.
သူရဲ႕ ရန္ကုန္သုိ႔ ခရီးတေခါက္စာအုပ္ စာမ်က္နွာ ၂၁မွာ(A little further in-land appears the plain wooden spire of the Armenian Church, not very far from which, on the same road is the Roman Catholic Church, whilst in three different parts of the town there are Mohummudan mosques, indicating that intolerance in religious matters, at least, is not amongst the faults of the Boodhists.) ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းန႔ဲ မနီးမေဝးမွာ အာေမးနီးယန္းခ်ပ္စ္ တခု၊ရုိမန္ကက္သလစ္ခ်ပ္စ္တခုနဲ ဗလီဝတ္ေက်ာင္းသုံးခုေတြ႕ရေၾကာင္း ေရးသြားခဲ႔ပါတယ္။ထုိ႔အၿပင္ ပုိၿပီး စိတ္ဝင္စားဖုိ႕ေကာင္းတာက သူ႔စာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးက ေၿမပုံမွာ ဗလီဝတ္ေက်ာင္း သုံးခုရဲ႕ ေနရာအတိအက် ကုိ ထည္႔ဆြဲေပးခဲ႔တာပါ။ ၎ေၿမပုံထဲမွာပဲ တရုတ္သင္းခ်ဳိင္း၊ အဂၤလိပ္သင္းခ်ဳိင္းႀကား ထဲမွာ မြတ္စ္လင္ေတြအတြက္ ကဘရ္စတန္ တစ္ခုကုိပါ ၿမဳိ႕အၿပင္မွာေတြ႔ရနုိင္ပါတယ္။
.
၎ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေဟာင္းေၿမပုံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတိထားမိတာ တခုက ၁၉၉၈ ခုနစ္ထုတ္ ဦးေအးခ်ဳိ (မဟာဝိဇၨာ) ေရးတဲ႔ ဆူးေလေစတီသမုိင္း စာအုပ္ စာမ်က္နွာ ၃၂မွာ အေလာင္းမင္းတရားလက္ထက္ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ဆုိတဲ႔ ေၿမပုံမွာ ဗလီတလုံးပဲ ေနရာၿပထားေတာ႔ ၊ ေနာက္ထပ္ ၂လုံးက အေလာင္းမင္းတရားတည္ခဲ႔တဲ႔ဲ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲမွာ ေနာက္ပုိင္းမွ ထပ္ေဆာက္တယ္လုိ႔ ေတြးထင္မိပါ၏။
.
ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ကုိဂဖါရီက ၁၉၆၀ ေအာက္တုိဘာလထုတ္ ဂါးဒီးယန္းမဂၢဇင္းမွာ ရန္ကုန္မွာ ဗလီသုံးလုံးရွိခဲ႔ဖူးေႀကာင္း၊ တၿခမ္းပဲ႔ဗလီ၊ လမ္း၁၃၀ ပိနၷဲကုန္းဗလီနဲ႔ ဘင္ဂါလီကဘရ္စတန္ထဲက ဗလီေတြၿဖစ္ေႀကာင္း၊ သူရဲ႕ရန္ကုန္ေရာက္ ေရွးဦး မြတ္စ္လင္ အသုိင္းအဝုိင္းေဆာင္းပါးထဲမွာ ေရးထားတာလည္းဖတ္ရသည္။
.
ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေဟာင္းတည္ေဆာက္ပုံအရ ဆရာႀကီးေရးတဲ႔ ဗလီသုံးလုံးဟာ ဂရန္႔စာအုပ္ထဲက ဗလီေတြထက္ ပုိၿပီးေနာက္က်နုိင္ဖြယ္ ရွိပါသည္။
.
ထုိေႀကာင္႔ ဂရန္႔ရဲ႕ စာအုပ္ထဲက ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္သုံးလုံးဟာ ေအာက္ၿမန္မာၿပည္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႔မွာ ဗမာဘုရင္ လက္ထက္ေတာ္က ေၿမပုံနဲ႔တကြ အခုိင္အမာေတြ႕ရတဲ႔ဗလီဝတ္ေက်ာင္းသုံးလုံးၿဖစ္ေႀကာင္း ဆင္ၿခင္မိပါတယ္။ စိတ္ဝင္စားသူမ်ား အတြက္ကေတာ႔ အေလာင္းမင္းတရားတည္ခဲ႔တဲ႔ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕ အက်ယ္အဝန္း၊ ခန္႔မွန္းေၿခ လူဦးေရ နဲ႔ လက္ရွိ ၿမဳိ႕အေနအထားအရဆုိ ဘယ္ေနရာ ေလာက္မွာ တည္ရွိမည္နုိင္ဆုိတာ ဆက္လက္စူးစမ္းသင္႔ေပသည္။
.
မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အနွ႔ံ ၿမစ္ကမ္း၊ ၿမစ္ဆိပ္၊ၿမစ္ဝေတြနဲ႔ မနီးမေဝးအရပ္ေတြမွာ မြတ္စ္လင္ကုန္သည္လူတန္းစားမ်ား ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္ခဲ႔ေၾကာင္း သက္ေသတည္လ်က္႐ွိပါ၏။
ကုိဗခင္ (စင္္ကာပူ)
ကူးခ်ထားေသာစာအုပ္မ်ား
၁) ဆူးေလေစတီသမုိင္း, ဦးေအးခ်ဳိ (မဟာဝိဇၨာ), ၁၉၉၈ ခုနစ္ထုတ္။
၂) စာမ်က္နွာ ၃၁၊ မဟာရန္ကုန္ေကာက္ေႀကာင္း၊ တင္နုိင္တုိး။
၃) The First Muslim Community of Rangoon by Mg Ko Gaffari, The Guardian Magazine, 1960 October
၄) A Rough Pencillings of a Rough Trip to Rangoon in 1846, Colesworthy Grant
မြန္ဘုရင္ ရာဇာဓိရာဇ္(ေခၚ)ဗညားႏြဲ႔(၁၃၈၃-၁၄၂၁) ဟာ အိမ္နိမ့္စံ မင္းသားဘဝႏွင့္ ဒဂုံ(ရန္ကုန္)အရပ္ကို အေျခစိုက္ျပီး ဟံသာဝတီထီးနန္းကို ပုန္ကန္ျခားနားစဥ္က ရာဇာဓိရာဇ္ဟာ အိႏိၵယပင္လယ္မွေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ မြတ္စလင္ အာရပ္ သေဘၤာသားေတြရဲ့အကူအညီကို ရယူခဲ့တာ ယုံမွားသံသယျဖစ္ဖြယ္ မရွိေၾကာင္းကို B. R. Pearn ေရးသားတဲ့ A History of Rangoon စာအုပ္မွာ ဒီလိုေရးသားထားပါတယ္။
During his occupation of Dagon, Razadarit had been aided by certain Muslim seamen, doubtless some of the Arabs who traded across the Indian Ocean so freely in these days; and this would suggest that the River was now being frequented by foreign sailors who took their merchandise through the Delta creeks to Pegu.
တဖန္ B. R. Pearn ေရးသားတဲ့ A History of Rangoon စာအုပ္ထဲမွာလဲ ဒီလိုေဖာ္ျပထားပါေသးပါတယ္။
inside the stockade, which, as suburbs grew up, came to be known as “the Fort” (the strict meaning of the Burmese myo), the town consisted primarily of three streets running east to west, and two running south to north; l there were other minor streets also, including one immediately behind and parallel to the southern side of the sodckade. The southernmost of the major east-west streets, running slightly north of the present Strand Road, came to be known as the Kaladan, “the street of the foreigners”, because most of the foreign merchants lived there.
ဒီအေထာက္အထားေတြကိုၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ဝင္ေရာက္အေျခခ်ေနထိုင္သူေတြဟာ သူတို႕ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ သာသနာကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္ရွိသလိုေဒသခံမ်ားကေန တျခားဘာသာမ်ားကို ကူးေျပာင္းကိုးကြယ္တာမ်ိဳးရွိႏိုင္သလို လူမ်ိဳးျခားကေန ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ ကိုမိမိႏွလုံးသားမွ ၾကည္ျဖဴစြာကူးေျပာင္းသြားသူမ်ားလဲ ရွိပါတယ္။ သက္ေသအျဖစ္ျပရမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ B. R. Pearn ရဲ့ A History of Rangoon စာအုပ္မွာပဲ ဒီလိုေဖာ္ျပထားပါတယ္။
The easternmost road, which was an extension of the town road corresponding with modern Lewis Street, passed out through the Wungyi’s gate and was known as the Wungyi’s Road; the name was derived from the circumstance that the town road of which the Wungyi’s Road was the extension ran past the Myowun’s residence. This road ran from the gate in a direction slightly west of north and at about the point where the Sots Kirk now stands came on to the line of the modern Signal Pagoda Road and so to the Pagoda. These roads were both paved with bricks by a Muslim merchant who turned Buddhist.
