ေအးဂ်င့္ဖြတ္ က်ေနာ္တို႔ သြားၾကရေအာင္လား”
“အိုေက အိုမား”
“ငင္ ဘယ္လိုႀကီးေခၚတာတုန္း”
“ဟုတ္ဘူးေလ သမၼတႀကီး နာမည္ အိုဘားမားလို႔ေခၚရင္ လူေတြသိကုန္မေပါ့ ဟူစိန္လို႔ေခၚရင္လဲ ဒီက မ်ဳိးခ်စ္ေတြက ႐ိုက္သတ္အုန္းမယ္ အာ့ေၾကာင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္နာမည္ အိုမားလို႔ ေခၚတာပါ”
“အင္ က်ဳပ္က ကိုရီးယားလဲ မဟုတ္ အေမလဲမဟုတ္ ထားပါကြယ္ ထားပါ ဒါဆို က်ဳပ္တို႔ၿမိဳ႕ထဲ သြားရေအာင္ ကားေရာ ဘယ္မလဲ”
“အိုမား ဟိုက ယူလာတ့ဲကားေတြ ဒီက ဆီအေရာေတြထည့္မိၿပီး အကုန္ ဝပ္ေ႐ွာ့ပို႔ထားရတယ္ ခဗ်”
“ဟမ္ ရက္စက္ခ်က္ ျမန္မာျပည္ရယ္ ဒါျဖင့္ မထူးပါဘူး လုပ္သားျပည္သူေတြ ဘဝသိရေအာင္ ဘတ္စ္ကားစီးၾကရေအာင္လား”
“ေကာင္းပါၿပီ အိုမား”
“အ့ဲနာမည္ႀကီး တတ္ႏိုင္သမွ်မေခၚစမ္းပါနဲ႔ကြာ”
“အိုေက အိုမား ဟိုမယ္ ကားလာၿပီ တက္ရေအာင္”
“ျဖည္းျဖည္းေပါ့ ကားေတာင္မရပ္ေသးဘူး”
“ကားေတြက မရပ္ဘူး ဟိုမယ္ ၂စီး ၿပိဳင္ေမာင္းလာတာ ေျပးတက္ ေျပး ေျပး”
ေဟ!
အိုမားခဗ်ာ အဲ အိုဘားမားခဗ်ာ ေအးဂ်င့္ဖြတ္ေနာက္မွ အိမ္ျဖဴေတာ္ ဝင္အစီးခံရသလို အူယားဖာယား လိုက္ေျပး၍ ကားေပၚခုန္တက္လိုက္ရသည္
“”
ဟူး မလြယ္ပါလားကြာ ကားစီးရတာေတာင္
ထိုစဥ္ စပယ္ယာက
“ကဲကဲ ေနာက္တက္ေလးေတြ ကားခလွမ္းမယ္!”
ေအးဂ်င့္ဖြတ္မွ အိတ္ကပ္ထဲမွ ပိုက္ဆံထုတ္လိုက္ၿပီး ဒီမယ္ ၂ ေယာက္ခ ၂၀၀ ပါ
စပယ္ယာ ။” ဒါအထူးကား တစ္ေယာက္ ၂၀၀ က်တယ္!”
အိုမား ။ “ဟင္ အထူးကားဆိုၿပီး ထိုင္ခံုလဲမရ လူေတြလဲ ျပည့္လို႔”
စပယ္ယာ ။ “မ႐ွည္နဲ႔ မစီးခ်င္ အခုဆင္း ဒါထံုးစံပဲ!”
အိုမား ။ “အြတ္ ေရာ့ေရာ့ ေနာက္ထပ္ ၂၀၀”
ပိုက္ဆံလွမ္းယူလိုက္ၿပီး စပယ္ယာက
“ကဲကဲ အားလံုး ေနာက္ ၂ မွတ္တိုင္ဆို ဂိတ္ဆံုးမယ္ေနာ္!”
“အိုမား ။ ဟင္ခုမွ တက္တာေလ မွတ္တိုင္ေရာက္ဖို႔အေဝးႀကီးလိုေသးတ့ဲဟာ”
“မ႐ွည္နဲ႔ ခုက ရံုးဆင္းခ်ိန္ ဟိုဘက္ေၾကာကို ေကြ႕မွ မေက်နပ္ ျပန္လိုက္စီး ဒါပဲ”
“အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဘယ္ကလာတ့ဲ ေတာသားလဲမသိ ဘတ္စ္ကား မစီးဘူးဝူးထင္တယ္!”
အိုဘားမားခဗ်ာ ႏိုင္ငံတကာက ေခါင္းေဆာင္မ်ား လႊတ္ေတာ္တြင္း အမတ္မ်ားႏွင့္ စကားစစ္ထိုးလာသမွ် ျမန္မာႏိုင္ငံက စပယ္ယာႏွင့္ေတြ႕မွ ပိတ္ေဟာက္ခံေနရသျဖင့္ ခပ္ကုပ္ကုပ္ေနလိုက္ရသည္ ။
ကဲ ဂိတ္ဆံုးၿပီ အားလံုး ဆင္းမယ္!
အိုမားလဲ စပယ္ယာက္ို ဘု႐ွဳိး႐ွဳိးရင္း ကားေပၚက အဆင္း
ဗြမ္း
” ဖူး ဝ႐ူး ဖူး ဟ ဟ ေအးဂ်င့္ဖြတ္ လုပ္ပါအုန္း ကားႀကီးက ဘယ္ေခ်ာင္းထဲ ဆင္းသြားတာလဲ မသိ ေရနစ္ေနတယ္ လုပ္ပါအုန္း”
“ေအးေဆးပါ အိုမားရ ေစာနက မိုးရြာသြားလို႔ေရႀကီးေနတာ”
“ေဟ ေရႀကီးတာက က်ဳပ္ခါးလည္ေလာက္႐ွိတယ္ အခု အဝတ္အစားေတြလဲ စိုကုန္ၿပီ ၿဂိဳလ္တုဖုန္းေပး အဝတ္အစားသစ္ လာပို႔ခိုင္းရေအာင္”
“ခုတေလာ မီးခဏခဏပ်က္တာနဲ႔ အားမသြင္းျဖစ္လို႔ ထားခ့ဲတယ္ အိုမား ေရာ့ ဒီမယ္ အမ္ပီတီန႔ဲဆက္”
“ေပးကြာ”
‘တီ တီ တီ’
‘လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ….’
“ေအးဂ်င့္ဖြတ္ အမ္ပီတီက အရင္အတိုင္းပဲ လိုင္းမမိဘူး အခုေပၚေနတ့ဲ ကတ္ေလးေတြေပးစမ္းပါဗ်ာ”
“ေရာ့ ဒီမယ္ ေအာ္ရီဒူး အိုမား”
‘တီ တီ တီ’
‘ဝမ္းနည္းပါတယ္႐ွင္ ………’
” တိန္ ေအာ္ရီဒူး လဲတူတူပါပဲလား ေအးဂ်င့္ဖြတ္ရယ္ တယ္လီေနာ္ပဲ ေပးပါေတာ့”
“မ႐ွိေတာ့ဘူး အိုမားရဲ႕ နံပါတ္လွလို႔ ျပန္ေရာင္းစားလိုက္တာ”
” ဟမေလး ေအးဂ်င့္ဖြတ္ရဲ႕ ရက္စက္ခ်က္ဗ်ာ”
” တတ္ႏိုင္ဘူးေလ ေရစိုႀကီးနဲ႔ပဲ ဆက္သြားၾကတာေပါ့”
” ဒါနဲ႔ က်ဳပ္ခုဗိုက္ဆာလာၿပီဗ် ေအးဂ်င့္ဖြတ္ က်ဳပ္ဒီကိုလာတုန္း မ်ဳိးခ်စ္ေတြ ဆႏၵျပတ့ဲအထဲ မုန္႔ဟင္းခါးစားပါဆိုတာ ေတြ႕လိုက္တယ္ စားဖူးတယ္႐ွိေအာင္ သြားၾကရေအာင္”
” အိုေက အိုမား ဟိုေ႐ွ႕က ဆိုင္ထဲ ဝင္ရေအာင္ ”
ဆိုင္ထဲ ဝင္၍ ထိုင္လိုက္ၿပီး
” ဆိုင္က လူေတြေျခာက္ကပ္ေနပါလား စီးပြားေရးမေကာင္းလို႔ လူေတြ မြင္းခါးေတာင္ လာမစားႏိုင္ၾကဘူးထင္တယ္ ေအးဂ်င့္ဖြတ္ရ”
မွာထားေသာ မြင္းခါးမ်ားလာခ်ၿပီး တစ္ဇြန္းခပ္စားကာ
” ဖီြ မြင္းခါးက အေရက်ဲေတာက္ၿပီး ၾကည္ေနတာပဲ ငွက္ေပ်ာအူ ၾကက္သြန္ဥလဲမပါ ပဲေၾကာ္ကေပ်ာ့ျပဲေနရတ့ဲအထဲ မုန္႔ဖတ္က ခ်ဥ္ေနေသးတယ္ ေတာ္ၿပီကြာ မစားေတာ့ဘူး ေဟ့ ႐ွင္းမယ္”
“၁ ေသာင္း က်ပါတယ္”
” ေဟ မြင္းခါး၂ပြဲကို တစ္ေသာင္းေတာင္က်တယ္ မြင္းခါးကလဲ ဒီေလာက္ခ်ာတူးလန္ေနတ့ဲဟာ”
” ဒါက ဒီလို႐ွိပါတယ္ လာစားတ့ဲသူမ႐ွိလို႔ တစ္ခါတစ္ေလ လာစားတ့ဲသူဆီက ရိတ္တာပါ ပိုင္႐ွင္ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး မေက်နပ္ေနာက္လာမစားနဲ႔”
” အမယ္ ပိုင္႐ွင္ဖက္ကေတာင္ ဖာေထးေပးေနေသးတယ္ ရင့္ကလဲ ရင့္ေသး မန္ေနဂ်ာေခၚကြာ မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ”
” ရဲထြဋ္ ”
“ရဲထြဋ္ ဒီနာမယ္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးသိပါတယ္ ဘယ္မလဲ မန္ေနဂ်ာ”
မန္ေနဂ်ာ “ဗူးလက္လွေဆြ” မအားဘူး ဒီဆိုင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း ေဖ့ဘြတ္ေပၚ ပို႔စ္တင္ေနတယ္
” ဘာ ဒီေလာက္ စုတ္ျပတ္တ့ဲဆိုင္ကိုမ်ားကြာ ေနာက္မွတ္ထားရေအာင္ ေအးဂ်င့္ဖြတ္ ဆိုင္နာမည္ ၾကည့္လိုက္စမ္းကြာ ဘာတ့ဲလဲ”
” မိဘျပည္သူမ်ားခဗ်ာ တ့ဲ”
“ဟင္ ဒါဆို ဒီ ဒီ ဆိုင္ပိုင္႐ွင္က”
အိုဘားမားလဲ ေကာင္တာမွ ဆိုင္႐ွင္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ ပါးစပ္ႀကီးအေဟာင္းသားျဖစ္သြားရေလသည္ ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
အိမ္ၾကိဳ အိမ္ၾကား ပလပ္က်ြတ္ ဖြတ္ၾကား ေရးသည္။
