လြတ္လပ္ေရးရၿပီး နာရီပိုင္းအတြင္း အခ်ဳပ္က်ခဲ့သူ ၊ လြတ္လပ္ေရးေန႕ ဂုဏ္ျပဳ တပ္ဖြဲ႕မွာ ပါ၀င္ခဲ့သူ “ ေမာင္ေသာ္က ေျပာတဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန႕အေၾကာင္း”
ေရးသူ- ေမာင္ေသာ္က
ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳသမိုင္းမွာ အေရးႀကီးတဲ့အခန္းက ပါ၀င္ခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္ သမိုင္းမွာရစ္သီရစ္သီေတာ့ပါခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အနီးကပ္္ပါခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္နီးနီး ကပ္ကပ္ပါခဲ့လို႕လဲ။ ကိုက္ငါးဆယ္ေလာက္ နီးကပ္တဲ့ေနရာကပါခဲ့တယ္။
ဒီလိုဗ်၊ လြတ္လပ္ေရးမရခင္အခ်ိန္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္က တပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ တပ္သားကေလးေပါ့ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္ဘုရင့္ေရတပ္မေတာ္ အရံတပ္ဖြဲ႕လို႕ ေခၚတဲ့တပ္မွာေပါ့။ (Burma Royal Navy Volunteer Reserve)လို႕ေခၚတယ္။ နံျပားဦးထုပ္ေခၚတဲ့ ေရတပ္သားဦးထုပ္မွာ (BURMA R.N.V.R) ဆိုတဲ့ ေရႊခ်ည္ထုိး စာလံုးထိုးထားတယ္။
အဲဒါ က်ဳပ္တို႕လည္းတပ္ထဲေရာက္ကေရာ စစ္ေရးျပကြင္းထဲမွာ တစ္ေနကုန္ စစ္ေရးျပေလ့က်င့္ရေတာ့တာပဲဗ်ဳိ႕။ လူကို ေခၽြးဒီးဒီးက်ၿပီး ဖတ္ဖတ္ေမာေရာ။ ဒီေလာက္ ေတာင္ စစ္ေရးျပကြင္းမွာ အေမာင္းခံတဲ့ အေၾကာင္းက ၁၉၄၈ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္ေန႕မွာ က်ဳပ္တို႕က ဂုဏ္ျပဳတပ္ဖြဲ႕ အေနနဲ႕ ပါရမယ္။ ခု၀န္ႀကီးမ်ားရံုးလို႕ေခၚတဲ့ အတြင္း၀န္ရံုး အတြင္းမွာေပါ့။ က်ဳပ္တို႕ တပ္ ျဖစ္တဲ့ ရတနာပံုေရတပ္စခန္းက ယခင္စိန္ေပါလ္ေက်ာင္းေခၚတဲ့ ေက်ာင္းတြင္းမွာ တပ္စြဲထားတုန္း ရွိေသးတယ္။
အဲဒီေန႕နံနက္ ၄နာရီ မိနစ္ ၂၀ မွာ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ လႊင့္ထူခဲ့တဲ့ ၿဗိတိသ်ွတို႕ရဲ႕ ယူနီယံဂ်က္အလံကို ဆြဲခ်ၿပီး ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံအလံေတာ္ကို ပထမဆံုးလႊင့္တင္မယ္။ အဲဒီအခမ္းအနားရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳတပ္ဖြဲ႕မွာ က်ဳပ္တို႕ပါခဲ့႕ရတယ္။ အလံကုိင္နဲ႕ က်ဳပ္တို႕တပ္ဖြဲ႕ဟာ ကိုက္ငါးဆယ္ေလာက္ပဲေ၀းပါတယ္။
၁၉ႏွစ္သား လူငယ္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ဘယ္လို ခံစားရ မလဲ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႕စ္လည္းရွိေနတယ္။ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းတြင္းမွာ အလံႏွင့္တကြ သူ ျပည္ေတာ္ျပန္ဖို႕ ဘာကင္ဟမ္ စစ္သေဘၤာႀကီးကလည္း အသင့္ေစာင့္ေနတယ္။ က်ဳပ္ကခ်ာတိတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေသနတ္ေျမွာက္ အေလးျပဳေနတဲ့အခိုက္မွာ ဘင္ခရာအဖြဲ႕ က ေဂါ့ေဆ့ဗ္သကင္း (God Save The King) သီခ်င္းတီးမွဳတ္ၿပီး ၿဗိတိသ်ွအလံကို တစ္ျဖည္းျဖည္းဆြဲခ်ည္ေနေတာ့ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးႀကီးပဲဗ်ာ။ သက္ဆိုင္သူ ဆာဟူးဘတ္ရန္႕စ္ဆို ဘယ္လိုခံစားရမယ္ မသိဘူး။ ၿဗိတိသ်ွအင္ပါယာ ေန၀င္စျပဳၿပီ လို႕ပဲ က်ဳပ္ခံစားမိတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေသနတ္ထမ္း၊ ဟိုတုန္းကေတာ့ အဂၤလိပ္လို (Shoulder Arm) လို႕ပဲ အမိန္႕ေပးတယ္။ ဆာဟူးဘတ္႕ရန္႕စ္လက္ကို ယူနီယံဂ်က္အလံေပးအပ္လိုက္တယ္။ အဂၤလိပ္အလံကို ဘာကင္ဟမ္ စစ္သေဘၤာက ေရတပ္သားေတြဆြဲခ် တယ္။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အလံကို ဗမာ့ေရတပ္မေတာ္သားမ်ားက လႊင့္ထူတယ္။ လႊင့္တင္တဲ့ ေရတပ္သားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မွတ္ထားတာ မလြဲရင္ တပ္ၾကပ္ႀကီး အခ်က္ျပ ေစာဂြမ္စိန္ပါ။ ေနာင္ေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးေစာဂြမ္စိန္ျဖစ္လာတယ္။
ကမၻာမေၾကတီးၿပီး ျမန္မာ့အလံကို ဆြဲတင္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ က ေသနတ္ေျမွာက္အေလးျပဳ (Present Arm) အေနအထားမွာေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပႏိုင္တဲ့ ၾကည္ႏူးမွဳနဲ႕ ရင္တသိမ့္သိမ့္တုန္ၿပီး အေလးျပဳရင္း မ်က္ရည္ေတြေတြ က်မိတယ္ဗ်ာ။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဆံုးသမၼတႀကီး စပ္ေရႊသိုက္က မိန္႕ခြန္းျမြတ္ၾကားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ရင္၀ယ္တသိမ့္သိမ့္ ခံစားေနရလို႕ ဘာေတြေျပာသြားမွန္းေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး။ အခမ္းအနားၿပီးတာနဲ႕ စစ္ေၾကာင္းပံုျပဳ ခ်ီတက္ၿပီး တပ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာ့ေရတပ္မေတာ္အေနနဲ႕ စစ္ခ်ီလမ္းေလွ်ာက္ရတာ အရသာရွိလိုက္တာဗ်ာ။
တပ္ေရာက္ေတာ့ မိုးေတာင္ေကာင္းေကာင္းမလင္းတတ္ေသးဘူး။ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ စပယ္ရွယ္ ရမ္ ရာရွင္ေ၀တယ္ဗ်ာ။ ေသာက္ၾကတာေပါ့။ ေကာင္းတာေတာ့ မေျပာနဲ႕၊ နံ႕သာပုငွက္ေပ်ာသီးနံ႕ကသင္းေနေသးတယ္။ ေသာက္ၿပီး ေပ်ာ္လြန္းအားႀကီးလို႕ ေသနတ္ေတြ မိုးေပၚေထာင္ေဖာက္ၾကတယ္။ ဗလာက်ည္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ထိပ္ဖူးနဲ႕က်ည္ေတြကိုေဖာက္ၾကတာ။ ကင္းရံုက ကင္းသမားေတြလည္းပါတယ္။ ကင္းမွဴးကဆိုေျခာက္လံုးျပဴးကို တဒိုင္းဒိုင္း ေဖာက္ေတာ့တာပဲ။
လြတ္လပ္ေရးရတာ ေပ်ာ္လို႕ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမွမဟုတ္ လြတ္လပ္ေရး သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ အသက္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ အာဇာနည္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူ႕အမိန္႕မွ မရဘဲ ေဖာက္ၾကတာ။ အဲဒါ ဘယ္သူ႕က်ည္ဆံကသြားမွန္သလဲေတာ့မသိဘူးဗ်ာ။ ေကာင္းကင္ဓာတ္မီးႀကိဳးထိၿပီး ျပတ္က်သြားလို႕ တပ္၀န္းတစ္ခုလံုး ေမွာင္အတိက်သြားေတာ့တယ္။
ဘာျဖစ္ရမလဲ။ တာ၀န္မွဴးထြက္လာၿပီး ေသနတ္ေဖာက္တဲ့ အေကာင္ေတြ အားလံုးကို ကြာတားဂတ္ေခၚတဲ့ အခ်ဳပ္ခန္းထဲသြင္းေတာ့တာေပါ့။ နံနက္ ေျခာက္နာရီေလာက္မွာ ကြာတားဂတ္ထဲ လူႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ျပည့္သြားတာပဲ။ဘယ္ေနလိမ့္မလဲပါတာေပါ့။ က်ဳပ္လက္ထဲမွာ ယမ္းေငြ႕တလူလူ ထြက္ေနတဲ့ ရိုင္ဖယ္ႀကီးနဲ႕ လက္ပူး လက္ၾကပ္ကို မိတာပါပဲဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရလွ်င္ရခ်င္း လြတ္လပ္ေရးရ တာ ေပ်ာ္လို႕ အခ်ဳပ္ခံခဲ့ရသူဟာ ကၽြန္ေတာ္ပါပဲ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ႏွစ္နာရီ အတြင္းမွာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။
တာ၀န္မွဴးကေတာ့ သူ႕တာ၀န္သူ ေဆာင္ရြက္တာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ဗိုလ္မွဴးသန္းေဖ ( ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေဖကြယ္လြန္) ေရာက္လာၿပီး ‘ ေဟ့ ဟိုေခြးမသားေလးေတြ လြတ္လပ္ေရးရတာနဲ႕ မင္းတို႕က ဘာလို႕ ေသနတ္ေဖာက္ရတာလဲ။ ငါ နရင္းတီးလိုက္ရ သြားေခ်းယိုးဒယား ကသြားေရာ့မယ္။ အခု အခ်ဳပ္ခန္းထဲကထြက္၊ မက္စ္မွာ ရမ္ေ၀ေနတယ္။ သြားေသာက္ၾက၊ မူးၿပီးေသနတ္လည္း မေဖာက္ၾကနဲ႕ဦး’ လို႕ေျပာၿပီး အခ်ဳပ္ကလႊတ္လိုက္တယ္။
ရံုးတင္ၿပီး အေရးလည္းမယူခဲ့ဘူး။ သူအားရပါးရဆဲၿပီးရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ အဲဒီ အဘိုးႀကီးေက်းဇူး ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးေန႕ ေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္တယ္လို႕ ေျပာတာပါ။ အဲဒါထက္ထူးျခားတာက ေနာက္ပိုင္းမ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေရာက္ေနတဲ့ အခိုက္ လြတ္လပ္ေရးေန႕နဲ႕မ်ား ၾကံဳႀကဳိက္ရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္သိပ္လြမ္းမိ တယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာမ်ားကလည္း အဲဒီေန႕မွာ စုစုေ၀းေ၀း က်င္းပၾကတယ္။
ဘယ္သူ႕ကိုလိုနီမွ မျဖစ္ခဲ့ဖူးရင္ လြတ္လပ္ေရးေန႕ဆိုတာ မရွိႏိုင္ဘူး။ အဂၤလိပ္လြတ္လပ္ေရးေန႕မရွိ၊ ျပင္သစ္မွာလည္း လြတ္လပ္ေရးေန႕ မရွိဘူး၊ ကိုလိုနီမျဖစ္ခဲ့ဖူးရင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရဲ႕ အရသာကို မသိႏိုင္ဘူး။
မွတ္ခ်က္။ ။
ပန္မဂၢဇင္း ဇန္န၀ါရီလ ၁၉၈၈
ေမာင္ေသာ္က၏ ညေနခင္းမ်ား စာစုမွ ျပန္လည္ေကာက္ႏုတ္တင္ျပထားတာပါ။
(ပီတာေအာင္) ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ ၂၀၁၄
ဟစ္တိုင္မွ တဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
မူရင္းလင့္ =>http://www.hittai.org/?show=rm&fileid=195&t=home7&id=7
=======================
သေရာ္စာ အေရးေကာင္းသူ စာေရးဆရာ ေမာင္ေသာ္က (ခ) ဗုိလ္မွဴးဘေသာ္ (ေရ)(ခ) ႏူရ္းမာမက္ သည္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဴပ္ စတင္ဖြဲ႔စည္းတည္ေတာင္ခဲ့သူမ်ားတြင္ တစ္ဦး အပါအဝင္ျဖစ္ျပီး ဗဟိုေကာ္မတီ ပါတီဝင္တဦးအျဖစ္လဲ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
စာေရးဆရာ ေမာင္ေသာ္က အေၾကာင္းပိုစ္မ်ား ဖတ္လိုလွ်င္ http://www.m-mediagroup.com/news/tag/mgthawka
