မတ္ ၂၃၊ ၂၀၁၆
M-Media
– အနည္းဆံုး လူ ၃၀ ေသဆံုးကာ ၂၃၀ ခန္႔ဒဏ္ရာရခဲ့သည့္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံႏုိင္ငံ ဘရပ္ဆဲလ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ရပ္ဆုိးႀကီးကုိ ကမၻာႀကီးက ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ေနမည္ဆုိပါက မၾကာေသးမီက တူရကီ၌ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ တုိက္ခိုက္မႈမ်ားတြင္ ေသဆံုးသြားသူမ်ားအတြက္ ၀မ္းနည္းသည္ဟု ေျပာၾကားရန္လည္း အေရးႀကီးေပသည္။
တူရကီမွ ထုိတုိက္ခုိက္မႈႏွစ္ခုစလံုးက ၿပီးခဲ့သည့္ ၁၀ ရက္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိကမီဒီယာမ်ားက ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳခဲ့။
မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ တူရကီၿမိဳ႕ေတာ္ အန္ကာရာ၌ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ကားဗံုးေပါက္မႈတြင္ လူ ၃၆ ဦး ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ၁၀၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ ရက္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ပင္ IS ႏွင့္ပတ္သက္သူ အေသခံဗံုးခြဲသမားတစ္ဦးက အစၥတန္ဘူလ္ရွိ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားျဖင့္စည္ကားရာ ေနရာတြင္ ဗံုးခြဲခဲ့ၿပီး ၄ ဦး ေသဆံုးခဲ့သည္။
ဆုိရွယ္မီဒီယာသံုးစြဲသူမ်ားက ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ပဲရစ္ၿမိဳ႕ရွိ ခ်ာလီဟဘ္ဒုိ မဂၢဇင္းတုိက္ႏွင့္ ဘာတက္လန္ ကုန္တုိက္တုိ႔ တုိက္ခုိက္မႈ၊ ယခု ဘရပ္ဆဲလ္ၿမိဳ႕ တုိက္ခုိက္မႈ စသည္တုိ႔တြင္ ကမၻာႀကီး၏ တုံ႔ျပန္မႈမ်ိဳး တူရကီတုိက္ခုိက္မႈမ်ားတြင္ ျပသၾကရန္ ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။
အန္ကာရာတုိက္ခုိက္မႈကုိ မီဒီယာမ်ားက ေဖာ္ျပရာတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏုိ၀င္ဘာလက ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ခ်ာလီဟဘ္ဒုိတုိက္ခုိက္မႈအား ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ပံုစံမ်ိဳးႏွင့္ လားလားမွ်မဆုိင္။ ထုိစဥ္က တုိက္ခုိက္မႈကုိ အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ္လည္း ယခု အန္ကာရာတုိက္ခုိက္မႈကုိ ၀တ္ေက်တန္းေက်မွ်သာ ေဖာ္ျပၾကသည္။ လြတ္လပ္ေသာ မီဒီယာေ၀ဖန္ေရးသမားမ်ားက အဆုိပါ ခ်ာလီဟဘ္ဒုိတုိက္ခုိက္မႈႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းလုိလုိ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ၄၃ ဦးေသဆံုးခဲ့သည့္ လက္ဘႏြန္ႏုိင္ငံ ေဘရြတ္ၿမိဳ႕ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈအား အဓိကမီဒီယာမ်ားက ထိထိေရာက္ေရာက္ မေဖာ္ျပျခင္းအတြက္လည္း ေ၀ဖန္ေထာက္ျပခ့ဲၾကသည္။ ေဘရြတ္တုိက္ခုိက္မႈအတြင္း ၂၀၀ နီးပါး ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ၿပီး မီဒီယာမ်ားကေတာ့ သူေျပာငါေျပာေလာက္သာ ေရးၾကသည္။
တကယ္ေတာ့ ေဘရြတ္ဗံုးခြဲမႈကုိ မီဒီယာမ်ားက လံုး၀ ထိန္ခ်န္ထားခဲ့သည္ေတာ့မဟုတ္။ အေမရိကန္ရွိ အဓိက သတင္းစာမ်ားျဖစ္ေသာ New York Times ႏွင့္ Washington Post၊ ထင္ရွားသည့္ သတင္းမဂၢဇင္း The Economist ႏွင့္ အတင္းအဖ်င္း သတင္းမ်ားကုိ ေဖာ္ျပသည့္ Daily Mail တို႔က ထုိသတင္းကုိ အနည္းဆံုး ၁ ပုဒ္ေတာ့ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိေဖာ္ျပမႈမ်ားက ခ်ာလီဟဘ္ဒုိ တုိက္ခုိက္မႈမ်ိဳးကဲ့သုိ႔ ၂၄ နာရီပတ္လံုး၊ သီတင္းပတ္တစ္ပတ္လံုး အဆက္မျပတ္ေဖာ္ျပမႈမ်ိဳး မဟုတ္သည္ကုိေတာ့ လူတုိင္းသိၾကသည္။
ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ပြားေနေသာ ေဒသမ်ားထက္ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ျဖစ္ပြားသည့္ အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈမ်ားကုိ မီဒီယာမ်ားက သိသိသာသာပင္ ဘက္လုိက္ေဖာ္ျပေနၾကသည္။ ဥပမအားျဖင့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အၾကားတြင္ ကင္ညာႏုိင္ငံ၌ အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး အနည္းဆံုး လူ ၃၇၀ ေသဆံုးခဲ့ကာ ၁၁၀၀ နီးပါး ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။ ကမၻာ့အၾကမ္းဖက္မႈဆုိင္ရာမွတ္တမ္းဌာန (Global Terrorism Database) ရွိ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္ လက္ဘႏြန္၌ အနည္းဆံုး အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈေပါင္း ၂၀၀ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး လူ ၁၁၄ ဦး ေသဆံုးခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။
အျခားတစ္ဖက္တြင္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ၌ အၾကမ္းဖက္မႈမွာ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ၁ ခုသာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေလသည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီတြင္ျဖစ္ပြားသည့္ ခ်ာလီဟဘ္ဒုိ တုိက္ခုိက္မႈအတြင္း ပဲရစ္ျပည္သူ တစ္ဒါဇင္ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ထုိျဖစ္ရပ္က ကမၻာတစ္၀ွမ္းတြင္ ေျပာမဆံုးႏုိင္သည့္ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။
အေရွ႕အလယ္ပုိင္းႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားသည့္ အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈဒဏ္ ခံရသူမ်ားကုိ ပဲရစ္တုိက္ခုိက္မႈကဲ့သုိ႔ မီဒီယာမ်ားက စာနာေထာက္ထားစြာ ေဖာ္ျပမႈမရွိျခင္းမွာ ဆင္ေျခေပးရန္မလုိသည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ပဲရစ္တုိက္ခုိက္မႈကုိ New York Times သတင္းစာက ေဖာ္ျပရာတြင္ ဇာတ္နာေစရန္အတြက္ တိုက္ခုိက္မႈမျဖစ္ခင္ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေနျခင္း၊ ညစာထြက္စားေသာ ျပည္သူမ်ား၊ ပဲရစ္၏ ညဘက္ဘ၀ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ခံစားေနသူမ်ားအေၾကာင္းကုိ သာသာထုိးထုိး ေဖာ္ျပၾကသည္။
အမွန္ေတာ့ ကင္ညာျပည္သူမ်ားႏွင့္ လက္ဘႏြန္ျပည္သူမ်ားကလည္း ညစာထြက္စားၾကသည္။ အားကစားပြဲမ်ားကုိ ေစာင့္ၾကည့္တတ္ၾကသည္။ အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈၿပီးေနာက္ ၎တုိ႔သည္လည္း ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ Times ကဲ့သုိ႔ေသာ သတင္းစာမ်ားကေတာ့ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားၾကား လူႀကိဳက္မ်ားသည့္ ေဒသမ်ားရွိ ထိခုိက္ခံစားရသူမ်ားအတြက္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေရးသားၾကသလုိမ်ိဳး ေ၀းလံေခါင္ဖ်ားေသာ ေဒသမ်ားမွ ထိခိုက္သူမ်ားအတြက္ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္း မရွိၾက။
Slate.com ေဆာင္းပါးရွင္ ဂ်က္စတင္ပီတာက အယ္ဒီတာမ်ား၏ သတင္းအေပၚ အဆင့္သတ္မွတ္မႈကုိ “ေခြးက လူကုိကုိက္တာ သတင္းမဟုတ္။ လူက ေခြးကုိကိုက္တာ သတင္းလုပ္ၾကတယ္” ဟု မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္။ ဥေရာပႏွင့္ ေျမာက္အေမရိကန္တုိ႔မွ၍ အျခားေသာတိုက္ႀကီးမ်ားတြင္ အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားပါက အေနာက္တုိင္းသားတုိ႔ တုတ္တုတ္ေတာင္မလႈပ္ၾက။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပင္သစ္ႏွင့္ ဘယ္လ္ဂ်ီယံတုိ႔ကဲ့သုိ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားသည့္ အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈမ်ားက ကင္ညာႏွင့္ လက္ဘႏြန္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားသည့္ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားထက္ မီဒီယာတြင္ ပုိမိုသာသာေဖာ္ျပမႈမ်ား ဆက္လက္ရွိေနမည္မွာ ေမးစရာမလုိသည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။
ထုိတုိက္ခုိက္မႈတစ္ခုခ်င္းစီကုိ မည္သုိ႔ပင္ေဖာျပေနပါေစ ကမၻာသူကမၻာသားစိတ္ဓာတ္ ထားရွိျခင္းႏွင့္ ပဲရစ္တုိက္ခုိက္မႈ၊ ဘရပ္ဆဲလ္တုိက္ခုိက္မႈမ်ားတြင္ ထိုခိုက္ခံစားသူမ်ားကုိ စာနာသကဲ့သုိ႔ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းမွ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၏ သားေကာင္ျဖစ္ေနသူမ်ားကုိလည္း တူညီေသာ စာနာစိတ္ထားျခင္းမွာ မိမိတုိ႔ စာဖတ္သူမ်ား၏ တာ၀န္သာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
Ref: Usuncut
