ေမ ၂၁ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္တစ္ခုမို႔ ဆန္းတယ္လုိ႔ မဆိုသာေပမယ့္ တကယ္တမ္းနဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ၾကံဳလာရတဲ့အခါ (မ်ားေသာ အားျဖင့္) ေဆာက္တည္ရာ မရျဖစ္ရၾက ပါတယ္။ ျဖစ္ဆို ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေႏွာင္ဖြဲ႕ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္အထုကနည္းမွ မနည္းပဲေလ။ ကိုယ္သိပ္ၿပီး သံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့တဲ့သူ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း သံေယာဇဥ္ႀကီးတ့ဲသူ တစ္ဦးဦး ေလာကႀကီးက ထြက္ခြာသြားတယ္ဆိုမွေတာ့ ရင္ႏွင့္အမွ် ခံစားရသည္ပဲေပါ့။ ျခြင္းခ်က္ အေနႏွင့္ကေတာ့ ထိန္းႏုိင္တဲ့သူေတြေတာ့ ႐ွိပါတယ္။ ေလာကရဲ႕ယာယီ သခါၤရသေဘာကို အျပည့္အဝႏွလံုးသြင္းႏုိင္သူေတြကေတာ့ ရင္ထဲကအပူမီးကို ထိန္းထားႏုိင္ေပမယ့္ ေလာက သဘာဝ အရကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ လြမ္းေဆြးတသသ ျဖစ္တာခ်ည္းပါပဲ။ ျမင္သာေအာင္က်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ႐ွိသလို ရင္ထဲမွာငိုေနသူေတြဟာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ သြားႏွင့္သူကိုအေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္မႈ႐ွိတိုင္း ဖ်က္ခနဲသတိရလိုက္တာမ်ိဳး၊ အထိမ္းအမွတ ္ႏွစ္လည္ေတြမွာ တသသျဖစ္ၾကရတာ သဘာဝလု႔ိ႔ပဲ ဆိုပါရေစ။
ကၽြန္မဘဝမွာ တသသျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္႐ွိခဲ့တယ္။ ကဗ်ာဆရာမ ခရစၥတီးနားရုိေဇး (Christina Rosetti) ရဲ”႕ေတးသြား”ဆိုတဲ့ ကဗ်ာရဲ႕စာသားတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝကတည္းက ႏွစ္ျခိဳက္စြဲလမ္းခဲ့မိတယ္။
ခ်စ္သူရယ္ ကိုယ္ေသဆံုးသြားတ့ဲအခါ
ကိုယ့္ရဲ႕ေျမပံုမွာ ႏွင္းဆီပန္းလွလွေလးေတြ စိုက္ပ်ိဳးမထားပါႏွင့္၊
စိမ္းလန္းတဲ့ ျမက္ပင္ေလးေတြသာ ႐ွိပါေစ။
ကုိယ့္အတြက္ ေၾကကြဲေတးေတြမဆိုပါႏွင့္ေနာ္၊
ႏုိက္တင္ေဂးလ္ဌက္ကေလးေတြပဲ လြမ္းေတးသီပါေစ။
ကိုယ့္ကိုတမ္းတၿပီး လြမ္းမေနပါႏွင့္ကြယ္၊
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့
ကိုယ္ကလည္း ခ်စ္သူကုိ သတိရခ်င္မွ ရမွာျဖစ္သလို
ခ်စ္သူကလည္း ကုိယ့္ကိုေမ့ခ်င္ေမ့သြားမွာပါ တဲ့။
ဒါက အဲဒီဂႏၱဝင္ကဗ်ာေလးရဲ႕ စာသားတခ်ိဳ႔႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ လက္တြဲျဖဳတ္သြားသူႏွင့္ က်န္ရစ္သူေတြ အၾကား ေျဖသိမ့္ႏုိင္မယ့္ စကားလံုးေလးေတြ အလြမ္းေျဖၾကရစျမဲေပါ့။ ရင္ထဲကအလြမ္းေတြကို ေရးခ်ျပလိုက္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားမသိႏုိင္ေတာ့ဘူးဆိုေပမယ့္ ခံစားေနရသူ ရင္ေပါ့သလုိေတာ့ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဖတ္မိသူေတြ မွ်ေဝခံစားျခင္း မခံစားကေတာ့ တစ္က႑ေပါ့ေလ။
၂၀၁၅ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ သားသမီးႏွင့္ေျမးေလး႐ွိတဲ့ မေလး႐ွားႏုိင္ငံ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ကို အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ေႏြရာသီအားလပ္ရက္ေတြကိုေ႐ြးၿပီး သြားေလ့႐ွိေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆုိင္ေနတာမို႔ The Star သတင္းစာပါ အထူးေဆာင္းပါးေတြကို ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးဖြဲ႔ႏြဲ႕ထားတဲ့ စာသားေလးေတြကိုဖတ္ရင္း ခံစားရပါတယ္။ စာဖတ္သူအေနႏွင့္ေတာ့ မွ်ေဝခံစားလိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဆႏၵအတိုင္းပါပဲေနာ္။
စာသားေတြမွာေတာ့ လက္တြဲျဖဳတ္သြားတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႔ဘဝလက္တြဲေဖာ္ဇနီး၊ ခင္ပြန္း၊ သံေယာဇဥ္ႀကီးလွတဲ့အေမ၊ အေဖ၊ သားသမီးႏွင့္ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာ၊ ဆရာသမား စသူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲေပါ့။
“ခုေတာ့မင္းဟာေလႏွင့္အတူ၊ သမုဒၶရာႏွင့္အတူ၊ သက္တံ ၾကယ္ေလးေတြႏွင့္ သဘာဝတရားအားလံုးႏွင့္ အတူ႐ွိေနၿပီေပါ့ေနာ္။
ဒါေပမယ့္ေလ မင္းဟာကုိယ့္ရဲ႕အရာခပ္သိမ္းမွာ တစ္စိတ္တစ္ေဒသပါဝင္ေနဆဲပါပဲ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလားဟင္၊ မင္းဟာေျမျပင္မွာ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ မ်ိဳးေစ့ေလးဟာ အခ်စ္၊ ၾကင္နာမႈႏွင့္ သိကၡာတရားကို ႐ွင္သန္ေနေစခဲ့တာေၾကာင့္ေပါ့။
ၿပီးေတာ့ေလ ကိုယ္ဟာမင္းပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့အတိုင္း ၾကင္နာတတ္တဲ့လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုမွာ က်င္လည္ေနရၿပီး စၾကဝ႒ာႀကီးရဲ႕ ဖန္ဆင္း႐ွင္ရယ္ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ။ လွပၿပီး တန္ဖိုးထားအပ္တဲ့ ဝိညာဥ္တစ္ခုကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးခဲ့လို႔ပါ။”
မင္းကိုထာဝရလြမ္းေဆြးတသရင္း တန္ဖိုးထားဂုဏ္ယူေနမဲ့…. ခ်စ္ဇနီး
“မင္းသိထားတာထက္ ပိုၿပီးတမ္းတလြမ္းေဆြးေနတယ္ ဆိုတာ သိေစခ်င္လိုက္တာ”
မင္းရဲ႕ထာဝရ လက္တြဲေဖာ္ “ကိုယ္”
“အခ်ိန္က တို႔တစ္ေတြရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ႏွလံုးသားခံစားမႈကို သက္သာရာရေအာင္ကူညီေပးႏုိင္ေကာင္း ေပးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ တို႔အားလံုးရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသမီးေလးကို ဆံုး႐ႈံးလုိက္ရၿပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေလ တို႔အားလံုးဘယ္ေလာက္လြမ္းဆြတ္ေၾကကြဲေနတယ္ဆိုတာ သူမ်ားေတြ မသိႏုိင္ပါဘူးကြယ္။ ဒီႏွစ္ကူးမွာေလ တို႔အားလံုးအထီးက်န္ေဝဒနာကို ခံစားေနၾကရတယ္။ သမီးေလးဟာ အခုဆုိရင္ ေလာကဒုကၡေတြ ကင္းၿငိမ္းလို႔ေနပါၿပီ။ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္႐ွိမယ္ဆုိရင္ေလ၊ လမ္းေတြရဲ႕အဆံုးမွာ တို႔မိသားစုေတြျပန္ဆံုၾကဦးမွာပါ။ တကယ္ ျပန္ဆံုၾကဦးမွာပါ သမီးေလးရယ္”
ေမ၊ ေဖတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သမီးေလးအတြက္ အလြမ္းေျပ
အဆံုးမဲ့တမ္းခ်င္း…. တို႔မ်ားျပန္ဆံုၾကတဲ့အခါ
ခ်စ္သူ ခ်စ္သူရဲ႕အမွတ္တရေလးေတြဟာ အျပံဳးေလးတစ္ခုကို ဖန္တီးေပးတယ္။
ခ်စ္သူ ကုိယ့္ဆီခဏေလးျပန္လာႏုိင္ခဲ့ရင္ေလ တို႔ထိုင္ေနက် ပန္းျခံခုံတန္းေလးမွာထိုင္ၿပီး စကားေတြတဝႀကီးေျပာခ်င္လိုက္တာ
ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ ခ်စ္သူမ႐ွိေတာ့ပါလား ဆိုတဲ့အသိဝင္လာရင္ ကိုယ့္ရင္ထဲ ထစ္ခနဲ နာက်င္သြားလိုက္တာ
ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူေရ ကိုယ့္ႏွလံုးသားရဲ႕ အနက္႐ႈိင္းဆံုးတစ္ေနရာမွာ ခ်စ္သူ႐ွိေနတယ္။ တစ္သက္လံုးလည္း႐ွိေနမယ္။ ဒါကို သူမ်ားတကာေတြ သိဖုိ႔မလိုဘူးကြယ္။
ခ်စ္သူႏွင့္ ကိုယ္ႏွစ္ေယာက္တည္း သိတာေနာ္။
ခ်စ္သူကို ကုိယ္အျမဲခ်စ္ေနမယ္။
ဘုရားသခင္ရဲ႕ မင္းရဲ႔ ပင္ပန္းႏြယ္းနယ္မႈေတြကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ႏွစ္သိမ့္မႈေပးဖို႔အတြက္ တီးတိုးဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။ “ငါအ႐ွင္ဆီလာခဲ့ပါ”တဲ့။
မ်က္ရည္ဖံုးတဲ့မ်က္လံုးေတြႏွင့္ မင္းကိုတို႔ အားလံုးၾကည့္ေနၾကတယ္။ တို႔သိပ္ခ်စ္ၾကေပမယ့္ မင္းကိုဆက္ၿပီး ႐ွင္သန္ဖို႔တားလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။
ေ႐ႊေရာင္ႏွလံုးသားရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ရပ္သြားၿပီ။ မိသားစုအတြက္ အျမဲသြက္လက္လႈပ္႐ွားေနတဲ့ မင္းရဲ႕လက္ကေလးေတြ အနားရသြားၿပီ။
ဘုရားသခင္ကေလ တို႔အားလံုးရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြကို ေၾကကြဲေစရင္းက
ဘုရား႐ွင္တစ္ပါးတည္းကသာ မင္းကိုအေကာင္းဆံုးေစာင့္ေ႐ွာက္ႏုိင္ေၾကာင္း သက္ေသျပလိုက္တာပါ။
တို႔မိသားစုရဲ႕ အ႐ွင္သခင္မ
ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုး လက္တြဲေဖာ္ သို႔။
သားေရ.. အေမတို႔ႏွင့္ အေဝးဆံုးကို ထြက္သြားၿပီေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သားေရ သားအျပံဳး၊ သားရဲ႕စကားသံႏွင့္ လႈပ္႐ွားမႈ အားလံုးအေမ ေတြ႔ထိခံစားေနရဆဲပါ သားရယ္။ လူေတြ မသိဘူး။ အေမတစ္ေယာက္တည္းသိတယ္ သားရယ္ ေနာ္။
အေမ့သားေလးကို သိပ္ခ်စ္တယ္။
ႏွလံုးသားလွတဲ့ ဝိညာဥ္ေလးတစ္ခုအေဖ့ရင္ထဲက ထြက္သြားေပမယ့္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေအးခ်မ္းတဲ့ရပ္ခြင္မွာ သားေလး႐ွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အသိႏွင့္ အေဖေျဖသိမ့္ေနတယ္ သားရယ္။
သိပ္ခ်စ္တယ္ သား။
ကိုယ္ႏွင့္ စရိုက္မတူ၊ ေရေျမျခားသည့္တုိင္ လူသားဆိုတဲ့ သဘာဝအရ လြမ္းေဆြးတမ္းတၾကတာေတြေတာ့ မျခားနားၾကပါဘူးေနာ္။ စာဖတ္သူ လက္ခံလိုက လက္ခံပါ။ ျငင္းပယ္ခ်င္လည္း ျငင္းပယ္လိုက္ပါလို႔။
ႏွင္းဆီခင္
