News @ M-Media

Blog

  • အလုပ္သမားတစ္ဦး မေတာ္တဆေသဆံုးမႈအတြက္ အေမရိကန္အစားအေသာက္ကုမၸဏီ တရားစြဲခံရ

    အလုပ္သမားတစ္ဦး မေတာ္တဆေသဆံုးမႈအတြက္ အေမရိကန္အစားအေသာက္ကုမၸဏီ တရားစြဲခံရ

    ဧၿပီ ၂၉၊ ၂၀၁၅
    M-Media

    us food

    – အလုပ္သမားတစ္ဦးကုိ တူနာငါး ေပါင္ ၁၂၀၀၀ ႏွင့္အတူ စက္႐ံု၏ မီးဖုိထဲတြင္ အရွင္လတ္လတ္ ခ်က္ျပဳတ္မိခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကုိ ခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟုဆုိကာ အေမရိကန္မွ Bumble Bee Foods အစားအေသာက္ကုမၸဏီႏွင့္ ၎တုိ႔ မန္ေနဂ်ာ ၂ ဦးအား ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ တရား႐ံုးက တရားစြဲဆုိလုိက္သည္ဟု သိရသည္။

    အဆုိပါ အျဖစ္အပ်က္မွာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလတြင္ မေတာ္တဆ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး အသက္ ၆၂ ႏွစ္အရြယ္ အလုပ္သမား ဂ်ိဳေဆး မီလီနာမွာ စက္႐ံုရွိ ၃၂ ေပရွိေသာ မီးဖုိထဲတြင္ သန္႔ရွင္းေရးျပဳလုပ္ေနစဥ္ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္တစ္ဦက မီလီနာ အိမ္သာသြားေနသည္ဟု ထင္မွတ္ကာ မီးဖုိထဲတြင္ တူနာငါးစည္းသြတ္ဘူးမ်ားကုိ ထည့္၍ မီးဖုိအား ဖြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

    အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္က မီလီနာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္ကုိ သတိျပဳမိခဲ့ေသာေၾကာင့္ စက္႐ံုႏွင့္ ကားပါကင္တုိ႔တြင္ ရွာေဖြခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ အပူခ်ိန္ ၂၇၀ ဒီဂရီအထိ ေရာက္သြားခဲ့သည့္ မီးဖုိးထဲတြင္ ၂ နာရီၾကာၿပီးေနာက္ မီလီနာ၏ အေလာင္းကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။

    တရားသူႀကီးမ်ားကမူ ကုမၸဏီႏွင့္ မန္ေနဂ်ာ ၂ ဦးတုိ႔အား ကယ္လီဖုိးနီယား အလုပ္အကုိင္ေရးရာ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ OSHA မွ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ ခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟုဆုိကာ စြဲခ်က္ ၃ ခုျဖင့္ တရားစြဲဆုိခဲ့သည္။

    ျပစ္မႈထင္ရွားပါက မန္ေနဂ်ာ ၂ ဦးမွာ ၃ ႏွစ္အထိ ေထာင္ဒဏ္ကုိ က်ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ဒဏ္ေငြ ကန္ေဒၚလာ ၂၅၀၀၀၀ ကုိလည္း ေပးေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီမွာ အျမင့္ဆံုးဒဏ္ေၾကး ကန္ေဒၚလာ ၁.၅ သန္းကုိ ေပးေဆာင္ရဖြယ္ရွိေနသည္။

    Bumble Bee Foods ကုမၸဏီကမူ ၎တုိ႔မွာ ထုိအျဖစ္အပ်က္ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး လုပ္ငန္းကုိ တုိးျမႇင့္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ဟုဆုိကာ ဒဏ္ေၾကးအတြက္ အယူခံ၀င္ခဲ့သည္။ အဆုိပါ ကုမၸဏီမွာ ယခင္ကလည္း OSHA ၏ စည္းကမ္းကုိ ခ်ိဳးေဖာက္မႈေၾကာင့္ ကန္ေဒၚလာ ၇၄၀၀၀ ဒဏ္ေငြေဆာင္ခဲ့ရဖူးသည္။

    Ref: RT

  • ဆူးငွက္ – သက္ေတာ္ရွည္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္

    ဆူးငွက္ – သက္ေတာ္ရွည္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္

    ဧျပီ ၂၉ ၊ ၂၀၁၅
    ဆူးငွက္ ေရးသည္။
    dir-photo
    တကယ္ေတာ့ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ၀ံသာႏုစိတ္နဲ႔ ဇာတိမာန္သက္သက္က တဆင့္ အေျမာ္အျမင္ႀကီးစြာ ေပၚေပါက္ ခဲ့ ရတဲ့ ျမန္မာေတြ မ်ိဳးေစ့ခ်၊ ပ်ိဳးေထာင္၊ ေပါင္းသင္၊ ရွင္သန္၊ ႀကီးထြား၊ ပြင့္လန္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသား တကၠသိုလ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို မေက်နပ္လို႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ စတင္ခဲ့တဲ့ သပိတ္တိုက္ပြဲရဲ႕ အသီးအပြင့္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသီးအပြင့္ေၾကာင့္ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္မွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ား အားထုတ္မႈနဲ႔ မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။

    ၁၉၂၀ခုႏွစ္ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီး စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း၊ အမ်ဳိးသားေကာလိပ္နဲ ႔အမ်ဳိးသားပညာေရးေတာင္းဆိုမႈေတြနဲ႔ အတူ အထက္ဗမာျပည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာလည္း ဥပစာေကာလိပ္တစ္ခုဖြင့္လွစ္ေပးဖို႔ မႏၲေလးမွာ ရွိၾကတဲ့ ဗဟိုစည္ ဦးဘဦး၊ ေက်ာက္စာ ၀န္ေတာ္စိန္ခိုႏွင့္ ရေသ့ႀကီး ဦးခႏၲီတို႔ ဦးေဆာင္ၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕လူထုက ေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။ အကယ္၍ အဂၤလိပ္အစိုးရက မလိုက္ေလ်ာရင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕လူထုအေနနဲ႔ ကိုယ့္အလွဴေငြနဲ႔ကိုယ္၊ ကိုယ့္ၿမိဳ႕မွာ ကိုယ့္ေကာလိပ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ၾကမယ္လို႔တင္ျပလာၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရး မ်က္ႏွာစာမွာလည္း ဂ်ီစီဘီေအ ဦးခ်စ္လိႈင္က ဦးေဆာင္ၿပီး ေတာင္း ဆိုၾကတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ၀ံသာႏုေခါင္းေဆာင္ ဦးဘေဘက ဥပေဒျပဳေကာင္စီမွာ ၁၉၂၀ျပည့္ႏွစ္ တကသိုလ္ အက္ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ဥပေဒ အၾကမ္းတင္ခဲ့တယ္။ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ၁၉၂၄ခု ဧၿပီလမွာ အစိုးရက ဥေပဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ အတည္ျပဳေပးခဲ့ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၁၉၂၄ခု ျပင္ဆင္ခ်က္ ဥပေဒအရ အထက္ဗမာျပည္မွာ ဥပစာေကာလိပ္ကို စတင္ဖြင့္လွစ္ဖို႔ ေကာ္မတီ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အထက္ဗမာျပည္အတြက္ ဥပစာေကာလိပ္ကို မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာင္ျပင္ ေဗာဓိကုန္းရပ္ကြက္မွာ ရွိတဲ့ သိပၸံေက်ာင္း၀င္းထဲက တစ္ထပ္အုတ္တိုက္နီကေလးမွာ ၁၉၂၅ ဇူလိုင္ ၄ရက္ေန႔မွာ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါ တယ္။

    အခုမႏၲေလး တကၠသိုလ္၀င္းထဲ အ၀င္စ မုဒ္ဦးအေက်ာ္လမ္း အေရွ႕ဘက္က အုတ္တိုက္နီေလးပါ။ တကၠသိုလ္သက္တမ္းတေလွ်ာက္လုံး အင္ဂ်င္နီယာ႐ုံးအျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ေနရာေလးပါပဲ။အခုလက္ရွိျမင္ေနရတဲ့မႏၲေလး တကၠသိုလ္ပင္မအေဆာက္အဦးႀကီးကေတာ့ ၁၉၂၁ခုႏွစ္မွာ အုတ္ျမစ္ ခ်ၿပီး ၁၉၂၄ခုႏွစ္မွာ စိုက္ပ်ဳိးေရး သိပၸံ႐ုံး အျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။

    268696_248263078520740_100000111498246_1079748_2751383_n
    မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ စၿပီး ဖြင့္လွစ္ေတာ့ ေကာလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မွာ ကပၸတိန္ေက်ာ္ညြန္႔က သဘာပတိအိျဖစ္ေဆာင္ရြက္တယ္။ မစၥတာ ထင္၀ီ(M.A)က ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာကထိက၊ ဦးဖိုးသာ (M.Sc)က ႐ူပေဗဒနဲ႔ ဓာတုေဗဒကထိက၊ ဦးလွေပၚဦး (M.A) က သခ်ၤာကထိက၊ ဦးဘက်ား(B.A)က ပါဠိ ျမန္မာစာ၊ မစၥတာ အက္စ္ဒါမိုဒါရမ္က သိပၸံပညာနည္းျပတို႕ ျဖစ္ၾကတယ္။ မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ စဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းသူ (၂)ေယာက္အပါအ၀င္း ေက်ာင္းသား (၃၁)ေယာက္ရွိတယ္။ ဖြင့္လို႕တစ္ႏွစ္အၾကာ ၁၉၂၆ခုၾသဂုတ္လေရာက္ေတာ့ ဥပေဒျပဳေကာင္စီမွာ ေရႊေတာင္ၾကားပါတီက မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္က ေက်ာင္းသားနည္းလုိ႔ ပိတ္ပါဆိုၿပီး အဆိုတင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ မႏၲေလးဥပစာ ပိတ္ပင္ေရး အစီအစဥ္ကေတာ့ ေဒသစြဲ၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲအေနနဲ႔ ေနာက္မဆုတ္ဘူး။

    ၁၉၃၀ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ ပိတ္ေရး အစီအစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖေတြကလည္း ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ အိမ္ေတာ္ရာ ၁၄ခန္း ဇရပ္မွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြက ရဟန္းပ်ဴိသမဂၢ ၊ ေစ်းခ်ဳိေတာ္၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ခံေတြနဲ႔အတူ ကန္႔ကြက္ သပိတ္ေမွာက္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ပိတ္ေရးကိစၥဟာ ေအာင္ျမင္မသြားခဲ့ပါဘူး။ အဂၤလိပ္ အစိုးရအေနနဲ႔ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံေရး ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ အက်ပ္အတည္းက်ေရာက္ေနတာေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔စစ္ႀကီး ျဖစ္ပြားေတာ့ဖြင့္လွစ္ဆဲ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ကို ဥပစာေကာလိပ္ရဲ႕ေက်ာင္းသား ေဟာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး လက္ရွိ ဥပစာေကာလိပ္ ဓာတုေဗဒ ဆရာျဖစ္သူ ဦးကိုေလး (ေဇယ်ာေမာင္)က ေစာင့္ေရွာက္ရတယ္။ မႏၲေလးလည္း စစ္ေရာက္ေရာ ဥပစာေကာလိပ္လည္း ပိတ္လိုက္ရတယ္။

    စစ္ႀကီးၿပီးေတာ့ မႏၲေလးဥပစာ ေကာလိပ္ျပန္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေရးကို ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္နဲ႔ ဆရာဦးကိုေလး (ေဇယ်ာေမာင္)တို႔ပဲ ျပန္လည္ ဦးေဆာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရအေနနဲ႔ကေတာ့ မသိလိုက္မသိဘာသာပါပဲ။ စစ္ႀကီးအၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ဖဆပလ အစိုးရဖြဲ႕ေတာ့ ဦးရာဇတ္ ၀န္ႀကီးတာ၀န္အယူ ရန္ကုန္ေရာက္စဥ္ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေရးကို ဆရာဦးကိုေလးန႔ဲ ထပ္မံႀကိဳးစားၾကျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၄၇ ခုေမလ၂၉ရက္ေန႔မွာပဲ ဆရာဦးကိုေလး (ေဇယ်ာေမာင္) ကို ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အျဖစ္ခန္႔အပ္ၿပီး မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ဖို႔ တာ၀န္ေပးလိုက္ပါတယ္။

    စစ္ႀကီးေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ပရိေဘာဂေတြ ၊ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ ျပန္လည္ရရွိဖို႔ အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဆရာဦးကိုေလး (ေဇယ်ာေမာင္) ဟာ ႀကိဳးစားေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ၁၉၄၈ခု ဇြန္လေရာက္မွ မႏၲေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္အျဖစ္ ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ စိုက္ပ်ဳိးေရးသိပၸံ႐ုံးအျဖစ္ အသုံးျပဳဆဲျဖစ္တဲ့ ပင္မအေဆာင္ႀကီးကိုလည္းမႏၲေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္ပင္မစာသင္ေဆာင္ႀကီးအျဖစ္ ခမ္းနားစြာ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။မႏၲေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္ဖြင့္ပြဲကို မႏၲေလးၿမိဳ႕လူထုကလည္း ၀မ္းပန္းတသာပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကတယ္။ မႏၲေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္ဖြင္႔လွစ္ႏိုင္ေရးကို အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ႔တဲ႔ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ကေတာ႔ ဖြင္႔ပြဲမတိုင္ခင္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ကပဲ မသမာသူတို႔ လုပ္ႀကံမွဳေၾကာင္႔ ကြယ္လြန္ခဲ႔ရွာၿပီေပါ႔။

    11182262_903248299713714_6362724170924074286_nဒီဥပစာေကာလိပ္ကလည္း အတိုက္အခံ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားက ႐ုန္းကန္ၿပီး ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္နဲ႔ ဆရာဦးကိုေလး(ေဇယ်ာေမာင္)တို႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ မႏၲေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္အျဖစ္ အဆင့္ျမႇင့္တင္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးတဲ႔ေနာက္ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖေတြ ဆက္လက္အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကလို႔လည္း ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁ ရက္မွာ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ အျဖစ္ သီးျခားရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ပညာေရးစံနစ္ေတြေၾကာင့္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ မႏၲေလး၀ိဇၨာႏွင့္ သိပၸံ တကၠသိုလ္အသြင္ေျပာင္းခဲ့ရတယ္။ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ မႏၲေလး တကၠသိုလ္ဆိုတဲ့ မူလအမည္နဲ႔ တည္ရိွခဲ့တာပါ။

    မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္မွသည္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ဆိုတဲ့ ျဖတ္သန္းမႈ သမိုင္းရွည္ႀကီးအတြင္း ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးက ဂုဏ္ေရာင္ေျပာင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာ ဆရာႀကီးေတြ၊ အရပ္ဘက္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အမႈထမ္းေတြ၊ ဌာနဆိုင္ရာ ပညာရွင္ႀကီးေတြ၊ ပါေမာကၡႀကီးေတြ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့႐ံုမက အႏုပညာရွင္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ အားကစားသမားေပါင္းမ်ားစြာလည္း ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

    အခု… ေခတ္ေျပာင္း စနစ္ေျပာင္းခ်ိန္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႀကီးရဲ႕ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း အတိတ္ေကာင္း နိမိတ္ေကာင္းေတြနဲ႔အတူ သမိုင္းအစဥ္အလာႀကီးမားတဲ့ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ႀကီးကလည္း ဒီအခ်ိန္အခါေကာင္းမွာ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ျပန္လည္ႏိုးထ ရွင္သန္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

    မႏၲေလးၿမိဳ႕လူထုက ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္လို္က္ၿပီး ျပည္သူ႕အသံ၊ ျပည္သူ႕ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႕လိုလားခ်က္ေတြ ကို ေဖာ္ေဆာင္ပါမယ္လို႔ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုခဲ့ၾကတဲ့ မႏၲေလးက အသီးသီးေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ား ထံက မႏၲေလးတကၠသိုလ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ တင္ျပေတာင္းဆိုေမးျမန္းတဲ့အသံကို လႊတ္ေတာ္သက္တမ္း ၄ႏွစ္ေက်ာ္ ၅ႏွစ္ အၾကာ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းကုန္ဆံုးလု အခ်ိန္ထိ မၾကားရတာကလည္း မဲဆႏၵရွင္ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားမ်ားအဖို႔ ကံဆိုးလွခ်ည္ရဲ႕လို႔ ရင္ပတ္စည္တီးရမယ့္ ကိန္းပါပဲ။

    တကယ္ေတာ့ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္မွာ ဖြင္႔လွစ္ခဲ႔တဲ႔ မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ဟာ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၅ မွာ အႏွစ္ ၉၀ တင္းတင္းျပည့္ပါၿပီ။ ဒါဟာ မႏၱေလးအတြက္သာမက တစ္မ်ိဳးသားလံုးအတြက္ ေကာင္းေမြပါပဲ။ အလားတူ ၁၉၄၈ခုႏွစ္မွာ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားက မႏၲေလးဥပစာေကာလိပ္ ကေန အဆင္႔ျမွင္႕ဖြင္႔လွစ္ခဲ႔တဲ႔ မႏၱေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္ကလည္း ဒီႏွစ္မွာ ၆၇ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။ တစ္ခါ ၁၉၅၈ခုႏွစ္မွာ မႏၱေလးယူနီဗာစီတီေကာလိပ္မွသည္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္အျဖစ္ သီးျခားဖြင့္လွစ္ႏိုင္တာလည္း ၅၇ႏွစ္ျပည့္ပါၿပီ။

    ဘာပဲေျပာေျပာ မႏၲေလး တကၠသိုလ္ရဲ႕ သေႏၶအစ မူလကတြက္ရင္ ဒီ ၂၀၁၅ခုႏွစ္ဟာ ႏွစ္ ၉၀ တင္းတင္းျပည့္တဲ႔ မဂၤလာ အခါသမယ ပါပဲ။ လက္ရွိ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ကို ေမာင္းႏွင္ တာ၀န္ယူေနၾကသူေတြရဲ႕အမ်ားစုဟာ လာမယ္႔၁၀ႏွစ္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ရာျပည့္ကို ပဲ႔ကိုင္ခြင္႔ရဖို႔ မေသခ်ာႏိုင္ေပဘူး။

    ဆူးငွက္

    * စာေရးသူ၏ FB စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

    မူရင္းလင္ခ္ =>https://www.facebook.com/sue.hnget.3/posts/903248346380376

  • စာေပဥယ်ာဥ္မွဴး ဆရာဒဂုန္သိန္း

    စာေပဥယ်ာဥ္မွဴး ဆရာဒဂုန္သိန္း

    ဧျပီ ၂၉၊ ၂၀၁၅
    ေရးသားျပဳစုသူ- ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္

    Dol San Na Mu

    အမည္ရင္း ဦးဘသိန္းျဖစ္သည္။ မႏၱေလးၿမဳိ႕ေန ဦးေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ေဒၚဂြမ္းတုိ႔မွ ၁၉၀၈-ခုႏွစ္တြင္ ဖြားျမင္သည္။ သားခ်င္းမ်ားအနက္ စတုတၳ ေျမာက္ျဖစ္သည္။ ဖခင္ဦးေမာင္ေမာင္သည္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ လွ်ပ္စစ္ မီးစက္ ကန္ထ႐ုိက္တာ ျဖစ္သည္။

    ဦးဘသိန္းသည္ ငယ္စဥ္က မႏၱေလးၿမိဳ႕ ၀က္စလီယန္ေက်ာင္းတြင္ ၁၀-တန္းအထိ သင္ယူခဲ့ၿပီး အမရပူရၿမိဳ႕ရွိ မိဘမ်ားပိုင္ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပးစက္တြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္သည္။ အိမ္ေထာင္ဘက္မွာ ပဲခူးၿမိဳ႕ေန ၀တ္လုံေတာ္ရ ဦးဘေမာင္ႏွင့္ ေဒၚသိန္းေရႊတုိ႔၏ သမီး ေဒၚမမ ျဖစ္သည္။

    ဦးဘသိန္းသည္ ၁၉၂၈-ခုႏွစ္မွစ၍ စာေရးခဲ့သည္။ ဗဟိုသိပၸံ မဂၢဇင္း၊ ဘုံေဘဘားမားမဂၢဇင္း၊ ၀ပ္ဆင္ကုန္ တိုက္ထုတ္ ေကာဇာသစ္ မဂၢဇင္း၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ျပည္ညြန္႔ရတနာတိုက္ထုတ္ ဆရာႀကီးျမမ်ဳိးလြင္ ဦးစီးေသာ ေခၽြတာ ေရးမဂၢဇင္း၊ ေရႊဗမာမဂၢဇင္း၊ အမရပူရၿမိဳ႕ ရကၠန္း ကုမၸဏီထုတ္ အမ်ဳိးသားမဂၢဇင္း၊ ဗႏၶဳလဂ်ာနယ္ စသည့္စာနယ္ဇင္း မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေရးသားခဲ့သည္။

    ၄-ပဲတန္ ၀တၳဳေခတ္စားစဥ္က ဆရာသည္ ကေလာင္႐ံုး၊ ဒီဂရီ အျမင့္ဆုံးဘ၀က၊ ေသမင္းလက္မခံ၊ လွလွ၊ အသက္စေသာ ၄-ပဲတန္ ၀တၳဳမ်ားကို ေရးသားခဲ့သည္။ ဗႏၶဳလဂ်ာနယ္တြင္လည္း ၀တၳဳတုိ ကေလးမ်ား ေရးသားခဲ့ သည္။ “ဦးေလးမွားၿပီ” ၀တၳဳတုိႏွင့္ အျခား၀တၳဳတုိမ်ားအတြက္ မၾကာခဏပင္ ဆုရရွိခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

    ကေလာင္အမည္ခြဲမ်ားမွာ စိန္ကေလာင္၊ ျမားနတ္ေမာင္၊ ျမားနတ္ရွင္၊ ပဲခူးဆား၊ ဟံသာသိန္း၊ ေလညင္းသုန္သုန္၊ သိန္းထီ၊ က၀ိရွင္ စသည္တုိ႔ျဖစ္သည္။

    ဦးဘသိန္းသည္ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးစတြင္ ဇနီးသည္ ေဒၚမမ ပိုင္ သိန္းတန္႐ုပ္ရွင္႐ံုကို  ဦးစီးေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည္။ အက်ဳိး မေပးသျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကို ေရာင္းခ်လိုက္ၿပီး အမိျမန္မာေဆးတိုက္ကို တည္ေထာင္သည္။ တစ္ဖက္မွ လည္း ပဲခူးၿမိဳ႕တြင္ ေလာကအလင္းမဂၢဇင္းကို ၁၉၃၇-ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၀-ခုႏွစ္အထိ ၃-ႏွစ္တိုင္ ကိုယ္တုိင္တည္းျဖတ္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ထုိစဥ္ ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳတုိ၊ ၀တၳဳရွည္မ်ားစြာ ေရးသားခဲ့သည္။ မဂၢဇင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ က်န္းမာေရး၊ အသိပညာေပးရန္ ျဖစ္သည္။ လူငယ္ လူရြယ္တို႔ ေသြးသားလႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ အမွားမွား အယြင္းယြင္း ျဖစ္တတ္ပုံ၊ ကာလသားေရာဂါ ရရွိျခင္းျဖင့္ သားစဥ္ေျမးဆက္ ေရာဂါရရွိ ဖိစီးႏွိပ္စက္တတ္ပုံတုိ႔ကို ထုတ္ေဖာ္တင္ျပ သည္။ သတုိ႔သား လက္စြဲက်မ္းကို လည္း ျပဳစုထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။

    OLYMPUS DIGITAL CAMERA

    ဟံသာသိန္း၊ မန္းသီဟ၊ ဂြသမား၊ အညာသားဟူေသာ ကေလာင္ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ျဖင့္ အျပဳသေဘာ ေရးသားတင္ဆက္သည္။ ဇနီးသည္ ေဒၚမမကိုပါ စာေပနယ္တြင္း လက္တြဲေခၚကာ ဇနီးေမာင္ႏွံ စာေရးဆရာ အျဖစ္ စာေပေလာကကို အက်ဳိးျပဳခဲ့သည္။

    စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ ေသြးေသာက္၊ ႐ႈမ၀၊ ျပည္ေထာင္စု ယဥ္ေက်းမႈ စာေစာင္၊ စာေပဗိမာန္၊ ေငြတာရီ၊ စုံေထာက္၊ မီးရထားမဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ၀တၳဳ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားသည္။ ၀ါသနာအရ သတင္းစာ ဆရာ ဒီပလုိမာ သင္တန္းကိုလည္း တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။

    ၁၉၅၀-ခုႏွစ္ တစ္၀ိုက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာမ်ား အသင္းႀကီးမွ စာဆုိေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ျပဇာတ္မ်ား တင္ဆက္ရာ ဆရာႀကီး ဒဂုန္ေရႊမ်ား၊ ဦးသုခ၊ ဦးဥာဏ၊ ဦးတက္တိုးတုိ႔ႏွင့္အတူ ဇာတ္ညႊန္း၊ ဇာတ္ကြက္ ဆုိင္ရာ က႑မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၅၃-ခုႏွစ္တြင္ “မမိုက္နဲ႔”၊ “အခ်စ္နဲ႔”စသည့္႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ညႊႊန္းမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။

    ပါလီမန္ေခတ္တြင္ ထိပ္တန္း စက္မႈလက္မႈ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး တစ္ဦးျဖစ္သည့္ မစၥတာ ႏူရ္မုဟမၼဒ္ေခၚ ဟာဘီးဗ္ေျခာက္ျပား၏ လုပ္ငန္းတစ္ခုတြင္ မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၅၂-ခုတြင္ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီး၏ အေထာက္အပ့ံျဖင့္ ကမၻာ့အလင္း လစဥ္စာေစာင္ကို ဦးစီးထုတ္ေ၀သည္။ ကမၻာ့အလင္းစာေစာင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္မွာ ေမာင္လာနာႏူရ္း မုဟမၼဒ္ (မဇြာဟီရိ)ျဖစ္သည္။ ဆရာဒဂုန္သိန္းမွာ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္ ေအာက္ေျခသိမ္း ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။ ဆရာသည္ ကမၻာ့အလင္း မေပၚမီက ရပ္ဆုိင္းသြားေသာ အႏုျမဴစာေစာင္တြင္လည္း အဖြဲ႕၀င္ စာတည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။

    ဆရာသည္ ကမၻာ့အလင္း စာေစာင္တြင္ ဒဂုန္သိန္းဟူေသာ ကေလာင္အမည္ သာမက ဒဲ့ဒိုး၊ ျမကေလာင္၊ စိန္ကေလာင္၊ ကမၻာ့အလင္း ၀င္းထိန္၊ ဖုိးသုည၊ မ်ဳိးဂုဏ္ေရာင္၊ ေသာ္တာျမ၊ ေလာကအလင္း၊ ေမာင္သုတစေသာ ကေလာင္အမည္ခြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ရသစုံေအာင္ ပါ၀င္ေရးသား ဦးေဆာင္လမ္းျပခဲ့သည္။ ဇနီးသည္ ေဒၚမမကလည္း ပါရမီ ျဖည့္ဘက္ပီပီ ပဲခူးၾကည္ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားအားျဖည့္ခဲ့သည္။

    ဆရာသည္ အႏုပညာရွင္ပီပီ ဖန္တီးတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ေသာ္တာၾကယ္ အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဒဲ့ဒိုးအမည္ျဖင့္ လည္းေကာင္း အတိုဆံုး၀တၳဳ(တစ္မ်က္ႏွာ၀တၳဳ)မ်ားကို ဖန္တီးတင္ဆက္ခဲ့သည္။

    OLYMPUS DIGITAL CAMERA

    ၁၉၅၄-ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ကမၻာ့အလင္းတြင္ အခန္းဆက္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ “ဒုိ႔စံနမူ” ဗမာမြတ္စလင္ေခတ္ ၀တၳဳရွည္ကို စန္းေသာ္တာစာေပ ရိပ္သာမွ ထုတ္ေ၀သည္။ ဗမာမြတ္စလင္ယဥ္ေက်းမႈကို ေဖာ္က်ဴးေသာ ေခတ္၀တၳဳ ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၄ ခု ဧၿပီလမွစဎ “ခ်စ္ခြင့္မပိုင္”၀တၳဳကို ကမၻာ့အလင္းတြင္ အခန္းဆက္ေဖာ္ျပသည္။ ထုိႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ “ေဟာဒီေလာကီ တစ္ခြင္”၀တၳဳကို ေ၀ဘူလ စာအုပ္တုိက္မွ ထုတ္ေ၀သည္။ ဆာရ္ဆာရ္ေခၚ အိႏၵိယဇာတ္ကားႀကီးကို မွီျငမ္းေရးသားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိႏွစ္မွာပင္ ဆရာဥာဏ၏ “မခ်စ္နဲ႔” ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း ေကာင္း တစ္ခုကို ၀တၳဳရွည္အျဖစ္ ေရးသားသည္။ ေ၀ဘူလတုိက္မွပင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။

    ဆရာဒဂုန္သိန္းသည္ “ႏွစ္ဘ၀တြက္တာ” ဗမာမြတ္စလင္ ေခတ္ ၀တၳဳရွည္ကိုလည္း ေရးခဲ့သည္။ ဒို႔စံနမူလာ ၀တၳဳဇာတ္ေဆာင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ဇာတ္လမ္း ဆက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၅၄-ခုႏွစ္တြင္ “ဘာလဲဟဲ့ ေသဒဏ္” ႏွင့္ “မင္းက်င့္တရား၊ ႐ႈိင္တြာန္ ကြန္ဖရင့္” ၀တၳဳရွည္ႀကီးမ်ား ထုတ္ေ၀သည္။ ဆရာသည္ သီရိပ်ံခ်ီ ဦးဘစိန္၏ “အစၥလာမ္ ဘာလဲ” ႏွင့္ ကမၻာ့အလင္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ေမာင္လာနာႏူးရ္ ျပန္ဆုိသည့္ “နမာဇ္” စာအုပ္မ်ားကို တည္းျဖတ္မြမ္းမံေပးခဲ့သည္။

    ၁၉၅၄ ခု စက္တင္ဘာလတြင္ က်င္းပေသာ အစည္းအေ၀းမွ ဆရာ့ကို ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ ကေလာင္ရွင္မ်ားအဖြဲ႕၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ၾကသည္။

    ဆရာသည္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ၊ ဘာသာေရး လုပ္စားေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ၾကည္ညိဳေလးစား ေနာက္လိုက္ေနၾကသမွ် ျမန္မာ မြတ္စလင္ေလာက မတိုးတက္ႏုိင္ဟု ယုံၾကည္သူျဖစ္သည္။ ဗမာမြတ္စလင္မ်ား စာေပစိတ္ ထက္သန္ေစလုိသည္ အျမင္က်ယ္ေစလုိသည္။

        “ဆရာ၏ ဒုိ႔စံနမူ၀တၳဳ ေရးသားထုတ္ေ၀မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏွစ္ပရိေစၥဒမ်ားစြာကပင္၊ ျမန္မာစာေပေလာက တြင္ ကာလေပၚ ၀တၳဳမ်ား၊ ေခတ္အစားႀကီး စားေနလင့္ကစား ျမန္မာမြတ္စလင္ ကာလေပၚ၀တၳဳဟူ၍ကား  မရွိခဲ့ဖူး ေသးပါ။”မည္သို႔ဆုိေစ၊ အျပဳသေဘာ သက္ေရာက္ေသာ ေခတ္ျပင္ ၀တၳဳမ်ားအားျဖင့္လည္း စာရိတၱဗလကို ျမႇင့္တင္ေပးႏုိင္စြမ္း ရွိသည္ဟူ၍ကား ဓားေျမႇာင္ထက္ ကေလာင္ထက္ဟူေသာ စကားအရ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ယုံၾကည္ရေပ လိမ့္မည္၊ ယင္းယုံၾကည္ခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားၾကေသာ စန္းေသာ္တာစာေပရိပ္သာ ပိုင္ရွင္မ်ား၏ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဤမည္ေသာ “ဒို႕စံနမူ” ျမန္မာမြတ္စလင္ကို ေရးသားရေပသည္”

    ဟု ေဖာ္ထုတ္တင္ျပသည္။

    “ဒို႔စံနမူ”၀တၳဳကုိ ႀကိဳတင္ဖတ္႐ႈေလ့လာခြင့္ရသည့္ စာေပေလာကတြင္ ထင္ရွားေသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾက သည့္ ေဇယ်ေက်ာ္ထင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဘရွင္၊ ေမာ္လ၀ီ ဦးခင္ေရႊ၊ ဆရာတက္တုိး၊ စာေရးဆရာ ျမင့္ေဆြ၊ ကမၻာ့အလင္း ဦးကိုေလး(ျဖဴး)၊ ဦးေမာင္ကိုဂဖာရီတုိ႔က ခ်ီးက်ဴး ေထာက္ခံ အမွာစာမ်ား ေရးသားေပးပို႔ ၾကပါသည္။ ထုိအမွာစာမ်ားကို ၀တၳဳေရွ႕ပိုင္းတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။

    ဆရာႀကီးတုိ႔၏ သေဘာထားမွတ္ခ်က္မ်ားတြင္ –

    –    ျပည္ေထာင္စု စည္းလံုးညီညြတ္ေရးအတြက္ ပံ့ပိုးႏိုင္သည့္ စာအုပ္ေကာင္း ျဖစ္သည္။

    –    အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အိမ္တိုင္းထားရွိသင့္ေသာ၀တၳဳ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားမွ အစျပဳ၍ ျပည္ေထာင္စုသားမ်ား အားလုံး ဖတ္႐ႈေလ့လာသင့္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္သည္။

    –    အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၌ ဤ၀တၳဳကိုေက်ာင္းသုံး စာအုပ္အျဖစ္ သင္ၾကားေပးရန္ အထူး ေလ်ာ္ကန္သည္။

    –    သာမန္လုံးခ်င္း၀တၳဳမ်ားကဲ့သုိ႔ အပ်င္းေျပသာမန္ကာလွ်ံကာဖတ္ၿပီး ေမ့ေလ်ာ့လိုက္ရမည့္ ၀တၳဳမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။

    –    ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားသည္ အတုယူထိုက္ေသာ ဒုိ႔စံနမူမ်ား ျဖစ္လာ ေပလိမ့္မည္”

    စသည့္ အခ်က္မ်ား ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။

    အလားတူပင္ ဆရာႀကီး ဘ၀ျမႇဳပ္ႏွံကာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ ကမၻာ့အလင္း စာေစာင္ႀကီးသည္လည္း စာေပေလာကတြင္ ထုိက္ထိုက္တန္တန္ ေနရာ ရခဲ့ပါသည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ အားေပးႀကိဳဆုိ ၾကပါသည္။ ႏွစ္ပတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္ စာေစာင္အတြက္ သ၀ဏ္လႊာ ပါးၾကသူမ်ားတြင္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဦးဘသန္း (ျမန္မာႏိုင္ငံ စာနယ္ဇင္း)၊ ေဇယ်ေက်ာ္ထင္ ဗိုလ္ဗကို၊ စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္ေရႊမွ်ား၊ သိပၸံစိုးလွ(စာေပဗိမာန္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ)၊ ဦးစိန္လြင္ေလး (စာေပဗိမာန္ ျပန္ၾကားေရး)၊ စာေရးဆရာဦးျမင့္ေဆြ၊ ဟာဂ်ီဦးတင္ေမာင္ (ရန္ကုန္ျမဴ ခ်ယ္ရာမင္) စသူတုိ႔၏ သ၀ဏ္လႊာမ်ား ပါ၀င္ပါသည္။

    ဆရာႏွင့္ ဇနီးသည္တုိ႔သည္ မႏၱေလးၿမဳ႕ိ၌ ၁၉၅၅-ခု ဇန္န၀ါရီလ စတင္ထုတ္ေ၀ေသာ အလင္းေရာင္ စာေစာင္ကိုလည္း အားေပးသည္။ အလင္းေရာင္စာေစာင္ ၁၉၅၅ ခု ဧၿပီလထုတ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၃ တြင္“မြတ္စလင္” ဟူသည့္ ေဆာင္းပါးကိုလည္းေကာင္း၊ ၁၉၅၅ ခု ႏို၀င္ဘာ လထုတ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၅ တြင္ “ျမတ္ႏိုးသူ”၀တၳဳကိုလည္း ေကာင္း အေစာပိုင္းလက္ရာမ်ားအျဖစ္ ေတြ႕ရသည္။

    ျမက္ႏုတ္ေပါင္းသင္ လန္းလန္းရႊင္ေအာင္၊ လုံ႔လႀကီးစြာအား သည္းကာ ကမၻာ့အလင္းကို ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ေသာ ဥယ်ာဥ္မွဴးႀကီး တစ္ဦးဟု တင္စားထုိက္သည့္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ ဆရာသည္ ၁၉၅၆-ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၇-ရက္၊ ၁၃၁၃ ခု ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁-ရက္ အဂၤါေန႔ ညေနအခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ မူးေ၀ေသာ ေရာဂါျဖင့္ အလႅာဟ္အရွင္ အမိန္႔ေတာ္ခံယူရသည္။

    လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ဦးျဖစ္သူ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာႏူးရ္က ဆရာႀကီး ကြယ္လြန္သြားသည့္ အတြက္ –

    “သူ ကြယ္လြန္သြားတာ ဘယ္ေလာက္အထိ၊  ျမန္မာမြတ္စလင္ တစ္မ်ဳိးသားလုံး နစ္နာတယ္ဆုိတာ သူ႕အရည္အခ်င္းကို သိသူတုိင္း ၀န္ခံရမွာပဲ၊ ၀ါသနာပါတဲ့ စာေပဘက္မွာ ထင္သေလာက္ အခ်ိန္မသုံးလုိက္ရတာ ဟာလဲ အမ်ဳိးသား မြတ္စလင္တုိ႔ကံဆုိးတာဘဲ”

    ဟု အေသေစာ၍ ႏွေျမာလွခ်ည့္ဟု တမ္းတရွာပါသည္။

    ဤတြင္ စာဆုိေမာင္ႏွံ၏ ကမၻာ့အလင္း စာေစာင္ဘြဲ႕ႏွစ္ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပပါသည္။

    ကမၻာ့အလင္းဘြဲ႕ ရွစ္ဆယ္ ေပၚ

    ေပါင္းစုညီညာ၊ သာသနာ့အတြက္မုိ႔၊  ၀ါဒမဖက္ ကိုယ္က်ဳိး ေရွာင္၊ “ႏွစ္ဌာန” အတြက္ စုပ်ဳိးေထာင္သည္၊ အမ်ဳိးဂုဏ္ေရာင္ ေဆာင္ကာထူး။

    ကမၻာ့အလင္း ေငြစန္းယုန္ငယ္၊ ေရႊဒါန္းအစုံ ဆင္ႏႊဲပါ လုိ႔ၾကဴး၊ ေလာကီ ေလာကုတ္ စုေပါင္းခ်ယ္ၿပီ၊ ႐ႈေၾကာင္း တစ္သြယ္၊ ကြန္႔ကြန္႕ျမဴး၊ ႏုေျပာင္းေစဖြယ္၊ ညြန္႔ညြန္႔ဖူးငဲ့ လြန္႔လြန္႔ထူးတဲ့ ဥာဏ္ အေျမာ္၊ တုိင္းျမတ္ဇမၺဴ ေ၀ျဖာလြင့္လို႔၊ ေတဇာသတင့္ လိႈင္ျပန္႔ကာမို႔ေၾကာ္။ စာလႊာဆင့္လ်က္ စဥ္တစိုက္ေမာ္တယ္၊ ၀င္မကိုဋ္ေတာ္-မွတ္ကာစြဲသမို႔ ဖတ္ပါ အၿမဲ “လင္း”ပစာသဘင္ မယြင္းဟဒယမွာ ၾကည္လင္၊ “အစၥလာမ္”ထူစိုက္ေမွာင္ အမိုက္ေရွာင္ၾကဥ္၊ ေနာင္အၿမိဳက္ပလဒင္ စံစာမည္ပေလး။

    “စလာမ္”တင္ဆက္ ႏႈတ္ခြန္းသံငယ္၊ စမုခ္ကြန္းယံ ၿငိမ္းခ်မ္း ပါေစ့ေလး။

    ဒဂုန္သိန္း

    သုံးႏွစ္ေျမာက္ကမၻာ့အလင္းဘြဲ႕

        ယနံ႔လိႈင္ၾကဴ ထုံၾကည္သင္း၊ ပုဏၰမီအဆင္း၊ ၀င္းလက္ျဖာ၊ ဂုဏ္ရည္သတင္း၌ ထင္းခ်က္မဟာရယ္၊ “လင္း”လ်က္ “ကမၻာ” တည္ေစဖို႔၊ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း စဥ္မျပတ္ကြာေစ၊ အရွင္ျမတ္ ထံမေလ ေတာင္းဆုဆင္ၿပီမု႔ိ။ သုံးႏွစ္ေစ့ေျမာက္ ေရြ႕ေရာက္ လာသည္၊ ေဖးေထာက္ခါခါ ကူညီစုိ႔၊ အေ၀းေရာက္သဟာေဆြ “ယုေမ”တို႔ရဲ႕ ခုေသြမခ်ဳိ႕ ကေလာင္ႏွင္၊ ေပါင္းစုညီညာ ျပဳျပင္ ၾကပါမွ၊ တုယွဥ္မရ ၀ါဒၾသျမတ္လမ္းစဥ္၊ ေနာင္တစ္ေခတ္ေတာ့  ဥဒါန္းတြင္ ေအာင္ျပဳစမ္းေစခ်င္၊ အားသြန္ ႀကဳိးလို႔၊ ကိုယ့္အမ်ဳိးနဲ႔ သာသနာစည္ပင္၊ တည္ၿမဲႏုိင္ေစခ်င္၊ “ကမၻာ့အလင္း”မွ တဆင့္ မိတ္အမ်ား “ခင္”ကို ဖိတ္ၾကားလႊာစဥ္၊ တင္ဆက္ပါရဲ႕ေလး။

    ပဲခူးၾကည္

    ဒို႔စံနမူ ဝတၳဳ ဖတ္လိုလွ်င္ =>http://goo.gl/JCIT4t

  • မစ္ဇူရီရွိ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္တစ္လံုး အစၥလာမ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ယူဆခ်က္အမွားမ်ား ရွင္းလင္း

    မစ္ဇူရီရွိ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္တစ္လံုး အစၥလာမ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ယူဆခ်က္အမွားမ်ား ရွင္းလင္း

    ဧၿပီ ၂၉၊ ၂၀၁၅
    M-Media

    us

    – အစၥလာမ္၏ စစ္မွန္ေသာ အေနအထားကုိ ျပသရန္၊ တင္ျပမႈမ်ား၊ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားႏွင့္ အျခားေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ တစ္ဆင့္ အစၥလာမ္အေပၚ ရွိေနသည့္ ယူဆခ်က္အမွားမ်ားကုိ ေခ်ဖ်က္ရန္တုိ႔အတြက္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု မစ္ဇူရီျပည္နယ္ရွိ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္တစ္ခုက ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ အခမ္းအနားတစ္ခု က်င္းပခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

    မစ္ဇူရီအလယ္ပုိင္း အစၥလာမ့္စင္တာ ICCM ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး တက္ေလာက္ၾကသူမ်ားအား ေဟာေျပာတင္ျပမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ကာ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္အတြင္းသုိ႔ ေလ့လာခြင့္၊ ၀တ္ျပဳမႈမ်ား ၾကည့္႐ႈခြင့္တုိ႔ကုိလည္း ေပးအပ္ခဲ့သည္။

    “ဒါဟာ အစၥလာမ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မသိနားမလည္တာေတြ၊ မေသခ်ာမေရရာတာေတြကုိ ရွင္လင္းသြားေစမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ လူေတြက ေမးခြန္းေတြေမးဖုိ႔ ေၾကာက္ေနၾကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ သတင္းေတြက ေျပာတာကုိပဲ သူတုိ႔ သိၾကတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒီအခမ္းအနားက လူေတြကုိ စကားေျပာခြင့္ရေစတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပုိသိလာေစၿပီး အဟန္႔အတားေတြကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္ပါတယ္” ဟု အဆုိပါ အခမ္းအနားတြင္ ေစတနာ့၀န္ထမ္းအျဖစ္ ပါ၀င္ၿပီး၊ ေဟာေျပာတင္ျပမႈမ်ား
    ျပဳလုပ္ခဲ့သူ တာဟူရာ ေလာ့ဒ္ဟီက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    မြတ္စလင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ ရွိေနေသာ အႏုတ္လကၡဏာေဆာင္သည့္ သမ႐ုိးက်အျမင္မ်ားကုိ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ အဆုိပါအခမ္းအနားတြင္ အစၥလာမ့္ အမ်ိဳးသမီးက႑အေၾကာင္းကုိလည္း ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့သည္။

    “သမ႐ုိးက်အျဖစ္ဆံုး အျမင္က အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ သူတုိ႔ကုိ သီးျခားထားျခင္း ဒါမွမဟုတ္ အရာမသြင္းျခင္းတုိ႔နဲ႔ တြဲျမင္ၾကတဲ့ ဟီဂ်ဘ္ျဖစ္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ တကယ့္လက္ေတြမွာေတာ့ အစၥလာမ္ဟာ အသိပညာေပးျခင္း၊ ခြန္အားေပးျခင္းပါပဲ” ဟု ေလာ့ဒ္ဟီက ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ေလ့လာခြင့္ႏွင့္ ၀တ္ျပဳမႈအား ၾကည့္႐ႈျခင္းတုိ႔အျပင္ တက္ေရာက္လာသူမ်ားကုိ ဟင္းလ်ာမ်ားႏွင့္ တည့္ခင္းဧည့္ခံျခင္း၊ အစၥလာမ္ႏွင့္ႏြယ္သည့္ ႐ုိးရာ၀တ္စံုမ်ားကုိ ျပသျခင္းတုိ႔ကိုလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

    ထုိ႔ျပင္ မိမိတုိ႔၏ အမည္မ်ားကုိ အာရဗီဘာသာစကားျဖင့္ ေရးသားထားမႈကုိ ျမင္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ရွိ ေစတနာ့၀န္ထမ္းမ်ားက ေရးသားေပးခဲ့ၿပီး၊ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားျဖင့္ တက္ေရာက္လာသူမ်ားကုိယ္တုိယ္ အႏုပညာ ဖန္တီးျခင္းတုိ႔ကုိလည္း ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ မိန္းကေလးငယ္မ်ား အထူး စိတ္၀င္စားခဲ့သည္။

    ICCM ကုိ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး မစ္ဇူရီျပည္နယ္ရွိ ပထမဆံုး ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္လည္း ျဖစ္သည္။ အဆုိပါဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဌာေနမ်ား၊ ႏုိင္ငံတကာေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်သူမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ မစ္ဇူရီရွိ မြတ္စလင္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအား သဟဇာတျဖစ္သည့္ ၀န္းက်င္တစ္ခု ျဖစ္လာေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိေနသည္။

    Ref: Onislam

  • DFB-Pokal ဖလားမွ ထြက္ခဲ့ရျခင္းက ရွက္စရာမဟုတ္ဟု ဘုိင္ယန္နည္းျပ ေျပာ

    DFB-Pokal ဖလားမွ ထြက္ခဲ့ရျခင္းက ရွက္စရာမဟုတ္ဟု ဘုိင္ယန္နည္းျပ ေျပာ

    ဧၿပီ ၂၉၊ ၂၀၁၅
    M-Media

    byern

    – DFB-Pokal ဖလား ဆီမီးဖုိင္နယ္တြင္ ေဒ့ါမြန္အသင္းအား ႐ံႈးနိမ့္ကာ ထြက္ခဲ့ရျခင္းကုိ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ ရွက္ရြံ႕မည္မဟုတ္ဘဲ အသင္းသားမ်ားကုိလည္း အျပစ္တင္သြားမည္မဟုတ္ဟု ဘုိင္ယန္ျမဴးနစ္နည္းျပ ဂြါဒီယုိလာက ေျပာၾကားလုိက္သည္။

    ယမန္ေန႔က ကစားခဲ့သည့္ အဆုိပါပြဲတြင္ ဘုိင္ယန္မွာ လီ၀န္ေဒ့ါစကီး၏ ေစာေစာပုိင္းဂုိးျဖင့္ ဦးဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေဒ့ါမြန္က ၇၅ မိနစ္တြင္ ေခ်ပဂုိး ျပန္သြင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ပုိ၊ ပင္နယ္တီအထိ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ပင္နယ္တီတြင္ ဘုိင္ယန္မွာ ၄ လံုးအထိ မ၀င္ခဲ့ဘဲ ေဒ့ါမြန္က ၂ လံုး၀င္ခဲ့ေသာၾကာင့္ ေဒါ့မြန္မွာ ေနာက္ဆံုး ဗုိလ္လုပြဲသုိ႔ တက္ေရာက္သြားၿပီျဖစ္သည္။

    “အသင္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကစားသမားေတြအတြက္ ဒီလုိမ်ိဳး ဂုဏ္မယူခဲ့ဖူးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း ကစားခဲ့တယ္။ ဒီပြဲဟာ ကၽြန္ေတာ္ ဘုိင္ယန္ကုိ ေရာက္ၿပီးကတည္းက ေဒါ့မြန္နဲ႔ကစားရတဲ့ပြဲေတြထဲမွာ အေကာင္းဆံုး ပြဲပါပဲ။ ဒါဟာ ဘာမွ ရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲကုိ ႐ံႈးခဲ့တယ္။ ရွက္ဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ ဒီထက္ပုိဆုိးတာမ်ိဳး လုိအပ္မွာပါ” ဟု ဂြါဒီယိုလာက ပြဲအၿပီးတြင္ Sky သုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ထုိပြဲတြင္ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ၁ လၾကာ အနားယူေနရသည့္ အာဂ်န္ေရာ္ဘင္ ျပန္လည္ပါ၀င္လာခဲ့ေသာ္လည္း ပြဲၿပီးကာနီ ၁၅ မိနစ္အလုိတြင္ ေပါင္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ လူစားလဲခဲ့ရကာ လီ၀န္ေဒါ့စကီးမွာလည္း ေခါင္းဒဏ္ရာေၾကာင့္ လူစားလဲခဲ့ရသည္။

    ဘြန္ဒစ္လီဂါဖလားကုိ ေလာေလာလတ္လတ္ ရရွိထားသည့္ ဘုိင္ယန္မွာ DFB-Pokal ဖလားမွ ထြက္ခြာခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္ ဖလားသံုးလံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္ျပယ္ခဲ့ရၿပီျဖစ္သည္။

    Ref: Goal.com