ေမ ၅၊ ၂၀၁၈
M-Media
မႏၱေလးၿမိဳ႕မွ တ႐ုတ္ဘံုေက်ာင္းတစ္ခု
– ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေနာက္ဆံုး မင္းေနျပည္ေတာ္ မႏၱေလးဟာ စာတတ္ေပတတ္ ရဟန္းသံဃာေတြ၊ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြ ထြန္းကားရာ၊ ဗမာစကားစစ္စစ္ေျပာၾကတဲ့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြရွိရာ၊ တုိင္းျပည္က အေကာင္းဆံုးဟင္းလ်ာေတြ စုေ၀းရာ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ၿပီး တုိင္းျပည္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအခ်က္အျခာလုိ႔ တင္စားေျပာဆုိရေလာက္ေအာင္ပါပဲ။
ဒီကေန႔မွာေတာ့ ေရႊနန္းေတာ္က က်ံဳးပတ္လည္တစ္ေလွ်ာက္ တ႐ုတ္ဂီတသံေတြနဲ႔ ထုိက္က်ိကစားေနၾကသူေတြရဲ႕ ျမင္ကြင္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္က သက္ျပင္းခ်စရာ အေျခအေနအေျပာင္းလဲမႈလကၡဏာ ျဖစ္လုိ႔ေနပါတယ္။ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ တံခါးမရွိ ၀င္ေရာက္အေျခခ်ကာ သူတုိ႔အလိုအတုိင္း ပံုေဖာ္လာတာေၾကာင့္ ဗမာမင္းတုိ႔ရဲ႕ မင္းေနျပည္ေတာ္အျဖစ္ တစ္ခ်ိန္က သိပ္ကုိ ထင္ရွားအေရးပါခဲ့တဲ့ ဒီၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အမွတ္သညာေတြ ဆံုး႐ံႈးေနရၿပီလုိ႔ ၿမိဳ႕ခံေတြက ဖြင့္ဟၾကပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလးေဒသခံ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ေတာင္ ခံစားရပါတယ္” လုိ႔ အသက္ ၃၀ အရြယ္ ဂ်ာနယ္လစ္ ညီညီေဇာ္က ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး အေရြ႕တစ္ခု ေျပာင္းလဲမႈၾကာင့္ ဗမာေတြနဲ႔ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြအၾကား ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြဟာ သူ႕ရဲ႕ သတင္းေဖာ္ျပခ်က္ေတြမွာ မပါမျဖစ္ ျဖစ္လာတယ္လုိ႔လည္း ထည့္သြင္း ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။
“တ႐ုတ္ေတြက ေဒသခံေတြလုိျဖစ္လာတယ္။ သူတုိ႔က ပုိက္ဆံရွိေတာ့ ၾသဇာလည္း ရွိတာေပါ့”
ဒီလုိအေျပာင္းအလဲျဖစ္ေနတဲ့ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီးဟာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္နဲ႔ ကီလိုမီတာ ၃၀၀ (၁၈၅ မုိင္) အကြာမွာရွိကာ ကုန္သြယ္ေရး၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ တရားမ၀င္ကုန္ကူးမႈတုိ႔ရဲ႕ ဆံုခ်က္ျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရး စက္ကြင္းက်ယ္လာမႈနဲ႔အတူ ျဖစ္လာတဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွတစ္၀ွမ္း တ႐ုတ္ရဲ႕ ေျခရာလက္ရာေတြကို ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။ ယူေရးရွားႏုိင္ငံေတြကုိ ကုန္ေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္းကေန ဆက္သြယ္ခ်ိတ္ဆက္ေပးမယ့္ One Belt, One Road စီမံကိန္းကုိ တ႐ုတ္က အရွိန္ျမႇင့္ ေဆာင္ရြက္ေနတာေၾကာင့္ ဒီေျခရာလက္ရာဟာ ႀကီးသထက္ႀကီးလာမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။
ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ တ႐ုတ္လုပ္ငန္းေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ဖုိ႔ တြန္းအားေပးတဲ့ တ႐ုတ္ရဲ႕ေပၚလစီနဲ႔၊ တ႐ုတ္အစုိးရကုိယ္တုိင္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အေျခခံအေဆာက္အဦးေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြေၾကာင့္ ဆင္းရဲတဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံတစ္ခ်ိဳ႕မွာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ ၀င္ေရာက္မႈဟာ တုိင္းျပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ဆုိတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ေပါက္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္ရဲ႕ ေလာဘေဇာမသတ္ႏုိင္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈဗုိလ္က်စုိးမုိးမႈနဲ႔ သဘာ၀တ္၀န္းက်င္ပ်က္ဆီးမႈေတြလုိ ကိစၥေတြက ေဒသခံေတြကုိ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေစတာ၊ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ေဒါသထြက္ေစတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
၂၀ ရာစု ပထမ ႏွစ္ ၅၀ အတြင္း စစ္ပြဲ၊ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈ လႈိင္းလံုးေတြနဲ႔အတူ ေနရပ္စြန္႔ခြာခဲ့ရတဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွကုိ စိမ့္၀င္ျပန္႔ႏွံ႔လာတာ ရာစုႏွစ္ခ်ီ ရွိေနပါၿပီ။ အမ်ားစုက အ၀တ္တစ္ထည္ကုိယ္တစ္ခုနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြမွာေတာ့ ေငြေၾကးနဲ႔
အသိပညာေတြ ပါလာၾကပါတယ္။
“မႏၱေလးက စြန္႔ဦးစီးပြားေရးသမား ၁၀ ဦးမွာ ၇ ဦးက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္” လုိ႔ မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီး ကုန္သည္ႏွင့္ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းရဲ႕ ဒုတိယဥကၠဌ ဦး၀င္းေဌးက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕တြင္းမွာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြဟာ ေခါက္ဆြဲဆုိင္အေသးေလးကေန၊ တန္ဖုိးႀကီးတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြအထိ ပုိင္ၾကတယ္လို႔လည္း သူက ဆုိပါတယ္။
အဓိကစက္မႈလုပ္ငန္းေတြအပါအ၀င္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ စီးပြားေရး ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ တ႐ုတ္ေတြလက္ထဲမွာ ရွိေနတယ္လုိ႔ ဦး၀င္းေဌးက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
လာအုိႏုိင္ငံ ဗီယန္က်င္းၿမိဳ႕ကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း တ႐ုတ္ဟာ လာအုိအစုိးရက ေပးထားတဲ့ ၇၄၁ ဧကရွိတဲ့ ေျမေပၚမွာ ၿမိဳ႕သစ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ေနၿပီး မဲေခါင္ျမစ္ေပၚမွာ တစ္ခ်ိန္က အိမ္ေမာက်ေနတဲ့ ဗီယန္က်င္းကုိ ပံုေျပာင္းေပးမယ့္ တ႐ုတ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳ အေျခခံအေဆာက္အဦး စီမံကိန္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ လာေရာက္ၾကမယ့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်သူေတြကို ေနရာထုိင္ခင္းေပးဖုိ႔လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။
ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံ ကမ္း႐ုိးတမ္းၿမိဳ႕ ကမ္ပုန္ဆမ္မွာ ေနထုိင္ၾကသူေတြက ႏုိင္ငံရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းကို ‘တ႐ုတ္တန္း’ လုိ႔ ေခၚေနၾကၿပီး အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကုိခြာကာ တ႐ုတ္ဖက္ကုိ လွည့္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကေမၻာဒီးယားမွာ တ႐ုတ္ရဲ႕ အိမ္ယာေတြ၊ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အေျခခ်မႈေတြ ျမင့္တက္လာတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ကေမၻာဒီးယားရဲ႕ အဓိက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျဖစ္လာပါတယ္။
တ႐ုတ္ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြ ျမင့္တက္လာတယ္ဆုိတဲ့ အေနအထားတစ္ခုမွာ ျပည္မက တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြအတြက္ ကြန္ဒုိေတြ၊ အေျခခ်ေနထိုင္ႏုိင္မယ့္ အိမ္ယာေစ်းကြက္ေတြဟာ ထုိင္းႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္း အဓိကၿမိဳ႕ ခ်င္းမိုင္းမွာ အလွ်ိလွ်ိဳ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၀င္လာတဲ့သူေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးဖုိ႔အတြက္ တရား၀င္ေရာ၊ တရားမ၀င္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြလည္း ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ထိုင္း ဒါမွမဟုတ္ အဂၤလိပ္စကား မတတ္တဲ့ တ႐ုတ္ခရီးသြားတစ္ေယာက္ဟာ အခုဆုိရင္ ခ်င္းမုိင္မွာ တ႐ုတ္တကၠဆီသမားအျပင္၊ သက္ေတာ္ေစာင့္ပါ ငွားႏုိင္ေနပါၿပီ။
မေလးရွားမွာလည္း တ႐ုတ္ရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဟာ သိသိသာသာကုိ ျမင့္တက္လာၿပီး အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကုိ ထိပါးေတာ့မလားဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈေတြေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကန္ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၁၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ အိမ္ယာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး စီမံကိန္းႀကီးေတြအျပင္ တ႐ုတ္အစုိးရနဲ႔ႏြယ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြဟာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နာဂ်စ္ရဲ႕ အေႂကြးပတ္လည္၀ုိင္းေနတဲ့ 1MDB ႏုိင္ငံေတာ္ရန္ပံုေငြအဖြဲ႕နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိေတာင္ ၀ယ္ယူထားပါတယ္။ 1MDB ဟာ ေငြေၾကးခ၀ါခ်မႈ၊ အလြဲသံုးစားျပဳမႈ သတင္းေတြေၾကာင့္ အေမရိကန္နဲ႔ အျခားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈကုိ ခံေနရပါတယ္။ အတုိက္အခံေတြကလည္း တ႐ုတ္ေငြေတြ ဒလေဟာ ၀င္ေရာက္မႈကုိ ေမလ ၉ ရက္ေန႔မွာ ျပဳလုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အသံုးခ်လာခဲ့ၿပီး အစုိးရဟာ တုိင္းျပည္ကုိ ေရာင္းစားေနတယ္လုိ႔ သတိေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ နာဂ်စ္ကေတာ့ ဒီေျပာၾကားမႈကုိ ျငင္းဆုိပါတယ္။
မႏၱေလးမွာလည္း တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရး အတင္းအဖ်င္းေတြဟာ နိစၥဓူ၀ လက္သံုးစကား ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ကာတြန္းေတြ၊ ဟာသေတြနဲ႔ စာေပေတြမွာ တုိင္းျပည္ကုိ ‘တ႐ုတ္ျပည္သူ႕သမၼတ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္’၊ မႏၱေလးကို ‘ယူနန္မႏၱေလး’ လုိ႔ ကင္ပြန္းတပ္လာၾကပါတယ္။ ‘မႏၱေလးၿမိဳ႕ေသဆံုးျခင္း’ ဆုိတဲ့ နာမည္ေက်ာ္သီခ်င္းမွာလည္း “ငါေမြးတဲ့ၿမိဳ႕ မရွိေတာ့ပါ” “ဘယ္သူေတြလဲ ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ” ဆုိၿပီး မႏၱေလးရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ကုိ ၀မ္းနည္းသေယာင္ စပ္ဆုိထားပါတယ္။
မႏၱေလးမွာ တ႐ုတ္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ ဟုိးအရင္ကတည္းက ရွိခဲ့ေပမယ့္ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြအတြင္း မႏၱေလးၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ မီးအႀကီးအက်ယ္ ေလာင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ လြတ္ေနတဲ့ ေျမေတြကုိ ေနာက္၀င္တ႐ုတ္ေတြက ေစ်းေပါေပါနဲ႔ သိမ္းႀကံဳး ၀ယ္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ကမၻာ့အသုိင္းအ၀ုိင္းရဲ႕ ဖယ္က်ဥ္မႈကိုခံထားရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ၁၉၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြမွာ စီးပြားေရးဖြင့္ေပးတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ယာလုပ္ငန္းအတြက္ အစုိးရကေပးတဲ့ အတုိးနည္းေခ်းေငြကုိ တ႐ုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ရယူကာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အိမ္ယာလုပ္ငန္းမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ တ႐ုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြကလည္း ေက်ာက္စိမ္းကုန္သြယ္မႈနဲ႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးလုိ ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါ၀င္ခဲ့လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အိမ္ပုိင္ဆုိင္တာ၊ အျခားခံစားခြင့္ေတြ ခံစားတာမ်ိဳးကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံက ခြင့္မျပဳေပမယ့္ ေရတြက္လုိ႔မရတဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြက လ၀ကအရာရွိေတြကုိ လာဘ္ေပးတာ၊ စာရြက္စာတမ္း အတုလုပ္တာေတြကေနတစ္ဆင့့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္ကုိ ရယူထားၾကတယ္လုိ႔ ျမန္မာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ဂ်ာန
ယ္လစ္ေတြက ေျပာပါတယ္။
ရလဒ္အေနနဲ႔ အိမ္ၿခံေျမေစ်းေတြ အဆမတန္ ျမင့္တက္လာခဲ့ၿပီး ေဒသခံေတြ ၿမိဳ႕ျပင္ေျပာင္းရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
“ဥပဒေတြမျပဌာန္းႏုိင္ဘူး၊ လူ၀င္မႈကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးမယူႏုိင္ဘူးဆုိရင္ သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပတဲ့ ဒီၿမိဳ႕ကို တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ ၀င္လာေနတာ ဆက္ျမင္ရအံုးမွာပါ” လုိ႔ သၾကားကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုရဲ႕ အႀကီးအကဲလည္းျဖစ္တဲ့ ဦး၀င္းေဌးက ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မ်ိဳးဆက္မ်ားစြာ ေနထုိင္ခဲ့ေပမယ့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ျငင္းပယ္ခံရၿပီး လက္တေလာ ဒုကၡသည္ဘ၀နဲ႔ ဒုကၡသုကၡေတြကုိ ခါးစီးခံေနရတဲ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ဆုိသလုိ တ႐ုတ္ေတြကေတာ့ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကို လြယ္လြယ္ကူကူပဲ တရားမ၀င္ ရရွိေနပါတယ္။
မႏၱေလးမွာ တ႐ုတ္ေတြတည္ရွိမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေတြမွာ မွ်တတ့ဲအျမင္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕လူဦးေရ ၁.၂ သန္းရဲ႕ ၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္အထိရွိတယ္လို႔ ဆုိၾကေပမယ့္ အေထာက္အထားမရွိသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားရွိေနတာ၊အုတ္ေရာေရာေက်ာက္ေရာေရာျဖစ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြကုိ ဘယ္လုိစစ္ထုတ္တြက္ခ်က္မလဲဆုိတဲ့ ကိစၥေတြေၾကာင့္ ဒီခန္႔မွန္းမႈဟာ မေသခ်ာပါဘူး။
“ခ်က္ျမႇဳပ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တ႐ုတ္ေတြေၾကာင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ႀကီး ေျပာင္းလဲသြားၿပီဆုိတဲ့ကိစၥအေပၚ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ေတာ့ မစုိးရိမ္ပါဘူး။ ကမၻာႀကီးဟာ ရြာႀကီးျဖစ္လာေနတာပါ” လုိ႔ ေတာ္၀င္ထြန္းသစၥာကုမၸဏီရဲ႕ မန္းေနးဂ်င္းဒါ႐ိုက္တာ ဦးတင္ေမာင္က ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
“လူမ်ိဳးဆုိတာ တစ္ခ်ိန္လံုး ေရာေႏွာေနၿပီး အေရးႀကီးတာက တုိင္းျပည္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိမႈပါ”
မႏၱေလးနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တ႐ုတ္ေတြမ်ားလာတာဟာ အေရွ႕ေတာင္အာရွနဲ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအၾကား ေကာင္းမြန္တဲ့ဆက္ဆံေရး ခုိင္မာလာမႈရဲ႕ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္ ေနာက္ဆက္တြဲတစ္ခု ျဖစ္တယ္လုိ႔ ယူနန္တကၠသုိလ္က ျမန္မာ့ေရးရာေလ့လာမႈအင္စတီက်ဳရဲ႕ လက္ေထာက္ပေရာ္ဖက္ဆာ ဇူရွန္ေဟြက ေျပာပါတယ္။
တုိင္းျပည္ဟာ တ႐ုတ္နယ္ခ်ဲ႕၀ါဒရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေအာက္ကုိ ေရာက္ေနၿပီလုိ႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီေတြရဲ႕ စုိးရိမ္မႈဟာ ‘ဆင္းရဲတဲ့ႏုိင္ငံတစ္ခုက ခ်ဲ႕ကားေျပာဆုိမႈသာျဖစ္တယ္’ လုိ႔လည္း သူက ဆုိပါတယ္။
တရားမ၀င္ေျပာင္းေရႊ႕၀င္ေရာက္လာမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းကုိေတာ့ သူက ယူနန္ ႏုိင္ငံျခားေရး႐ံုးဟာ ‘ႏုိင္ငံျခားသြားမယ့္သူေတြအေနနဲ႔ အဲဒီႏုိင္ငံရဲ႕ ဥပေဒေတြ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကုိ လုိက္နာဖုိ႔ အၿမဲတမ္း တုိက္တြန္းတယ္’ လုိ႔ ဇူရွန္ေဟြက ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
ေဒသတြင္း တ႐ုတ္ေတြ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်မႈအခ်ိဳ႕ဟာ တ႐ုတ္အစုိးရရဲ႕ ေပၚလစီေၾကာင့္ ျဖစ္ေပမယ့္၊ အရင္၀င္ေရာက္လာသူေတြက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ေဒသတစ္ခုမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သူတုိ႔လူစု၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔လူမ်ိဳးငယ္ေတြကုိ အကူအညီေပးကာ အုပ္စုလုိက္ ႏုိင္ငံျခားကုိေခၚသြင္းတဲ့ ‘ဂြမ္ရွီ’ လုိ႔ေခၚတဲ့ ကြန္ယက္ေတြကေနတစ္ဆင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ၀င္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကြန္ယက္ေတြဟာ သူတုိ႔ေနာက္က လုိက္လာမယ့္သူေတြ တုိင္းတစ္ပါးရပ္၀န္းမွာ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေစဖုိ႔ ကူညီေပးၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံျပင္ပမွာ ပုိမုိေကာင္းမြန္ၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ကို ရွာေဖြခ်င္လုိ႔ လာေရာက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခ်င္းမုိင္မွာ အေျခတက်ေနထုိင္ေနတဲ့ ဆရာေရးဆရာမ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ဒုိင္က်င္းက ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ အင္တာနက္ဆင္ဆာမရွိတာ၊ အစားအေသာက္ သန္႔ရွင္းတာ၊ ေဖာ္ေရြၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေဒသခံေတြနဲ႔ ေနထုိင္ရတာေတြကုိ ႏွစ္သက္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေဒသခံေတြကုိလည္း သူမက ကူညီေပးေနပါတယ္။
ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕ျပင္က ေက်းလက္ေဒသမွာ ေနထုိင္ေနတဲ့ ဒုိင္က ထုိင္းလူမ်ိဳးေတြဟာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးအေပၚ မႏွစ္ၿမိဳ႕တာမ်ိဳး မရွိဘူးလို႔လည္း ေျပာပတယ္။
“ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ဟုိဒီသြားတဲ့အခါ ယဥ္ေက်းမႈမရွိဘဲ ႐ုိင္းစုိင္းတဲ့၊ လူ႕က်င့္၀တ္မသိတဲ့ တ႐ုတ္ေတြကုိလည္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလူေတြအတြက္ ကၽြန္မ ရွက္မိပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ အမွန္တကယ္ ေခတ္မီတုိးတက္လာဖုိ႔က ၾကာအံုးမွာပါ”
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကေတာ့ သူ႕ႏုိင္ငံသားေတြ ႏုိင္ငံရပ္ျခားကို သြားေရာက္ဖုိ႔အတြက္ တုိက္တြန္းေနၿပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာေနာက္ကုိ လုိက္ၾကတာ သဘာ၀ပါပဲလုိ႔ ခ်င္းမုိင္တကၠသုိလ္က မႏုႆေဗဒပညာရွင္ Aranya Siriphon က ေျပာပါတယ္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူသားေတြက ဒီလုိပဲ လုပ္ေနၾကတာဗ်။ ဒါေပမယ့္ ဒီရည္မွန္းခ်က္အိပ္မက္ေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အစိတ္အပုိင္းေတြကုိေတာ့ စီမံထိန္းေၾကာင္းႏုိင္ရမွာေပ့ါေလ”
Ref: AP
(AP သတင္းဌာနက ေဖာ္ျပသည့္ Chinese influx transforming Myanmar’s quintessential city ေဆာင္းပါးကုိ ေလးေမာင္က ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္)
