ေအာက္တုိဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၇
M-Media
– ျမန္မာ-ဘဂၤလားေဒ့ရွ္နယ္စပ္က လတ္တေလာအျပစ္အပ်က္ေတြဟာ ေရတုိမွာ ေျဖရွင္းဖုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ဒုကၡသည္ျပႆနာလုိ အင္အားေတာင့္တဲ့ စစ္တပ္နဲ႔ ေရြးေကာက္ခံ ကုိယ္စားလွယ္ေတြအၾကား ဆက္ဆံေရးဆုိတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းေရးအေပၚ အာ႐ံုစုိက္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။
ဒီျပႆနာ စတင္ကတည္းက ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္မႈအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚကုိပဲ ႏုိင္ငံတကာက ေ၀ဖန္သူေတြက အျပစ္တင္ၾကပါတယ္။
ဒါကာအေျခစုိက္ စာေရးဆရာ ဂ်ာေကာ့ဘ္ ဂ်ဴဒါက စက္တင္ဘာ ၇ ရက္ေန႔က New Yourk Times မွာ ေရးသားထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ သေဘာထားအျမင္မွာ ‘ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သူမ၏ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား’ လုိ႔ ရည္ညႊန္းၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က ေပးအပ္ထားတဲ့ ႏုိဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းသင့္
တယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားကာ ‘ႏုိင္ငံေတာ္အတုိင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ သူမရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မႈမွာ – ႏုိင္ငံရဲ႕ စစ္တပ္ကုိ ႀကီးၾကပ္ေရး အခန္းက႑ပါတယ္’ လုိ႔ ေရးသားထားပါတယ္။
သဘာရွိတဲ့ နီခုိလက္စ္ ကရစ္ေတာ့ဖ္လုိ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကေတာင္မွ စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔ နယူးေယာက္တုိင္းက ေဆာင္းပါးတစ္ခုမွာ ‘ခ်စ္ခင္ရေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏုိဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ရြာေတြမီး႐ႈိ႕ခံရၿပီး၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ အဓမၼက်င့္ခံရကာ၊ ကေလးငယ္ေတြ သတ္ျဖတ္ခံရတဲ့ လူမ်ိဳးစုလုိက္
သုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈကုိ ႀကီးၾကပ္ေနတယ္’ လုိ႔ အစခ်ီ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ တစ္ပတ္အၾကာမွာ ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ုပ္ အန္တုိနီယုိ ဂူတာရက္္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ဒုကၡသည္ျပႆနာကုိ တုန္႔ျပန္ေရး ‘ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးတစ္ခုသာ’ ရွိေတာ့တယ္လုိ႔ သတိေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဥပေဒအရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ကိုယ့္မင္းကုိယ္ခ်င္း ကိုယ့္လက္ကိုယ္ေျခ စစ္တပ္အေပၚ အာဏာမရွိဘဲ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာသာ စစ္တပ္က ရွိေနပါတယ္။ အခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမတုိင္ခင္ကတည္းက ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္မႈအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေ၀ဖန္ခံေနရခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္က ဧၿပီလမွာ ၾသစႀတီးယားနဲ႔ ဂ်ာမနီ၊ ဇြန္လမွာ ႐ုရွား၊ ဇူလုိင္လမွာ အိႏၵိယနဲ႔ ၾသဂုတ္လမွာ ဂ်ပန္တုိ႔ကုိ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီသြားေရာက္မႈ တစ္ခုခ်င္းစီတုိင္းမွာ ေကာေဇာနီခင္းၿပီး ႀကိဳဆုိမႈကုိ ရရွိခဲ့သလုိ ႐ုိဟင္ဂ်ာအေရးသာမကဘဲႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းက ကခ်င္၊ ပေလာင္၊ ရွမ္း စတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူနည္းစု လက္နက္ကုိင္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ပြဲေတြအေၾကာင္းကုိ ဟေတာင္မဟခဲ့ပါဘူး။
ျမန္မာႏုိင္ငံက အရပ္ဖက္-စစ္ဖက္ဆက္ဆံေရး သေဘာသဘာ၀၊ ေရြးေကာက္ခံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက အမွန္တကယ္မွာ ဘယ္လုိပါ၀ါမ်ိဳး ရရွိထားလဲ ဆုိတာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပင္ပကမၻာက ေတာ္ေတာ္ေလး နားမလည္မႈေတြရွိေနတယ္လုိ႔ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္သူေတြက ေထာက္ျပပါတယ္။
ဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္တဲ့ အရပ္သားတစ္ပုိင္းအစုိးရဖြဲ႕ႏုိင္ေရး ဦးတည္ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ပုိၿပီး လစ္ဘရယ္က်တဲ့ ႏုိင္ငံေရးေခတ္သစ္တစ္ခုရဲ အစလုိ႔ တစ္ခ်ိဳ႕က ႐ႈျမင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ လႊတ္ေပးတာ၊ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ မႀကံဳစဖူးေပးလာတာ၊ ႏုိင္ငံေရးအခမ္းအနားေတြကုိ လုပ္ခြင့္ေပးလာတာေတြေၾကာင့္ ဥေရာပသမဂၢရဲ႕ External Action Service အႀကီးအကဲ ေရာဘတ္ကုိပါက အဲဒီလုိေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ ‘ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဘာလင္တံတုိင္းအခုိက္အတံ့’ လုိ႔ သမုတ္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အရင္ စစ္အစုိးရကုိ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသိန္းစိန္ကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ မီေခးလ္ ဂုိဘာရွက္ဗ္လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးတာမ်ိဳးေတြရွိခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သူဦးေဆာင္တဲ့ ‘ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမား’ ေတြနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္အဖြဲ႕ေဟာင္းက ‘သေဘာထားတင္းမာသူေတြ’ အၾကား အာဏာအားၿပိဳင္မႈ ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ၾကပါ
တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကစလုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာဟာ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ အင္နဲ႔အားနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ လံုၿခံဳေရးနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြ အပါအ၀င္ အာဏာအတြက္ အေရးပါတဲ့ အစိတ္အပုိင္းအားလံုးကုိ စစ္တပ္က ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ေရြးေကာက္ခံအစုိးရက က်န္းမာေရး၊
ပညာေရး၊ စုိက္ပ်ိဳးေရး ေပၚလစီေတြ၊ ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းကုိ တာ၀န္ယူရတဲ့ ဖားတစ္ပုိင္းငါးတစ္ပုိင္း ႏုိင္ငံေရးစနစ္တစ္ခု ေပၚထြက္လာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္တုန္းက ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအသစ္ကုိ စစ္တပ္ရဲ႕ ႀကီးၾကပ္မႈေအာက္မွာ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလမွာ သမာသမတ္ကင္းတဲ့ ျပည္သူဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ ပထမဆံုးအခန္း အေျခခံမူေတြထဲက တစ္ခုမွာ ‘ႏုိင္ငံေတာ္၏ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရး ဦးဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရးတုိ႔ကုိ အစဥ္တစုိက္ဦးတည္သည္’ လုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အေျခခံဥပေဒမွာ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕ေတြ၊ ရဲတပ္ဖြဲနဲ႔ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဦးစီးဌာနေတြအပါအ၀င္ အေရးပါတဲ့ အာဏာအစိတ္အပုိင္းအားလံုး စစ္တပ္ကုိေပးထားၿပီး၊ နယ္စပ္လုပ္လံုၿခံဳေရးနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ကိစၥေတြ အားလံုးဟာလည္း စစ္တပ္ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွိေနပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ စစ္တပ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြအတြက္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ဘယ္လုိျပဳျပင္မႈမ်ိဳးမဆုိ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္း မဲေပးဖုိ႔ လုိအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္တပ္ဟာ ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသကိစၥေတြကုိ အစုိးရကုိေက်ာ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီးဌာန (GAD) ဟာ ျပည္ထဲေရးလက္ေအာက္မွာရွိၿပီး ျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းေဒသႀကီးအဆင့္ကေန ခ႐ုိင္၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြအထိ ေဒသအစုိးရ ၀န္ထမ္းေတြအားလံုးကုိ ျပည္ထဲေရးက ခန္႔အပ္တာျဖ
စ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ပါတီဟာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေသာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ အႏုိင္ရခဲ့ၿပီး ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွာ အာဏာရကာ ၅၄ ႏွစ္အတြင္း စစ္တပ္မဟုတ္တဲ့ အစုိးရအဖြဲ႕ကုိ ပထမဆံုး ဖြဲ႕စည္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္က အေရးပါတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြနဲ႔ ဦးစီးဌာနေတြကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားဆဲပါ။ NLD က ၀န္ႀကီးေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ သက္ဆုိင္ရာ အစုိးရဌာနေတြမွာ ႐ုပ္ျပအဆင့္ထက္ နည္းနည္းပုိတဲ့ ေနအထားသာ ရွိေနပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရား တစ္ခုလံုးမွာ အရင္အာဏာရွင္အစုိးရလက္ထက္က ထားရာေန၊ ေစရာသြားခဲ့တဲ့
စစ္တပ္ကခန္႔အပ္ထားသူေတြသာ မ်ားေနၿပီး အရပ္သားေတြ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ အစုိးရအဖြဲ႕အစည္းေတြကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းမႈဟာ အမွန္တကယ္မွာ မဆုိစေလာက္သာရွိတယ္ဆုိတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒါေတြေၾကာင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ ေရွ႕တုိးမရ၊ ေနာက္ဆုတ္မရ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ မဆုိလုိပါဘူး။ ေ၀ဖန္သူေတြက သူမဟာ စစ္တပ္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႕တာမ်ိဳးမရွိဘဲ ရခုိင္ျပည္နယ္ကုိသြားၿပီး ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ထားတဲ့ ေဒသအစုိးရနဲ႔ ေတြ႕ဆံ
ုကာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေရစီးေၾကာင္းမွာ အကန္႔အသတ္နဲ႔ရွိေနတဲ့ အရပ္သားအစုိးရရဲ႕ လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေထာက္ျပၾကပါတယ္။
အစြန္းေရာက္ ရခုိင္အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီေတြအမ်ားစုျဖစ္တဲ့ အစုိးရအဖြဲ႕၀င္ေတြကုိ သူမ ႀကိဳက္ခ်င္မွ ႀကိဳက္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိသြားေရာက္ျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာအစုိးရယႏၱရားမွာ အရပ္သားအစိတ္အပုိင္းတစ္ခု ရွိေနတယ္ဆုိတာ ျပည္သူလူထုကုိ ခ်ျပလုိက္သလုိ ျဖစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။
မြတ္စလင္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔ ဟိႏၵဴေတြလုိ အၾကမ္းဖက္မႈဒဏ္ကုိ ခံစားခဲ့ရတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအားလံုးကလူေတြနဲ႔ ေဆး႐ံုမွာ သူမ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုႏုိင္တယ္။ ဒီထက္ပုိၿပီး က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အျခား လူမႈကိစၥေတြအၾကာင္း ႏုိင္ငံပုိင္႐ုပ္သံကေန အပတ္စဥ္ မိန္႔ခြန္းေျပာႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ကတည္းကစလုိ႔ သူမရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူ႕ကုိ ေထာက္ခံသူေတြအၾကားမွာေတာင္ ပေဟဠိျဖစ္လာတာေတြ ရွိပါတယ္။ ၂၀၁၅ ခုနွစ္မွာ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲအတြက္ သူမကုိ မဲေပးခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြထံကေန ဖယ္ခြာၿပီး သူမဟာ ေနျပည္ေတာ္မွာ တစ္သီးတစ္သန္႔ ေနလာရတယ္။ ဆုိးရြား
လာတဲ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာကိစၥကုိ ညႇာတာမႈမရွိတဲ့ စစ္တပ္ကုိ ကုိယ္တြယ္ေစတဲ့ သူမရဲ႕ ေပၚလစီေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာ ေလးစားမႈကလည္း ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးကုိ ပ်က္ဆီးသြားပါတယ္။
သူမရဲ႕႐ံုး ၀ဘ္ဆုိက္နဲ႔ Facebook အေကာင့္ေတြက အျငင္းပြားဖြယ္ ထုတ္ျပန္ခ်က္ အမ်ားစုဟာ သူမေရးတာမဟုတ္ဘဲ သူမရဲ႕ အႀကံေပးေတြထဲကတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေဇာ္ေဌးနဲ႔ သူ႕အဖြဲ႕က ေရးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေဇာ္ေဌးဟာ စစ္တပ္အရာရွိေဟာင္းျဖစ္ၿပီး ဦးသိန္းစိန္လက္ထက္မွာလည္း အႀကံေပးတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူး
ပါတယ္။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ အႏုိင္ရၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္လာခဲ့သလုိ၊ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း သူမရဲ႕ပါတီဟာ ေသာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳအႏုိင္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ‘ကမၻာ့အဆုိး၀ါးဆံုး ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒေတြထဲက တစ္ခု’ လုိ႔ တစ္ခ်ိန္က သူမေ
ျပာခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ျပန္ေပးဆြဲခံလုိက္ရတာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေစာဒကတက္လုိ႔ ရပါတယ္။
ဇြန္လမွာ ၇၂ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မရွိဘဲနဲ႔ NLD ပါတီဟာ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္ရြးေကာက္ပြဲမွာ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တုန္းကလုိ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႕ တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံမႈမ်ိဳး ထပ္ရဖုိ႔ အလားအလာ မရွိပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးမွာ သူမ မပါ၀င္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အခါက်ရင္ လႊဲေပးဖုိ႔အတြက္ NLD ထဲက တက္ႂကြတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္တစ္ခုကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ဒါမွမဟုတ္ ပါတီရဲ႕ ဇယာေထာင္းေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက ျပင္ဆင္ထားတာမ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္တပ္နဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ အင္အားစုေတြ အလြယ္တကူ အျမတ္ထုတ္အသံုးခ်ႏုိင္မယ့္ ပါတီတြင္း အာဏာလစ္ဟာမႈကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တစ္ေယာက္ လစ္လ်ဴ႐ႈထားတယ္ဆုိတဲ့ အေနအထားပါ။
ေရရွည္မွာ အရပ္ဖက္-စစ္ဖက္ ဆက္ဆံေရးအေပၚ သက္ေရာက္မႈတစ္ခု ရွိလာၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈအတြက္ အစလည္းျဖစ္လာမယ့္ အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူလူထုအတြင္းမွာ အရပ္သားအာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑ က်ယ္ျပန္႔လာမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ိဳး သူမ လုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္အထိ အစပ်ိဳးတာမ်ိဳး မရွိေသးပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနအထားမွာ ‘ဘာလင္တံတုိင္းအခုိက္အတံ့’ (ေပါင္းစည္းေရးအခုိက္အတံ့) ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ တကယ္လက္ေတြ႕မွာ ဒီလုိျဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုေလာက္ၾကာႏုိင္ၿပီး ထိေရာက္တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္လာေအာင္လည္း လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။
Ref : Asia Times
(Asia Times တြင္ ဘာေတးလ္ လင္တနာေရးသာသည့္ The ties that bind Suu Kyi’s hands ေဆာင္းပါးကုိေလးေမာင္က ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္။ ေဆာင္းပါးပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ ယူဆခ်က္သာျဖစ္ၿပီး M-Media ၏ အာေဘာ္မဟုတ္ပါ။)
