ဇူလိုင္ ၄ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စရုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲဆိုပါစို႔။ တခ်ိဳ႔႐ွိတယ္။ ညအိပ္ရာဝင္တဲ့အခါ ေခါင္းအံုးႏွင့္ေခါင္းထိလိုက္တာႏွင့္ တ႐ွဴး႐ွဴးေဟာက္ေနၿပီ။ ဆင္ေအာ္သံၾကားလို႔ေတာင္ ႏုိးခ်င္မွႏုိးေတာ့မွာ။ အဲဒီေလာက္အထိ။ ေဟာ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ အိပ္ရာထဲေရာက္ၿပီဆိုမွ ေခါင္းထဲမွာ ဝင္လာတဲ့ အေတြးေတြက ျပန္႔သြားလိုက္တာ ကမာၻ႔အျပင္ဘက္ေရာက္ေတာ့မယ္။ သဘာဝေဘးအႏၱရယ္ေတြ ေလျပင္းတိုက္တာ မိုးႀကိဳကာလ မုန္တိုင္းဝင္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ ေဒါက္တာဦးထြန္းလြင္ရဲ႕ စကားသံေတြကလည္း ေခါင္းထဲကမထြက္၊ အိုဇုန္းလႊာေပါက္ေနတာ ကလည္း အက်ယ္ႀကီး၊ ရာသီဥတုေတြေဖာက္ျပန္တာလည္း သူေရာကိုယ္ေရာအသိ၊ ေဟာ.. ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လႈပ္သြားလိုက္တ့ဲ နီေပါငလ်င္ႀကီးေတြက ေခါင္းထဲတဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္စိကအေၾကာင္သား၊ ဘယ္အိပ္လို႔ေပ်ာ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ (ဒါကတစ္ခ်ိဳ႕၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ေယာက္်ားေတြရဲ႕အေတြး) ႐ွိေသးတယ္။ စီးပြားေရးသာမက ႏုိင္ငံေရးေတြပါ ေရာေထြးလာလို႔ကေတာ့ ဟိုးအေဝးက သံေခ်ာင္းေခါက္သံတစ္နာရီခ်င္းကို အကုန္သိေနေရာ။ တစ္ခါတစ္ခါကို ငုတ္တုတ္မိုးလင္းသြားသူေတြလည္း ႐ွိေသးတယ္။
ထားေတာ့… မိန္းမေတြကေရာ။ တခ်ိဳ႕မိန္းမေတြက အိပ္ရာဝင္ၿပီဆိုတာႏွင့္ ဘုရားစာ႐ြက္ေတြရြတ္၊ တရားမွတ္စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ႏုိင္သမွ် တည္ၿငိမ္ႏုိင္ေအာင္ထိန္းရင္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ေန႔လံုး လႈပ္႐ွားေဆာင္႐ြက္ခဲ့ သမွ်ေတြကို တစ္ခု မက်န္ျပန္စဥ္းစားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆံုး႐ႈံးခဲ့တာေတြ အဆင္မေျပျဖစ္ရတာေတြအျပင္ စိတ္ထိခိုက္ခံစား ခဲ့ရတာေတြကို တစိမ့္စိမ့္ေတြးတယ္။ ေနာင္တရၿပီး ရင္းရတယ္။ မခ်င့္မရဲျဖစ္မိတာမ်ိဳးလည္း႐ွိတယ္။ ဒီေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေဝးစြ နည္းနည္းေလးမွေတာင္ မသမ္းမေဝတာေၾကာင့္ မ်က္စိေၾကာင္ေနေရာ။ တခ်ိဳ႕မိန္းမေတြကေတာ့ တစ္ေန႔လံုးျဖစ္ပ်က္ၿပီးသမွ် ဘာကိုမွ ျပန္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ အဲ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေဆာင္႐ြက္ရမယ့္ ကိစၥေတြကိုေတာ့ တစ္ခုခ်င္း အေသးစိတ္ ေတြးေနတတ္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ခ်က္ရမယ့္ ဟင္း၊ ထမင္းဗူး ကိစၥကအစ မီတာခေဆာင္ဖို႔ အထိ ေခါင္းထဲမွာျပည့္သိပ္ေနတာမို႔ အိပ္ခ်င္စိတ္နည္းနည္းေလးမွ မေပၚေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ အိပ္ရာကထၿပီး ေဆးေသာက္ယူရတဲ့ အထိပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ အလုပ္သိပ္ႀကိဳးစားလြန္းသူမိန္းမေတြကို ဆရာဝန္ေတြက ေျပာေလ့႐ွိတယ္။ “ခင္ဗ်ားမွာ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ဖို႔ အခ်ိန္႐ွိရရဲ႕လား” ဆုိေတာ့ “အလုပ္သိပ္မ်ားတယ္။ အနားယူဖို႔အခ်ိန္ကိုမ႐ွိဘူး၊ ေသမွနားရမယ္ထင္ပါတယ္ ဆရာရယ္” လို႔ေျပာလာရင္ အဲဒီသူဟာ ႏွစ္သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူေျပာသလုိ တစ္သက္စာနားသြားရမွာ ေသခ်ာတယ္တဲ့။ ဒါကေဆးပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕စကား။ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြဟာ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္လို႔ဆိုတယ္။ သုေတသနပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕ ဆန္းစစ္ေလ့လာမႈေတြကို ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။
အိပ္စက္ျခင္းဟာ ဦးေႏွာက္အတြက္ သိပ္ကိုေကာင္းပါတယ္။ မျဖစ္မေနလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခါမွာ ဦးေႏွာက္ကတစ္ဆင့္ (ႏုိးေနစဥ္ထြက္ေပၚေစခဲ့တဲ့) အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစတဲ့ ပ႐ုိတိန္းေတြကို ဖယ္႐ွားပစ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိတယ္။ ဒီေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တဲ့အခါ အဲဒီအဆိပ္ပ႐ုိတိန္းေတြဟာ ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ေတြထဲမွာ က်န္ေနတယ္။အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမ်ားလာတဲ့အမွ် ဦးေႏွာက္ရဲ႔အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့စြမ္းရည္က်ဆင္းလာပါတယ္။ အခက္အခဲေတြ ျပသာနာေတြကို ေျဖ႐ွင္းဖို႔ အားနည္းလာသလို တီထြင္ဖန္တီးမႈစြမ္းအားလည္း ေလ်ာ့က်သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဖိစီးမႈႏွင့္ တင္းၾကပ္မႈအဆင့္ကေတာ့ ျမင့္သည္ထက္ျမင့္လာတယ္။
အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလို႔ လြယ္လြယ္ေလးဆိုလုိက္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်႐ွိတဲ့ေရာဂါေတြက တန္းစီေနေလရဲ႕။ ဆိုပါစို႔ ႏွလံုးထိခိုက္မႈ၊ ေလျဖတ္ျခင္း၊ ဆီးခ်ိဳအမ်ိဳးအစား ႏွင့္ အဝလြန္ျခင္းကအစေပါ့။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ကိုယ္ခႏၶာက စိတ္ဖိစီးေစတဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြ အဆမတန္ထုတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။ အဲဒီကတစ္ဆင့္ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလံုး ညွိဳးခ်ံဳးၿပီးအားေလ်ာ့သလိုျဖစ္လာတယ္။ အ႐ြယ္မတိုင္ခင္ အိုေစတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာအေရျပားကို တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖစ္ေစတဲ့ပရုိတိန္းဓာတ္ေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားတာ အဓိကအခ်က္ပါပဲ။
အိပ္ေရးမဝျခင္းဟာ လူကိုဝေစႏိုင္ပါတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ ႏုိးေနတဲ့အခါ ဝမ္းဟာလာၿပီး ဆာေလာင္တာကို ေျဖသိမ့္ဖို႔အတြက္ ခါတိုင္းထက္ပိုစားျဖစ္ေရာ။ စားသမွ် ကယ္လိုရီေတြကို အခ်ိန္မီေခ်ဖ်က္ဖို႔ အားနည္းလာတာေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာမွာ အဆီပိုေတြ စုစုလာရာက ဝျဖိဳးလာတတ္ပါတယ္။ သုေတသနျပဳခ်က္အရကေတာ့ တစ္ညမွာ (၇) နာရီ ကေန (၉) နာရီအထိအိပ္ခ်ိန္႐ွိသူထက္ (၆) နာရီေအာက္ေလ်ာ့နည္းၿပီး အိပ္ခ်ိန္႐ွိသူေတြဟာ အဝလြန္ဖို႔ ၃၀% ပိုမ်ားတယ္လို႔ သိရတယ္။ဒါဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ အိပ္ခ်ိန္ဘယ္ေလာက္႐ွိမွ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ပါ့မလဲလို႔ ေမးစရာ႐ွိတယ္။
လူတိုင္းအတြက္အိပ္ခ်ိန္ပံုေသသတ္မွတ္လို႔ကေတာ့ မရဘူးေပါ့။ တခ်ိဳ႕က အိပ္ေပ်ာ္ (၇) နာရီေအာက္ေလ်ာ့တယ္။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ (၈) နာရီ (၉) နာရီ အိပ္ခ်ိန္ယူမွ အိပ္ေရးဝတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားထက္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့ အိပ္ခ်ိန္အေနႏွင့္လိုအပ္တဲ့ (၇) နာရီျပည့္မီေအာင္ မအိပ္ၾကဘူးလို႔ ဆန္းစစ္ထားတယ္။ ဆခ်ိဳ႕ဆိုရင္ (၆) နာရီေတာင္ မျပည့္တာမ်ိဳး႐ွိတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါေတြကုသဖို႔ ႏုိင္ငံကေဒၚလာေငြ ၆၃-ဘီလီယံေလာက္အကုန္က်ခံေနရပါတယ္တဲ့။
အေရးႀကီးတာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အေျခအေနေပၚတည္လို႔ အိပ္ခ်ိန္ရတတ္သေ႐ြ႔မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ႏိုင္ျခင္းက မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုပဲျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အိပ္ေရးဝဝအိပ္ျခင္းကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစမယ့္ ေသာကေတြကိုစိုးရိမ္စိတ္ေတြကို အိပ္ရာထဲအထိ သယ္မလာဖို႔ အေရးႀကီးဆံုး။
လူတစ္ခု ပူမႈရယ္က ဆယ္ကုေဋမကပါဘူးေနာ္။ ဒီေတာ့ ေသာကမျဖစ္ပါႏွင့္။ စိုးရိမ္စိတ္မထားပါႏွင့္လို႔ သီအိုရီအရ ေျပာခ်င္သေလာက္ေျပာ လူ႔သဘာဝ အရ အပူအပင္ လံုးဝကင္းတယ္ဆိုတာက အ႐ွားသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကတည္း ကိုယ့္ရဲ႕ဆင္ျခင္ဥာဏ္ေလးကူးၿပီး အိပ္ရာဝင္ခါနီးမွာ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟာႏွင့္ ႀကိဳးစားမွျဖစ္ပါလိ္မ့္မယ္။ ဒါမွလည္း အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းရဲ႕အက်ိဳးဆက္ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ဘဝကိုအလဲထိုးမဲ့ေရာဂါဆိုးေတြရဲ႕ဒဏ္ကို ကာကြယ္ႏုိင္မွာကိုး။ ေကာင္းၿပီ အိပ္ရာဝင္ခါနီးအေတြးေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ေသာကကိုျဖိဳပစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ဒါဆိုရင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ အထိခုိက္ခံၿပီး ဘာေၾကာင့္မ်ားေတြးပူေနဦးမွာလဲ။ ထားလိုက္ရေအာင္ပါ။ မနက္ျဖန္မနက္က်မွ ဆက္ၿပီး ပူၾကရေအာင္။ ဒီညေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္ရေအာင္ အရာအားလံုးကို ခဏေလးေမ့ထားလိုက္ၾကတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အိမ္မက္လွလွေလးေတြမက္ရင္း ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ေပ်ာ္ရေအာင္ပါ။
ႏွင္းဆီခင္
