ဇြန္ ၁၉ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
ဘဝမွာႀကီးႀကီးမားမားေျပာင္းလဲရတဲ့ အဆင့္ေတြ ႐ွိေနတတ္ပါတယ္။ မူလအေျခအေနေနာက္တစ္ခုကို အလိုက္သင့္ လက္ခံႏုိင္တာ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးမႈ အျပည့္ႏွင့္ လွမ္းႏုိင္မလွမ္းႏုိင္ ဆိုတာကေတာ့ ကာယကံ႐ွင္ တစ္ဦးစီရဲ႕ ခံယူခ်ကေပၚ မွီေနတယ္ေလ။ အေျပာင္းအလဲေပၚမွာ ကိုယ့္ရဲ႕အျမင္က အဓိကက်ေနတာကိုး။ ခက္ခဲပင္ပန္းလြန္းတယ္ဆိုတဲ့ အဆိုးျမင္စိတ္ႏွင့္ ဆိုရင္ေတာ့ ထင္ထားတဲ့အတိုင္းစိတ္ပင္ပန္းမႈဒဏ္ကို မလြဲမေသြခံစားရမွာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘဝမွာအေျခအေန တစ္ခုကေန ေနာက္ တစ္ခုကို ေျပာင္းလဲျခင္း ဆိုတာ ကိုယ့္က်မွထူးၿပီးျဖစ္တာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ သူမ်ားတကာေတြလည္း ဒီလိုခ်ည္းေပါ့။ ဒါဟာသဘာဝ တရားပဲေလလို႔ ခံယူၿပီးအေကာင္းျမင္ၾကည့္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပမွာပါ။ စိတ္ခံစားမႈရဲ႕ေနာက္မွာ အရိပ္လုိကပ္ပါလာတတ္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕ အတြန္းအတိုက္ကို ခံစားၾကရမွာလည္း ေသခ်ာတဲ့ကိစၥရပ္တစ္ခုပဲေပါ့။ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ လူမႈေရးနယ္ပယ္မွာ ကိုယ့္ဘဝေလး႐ွင္သန္ၾကည္ႏူးစြာ ႐ွင္သန္ဖို႔ကုိယ္တိုင္လုပ္ယူရမဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ပညာ႐ွင္ေတြက အဆိုျပဳ လမ္းညႊန္ထားၾကတယ္။
ဘဝမွာမွတ္မွတ္သားသားေျပာၾက စတမ္းဆိုရင္ ခ်ိဳျမိန္စရာေကာင္းတဲ့ အခါ သမယေတြဟာ လူတိုင္း အတြက္႐ွိေနဆဲပါ။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အေျပာင္းအလဲ ဆုိတာကလည္း ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာထက္ ရင္ထဲမွာ တစ္စိမ့္စိမ့္ ခံစားရင္း မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ၾကရတာမ်ိဳး။ ဘယ္ အသက္အ႐ြယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္လိုပဲေလာကဓံႏွင့္ ဇရာဖိစီးမႈကို ခံရပါေစ။ အခုေတြးၾကည့္ရင္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရင္ထဲမွာ လႈိက္ခနဲၾကည္ႏူးလာတတ္တာကိုး။
ဆိုပါစို႔။ ကေလးအ႐ြယ္မွာ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ လံုျခံဳေႏြးေထြးမႈ အျပည့္ႏွင့္ သက္ေတာင့္သက္သာ ကေလးေနေနရာက ေက်ာင္းေနခ်ိန္ အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့ သူစိမ္းသူရံ ေတြၾကားမွာ ေရာက္သြားတာ တကယ့္ကို အေျပာင္းအလဲႀကီးတစ္ခုလို႔ ဆိုရမယ္။ အဲဒီအခါ ေနတတ္ထိုင္တတ္ေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာျပဳျပင္ ယူလိုက္ၾကရစျမဲပါပဲ။ အဲဒီလိုကေလးေတြ ဘဝကေန မေမာတမ္း ခရီး႐ွည္ႀကီးေလွ်ာက္ရင္း ပညာေတြသင္၊ ကို္ယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးပမ္း စတာေတြႏွင့္ လံုးခ်ာလိုက္ေနရျပန္ပါၿပီ။
႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာက ဘယ္လိုပဲလႈပ္႐ွား ႐ုန္းကန္ေနတယ္ပဲထားဦး၊ ႏွလံုးသား ခံစားခ်က္ဆိုတာကိုေတာ့ ေမ့ထားလို႔မွမရေတာ့တာပဲ။ အဲဒီအခါ ရင္ခုန္ခံစားျခင္းဆိုတဲ့ ဘဝရဲ႕အထင္ကရအဆင့္ကို လွမ္းရၿပီေပါ့။ ဒါဟာလည္း ဘဝမွာထင္႐ွားတဲ့ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုျဖစ္လာျပန္တယ္။ မခ်စ္ဘူး မခ်စ္ဘူး ဆိုေတာ့လည္း အ႐ူးအမူး ခံစားရေလာက္ပါတယ္။ “ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့႐ုိးသားစြာေတာင္း ခံလာတဲ့ (ေယာက်ၤားပ်ိဳရဲ႕) ေတာင္းဆိုမႈအေပၚ ခ်စ္သူမိန္းကေလးရဲ႕ ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါ အေျဖတစ္ခုဟာ တစ္ဘဝစာ အေရးပါတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ႏွစ္ဖက္မိဘ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္း၊ ဥစၥာ၊ ပညာ အခ်က္အလက္ေပါင္း မ်ားစြာေပၚမွာ အေျခခံၿပီး အေလးအနက္စဥ္းစား လက္တြဲခဲ့ၾကသူေတြ ႐ွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းစဥ္မည္မည္ရ မ႐ွိပါဘူး။ ႏွလံုးသားခ်င္း နားလည္မႈေလးတစ္ခုတည္းႏွင့္ ခ်စ္သြားၾကသူေတြကလည္း မနည္းမေနာ။ ဘယ္လို အေျခအေနေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ခုန္လႈပ္႐ွားရတဲ့ ခ်စ္သူဘဝဆိုတာ လူတိုင္း နီးပါးေက်ာ္ျဖတ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပဲေပါ့။ အေမတို႔ သေဘာက်ေ႐ြးခ်ယ္ေပးတာကို ရင္ခုန္သံေအးစက္စက္ႏွင့္ပဲ ဘဝတစ္ခုကုိ လက္တြဲေလွ်ာက္ၾကတာကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ေပါ့ေနာ္။
ခ်စ္သူဘဝရဲ႕အေပ်ာ္ေလးေတြမွာ လက္ေတြ႔က်တဲ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား ကိစၥေတြကို ထည့္စဥ္စားဖို႔မွ မလုိတာပဲေလ။ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာေန႔ရက္ေတြ ခ်ည္းေပါ့။ လူငယ္လူ႐ြယ္ေလးေတြက ေစာဒကတတ္ၾကတယ္။ ရည္စားဘဝရဲ႕ လက္႐ွိအေပ်ာ္ေလးေတြကို ဘဝအေမာႏွင့္ ေသာကကို ခ်ည္းေတြးရင္း ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ရေတာ့မွာတဲ့လားတဲ့။
“ဆင္းရဲျခင္းက တံခါးေခါက္တဲ့အခါ အခ်စ္တို႔သည္ ျပတင္းေပါက္မွ ခုန္ထြက္ေျပးသြားၾကသည္” ဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ေတြကိုခ်ည္း ထပ္ျပန္တလဲလဲ စဥ္းစားရင္းအခ်စ္ရဲ႕ခ်ိဳၿမိန္မႈေတြကို ဥေပကၡာျပဳလိုက္ရေတာ့မွာတဲ့လား တဲ့။
တကယ္တမ္းေျပာမယ္ဆိုရင္ အေမတို႔၊ အဘြားတို႔တုန္းကလည္း အိုးတစ္လံုးဖ်ာ တစ္ခ်ပ္ႏွင့္ဘဝကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့စခဲ့ၾကတာမ်ိဳးေတြ မ႐ွိ မဟုတ္႐ွိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ေနာက္ေတာ့လည္း သားတစ္ဖ်ာေျမး တစ္ရာရတဲ့အထိ ေပ်ာ္႐ႊင္သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေလး တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ ဘဝရဲ႕အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကု လွမ္းတဲ့အခါ ခိုင္မာတဲ့ ဘဝအေျခအေန တစ္ခုေရာက္ကို ေရာက္ရမယ္ဆိုတဲ့အေနႏွင့္ က်ားကုန္က်ားခဲႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကလို႔ေပါ့။ ဇြဲႏွင့္ၾကံ့ခိုင္မႈဆိုတာ မ႐ွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္ေတြျဖစ္ သလို သာယာတဲ့ အနာဂတ္ဘဝကို တည္ေဆာက္ဖို ႔အတြက္ ပညာအေျခခံ၊ အေတြးအေခၚရင့္သန္မႈဆိုတာေတြလည္းလိုျပန္ေရာ။
ေလာကဓံရဲ႕အခိုက္အတန္႔ေတြကို ၾကံဳလာရတဲ့အခါ ခိုင္ျမဲတဲ့ သစၥာတရား၊ အခ်င္းခ်င္းနားလည္စာနာေလးမႈေတြက ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း တံခါးကိုေရာက္ဖို႔ တြန္းအားေပးေနၾကတာေတြပဲေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘဝ တည္ေဆာက္ရာမွာ လူမႈက်င့္ဝတ္ေတြကို မပ်က္မယြင္းထိန္းသိမ္းဖို႔၊ အက်င့္စာရိတၱအရာမွာ တစ္ေ႐ြးသားကေလးမွ အပြန္းအပဲ့မခံေစရေအာင္ေတာ့ အေလးအနက္ ထားၾကရမွာပါ။
တစ္ခါက က်င္းပခဲ့တဲ့ ေ႐ႊရတု အခမ္းအနားတစ္ခုမွာ ကာယကံ႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး (အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးတစ္ဦး) ကေျပာဖူးတယ္။
“သမီးေရ အေမတို႔အခုလို ေ႐ႊရတုအခမ္းအနား က်င္းပျဖစ္ဖို႔ လြယ္တယ္လို႔ေတာ့ မထင္ေလနဲ႔။ ႏွစ္ (၅၀) အိမ္ေထာင္သက္တမ္းမွာ အဆင္မေျပတာေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲရတာေတြကို တစ္လွည့္စီၾကံဳခဲ့ရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အေမတို႔က အခက္အခဲမ႐ွိ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲသိလား။”
“ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါ အေမ ဆုိေတာ့”
“သူေရာကိုယ္ပါ ပညာတတ္၊ ရာထူးရာခံေတြနဲ႔ခ်ည္းဆိုေတာ့ မာနခ်င္းၿပိဳင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းကေတာ္ေလး မ်ားေနတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ အေမတို႔က လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးအျမဲက်င့္တယ္”
“လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတာကေရာ”
“ဒီလိုေလ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရင္ ဘယ္သူ႕ ဘယ္သူ႔မွ အသာစီးမ႐ွိဘူး။ လက္ခ်င္းအညီထားၾကရတယ္။ အထက္ေအာက္ထားလို႔မွ မရတာ။ ဒီလိုပါပဲ အေမတို႔လည္း တစ္ဦးကိုတစ္ဦးေလးစားတန္ဖိုးထားတယ္ အေပဒအယူမွ်ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါပါပဲ” တဲ့။
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကရင္း ကာလအ႐ွည္ႀကီးကို ေလွ်ာက္ၾကရေအာင္ပါ။
ႏွင္းဆီခင္
