Tag: Education In Myanmar

ကေလးသူငယ္ ပညာေရး(သို႔) ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္

စက္တင္ဘာ ၂၉ ၊ ၂၀၁၅
M-Media

သဲေခ်ာင္းဒုကၡသည္စခန္းရိွ စာသင္ခန္း၌ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္အတူ စာသင္ၾကားေနေသာ မသူဇာမိုး (ယာဖက္)။ (ဓာတ္ပံု – UNICEF Myanmar)

(၁) မႈန္ရီ အိပ္မက္
———————
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း သီးျခားဆန္ၿပီး အဆင္းရဲဆံုးေဒသမ်ားအနက္ လူသားခ်င္းစာနာမႈအကူအညီမ်ား ႏွင့္ ရည္ညႊန္းရန္ခက္ခဲသည့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအကူအညီမ်ား လိုအပ္ေနေသာ ရခိုင္ျပည္နယ္လည္း ပါ၀င္္သည္။ ဆင္းရဲနိမ့္က်မႈႏႈန္း ျမင့္မားေနလ်က္မွပင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ရခိုင္ျပည္နယ္ရိွ လူမႈစီးပြားအေျခအေနမွာ ဆင့္ကဲဆိုးရြားသြားျပန္သည္။

ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္ႏွင့္ၾသဂုတ္လ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ေရႀကီးမႈမ်ားက ဤျပႆနာမ်ားကို ပိုမို ယိမ္းထိုးသြားေစ၏။ ေျမြပူရာကင္းေမွာင့္ဆိုသလို ကာလရွည္ ခြဲျခားခံလူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရိွ ကေလးသူငယ္တို႔၏ ပညာေရးမွာလည္း ျပင္းထန္ေသာထိခိုက္မႈ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
သူတို႔သည္ ခိုင္မာေသာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံစီးပြားေရး မရိွၾက၊ ကမာၻ႕စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႕ WFP ၏ ေထာက္ပံ့မႈအေပၚ မွီခိုေနျခင္းျဖင့္ ဘ၀ဆက္ေနၾကရ၏။

သူဇာသည္ သူမ၏ အတန္း၌ အထူးခၽြန္ဆံုး မိန္းကေလးျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ မရခဲ့ရွာေသာသူမ၏မိခင္ ဆံုးပါးသြားသျဖင့္ ေက်ာင္းဆက္ မတက္ႏိုင္ေတာ့။ ယခုေသာ္ သူမ၏ဖခင္ ဦးလွေက်ာ္ႏွင့္အတူ UNHCR ၏ ရြက္ဖ်င္တဲေဟာင္း၊ ၀ါး၊ သစ္တို႔ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အိမ္ငယ္ေလးရိွ ဆင္၀င္ေလးေပၚထိုင္ေနၾကရ၏။ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္သလိုေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အိမ္ငယ္မ်ား မနည္းလွေခ်။ မိုးလည္းရြာေနသလို အိမ္မ်ားအၾကား ေျမျပင္မွာလည္း စိုစြတ္ထိုင္းမႈိင္းသည့္ ရႊံ႕ဗြက္ျပင္ ျဖစ္လ်က္ရိွသည္။

“ ကၽြန္မ ရြာထဲမွာ ပိုေနခ်င္တာေပါ့။ ေက်ာင္းနဲ႔နီးေတာ့ ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖက စက္ျပင္ ၀ပ္ေရွာ့ဆိုင္ဖြင့္ထားၿပီး ၀င္ေငြေကာင္းခဲ့တယ္။ အေမလည္း အသက္ရွင္ေနခဲ့ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဘ၀ သာသာယာယာ ရိွခဲ့ၾကပါတယ္ ” ဟု သူဇာက ေျပာျပသည္။
သူမ၏ဖခင္ကလည္း “ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ စက္ျပင္ အလုပ္လုပ္ေနဆဲပါ။ တစ္ရက္ကို ၃-၄ ေထာင္ ၀င္ေငြရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနထိုင္ရပ္တည္ေရးနဲ႔ က်န္းမာေရးစားရိတ္ အတြက္ မေလာက္ငပါဘူး။ ဆန္၊ ဆီ၊ ပဲေတြကို WFP ကေန မဆိုစေလာက္ေတာ့ ရေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာ လံုၿခံဳေပမယ့္ ေစ်းကိုေက်ာ္ၿပီး သြားလာခြင့္ မရၾကဘူး။ ေနရာေဟာင္းကို ျပန္ေရာက္ေနထိုင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါတယ္ ” ဟူ၍ ရင္ဖြင့္ပါသည္။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ သူဇာမွာ သူမ၏ပညာေရး လမ္းတစ္စ ပြင့္လာသည္။ UNICEF မွ ပံ့ပိုးၿပီး Lutherian World Federation မွ စီစဥ္ေသာ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္း ယာယီ စာသင္ေဆာင္၌ တက္ေရာက္ သင္ၾကားရသည္။

ျပင္ပတြင္ မိုးသည္းေနေသာ္ျငား စာသင္ေဆာင္ေလးအတြင္း၌ ေယာက္်ားေလးမ်ားက တစ္ဖက္ မိန္းကေလးမ်ား တစ္ျခမ္းစီထိုင္လ်က္ အာရံုစိုက္ၿပီး ကေလးငယ္မ်ား စာသင္ၾကားႏိုင္ၾကသည္။ သင္ပုန္းေပၚတြင္ ဆရာမ ေရးသားထားသည့္စာကို သူဇာႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားက စာသင္ေဆာင္ အျပင္ဖက္မွ ၾကားရသည္ အထိ သံၿပိဳင္ရြတ္ဆိုေနၾကသည္။

ဒုကၡသည္စခန္းႏွင့္မလွမ္းမကမ္းမွ မင္းကန္ေက်ာင္း၊ သတၱမတန္း၌ စာသင္ၾကားေနေသာ မလိႈင္လိႈင္ဦး (၀ဲဖက္)။ (ဓာတ္ပံု – UNICEF Myanmar)

ထိုစာသင္ေဆာင္္၌ စာသင္ၾကားေနသူ ကေလးငယ္ ၁၁၅ ေယာက္ရွိသည္။ ယမန္ႏွစ္က အထူးခၽြန္ဆံုးေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ထိုစခန္းအနီးရိွ အစိုးရ အလယ္တန္းေက်ာင္းသစ္သို႔ တက္ေရာက္ခြင့္ ရခဲ့ၾကသည္။ သူဇာသည္လည္း ထိုသုိ႔ သြားခြင့္ရႏိုင္မည့္သူဟု သူမ၏ ဆရာက ေျပာသည္။

“ ကေလးမေလးက စာေကာင္းေကာင္းလိုက္ႏိုင္တယ္။ ဒီကိုေရာက္လာၿပီးကတည္းက သူမရဲ႕ တိုးတက္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ခဲ့ရတယ္။ သူမဟာ မိခင္ဘာသာစကား အျပင္ ရခိုင္စကားကိုလည္း ေျပာဆိုႏိုင္တယ္။ အခု ျမန္မာနဲ႔ အဂၤလိပ္စာကို သင္ယူေနပါတယ္ ”။
စာသင္ၾကားခြင့္ကို လက္လႊတ္ မခံေသာ သူဇာက “ မနက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မ စာသြားသင္တယ္။ ေန႔လည္ခင္းမွာ စာေတြျပန္ဖတ္မွတ္ၿပီး အိမ္မႈကိစၥေတြကို ကူလုပ္ပါတယ္။ ဘာသာစကား သင္ၾကားမႈကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာကို ေကာင္းေကာင္း ေရးႏိုင္ဖတ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ဘ၀အတြက္ အလြန္အသံုး၀င္လာမွာပါ။ ကၽြန္မ ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ WFP အတြက္ အလုပ္လုပ္ပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတုိ႔က လူေတြအတြက္ စားနပ္ရိကၡာ စီစဥ္ေပးကမ္းၾကလို႔ပါပဲ ” ဟု ေျပာျပၿပီး အနာဂတ္ ရည္မွန္းခ်က္ထားရိွေသာ္လည္း မိမိမွာ စခန္းထဲမွာပင္ ေနထိုင္သြား ရဖြယ္ရိွေနေၾကာင္း အားငယ္စြာ ေတြးထင္ေနပါ၏။

စစ္ေတြၿမိဳ႕အနီး သဲေခ်ာင္းဒုကၡသည္စခန္း၌ ၂၀၁၅ စက္တင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔က ဖခင္၊ ေမြးခ်င္း ေလးဦးႏွင့္ အတူေတြ႕ရသည့္ မသူဇာမိုး (၁၂ ႏွစ္)။ သူတို႔မိသားစုသည္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အေနာက္စံျပေက်းရြာမွ ထြက္ခြာခဲ့ရသည္။ (ဓာတ္ပံု – UNICEF Myanmar)

(၂) ေျခဦးလွည့္ခြင့္
———————–
ဒုကၡသည္စခန္းႏွင့္ မေ၀းကြာလွေသာ ရြာတစ္ရြာတြင္ လိႈ္င္လိႈင္ဦး(၁၁ ႏွစ္)၏မိသားစုမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ရုန္းကန္ေနထိုင္လ်က္ရိွသည္။ သူတို႔အသိုင္းအ၀ိုင္း၏ အေျခအေနသည္ ႏြမ္းပါးၿပီး ကေလးမ်ားျပား၏။ မိသားစုမ်ားမွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ခြင့္ကန္႔သတ္ခံထားရ၍ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ မ်ား မျပည့္စံုႏိုင္ၾက။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္က သူမ၏မိဘမ်ားသည္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ား အျဖစ္ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သူမႏွင့္ေမာင္ေလးျဖစ္သူအား ရန္ကုန္ရိွ ေဆြမ်ဳိးမ်ားထံထားရစ္ခဲ့သည္။ စစ္ေတြၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လာၾကေသာအခါ သူမကို ေက်ာင္းအပ္ရန္ စာရြက္စာတမ္း အေထာက္အထား မျပသႏိုင္ ခဲ့ၾကပါ။

“ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္ေတာ္က လွ်ပ္စစ္မီးသမား၊ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးက ထရန္စေဖာ္မာပံုး/ဘူး ေဆးသုတ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ၾကပါတယ္။ ၀င္ေငြေကာင္းၾကေပမယ့္ ကေလးေတြကို မခြဲႏိုင္လို႔ စစ္ေတြကို ျပန္လာခ့ဲၾကတာပါ။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္တကၠစီ ဆြဲပါတယ္။ ေႏြဖက္ဆိုရင္ တစ္ေန႔ တစ္ေသာင္းေလာက္ ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး မိုးတြင္းကာလမွာ ငါးေထာင္ေလာက္ေတာ့ ရပါတယ္ ” ဟု သူမ၏ဖခင္ ဦးေက်ာ္ႏိုင္စိုးက ဆိုသည္။

မင္းကန္ေက်ာင္း၊ လသာေဆာင္မွ လက္ေ၀ွ႕ရမ္းျပေနသည့္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး။ (ဓာတ္ပံု – UNICEF Myanmar)

ပံုမွန္အတန္းေက်ာင္း မတက္ေရာက္ႏိုင္သျဖင့္ UNICEF ၏ပံ့ပိုးမႈျဖင့္ Myanmar Literacy Resource Centres မွစီစဥ္ ဖြင့္လွစ္ေသာ ျပင္ပသင္ အေျခခံပညာေရးအစီအစဥ္ မင္းကန္ေက်ာင္း၌ အပ္ႏွံသင္ၾကားရသည္။ ေနအိမ္ထဲတြင္ ကေလးငယ္မ်ားကို ထိန္းေက်ာင္းေနရသူမ်ားႏွင့္ မိသားစု၀မ္းေရး အတြက္ ေန႔ခင္းအလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား အပါအ၀င္ ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္ေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ ၎၌ ညေနခင္း သင္တန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ေပးထားသည္။ လႈိင္လိႈင္ဦးသည္ ထိုသင္ၾကားေရး အစီအစဥ္ၿပီးေျမာက္ ခဲ့ၿပီ။ ယခုစာသင္ႏွစ္တြင္ ပံုမွန္အတန္းေက်ာင္း၌ သတၱမတန္းသို႔ တက္ေရာက္သင္ၾကားႏိုင္ခဲ့သည္။

ပထမဆံုးေက်ာင္းဖြင့္ရက္မ်ားတြင္ ကေလးသူငယ္မ်ားမွာ အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္း၀တ္စံုကိုယ္စီျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေပ်ာ္ရႊင္ ဆူညံလ်က္ ရိွၾကသည္။ မိုးႀကီးခ်ိန္ စာသင္ၾကားမႈ ေခတၱရပ္နားလွ်င္ ေယာက္်ားေလး မ်ားက ျမက္ခင္းကြင္းျပင္ထဲ ေျပးလႊားလ်က္၊ မိန္းကေလးမ်ားက အုပ္စုလိုက္ ႀကိဳးခုန္လ်က္ ေဆာ့ကစားၾကသည္။

“ ေက်ာင္းျပန္တက္ရတာ ကၽြန္မ သိပ္ေပ်ာ္တာပါပဲ။ ကၽြန္မ အႏွစ္သက္ဆံုးဘာသာရပ္က ျမန္မာစာပါ။ တျခားကေလးေတြနဲ႔ အတူ ေက်ာင္းကိုလာရတာ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း စိန္စိန္လည္း ကၽြန္မနဲ႔ တစ္ခန္းတည္းပဲ။ ကၽြန္မ ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္တယ္၊ အေဆာက္အဦေတြ ေဆာက္လုပ္ခ်င္ပါတယ္ ” ဟု လိႈင္လိႈင္ဦးက ဆိုသည္။

(၃) ထပ္တူက် ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႏွင့္အိပ္မက္မ်ား
———————————————–
မတူကြဲျပားသည့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ အၾကား ေနထိုင္ရွင္သန္ေနၾကေသာ္လည္း သူဇာႏွင့္ လႈိင္လိႈင္ဦး ႏွစ္ဦး စလံုး၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ အိပ္မက္မ်ားမွာ ထပ္တူက်ေန၏။ သူတို႔၏အနာဂတ္အတြက္ ပညာေရးသည္ အေရးႀကီးလွေၾကာင္း ႏွစ္ဦးစလံုး အျမင္တူၾက၏။ ဤထပ္တူက် အိပ္မက္မ်ားကို တည္ေဆာက္ေပးမည့္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ အတြက္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပူးေပါင္း အနာဂတ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးမည့္ စြမ္းအားစုသည္ ပညာေရးထံ၌ တည္ရိွေနပါသည္။

ၾသစေတးလ်၊ ဒိန္းမတ္၊ ဥေရာပသမဂၢ၊ ဂ်ပန္၊ နယ္သာလန္၊ ေနာ္ေ၀း၊ ဆြစ္ဇာလန္၊ တူရကီ၊ ၿဗိတိန္၊ အေမရိကန္တို႔၏ပံ့ပိုးကူညီမႈျဖင့္ UNICEF သည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ရိွ ကေလးငယ္အားလံုး၏ အလားအလာေကာင္း တို႔ကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚေရာက္ေစရန္ လုပ္ကိုင္ သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ေဆာင္ရြက္ရန္ကား ကေလးငယ္တို႔၏ လိုအပ္လစ္ဟာခ်က္မ်ားအား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္၊ ကေလးငယ္ သူငယ္ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ျမွင့္တင္ေပးရန္၊ အၾကမ္းဖက္ခံ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ရသူတို႔၏ လူသားခ်င္းစာနာမႈ အကူအညီအား ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ ေဆာင္ရြက္သြားရေပမည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာအသိုင္းအ၀ိုင္းကို တည္ေဆာက္ဖို႔ ေနရာေဒသတိုင္းရိွ လူအဖြဲ႕အစည္းတိုင္းမွ မိသားစုႏွင့္ကေလးသူငယ္မွန္သမွ် ၀န္ေဆာင္မႈခံစားခြင့္၊ တူညီေသာသိကၡာႏွင့္ အခြင့္အေရးအတိုင္း ေနထိုင္ရွင္သန္ခြင့္ ရရိွရန္ လိုအပ္ေပသည္။

သူဇာႏွင့္ လိႈင္လိႈင္ဦးတို႔ ခံစားခဲ့ရသည့္ ျပင္ပသင္ ပညာေရးကဲ့သို႔ပင္ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္မ်ား အတြက္ သက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း အတတ္ပညာမ်ားအလို႔ငွာ ပံ့ပိုးကူညီျခင္း၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ရိွ ၿမိဳ႕နယ္ ၈ ခုတြင္ ပထမတန္းေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား အားလံုးအတြက္ ေက်ာပိုးအိတ္မ်ာ အျပင္ ပထမတန္းမွ ဆ႒မတန္းအထိ စာေရးကိရိယာမ်ား ေထာက္ပံ့ျခင္းတို႔ကို UNICEF မွ ေဆာင္ရြက္ေပးေနပါသည္။ ယခုႏွစ္မွာေတာ့ ေက်ာင္းမြမ္းမံေရးအစီအစဥ္တစ္ရပ္ႏွင့္ ေႏြးေထြးစြာသင္ၾကားေပးေရးစနစ္မ်ားကို စတင္ပါမည္။

“ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ UNICEF ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ သက္တမ္း ႏွစ္ ၆၀ ရိွေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၊ အရပ္ဖက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ အတူ လူမ်ဳိး ဘာသာ အဆင့္အတန္း အေျခအေနမေရြး ရခိုင္ျပည္နယ္ကေလးငယ္မ်ားအားလံုးအတြက္ ပညာေရးခိုင္မာႏိုင္ဖို႔ လက္တြဲေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါတယ္ ” ဟု UNICEF Myanmar ၏ ပညာေရးအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ Cliff Meyers မွ ေျပာၾကားသည္။

ရခိုင္ျပည္နယ္၏ အနာဂတ္သည္ သူဇာႏွင့္လိႈင္တုိ႔၏ ထပ္တူက်အိပ္မက္မ်ား၌လည္းေကာင္း၊ သူတို႔အား က်ားကန္ ရပ္တည္ေပးေနၾကေသာ ဖခင္တို႔၏ရည္ေမွ်ာ္ခ်က္မ်ား၌လည္းေကာင္း မူတည္ေနပါသည္။

“ ကၽြန္ေတာ့္သမီးကို ပညာတတ္ႀကီး အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ သူက ေတာ္ေတာ္ထက္တာ။ သူမအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ” ဟု ေျပာၾကားရင္း သူဇာ၏ဖခင္မွာ သမီးျဖစ္သူ ပညာေရး ေရွ႕ဆက္ႏိုင္မႈအေပၚ ၾကည္ႏွဴးမဆံုး ……………… ။

“ ကၽြန္ေတာ့္သမီးရဲ႕အနာဂတ္မွာ ပညာေရးစနစ္ေကာင္းေကာင္း ရရိွဖို႔က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အဓိက ေမွ်ာ္လင့္မႈပါပဲဗ်ာ ” ဟု လိႈင္၏ဖခင္မွာလည္း ထပ္တူက်သေဘာထားကို တင္ျပေျပာဆိုရင္း ……………… ။

+++++++++
** Andy Brown ၏ In Myanmar, the power of education to build a joint future ကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆိုေရးသားသည္။
Ref : UNICEF Myanmar

September 29, 2015
ကေလးငယ္ေတြ ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ၾကရဲ႕လား

ဇြန္ ၃၀ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ေဆာင္းပါးရွင္- ထက္ျမတ္

၂၀၁၅-၂၀၁၆ ပညာသင္ႏွစ္ကာလကို ေရာက္႐ွိလာသည္မွာ တစ္လထဲသို႔ ေရာက္႐ွိလာခဲ့ၿပီ။ ထုိ တစ္လ အတြင္း အေျခခံပညာ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း အစ႐ွိသည့္ ပညာမ်ားကို ဆည္းပူးေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ၾကရဲ႕လား။ မိဘမ်ားကေရာ ကေလးေတြေက်ာင္းေနေပ်ာ္ေအာင္ ဘယ္လိုအရာေတြကို လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾကသလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။

ယေန႔ေခတ္ ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးဆီကုိၾကည့္လိုက္လွ်င္ မနက္ အိပ္ယာႏုိး ေက်ာင္းသြား၊ ေက်ာင္းမွာ တစ္ေန႔ကို ၄၅မိနစ္ဆီ (၆) ႀကိမ္ (သို႔မဟုတ္) (၇) ႀကိမ္ အတန္းခ်ိန္႐ွိသည္။ အတန္းခ်ိန္အားလံုး စာသင္ၾကားၿပီးေနာက္ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လာသည့္ အခါတြင္လည္း က်ဴ႐ွင္ဆက္တက္၊ က်ဴ႐ွင္ကျပန္လာ Guide ဆရာ/ဆရာမႏွင့္ စာဆက္သင္၊ ၿပီးေတာ့ ညအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေရာ။ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ (၂၄) နာရီအခ်ိန္က အိပ္ခ်ိန္ကလြဲၿပီး က်န္သည့္အခ်ိန္မ်ားက စာလုပ္ခ်ိန္မ်ားႏွင့္ ကုန္ဆံုးေနသည္။

ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူမွန္လွ်င္ စာက်က္ရမည္၊ စာဖတ္ရမည္ျဖစ္သည္ကို မျငင္းပါ။ ဟုတ္ပါသည္ ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္မွာေတာ့ စာက်က္မွတ္ရမွာေပါ့။ ဒါမွႀကီးလာရင္ ပညာတတ္မွာေလ။ သို႔ေသာ္ တစ္ေန႔လံုးႀကီး ကေလးေတြက စာနဲ႔ထိေတြ႔ေနဖို႔မွ မလုိတာ။ နားခ်ိန္၊ ေဆာ့ခ်ိန္ ဆိုတာေတြေတာ့ သီးသန္႔႐ွိရဦးမွေပါ့ေလ။ ယေန႔ေခတ္ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ပန္းျခံမ်ားတြင္ ပိတ္ရက္မ်ားတြင္သာ ေဆာ့ကစားျခင္းကို ေတြ႔ရတတ္ေတာ့သည္။

မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္ စာေတာထဲမွာ စိတ္ဖိစီးမႈအျပည့္ႏွင့္ ေနေနရသည္မွာ မလြဲပါ။ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားမွာလည္း စာသင္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ကာယခ်ိန္၊ သက္ေမြးခ်ိန္၊ စာရိတၱခ်ိန္မ်ား ပါဝင္ေသာ္လည္း ယင္းအခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း သက္ဆိုင္ရာ ဆရာ/ဆရာမမ်ားက ဘာသာရပ္ပညာမ်ားကိုသာ သင္ၾကားေနၾကသည္။ ေက်ာင္းတြင္လည္း ကေလးေတြမွာ အနားယူခ်ိန္မရ၊ မေဆာ့ရ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း က်ဴ႐ွင္နဲ႔ Guide က ဆက္ေနေတာ့ ေဆာ့ခ်ိန္၊ ကစားခ်ိန္၊ တီဗီၾကည့္ခ်ိန္မ်ားက အဘယ္မွာနည္း။ ဒီလိုစာေတြပဲ အခ်ိန္တိုင္း ဆက္တိုက္ သင္ေနရတဲ့ ကေလးေတြကေရာ ေက်ာင္းစာေတြမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ သင္ၾကားႏုိင္ပါ့မလား ေမးခြန္းထုတ္စရာပင္။

အိမ္နားက ကေလးက ဗုိလ္တေထာင္ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွာ Grade (9) ကို တက္ေရာက္ေနတယ္။ ဟိုေန႔ကသူနဲ႔ေတြ႔လို႔ သူကို႔ေမးၾကည့္တယ္။ “သား ေက်ာင္းတက္ ရတာေပ်ာ္လားလို႔” ဆိုေတာ့ “အရမ္းေတာ့ မေပ်ာ္ပါဘူးဗ်ာ၊ သားတို႔ကို ႐ွစ္တန္းက အစိုးရစစ္ အေရးႀကီးတယ္ဆိုၿပီး ေက်ာင္းမွာ စာေတြပဲဆက္တိုက္သင္ေနတာ၊ အရင္က ကာယခ်ိန္ဆုိ သားတို႕ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရတာ၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ခုထိတစ္ခ်ိန္မွ မလုပ္ရေသးဘူး၊ ေက်ာင္းကျပန္ေတာ့့လည္း ေရခ်ိဳးၿပီး က်ဴ႐ွင္တန္းသြား၊ က်ဴ႐ွင္ေတြကလည္း တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုဆက္ေနတာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ရေရာ။ သား ညီမေလးနဲ႔ေတာင္ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ပဲ ေဆာ့ရတာ” ဟုစိတ္ညစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာျဖင့္ ဖိုးသားေလးကေျပာဆိုခဲ့သည္။

ဖိုးသားေလးလိုကေလးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဘယ္ေလာက္ မ်ားျပားေနၿပီလဲ။ ေက်ာင္းေတြမွာလည္း ေဆာင္ပုဒ္ေတြေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ “ေက်ာင္းေနေပ်ာ္၍ စာေတာ္ရမည္တဲ့”။ ေဆာင္ပုဒ္ကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း လက္ေတြ႔က်င့္သံုးဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ေနပါၿပီ။

ကေလးငယ္ေတြဆိုတာ ဦးေႏွာက္ကလည္း သိပ္မေတြး တတ္ေသးဘူး။ ႏွလံုးသားေတြကလည္း ႏုနယ္ေသးပါတယ္။ ဒီအ႐ြယ္မွာ သူတို႔ကို စိတ္ဒဏ္ရာေတြ ေပးလို႔မရေသးပါဘူး။ စာေတြကိုတက္ေျမာက္ေစခ်င္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕ဆႏၵ၊ ထူးခၽြန္ေစခ်င္တဲ့ ဆရာ/ဆရာမေတြရဲ႕ ေစတနာ မ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကေလးေတြအတြက္ကို ၾကည့္ေပးေစလိုသည္။ မိမိရင္ေသြးက ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ရဲ႕လား။ ဘာေတြလိုအပ္ေနသလဲကို ၾကည့္ေစခ်င္သည္။

တခ်ိဳ႕ (၁၀) တန္းေက်ာင္းသားမိဘမ်ားဆိုရင္လည္း (၁၀) တန္းပဲ အေရးႀကီးတယ္ဆိုၿပီး စာေတြကိုပဲ နင္းကန္ လုပ္ခိုင္းတာေတြ႔ရတတ္တယ္။ (၁၀) တန္းမွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္႐ွိရပါ့မယ္။ ေက်ာင္းစာမ်ား က်က္မွတ္ၿပီးတစ္ခဏတြင္ အနားယူ၊ အပန္းေျဖ အစ႐ွိသည့္ အလုပ္မ်ားကိုေပါ့ပါးစြာ လုပ္ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕မွသာ စိတ္အေျပာင္းအလဲျဖစ္ၿပီး တစ္ဖန္ျပန္လည္လန္းဆန္းစြာ စာကိုျပန္လည္ က်က္မွတ္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ စာေမးပြဲနီးရင္ တစ္အိမ္လံုး တီဗီမၾကည့္ရဘူး။ ဖုန္းေတြသိမ္း အစ႐ွိသည့္လုပ္ရပ္မ်ားသည္ လြန္စြာမွားယြင္းေနသည္။ အပန္းေျဖခ်ိန္၊ အနားယူခ်ိန္ဆိုတာ အျမဲတမ္း႐ွိရမည္ျဖစ္သည္။

တခ်ိဳ႕အနည္းငယ္မိဘမ်ားကိုေတာ့ ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။ ကေလးေတြကို စနစ္တက် ကိုင္တြယ္ထိန္းေၾကာင္းေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ကေလးေတြကို စာသင္ခ်ိန္ဆိုသင္၊ ေဆာ့ခ်ိန္ဆိုေဆာ့ မရရတဲ့အခ်ိန္ထဲက ေသခ်ာကိုဖယ္ထုတ္ၿပီး ကေလးေတြအတြက္ အနားယူခ်ိန္ကို သီးသန္႔ထားေပးတာမ်ိဳးလည္း ႐ွိပါတယ္။

သူတို႔စိတ္ကေလးေတြလည္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္၊ လန္းဆန္းမႈ၊ တက္ၾကြမႈမ်ားလည္းရ႐ွိေအာင္ ခႏၶာကိုယ္အနားေပးမႈမ်ား၊ စိတ္အပန္းေျဖေစမည့္ အရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေပးသင့္ပါသည္။ စိတ္အေျပာင္းအလဲေလး အနည္းငယ္ျဖစ္သြားသည့္အခါတြင္ စာကိုယခင္ကထက္ပိုမိုၿပီး ေလ့လာ က်က္မွတ္ႏုိင္သည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ စာထဲမွာပဲ တစ္ေန႔လံုး မနစ္မြန္းေနေအာင္ အထူးဂ႐ုစိုက္သင့္ပါသည္။ လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး က်ဴ႐ွင္ေတြထားမႈကိုလည္း ေလ်ာ့ရပါက ေလ်ာ့သင့္ပါသည္။ ကေလးေတြအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြလည္း ထြက္လာတာေပါ့။ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကို ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါမွသူတို႔လည္း ေပ်ာ္ၿပီး ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ စာသင္ၾကားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းေနေပ်ာ္သည့္ကေလးမ်ားျဖစ္မွသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္အညီ ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ၿပီးစာေတာ္လာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ရင္ေသြးငယ္မ်ား ပညာမ်ားတုိးပြားလာေစရန္ ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ေအာင္ အရင္ဆံုးလုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ပါသည္ေၾကာင္း သံုးသပ္ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

ထက္ျမတ္

Credit- သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံ ကာတြန္းအာကာ

June 30, 2015
မွားယြင္းေနေသာ ပညာေရးစနစ္၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ား

ေမ ၂၁ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ထက္ျမတ္ေရးသည္။

Image- Internet

.
ယေန႔ေခတ္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ရန္ အလို႔ငွာ ပညာ႐ွိ၊ ပညာတတ္ ဆိုသူမ်ားသည္ မ႐ွိမျဖစ္ လိုအပ္လွေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ပညာ႐ွိ ၊ ပညာတတ္မ်ား ထြက္ေပၚလာေစရန္ ေကာင္းမြန္ေသာပညာေရးစနစ္၊ စနစ္က်ေသာ ပညာသင္ၾကားမႈမ်ား႐ွိရန္ လိုအပ္လွပါေပသည္။ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္သေလာက္ သံုးသပ္ျပပါမည္။
.
ျမန္မာႏုိင္ငံပညာေရးစနစ္သည္ Teacher Center (ဆရာဗဟိုျပဳ သင္ၾကားေရး) စနစ္ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ျပည္သူအားလံုး သိၾကမွာပါ။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူအမ်ားစုက ဆရာထုတ္ေပးတဲ့ မွတ္စုေလာက္ကိုပဲ အလြတ္က်က္ၿပီး စာေမးပြဲေအာင္ၾကတာ မ်ားေနၾကပါတယ္။ စာေမးပြဲနီးမွ စာကပ္လုပ္မယ္။ စာေမးပြဲနီးလို႔ ေမးခြန္းလိုက္ရင္ ေအာင္မွတ္ ဖိုးေလာက္ ေမးခြန္းရမယ္။ ေမးခြန္းႏွစ္စံု ထဲက တစ္စံုေမးမယ္ဆိုတာ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲက အစိုးရေက်ာင္းေတြရဲ႕ ထံုးစံျဖစ္ေနတယ္။
.
ကေလးေတြကို ငယ္ငယ္ကတည္းက သီအိုရီေတြပဲ သင္ေပးတယ္။ Critical Thinking လို႔ေခၚတဲ့ ျဖန့္က်က္ေတြးေခၚနည္းစနစ္ေတြကို ကေလးေတြေခါင္းထဲကို သြင္းမေပးဘူး။ ပံုႏွိပ္စာအုပ္ထဲမွာ ျပဌာန္းထားတဲ့စာေတြကိုပဲ အမွား တစ္ျပားဖိုးမွ မပါတဲ့ အမွန္ေတြလို႔ မွတ္ယူခိုင္းတယ္။ ဒါေတြကိုပဲ အလြတ္က်က္ခိုင္းတယ္။ ျပဌာန္းစာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြက မွန္မမွန္ဆုိတာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ႐ွာေဖြဖတ္႐ႈဖို႔လည္း မသင္ေပးၾကဘူး။ အဲေတာ့ ကေလးေတြကလည္း ႐ွာေဖြ ဖတ္ရႈရေကာင္းမွန္း မသိေတာ့ဘူး။
.
ျပဌာန္းစာအုပ္နဲ႔ အျပင္က သုတ၊ ရသ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္တတ္ေအာင္ ကေလးေတြကို ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပး သင့္တယ္။ ေလ့လာၿပီး သင္ခန္းစာေတြကို ကေလးေတြကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာစိစစ္၊ စိတ္ျဖာေလ့လာပိုင္းျခားၿပီး ဒီသင္ခန္းစာက အမွန္လား အမွားလား ငါတို႔ကို လိမ္ထားတာေတြမ်ား ႐ွိလားဆိုတာ အျပစ္႐ွာတတ္ေအာင္ စနစ္တက် ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပး ရမယ္။ ႏုိင္ငံတကာက ေက်ာင္းေတြမွာလည္း ပညာေရးကို ဒီနည္းလမ္းအတိုင္းပဲ သြားေနၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ ဒီလိုသင္ျပတာေတြက မ႐ွိသေလာက္ကို ႐ွားေနပါတယ္။
.
မူလတန္းေက်ာင္းေတြကအစ တကၠသုိလ္ေတြအဆံုး ေက်ာင္းစာၾကည့္တုိက္ေတြ ႐ွိရဲ႕သားနဲ႔ ကေလးေတြကို စာၾကည့္တိုက္သြားဖို႔ စာေတြ႐ွာဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ ဆရာ/ဆရာမေတြ မ႐ွိသေလာက္ပါပဲ။ တခ်ိဳ႕လည္း တိုက္တြန္းေကာင္း တိုက္တြန္းမွာပါ။ ကေလးေတြက ဖတ္ခ်င္စိတ္႐ွိရင္ေတာင္ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ စာအုပ္မစံုရတာနဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ကို အခ်ိန္နဲ႔ဖြင့္ရတာနဲ႔။ ေက်ာင္းသားေတြ အားေနတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ စာၾကည့္တိုက္က ပိတ္သြားၿပီ။ ၾကာလာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း စာၾကည့္တိုက္ဘက္ကို ဦးမတည္ေတာ့ဘူး။ အဲလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းသားေတြ စာဖတ္တဲ့အေလ့အထ၊ စာ႐ွာတဲ့အေလ့အထ နည္းသြားတယ္။ ယေန႔ေခတ္ေက်ာင္းသားေတြေတာ့ အဆင္ေျပမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ကို အင္တာနက္မွာ အလြယ္တကူ ႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိႏုိင္မွာပါ။
.
စာမဖတ္ ဗဟုသုေတြ မ႐ွိလာတာနဲ႔အမွ် တျဖည္းျဖည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ဒီစာအုပ္ထဲကဟာ အမွန္ပဲ။ ငါဒါကိုေသခ်ာက်က္ႏုိင္ရင္၊ တစ္လံုးမွ မလြဲေအာင္က်က္ႏုိင္ရင္ ငါစာေမးပြဲေအာင္မယ္။ အမွတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရမယ္။ ဒီလိုပဲထင္ေနၾကေတာ့တယ္။ သူတို႔ပညာသင္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း စာေမးပြဲေအာင္ဖို႔ေလာက္ပဲ ႐ွိၾကတယ္။ ဒီထက္မပိုပါဘူး။ တကယ္က ပညာသင္တယ္ဆိုတာ ပုိက္ဆံ႐ွာဖို႔ေလာက္မဟုတ္ပါဘူး။ သိဖို႔ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္သင္ခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေတြကို သိဖို႔၊ ေလာကိုသိဖို႔၊ လူေတြကို သိဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
.
သိၿပီးရင္ ဘာလုပ္မွာလဲ။ ဟုတ္ၿပီ။ ပညာရပ္၊ ေလာက ၊ လူေတြအေၾကာင္းကိုသိမွ လူ႔ေလာကမွာ စိတ္ႏွလံုး ခ်မ္းေျမ့စြာ ေနထိုင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ေလာကမွာေနထိုင္ၿပီး ဒုကၡ သုခေတြနဲ႔ခ်ည္း နပန္းလံုးေနရၿပီး ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးအျမဲတမ္း ပူပန္ညွိဳးခ်ံဳးေနရရင္ ဘယ္မွာလာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေတာ့မွာလဲ။ ပညာသင္တယ္ဆိုတာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေအာင္ ေနတယ္လို႔လည္း မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ေခတ္မီတဲ့ ပညာရပ္ေတြ၊ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္တဲ့ ပညာရပ္၊ အေတြးအေခၚေတြကို တတ္သိေနဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အျမဲလည္း စူးစမ္း႐ွာေဖြေနသင့္တယ္။
.
ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္တဲ့ခႏၶာကိုယ္မွာ ေက်ာက္ခတ္ကေခါင္းတပ္ထားတဲ့ လူငယ္ေတြ႐ွိသလို အိုမင္းရင့္ေရာ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ ႏုပ်ိဳတဲ့ ေခါင္းတပ္ ထားတဲ့ လူငယ္မ်ားလည္း ႐ွိတယ္လို႔ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အဲ့စကားေလးက အရမ္းကိုမွန္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ လူႀကီးေတြက အသက္ေတြႀကီးေနေပမယ့္လည္း တခ်ိဳ႕အေတြးအေခၚေတြက လူငယ္ေတြထက္ လတ္ဆတ္ေနတုန္းပါပဲ။ အျမင္ေတြ ျပတ္သား စူး႐ွေနတုန္းကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။
.
ယေန႔ေခတ္လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ပညာေရး ေကာင္းသလား မေကာင္းသလား ဆိုတာကို သိသင့္သေလာက္ သိေနၾကပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ ကိုယ့္စြမ္းရည္ျမင့္တက္လာေအာင္ မိမိဘာသာလုပ္ေဆာင္သင့္ပါၿပီ။ အဆံုးအျဖတ္ မမွားေစဖို႔ ေလ့လာမႈေတြ မ်ားမ်ားလုပ္ရပါမယ္။ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရမယ္။ ယေန႔လို အင္တာနက္ေခတ္ႀကီးမွာ ပိုေတာင္လြယ္ကူေနပါၿပီ။ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ေတြကိုေလ့လာ သံုးသပ္ၿပီး အတုယူသင့္တာေတြ ယူသင့္ပါတယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာလည္း ကိုယ္ေလ့လာခ်င္တဲ့ ပညာရပ္ ပညာေတြကုိ အခ်ိန္မေ႐ြးေလ့လာႏုိင္ေနပါၿပီ။ မိမိတို႔ ေတြ႔ၾကံဳလာတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြအရ ေျပာင္းလဲပစ္သင့္တာေတြ ေျပာင္းလဲပစ္ရပါမယ္။
.
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ မွားယြင္းေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္ႀကီးကို ေနာင္လာမယ့္ ကေလးငယ္ေတြကို ဆက္လက္မခံစားေစလိုပါ။ ကေလးငယ္မ်ား အတြက္ ယေန႔ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီတ့ဲ အေတြးအေခၚေတြ ပညာရပ္ေတြ မရ႐ွိခဲ့လွ်င္ တိုင္းျပည္ပဲ နစ္နာမွာျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကို ႏုိင္ငံျခားသား ပညာ႐ွိမ်ားကသာ စိုးမိုးသြားႏုိင္ဖြယ္႐ွိသည္။ ကေလးငယ္မ်ားကို မွားယြင္းပ်က္ဆီးေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္ႀကီးထဲမွာ ဆက္လက္မ႐ွင္သန္ေစလိုေတာ့ပါ။
.
ယေန႔ ေက်ာင္းသားမ်ားေတာင္းဆိုေနတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး ဥပေဒမူၾကမ္းကိုသာ အတည္ျပဳလိုက္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ဟာ ေကာင္းသထက္ေကာင္း၊ ႏုိင္ငံမွာလည္း ကမာၻနဲ႔ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္တဲ့ ပညာ႐ွိမ်ား ေပၚထြန္းလာမည္မွာ အေသအခ်ာပင္။ အရင္ကလူေတြအေပၚမွာ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ခဲ့ၿပီးပီပဲ ေနာင္ပြင့္လာမယ့္အသီးအပြင့္ မ်ိဳးဆက္ေလးေတြကို ေကာင္းမြန္စြာ ႐ွင္သန္ခြင့္ေပးသင့္ပါတယ္ ဟုထင္ျမင္သံုးသပ္လိုက္ပါရေစ။
.
ထက္ျမတ္

May 21, 2015
က်ဴရွင္ ….
ေဆာင္းပါးရွင္- ေက်ာ္မိုးေအာင္

က်ဴရွင္ ….

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မူႀကိဳကေလးကစ … ေဆးေက်ာင္းသားမက်န္ .. ယုတ္စြအဆံုး ပါရဂူဘြဲ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေနသူအထိ မကင္းတဲ့ စကားလံုး ျဖစ္စဥ္တစ္ခု။

“ျမန္မာျပည္က ေက်ာင္းသားမွန္ရင္ က်ဴရွင္ တက္ဖူးၾကသည္” ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္။ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ က်ဴရွင္မ်ား … က်ဴရွင္ဆရာမ်ားလည္း အလုပ္ျဖစ္ၾကတယ္ေလ။

က်ြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ေလာက္ကစလို႔ သင္ၾကားေရးနဲ႔ ႏြယ္တဲ့အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းေနသူတစ္ဦးပါ။

အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ study guide လုပ္ခဲ့ရာကအစ … ေနာက္ပိုင္း က်ဴရွင္ဆရာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသင္ၾကားရင္း ခုခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေနသူဆိုေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ မစိမ္းသလို ကိုယ္တိုင္ မိဘတစ္ဦးအေနနဲ႔ပါ ဒီကိစၥကို သံုးသပ္မိေတာ့ ႐ႈေထာင့္စံုကေနလည္း ျမင္ေနခြင့္ ရေနပါတယ္။

က်ဴရွင္ အလြဲ

က်ဴရွင္ကိစၥ လြဲတာကို ေျပာရရင္ ပထမဆံုး အသံထြက္ စာလံုးေပါင္း နဲ႔ အဓိပၸါယ္ကေနပဲ စရမယ္ ထင္ပါတယ္။

မူလဘူတအားျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ တာဝန္ယူျခင္း “protection, care, custody” လို႔အဓိပၸါယ္ရတဲ့ tuycioun ဆိုတဲ့ ျပင္သစ္စကားလံုး ေဝါဟာရကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ စကားလံုးကို ျမန္မာသံနဲ႔ က်ဴရွင္လို႔ ေခၚေလသည္ေပါ့ေလ။ အဂၤလိပ္ အသံထြက္ အမွန္က ၿဗိတိန္ အသံထြက္နဲ႔ဆို /tjuːˈɪʃ(ə)n/ … အေမရိကန္ အသံထြက္နဲ႔ဆို /tuːˈɪʃ(ə)n/ အနည္းစပ္ဆံုး အသံထြက္ ေရးျပရရင္ /ထယူး အစ္ရွန္/ ဒါမွမဟုတ္ /ထူး အစ္ရွန္/ ရယ္လို႔ အစ္ကို ဖိၿပီး အသံထြက္ရပါတယ္။ ျမန္မာလိုက က်ဴရွင္ရယ္လို႔ ေျပာေနေလေတာ့ အဂၤလိပ္လို စာလံုးေပါင္းၾကရမွာ “tution” ဆိုၿပီး i တစ္လံုး က်န္ေနတတ္ၾကပါတယ္။

အမွန္က “tuition” ပါ။

“tuition” ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရရဲ့ အဓိပၸါယ္ကို Cambridge Advanced Learners’ Dictionary ကတာ့ ဒီလို ဆိုေလရဲ့။

“tuition – noun [U]
1. (MAINLY UK) teaching, especially when given to a small group or one person, such as in a college or university
2. (MAINLY US) the money paid for this type of teaching”
“၁။ ေကာလိပ္ တကၠသိုလ္ စသည္တို႔တြင္ ေက်ာင္းသားအုပ္စုလိုက္ျဖစ္ေစ တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ သင္ၾကားေပးျခင္း၊

၂။ ထိုသို႔ သင္ၾကားေပးရန္အတြက္ ေပးရေသာ အခေၾကးေငြ။”

မူရင္း အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ကေတာ့ စာသင္ၾကားေပးျခင္းပါ။ တကၠသိုလ္မွာ အုပ္စုအလိုက္ ေက်ာင္းသား ခပ္နည္းနည္းနဲ႔ သင္တာကိုလည္း က်ဴရွင္လို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။ (အသံထြက္အားျဖင့္ က်ဴရွင္ဆိုတာ မွားေၾကာင္း ေျပာထားေပမယ့္ အမ်ားသံုး ဒီစာလံုးကိုပဲ ဆက္သံုးပါရေစ။) အျပင္မွာ သပ္သပ္ ဆရာတစ္ဦးဦးနဲ႔ သင္တာကိုမွ က်ဴရွင္ေခၚတာ မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းမွာ၊ ေကာလိပ္မွာ၊ တကၠသိုလ္မွာ သင္တာလည္း က်ဴရွင္ပါ။

ေနာက္ထပ္ အဓိပၸါယ္ (၂) က ေငြေၾကးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု အဂၤလိပ္လို နားလည္သူေတြေတာင္ tuition fee ရယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ ေက်ာင္းတက္မွာကို က်ဴရွင္ပါ ထပ္တက္ရမွာလား … က်ဴရွင္အတြက္ပါ ေပးရမွာလား ဆိုတာမ်ဳိး ျပန္ေမးတာ ၾကံဳခဲ့ဖူးပါရဲ့။ ေက်ာင္းလခဆိုဆို သင္တန္းေၾကးေျပာေျပာ … အဲဒါကိုလည္း က်ဴရွင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ သြင္းရတဲ့ အခေၾကးေငြကလည္း tuition ပါ။

က်ဴရွင္ဆရာ

အဲလို က်ဴရွင္ (tuition) သင္တဲ့ဆရာကို တကယ္ေတာ့ က်ဴတာ (tutor) လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီစာလံုးမွာေတာ့ u နဲ႔ t ၾကား i မပါေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ အသံထြက္ အမွန္ကလည္း /ˈtju: tə(r) / သို႔မဟုတ္ /ˈtu: tə(r) / (ထယူးထာ သို႔မဟုတ္ ထူးထာ) ပါ။

က်ဴရွင္ဆရာဆိုတာကို (ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အပါအဝင္) တိုက္ရိုက္ ဘာသာျပန္ၿပီး tuition teacher ရယ္လို႔ အလြယ္ေျပာေနမိေပမယ့္ တကယ့္ အေခၚအေဝၚမွန္က tutor ပါ။ tutor ရဲ့ အဓိပၸါယ္က “a teacher who works with one student or a small group, either at a college or university or in the home of a child” ေကာလိပ္၊ တကၠသိုလ္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာင္းသားအိမ္တြင္ တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ အုပ္စုလိုက္ျဖစ္ေစ သင္ေသာဆရာ ပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း home tutor/ private tutor ရယ္လို႔ ကြဲျပားေအာင္ သံုးႏႈန္းၾကေလရဲ့။

က်ဴရွင္ေခတ္ ဘယ္ကစ

လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေခတ္စားေနေသာ က်ဴရွင္ ဘယ္ကစတယ္ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ အျမစ္တြယ္ တြင္က်ယ္လာတာကေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ အတန္ၾကာေနပါၿပီ။

အလြတ္သင္ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းမ်ား မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္မွာ … ေက်ာင္းသားမ်ား အထက္တန္းစာေမးပြဲ (တကၠသိုလ္ဝင္တန္း၊ ဆယ္တန္း) ျပင္ပေျဖခြင့္မရွိဘဲ အစိုးးရေက်ာင္းတက္မွသာ ေျဖခြင့္ရွိခဲ့တဲ့ကာလမွာ က်ဴရွင္ေတြ အထူး ေခတ္ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေခတ္က က်ဴရွင္ ႏွစ္မ်ဳိးေတြ႕ရမယ္ ထင္ပါတယ္။

၁။ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားမွ ဆရာဆရာမမ်ား (ဝမ္းေရးအတြက္ တစ္တပ္တစ္အား အေထာက္အကူ ျပဳေစဖို႔) အျပန္အလွန္ နားလည္မႈနဲ႔ သင္ၾကားတဲ့ … တရားဥပေဒအရ အေရးယူႏိုင္တဲ့၊ ခြင့္မျပဳတဲ့ private tuition ေတြ home tuition ေတြ ဝိုင္းက်ဴရွင္ေတြ

ဒီလိုက်ဴရွင္ေတြမွာလည္း ေက်ာင္းမွာသင္လိုက္တဲ့စာကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေၾကညက္ေအာင္ အမွန္တကယ္ ျပန္သင္တဲ့ ေစတနာ ဆရာဆရာမေတြ အမ်ားအျပား ပါပါတယ္။ စုန္းျပဴးေတြ ေနရာတကာ ရွိတဲ့အတြက္ ေငြအႆျပာအတြက္သက္သက္ က်ဴရွင္ဖြင့္ … စာေမးပြဲမွာ ေမးမယ့္ ေမးခြန္းနဲ႔အေျဖကိုသာ သင္တဲ့ဆရာဆရာမလည္း ရွိတာပါပဲ။ ေျပာရရင္ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးေသာ ဆရာဆရာမေတြ ကိုယ္ေတြ႕ ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒီက်ဴရွင္မ်ဳိးတက္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြမွာလည္း လိုလိုလားလား ပညာလိုခ်င္လို႔ … စာေက်ညက္ခ်င္လို႔ တက္တာမ်ဳိးလည္း ရွိသလို အတန္းပိုင္ဆရာမ မၿငိဳျငင္ေရး၊ အမွတ္ေကာင္းရေရး၊ မပင္မပန္း တစ္ႏွစ္တစ္တန္းေအာင္ေရး အလြယ္လိုက္ခ်င္လို႔ တက္ခဲ့ၾကသူေတြလည္း ရွိတာပဲေပါ့ေလ။

၂။ ျပင္ပ ပညာရွင္မ်ား မွတ္ပံုတင္ ဖြင့္လွစ္တဲ့ တရားဝင္ က်ဴရွင္မ်ား

အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားမွ ဆရာဆရာမမ်ား သင္ၾကားေပးတာ မလံုေလာက္လို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းခ်ိန္ ျပင္ပမွာ ေက်ာင္းသားမ်ား အျပင္က်ဴရွင္ တက္ၾကပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ဒီလို က်ဴရွင္ေတြကို အထက္တန္းေရာက္မွသာ (ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ အမွတ္ေကာင္းေစဖို႔) တက္ၾကတာမ်ဳိးပါ။

က်ဴရွင္ ၿပီးရင္း က်ဴရွင္

ဘာေၾကာင့္ စခဲ့စခဲ့ … က်ဴရွင္ကေတာ့ ျမန္မာ့ေက်ာင္းသား အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အျမစ္တြယ္ေနပါၿပီ။

ေက်ာင္းမွာသင္တာ မလံုေလာက္လို႔ က်ဴရွင္ယူတယ္ဆိုရာကေန … အေကာင္းဆံုး က်ဴရွင္ယူသူမ်ားသည္ပင္လ်င္ က်ဴရွင္ၿပီးေတာ့ မၿပီးေသးဘဲ ေနာက္ထပ္ study guide ဂိုက္ဆိုတဲ့ အသြင္သစ္က်ဴရွင္တစ္မ်ဳိးမွာ ထပ္ အသင္ခံၾကျပန္ေရာ။

ေျပာခဲ့ပါတယ္ … ကၽြန္ေတာ္လည္း study guide လုပ္ရင္း သင္ၾကားေရးေလာက ေရာက္ခဲ့တာဆိုတာ။

ဂိုက္ စလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ … (ျမန္မာေပတံနဲ႔ တိုင္းလို႔) စာေတာ္ပါတယ္ဆိုသူေတြေတာင္ …. အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းဆိုတာမွာ တက္ပါလ်က္ … နာမည္အႀကီးဆံုး က်ဴရွင္ေတြမွာ ေရြးတက္ပါလ်က္ … စာကို ေသခ်ာ နားမလည္ေသးလို႔ ကိုယ္က ျပန္သင္ေပး ျပန္ရွင္းျပရတာ အႀကိမ္ႀကိမ္။

အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူတို႔ ဘာလို႔ ေသခ်ာနားမလည္ မေၾကညက္တာလဲဆိုတာ ကိုယ္တိုင္လည္း ေသခ်ာေရရာ မသိခဲ့။ ကိုယ္ရွင္းျပလိုက္ေတာ့မွ သူတို႔ နားလည္သြား … ပုစာၦ တြက္ႏိုင္သြား … ေမးခြန္းေျဖႏိုင္သြားတာဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကုိယ္လည္း အဟုတ္ႀကီးထင္၊ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ကိုယ့္ကို ပိုအားကိုးေပါ့။

စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ကေလးေတြခမ်ာ ေက်ာင္းကသင္၊ က်ဴရွင္ကျပန္သင္၊ ဂိုက္ကထပ္သင္နဲ႔ မနက္ ၆နာရီကေန ည၁၀နာရီ ၁၁နာရီထိ တစ္ပတ္ ၇ရက္ အသင္ခံရတဲ့ passive အေနအထားသက္သက္။ ဘယ္မွာလဲ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေလ့လာတဲ့ active learning။ နတၳိ။ လြဲခ်က္ကနာ။

မဆံုးႏိုင္တဲ့ က်ဴရွင္သံသရာ

အစိုးရေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပားနဲ႔ သင္ေပးေနလို႔ … ေက်ာင္းမွာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရွိလို႔ ထပ္ေဆာင္း တက္ၾကပါတယ္ဆိုတဲ့ က်ဴရွင္သံသရာက အဲဒီမွာတင္ မရပ္ပါဘူး။

ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ခြင့္ရလာေတာ့ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ က်ဴရွင္ဆရာမ်ား ဦးစီးၿပီး ေက်ာင္းေတြဖြင့္ ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ သင္ပါတယ္ဆိုလည္း အဲဒီကေက်ာင္းသားေတြ က်ဴရွင္ ယူေနရေသးတာပဲ။

အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသံုးၿပီးသင္တဲ့ … ႏိုင္ငံတကာသင္႐ိုးေတြသင္တဲ့ … (အတန္းပိုင္ဆရာဆီမွာ အေအာင္အ႐ံႈး သတ္မွတ္ခြင့္ မရွိႏိုင္တဲ့) ေက်ာင္းမွာ တက္သူေတြလည္း အမ်ားစု က်ဴရွင္ ယူေနၾကရတာပါပဲ။

မိဘတိုင္းလိုလို ေျပာၾကတာတစ္ခု ရွိပါတယ္။ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ေပးထားရတဲ့ ေက်ာင္းမွာ တက္ေနၾကရၿပီး က်ဴရွင္ေတြ ထပ္ယူေနရတာ အပိုေတြ သိပ္ကုန္တယ္ … မထားလို႔မရရင္ မထားခ်င္ဘူး … မတတ္သာလို႔တဲ့။

ေက်ာင္းေတြကည္း ေျပာတယ္ … က်ဴရွင္ မလိုဘူး အပိုေတြတဲ့။

ဒါဆို … ေက်ာင္းေတြက ဘာလို႔ က်ဴရွင္ မလိုဘူး ေျပာလဲ … တကယ္မလိုတာ ေသခ်ာရဲ့လား။

မိဘေတြကေရာ မထားလို႔ရရင္ မထားခ်င္ဘူး … မတတ္သာလို႔ဆိုရင္ တကယ္ပဲ မျဖစ္မေန မတတ္သာလို႔လား။

ကၽြန္ေတာ္က မိဘလည္း ဟုတ္သူ … ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာလည္း ကိုယ္စားျပဳေနသူ။

ႏွစ္ဖက္လံုးကေန ၾကည့္ၾကည့္မိတယ္။

မိဘ ပံ့ပိုးမႈ ႏွင့္ ကေလးပညာေရး

မိဘမ်ားထံက ၾကားရေလ့ရွိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္က “တို႔ဘက္က ပိုက္ဆံေတြ ဒီေလာက္ အကုန္ခံ ေက်ာင္းထားေပးထားတာ … ေနာက္ထပ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ မခံခ်င္ဘူး။ ေက်ာင္းကပဲ အားလံုးကို ကိစၥၿပီးေအာင္ တာဝန္ယူ လုပ္ေပးသင့္တယ္။ မလုပ္ေပးေတာ့ ပိုက္ဆံအကုန္ခံ က်ဴရွင္ ထပ္ စီစဥ္ရတာေပါ့” ဆိုတာပါ။

တီဗီေၾကာ္ျငာမွာ ေတြ႔ဖူးသလို “မိဘမ်ား စီးပြားေရးကို စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ လုပ္ပါ … သားသမီးတို႔ပညာေရး ကၽြႏု္ပ္ တာဝန္ယူမည္” ရယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ဖို႔ရာက ေက်ာင္းသားေရးရာ မွန္သမွ်အတြက္၂၄နာရီပတ္လံုး ေက်ာင္းကသာ တာဝန္ယူတဲ့ Boarding School လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား ေဘာ္ဒါေက်ာင္းမ်ဳိးပဲ ရပါမယ္။ ဒါေတာင္ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္လို စီစဥ္ေပးတယ္ေျပာေျပာ လူသားဆိုတာ စက္႐ုပ္မဟုတ္တဲ့ … အလြန္သိမ္ေမြ႔နက္နဲ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ စနစ္ဇယား complex system တစ္ခု ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရာႏႈန္းျပည့္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ မိဘဆီကသာရမယ့္ အႏိႈင္းမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေႏြးေထြးလံုျခံဳမႈ … ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ဦးေလးအေဒၚမ်ား ဘိုးဘြားမ်ား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ဝမ္းကြဲမ်ားနဲ႔အတူေနျခင္းေၾကာင့္ရမယ့္ “ႀကီးသူ႐ိုေသ … ရြယ္တူေလးစား … ငယ္သူသနား” ရေကာင္းမွန္းေတြ၊ အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ဘယ္လို ေနထိုင္တတ္ရမယ္ဆိုတာေတြ … ဒါေတြကေတာ့ လိုအပ္ေနဦးမွာပါ။

အေနာက္တုိ္င္းက လုပ္ထားတဲ့ သုေတသန research အခ်ဳိ႕ ဖတ္ဖူးတာအရကေတာ့ “ပံ့ပိုးမႈ” ေကာင္းတဲ့ အေျခအေနမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အမွတ္ Grade 1.5 (+/ – 0.5) တက္ႏိုင္ပါသတဲ့။ ဆိုလိုတာက (A*, A, B, B, C*, C, D*, D, E*, E စတဲ့ အမွတ္ေပးစနစ္မွာ) ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ လက္ရွိ ရမွတ္က E ရေနတယ္ ဆိုပါစု႔ိ။ သူ႔ကို “ပံ့ပိုးမႈ” ေကာင္းေကာင္း ေပးႏိုင္ရင္ D* ထိ တက္လာႏိုင္တာမ်ဳိးပါ။ လက္ရွိ D* ဆိုရင္ B အထိ ရႏိုင္တာမ်ဳိးေပါ့။ (+/ – 0.5) ဆိုတဲ့အတြက္ အေနအထားအလိုက္ အနည္းဆံုး 1 ကေန အမ်ားဆံုး 2 ထိေလာက္ တက္ႏိုင္ပါတယ္။

အမွတ္ ၁၀၀ ကို အေျခခံတဲ့ စနစ္ဆိုရင္ ၁၀မွတ္ကေန ၂၀မွတ္ေလာက္ တက္လာႏိုင္တယ္ ဆိုပါစို႔။

ေကာင္းၿပီ … ပံ့ပိုးမႈက အမွန္တကယ္ အက်ဳိးရွိတယ္ဆိုတာလဲ ျငင္းမရဘူး …

“မိဘ ဆရာ ပူးေပါင္း ကေလးပညာေကာင္း” လို႔ ဆို႐ိုးစကား ရွိတာပဲေလ။

ပညာေရးမွာ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပ မိဘတို႔ရဲ့ ပံ့ပိုးမႈ အခန္က႑ကလည္း အင္မတန္ အေရးပါလွတာေပါ့။ ေက်ာင္း သက္သက္နဲ႔ မျပည့္စံုပါဘူး။

ပံ့ပိုးမႈ ဟူသည္

မိဘရဲ့ ပံ့ပိုးမႈကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဘယ္လို ပံ့ပိုးၾကမွာလဲ။

ကေလးေတြ ဘယ္လို လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာၾကသလဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။

အရြယ္အလိုက္ တိုးတက္လာရာကေန မတ္တပ္စမ္းစ လမ္းေလွ်ာက္စမွာ ကေလးတိုင္း ေခ်ာ္လဲတတ္ပါတယ္။ ေခ်ာ္မလဲဘဲ လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာတဲ့ကေလးရယ္လို႔ မရွိပါ။

ကိုယ့္ကေလး ေခ်ာ္လဲမွာစိုးလို႔ မလႊတ္တမ္း ခ်ီထားျခင္းကလည္း ကေလးကို ပံ့ပိုးေပးတာ မဟုတ္သလို … ကားေတြ ဥဒဟို သြားေနတဲ့လမ္းမွာ … ခဲေတြခ်ဳိင့္ေတြေပါတဲ့လမ္းမွာ … ကားလမ္းေဘးမွာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ လက္လြတ္စပယ္ လႊတ္ထားတာကလည္း ပံ့ပိုးမႈ မဟုတ္ပါ။

ကေလး လမ္းေလွ်ာက္သာမယ့္ .. အႏၱရာယ္မရွိမယ့္ လမ္းမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စီစဥ္ေပးၿပီးေနာက္ ကေလး လဲတဲ့အခါ လဲပါေစ … နည္းနည္း နာတဲ့အခါ နာမွာေပါ့။ ဆိုးဆိုးရြားရြား မျဖစ္ေအာင္ မိဘက မလွမ္းမကမ္းက ေစာင့္ေရွာက္ေပးရင္း … လမ္း စမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ခိုင္းရမယ္ မဟုတ္လား။

ဒီလိုပါပဲေလ။

ေနာက္ထပ္ ဥပမာ ေပးလိုပါေသးတယ္။ ဘယ္မွာ ဖတ္ဖူးမွန္း မမွတ္မိတဲ့ ၾကားဘူးးနားဝ ပံုျပင္ ဆိုပါစို႔။

ပိုးတုံးလံုးေလး အဆင့္ကေန … caterpillar … pupa အဆင့္ကေန လိပ္ျပာ ျဖစ္လာဖို႔ အေကာင္ငယ္ေလးက အခြံထဲကေန သူ႔ဟာသူ ခြဲထြက္ ႐ုန္းထြက္ရပါတယ္။ အဲလို ႐ုန္းထြက္တဲ့အခိုက္ အျပင္ကေန သနားလို႔ဆိုၿပီး ဆြဲထုတ္ေပးလိုက္တာ အဲဒီေကာင္ေလး လိပ္ျပာအျဖစ္ မပ်ံႏို္င္ေတာ့ပဲ ခ်ည့္နဲ႔ ေသသြားရပါတယ္တဲ့။

ေက်ာင္းသားေတြလည္း အခြံထဲကေန ထြက္ေနတာပါ။ သူဟာသူ ႐ုန္းရတဲ့အခါ ႐ုန္းပါေစ။ အျပင္ကေန လိုသေလာက္ပဲ လိုတာထက္ ပိုၿပီး မပံ့ပိုးမိေအာင္ သတိထားေပးပါလား။ ခ်ည့္နဲ႔ မသြားေစခ်င္လို႔ပါ။

“ပံ့ပိုးမႈ” အတြက္ ပံ့ပုိးေပးျခင္း

ႏိုင္ငံတကာသင္႐ိုး တစ္ခ်ဳိ႕မွာကေတာ့ မိဘမ်ား အိမ္ကေန ဘယ္လို ကူညီပံ့ပိုးေပးပါဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္ Parent Handbook/ Guidebook လိုမ်ဳိး တြဲလ်က္ ပါတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ စကၤာပူ မူလတန္းေက်ာင္းသားမ်ား ေျဖရတဲ့ Primary School Leaving Examination (PSLE) အတြက္ မိဘလမ္းညႊန္ စာအုပ္လိုမ်ဳိးပါ။ ေက်ာင္းက ဒီအေၾကာင္းအရာသင္ရင္ မိဘဘက္က အိမ္မွာ ဒီလို ကူညီေပးပါ ဆိုတာမ်ဳိး။ ေက်ာင္းက အပင္အစိတ္အပိုင္းအေၾကာင္းသင္ေနရင္ အိမ္က မီးဖိုေဆာင္မွာ ဒီလို ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဝယ္ခ်က္ၿပီး သားသမီးကို ဘယ္လို ကူေပးခိုင္း .. ဘယ္လိုေမးခြန္းေလးေတြ ေမးေပး အစရွိသည္ျဖင့္ ဒီစာအုပ္မ်ဳိးထဲမွာ လမ္းညႊန္ေပးတတ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္သား မူႀကိဳေက်ာင္းသားအတြက္လည္း ေက်ာင္းကေပးတဲ့စာ အပတ္စဥ္ ပါလာပါတယ္။ ဒီစာထဲမွာ လာမည့္သီတင္းပတ္ အတြင္း ေက်ာင္းက သင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာအလိုက္ မိဘတို႔ဘက္က ဘယ္လို ပံ့ပိုးမႈ ေပးေပးပါ ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္နဲ႔ပါ။

မူလတန္းကေန အလယ္တန္းအဆင့္ထိလည္း ဒီလို လမ္းညႊန္ စာအုပ္ေတြ အဂၤလိပ္လိုနဲ႔ေတာ့ ရွိေနပါတယ္။ ေက်ာင္းမ်ားဘက္ကလည္း မိမိတို႔သံုးတဲ့ သင္႐ိုးအလိုက္ ဒါမ်ဳိးလမ္းညႊန္ ဘာသာျပန္ေပး ျပဳစုေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အတိုင္းထက္အလြန္ပါ။ အားလံုးအတြက္ အက်ဳိးရွိပါမယ္။ အစိုးရေက်ာင္း သင္႐ိုးအတြက္လည္း ေခါင္းစဥ္အလိုက္ ဒါမ်ဳိး ျပဳစုေပးဖို႔ အခက္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဝါယမတစ္ခု စိုက္ထုတ္ၾကဖို႔ လိုေနတာပါ။

ဒါမ်ဳိး လမ္းညႊန္ေတြ မရွိေသးခင္စပ္ၾကား ခုလိုကာလမ်ဳိးမွာ မိဘဘက္က အိမ္မွာ ပံ့ပိုးမႈေပးၾကဖို႔ရာကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ခက္ခဲတယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ အတားအဆီး အခ်ဳိ႕ ရွိေနတာကေတာ့ လက္ေတြ႕ ကိုယ္ေတြ႔ပါ။ စဥ္းစားမိသေလာက္ ၾကံဳရသေလာက္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆြးေႏြးၾကည့္ရေအာင္။

မိဘမ်ားဘက္က အခက္အခဲ အတားအဆီးမ်ား

၁။ ကေလးအတြက္ သီးသီးသန္႔သန္႔ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မႈ

အိမ္ရွိလူကုန္ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ … အလုပ္႐ႈပ္ေနရတဲ့ လူေနမႈစနစ္ၾကားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘေတြအေနနဲ႔ သားသမီးအေပၚ အခ်ိန္တစ္ခု ေပးႏိုင္ဖို႔ ခက္ၾကပါတယ္။ တခါတေလ ကိုယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကေလး အိပ္ခ်ိန္ ျဖစ္ေနၿပီ … တခါတေလ သူတို႔ မႏိုးေသးခင္ ကိုယ္က အလုပ္သြားရပါၿပီ။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ရင္ခြင္ပိုက္ လက္မလႊတ္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ ရွိေနတဲ့ မိဘတို႔အတြက္ကလည္း ဒီကေလးငယ္ ေဝရာဝစၥကို လုပ္ကိုင္ေပးေနရေသးေတာ့ … တျခား အိမ္မႈကိစၥေတြလည္း ရွိေသးေတာ့ … ပံ့ပိုးမႈ လိုအပ္မွန္း … ရွိရင္ေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္ ကေလးေရာမိဘပါ အဆင္ေျပမယ့္အခ်ိန္ ရွာလို႔မရ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

၂။ ေနရာထိုင္ခင္း အျပင္အဆင္ သီးသန္႔ ေပးႏိုင္မႈ

မိဘအေနနဲ႔ အိမ္မွာ ကေလးအိမ္စာလုပ္ရာမွာ … စာျပန္ၾကည့္ရာမွာ ႏိုင္သေလာက္ ကူဖို႔ အိမ္မွာေတာ့ ရွိပါၿပီ … ဒါေပမယ့္ ကေလးအတြက္ သီးသန္႔ စာၾကည့္စားပြဲလိုမ်ဳိး ျပင္ဆင္ထားႏိုင္ၿပီလား။ အဲဒီေနရာဟာ တျခားအတြက္ မသံုးဘဲ … အေႏွာက္အယွက္ မရွိဘဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ စာၾကည့္ႏိုင္မယ့္ ေနရာလား … ဒါမွမဟုတ္ တီဗီေရွ႕လား။ လူႀကီးေတြက သူ႔အနားမွာ ဝိုင္းဖြဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကမွာလား။ ကိုရီးယားကား ၾကည့္ရင္း သူ႔ကို စာလုပ္ခိုင္းမွာလား။ ကေလးနဲ႔အတူ သူ႔ကို စာကူေပးေနတုန္း ဧည့္သည္လာရင္ အားလံုး ပ်က္သြားမွာလား။ ကေလးငယ္ေလးေတြကေရာ သူ႔တို႔ကိုိကုိ မမ အနားမွာ ဝင္႐ႈပ္ေနမွာလား။

ဒါမ်ဳိးဆိုလည္း မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါ။

ႏိုင္ငံတကာမွာ ေက်ာင္းေတာင္မထားဘဲ home schooling ဆိုတာမ်ဳိး အိမ္ကပဲ ကေလး ေက်ာင္းစာ ေလ့လာႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးတာမ်ဳိး ရွိေပမယ့္ ဒီအခ်က္ေတြ ျပင္ဆင္ေပးထားတာပါ။

၃။ ကေလးရဲ့ စိတ္ပါဝင္စားႏိုင္မႈ

ကေလးဆိုတာ စက္႐ုပ္မဟုတ္ပါ။

မူလတန္းအ႐ြယ္ ကေလးငယ္ မနက္ ငါးနာရီေလာက္ အိပ္ရာထ (ဘာသာေရးအရျဖစ္ေစ … လူမ်ဳိးစုတစ္ခုခုရဲ့ လိုအပ္ခ်က္အရျဖစ္ေစ … ဘာသာေရးေက်ာင္း ႏွင့္ ဘာသာစာေပေက်ာင္း) မနက္ ၆နာရီကေန ၈နာရီတက္ …. အဲဒီေနာက္ အစိုးရေက်ာင္း/ ပုဂၢလိက ျမန္မာေက်ာင္း/ အဂၤလိပ္ေက်ာ္ငးလို႔ အလြယ္ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ သင္႐ိုးနဲ႔သင္တဲ့ေက်ာင္း တစ္ခုခုမွာ တစ္ေနကုန္ ညေန သံုးနာရီ ေလးနာရီထိ ေက်ာင္းတက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ ခဏေနေတာ့ မိဘက သူ႔ေရွ႕မွာ စာအုပ္ဖြင့္ စာက်က္ခိုင္းေတာ့ ေက်ာင္းသားက ဘယ္ စိတ္ပါပါ့မလဲ။ “တယ္ … ငါ႐ိုက္လိုက္ရ … စိတ္က ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ … စာကို စိတ္မဝင္စားဘူး” ဆိုၿပီးဆူ … ကေလးက ေၾကာက္ေတာ့ငို။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး … မင္း … ေၾကာက္ရမယ့္ ဆရာမတစ္ေယာက္ေယာက္ဆီသာ က်ဴရွင္သြားတက္ေတာ့ ျဖစ္ေရာ။

ဒါမွမဟုတ္လည္း ကိုယ့္ကေလးကိုယ္ အျမဲတမ္း အလိုလိုက္ အေလွ်ာ့ေပးတဲ့ မိဘနဲ႔ ဆိုျပန္ေတာ့လည္း ကေလးက ဂ်ီက် … မိဘက မႏိုင္ … ကဲ … သြားေလေရာ့ က်ဴရွင္။

၄။ မိဘရဲ့ ပညာေရး အေျခခံ

တခ်ဳိ႕မိဘေတြက ကိုယ္တိုင္ ပညာေရး အေျခခံ မေကာင္းလွေတာ့ … အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ သင္႐ိုးနဲ႔ အဂၤလိပ္လို သင္တဲ့ေက်ာင္းမွာ ကိုယ့္သားသမီးကို ပို႔ထား … ကိုယ္တိုင္က ပံ့ပိုးေပးဖို႔ စိတ္ပါေပမယ့္ ကေလးစာကို ကိုယ္က နားမလည္။ ေက်ာင္းေတြသင္တဲ့ ခ်ဥ္းကပ္နည္းေတြကို မိဘက မသိ။

ဒီေတာ့လည္း က်ဴရွင္ ပို႔ရင္ပို႔ … မပို႔ရင္ က်ဴရွင္ဆရာ အိမ္ေခၚရေလသတည္း ေပါ့ေလ။

စဥ္းစားမိသမွ်

မိဘကိုယ္တိုင္ ပံ့ပိုးရာမွာ ၾကံဳႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲေတြၾကားကေန မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို စီစဥ္လို႔ ရမလဲ ေမးရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တိက် ေရရာလွေသာ … ရာသက္ပန္ မွန္ႏိုင္ေသာ … တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖ မရွိပါ။ ေနာက္ခံအေန အထားေပၚလိုက္လို႔ အေျပာင္းအလဲ ရွိၽႏိုင္ပါမယ္။

ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ က်ဴရွင္ေျပာေျပာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွေတာ့ က်ဴရွင္က မိဘတို႔ရဲ့ နည္းစနစ္မွန္ေသာ ပံ့ပိုးမႈကို မမီႏိုင္ပါ။

ဥပမာပဲ ေပးလိုပါတယ္။

ရင္ေသြးငယ္တို႔ရဲ့ မိဘတိုင္း ကေလးေတြ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာျဖစ္တာ ၾကံဳဖူးၾကမွာပါ။ ဆရာဝန္ဆီသြားရင္ ဆရာဝန္ကလည္း ေရဓာတ္ ခန္းေျခာက္မႈ အဆိုးရြားႀကီး မဟုတ္ရင္ လမ္းညႊန္မွာက ဓာတ္ဆားရည္ တိုက္ဖို႔ပါ။ (ကေလး ငယ္ေသးပါက မိခင္ႏို႔ပါေပါ့ေလ။) မိဘတိုင္း ျပန္ေျပာမွာကလည္း တိုက္ရခက္တယ္ … ကေလးက မေသာက္ဘူး ဆိုတာပါ။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကေလးဆရာဝန္တိုင္း ေျဖမွာကလည္း “မဝင္ ဝင္ေအာင္တိုက္ … တျခား ဘာအရည္မွ မတိုက္နဲ႔ … ေရလည္း မတိုက္နဲ႔ … ေနာက္ဆံုး မေနႏိုင္ရင္ ဓာတ္ဆားကိုပဲ သူကိုယ္တိုင္ ေသာက္လာလိမ့္မယ္။ အဲလိုမွ လံုးဝ မရရင္ေတာ့ ေဆး႐ံုမွာ IV Drip သြင္းရမယ္” ဆိုတဲ့ အေျဖပါ။ ခုလည္းပဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲလို႔ ဆိုပါရေစ။ အထူးသျဖင့္ ငယ္ေသးတဲ့ မူလတန္းအရြယ္မွာ က်ဴရွင္မပါဘဲ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ နည္းမ်ဳိးစံု စီစဥ္ၾကည့္ပါ … မျဖစ္ႏိုင္လြန္းတာ ေသခ်ာၿပီဆိုမွသာ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ က်ဴရွင္လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးသင့္ပါတယ္။

က်ဴရွင္ မယူရေစဖို႔

က်ဴရွင္ မယူရေစဖို႔ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားမိသေလာက္

၁။ က်ဴရွင္ ယူဖို႔ရာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု မဟုတ္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းမ်ဳိးမွာ ထားပါ။

ေျပာတာ လြယ္လိုက္တာ မဆိုေစခ်င္ပါ။ တကယ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ ေက်ာင္းေတြက ဆရာဆရာမေတြကုိယ္တိုင္ က်ဴရွင္အတြက္ ဆြယ္တာ .. ေခၚတာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ စာေကာင္းေကာင္းသင္ေနေသာ ေက်ာင္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ အာမခံၿပီး ေျပာပါမယ္။ ဆရာ ဆရာမတိုင္း အသျပာဆရာ မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းေကာင္း ေသခ်ာ ေရြးပါ။ အစိုးရေက်ာင္း၊ ျမန္မာသင္႐ိုးသင္ ပုဂၢလိကေက်ာင္း၊ ႏိုင္ငံတကာ သင္႐ိုးသင္ ပုဂၢလိကေက်ာင္း … ဘယ္ေက်ာင္းမွာတက္တက္ အမွန္တကယ္ စာသင္တဲ့ေက်ာင္းကို ေသခ်ာ ေရြးေပးပါ။

(လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ္ ေရးတဲ့စာကို ဖတ္ေနသူေတြက online သံုးႏိုင္တဲ့ အဆင့္ဆိုေတာ့ ေအာက္ဆံုးအလႊာ လူတန္းစားကို မရည္ရြယ္ပါ။ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ပံ့ပိုးမႈ ေပးႏိုင္ေသာ သူမ်ားကို ရည္ရြယ္တာပါ။ ဆင္းရဲသူမ်ား တက္ေသာ ေက်ာင္းေတြမွာကေတာ့ ဆရာဆရာမက က်ဴရွင္ ဆြယ္တာ အေတာ္ နည္းပါလိမ့္မယ္ … ဘယ္လာက္ပဲ အဆင့္ နိမ့္ပါတယ္ေျပာေျပာ ဘာမွ မသင္ေပးတာထက္စာရင္ အမ်ားႀကီး သာပါတယ္။ ေရြးခြင့္ မရွိသူအတြက္ဆိုလည္း ရရာ ေနရာမွာ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားလို႔ ရပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနတာက မိဘ အိမ္ကေန အပံ့ပိုးလြန္ၿပီး က်ဴရွင္ၿပီးရင္း က်ဴရွင္ေနသူမ်ားကို ဆိုလိုတာပါ။)

၂။ ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမမ်ားအေပၚသာ အျပည့္အဝ အားကိုးပါ။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေစဖို႔ လက္တြဲေခၚယူ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးခဲ့တဲ့ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာ … ကၽြန္ေတာ့္ ပထမဆံုး ဆံုခဲ့ဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးရဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ကို မွ်ေဝလိုပါတယ္။

သူက ျမန္မာႏိုင္ငံသူ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ကာ ျမန္မာစကားကို ေလ့လာ လိုက္စားသူပါ။ ျမန္မာစကား အေတာ္အသင့္ ေျပာတတ္ၿပီး ျမန္မာစာ အေရးအဖတ္အတြက္ ဆရာမတစ္ေယက္ဆီမွာ သင္ယူေနစဥ္ကေပါ့။ ဆရာမက အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္ … သူကလည္း ျမန္မာလိုကို သိပ္ မ်ားမ်ားႀကီး နက္နက္နဲနဲ နားမလည္။

တစ္ရက္ … ဆရာမက ျမန္မာ ေဝါဟာရ တစ္ခုကို ျမန္မာလိုနဲ႔ ရွင္းျပေနတာ … သူႀကိဳးစား နားောင္ၾကည့္ေပမယ့္ နာ.မလည္ႏိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆရမကလည္း ႏွစ္ခါျပန္ သံုးခါျပန္ ေျပာျပ … သူကလည္း ေသခ်ား နားေထာင္ေပမယ့္ နားမလည္။ သူစိတ္ထဲမွာ ကဲ … ထားလိုက္ေတာ့ … အိမ္ေရာက္မွ သူ႔အမ်ဳိးသမီးကို ေမးလိုက္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဆရာမကို ထပ္ မေမးေတာ့ဘူး။

ငါးမိနစ္ေလာက္ ၾကာသြားေတာ့မွ သူ႔ဟာသူ သတိျပဳမိတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို က်ဴရွင္ မလိုေၾကာင္းေျပာၿပီး သူ႔အေနနဲလည္း႔ “ျပင္ပ” အားကိုး တစ္ခုကို ရွာလိုက္မိပါလားဆိုၿပီး။

ခ်က္ခ်င္းပဲ ဆရာမကို အဲဒီအပိုင္း နားမလည္ေသးလို႔ ျပန္ရွင္းျပပါဆိုၿပီး ေမး … ေသခ်ာ နားေထာင္လိုက္တာ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ ပိုေပးလိုက္ရေပမယ့္ သူ႔အတြက္လည္း သင္ခန္းစာေကာင္း ရလိုက္ပါတယ္တဲ့။

ယံုၾကည္လို႔ တက္ေနတဲ့ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမကို အျပည့္အဝ လံုးလံုးလ်ားလ်ား အားကိုး ၾကည့္ပါ။

ကိုယ္ေတြကိုလည္း ေျပာပါရေစ။

ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းႏွစ္တုန္းက ေႏြရာသီကတည္းကစလို႔ က်ဴရွင္ေတြ တက္ပါတယ္။

(၅တန္းတုန္းက ေျခေထာက္က်ဳိးလို႔ ေက်ာင္း တစ္လေက်ာ္ နားလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဆရာမတစ္ေယာက္အိမ္မွာ လြတ္တဲ့စာေတြ ျပန္သင္ခဲ့တာအျပင္ ၈တန္းထိ က်ဴရွင္ မယူခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းက သင္တာကိုပဲ အားကိုးခဲ့တာပါ။)

က်ဴရွင္ တက္ၿပီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာမအေပၚ အျပည့္အဝ အားမကိုးမိေတာ့တာကေတာ့ လက္ေတြ႔ပါပဲ။

က်ဴရွင္မွာ မသင္ေသးခင္ ေက်ာင္းက သခ်ၤာ ဆရာမက SEQUENCES AND SERIES သင္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ က်ဴရွင္က သင္ေတာ့မွပဲ ေသခ်ာ လိုက္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး အတန္းထဲမွာ ေသခ်ာ နားမေထာင္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

က်ဴရွင္မွာ အဲဒီအေၾကာင္းအရာ သင္ေတာ့ စသင္တဲ့ ၃ရက္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ က်ဴရွင္ ပ်က္ပါတယ္။ တဝက္တပ်က္ လိုက္နားေထာင္ေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက စာသင္ခန္းထဲမွာ သင္ဖူးတာနဲ႔ မွတ္မိသလိုလို … ရွင္းလွခ်ည္ရဲ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီလိုပဲ ၿပီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ သင္ေနတုန္း ေမးတာေတာ့ ေျဖႏိုင္လိုက္သလိုပဲ။

တကယ္တမ္း ေမးခြန္းေဟာင္းေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မေျဖႏိုင္ပါ။ အခက္ေတြ႔ပါတယ္။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ ဆံုးသည္အထိ က်ဴရွင္ မတက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ အဲဒီ ေခါင္းစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ ဝိုးတဝါးနဲ႔ အခက္ေတြ႔တဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ။

ဒါနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းက ဆရာမဆီ ျပန္သြား … ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ကိုယ့္အမွားကိုေျပာ … ကိုယ္ကအရင္ စာၾကည့္ .. တြက္ၾကည့္ … မရွင္းတာရွိရင္ ဆရာမကို တစ္ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေမးနဲ႔ လုပ္လိုက္တာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္အတြင္း အဲဒီ TOPIC ကုိ ေၾကေၾကညက္ညက္ သိသြားပါေတာ့တယ္။

သင္ခန္းစာ ရလိုက္တာက လက္ရွိ သင္ေနတဲ့ ဆရာဆရာမအေပၚ ယံုၾကည္ အားကိုးဖို႔ပါ။

က်ဴရွင္ေရာ ေက်ာင္းေရာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဟိုကို အားကိုးမွာလိုလုိ ဒီကို အားကိုးမွာလိုလိုနဲ႔ ၾကားကေန လြတ္တတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းအေပၚမွာ ယံုၾကည္ အားကိုးၾကည့္ပါ။

ယံုၾကည္ အားကိုးတယ္ဆိုတာက resource person အေနနဲ႔သက္သက္ကို ေျပာခ်င္တာပါ။ အစစအရာရာ မီွခွိုမႈကို မဆိုလိုပါ။

၃။ အိမ္စာ နားမလည္ရင္ … ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားၾကည့္လို႔ မရခဲ့ရင္ သင္တဲ့ဆရာကိုသာ ေမးပါ။

အိမ္စာ ေပးၾကရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေသခ်ာ သေဘာေပါက္ေစလိုပါတယ္။

သင္ခန္းစာ မသင္ခင္ ႀကိဳတင္ ေလ့လာဖို႔ ေပးတဲ့ pre-task assignment ေတြျဖစ္ေစ … သင္ခန္းစာတစ္ခု ေက်ာင္းမွာ သင္ေပးၿပီးေနာက္ ေပးတဲ့ follow-up assignment ေတြျဖစ္ေစ အိမ္စာ လုပ္ခိုင္းရျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေက်ာင္းသားမ်ား သင္ေပးတာ ခံရၿပီးေနာက္ ကိုယ္တိုင္ (consolidate) ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေစဖို႔ပါ။

ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာမွာ ဆရာေတြ အတန္းထဲမွာ လက္ေတြ႔ သင္ထားတာထက္ အနည္းငယ္ ပိုခက္မယ့္ … အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားရမယ့္ … ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္ေပးရမယ့္ အခန္းက႑လည္း ပါပါမယ္။

ေက်ာင္းသားတိုင္းအေနနဲ႔ ေပးလိုက္သမွ် အိမ္စာကို တစ္ခုမက်န္ အကုန္ တတ္သိနားလည္ ေျဖႏိုင္ တြက္ႏိုင္စာလုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥပါ။ အထူးခၽြန္ဆံုး ေက်ာင္းသားအတြက္ေတာင္ အျမဲ မမွန္ႏိုင္ပါ။

ေက်ာင္းသားအေနနဲ႔ ဘယ္သူ႔အားကိုးမွ မပါဘဲ မိမိ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္း ရွိသမွ် အစြမ္းကုန္ အေျဖရွာၾကည့္လို႔ မရခဲ့ရင္ သူ တိုင္ပင္ဖို႔က သူ႔ဆရာပါ။ ေက်ာင္းသားရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို အသိဆံုး ျဖစ္ရမွာက သူ႔ဆရာပါ။ အိမ္စာ နားမလည္ရင္ ဆရာျဖစ္သူကို ေပးသိပါ။ ဆရာက လိုအပ္တာ စီစဥ္ပါေစ။

ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသား အၾကားမွာ ၾကားပြဲစား မရွိေစသင့္ပါ။

တကယ္လို႔ အိမ္စာကို (grade) အမွတ္ေပးရင္ေတာင္ အမွတ္ျပည့္ ရေရးထက္ အေရးႀကီးတာက ကေလး တကယ္ တတ္မတတ္ပါ။ အမွတ္မရမွာစိုးလို႔ ကေလးအိမ္စာကို က်ဴရွင္အားကိုးနဲ႔ မေျဖရွင္းသင့္ပါ။

ဆရာအေနနဲ႔ သူ႔ေက်ာင္းသားက ေပးထားတဲ့အိမ္စာကို အျပည့္အဝ မလုပ္ႏိုင္မွန္းသိရင္ လိုအပ္သလို (differentiated instruction) ေက်ာင္းသားအရည္အခ်င္း လုပ္ႏိုင္စြမ္းအလိုက္ လမ္းညႊန္မႈ လုပ္ေပးပါလိမ့္မယ္။

ဘယ္ဆရာကမွ ကိုယ့္ေက်ာင္းသား နားမလည္လို႔ အိမ္စာမလုပ္ရတာ ဆိုတာကို အျပစ္တင္မွာ အျပစ္ေပးမွာ မဟုတ္ပါ။

Tongue Twister လွ်ာ ခလုတ္တိုက္စရာ ဆို႐ိုးစကားေလး မွ်ေဝပါရေစ။

“If you understand, say “Understand”. If you don’t understand, say “Don’t understand”. If you don’t understand and say “Understand”, how can I understand that you understand, understand?”

“နားလည္ရင္ နားလည္တယ္ေျပာ၊ နားမလည္ရင္ နားမလည္ဘူးေျပာ၊ နားမလည္ဘဲ နားလည္တယ္ေျပာရင္ နားလည္မလည္ ဘယ္လိုလုပ္ နားလည္ရပါ့မလဲ၊ နားလည္လား” တဲ့။

၄။ မိဘရဲ့ မေတာ္ေလာဘ ၿပိဳင္ဆိုင္လိုမႈ အတၱ ေလွ်ာ့ေပးပါ။

“ေျပာလည္း ေျပာခ်င္တယ္ ေျပာလည္း မေျပာရဲဘူး” ရယ္လို႔ နိဒါန္းခ်ီၿပီး ေတာင္းပန္ပါရေစ။

ကၽြန္ေတာ္ကို္ယ္တိုင္လည္း ေက်ာင္းသားမိဘ တစ္ဦးပါ။

ျမင္တဲ့အတိုင္း တည့္တည့္ ေျပာရရင္ မိဘမ်ားဘက္ကလည္း နည္းနည္း ေလွ်ာ့ေစခ်င္ပါတယ္။

ကိုယ့္ သားသမီးအေပၚ ညွာတာ နားလည္ေပးပါ။

ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ပညာေရးမွာ ေပါက္ေျမာက္ခဲ့ပါသလဲ။ ကိုယ္တိုင္တုန္းကေရာ ေန႔မအား ညမနား က်ဴရွင္ေတြ ေက်ာင္းေတြနဲ႔ စာၿပီးရင္းစာ ထိပ္ဆံုးမွာ အျမဲရွိခဲ့ … ဘာသင္သင္ နားလည္တတ္သိခ့ဲသူ ဟုတ္ပါသလား။

ဟုတ္ေနခဲ့ရင္ေတာင္ ကိုယ့္သားသမီးကို ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူ ျဖစ္ရမယ္ တြက္ထားလို႔ မရပါ။

လိုတာထက္ ပိုတဲ့ ဖိအား တြန္းအား ေပးမႈ မျဖစ္ေစသင့္ပါ။

ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္မယ့္ ကိုယ္ေတြ႔ စာေလးတစ္ေစာင္အေၾကာင္း ေျပာျပပါရေစ။

သံုးတန္းေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္က စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ စာေမးပြဲ ေျဖအၿပီး စာရြက္တိုစာရြက္စ တစ္ခုမွာ ေရးေနတာ ဖတ္လိုက္ဖူးလို႔ပါ။

စကားလံုး အတိအက် မမွတ္မိေပမယ့္ သူ အဂၤလိပ္လို ေရးလိုက္တဲ့ စာတိုေလးရဲ့ ဆိုလိုရင္းက “ေမေမေရ … သား သိသေလာက္ေတာ့ ေျဖလိုက္တာပဲ။ အမွတ္ေလ်ာ့ရင္ သားကို မဆူပါနဲ႔ေနာ္” ဆိုတာမ်ဳိးပါ။

အဲဒီ ေက်ာင္းသားက အတန္းထဲမွာ ထူးခၽြန္သူပါ။ စာေမးပြဲေလးေတြမွာ အမွတ္ ေလ်ာ့ခဲ့ရင္ သူ႔ ေမေမက ေက်ာင္းမွာ လိုက္ၿပီး ဘာလို႔ အမွတ္ေလ်ာ့သလဲ .. ဘာေတြ မွားသလဲ … သူမ်ားေတြေရာ မွားသလား … စတဲ့ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဆူတတ္ … က်ဴရွင္မွာ ပို ဖိတတ္လို႔ပါ။

ဆရာေတြ စာသင္ဖို႔ သင္ခန္းစာ ျပင္ဆင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ထည့္စဥ္းစားရတဲ့ ABCD ရွိ္ပါတယ္။ A ဆိုတာက audience … ကိုယ္သင္တဲ့ ေက်ာင္းသားရဲ့ အေနအထား၊ B ဆိုတာက Behavioral Change … ကိုယ္က သင္ေပးလိုက္ၿပီးရင္ ဘယ္လို အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားေစခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္၊ C ဆိုတာက Condition … အဲလို ျဖစ္ေစဖို႔ ဘယ္လို အေျခအေနေတြ ဆရာက ပံ့ပိုးေပးမလဲဆိုတဲ့အပိုင္း၊ D ကေတာ့ Degree … ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာအထိ ဆရာက အဲလို အေျပာင္းအလဲကို ေမွ်ာ္မွန္းထားသလဲဆိုတာပါ။

ကိုယ္သင္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားကို သင္ခန္းစာတစ္ခု သင္ေပးအၿပီး ဘယ္ေလာက္အထိ တတ္ေစခ်င္တယ္ ဆိုတာက ေက်ာင္းသင္႐ိုးမ်ားကို သိနားလည္တဲ့ ဆရာရဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ပါ။

အတန္းထဲမွာ ရွိသမွ် ေက်ာင္းသားတိုင္းက ဆရာ သင္သမွ်ကို ရာႏႈန္းျပည္ မွတ္မိ နားလည္ ျပန္လည္ အသံုးခ်တတ္ဖို႔ဆိုတာ သိၾကားမင္း ဆင္းသင္ေတာင္ မရႏိုင္တာပါ။

သင္ထားသမွ်ရဲ့ ၄၀% ကေန ၇၀% ကို မွတ္မိ သိနားလည္ရင္ အဲဒီစာကို အဲဒီကာလအတြက္ အေျခခံအဆင့္ တတ္ၿပီလို႔ သတ္မွတ္တာက ပညာရွင္လက္ခံထားတဲ့ အခ်က္ပါ။ (ျမန္မာျပည္ ပညာေရးရဲ့ အတန္းတင္ ေအာင္မွတ္က ၄၀%ပါ။)

ဆိုပါစို႔ … မူလတန္း အတန္းငယ္အဆင့္မွာ ရာဂဏန္းအဆင့္ ကိန္းဂဏန္းေတြ အေပါင္းအႏႈတ္ လုပ္တတ္ရပါမယ္။ ပုစာၦ ဆယ္ပုဒ္မွာ ၅ပုဒ္ ၆ပုဒ္ ၇ပုဒ္ ေလာက္အထိ အမွားအယြင္းကင္းကင္း တြက္တတ္တဲ့အဆင့္ဆို အေျခခံအဆင့္ တတ္ပါၿပီ။ က်န္တဲ့ ေနာက္တဆင့္မွာ ေထာင္ဂဏန္းအထိ ေပါင္းရင္းႏႈတ္ရင္းနဲ႔ ရာဂဏန္းေတြလည္း ျပန္ ေတြ႔ရဦးမွာ ျဖစ္ေတာ့ အဲဒီကာလေရာက္ရင္ ရာဂဏန္းကိန္းေတြကို အမွားကင္းကင္း တြက္ႏိုင္သြားပါလိမ့္မယ္။

Education is repetition ပညာေရး ဆိုတာ ထပ္ဖန္တလဲလဲ ေလ့က်င့္ျခင္းပါတဲ့။

အတန္းအလိုက္ သင္႐ိုးျပ႒ာန္းခ်က္ ညႈိႏႈိင္းဆက္ႏြယ္မႈ (Horizontal and Vertical) Curriculum Alignment ကို ေက်ာင္းေတြက စာသင္ေနတဲ့ ဆရာေတြက မိဘထက္ အမ်ားႀကီး ပို နားလည္ပါတယ္။

ဘယ္အဆင့္မွာ ဘယ္ေက်ာင္းသား ဘယ္ေလာက္ထိ တတ္ရင္ လုံေလာက္ၿပီ ဆိုတာလည္း ဆရာေတြက အသိဆံုးပါ။

ကိုယ့္သားသမီးရဲ့ အေျခအေနအလိုက္ ဘယ္အဆင့္အထိ တတ္သင့္တယ္ဆိုတာ ဆရာက ပို ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္မွာပါ။

လိုတာထက္ပိုတဲ့ … ၿပိဳင္ဆိုင္လိုတဲ့ … အတၱနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ မေတာ္ေလာဘ သားသမီးပညာေရးအေပၚ မထားေစခ်င္ပါ။

ကိုယ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာကို သားသမီးကို အသိေပး အၾကံေပးလို႔ ရေပမယ့္ … မေမ့သင့္တာက သူတို႕သည္လည္း (မိဘတို႔ ငယ္စဥ္ကလိုပဲ) အကန္႔အသတ္ရွိတဲ့ လူသားေတြဆိုတာ နားလည္ လက္ခံေပးေစလိုပါတယ္။ ဝန္မပိေစလိုပါ … မႏိုင္ဝန္ မထမ္းေစခ်င္ပါ။

တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္မႈ motivation က အေရးႀကီးေပမယ့္ အတြန္းခံရလြန္းရင္လည္း ပညာေရး က်ဆံုးရတတ္ပါတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမယ္။

(လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား တလြဲနားလည္ လက္ခံက်င့္သံုးေနေသာ) က်ဴရွင္ဆိုတာ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းပါ။ ရွိျခင္းအားျဖင့္ ေရတို အက်ဳိးေက်းဇူး ရတာေတြ အဟုတ္အမွန္ ရွိသလို မလိုလားအပ္တဲ့ ဆိုးက်ဳိးေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်ဴရွင္ဟူသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ မရွိမျဖစ္ essential မဟုတ္ပါ။

မိဘမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားမ်ား ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်ဴရွင္ေၾကာင့္ ကေလးမ်ား ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္ေသာအက်င့္ ေလ်ာ့လာၾကၿပီး အရာရာမွာ သူတပါးအေပၚ မီွခိုလြန္းသူ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာၾကျခင္းပါ။

လက္တေလာ ေရတိုေျပလည္ေရး ေဆးမီးတိုနဲ႔ ကုစားေနၾကတာ သက္သာအဆင္ေျပသလို ရွိေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ အဆင့္ျမင့္ပညာအတြက္ ေက်ာင္းဆက္တက္ၿပီဆိုမွ မရွဴႏိုင္မကယ္ႏိုင္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ မရပ္ႏိုင္ မျဖစ္ေစေရး စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၾကရမယ့္ ကိစၥရပ္ တစ္ခုပါ။

ဒီေန႔ စျပင္ၾကရင္ တစ္ရက္ သက္သာပါမယ္။
March 24, 2015
၁၀ တန္းေအာင္သူမ်ား တကၠသုိလ္ဝင္ခြင့္ မညီမွ်မႈမ်ားရွိေန

ႏိုဝင္ဘာ ၂၂ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
သူရိန္

၂၀၁၄ခုႏွစ္ တကၠသုိလ္ဝင္တန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သူမ်ား တကၠသုိလ္ဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားရာတြင္ မလုိလားအပ္ေသာ နစ္နာမႈမ်ားရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာဝန္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္ရွိ နည္းပညာတကၠသုိလ္ မ်ားသုိ႔ ေလွ်ာက္ထားရာတြင္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းႏွင့္တစ္ေက်ာင္း ရမွတ္ အနည္းအမ်ားေပၚ မူတည္၍ ခြဲျခားနစ္နာမႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားထံမွ သိရသည္။

လက္ရွိတြင္ နည္းပညာေက်ာင္းမ်ားကုိ Center of Excellence(COE)ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ နည္းပညာ တကၠသုိလ္ ဟူ၍ခြဲျခားသတ္မွတ္ထားၿပီး တစ္ႏုိင္ငံလုံး အတုိင္းအတာအေနျဖင့္ နည္းပညာတကၠသုိလ္ ၂၉ ေက်ာင္းရွိေၾကာင္းသိရသည္။

ထုိနည္းပည ာတကၠသုိလ္ ဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားမႈကုိသတ္မွတ္ရာတြင္ ယခင္က အနိမ့္ဆုံးအမွတ္ ၃၂၀ ႏွင့္ အထက္ရွိေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား တက္ေရာက္ခြင့္ရရွိခဲ့ၿပီး ယခုႏွစ္မွစ၍ ပုံမွန္ မဟုတ္ေသာ မူဝါဒမ်ား ေျပာင္းလဲ က်င့္သုံးလာေသာေၾကာင့္ ၁၀တန္း ေအာင္ျမင္သူမ်ား ထိခိုက္နစ္နာခဲ့ရျခင္းလည္းျဖစ္သည္။

၂၀၁၄ခုႏွစ္ တကၠသုိလ္ ဝင္ခြင့္လမ္းညႊန္တြင္ ရမွတ္ ၃၈၀ႏွင့္အထက္ ရရွိသူမ်ားသည္ နည္းပညာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းမ်ားသုိ႔ တက္ေရာက္ခြင့္ရရွိမည္ ဟုေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ ဝန္ႀကီးဌာန၏ ဝင္ခြင့္ေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းတြင္ တကၠသုိလ္ဝင္တန္းေအာင္ အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ ၄၁၂မွတ္ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ ၄၁၈မွတ္ ေၾကညာထားေၾကာင္းသိရသည္။

ရန္ကုန္အေနာက္ပုိင္း နည္းပညာတကၠသုိလ္ ( လႈိင္သာယာ)တြင္ အနိမ့္ဆုံးဝင္ခြင့္ ရမွတ္ ၄၄၅မွတ္ TU( သန္လ်င္)တြင္ ၄၃၈မွတ္ ေမွာ္ဘီေက်ာင္းတြင္ ၄၃၁မွတ္ဟူ၍ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားေနျခင္းေၾကာင့္ ဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားသူေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ၄င္းတုိ႔၏ မိဘမ်ား မ်ားစြာနစ္နာေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။

တဖက္တြင္ အဆုိပါေက်ာင္းမ်ားသုိ႔ ဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္ထားမႈကုိ ၂၀၁၂မွစ၍ ေလွ်ာ့ခ်ေခၚယူမႈမ်ား ရွိေနခဲ့ၿပီး ယခုအခါ အမွတ္စာရင္းမ်ားခြဲျခား သတ္မွတ္ေခၚယူမႈမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ တဝွမ္းလုံးရွိ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကားရာတြင္ အခက္အခဲမ်ားႀကံဳေတြရျခင္းျဖစ္သည္။

ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိေသာ အမွတ္ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားအေပၚ ခံစားခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားက ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတအပါအဝင္ သက္ဆုိင္ရာတာဝန္ရွိသူမ်ားထံ စာမ်ားလိပ္မူေပးပုိ႔ခဲ့ၿပီးျဖစ္သလုိ တကၠသုိလ္ ဝင္ခြင့္လမ္းညႊန္တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္အတုိင္း ဝင္ခြင့္အရည္အခ်င္းမ်ား သတ္မွတ္အမွတ္စာရင္းအတုိင္း ျဖစ္ေစလုိေသာ ဆႏၵမ်ားရွိေနၾကသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အခန္း (၈)တြင္ ဝိဇၨာပညာ သိပၸံပညာႏွင့္ နည္းပညာရပ္မ်ားကုိ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ ႏုိင္ငံသားမ်ား တူညီေသာအခြင့္အလမ္းမ်ား ရရွိေစရမည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

November 22, 2014