မတ္ ၂၁၊ ၂၀၁၆
M-Media
– အုိမန္ႏုိင္ငံမွ အမ်ိဳးသမီးတင္းနစ္မယ္ျဖစ္ေသာ ဖာတမာ အလ္-နဘ္ဟာနီ (Fatma Al Nabhani) တစ္ေယာက္ သူမ၏ အားကစားသမားဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ နယ္ပယ္အသစ္သို႔ ရြက္လႊင့္ေနသူျဖစ္သည္။
အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ မူစကတ္ (Muscat) တြင္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းသည့္ အလ္-နဘ္ဟာနီက လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ပင္လယ္ေကြ႕ႏုိင္ငံမ်ားမွ အုိလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲသု႔ိ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေသာ ပထမဆံုးအမ်ိဳးသမီးျဖစ္မည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ရွိေနေလ၏။
ဘရာဇီးလ္ႏုိင္ငံ ရီယုိဒီဂ်ေန႐ုိးတြင္ျပဳလုပ္မည့္ အဆုိပါ အုိလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲသုိ႔ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရပါက သူမအတြက္ မည္မွ်ေလာက္ အဓိပၸါယ္ရွိမည္နည္းဟု ေမးျမန္းသည့္အခါတြင္ သူမ၏ မ်က္လံုးအစံုက ၀င္းလက္ေတာက္ပကာ “အရမ္း အဓိပၸါယ္ရွိတာေပါ့ရွင္” ဟု ေမးခြန္းမဆံုးခင္ အၿပံဳးတစ္ပုိင္းျဖင့္ ေျဖၾကားခဲ့သည္။
အိုလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပရန္ ၃ လခန္႔လုိေနေသးၿပီး အလ္-နဘ္ဟာနီ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳခြင့္ရရန္အတြက္ အဆင့္မွာ ၆၀ ခန္႔ ခုန္တက္ရန္ လုိအပ္ေနေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ပင္လယ္ေကြ႕ေဒသတြင္ေတာ့ သူမက သမုိင္းသစ္ေရးေနသူျဖစ္သည္။
ပင္လယ္ေကြ႕ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ တင္းနစ္ကြင္းမ်ားက လုိအပ္မွ အသံုးျပဳသည့္ေနရာမ်ား ျဖစ္ေနသည္မွာ ၁၀ စုႏွစ္ႏွစ္ခုခန္႔ ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဒူဘုိင္းႏွင့္ ဒုိဟာႏုိင္ငံမ်ားက ထိပ္တန္း တင္းနစ္ၿပိဳင္ပြဲ ၅ ခုကုိ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပေနၿပီး အလ္-နဘ္ဟာနီက အခြင့္ထူးခံအျဖစ္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရကာ ကမၻာ့အေကာင္းဆံုး တင္းနစ္မယ္မ်ားႏွင့္ လက္ရည္စမ္းခြင့္ ရရွိေလသည္။
အလ္-နဘ္ဟာနီ၏ တင္းနစ္မယ္ဘ၀ကို မိသားစုကလည္း အားေပးသည္။ အစ္ကုိ ၂ ဦးစလံုးမွာ ဖေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ တင္းနစ္သမားမ်ားျဖစ္ၿပီး မိခင္ျဖစ္သူက သူမ၏ နည္းျပအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ နဘ္ဟာနီတစ္ေယာက္ အသက္ ၄ ႏွစ္အရြယ္ကပင္ တင္းနစ္႐ုိက္တံကုိ စကုိင္ခဲ့ၿပီး တစ္ျဖည္းျဖည္းျဖင့္ အငယ္တန္း တင္းနစ္မယ္ဘ၀ကုိ ေရာက္လာခဲ့ကာ အငယ္တန္းကမၻာ့အဆင့္ ၃၃ အထိ ရရွိခဲ့သည္။
“ကၽြန္မ ကံေကာင္းတာက အစ္ကုိႀကီးေတြကလည္း တင္းနစ္သမားေတြဆုိေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ ကစားျဖစ္တာေပါ့။ ကၽြန္မ အစ္ကုိေတြသာ တင္းနစ္မကစားဘူးဆုိရင္ ကၽြန္မ ဘယ္သူနဲ႔မွ ကစားျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု သူမက ဖြင့္ဟ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
အရပ္ ၅ ေပ ၇ လက္မသာရွိေသာေၾကာင့္ နဘ္ဟာနီတစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ဘက္မ်ားထက္ အရပ္တြင္ တစ္ပန္း႐ံႈးေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူမ၏ အားပါသည့္လက္ျပန္႐ုိက္ခ်က္မ်ားက အားသာခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနၿပီး၊ ကြင္းအတြင္းတြင္လည္း သူမက အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ ကစားသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ကမၻာ့အဆင့္ ၃၆၇ ရွိေနသည့္ နဘ္ဟာနီမွာ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ တင္းနစ္ခရီးလမ္းကုိ တစ္ကုိယ္တည္းသာ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဘယ္သူမွ ကစားမယ့္သူမရွိဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ေလ့က်င္ရတာ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ ကမ့္၀င္ဖုိ႔၊ ေလ့က်င့္ဖုိ႔ အၿမဲတမ္း ႏုိင္ငံျခားကုိ သြားေနရတယ္”
သူမ ထူးခၽြန္ေပါက္ေျမာက္ရန္အတြက္ မေသခ်ာမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ေဒသအတြင္း အားကစားဘက္တြင္ အတုယူစရာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မရွိျခင္းက တင္းနစ္မယ္တစ္ဦးအျဖစ္ သူမ၏ ရပ္တည္မႈကုိ ခက္ခဲေစသည္ဟု နဘ္ဟာနီက ၀န္ခံခဲ့သည္။
“ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိ အတုယူစရာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိခ်င္ခဲ့တယ္။ အေရွ႕အလယ္ပုိင္း ဒါမွမဟုတ္ ပင္လယ္ေကြ႕ႏုိင္ငံေတြထဲက အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးဦးဟာ ဒီလုိ အတုယူစရာ ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြန္မဟာ သူ႕ထက္ပုိေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ႏွလံုးသြင္းလုိ႔ရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ လုပ္ႏုိင္မွာလား၊ မလုပ္ႏုိင္ဘူးလားဆုိတာကုိ မသိႏုိင္ဘူးေလ။ ခက္ခဲတာေပါ့”
မိခင္ျဖစ္သူ ဟာဒီယာႏွင့္အတူ
နဘ္ဟာနီအား ကြင္းတြင္း၊ ကြင္းျပင္တြင္ အႀကီးမားဆံုး ေထာက္ပံ့ေပးသူကေတာ့ မိခင္ႀကီး ဟာဒီယာ မုိဟာမက္ (Hadia Mohammed) ျဖစ္သည္။ ဟာဒီယာမွာ သူမ၏ စိတ္ဓာတ္ခြန္းအားတုိးရာ အဓိက ရင္းျမစ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ေလသည္။
ယခုႏွစ္ ကာတာအုိပင္းတင္းနစ္ၿပိဳင္ပြဲ သမီးျဖစ္သူ၏ ပထမအဆင့္ပြဲတြင္ ဟီဂ်ဘ္ႏွင့္ ၿခံဳထည္အနက္ကုိ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ဟာဒီယာတစ္ေယာက္ ကြင္းေဘးမွထုိင္ကာ အသံၾသဇာေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။
နဘ္ဟာနီက စေပးေဘာ႐ုိက္မည့္အခါတုိင္း ဟာဒီယာက မ်က္လံုးမွိတ္ကာ သမီးအတြက္ တုိးတိုးေလး ဆုေတာင္းေပးေလ့ရွိသည္။ အမွားျဖစ္သည့္အခါတြင္လည္း အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ သတိေပးရန္ သူမက ၀န္မေလး။ အမွတ္တစ္မွတ္ရရွိတုိင္း ၎တုိ႔သားအမိႏွစ္ဦးက မ်က္လံုးျဖင့္ ဆက္သြယ္စကားေျပာၾကသည္။
ဟာဒီယာမွာ အၿငိမ္းစား အားကစားဆရာမတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး သမီးျဖစ္သူ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက နည္းျပခဲ့သူျဖစ္ကာ ေ၀ဖန္မႈမ်ား၊ ဆန္႔က်င္မႈမ်ားကုိ အန္တုခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။
“ကၽြန္မ အားလံုးကုိ ရင္ဆုိင္ခဲ့တယ္။ ‘မိန္းကေလးက အားကစားလုပ္လုိ႔မွမရဘဲ’ ဆုိတဲ့ စကားေတြကုိ ကၽြန္မက ဆန္႔က်င္တယ္။ အစပုိင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မကုိ ေတာေျပာေတာင္ေျပာ ေျပာၾကတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မလုပ္တာက မွားေနတယ္လုိ႔ မခံစားရဘူး။ ဘာသာေရးနဲ႔ဆန္႔က်င္တာ၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဆန္႔က်င္တာကုိ ကၽြန္မတုိ႔ လုပ္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္မတုိ႔ အားကစားလုပ္ေနတာရွင့္” ဟု ဟာဒီယာက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဘာသာတရားကိုင္း႐ႈိင္းသည့္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ႀကီးျပင္းလာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ နဘ္ဟာနီတစ္ေယာက္ တင္းနစ္ကြင္းအတြင္း အိေႁႏၵသိကၡာရွိသည့္ ၀တ္စံုမ်ိဳးကုိပင္ ၀တ္ဆင္သည္။ Nike က သူမအတြက္ လက္ဇကအက်ႌႏွင့္ စကတ္ေအာက္တြင္ ဒူးေခါင္းအထိဖံုးေသာ ေဘာင္းဘီကုိ ဖန္တီးေပးသည္။ ထုိ၀တ္စံုကုိ သူမ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္မွစတင္ကာ ၀တ္ဆင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
“ကစားတဲ့အခါမွာ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေအာင္ ကၽြန္မ ႀကိဳးစားပါတယ္။ ကၽြန္မ ကုိယ္ပုိင္လမ္းေၾကာင္း ေဖာက္ေနေပမယ့္ ကၽြန္မ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ေဒသကုိလည္း ကၽြန္မ အေလးထားပါတယ္” ဟု နဘ္ဟာနီက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
နဘ္ဟာနီ၏ ထုိကဲ့သုိ႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ားက တစ္နစ္ကစားသမားအေပၚ စိတ္၀င္စားသည့္ အိုမန္အမ်ိဳးသမီးမ်ားထံ စိမ့္၀င္ျပန္႔ႏံွ႔ျခင္းမရွိဟု သူမ၏ မိခင္က ႐ႈျမင္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့ အုိမန္တင္းနစ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ အမ်ိဳးသမီးအသင္းအတြက္ ၂ ႏွစ္တာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ကစားသမား အလုံအေလာက္မရေသာေၾကာင့္ ၎တုိ႔၏ စီမံကိန္းကုိ ရပ္ဆုိင္းခဲ့ရသည္။
ထုိအတြက္ မိဘမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ စိတ္အခံကုိ ဟာဒီယာက အျပစ္တင္သည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ မိဘမ်ား၏ အားေပးေထာက္ခံမႈ အျပည့္အ၀ရခဲ့ေသာ နဘ္ဟာနီက အျခားသူမ်ား အတုယူရန္ ဥပမာတစ္ခု ျဖစ္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။
တင္းနစ္အျပင္ သူမ၏ အစ္ကုိမ်ားႏွင့္ ငါးမွ်ားရသည္ကုိလည္း နဘ္ဟာနီက ႏွစ္သက္သည္။ ၄ ကီလုိဂရမ္ရွိ တူနာငါႀကီးက သူမ ဖမ္းမိသမွ်ငါးထဲတြင္ အႀကီးဆံုးအျဖစ္ မွတ္တမ္း၀င္ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အိုလံပစ္ၿပိဳင္ပြဲတြင္ သမုိင္း၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္အတြက္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႏွင့္အတူ နဘ္ဟာနီတစ္ေယာက္ ၾသဂုတ္လ၌ ဘရာဇီးလ္ေရျပင္တြင္ ငါးမွ်ားခြင့္ ရရွိေကာင္း ရရွိႏုိင္ေပလိမ့္မည္။
Ref: Aljazeera
(Fatma Al Nabhani: Oman’s top female tennis player ေဆာင္းပါးကုိ ေလးေမာင္က ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္။)
