News @ M-Media

Tag: USanAung

  • သက္ရွိ ပင္လံု ဦးစံေအာင္ ကြယ္လြန္ရွာျပီ

    သက္ရွိ ပင္လံု ဦးစံေအာင္ ကြယ္လြန္ရွာျပီ

    ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁ ၊ ၂၀၁၇
    M-Media
    သတင္း-သီဟ

    ဓာတ္ပံု- ေတဇလိႈင္

    ပင္လံု စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္က ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ သတင္းေထာက္အျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် မွတ္တမ္းတင္ သတင္းရယူခဲ့သည့္ သက္ရွိ ပင္လံုဟု တင္စားေခၚေ၀ၚျခင္းခံရသူတစ္ဦး ျဖစ္သည့္ ဦးစံေအာင္ (စာေရးဆရာ / သတင္းေထာက္ – ပင္လုံညီလာခံ) သည္ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔ ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ အခ်ိန္တြင္ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရိွရသည္။

    ၁၉၂၄ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဦးစံေအာင္သည္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ American Baptist Missionary School ၌ အထက္တန္းပညာ ဆည္းပူးေနစဥ္အခ်ိန္ကပင္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာသို႔ သတင္းမ်ား စမ္းသပ္ ေရးသားေပးပို႔ရင္း အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္သတင္းေထာက္အျဖစ္ ခ်ီးျမွင့္ခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။

    ပင္လံု စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္က ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ သတင္းေထာက္အျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် မွတ္တမ္းတင္ သတင္းရယူခဲ့သည့္ သက္ရွိ ပင္လံုဟု တင္စားေခၚေ၀ၚျခင္းခံရသူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။

    ဦးစံေအာင္သည္ သတင္းေထာက္တစ္ဦးအျဖစ္သာ ယင္းသို႔ တာဝန္ေက်ခဲ့သူတစ္ဦး မဟုတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ က်င္းပသည့္ ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ပအိုဝ္မဲဆႏၵနယ္အမွတ္ ၃ မွေန၍ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရ၍ ၁၉၅၂ မွ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္အထိ ဥပေဒျပဳအမတ္ တာဝန္ကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသည္။

    တရုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈကို ကုလသမဂၢတြင္ ျမန္မာအစိုးရက သက္ေသျပရန္ ၁၉၅၃ခုႏွစ္အတြင္း ျပင္ဆင္ရာတြင္  ကုလသမဂၢကိုတင္ျပဖို႔ အေထာက္အထားရဖို႔ ဓာတ္ပံုအျပင္ သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္မွာ ေလယာဥ္ပ်ံစီးရင္ ကပ္ေပးတဲ့ အမွတ္အသား တံဆိပ္ေလးတစ္ခုကို ဝွက္ယူၿပီး သက္ေသျပဖို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။

    အစၥလာမ္ာဘာသာဝင္ တဦးျဖစ္တဲ့ ကြယ္လြန္သူ ဦးစံေအာင္ ကို မနက္ျဖန္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ မြတ္စလင္မ္ သုသာန္တြင္ ေျမျမွဳပ္သျဂိဳဟ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရိွရသည္။

  • “သက္ရွိပင္လံု၏ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အခမ္းအနား “

    “သက္ရွိပင္လံု၏ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အခမ္းအနား “

    7Day News Journal မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္
    14732346_1290033491058282_2029181660496920208_n
    ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၏ (ယခင္) အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ သတင္းေထာက္ေဟာင္း ဦးစံေအာင္ ၏ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕ကို ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ ၊ ေစ်းပိုင္းရပ္ကြက္ရွိ ၄င္း၏ ေနအိမ္တြင္ ယေန႕( ေအာက္တိုဘာ ၁၄ ရက္) နံနက္ပိုင္း က က်င္းပခဲ့သည္။
    အဖိုးဦးစံေအာင္ အားေလးစားခင္မင္သည့္ မိတ္ေဆြမ်ားက လာေရာက္ဂါ၀ရျပဳ ကန္ေတာ့ျခင္း၊ လက္ေဆာင္ေပးျခင္းတို႔ ျပဳလပ္ခဲ့ၾကၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ အစုိးရအဖြဲ႕မွ ရွမ္းျပည္နယ္ စည္ပင္သာယာေရး၀န္ၾကီး ဦးစိုင္းဆြံစိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္ ဥပေဒခ်ဳပ္ ဦးတင္ဦး တို႕လည္း တက္ေရာက္ ဂါ၀ရျပဳ ကန္ေတာ့ခဲ့သည္။

    အဖိုးဦးစံေအာင္ ေမြးေန႕သို႕ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာႏွင့္ ေတာင္ၾကီးေဒသခံမ်ား တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
    .
    အဖိုးဦးစံေအာင္သည္ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္က ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ သတင္းေထာက္အျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် မွတ္တမ္းတင္ သတင္းရယူခဲ့သည့္ သက္ရွိ ပင္လံုဟု တင္စားေခၚေ၀ၚျခင္းခံရသူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။

    ဓာတ္ပံု-ဂၽြန္ခ်စ္ၿငိမ္း
    14563302_1290033477724950_685328918924796568_n 14568175_1290033471058284_5268897373743395494_n 14591762_1290033234391641_1188195225338134114_n 14642023_1290033201058311_3151743110097382810_n 14656286_1290033244391640_1812900059078186217_n
    ဆက္စပ္သတင္းမ်ားဖတ္ရန္
    ————————-
    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း


    .
    ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

    ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

  • ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

    ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

    ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုုးပြဲကို ကိုယ္တိုင္မ်က္ျမင္ တက္ေရာက္သတင္းယူခဲ့တဲ့ သတင္းသမားဘဝ၊ ဝရမ္းေျပးဘဝနဲ႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဘဝေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အသက္ ၉၃ ႏွစ္အရြယ္ သတင္းသမားတစ္ဦးရဲ႕ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း

    tzh_pinlone_reporter5
    ဉာဏ္လိႈင္လင္း ေရးသားသည္။
    ဓာတ္ပံု- ေတဇလိႈင္

    ေစ်းသူေစ်းသားမ်ားလည္း ဆိုင္မဖြင့္ၾက၊ ရံုးသူရံုးသား၊ အလုပ္သမားမ်ားလည္း ရံုးမတက္ၾက၊ ေတာင္သူမ်ားလည္း ယာထဲမဆင္းၾက၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ေက်ာင္းမသြားၾက၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္မ်ားအျပင္ ဟိုပုန္း၊ ေညာင္ေရႊအစရိွသည့္ ၿမိဳ႕မ်ားမွ လူထုပရိသတ္မ်ားကလည္း ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အသီးသီးျဖင့္ အေအးဒဏ္ကို အန္တုကာ တစ္ဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကၿပီ။

    အခ်ိန္ကား ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း အလြန္ခ်မ္းေအးေလ့ရိွေသာ ဇန္နဝါရီလ၏ နံနက္ ၈ နာရီ၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္။

    ေထာင္ႏွင့္ခ်ီေသာ အဆိုပါလူအုပ္ႀကီးမွာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ေစ်းအေရွ႕ဘက္ကြင္း (ယခုညေစ်းတန္း ေဆာက္လုပ္ထားေသာေနရာတြင္) သို႔ စုရံုးရန္ ေရာက္ရိွလာျခင္းပင္။ ေခါင္းေဆာင္သူမ်ားက “လံုးဝလြတ္လပ္ေရး၊ တိုင္းရင္းသားခ်င္း ေသြးစည္းေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ တိုက္ဖ်က္ေရး၊ တပ္ဦး ညီညြတ္ေရး” အဆိုမ်ား တင္သြင္းၾကၿပီး တက္ေရာက္လာသူ လူထုႀကီးက တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကြးေၾကာ္ၾကေလသည္။

    အဆိုပါ လူထုအစည္းအေဝးႀကီးသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးခရီးလမ္းတြင္ တားဆီး ပိတ္ဆို႔ေနသည္မ်ားကို တမဟုတ္ခ်င္း ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္စြမ္းရိွခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ၿဗိတိသွ်တို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္လန္ဒန္တြင္ နန္းရင္းဝန္ အက္တလီႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ ေရာက္ရိွေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတြက္ အၾကပ္ရိုက္ေစေသာ ကိစၥရပ္ႀကီးကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္၍ပင္ျဖစ္သည္။

    ေဆြးေႏြးပြဲအတြင္း ေတာင္တန္းျပည္မ မခ်န္လွပ္ပဲ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ၿဗိတိသွ်ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္ဟူ၍ ေရးသားထားေသာ ျမန္မာျပည္မွ လန္ဒန္သို႔ ေရာက္ရိွလာသည့္ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ကို ဤစုေဝးပြဲႀကီးက ေခ်ဖ်က္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

    tzh_pinlone_reporter14

    ထိုသို႔ေသာ သမိုင္းဝင္အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ျမင္ကြင္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သလို က်န္းမာေရးအရ အလံုးစံု ေတာက္ေလွ်ာက္ မေျပာႏိုင္သည္မွအပ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ လံုးဝမမွားေအာင္ ယေန႔တိုင္ ျပန္ေျပာျပႏိုင္သူတစ္ဦး ျမန္မာျပည္တြင္ သက္ရိွထင္ရွားရိွေနပါသည္။

    ထိုသူကား ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ သမိုင္းဝင္ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးပြဲတြင္လည္း ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာအတြက္ တာဝန္ယူေပးခဲ့သူ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သား ဦးစံေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။

    ၁၉၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဦးစံေအာင္သည္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ American Baptist Missionary School ၌ အထက္တန္းပညာ ဆည္းပူးေနစဥ္အခ်ိန္ကပင္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာသို႔ သတင္းမ်ား စမ္းသပ္ ေရးသားေပးပို႔ရင္း အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္သတင္းေထာက္အျဖစ္ ခ်ီးျမွင့္ခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။
    tzh_pinlone_reporter6
    “သတင္းတစ္ပုဒ္ ေရးပို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါလာတယ္။ အဲဒီေနာက္သူတို႔က အက်ိဳးေဆာင္သတင္းေထာက္ လုပ္ပါဆိုၿပီး ခ်ိတ္မိသြားတာ” ဟု ယေန႔တြင္ အသက္ ၉၃ ႏွစ္အရြယ္ ရိွၿပီျဖစ္သည့္ ဦးစံေအာင္က ေျပာသည္။

    ၿဗိတိသွ်ေခတ္ နယ္ေျမဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမရိွေသးခ်ိန္ႏွင့္ နယ္စားပယ္စား အေရးပိုင္မ်ားကို စိုးေၾကာက္ရသည့္ေခတ္တြင္ နယ္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ သတင္းေထာက္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းခဲ့ရသူ ဦးစံေအာင္၏ စြန္႔စားခန္းမ်ား နည္းလွသည္ေတာ့ မဟုတ္။ သို႔တိုင္ သူ၏ အသက္အရြယ္ႏွင့္ အခ်က္အလက္ မွားယြင္းႏိုင္စြမ္းတို႔ကို ေထာက္ခ်င့္ကာ ႏႈတ္အားျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရန္ ဝန္ေလးေၾကာင္း ပါးပါးနပ္နပ္ ေျပာဆိုအသိေပးေလသည္။

    ထို႔ေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ေရး၍ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွသည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အထိ ေလးႀကိမ္ ရိုက္ႏွိပ္ ထုတ္ေဝထားသည့္ ညီညြတ္ေရး အေရးေတာ္ပံု (ပင္လံုအတြင္းေရး)စာအုပ္ကို ကိုးကား၍ စိစစ္ရန္ ၎က အထပ္ထပ္ မွာၾကားေလသည္။

    ထိုမွ်မကေသး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မည္သို႔ေတြ႕သည္၊ မည္သို႔ေျပာဆိုၾကသည္ စသည္ျဖင့္ ႂကြား၀ါေျပာဆိုလွ်င္ သူ႔အသက္ထက္ ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခုေက်ာ္ငယ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အထင္ႀကီးဖြယ္ရိွေသာ္လည္း ယင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးလိုက္တိုင္း “ဘာမွမရိွဘူး၊ ဘာမွမရိွဘူး” ဟူ၍သာ ဦးစံေအာင္က တြင္တြင္ဆိုေလသည္။

    ထိုသို႔ သမိုင္းဝင္ သတင္းတင္ဆက္မႈမ်ားကို ေဝေဝဆာဆာ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုသည္ထက္ သတင္းေထာက္တစ္ဦးပီပီ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္၊ သည္းထိတ္ရင္ဖို အေတြ႕အႀကံဳမ်ားေပၚတြင္ ပို၍ အာရံု တိမ္ညႊတ္ဟန္လည္း ဦးစံေအာင္ထံတြင္ ေတြ႕ရသည္။
    tzh_pinlone_reporter1_0
    စကားေျပာေနရင္း ႏိုင္ငံေရး၊ သတင္းစာပညာတို႔ႏွင့္ စပ္ဆက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားပါလာလွ်င္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္၊ မာန္ပါပါျဖင့္ေျပာတတ္ၿပီး စကားအပိုအလို ပါမည္ကို သတိထားထိန္းတတ္သည့္ အဖိုးအိုကိုယ္တိုင္ အားတက္သေရာ အစေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္သည့္ စကားမွာ “ကြ်န္ေတာ္က ဝရမ္းေျပးလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္”ဟူ၍ပင္။

    အေၾကာင္းအရင္းခံမွာ ဟိုပုန္း ေမြေတာ္ဘုရားႀကီးထံ ခရီးသြားရာမွ စတင္ေလသည္။ ဘုရားႀကီးတြင္ ဆပ္ကပ္ၿပီးေနာက္ စြန္႔ပစ္ထားေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာတို႔ကို ပအို႔ဝ္အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး၊ ကေလးမ်ားမက်န္ လူဦးေရ ၅၀ ခန္႔ အလုအယက္ ေကာက္ယူ စားေသာက္ေနသည္ကို မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုရိုက္၊ အခ်က္အလက္စုေဆာင္းကာ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတိုက္သို႔ ေပးပို႔လိုက္ေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

    ထိုသတင္းမွာ အလြန္ထူးျခားၿပီး အမ်ားျပည္သူ သိသင့္သည့္ သတင္းျဖစ္၍  ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာကလည္း “ရွမ္းျပည္ရိွ တိုင္းရင္းသား ပအို႔ဝ္မ်ား ဆန္မရိွ၊ ထမင္းငတ္၍ စြန္႔ထားေသာ ဆြမ္းေတာ္မ်ား ေကာက္စားေနရေၾကာင္း” ဟူ၍ စာလံုးအမည္းႀကီးမ်ားျဖင့္ မ်က္ႏွာဖံုးေခါင္းစည္းတင္ကာ ရိုက္ႏိွပ္ ျဖန္႔ခ်ိလိုက္ေလသည္။

    ထို႔ေၾကာင့္ ၿဗိတိသွွ်ေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီးမ်ား၊ အေရးပိုင္မ်ား ေဒါသပုန္ထၿပီး ၎တို႔ကို နယ္ျခားေဒသအတြင္းဝန္က ထုေခ်လႊာေတာင္း၊ အတြင္းဝန္ကို ဘုရင္ခံက ထုေခ်လႊာ ေတာင္းေလၿပီကိုး။ သို႔ႏွင့္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ ပုလိပ္စံုေထာက္မ်ား ေျခခ်င္းလိမ္ေနေခ်ၿပီ။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာကိုလည္း ႏွစ္ပတ္အတြင္း အေျခအျမစ္ တိတိက်က် ခိုင္ခိုင္လံုလံု မေဖာ္ျပႏိုင္ပါက အေရးယူမည္ဟု စာပို႔လာေလသည္။

    ထိုမွ်မကေသး သတင္းေရးသူ ဦးစံေအာင္ထံသို႔လည္း ႏို႔တစ္စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာသည္။ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံသတင္းျဖစ္ပါက ရွမ္းျပည္နယ္၌ မလိုလားအပ္သူအျဖစ္ နယ္ႏွင္ဒဏ္ခတ္ရံုမက ကေလးၿမိဳ႕တြင္ ေျခခ်ဳပ္ျဖင့္ ေနရမည္ဟူ၏။ သတင္းစာတိုက္ကမူ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း ရယူ၍ အတိအက် ထပ္မံေဖာ္ျပေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ ဦးစံေအာင္ထံ ညႊန္ၾကားပါၿပီ။

    သို႔ႏွင့္ ၁၂ မိုင္ေဝးေသာ ဟိုပုန္းၿမိဳ႕သို႔ စက္ဘီးျဖင့္ တစ္တန္၊ ယင္းမွ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ အျမင့္ေပ ၈,၀၀၀ ေက်ာ္ရိွသည့္ အငတ္ေဘးက်ရာ မဲနယ္ေတာင္တန္းေပၚရိွ ေက်းရြာမ်ားသို႔ ေျခလ်င္ျဖင့္ တစ္ဖုံခရီးႏွင္ရၿပီေပ့ါ။ ျမဴႏွင္းမ်ား ရႊဲရႊဲစိုေနသည့္ၾကား နံနက္လင္းအားႀကီးအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သြားလိုသည့္ စေငါရြာသို႔ ဦးစံေအာင္ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

    ထိုေန႔ နံနက္လင္းသည္ႏွင့္ ရြာသူႀကီးထံသြား၍ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာ အကူအညီေတာင္းရာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ျပတ္ေတာက္၍ ၿမိဳ႕မွ ဆန္မ်ား မေရာက္သည့္အေၾကာင္း၊ ငတ္၍ေသသူ၊ သစ္ဥသစ္ဖုရွာေဖြစားေသာက္ရင္း အစာအဆိပ္သင့္၍ ေသသူမ်ားရိွေၾကာင္းသိရ၍ သူႀကီးထံတြင္ရိွေသာ ေသဆံုးသူ လူ ၈၀ ေက်ာ္ပါ၀င္ေသာ စာရင္းကို ကူးယူခြင့္ ေတာင္းယူလိုက္ႏိုင္၏။

    ထုိ႔ျပင္ စာရင္းမွန္ကန္ေၾကာင္းကိုလည္း သူႀကီး ဦးဖိုးဟိန္အပါအဝင္ ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားကို လက္မွတ္ထိုးေစၿပီးေနာက္ ဦးစံေအာင္တစ္ေယာက္ ေတာင္ႀကီးသို႔ ျပန္ဆင္း၊ ရန္ကုန္သို႔ သတင္းပို႔၊ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးမွတစ္ဆင့္ ကုန္ကားတစ္စီးျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔ ခ်က္ျခင္းဆင္းရေလသည္။

    ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ေတာ့ “ငတ္ေသသူမ်ား၊ အဆိပ္သင့္၍ ေသသူမ်ားစာရင္း” ဟူ၍ သတင္းထူးအျဖစ္ ဦးစံေအာင္၏ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း ထပ္ပါလာေလသည္။

    အဆိုပါနည္းျဖင့္ သတင္းစာတိုက္တရားစြဲခံရမည့္အေရး၊ သတင္းေထာက္ကိုယ္တိုင္ အျပစ္က်မည့္ေဘးတို႔ကို ေရွာင္ကြင္းႏိုင္ခဲ့သလို အငတ္ေဘးက်ရာေဒသသို႔လည္း စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ အသံုးအေဆာင္မ်ား တင္ေဆာင္ထားသည့္ စစ္ေလာ္ရီကားအစီး ၂၀၀ ေရာက္ရိွေအာင္ စြမ္းေဆာင္လိုက္ႏိုင္ပါသည္။

    ဦးစံေအာင္သည္ သတင္းေထာက္တစ္ဦးအျဖစ္သာ ယင္းသို႔ တာဝန္ေက်ခဲ့သူတစ္ဦး မဟုတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ က်င္းပသည့္ ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ပအိုဝ္မဲဆႏၵနယ္အမွတ္ ၃ မွေန၍ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရ၍ ၁၉၅၂ မွ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္အထိ ဥပေဒျပဳအမတ္ တာဝန္ကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသည္။

    ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကတည္းက သတင္းေထာက္အျဖစ္ရပ္တည္ခဲ့ေသာ ဦးစံေအာင္၏ အေသြးအသားထဲတြင္ ေပ်ာ္၀င္ေနေသာ ျဖတ္လတ္တက္ႂကြ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈတို႔က အမတ္တစ္ဦးျဖစ္လာသည့္တိုင္ ဆိတ္ၿငိမ္မသြားေသးေပ။ တရုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈကို ကုလသမဂၢတြင္ ျမန္မာအစိုးရက သက္ေသျပရန္ ၁၉၅၃ခုႏွစ္အတြင္း ျပင္ဆင္ရာတြင္ ပါဝင္သည့္ ဇာတ္လိုက္မ်ားထဲမွတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဦးစံေအာင္ပါဝင္ေနျခင္းက သက္ေသျဖစ္သည္။

    “သူတို႔ဒီမွာရိွတယ္ဆိုတာကို ကုလသမဂၢကိုတင္ျပဖို႔ အေထာက္အထားရဖို႔ လုပ္တာ။ ဓာတ္ပံုအျပင္ သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္မွာ ေလယာဥ္ပ်ံစီးရင္ ကပ္ေပးတဲ့ အမွတ္အသား တံဆိပ္ေလးတစ္ခုကို ဝွက္ယူၿပီး သက္ေသျပဖို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္” ဟု ၎က ျပန္လည္ေျပာၾကားသည္။ သို႔ေသာ္ ေနရာႏွင့္ အခ်က္အလက္အေသးစိတ္ကိုမူ သူေသခ်ာစြာ ထုတ္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။

    သတင္းေထာက္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းခဲ့သည့္ လုပ္သက္ကို ေမးေသာအခါ “အခုလည္း သတင္းေထာက္ပဲေလ”ဟု ထက္ထက္သန္သန္ႀကီး ေျပာခ်လိုက္သည္။ ထို႔အတူ ဘဝရပ္တည္မႈမွာလည္း ဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္ ခ်န္ထားခဲ့ေသာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေစ်းႀကီးအနီးရွိ အိမ္ႀကီးကို ေစ်းဆိုင္ခန္းမ်ား၊ ဂိုေဒါင္မ်ားအျဖစ္ ငွားရမ္းထားျခင္းျဖင့္ ေနႏိုင္သည္ျဖစ္၍ အထူးတလည္ ေျပာရန္မရိွဟု ဆိုေလသည္။

    တက္ႂကြေသာ၊ ထက္ျမတ္ေသာ သတင္းေထာက္၊ အမတ္တစ္ဦးအျဖစ္ တိုင္းျပည္တာဝန္ ထမ္းခဲ့ေသာ ဦးစံေအာင္သည္ ယခုအခါ သူ၏အခ်ိန္မ်ားကို ပထမထပ္ရိွ သူ႔အိမ္ခန္း၏ အျပင္ဖက္ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရေသာ ျပဴတင္းေပါက္ေရွ႕ အလုပ္စားပြဲတစ္လံုးေပၚတြင္ နံနက္စာစားရင္း စတင္ေလ့ရိွသည္။

    ေရာဂါႀကီးႀကီးမားမား ေထြေထြထူးထူး ခံစားေနရျခင္းမရိွေတာ့ေသာ္လည္း ႀကီးျမင့္ေနသည့္ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ကို အားျပဳေနရၿပီမို႔ သူ႔ထံ လာေရာက္ေတြဆံုသည့္ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း၊ တပည့္တပန္းမ်ားကို ဧည့္ေထာက္ခံ စကားေျပာဆိုျခင္းျဖင့္သာ တစ္ေန႔တာကို ကုန္ဆံုးေနေစ၏။

    သို႔ေသာ္ ဦးစံေအာင္၏ အသံအားႏွင့္ တက္ၾကြေသာ လက္ဟန္ေျခဟန္တို႔ကမူ အသက္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ေလာက္ေအာင္ မာန္ပါ၊ ဟန္ပါဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

    ထိုသို႔ေသာ အသံေနအသံထား ကိုယ္ဟန္အမူအရာျဖင့္ လူငယ္ သတင္းစာဆရာမ်ားကို တိုက္တြန္းလိုက္သည့္ စကားမွာ စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ေရးသားျခင္းမ်ား လုပ္ၾကရန္ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။ “လူေနၿခံဳၾကား စိတ္ေနဘံုဖ်ားဆိုတဲ့ စကားက ဂ်ာနယ္လစ္ေတြအတြက္” ဟူ၍လည္း ၎က ျဖည့္စြက္သတိေပးလိုက္ပါေသးသည္။

    ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လံုကို ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္းတင္ဖူးေသာ အဆိုပါ သတင္းေထာက္ႀကီးက ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏိုင္ေသးေသာ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစလိုလွ်င္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္မွသာရမည္ဟူ၍ အခိုင္အမာယံုၾကည္ထားသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါသည္။

    အေျခခံဥပေဒ မျပင္ဆင္ႏိုင္ေသးသမွ် အခ်ိန္အေတာအတြင္း တိုင္းျပည္၏ အေျခအေနကို ေဖာ္ညႊန္းျပေသာ ဦးစံေအာင္၏ တစ္ခြန္းတည္း မွတ္ခ်က္မွာ“ဗရုသုကၡ တိုင္းျပည္”ဟူ၍ပင္။

    Frontier မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
    မူရင္းလင့္ခ္ => http://frontiermyanmar.net/mm/news/2860

    M-Media ျဖည့္စြက္ခ်က္- သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္သည္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။

    ဆက္စပ္သတင္းဖတ္ရန္
    ———————
    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

  • ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

    ေရးသားသူ- ခင္ေမေဇာ္(၀ါရွင္တန္ဒီစီ)

    by 7Days
    ဦးစံေအာင္သည္ တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူ တဦးျဖစ္သည္။

    အသက္(၁၅)ႏွစ္အရြယ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀ႏွင့္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၏ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ သတင္းေထာက္ျဖစ္ခဲ့သူ ဦးစံေအာင္သည္ ၂၀၁၃ ေအာက္တိုဘာလတြင္ အသက္ (၈၉) ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖ်တ္လတ္သြက္လက္ေနဆဲ။ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္မ်ားကို မ်က္၀ါး ထင္ထင္ျမင္ေအာင္ တိတိက်က်ေျပာျပႏိုင္ဆဲ။ မိမိ တစ္ႏုိင္တစ္ပိုင္ လူထုအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္ စိတ္အား ထက္သန္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ဦးစံေအာင္သည္ ထိုစဥ္က ပုဂၢလိက လြတ္လပ္သည့္ သတင္းစာတုိက္ တစ္ခုျဖစ္သည့္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတိုက္၏ သတင္းေထာက္အျဖစ္ သမုိင္း၀င္ ပင္လံုညီလာခံသုိ႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္လည္း ျဖစ္သည္။ ခင္ေမေဇာ္(၀ါရွင္တန္ဒီစီ)က ဦးစံေအာင္အား ၎၏ေနအိမ္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည္။

    ေမး- အန္ကယ္လ္ဦးစံေအာင္ သတင္းေထာက္စျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကို ေျပာပါဦး။

    ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္က ၁၉၃၉ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းေနတုန္းက အက်ဳိးေဆာင္ သတင္းေထာက္ေပါ့။ အေဖက နယ္ေတြေျပာင္းေတာ့ နယ္ သတင္းေတြ ပို႔ပို႔ၾကည့္ေတာ့ ပါလာတယ္။ ဒီေတာ့ အက်ဳိးေဆာင္ သတင္းေထာက္ဆုိၿပီးေတာ့ ျမန္မာ့အလင္း ဦးတင္ကေနၿပီးေတာ့ ခ်ီးျမႇင့္တယ္။ အဲဒီကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ပဲ။

    ေမး- အဲဒီတုန္းက အန္ကယ္လ္ ဦးစံေအာင္တုိ႔ကို သတင္း ဘယ္လိုေရးရတယ္ဆုိတာေတြအပါအ၀င္ သတင္းစာပညာကို ဘယ္သူသင္ေပးပါသလဲ။ ဘယ္လို သတင္းေထာက္စျဖစ္လာတာပါလဲ။

    ေျဖ- ပထမေတာ့ နဂါးနီစာအုပ္ေတြ၊ နဂါးနီဂ်ာနယ္ေတြဖတ္တယ္။ ေနာက္ေဆာင္းပါးေလးေတြ၊ အက္ေဆးေတြေရးၾကည့္ေတာ့ ပါလာတယ္။ အေဖက အစိုးရ အလုပ္လုပ္ေတာ့ သတင္းေတြ၊ ဘာေတြရရင္ အေဖ့ကိုေမးၿပီးေတာ့ ေရးၿပီးထည့္ေတာ့ ပါပါလာတယ္။ ဆုိေတာ့ ပထမေတာ့ self taught ေပါ့။ ေနာက္စစ္ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ဆင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ သင္ေပးတာက စာေရးဆရာဓူ၀ံ။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ဦးသန္းတင့္။ သူက သူ႔အိမ္မွာ ေခၚေခၚအိပ္ေျပာျပ။ ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြ ေပးဖတ္တယ္။ သူ႔ဆီက ဓာတ္ပံု႐ိုက္နည္းကအစေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ေဘာ့စ္ကင္မရာ။ ဖလင္စကၠဴလိပ္နဲ႔ ေမာင္းတင္။ အလင္းေရာင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ခ်ိန္၊ တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္၊ ကေလာက္ဆိုတစ္ပံု။ အဲဒီဆရာက သင္ေပးတယ္။ ဓာတ္ပံုကို ဘယ္လို႐ႈေထာင့္ကယူဖို႔၊ စည္းေ၀းေနရင္ ဘယ္လို႐ိုက္ဖို႔၊ ေျပာတဲ့သူကို ဘယ္လို႐ိုက္ဖို႔၊ ကုလားထုိင္ေပၚတက္ၿပီး႐ိုက္ဖို႔၊ ေဘာ့စ္ကင္မရာက ဒီလိုေျမႇာက္ၿပီး႐ိုက္လို႔မွမရဘဲ။ ေနာက္တစ္ဆင့္က်ေတာ့မွ လုိရီေကာ့ကင္မရာ ေပၚလာတာ။ လိုရီေကာ့ကို တုိက္ကထုတ္ေပးတယ္။ ေနာက္ ၃၅ mm ။ ဒီႏွစ္ခုက ေနာက္ပုိင္းမွေပၚတာ။ ပင္လံုတုန္းကေတာ့ သိပ္ခက္တယ္။ ေဘာ့စ္ကင္မရာနဲ႔ ႐ိုက္ရတာေလ။

    ေမး- ပင္လုံညီလာခံမွာ အန္ကယ္လ္တစ္ေယာက္တည္း သတင္းေထာက္အျဖစ္ သတင္းယူခဲ့ရေတာ့ ညီလာခံက်င္းပတဲ့ ျမင္ကြင္းက ဘယ္လိုရွိပါသလဲ။ အန္ကယ္လ္တို႔ သတင္းရေတာ့ ဘယ္လိုျပန္ပို႔သလဲ။

    ေျဖ- ပင္လံုညီလာခံစေတာ့ သစ္ခက္ သစ္နန္းေတြနဲ႔ ေရွးပံုစံအတုိင္း ၀င္းႀကီးထဲမွာ လုပ္တာ။ ေစာ္ဘြားေတြက သူ႔တဲနန္းနဲ႔သူေပါ့။ အဲဒီကမွ အစည္းအေ၀း ခန္းမကို လာၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္က်ေတာ့ စားပြဲတစ္လံုးထားေပးတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း အဲဒီေဘာ့စ္ ကင္မရာေလးနဲ႔ထုိင္ၿပီး နားေထာင္ရတာေပါ့။ အဂၤလိပ္စစ္တပ္က ၀ိုင္ယာလက္ေၾကးနန္း လာလုပ္ထားေပးတယ္။ ေနာက္ အစည္းအေ၀းၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ ၀ိုင္ယာလက္ေၾကးနန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ကသတင္းသြားေပး။ အဲဒီက တုိက္ကို သူတုိ႔ပို႔ေပးတယ္။ အဲဒီတုန္းက လက္မွတ္ထိုးတာေတြ၊ ဘာေတြ၊ ဓာတ္ပံုေတြက ကၽြန္ေတာ္႐ုိက္ထားတာ။

    ေမး- အန္ကယ္လ္ သတင္းေထာက္စလုပ္ေတာ့ လူေတြက ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္ၾကသလဲ။ အားေပးသလား။ ကန္႔ကြက္သလား။ သတင္းေထာက္အလုပ္ကို ဘယ္လိုျမင္ၾကသလဲ။

    ေျဖ- အေဖကၾကည့္တယ္။ သတင္းေရးမယ္ ေျပာျပပါဆုိရင္ ေျပာေပးတယ္။ သူက မကန္႔ကြက္ဘူး။ သတင္းအမွန္ေရးေပါ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ေျပာတယ္။ အဲဒီေခတ္တုန္းက သိပ္ေကာင္းတယ္။ ေရးလုိက္ရင္ ပါပါလာတယ္။ ပါလာေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္တာ။ ဦးတင္က ဘာလုပ္ေပးလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္က အက်ဳိးေဆာင္ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးက်ရင္ ဘယ္ႏွတန္းတက္မယ္ဆုိရင္ သူက စာအုပ္အထုပ္ေလးေတြနဲ႔ ပို႔ေပးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ႔ သတင္းေထာက္လုပ္တယ္။

    ေမး- အန္ကယ္လ္တို႔ အဂၤလိပ္ေခတ္ေရာ ဂ်ပန္ေခတ္ပါမီေတာ့ အဲဒီတုန္းက အန္ကယ္လ္တို႔ လူငယ္ေတြ ပညာသင္ၾကားေရးအေျခအေန ဘယ္လိုရွိခဲ့ပါသလဲ။

    ေျဖ- ေတာင္ႀကီးမွာ အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အစိုးရေက်ာင္းမရွိဘူး။ အဂၤလိပ္အစိုးရက စာသင္ေက်ာင္းဖြင့္မေပးဘူး။ သူက ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ မိသားစုေတြအတြက္ပဲ အစိုးရေက်ာင္းဖြင့္ေပးတယ္။ အဲဒီ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းပဲရွိတယ္။ အဲဒါက လူထုအတြက္မဟုတ္ဘူး။ လူထုအတြက္က မစ္ရွင္နရီေတြကဖြင့္တယ္။ အေမရိကန္ ဘက္ပတစ္မစ္ရွင္နရီက အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၊ တစ္ခါ ႐ိုမန္ကက္သလစ္ကလည္း စိန႔္အင္းဆုိၿပီးေတာ့ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၊ ေနာက္ထပ္ ဘက္ပတစ္ကပဲတစ္ေက်ာင္း။ ရွမ္းျပည္ေတာင္ႀကီးမွာဆုိ ဒီသံုးေက်ာင္းပဲရွိတယ္။ ကေလာမွာ ကိန္းစ၀တ္ဆုိၿပီးေတာ့ရွိတယ္။ မစ္ရွင္နရီေက်ာင္း၊ ေနာက္ လား႐ိႈးမွာရွိတယ္။ ဒီေလာက္ပဲရွိတယ္။

    ေမး- ျပည္နယ္ေတြမွာ အစိုးရေက်ာင္းလံုး၀မရွိဘူးေပါ့။

    ေျဖ- မရွိဘူး။ လံုး၀မရွိဘူး။ အစိုးရ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြဆုိတာက ဗမာျပည္မွာပဲရွိတယ္၊ မႏၲေလးရွိတယ္၊ စစ္ကိုင္းရွိတယ္ စသျဖင့္ ဒီစႀတိတ္ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းေတြရွိတယ္။ ျမင္းၿခံရွိတယ္၊ ကသာရွိတယ္ ျပည္နယ္မွာ ဘာမွမရွိဘူး။

    ေမး- အဲဒီေတာ့ အန္ကယ္လ္ ဘယ္လိုပညာသင္လာရသလဲ။

    ေျဖ- ရွမ္းျပည္မွာ ေစာ္ဘြားသားေတြကေတာ့ အစိုးရ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ တက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပထမေတာ့ ဒီက မစ္ရွင္နရီေက်ာင္းမွာေနရတယ္။ ေညာင္ေရႊက စာေတာ္လို႔ရွိရင္ ေတာင္ႀကီးမွာ လာတက္လို႔ရတယ္။ မစ္ရွင္နရီေက်ာင္းမွာ ေဘာ္ဒါလည္းထားတယ္။ ဆုိလိုတာက အဲဒီေခတ္မွာ စာတတ္ဖို႔ဆုိတာက ေညာင္ေရႊက လူေတြရယ္၊ ေတာင္ႀကီးရယ္၊ ကေလာရယ္ ဒီေလာက္လူေတြပဲ ေက်ာင္းေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေဖက ၀န္ထမ္းလုပ္တာကိုး။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ၀န္ထမ္းလုပ္ေတာ့ နယ္ေျပာင္းရတယ္။ ပထမ ကသာကို ေျပာင္းတယ္။ ကသာေရာက္ေတာ့ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းသြားေတြ႕တယ္။ စာကလည္း အဆင့္ျမင့္တယ္။ မစ္ရွင္ေက်ာင္းေတြမွာ ကေတာ့ က်မ္းစာကို အရင္ အဓိကထားသင္ရတာကိုး။ ေနာက္ အဲဒီေက်ာင္းမွာတက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မ်က္စိပြင့္လာတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ေပါင္းတဲ့သင္းတဲ့ သူေတြကလည္း ေနာက္ပိုင္းေခတ္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ အေရးပါတဲ့ သူေတြျဖစ္လာတယ္။

    ေမး- ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အာဏာသိမ္းေတာ့ သတင္းေထာက္အေနနဲ႔ အန္ကယ္လ္ဦးစံေအာင္ ဘာဆက္လုပ္ေသးလဲ။

    ေျဖ- လြတ္လပ္ေရးေနာက္ပိုင္း တ႐ုတ္ျဖဴက ဗမာျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေလယာဥ္ကြင္းလာေဆာက္တဲ့အထိ ျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္သတင္းရတယ္။ ရန္ကုန္အစိုးရက မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တာသိတာေတြကို ဦးတင္ကို သတင္းေပးၿပီး သူက ကက္ဘိနက္နဲ႔ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးကို ဆက္ေပးတာ။ သတင္းစာထဲေတာ့မပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၆၂ အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့ေန႔ကစၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း သိလုိက္တယ္။ သတင္းေထာက္၊ သတင္းသမားအျဖစ္ကေတာ့ living dead ေသၿပီ။ ဘာမွလည္းလုပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။

    ေမး- အခုလက္ရွိ ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းကို အန္ကယ္လ္ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။

    ေျဖ- အန္ကယ္စာအုပ္တစ္အုပ္က ႏို၀င္ဘာလဆန္းမွာထြက္မယ္။ ပင္လံုကအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ရွမ္း၊ ဗမာ ဆက္ဆံေရးအေၾကာင္း ေရးထားတယ္။ အရင္ ရွင္ဘုရင္လက္ထက္က ေစာ္ဘြားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးအေၾကာင္း အဂၤလိပ္ရဲ႕မွတ္တမ္းေတြမွာ ရက္စြဲနာမည္ေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတာေတြကို အန္ကယ္လ္ကိုးကားထားတယ္။ ဘုရင္က သမီးေတာ္ေတြ နားသမယ္ေဟ့ဆိုရင္ ေစာ္ဘြားေတြဆီကို ဆက္သားလႊတ္ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ဆီမွာ သမီးေတာ္ေတြနားသဖို႔ရွိလား။ ရွိရင္နန္းေတာ္ကိုေခၚလာခဲ့။ ငါအားလံုးစုေပါင္းလုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့အထိ ဗမာေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးေရးမရွိဘူးေပါ့။ ခ်စ္ၾကည္ေရးက သိပ္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ေရးထားတယ္။ ဗမာတပ္ေတြ ဒီမွာ လာရွိတာေတြလည္း ေရးထားတယ္။ ယိုးဒယားကို သြားတုိက္တာေတြလည္းပါတယ္။ မွတ္တမ္းေတြအကုန္လံုးက အဂၤလိပ္ဆီကပဲ။ အဲဒါေတြက ေရွးေခတ္ဖက္ဒရယ္ေပါ့။ ဘုရင့္လက္ထက္မွာ သူကဘုရင္ပဲ၊ majority ပဲ။ အခုက်ေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဆုိေတာ့ သိပ္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတယ္။ အဂၤလိပ္လည္း ရွမ္းျပည္ကို ငါးေယာက္တည္းနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္သြားတာ။ စစ္ျဖစ္တဲ့အထိ လူျဖဴငါးေယာက္တည္း ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သြားတယ္။ ျပည္နယ္ေတြက ခြဲထြက္ေရးအတြက္ စိုးရိမ္ေနၾကတယ္ေျပာေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ ခြဲထြက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ခြဲထြက္ဖို႔လည္းမရွိဘူး။ အရင္ရွင္ဘုရင္ေတြ လက္ထက္ကဆိုရင္လည္း ျပည္ေထာင္စုသေဘာအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာပဲ။ လူနည္းစုေခါင္းေဆာင္ေတြက အခြန္ဆက္တယ္။ အဲဒီေဒသေတြမွာ စစ္မက္ျဖစ္ရင္ ဗမာဘုရင္က စစ္ကူလႊတ္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက သူ႔ဘာသာသူပဲ။ ဗမာက လူမ်ားစုေလ။ အဲဒီတုန္းကေတာင္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ေနႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ဒါဖက္ဒရယ္ပဲ။ အစဥ္အဆက္မွာ သိမ္းပိုက္တဲ့သေဘာမရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီလို ျပန္လုပ္ဆုိရင္ ဖက္ဒရယ္ရမယ္။ ခြဲထြက္ဖို႔က ဘယ္လိုမွမျဖစ္ဘူး။ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ သူ႔ေဒသသူ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္အျပည့္ရရမယ္။

    ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အဘ။

    Link=>http://goo.gl/ooJ7xT

    M-Media ျဖည့္စြက္ခ်က္- သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္သည္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။