ဇန္န၀ါရီ ၆၊ ၂၀၁၇
M-Media
– လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္က သံုးစြဲခဲ့တဲ့ ခြဲစိပ္ကိရိယာေတြကုိ ယူလာျပရင္ ဒီေန႔ခတ္ အသံုးျပဳေနတဲ့ ကိရိယာေတြနဲ႔ သိပ္မကြဲျပားဘူးဆုိတာ ေတြ႕ရမွာပါ။
၁၀ ရာစုု စပိန္ႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းကုိ ျပန္သြားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဘူလ္ ကာစင္မ္ ခါလက္ဖ္ အစ္ဗေန႔ အလ္-အဘတ္စ္ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီ (Abul Qasim Khalaf ibn al-Abbas al-Zahrawi) လုိ႔ေခၚတဲ့ ခြဲစိတ္ကု ဆရာ၀န္ႀကီးရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈကုိ ေတြ႕ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေနာက္တုိင္းမွာေတာ့ သူ႕ကုိ အဘူလ္ကာစစ္ (Abulcasis) လုိ႔ သိၾကပါတယ္။
အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီဟာ အလ္-တက္စ္ရစ္ဖ္ (Al-Tasrif) လုိ႔ ေခၚတဲ့ ေဆးပညာ စြယ္စံုက်မ္းတြဲကုိ ေရးသားျပဳစုခဲ့သူျဖစ္ၿပီး အဲဒီအထဲမွာ On Surgery အမည္နဲ႔ ခြဲစိပ္ကုသမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ က်မ္းတစ္ေစာင္လည္း ပါ၀င္ကာ ခြဲစိတ္ကိရိယာေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ကုိ ပံုနဲ႔တကြ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေရွးေဟာင္း အီဂ်စ္ဂူေတြက ရခဲ့တဲ့ ကိရိယာပံုၾကမ္းေတြကုိ ဖယ္လုိက္ရင္ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ On Surgery က်မ္းဟာ ေဆးပညာသမုိင္းမွာ ခြဲစိပ္ကိရိယာေတြကုိ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ပထမဆံုးက်မ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိရိယာေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အသံုး၀င္ၿပီး ေထာင္စုႏွစ္တစ္ခု ၾကာေညာင္းခဲ့တဲ့တုိင္ေအာင္ အေျပာင္းအလဲသိပ္မရွိခ့ဲပါဘူး။ ဥေရာပ ေဆးေလာကရဲ႕ ခြဲစိပ္ကုသမႈက႑ကုိ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ဒီက်မ္းနဲ႔ပဲ အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
ခြဲစိပ္ကိရိယာ တစ္ခုစီတုိင္းကုိ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီက လက္ေရးနဲ႔ ထင္ထင္ရွားရွား ေရးဆြဲကာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုုအသံုးျပဳရမလဲဆုိတဲ့ အေသးစိတ္ကုိပါ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဒဏ္ရာမရင္းေအာင္ သံပူကပ္ ကုသနည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေအာက္ပါအတုိင္း ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။
“ေစာေစာပုိင္း (သမားေတာ္ေတြရဲ႕) အဆုိအရ သံပူကပ္ကုသမႈမွာ သံကုိသံုးတာထက္ ေရႊကုိသံုးတာက ပုိၿပီး ေကာင္းတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သံကုိအသံုးျပဳတာက အနာကုိ ျမန္ျမန္က်က္ၿပီး ပုိမွန္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ႕ပါတယ္”
မဂ်္ရဒ္ (majrad) လုိ႔ေခၚတဲ့ တံစည္းအေသးနဲ႔ အဲဒီကိရိယာကုိ ႏွာေခါင္းထဲက အသားပုိကုိ ကုသတဲ့အခါမွာ အသံုးျပဳပံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “ဆရာ၀န္ေတြက အသားပုိ (fistula) လုိ႔ေခၚၿပီး အရပ္သားေတြကေတာ့ ငန္းေတာင္ (quill) လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေရာဂါကုိ အရင္ကရွိခဲ့တဲ့နည္းအတုိင္း အပူေပးတဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ကုသမယ္ဆုိရင္ ဒီအနာက က်က္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဖုရင့္မွည့္သြားတဲ့အခါ ျဖတ္ထုတ္ၿပီး၊ အ႐ုိးျမင္ရတဲ့အထိတုိင္ေအာင္ အထဲက မန္းရည္၊ ျပည္ေရေတြအားလံုးကုိ ထုတ္တဲ့နည္းကလြဲလုိ႔ အျခားကုသနည္း မရွိပါဘူး။ အ႐ုုိးအထိေရာက္ရင္ေတာ့ ဆဲလ္ေတြေသမႈ (အေရာင္မည္းမည္းေတြ) ကုိ ျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ အခု ဒီပံုမွာျပထားတဲ့ ကိရိယာနဲ႔ ျခစ္ထုတ္ပါ။ ဒါကိရိယာကုိ တံစည္း လုိ႔ေခၚၿပီး အိႏၵိယကသံနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတာပါ။ ေခါင္းက ၾကယ္သီးလုိပဲ လံုး၀န္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ားလွ်ာလုိမ်ိဳး အေျမႇာင္းေလးေတြထြင္းထားပါတယ္။ ဒါကုိ လႈိက္စားေနတဲ့ အ႐ုိးေပၚမွာတင္ၿပီး မည္းေနတဲ့အရာေတြ ကုန္စင္တဲ့အထိ လက္နဲ႔လွည့္ကာ တုိက္စားေပးပါ။ တုိက္စားမႈကုိ အႀကိမ္မ်ားစြာျပဳလုပ္ပါ။ ၿပီးရင္ အဲဒီေနရာကုိ ေသြးတိတ္ေအာင္လုပ္ပါ။ ဒဏ္ရာက်က္သြားၿပီး အသားတက္လာမယ္၊ မန္းေရေတြထြက္ေနတာလည္း ရပ္သြားမယ္၊ ရက္ ၄၀ ၾကာၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာ ျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ အနာေပါက္က်ယ္တာမရွိဘူး၊ ဘာမွ ထပ္ထြက္မလာေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဒီအနာ လံုး၀က်က္သြားၿပီလုိ႔ မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္”
ဆီးလမ္းေၾကာင္း ေက်ာက္တည္တဲ့ ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ဒီ On Surgery က်မ္းမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီေရာဂါအတြက္ အလ္-မစၥဟဘ္ (al-mishab) လုိ႔ေခၚတဲ့ ေက်ာက္ေခ် ကိရိယာကုိ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီက တီထြင္ခဲ့ပါတယ္။
“ထိပ္ခၽြန္တဲ့ သံေခ်ာင္းအေသးတစ္ေခ်ာင္းကုိယူပါ။ အဲဒီ သံေခ်ာင္းကုိ ျပန္ထုတ္ဖုိ႔အတြက္ ဆီးလမ္းေၾကာင္းက ေက်ာက္အထိေရာက္တဲ့ သံႀကိဳးနဲ႔ဆက္ပါ။ ၿပီးရင္ ဒီကိရိယာကုိ ေက်ာက္ကုိ ထိတဲ့အတြက္ သြင္းၿပီး ဟုိဘက္ဒီဘက္လွည့္ကာ ေက်ာက္ကုိ အေပါက္ေဖာက္ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆီးေတြ ထြက္က်လာမွာျဖစ္ၿပီး ကိရိယာကုိ အထဲကေက်ာက္ေပၚမွာဖိထားၿပီး ထုိးေခ်ပါ။ ေက်ာက္က ေက်သြားၿပီး ဆီးနဲ႔အတူ ထြက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္တာ အဆင္မေျပဘူးဆုိရင္ေတာ့ ခြဲၿပီးထုတ္ပါ”
ဒါဟာ သူတီထြင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေခ်ကိရိယာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေသးစိတ္ ရွင္းျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ စာအုပ္ေတြကုိ သိပ္မၾကာခင္ကမွ ဘာသာျပန္ဆုိခဲ့ၾကတဲ့ ဂ်ီယုိဖေရး လူး၀စ္ (Geoffrey Lewis) နဲ႔ မာတင္ စပင့္ (Martin Spink) တုိ႔ဟာ ဒီတီထြင္မႈကုိ ခ်ီးက်ဴးခဲ့ၿပီး ေခတ္သစ္ ဆီးေက်ာက္ေခ် ကိရိယာအတြက္ ေရွ႕ေျပးေဖာ္ထုတ္မႈလည္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
“အဘူလ္ကာစစ္ရဲ႕ ဒီကိရိယာဟာ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ာစြာအရင္က လီသုိထရစ္ပတာ (lithotripter) ပါပဲ။ ဒါကုိ အလယ္ေခတ္ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဖရန္ကုိ (Franco)၊ ပါေရး (Pareဲ) နဲ႔ ဆီးလမ္းေၾကာင္း ေရာဂါဆုိင္ရာ ဂု႐ုႀကီး ဖေရရီ ကုိေမသီ (Freဲre Comethe) တုိ႔က လံုး၀လစ္လ်ဴ႐ႈထားၿပီး ေဖာ္ေတာင္ မေဖာ္ျပခဲ့ပါဘူး”
(lithotripter မွာ ယေန႔ေခတ္ ဆီးေက်ာက္ေျခရာတြင္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အသံုးျပဳေနသည့္ ကိရိယာျဖစ္သည္)
၁၂ ရာစု ဆီးဗီးလ္ (Seville) က သမားေတာ္ အစ္ဗေန႔ ဇူဟာရ္ (Ibn Zuhr) က ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ဒီ ဆီးေက်ာက္ေျခကိရိယာရဲ႕ ထိပ္ဆံုးမွာ စိန္ပြင့္ကုိထည့္ၿပီး မြမ္းမံခဲ့ပါတယ္။ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီဟာ ခြဲစိတ္မႈသံုး လြန္ေတြအျပင္၊ ဆီးအိမ္၊ ဆီးလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ေတြမွာ တည္တတ္တဲ့ ေက်ာက္ေတြကုိ ခြဲထုတ္ရမွာ အသံုးျပဳတဲ့ ဓားေတြကုိလည္း တီထြင္ခဲ့ပါေသးတယ္။
On Surgery က်မ္းက အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီ ေနာက္ထပ္ေဖာ္ျပထားတဲ့ ခြဲစိပ္ကိရိယာေတြထဲမွာ တစ္႐ွဴးေတြကုိ မီး႐ႈိ႕ျဖတ္ထုတ္တဲ့ပစၥည္း (cauterization tool) အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ခြဲစိပ္ခန္းသံုးဓားငယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေသြးေၾကာထဲကေန ေသြးခဲေတြကုိ ဆြဲထုတ္ရာမွာ အသံုးျပဳတဲ့ အသြားတံုး ခ်ိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အသြားခၽြန္ ခ်ိတ္ေတြ၊ ဇာဂနာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ညႇပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မိခင္ရဲ႕ သားအိမ္ထဲကေန သေႏၶသားကုိ ဆြဲထုတ္ဖုိ႔အတြက္ ယေန႔အထိ အသံုးျပဳေနတဲ့ ညႇပ္အရွင္ေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
ဒီေန႔သံုးေနတဲ့ ခြဲစိပ္ခန္းသံုးကိရိယာေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အလယ္ေခတ္ မြတ္စလင္သမားေတာ္ႀကီးေတြ တီထြင္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ကိရိယာေတြကုိ သိပ္မကြာတာကုိ ေတြ႕ျမင္ရမွာျဖစ္ၿပီး ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးျပဳမႈကုိ ေဖာ္ျပေနတဲ့ အေကာင္းဆံုး သက္ေသေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
“အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီဟာ ခႏၶာေဗဒအသိပညာကုိ အေျခခံၿပီး ခြဲစိပ္ကုသမႈနယ္ပယ္ကုိ သီးျခားပညာရပ္တစ္ခုအျဖစ္ ခြဲထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ ထိပ္တန္း ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ခြဲစိပ္ကိရိယာ ပံုေတြ၊ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြဟာ ဒီနယ္ပယ္မွာ သူ႕ရဲ႕ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈကုိ ရွင္သန္ေနေစတဲ့၊ သူ႕ေနာက္ပုိင္း ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ ပညာရွင္ေတြအေပၚ သူ႕ရဲ႕ ၾသဇာလႊမ္းမုိးမႈကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနတဲ့ စြန္႔ဦးတီထြင္မႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္”
အလ္ လီကလာ့က္ (L. Leclerc – ၁၉ ရာစု ေဆးပညာဆုိင္ရာ သမုိင္းပညာရွင္)
အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီ
ဓားငယ္ေတြ၊ လႊငယ္ေလးေတြ၊ လြန္ေတြ၊ ဇာဂနာေတြေၾကာင့္ ခြဲစိပ္ကုသူမႈက႑ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီအရင္ကတည္းက လံုး၀ ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ စပိန္ႏုိင္ငံမွာ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ အုပ္စုိးမႈ ေနလုိလလုိ ထြန္းေတာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ေက်ာၾကားခဲ့တဲ့ ခြဲစိပ္သမားေတာ္ႀကီး အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူဟာ ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ ကိရိယာေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ကုိ တီထြင္ဖန္တီး အသံုးျပဳခဲ့တယ္ဆုိတာ သိရွိရပါတယ္။ အဲဒီ ကိရိယာေတြထဲက အမ်ားစုကုိ ဒီေန႔ေခတ္အထိ ပစ္ပယ္လုိ႔ မရသးပါဘူး။
သကၠရာဇ္ ၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ ေကာ္ဒုိဘာမွာေမြးခဲ့တဲ့ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီကုိ အေနာက္တုိင္းကေတာ့ အဘူလ္ကာစစ္လုိ႔ သိၾကပါတယ္။ သမားေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့သူဟာ ဘ၀သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ခြဲစိပ္ကုသမႈေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီ ျပဳလုပ္ခဲ့သူပါ။ ခြဲစိတ္နည္းေတြနဲ႔ ကုသမႈနည္းလမ္းေတြကုိလည္း အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီက ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ လူနာေတြဟာ အက်ိဳးေက်းဇူးေျမာက္မ်ားစြာ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။
သူနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေဆးဘက္ဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းေတြကုိ အလ္-တက္စ္ရစ္ဖ္ (Al-Tasrif) ဆုိတဲ့ က်မ္းႀကီးမွာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၿပီး အဲဒီက်မ္းႀကီးကေတာ့ အတြဲေပါင္း ၃၀ ရွိပါတယ္။ ဒီက်မ္းႀကီးထဲမွာ တြင္းထြက္ပစၥည္းေတြ၊ ေဆးဖက္၀င္အပင္ေတြ၊ တိရစၦာန္ထြက္ ပစၥည္းေတြကေန ေဆး၀ါးေဖာ္စပ္မႈေတြအေၾကာင္းလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ခြဲစိပ္ကိရိယာေတြကုိလည္း ပံုေတြ၊ ရွင္းလင္းခ်က္ေတြနဲ႔ အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားၿပီး ေဆးဘက္ဆုိင္ရာသမုိင္းမွာ ခြဲစိပ္ပညာရပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပထမဆံုးေဖာ္ျပမႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ခြဲစိပ္ကုသမႈဟာ အလြန္အႏၱရာယ္ရွိၿပီး၊ နာက်င္မႈေ၀ဒနာကုိ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ခံစားရေလ့ရွိေပမယ့္ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ဒီကိရိယာေတြေၾကာင့္ အ႐ုိးေရာဂါ၊ အဖုအက်ိတ္၊ ဆီးအိမ္မွာ ေက်ာက္တည္တာ၊ ဒဏ္ရာအနတရျဖစ္တာေတြကုိ ကုသတဲ့ေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစခဲ့ကာ ကေလးေမြးဖြားမႈကုိလည္း လြယ္ကူေစခဲ့ပါတယ္။
အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ဒီက်မ္းႀကီးထဲမွာ ခြဲစိပ္ခန္းသံုး ဓားငယ္ေတြ၊ ခ်ိတ္ေတြ၊ ညႇပ္ေတြ၊ လႊငယ္ေလးေတြကုိ ပံုေတြနဲ႔တကြ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အမ်ားစုကုိေတာ့ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ သံုးစြဲေနၾကရတုန္းျဖစ္ၿပီး၊ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ဒီကိရိယာတြကုိ အေျခခံကာ ပုိမုိအသံုး၀င္ေအာင္ ျပဳျပင္ဖန္တီးမႈေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၂ ရာစုမွာ ဆီးဗီးလ္ၿမိဳ႕က သမားေတာ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဇူဟာရ္ဟာ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ ကိရိယာတစ္ခုကုိ စိန္ပြင့္တပ္ၿပီး ျပဳျပင္ မြမ္းမံခဲ့ပါတယ္။
အလ္-တက္စ္ရစ္ဖ္ က်မ္းႀကီးထဲမွာ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီဟာ ပုခံုးအဆစ္လြဲမႈ ကုသနည္း၊ ေက်ာက္ပတ္တီးစီးကာ အ႐ုိးျပန္ဆက္နည္း၊ သြားတုစုိက္နည္းေတြနဲ႔ ကင္ဆာကုသဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခ့ဲမႈေတြကုိပါ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕အသိပညာႂကြယ္၀မႈကလည္း လူနာေပါင္းစံုရဲ႕ ယံုၾကည္ကုိးစားမႈကုိ ရရွိေစခဲ့ပါတယ္။
လူနာေတြ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ မရွိေအာင္လုိ႔ ဓာသြားမျမင္ရတဲ့ ဓားကုိလည္း အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီက တီထြင္ခဲ့ၿပီး ဒီလုိ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္တတ္မႈကုိ နည္းသစ္လမ္းသစ္ေဖာ္ထုတ္မႈေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္လုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီဟာ စပိန္ကုိအုပ္စုိးတဲ့ ဘုရင့္နန္းတြင္းက လက္စြဲ သမားေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ လက္ဗ်ားခါေလာက္တဲ့ တီထြင္မႈေတြထဲက တစ္ခုကေတာ့ ခြဲစိပ္ကုသမႈအၿပီး အတြင္းသားကုိ ခ်ဳပ္တဲ့အခါမွာ တိရစၦာန္အူကေနလုပ္တဲ့ႀကိဳး (catgut) ကုိ အသံုးျပဳခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းစနစ္ကုိ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ အသံုးျပဳေနၾကဆဲပါ။
တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ က်န္းမာေရးက႑နဲ႔ ကုသမႈေတြဟာ အတိတ္ကာလနဲ႔ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း စက္ဆက္ေနပါတယ္။ အေစာပုိင္း မြတ္စလင္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ခဲ့တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္ဟာ ခြဲစိပ္ကုသမႈ၊ ေဆး႐ံုက က်န္းမာေရး ၀န္ေဆာင္မႈ က႑ေတြကုိ အေရွ႕ေရာက္ေစခဲ့ၿပီး၊ နည္းလမ္းေဟာင္းေတြ၊ နည္းလမ္းအသစ္ေတြကေန ေဆးသစ္၀ါးသစ္ ထုတ္လုပ္မႈလည္း ျမင့္တက္ခဲ့ပါတယ္။
အလ္-တက္စ္ရစ္ဖ္က်မ္းႀကီးကုိ ခရီမုိနာၿမိဳ႕က ဂ်ရတ္ (Gerard of Cremona) ဆုိသူက လက္တင္ဘာသာကုိ ျပန္ဆုိၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ အလ္-ဇဟ္ရာ၀ီရဲ႕ တီထြင္ဆန္းသစ္မႈေတြ၊ ေလ့လာေဖာ္ထုတ္မႈေတြဟာ ဥေရာပတစ္၀ွမ္း ျပန္႔ႏွံ႔သြားခဲ့သလုိ ဉာဏ္သစ္ေလာင္းကာလ (Renaissnace) အထိ ဥေရာပရဲ႕ေဆးပညာက႑မွာ လႊမ္းမုိးခဲ့ပါတယ္။ အေစာပုိင္း မြတ္စလင္ကမၻာက ေဆးက်မ္းေတြနဲ႔အတူ အလ္-တက္စ္ရစ္ဖ္က်မ္းဟာ ေဆးေက်ာင္းေတြမွာ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာထဲ့အထိ ျပဌာန္းစာအုပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
(ကုိးကား- National Geographic ၏ 1001 Inventions – The Enduring Legacy of Muslim Civilization)
(ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား – တင္ဆက္ျပီးသမွ် အပုိင္းအားလံုးကို ဤေနရာ တြင္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။
