News @ M-Media

Tag: Women in Myanmay

  • တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလုိအပ္ခ်က္က ျမန္မာမိန္းကေလးေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ ႐ုိက္ခတ္ေနလဲ

    တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသမီးလုိအပ္ခ်က္က ျမန္မာမိန္းကေလးေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ ႐ုိက္ခတ္ေနလဲ

    ၾသဂုတ္ ၂၆၊ ၂၀၁၇
    M-Media

    တ႐ုတ္ျပည္သုိ႔ လူကုန္ကူးခံရၿပီး ၁၃ ႏွစ္တုိင္တုိင္ တ႐ုတ္ဇနီးအျဖစ္ ေနခဲ့ရသည့္ ေမခုိင္ဦး

    – ေမခုိင္ဦးဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ဆုိးႀကီးဟာ အဘြားအိမ္ကေန အိမ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ စတင္ခဲ့ၿပီး ၁၃ ႏွစ္နီးပါး ၾကာျမင့္ခဲ့ပါတယ္။

    မြန္ျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္းက အဖြားျဖစ္သူအိမ္ကုိ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့တဲ့ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ သူမဟာ မိဘမ်ားရွိရာ မုဒံုကုိ ျပန္ဖုိ႔အတြက္ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ေမာ္လၿမိဳင္ကေန ရထားစီးခဲ့ပါတယ္။

    ရထားေပၚက စံုတြဲတစ္တြဲက သူမကုိ အလုပ္တစ္ခု ကမ္းလွမ္းခဲ့ၿပီး သူမက ျငင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေပးတဲ့ ေရတစ္ခြက္ကုိ ေသာက္ၿပီးေနာက္ပုိင္း အိပ္ခ်င္လာတာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၿပီး ဆင္းမယ့္ ဘူတာကုိ ေက်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ျပန္ဖုိ႔အတြက္ သူမမွာ စားရိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး။

    အဲဒီစံုတြဲက သူမလုိအပ္ေနတဲ့ ရထားလက္မွတ္၀ယ္မယ့္ ေငြရဖုိ႔ အလုပ္တစ္ခု ရွာေပးမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

    “အိမ္ျပန္ဖုိ႔ေငြလုိတာေၾကာင့္ ကၽြန္မ သူတုိ႔ရဲ႕အလုပ္ကုိ လက္ခံခဲ့ပါတယ္” လုိ႔ ေမခုိင္ဦးက ေျပာခဲ့ၿပီး သူမေသာက္ခဲ့တဲ့ ေရထဲမွာ ေဆးခပ္ခံလုိက္ရတယ္ဆုိတာလည္း သူမ သိခဲ့ပါတယ္။

    အဲဒီစံုတြဲက သူမကုိ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ အလုပ္သြင္းေပးခဲ့ၿပီး ၃ လတာ ၾကာျမင့္ခဲ့ေပမယ့္ မိဘအိမ္ကုိ ျပန္မပုိ႔ေပးဘဲ ပြဲစားတစ္ဦးလက္ကုိအပ္ကာ သူမဟာ တ႐ုတ္ျပည္ကုိ ပုိ႔ေဆာင္ျခင္း ခံလုိက္ရပါတယ္။

    ေနာက္ထပ္ ၁၃ ႏွစ္အတြင္းမွာ သူမဟာ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ အတင္းအဓမၼ လက္ထပ္ျခင္းခံခဲ့ရတယ္လုိ႔ ေမခုိင္ဦးက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ပထမခင္ပြန္းနဲ႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရခဲ့ၿပီး၊ ဒုတိယ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကုိယ္၀န္ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ WeChat ကေနတစ္ဆင့္ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕တစ္ခုနဲ႔ ဆက္သြယ္မိၿပီး ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာတာပါ။

    “ထြက္ေျပးဖုိ႔ ႀကိဳးစားတာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ တစ္စိမ္းတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ထြက္ေျပးဖုိ႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ ကၽြန္မအေျခအေနဟာ ဒီ့ထက္ ပုိဆုိးသြားမလားဆုိတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ကလည္း ရွိေနပါတယ္” လုိ႔ သူမက ဆုိပါတယ္။

    ေမခုိင္ဦးရဲ႕ ဒုကၡသုကၡေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသမီးေတြ ပုံမွန္လုိလုိ ခံစားေနရတာမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး၊ အျခား အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးေတြ ဒီလုိေထာင္ေခ်ာက္ထဲ မ၀င္မိေစဖုိ႔အတြက္ သူမရဲ႕ ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ လူအမ်ားသိေအာင္ ဖြင့္ခ်တာက ေမခုိင္ဦးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါပဲ။

    အဓမၼလက္ထပ္ခံရ

    ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လူကုန္ကူးမႈခံရတဲ့ ရင္းျမစ္ႏုိင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ကုလသမဂၢက ေျပာၾကားထားၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕ရဲ႕ ကိန္းဂဏန္းေတြအရ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အထိ လူကုန္ကူးခံရသူေပါင္း ၃၄၈၉ ဦးကုိ ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အမ်ားစုက အဓမၼလက္ထပ္ဖုိ႔အတြက္ ကုန္ကူးခံရသူေတြပါ။

    လိင္ကၽြန္အျဖစ္ အသံုးခ်ခံရမႈကေတာ့ လူကုန္ကူးမႈမွာ ဒုတိယလုိက္ေနၿပီး အဲဒီေနာက္မွာ အဓမၼ လုပ္အားခုိင္းေစခံရမႈ ရွိေနပါတယ္။

    ရဲတပ္ဖြဲ႕မွတ္တမ္းေတြမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက လူကုန္ကူးခံရသူေတြ အမ်ားဆံုး ေရာက္ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံဟာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံျဖစ္ၿပီး ထုိင္း၊ မေလးရွားေတြလုိ အျခား အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံေတြကုိလည္း ေရာက္ရွိၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွာလည္း လူကုန္ကူးမႈေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

    ဇြန္လမွာ အေမရိကန္အစုိးရကေန ထုတ္ျပန္တဲ့ လူကုန္ကူးမႈဆုိင္ရာ အစီရင္ခံစာမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဦးစားေပးအဆင့္ ၂ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ စာရင္းမွာ ပါ၀င္လာၿပီး ဒါဟာ အျမန္မာႏုိင္ငံအေနနဲ႔ လူကုန္ကူးမႈကို တုိက္ဖ်က္ဖုိ႔ အေမရိကန္က ခ်မွတ္ထားတဲ့ စံႏႈန္းေတြနဲ႔ ကုိက္ညီေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရေတာ့မယ့္ သေဘာပါပဲ။

    ဒါေပမယ့္ လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လူကုန္ကူးမႈေတြကုိ ရပ္တန္႔ဖုိ႔ လံုေလာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိဘူးလုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

    Yangon Justice Center ရဲ႕ စီမံကိန္းမန္ေနဂ်ာ ကိုထြန္းလိႈင္က အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္း တုိးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတာ၊ နယ္စပ္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြမွာ လံုၿခံဳေရးကုိ တုိးျမႇင့္ေပးတာ၊ ဆင္းရဲမြဲေတြတဲ့သူေတြဟာ ပုိေကာင္းတဲ့ဘ၀တစ္ခု ရမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အျမတ္ထုတ္ခံေနရတာေၾကာင့္ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ေစမယ့္ အစီအစဥ္ လုပ္ေဆာင္တာ စတာေတြဟာ လူကုန္ကူးမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးအတြက္ အဓိကအခ်က္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

    “လူးတစ္ဦးခ်င္း လူကုန္ကူးမႈကုိ တားဆီးတဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ စနစ္တက် လုပ္ကုိလုပ္ရပါမယ္။ ဒီရာဇ၀တ္မႈဟာ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ျဖစ္ပြားေနၿပီး ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးကိစၥေတြသာ လူေတြက သိၾကတာပါ” လုိ႔ ကုိထြန္းလိႈင္က ဆုိပါတယ္။

    ျမန္မာအစုိးရဟာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ လူကုန္ကူးမႈတုိက္ဖ်က္ေရးဥပေဒကုိ ျပဌာန္းခဲ့ၿပီး က်ဴးလြန္သူေတြအတြက္ ႀကီးေလးတဲ့ပစ္မႈေတြကုိ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ တရား႐ံုးကုိေရာက္လာတဲ့ အမႈကေတာ့ နည္းေနပါေသးတယ္။

    အလုပ္သမား၊ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ျပည္သူအင္အား ၀န္ႀကီးဌာနက အၿမဲတန္းအတြင္း၀င္ ဦးမ်ိဳးေအာင္က သူတုိ႔ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္မႈမွာ အဓိက စိန္ေခၚမႈတစ္ခုက ပြဲစားေတြေပးတဲ့ မက္လံုးေတြျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

    “လူကုန္ကူးခံရသူေတြဟာ လူကုန္ကူးမႈဆုိင္ရာ ပညာေပးအစီအစဥ္ေတြကို မရရွိထားဘူး။ တရားမ၀င္ လူကုန္ကူးသူေတြရဲ႕ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္မႈကုိ သူတုိ႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ သူတုိ႔ ျပႆနာတက္လာရင္ အကူအညီေတြ မရေတာ့ဘူး”

    သင္ခန္းစာယူစရာ အျဖစ္အပ်က္

    ေအာက္ေျခလူတန္းစားအဆင့္မွာ လူကုန္ကူးမႈတုိက္ဖ်က္ေရးအတြက္ အဓိကထားလုပ္ရတာဟာ အသိပညာေပးမႈ ျဖစ္ပါတယ္။

    ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္းက ဗုိလ္မွဴး ခင္ေမာင္လတ္က သတင္းအခ်က္အလက္ရယူမႈမွာ ပုိၿပီး အားေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြ လုိအပ္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြဟာ အစုိးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းကာ အသိပညာေပး လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြကုိ အိမ္တုိင္ရာေရာက္ လုိက္လံ ျဖန္႔ျဖဴးေပးေနတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

    “ပံုမွန္ အသိပညာေပးေဆြးေႏြးတာထက္ ဒီနည္းလမ္းက ပုိၿပီး ထိေရာက္ပါတယ္။ ဒါဟာ လိမ္ညာသူေတြရွိတယ္ဆုိတာ ႀကိဳတင္တားဆီးသတိေပးတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကာကြယ္ျခင္းဟာ ကုသျခင္းတက္ ပုိထိေရာက္ပါတယ္” လုိ႔ ဗုိလ္မွဴးကဆုိၿပီး ပြဲစားေတြ ခ်ဥ္းကပ္လာရင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ကုိ အေၾကာင္းၾကားသင့္တယ္လုိ႔ ထည့္သြင္း ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။

    ေမခုိင္ဦးရဲ႕သတင္း ထြက္လာခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ တ႐ုတ္အာဏာပုိင္ေတြဟာ သူမရွိတဲ့ေနရာကုိ ရွာေဖြႏုိင္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕က တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္မွာ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ လူကုန္ကူးမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးစခန္းကုိ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

    အဲဒီေနာက္မွာ ေမခုိင္ဦးဟာ မုဒံုက မိဘေတြရွိရာကုိ ျပန္ေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ကေလးႏွစ္ဦးကုိေတာ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ ထားခဲ့ကာ ဘ၀သစ္ကုိ ျပန္လည္ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ သူမကုိ လူမႈ၀န္ထမ္းဦးစီးဌာနက ကုန္စံုဆုိင္ေလးတစ္ဆုိင္ဖြင့္ဖုိ႔ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ပါတယ္။

    ပရဟိတအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ International Rescue Committee က ေနထုိင္စားေသာက္ရိတ္အတြက္ ေန႔စဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးၿပီး ေက်းရြာေဆးေပးခန္းကလည္း ကုိယ္၀န္အတြက္ အခမဲ့ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

    သူမကုိ ရထားေပၚမွာ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းခဲ့တဲ့ စံုတြဲကုိ ဖမ္းဆီးႏုိင္မလားဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ သူမဟာ ရဲစခန္းမွာလည္း အမႈဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ အေၾကာင္းကတာ့ ေဒသတြင္းမွာ သတိျပဳစရာ သင္ခန္းစာအျဖစ္ ျပန္႔ႏွံ႔ေနပါေတာ့တယ္။

    “မိသားစုအရင္းအခ်ာထဲက ေလာက္ေလာက္လားလားလူတစ္ေယာက္ မပါဘဲနဲ႔ ကေလးေတြကုိ ခရီးမလႊတ္ပါနဲ႔လုိ႔ မိဘအားလံုးကုိ ကၽြန္မ အႀကံျပဳပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကုိ သင္ခန္းယူပါ။ မိန္းကေလးေတြအေနနဲ႔ တစ္ျခားသူေတြကို မ်က္လံုးစံုပိတ္ၿပီး မယံုၾကည္လုိက္ပါနဲ႔”

    Ref: Reuters

    (Reuters သတင္းဌာနတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ Trafficked to China to marry, a Myanmar woman hopes to save others from same fate ေဆာင္းပါးကုိ ေလးေမာင္က ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္)

  • ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈမွာ အကာအကြယ္မဲ့ေနဆဲ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား

    ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈမွာ အကာအကြယ္မဲ့ေနဆဲ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား

    မ ၁၈၊ ၂၀၁၇
    M-Media

    ခုိးရာလုိက္သြားၿပီးေနာက္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၏ ၂ ႏွစ္ၾကာ ပိတ္ေလွာင္ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရသည့္ မသီရိေအာင္တင္

    – မသီရိေအာင္တင္တစ္ေယာက္ ခ်စ္သူရဲ႕ စည္း႐ံုးမႈေၾကာင့္ ခုိးရာလိုက္ေျပးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေမွာင္မဲေနတဲ့ အခန္းအတြင္း ရက္အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ ဆက္တုိက္ပိတ္ေလွာင္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ ၂ ႏွစ္တာ ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရမႈ၊ ႏႈတ္နဲ႔ ေစာ္ကားခံရမႈ အစျဖစ္တယ္လုိ႔ သူမကဆုိၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသခ်င္တဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

    ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ သူမက ရဲတပ္ဖြဲ႕ကုိ တုိင္ၾကားၿပီး ၂ ရက္အၾကာမွာပဲ သူမရဲ႕ခ်စ္သူဟာ ျပန္ေပးဆြဲမႈ၊ ပိတ္ေလွာင္ထားမႈေတြနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရကာ ထုိက္တန္တဲ့အျပစ္ကုိ ခံရဖုိ႔ သီရိေအာင္တင္တစ္ေယာက္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ မတ္လအေစာပုိင္းမွာ အာမခံေတာင္ မေပးရဘဲ လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီး ၁၉ ရာစုႏွစ္ကတည္းက
    ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ က်င့္သံုးလာခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒအရ ‘ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းမႈ’ နဲ႔ ပုဒ္မတပ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ သစၥာမရွိတဲ့ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ေတြကုိ စြဲဆုိတဲ့ ပုဒ္မတစ္ခုျဖစ္ၿပီး အျမင့္ဆံုး ေထာင္ဒဏ္ ၁ ႏွစ္ေလာက္သာ က်ခံရမွာပါ။ လက္ရွိမွာေတာ့ ၾကားနာမႈေတြ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။

    “ဒါဟာ လံုး၀ တရားမမွ်တဘူးလုိ႔ ကၽြန္မ ခံစားရပါတယ္” လုိ႔ အသက္ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္ သီရိေအာင္တင္က ေျပာပါတယ္။

    ဒီမုိကရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရးလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျဖစ္လာေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈကေန ကာကြယ္ေပးဖို႔ ကိစၥမွာေတာ့ အပ္တစ္ေထာက္ေလာက္ေတာင္ မေရြ႕ပါဘူး။

    ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး က်န္ေနခဲ့ၿပီလုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံအၾကား အလုိမတူဘဲ အဓမၼျပဳက်င့္မႈကုိ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒမွာ အသိအမွတ္မျပဳထားမႈ၊ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒေတြမရွိမႈကုိ ေထာက္ျပၿပီး လူ႕အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ အဖြဲ႕ေတြက ေျပာပါတယ္။

    သံတမန္ေတြကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံေနရမႈဟာ ‘ႏႈတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အေရးေပၚအေျခအေန’ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိၿပီး၊ လူ႕အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြကလည္း ျပစ္မႈဆုိင္ရာဥပေဒရဲ႕ မထိေရာက္မႈဟာ တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈအားနည္းတာ၊ တရား႐ံုးမွာ ျခစားမႈ၊ မိန္းမမုန္း၀ါဒရွိေနတာေတြေၾကာင့္ ျ
    ဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

    ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဥပေဒကုိ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီေအာင္ ျပင္ဆင္ျခင္းကေန အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ အကာအကြယ္ ပုိမိုရရွိေစမယ့္ ဥပေဒမူၾကမ္းတစ္ခုကုိ ျပည္တြင္း လူ႕အခြင့္အေရး အုပ္စုေတြ၊ အာဏာရ အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ပါတီက လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကလည္း ေထာက္ခံၾကပါတယ္။

    ဒါေပမယ့္ ဒီဥပေဒမူၾကမ္းဟာ ရပ္တန္႔ေနၿပီး ေရွး႐ုိးစြဲေတြ၊ စစ္ဏာရွင္ေဟာင္းနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားမွာ ပါ၀င္ေနတဲ့ မဟာဖုိ၀ါဒီေတြက မူၾကမ္းမွာပါတဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြကုိ ေလ်ာ့ေပးဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အဖြဲ႕၀င္ေတြနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးဆု
    ိင္ရာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြက ဆုိပါတယ္။

    “ဒီ တာ၀န္ရွိသူေတြက အမ်ိဳးသမီးေတြကိစၥကုိ သူတုိ႔စဥ္းစားေပးတယ္ ဆုိတာနဲ႔တင္ လံုေလာက္သြားၿပီလုိ႔ ထင္ေနတာရွင့္။ ဒီထက္ပုိၿပီး လုပ္ရမယ္ဆုိတာကို သူတုိ႔မေတြးၾကဘူး” လို႔ အက်ိဳးအျမတ္ယူတဲ့အဖြဲ႕အစည္း Legal Clinic Myanmar က ဒါ႐ုိက္တာ ေဒၚလွလွရီက ဆုိပါတယ္။

    ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာ မွတ္တမ္းတင္ထားမ်ိဳး သိပ္ရွားပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မၾကာေသးခင္က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေလ့လာမႈေတြအရေတာ့ ဒီျပႆနာဟာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ျပသေနပါတယ္။

    ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ကုလရဲ႕ အစီရင္ခံစာမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ပဋိပကၡျဖစ္ပြားတဲ့ ေဒသေတြမွာ လိင္အၾကမ္းဖက္မႈဟာ ပံုမွန္လုိလိုျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ အဲဒီလုပ္ရပ္ေတြအတြက္ စစ္သား ၆၁ ဦးကုိ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနက တရားစြဲဆုိထားတယ္လုိ႔လည္း ဆုိပါတယ္။

    အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚအၾကမ္းဖက္မႈဟာ အမ်ိဳးသားေတြၾကားမွာ အရက္၊ မူးယစ္ေဆးစြဲမႈေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ ႐ုိက္ႏွက္ခံရတယ္၊ အဓမၼျပဳက်င့္ခံရတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြေၾကာင့္ အေျခအေနပုိဆုိးလာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

    “ဒါက ခံရသူကုိ သက္သက္ အျပစ္တင္တာရွင့္။ ‘ဒီေကာင္မဆုိးတယ္။ သူ႕ေယာက်္ား သူ႕ကုိ႐ုိက္တာ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္’ ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳးေတြ သူတုိ႔က ေျပာၾကပါတယ္” လုိ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ Strong Flowers Sexuality Education Services က အဗလင္း ယုယုေဆြက ေျပာပါတယ္။

    အၾကမ္းဖက္ခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေရြးခ်ယ္စရာ နည္းနည္းသာရွိၿပီး၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က အဆုံးသတ္ခဲ့တဲ့ ကိုလုိနီေခတ္ ဥပေဒေတြကုိ မေျပာင္းမလဲ ဆက္လက္အသံုးျပဳေနတာ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ ဥပေဒအမ်ားစုက ဒိတ္ေအာက္ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လုိ႔ လႈပ္ရွားသူေတြက ေျပာပါ
    တယ္။ ဥပမာအေနနဲ႔ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ တစ္ခုကုိျပရရင္ ျပစ္မႈေတြကုိ သီးျခား ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိဘဲ ‘ကာအိေႁႏၵပ်က္ျပားရန္ ရည္ရြယ္၍’ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအေပၚ က်ဴးလြန္မႈကုိ ရာဇ၀တ္မႈအျဖစ္ သိမ္းႀကံဳး သတ္မွတ္ထားတာမ်ိဳးပါ။

    ရာဇ၀တ္မႈနဲ႔ တရားစြဲဆုိဖုိ႔ တရား႐ံုးရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျပည့္မီရင္ေတာင္ က်ဴးလြန္ခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေရွ႕ေနငွားဖုိ႔၊ စာေရးေတြ၊ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ မၾကာခဏ ေတာင္းေလ့ရွိတဲ့ လာဘ္ေငြကုိ ေပးဖုိ႔ မတတ္ႏုိင္ၾကဘူးလုိ႔ ေဒၚလွလွရီက ေျပာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ ခင္ပြန္းေတြကို တရားစြဲရင္ မိသားစု ဒုကၡေရာက္မလားဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈေတြ ရွိေနတယ္လုိ႔လည္း သူက ဆုိပါတယ္။

    “ကေလးေတြကုိ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ သားသမီးေတြအျဖစ္ ႐ႈျမင္တာမ်ိဳး သူတုိ႔ မခံလုိၾကပါဘူး”

    လႊတ္ေတာ္ကုိ တင္သြင္း အဆုိျပဳထားတဲ့ ‘အမ်ိဳးသားသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈ တားဆီးေရး ဥပေဒ’ မူၾကမ္းကုိ ႏုိင္ငံတကာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးဆြဲလာခဲ့တာပါ။

    ဥပေဒမူၾကမ္းကုိ ဘယ္သူေတြကန္႔ကြက္လဲ

    ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီထဲ ေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြက ေ၀ဖန္သူေတြဟာ လိင္အၾကမ္းဖက္မႈကုိ ရွင္းရွင္လင္းလင္း အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရမယ္ဆုိတဲ့ အပုိဒ္မ်ိဳး၊ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေဒသေတြမွာ လိင္အၾကမ္းဖက္တဲ့ စစ္သားေတြကုိ အေရးယူဖုိ႔ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အပုိဒ္မ်ိဳးေတြကုိျပင္ဆင္ျဖတ္ေတာက္ပစ္ဖုိ႔ ေျပာလာၾကတယ္လုိ႔ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ေျပာပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ကုလက ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ဒီဥပေဒမူၾကမ္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အခုလုပ္ေနတဲ့ ျပန္လွန္သံုးသပ္မႈဟာ ျပႆနာျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

    ဒီမူၾကမ္းကို ေ၀ဖန္သူေတြက တံခါးပိတ္အစည္းအေ၀းေတြမွာ ၁၉ ရာစု ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မက အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ကာကြယ္ေပးထားၿပီးသားျဖစ္ၿပီး ဒီမူၾကမ္းဟာ အမ်ိဳးသားေတြကုိ တစ္ဖက္သက္ ပစ္မွတ္ထားတယ္လုိ႔ ေစာဒကတက္ခဲ့ေၾကာင္း ဒီေဆြးေႏြးမႈမွာ ပါ၀င္တဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ေျပာပါတယ္။

    ေနာက္ၿပီး လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အၾကမ္းဖက္တဲ့ စစ္သားေတြကုိ အေရးယူေရးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ကန္႔ကြက္မႈက စစ္တပ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနက ျပဳလုပ္တာျဖစ္တယ္လုိ႔ လူမႈ၀န္ထမ္း ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးဌာနက ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ေဒၚေနာ္သာ၀က ဆုိပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ဒီလုိျပစ္မႈေတြကုိ စစ္ခံု႐ံုးေတြက ကုိင္တြယ္ထားၿပီး အရပ္ဖက္ကုိ မေရႊ႕သင့္ဘူးဆုိတာပါပဲလုိ႔ သူမက ထည့္သြင္းေျပာၾကားပါတယ္။

    “စစ္တပ္က အင္အားႀကီးတယ္ေလ။ သူတုိ႔ (အခ်ိဳ႕အာဏာပုိင္ေတြ) က စစ္တပ္ စိတ္ဆုိးေအာင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး” လုိ႔ ရန္ကုန္အေျခစုိက္ အစုိးရအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Triangle Women Support Group က ဒါ႐ုိက္တာ ေဒၚခင္ေလးက ေျပာပါတယ္။

    ျမန္မာႏုိင္ငံကအမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈကုိ ကာကြယ္ေပးမယ့္ ဥပေဒမူၾကမ္းကုိ ကန္႔ကြက္သူေတြထဲမွာ သေဘာထားတင္းမာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕အစည္း မဘသအဖြဲ႕လည္း ပါ၀င္ပါတယ္။

    ဒီအဖြဲ႕ဟာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ စစ္တပ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳအစုိးရလက္ထက္မွာ အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ၄ ခု ေပၚထြက္လာေရး အဓိကအခန္းက႑က ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ အဖြဲ႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ အခု အဆုိျပဳထားတဲ့ ဥပေဒမူၾကမ္းဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ဥပေဒေတြကုိ ထိခုိက္မွာ စုိးရိမ္ေနပါတယ္။

    မ်ိဳးေစာင့္ဥေပဒရဲ႕ သိသာတ့ဲရည္ရြယ္ခ်က္က မြတ္စလင္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ လူဦးေရတုိးလာမႈကုိ တားဆီးဖုိ႔၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ မြတ္စလင္အမ်ိဳးသားေတြအၾကား လက္ထပ္တာကုိ ကန္႔သတ္ဖုိ႔ျဖစ္တယ္လုိ႔ ၾသစေတးလ်ႏုိင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ နယူးေဆာက္သ္ေ၀းလ္တကၠသုိလ္က ျမန္မာ့ဥပေဒေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူ မီလီဆာ ခေရာက္ခ်္က ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အဓိကလူမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဲေပးသူေတြကုိ စြဲေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ စစ္တပ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးပါတီကလည္း ဒီမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒေတြကုိ ေထာက္ခံခဲ့တယ္လုိ႔ သူမက ထပ္ေျပာပါတယ္။

    ဒီမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒေလးခုဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးေတြကို ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ မဘသ ေခါင္းေဆာင္ေတြကဆုိၿပီး ဥပမာအားျဖင့္ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေတြ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘာသာတရား လြတ္လပ္စြာ က်င့္သံုးပုိင္ခြင့္ကုိ အာမခံေပးထားတယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးအေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ဒီဥပေဒေတြထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ိဳးသမီးေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ အျခားအမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈကေန ကာကြယ္ေပးမယ့္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ိဳး မပါ၀င္ဘူးလုိ႔ ေထာက္ျပပါတယ္။

    ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ အမ်ိဳးသမီးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးဌာနက မေနာ္သာ၀က အခုအဆုိျပဳထားတဲ့ ဥပေဒမူၾကမ္းဟာ မ်ိဳးေစာင့္ဥေဒက အပုိဒ္ေတြကုိ ပယ္ဖ်က္မွာျဖစ္ၿပီး ဥပမာအားျဖင့္ ပဋိသေႏၶတားေဆးသံုးစြဲမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ကုိယ္ပုိင္ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ ခြင့္ျပဳတာမ်ိဳးျဖစ္တယ္လုိ႔ Frontier Myanmar ကုိ ေျပာ
    ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမဟာ အက်ယ္တ၀င့္ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ကုလက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မိသားစုစီမံကိန္း လုပ္ငန္းကုိ ဆန္းစစ္မႈမရွိျခင္းဟာ မီးဖြားစဥ္ ကေလးနဲ႔ မိခင္ေသဆံုးမႈႏႈန္းကုိ ျမင့္တက္လာေစတယ္လုိ႔ ေျပာၾကားထားပါတယ္။

    မဘသ ေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ့ ၂၀၁၅ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒကုိ အစားထုိးမယ့္ ဘယ္လုိ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ိဳးကုိမဆုိ သတိေပးထားၿပီး သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ခံသူေတြရဲ႕ ဆန္႔က်င္မႈနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕မယ္လုိ႔ ေျပာထားပါတယ္။

    “NLD က ဒီလုိလုပ္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကုိ ရရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး” လုိ႔ မဘသမဂၢဇင္းျဖစ္တဲ့ သာကီေသြးဂ်ာနယ္က အယ္ဒီကာ ကုိေအာင္လင္းႏုိင္က ေျပာပါတယ္။

    အမ်ိဳးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈကုိ ကာကြယ္ေရး အဆုိျပဳထားတဲ့ ဥေပဒမူၾကမ္းကုိ လႊတ္ေတာ္မွာ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ျခင္းမျပဳဖုိ႔ မဘသဟာ အစုိးရထဲက သူတုိ႔ရဲ႕ မဟာမိတ္ေတြကုိ ဖိအားေပးႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈေတြလည္း အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြမွာ ရွိေနပါတယ္။

    ဒီဥပေဒကုိ အတည္ျပဳၿပီးသြားရင္ေတာင္မွ NLD ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔ ခြာၿပဲမွာေၾကာက္တဲ့အတြက္ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒကုိ ပယ္ဖ်က္မွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ခေရာက္ခ်္က ေျပာပါတယ္။ စစ္အစုိးရလက္ထက္မွာ ဥပေဒတစ္ခုရဲ႕ ထိေရာက္မႈဟာ ဒီဥပေဒကုိ ေထာက္ခံတဲ့သူ ဒါမွမဟုတ္ အဖြဲ႕စည္းနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ‘ဒီမုိကေရစီတစ္ပုိင္း’ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ရွင္းလင္းတဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြ မရွိေသးဘူးလုိ႔လည္း သူမက ဆုိပါတယ္။

    “တရား႐ံုးေတြက ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လက္ထည့္တာမ်ိဳး မရွိပါဘူး”

    Ref: NY Times

    (New York Times တြင္ေဖာ္ျပထားသည့္ As Myanmar Democratizes, Women’s Rights Lag Behind ေဆာင္းပါးကို ေလးေမာင္က ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္။)