မတ္ ၂၀ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ေဆာင္းပါးရွင္- ရည္ေလးေဆြ
လြန္ခဲ့တဲ့ (၂)ႏွစ္ေသာကာလ ၂၀၁၃-ခုႏွစ္ ဒီေန႔လုိ မတ္လ (၂၀)ရက္ေန႔ တစ္ရက္ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ သတင္းတစ္ခု စၾကားရတယ္။
“မိတၳီလာမွာ ျပႆနာျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာသာေရးျပႆနာျဖစ္ဖုိ႔ ပြဲဆူေအာင္ လုပ္ေနတ့ဲပုံစံ ျဖစ္ေနတယ္။”
ဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း မိတၳီလာမွာ႐ွိတဲ့ အသိမိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ဖုန္းေတြေခၚၿပီး ျဖစ္စဥ္ကုိ ေမးျမန္းစူးစမ္းရေတာ့တာေပါ့။
“ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ေစ်းေရာင္းေစ်း၀ယ္ စကားမ်ားၾကတာ။ မြတ္စလင္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ေနေတာ့ အဲ့ဒါကုိ ျပႆနာပုိႀကီးေအာင္ တမင္လုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္သြားပါၿပီ”ဆုိေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ပူေနတာ ေလ်ာ့က်သြားခဲ့တယ္။
ခဏေနက် ဖုန္းတစ္ခုေခၚလာျပန္တယ္။ “ျပႆနာက မၿပီးေသးဘူး။ အခုက မြတ္စလင္ပိုင္ ဆုိင္ကုိ လူစုလူေ၀းနဲ႔ ၀ိုင္းဖ်က္ဆီးေနၿပီ၊ အဲ့ဒီနားတစ္၀ိုက္လည္း လူေတြ တအား႐ႈပ္ေနၿပီး ျပႆနာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနၿပီ၊ အဲ့ဒီနားသြားၿပီး ဓါတ္ပုံ႐ိုက္တဲ့ မြတ္စလင္တစ္ေယာက္လည္း ေတာ္ေတာ္ထိသြားတယ္။”ဆုိတာနဲ႔ အဲ့ဒီ ထိခိုက္ခံရတဲ့ မ်က္ျမင္တစ္ေယာက္ကုိ ဖုန္းရေအာင္ဆက္ၿပီး အေျခအေနေမးျမန္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စုိးရိမ္ပူပန္ရတဲ့ အေျခအေနကုိ ေရာက္ေနမွန္း ထပ္သိလိုက္ရတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဆုိင္လည္း ပ်က္စီးသြားၿပီ၊ ဆုိင္က တာ၀န္႐ွိသူေတြကုိလည္း ဖမ္းသြားၿပီ၊ အနီးအနားက ဆုိင္ေတြလည္းပိတ္လိုက္ၾကၿပီ၊ လူေတြအားလုံးလည္း လူစုကြဲသြားၿပီ ဆုိၿပီး ၾကားရျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါမွာလည္း ေၾသာ္ … ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ ၂၀၁၂-ခု ဇြန္လက စခဲ့တဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္က မြတ္စလင္ေတြကုိ ဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မႈ လုပ္သလုိ မလုပ္ပဲ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ျပႆနာ ေအးခ်မ္းသြားေပလုိ႔ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ရင္ထဲနဲ႔ အပူကုိ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္နဲ႔ ေလ်ာ့ခ်လိုက္တယ္။
ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ မူဆယ္ကေနဆင္းလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လမ္းကေန ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။ “မိတၳီလာမွာ ဗလီကုိ ဖ်က္ေနၿပီလုိ႔ ငါၾကားတယ္၊ နင္ဘာၾကားလဲ”တဲ့။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေခါင္းထဲက ေသြးက နားထင္ကုိ ဒုံးခနဲ႔ ေစာင့္တက္သြားၿပီး သူ႔ကုိေတာင္ နင္ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ ငါဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္၊ ထူးရင္ ေျပာျပမယ္ဆုိၿပီး မိတၳီလာကုိ ဖုန္းေတြဆက္၊ အေျခအေနေတြေမးရင္း ရင္ထဲမွာ စုိးရိမ္မႈေတြ ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ တက္ေနေတာ့တယ္။
စုိးရိမ္ေနတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ၀င္လာသမွ် ဖုန္းေကာလ္ေတြနားေထာင္ရင္း မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်လုိ႔ ယိုင္လဲမတတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ “ငါက အေ၀းကေန နားေထာင္ေနရ႐ုံသက္သက္ပဲေလ။ ဟုိမွာ ငုိယုိ ေျပးလႊားရင္း ကုိယ့္မ်က္စိေ႔႐ွတင္ အသက္ပါသြားတဲ့သူေတြကုိျမင္ရင္း အေျခအေနေတြ ေျပာျပေနသူေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ ငါက နားေထာင္ေနရတာေလ စိတ္အားတင္းထားမွေပါ့”လုိ႔ ျပန္အားေပးရင္း ကၽြန္မ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန လုပ္သင့္တာေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လိုက္တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္ကာလကုိ ကၽြန္မဘ၀မွာ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ေဖ်ာက္ျပစ္လုိ႔ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးမွာ ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈဆုိတာေတြထဲကေန တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ကုိယ္နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားလုိ႔ ရင္ထဲမွာ ခံစားရတဲ့ ခံစားခ်က္က ေဖာ္ျပလုိ႔ မရႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။
ေျပးလႊားရင္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနရင္း ဖုန္းျပတ္ေတာက္သြားလုိ႔ ကၽြန္မမွာ စိတ္ပူရတာေတြ၊ ႐ိုက္ခံထိလိုက္လုိ႔ ဖုန္းနဲ႔လူ တျခားစီျဖစ္သြားလုိ႔ ဖုန္းျပတ္ေတာက္သြားတာေတြ၊ ကၽြန္မ ေမာင္ေလး၊ ကၽြန္ေတာ့္ညီေလး၊ ကၽြန္မသားေလး၊ ကၽြန္ေတာ့္သားေလး၊ တူေလး၊ ေျမးေလးေတာ့ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ မီး႐ႈိ႕ခံလိုက္ရလုိ႔ အေလာင္းေတာင္ ယူလုိ႔ မရလိုက္ပါဘူးဆုိတာေတြ၊ အိမ္ဖ်က္ခံရလုိ႔ ေနစရာမ႐ွိေတာ့ဘူးဆုိတာေတြကုိ ၃-၄ ရက္ ဆက္တိုက္ ေန႔ေရာ ညပါ ၾကားလာရေတာ့ အေ၀းကေနတဲ့ ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာ ခံစားလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ မိတၳီလာကေနတဆင့္ ပဲခူးတုိင္းအေနာက္ျခမ္းမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္ပြားလာေတာ့လည္း ဒီလုိပါပဲ။ ေျပးလႊားရင္း ငုိယုိသံေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေသလူေတြပါ၊ ကၽြန္မတုိ႔ ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ ကၽြန္မတုိ႔ကုိ ကယ္ပါဦးဆုိတဲ့ တစာစာေအာ္ဟစ္ ေျပာဆုိသံေတြက ကၽြန္မ နားထဲမွာ အၿမဲလုိလုိ ၾကားေယာင္ေနတဲ့ အိပ္မက္ဆုိးတစ္ခုပမာပဲ။
မိတၳီလာအၾကမ္းဖက္မႈကေန ပဲခူးတုိင္းအေနာက္ျခမ္း အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေန႔ေရာညပါ ရက္ေပါင္း (၂၀)တိတိ ကၽြန္မ တစ္ေရးမွ အိပ္စက္လုိ႔ မရခဲ့ပါဘူး။ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အေတာ္ေလး ထိခိုက္ ခံစားခဲ့ရတဲ့ အဲ့ဒီရက္ (၂၀) ေက်ာ္လြန္ၿပီးတဲ့ေန႔မွာပဲ ကၽြန္မလည္း ၃-ရက္ေလာက္ အိပ္ယာထဲပုံလဲသြားခဲ့တယ္။ အၾကမ္းဖက္ခံရတဲ့ေနရာမွာ ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္မႈ မ႐ွိခဲ့သူေတာင္ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ထိခိုက္ ခံစားမႈက ဒီလုိအေျခအေနျဖစ္ခဲ့ေတာ့ အၾကမ္းဖက္ခံရသူေတြရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ၊ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ေနမႈေတြဟာ ဘယ္အရာနဲ႔မွ ခိုင္းႏႈိင္းလုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရက္(၂၀)ေက်ာ္လြန္ၿပီးေနာက္ မိတၳီလာဒုကၡသည္စခန္းေတြကုိ ကၽြန္မေရာက္ခဲ့ေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈ နာက်င္မႈေ၀ဒနာေတြကုိ ျမင္ခဲ့ရတာေတြကလည္း ကၽြန္မ ေမ့လုိ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
မတ္လ ၂၀-ရက္ မိတၱီလာမွာ စတင္ျဖစ္လိုက္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈကေန ပဲခူးတုိင္း အေနာက္ျခမ္းကေန ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးက မြတ္စလင္ေတြအေပၚ ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ တမင္တကာ ဘာသာေရးအေၾကာင္းျပ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈကုိ (ပဋိပကၡ/အဓိက႐ုန္းလုိ႔ ကၽြန္မ မသုံးပါဘူး။ ပဋိပကၡ/အဓိက႐ုန္းဆုိတာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ျဖစ္တာပါ။ အခုျဖစ္ခဲ့တာေတြက တစ္ဘက္သတ္ ခံရတဲ့အခါ ျပန္ၿပီး ခုခံမႈေတြသာျဖစ္ပါတယ္။)
ဒီအေၾကာင္းအရာ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ကၽြန္မဘ၀မွာ ဘယ္ေသာအခါမွ ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုဆုိရင္ မိတၳီလာအၾကမ္းဖက္မႈ ေက်ာ္လြန္ခဲ့တာ (၂)ႏွစ္ျပည့္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ မေန႔တေန႔ကလုိပဲ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ထင္ေယာင္ေနဆဲပါ။ အၾကမ္းဖက္ခံရသူေတြအတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဆုိတာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ ဘာမွ မျဖစ္လာခဲ့ေသးပါဘူး။ အၾကမ္းဖက္ခံရသူေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာနဲ႔ ႐ုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာေတြ ခၽြတ္ၿခံဳက်ဆဲ ႐ွိေနပါေသးတယ္။
မြတ္စလင္ေတြအေပၚ ဘာသာေရး အၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္စဥ္မွာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အသက္ဆုံး႐ႈံးသြားၾကတဲ့ ဘာသာလူမ်ဳိးတုိင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္း ၀မ္းနည္းျဖစ္မိပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္တစ္ခု၊ လွည့္ကြက္တစ္ခုမွာ အသုံးခ်ခံေနရတဲ့ ျပည္သူမ်ားဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈေတြ က်ေရာက္ပါေစေၾကာင္းနဲ႔ ေ႔႐ွတင္ေရာ ေနာက္ကြယ္ကပါ အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြ၊ က်ဴးလြန္ရာမွာ ပါ၀င္သူေတြအေနနဲ႔လည္း သမုိင္းေၾကြးကုိ အျမန္ဆုံးျပန္ဆပ္ႏိုင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။
ဆက္စပ္ပိုစ္ဖတ္လိုလွ်င္
ထီလာအၾကမ္းဖက္ခံရသူမ်ားရဲ႕ ခုိနားရာစခန္း အမွတ္တရ
(http://www.m-mediagroup.com/?s=%E1%80%9B%E1%80%8A%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%9C%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%86%E1%80%BC)
