ေမ ၁၆ ၊ ၂၀၁၅
ပင္လယ္ျပင္သို႔ ျပန္လည္တြန္းပို႔ခဲ့သည့္ ဒုကၡသည္ ေလွမ်ားကို ထိုင္းေလတပ္ရဟတ္ယာဥ္မွ အစားအစာမ်ား ခ်ေပးစဥ္ ဒုကၡသည္မ်ား ေရထဲသို႔ ဆင္းျပီး ဆယ္ေနပံု – ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့ေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေရႊ႕ေျပာင္းလာသူ ရာေပါင္းမ်ားစြာကုိ တင္ေဆာင္လာေသာ သစ္သားငါးဖမ္းေလွတစ္စီးမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံႏွင့္ ေမေလရွားႏုိင္ငံအၾကားရွိ အက္ဒမန္ပင္လယ္ျပင္တြင္ ေမ်ာေနသည္ကုိ ၾကာသာပေတးေန႔က ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ၎တုိ႔မွာ မၾကာေသးမီ သီတင္းပတ္မ်ားအတြင္း ပင္လယ္ျပင္သုိ႔ထြက္လာၾကၿပီး မည္သည့္ႏုိင္ငံမွ လက္ခံရန္ ဆႏၵ မရွိသည့္ လူေထာင္ေပါင္မ်ားစြာ၏ တစ္စိတ္ တစ္ပုိင္းလည္း ျဖစ္သည္။
ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားကုိ တင္ေဆာင္သြားသည့္ သေဘၤာတစ္စီး အဆုိပါ စက္ေလွနားသုိ႔ ကပ္သြားသည့္အခါတြင္ “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ကူညီပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေသာက္စရာေရ မရွိဘူး” ဟု ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ “ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေရေပးပါ”
ေနေရာင္မွ အကာကြယ္ရရန္ ပလက္စတစ္ တာလပတ္ႏွင့္ အတူ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ေနရေသာ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ား အျပည့္ တင္ေဆာင္ထားသည့္ အစိမ္းေရာင္ႏွင့္ အနီေရာင္ေဆးသုတ္ထားေသာ ထုိသေဘၤာကုိ မေလးရွား အာဏာပုိင္မ်ားက ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ပင္လယ္ျပင္သုိ႔ ျပန္လႊတ္လုိက္သည္ဟု ေလွေပၚတြင္ လုိက္ပါလာသူမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
၎တုိ႔က မိမိတုိ႔မွာ ေလွေပၚတြင္ေနရသည္မွာ ၃ လခန္႔ရွိေနၿပီး သေဘၤာေမာင္းသူႏွင့္ အဖြဲ႕သားမ်ားမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ၆ ရက္ခန္႔က ေလွကုိ စြန္႔ပစ္သြားခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ အဆုိပါ ခရီးစဥ္တြင္ ခရီးသည္ ၁၀ ဦး ေသဆံုးခဲ့ရၿပီး အေလာင္းမ်ားကုိ ေရထဲသုိ႔ ပစ္ခ်ခဲ့ရသည္ဟု ၎တုိ႔က ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းဆာေလာင္ေနပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ျမန္ျမန္ကယ္ၾကပါ” ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံအေနာက္ပုိင္းမွဟု ဆုိသည့္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ မုိဟာမက္စီရက္ဂ်္က ေျပာသည္။
အကူအညီမည္မွ် ၎တုိ႔ရရွိခဲ့သည္ကုိ ရွင္းရွင္လင္းလင္းမသိရ။ စက္ေလွနားတြင္ ၎တုိ႔ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း နယူးေယာက္တုိင္မ္းစ္ကုိ အသိေပးခဲ့သည့္ ထုိင္းစစ္တပ္ကေတာ့ ၾကာသာပေတးေန႔က ေရႏွင့္ အစားအေသာက္အခ်ိဳ႕ကုိ ေပးခဲ့ၿပီး ေသာၾကာေန႔နံနက္ပုိင္းတြင္ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ထက္ခြာရန္ ကူညီခဲ့သည္ဟု စာတြန္ျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဒီခရတ္ ဆင္မ္စီရီက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
အဆုိပါ ေလွစီးဒုကၡသည္ျပႆနာက ေဒသအတြင္း ရင္ဆုိင္ေနရေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်မႈ ျပႆနာ၏ သတိျပဳမိေစေသာ ဥပမာပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူမ်ိဳးစု ညႇင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေၾကာင့္ စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးလာၾကသည့္ ဒုကၡသည္အေရအတြက္ ခန္႔မွန္းေျခ ၆၀၀၀ မွ ၂၀၀၀၀ အထိ ပင္လယ္ထဲတြင္ ရွိေနၾကသည္။ ႏုိင္ငံမ်ားကေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ လက္ညႇိဳးထုိးေနၾကၿပီး ကုိယ္တုိင္တာ၀န္ယူရန္ ျငင္းဆန္ေနၾကသည္။
ေရႊေျပာင္းသူအမ်ားစုက မေလးရွားသုိ႔ဦးတည္မည္ဟု ထင္ရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ပတ္က မေလးရွားႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားတုိ႔တြင္ ၁၅၀၀ ေက်ာ္ကုိ ကယ္တင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ႏွစ္ႏုိင္ငံစလံုးက ေရႊ႕ေျပာင္းလာသူမ်ားကုိ တင္ေဆာင္လာေသာ ေနာက္ထပ္ေလွ မ်ားကုိ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ျပန္ပုိ႔မည္ဟု ၎တုိ႔၏ သေဘာထားကုိ ေၾကညာခဲ့သည္။
ယခုအလအတြင္း ထုိျပႆနာကုိ ေဆြးေႏြးရန္ ေဒသတြင္းညီလာခံတစ္ခု က်င္းပသြားမည္ဆုိသည္မွ လြဲ၍ ထုိင္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားက ထုိကိစၥ စလာကတည္းက ၎တုိ႔၏ တရား၀င္ေပၚလစီကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာဆုိထားျခင္းမရွိ။ ၾကာသာပေတးေန႔က ေရႊေျပာင္း အေျခခ်လာသူမ်ား၏ စက္ေလွကုိ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့သည့္ ထုိင္းေရတပ္သေဘၤာမွ တပ္မွဴးျဖစ္သူ ဗီရာပြန္ နက္ပရာစစ္က ထုိသေဘၤာမွာ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
အင္ဒုိနီးရွားေရတပ္က လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါလာေသာ ေလွတစ္စီးကုိ အဂၤါေန႔က ပင္လယ္ထဲ ျပန္ပုိ႔ခဲ့ၿပီး မေလးရွားသုိ႔သြားရန္ တုိက္တြန္းခဲ့သည္။ မေလးရွားအာဏာပုိင္မ်ားကလည္း စုစုေပါင္း အနည္းဆံုး လူ ၈၀၀ ခန္႔ပါ၀င္သည့္ ေလွ ၂ စီးကုိ ဗုဒၶဟူးေန႔က ပင္လယ္ထဲ ျပန္လႊတ္ခဲ့သည္။
“အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျဖစ္ေနတာက ေရထဲမွာ ေဘာလီေဘာပုတ္ ကစားေနၾကတာပါ။ လူ႕အသက္ေတြနဲ႔ ေဘာလီေဘာ ပုတ္ေနၾကတာေလ။ အဆံုးသတ္က ဘာလဲ? ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ၿပီး အစုိးရိမ္ မႀကီးခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြကုိ မျပဳစုဘူး၊ မၾကာခင္မွာ ကမ္းေပၚကုိ ကယ္ဆယ္မထားဘူးဆုိရင္ အေလာင္းေတြျပည့္ေနတဲ့ စက္ေလွေတြကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ႕ရေတာ့မွာပါ” ဟု ဘန္ေကာက္ အေျခစုိက္ ေျပာင္းေရႊ႕ေျခခ်သူမ်ား အတြက္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕မွ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ဂ်ိဳးလုိရီက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထိုင္းေလတပ္ ရဟတ္ယာဥ္မွ ခ်ေပးသည့္ အစားအစာမ်ား ေရထဲဆင္းဆယ္ျပီး ေလွေပၚသိုျပန္တက္ေနပံု ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးက ေဒသတြင္း အစုိးရမ်ားအေနျဖင့္ အခြင့္ေကာင္းမယူဘဲ ရွာေဖြ ကယ္ဆယ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကရန္ ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။
“ဒါဟာ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈဆုိင္ရာ ကပ္ဆုိက္မႈ အလားအလားပါပဲ” ဟု အဆုိပါ႐ုံးမွ အႀကီးတန္း ကာကြယ္ေရးတာ၀န္ရွိသူ ဂ်က္ဖရီ ဆာေဗ့ဂ်္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ေရႊေျပာင္းလာသူအမ်ားစုမွာ ၎တုိ႔၏ လူကုန္ကူးသူမ်ားက အစားေသာက္ႏွင့္ ေရနည္းနည္းေပးကာ စြန္႔ပစ္သြားခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ရသည္။
အင္ဒုိနီးရွား စစ္တပ္ေရးရာ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ အႀကီးအကဲ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ဖူအဒ္ ဘက္စ္ယာက မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အင္ဒုိနီးရွားေရပုိင္နက္ အတြင္းသုိ႔ အခြင့္မရွိဘဲ ၀င္ေရာက္ခ်င္သည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ား စက္ေလွအပါအ၀င္ မည္သည့္စက္ေလွကုိ မဆုိ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ျပန္လည္ ပို႔ေဆာင္သြားမည္ဟု ၾကာသာပေတးေန႔တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
လူ ၅၀၀ ခန္႔ပါ၀င္ေသာ စက္ေလွတစ္စီးကို ပီနန္ကၽြန္းမွ မေလးရွားအာဏာပုိင္မ်ားက ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ျပန္ပုိ႔ ခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပည္ထဲေရး ဒုတိယ၀န္ႀကီး ၀မ္ ဂ်ဴႏုိက္ဒီက
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီက ဘာေမွ်ာ္လင့္တာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ နယ္စပ္ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္၀င္ေရာက္လာတဲ့သူေတြအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းခဲ့ၿပီးသြားၿပီ။ သူတုိ႔ကို လူပီသစြာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ကမ္းေျခေတြမွာ ဒီလုိ ေသာင္လာတင္ေနလုိ႔ေတာ့ မရပါဘူး။ သူတုိ႔ကုိ ဒီက မႀကိဳဆုိဘူးဆုိတာကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျပာရပါမယ္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
မေလးရွား အာဏာပုိင္မ်ားအား နယူးေယာက္ တုိင္မ္းစ္မွ ေမးျမန္းရာတြင္ မွတ္ခ်က္ေပးရန္ ျငင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကသည့္ ႏုိင္ငံမဲ့ လူမ်ိဳးစုျဖစ္ေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ မေလးရွား သုိ႔မဟုတ္ အဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ အမ်ားဆံုး သြားေရာက္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္မ်ားအတြင္း အစုလုိက္ အၿပံဳလုိက္ေျပာင္းေရႊ႕လာမႈက လူတုိင္းကုိ အံ့အားသင့္ေစခဲ့သည္။
ျမန္မာႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံမ်ားမွ ထြက္ခြာလာမႈတြင္ တုိးတက္စရာ အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုပင္ မရွိဟု အက္ဒမန္ ပင္လယ္ျပင္တြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားကုိ ေနာက္ေယာင္ခံလုိက္ေနေသာ လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ျဖစ္သည့္ အာရကန္ပေရာဂ်က္မွ စီမံခန္႔ခြဲေရးမွဴး ခရစ္လီ၀ါက ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ား၏ ၀င္ေငြႏွင့္ စားေရးေသာက္ေရးကို ထိခိုက္ေစေသာ ငါဖမ္းခြင့္ပါမစ္ တင္းက်ပ္ျခင္း အပါအ၀င္ ေႏွာက္ယွက္ ဟန္႔တားခံရမႈ တစ္ပံုတစ္ပင္က ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ား အတြက္ ဆံုး႐ံႈးမႈကုိျဖစ္ေပၚေစသည္ဟု သူမက ဆုိၿပီး ျမန္မာအစုိးရကလည္း ၎တုိ႔၏ ၁ သန္းမွ်ရွိေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားမွာ ႏုိင္ငံသားမ်ား မဟုတ္ဟု အခုိင္အမာပင္ ေျပာၾကားထားသည္။
“ျပႆနာေတြက စုေပါင္းေနတာပါ။ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြဟာ ဆိုးၿပီးရင္း ဆုိးလာပါတယ္” ဟု လီ၀ါက ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။
ပင္လယ္ထဲတြင္ တစ္ႀကိမ္တည္း ထိုကဲ့သုိ႔ လူအမ်ားႀကီးျဖစ္ေနရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမွာ လူကုန္ကူးမႈကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံက ၿဖိဳခြင္းျခင္းမွ မရည္ရြယ္ေသာ အက်ိဳးဆက္၏ အစိတ္ပုိင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။ ယခုလအတြင္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတုိ႔မွာ အေလာင္း ၃၃ ေလာင္း ပါ၀င္သည္ဟု ယံုၾကည္ရေသာ အစုလုိက္အၿပံဳလုိက္ ျမႇဳပ္ႏွံထားသည့္ေနရာကုိ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ထုိင္းအာဏာပုိင္မ်ားမွာ ႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းရွိ လူကုန္ကူး စခန္း အေျမာက္အျမားကုိ စီးနင္းခဲ့ကာ ဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီေသာ ရဲအရာရွိႏွင့္ အႀကီးတန္း အရာရွိမ်ားကုိ လူကုန္ကူးမႈတြင္ ႀကံရာပါျဖင့္ စြဲခ်က္တင္ခဲ့သည္။
အဆုိပါ လူကုန္ကူးစခန္းက လမ္းေၾကာင္းတစ္ေထာက္နားရာ ေနရာမ်ားျဖစ္ၿပီး မေလးရွားသုိ႔ ၀င္ေရာက္ရန္အတြက္ ကာယကံရွင္ သုိ႔မဟုတ္ ၎တုိ႔၏ မိသာစုမ်ားက လူကုန္ကူးသူမ်ားကုိ ပုိက္ဆံ မေပးႏုိင္မခ်င္း အက်ဥ္းခ်ထးသည့္အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မၾကာခဏ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ေနရာမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိစခန္းမ်ားမွာ ဆုိးရြားသေလာက္ ထုိစခန္းမ်ား မရွိေတာ့သည့္အတြက္ ေရႊ႕ေျပာင္းလာသူမ်ား ပင္လယ္ထဲတြင္ ေသာင္တင္ေနၾကၿပီး ၎တုိ႔အား လူကုန္ကူးလာသူမ်ားကလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံ အတြင္းသို႔ ေျခခ်ရန္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကသည္။
“သူတုိ႔ရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခေနဟာ ထုိင္းနုိင္ငံ စစ္ဆင္ေရးေတြရဲ႕ ၾကားျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး သူတုိ႔ျပန္လုပ္မွာပါ။ လူေမွာင္ခုိ ကုန္ကူးတာဟာ သိပ္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားပါတယ္။ အခု သူတုိ႔ ေစာင့္ေနတာပါ” ဟု မစၥတာ လိုရီက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်သူမ်ားမွာ ေရာက္ရွိပါက အလုပ္ရမည္ဟူေသာ ကတိႏွင့္အတူ မေလးရွားသို႔ ၀င္ေရာက္ရန္အတြက္ အေျခခံအားျဖင့္ ကန္ေဒၚလာ ၁၈၀၀ ခန္႔ ေပးရေလ့ရွိသည္ဟု လီ၀ါက ဆုိသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၎တုိ႔မွာ ၿခိမ္းေျခာက္အၾကပ္ကုိင္၍ ေငြပုိမုိေတာင္းခံမႈမ်ားကုိ မၾကာခဏ ခံၾကရၿပီး အမ်ားစုမွာ ျမန္မာႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တုိ႔မွ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်သူမ်ားကုိ မၾကာေသးမီအခ်ိန္အထိ မသိမသာ ၀င္ေရာက္ခြင့္ေပးထားေသာ မေလးရွားသုိ႔ မေရာက္ၾက။
အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံ ဆူမားၾတားကၽြန္း ေျမာက္ဘက္အစြန္းရွိကမ္းသုိ႔ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ေျမာပါဆုိက္ေရာက္လာေသာ စက္ေလွေပၚတြင္ ပါ၀င္သည့္ ခရီးသည္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈမ်ားက ပင္လယ္ျပင္၌ ၎တုိ႔ ေတြ႕ႀကံဳရင္ဆုိင္ခဲ့ရသည့္ ဆိုးရြားေသာ အေျခအေနႏွင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ အႏၱရာယ္ရွိေသာခရီးကုိ တြန္းပုိ႔ခဲ့ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့မႈတုိ႔အေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္။
လူကုန္ကူးသူမ်ားက စက္ေလွအား ပုိက္ဆံေပထားသူမ်ားျဖင့္ တတ္ႏိုင္သမွ်ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ စက္ေလွမထြက္မီ လႏွင့္ခ်ီ၍ ခရီးသည္မ်ားက စက္ေလွေပၚတြင္ ေစာင့္ၾကရသည္။
အမ်ားစုကုိ သေဘၤာ၀မ္းထဲတြင္ အတင္းအဓမၼေနခုိင္းၿပီး အေရွ႕မွလူက တစ္လက္မမွ မေက်ာ္ေအာင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထုိင္ၾကရသည္။ ေန႔စဥ္ေနထုိင္း ၎တုိ႔ကုိ ထမင္းႏွင့္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ အနည္းငယ္ ေကၽြးၿပီး ေရအနည္းငယ္ကုိသာ တုိက္ေလသည္။ ပင္လယ္ျပင္သုိ႔ တုိက္႐ိုက္ျမင္ေနသည့္ ေလွၾကမ္းျပင္မွ အေပါက္က ၎တုိ႔အတြက္ အိမ္သာျဖစ္သည္။
ခရီးသည္မ်ားတြင္ ဆုေတာင္းသူမ်ားလည္းရွိၿပီး စကား တုိးတုိးေျပာသူမ်ားလည္းရွိသည္။ ၎တုိ႔၏ တုိးတုိးသာသာေျပာေနမႈကုိ လႈိင္းမူး၍ တစ္ခါတစ္ရံ အန္သည့္ အျခားေသာ ခရီသည္မ်ား၏ အသံက လႊမ္းမုိးသြားသည္။
“သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္အသံ မရွိပါဘူး။ ငိုသံခ်ည္းပါပဲ” ဟု အသက္ ၄၄ ႏွစ္အရြယ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသား မုိဟာမက္ ကာရွင္မ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ခရီးစဥ္၏ ၇ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ သေဘၤာ၏ ထုိင္းလူမ်ိဳး ကပၸတိန္က ေလွကုိ ပင္လယ္ထဲ၌ ႐ုတ္တရပ္ ရပ္လုိက္သည္ဟု ၎တုိ႔က ေျပာသည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ ေသနတ္သမားမ်ားက ရွပ္ေျပးယာဥ္ျဖင့္ ေရာက္လာၿပီး သေဘၤာေပၚ တက္ကာ ေရႊ႕ေျပာင္းလာသူမ်ားထံမွ အဖုိးတန္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ဓားျပတုိက္ၾကသည္။
ကပၸတိန္ႏွင့္ သေဘၤာသားမ်ားက ေသနတ္သမားမ်ားႏွင့္ အတူ ေျပးသြားၿပီး စက္ေလွအား စြန္႔ပစ္သြားခဲ့ေလသည္။
ရန္ခုိင္ျပည္နယ္ ေက်ာက္ေတာ္ခ႐ုိင္မွ ႐ုိဟင္ဂ်ာတစ္ဦးျဖစ္သူ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ မုိဟာမက္ ဟာရွင္က အစားအစာ၊ ေရ အနည္းငယ္ႏွင့္ ခေနာ္ခနဲ႔ သစ္သားစက္ေလွမ်ားျဖင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ သြားရသည့္ အႏၱရာယ္က ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ရွိေနရသည့္ အႏၱရာယ္ႏွင့္ စာလွ်င္ ေတာ္ေသးသည္ဟု ဆုိသည္။
“အႏၱရာယ္လာမယ္ ဆုိတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခားနည္းလမ္း မရွိဘူးေလ။ ပင္လယ္ျပင္ထက္ ပုိ အႏၱရာယ္ရွိတဲ့ႏုိင္ငံမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေနေနရတာ” ဟု ၎က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
၎တုိ႔မွာ ကံေကာင္းခဲ့ၿပီး ေနာက္ တစ္ရက္အၾကာတြင္ စက္ေလွက အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ ၎တုိ႔ေရာက္သည့္ အခ်ိန္က ေလွမ်ားကုိ ပင္လယ္ျပင္သုိ႔ ျပန္ပုိ႔မည့္ ေပၚလစီ မရွိေသးသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။
ကေလးငယ္ ၅၉ ဦး၊ ကုိ၀န္ေဆာင္ ၅ ဦးႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသမီး ၈၆ ဦးတုိ႔ အပါအ၀င္ ခရီးသည္ ၅၈၄ ဦးမွာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ား ဆုိင္ရာ ေအဂ်င္စီတြင္ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ေလွ်ာက္ထားရန္ အခြင့္အေရး ရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိလုပ္ငန္းစဥ္က လႏွစ္ခ်ီ ၾကာေလသည္။ယခု လတ္တေလာတြင္ေတာ့ ၎တုိ႔မွာ အာေခ်းျပည္နယ္ရွိ ပါယာ ဘာတန္ အစုိးရအေဆာက္အဦးတြင္ ေနၾကရသည္။ ထုိေနရာတြင္ ၎တုိ႔မွာ ကြန္ကရစ္ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ အိပ္ၾကရေသာ္လည္း ေစာင္မ်ားရွိၿပီး အစားအစာႏွင့္ ေရလည္း ရွိေနသည္။
လံုး၀ႏုိင္ငံမဲ့ျဖစ္ေနေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားက ခုိလႈံခြင့္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အခြင့္အေရး ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထုိအုပ္စုမွ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသား ၂၀၈ ဦးကုိ စီးပြားေရးအရ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူမ်ားအျဖစ္ မွတ္ယူမည္ျဖစ္ၿပီး အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရမည္ မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ဆံုးတြင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ေရးကုိသာ ေရြးခ်ယ္ရမည္ဟု ကုလသမဂၢမွ မစၥတာ ဆာေဗ့ဂ်္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသား ဂ်ာဟန္ဂါ ဟူစိန္က မိမိတုိ႔မွာ ေရြးစရာမရွိဟု ဆုိသည္။ မေလးရွားတြင္ အလုပ္ရမည္ ဟူေသာ ကတိျဖင့္ အဆုိပါ ခရီးအတြက္ ကန္ေဒၚလာ ၃၂၅၀ ကုိေပးရန္ ၎၏ ဖခင္က အိမ္ႏွင့္လယ္ကုိ ေရာင္းခဲ့ရသည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ ႔အလုပ္လုပ္လုိ႔မရဘူးလုိ႔ အင္ဒုိနီးရွား အစုိးရကေျပာရင္ ဒီကလူေတြအားလံုးက “အျခားႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ပါရေစ” လုိ႔ ေျပာၾကမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ဘာမွမရွိပါဘူး” ဟု သူက ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။
အနာဂတ္အတြက္ ေမးျမန္းရာတြင္ သူက ၎၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ စုေနသည့္ ေရႊ႕ေျပာင္းသူမ်ားႏွင့္ မၾကာခင္ကမွ ေရာက္လာခဲ့သည့္ ညစ္ပတ္ေနေသာ ကြန္ကရစ္ အေဆာက္အဦးကုိ လက္ျဖင့္ေ၀ွ႔ယမ္းျပ၍ “ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အနာဂတ္ပါပဲ” ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကား ခဲ့ေလသည္။
(ယခုေဆာင္းပါးကုိ အက္ဒမန္ပင္လယ္ျပင္တြင္ေရာက္ေနသည့္ နယူးေယာက္တုိမ္းစ္မွ သတင္းေထာက္ ေသာ္မက္စ္ဖူလာ၊ အင္ဒုိနီးရွားႏိုင္ငံ ပါယာ ဘာတန္မွ ဂ်ိဳး ေကာ့ခ်္ရိန္းတုိ႔မွ ေရးသားၿပီး ေဟာင္ေကာင္မွ သတင္းေထာက္ ေအာ္စတင္ ရမ္ဇီက ကူညီေပးသည္။)
ref: The New York Times Company
