ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
၂၀၁၅ ဟာ ခရာဆူးၿခံဳေတြ၊ ႏြယ္ျမက္ပိတ္ေပါင္းေတြ၊ လွ်ိဳေျမာင္ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြနဲ႔ ေတာထူလို႔။ ၀ကၤဘာလို မာယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြလည္း ျပည့္ႏွက္လို႔။
ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတဲ့ သမင္သားငယ္ဟာ က်ားေတြ၊ ၀ံပုေလြေတြ၊ ေျမေခြးေတြၾကားမွာ ဘယ္သူ႕အစာ ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ႀကိဳတင္သိႏိုင္ခြင့္မရွိ။ မ်က္ခံုးခပ္လႈပ္လႈပ္ ထိတ္ထိတ္ လန္႔လန္႔ၾကားကပဲ ယဇ္ပလႅင္မွာ လည္စင္းခံလိုက္ရမယ့္အျဖစ္မ်ိဳး။ မုဆိုးေတြ၊ တံလွ်ပ္ေတြ၊ လင့္စင္ေပၚက ခ်ိန္ရြယ္ထားတဲ့ ဒူးေလးေတြ။ ၿပီးေတာ့ ေတာ႐ိုင္းဥပေဒက အလံထူေနဆဲ။ အႏွစ္မဲ့ေတာမွာ ၾကက္ဆူပင္ေတြက မင္းမူေနဆဲ။
၂၀၁၀ ရဲ႕ ဟိုမွာဘက္ဆီက ကႏၱာရခရီးဟာ ႏြမ္းလ်ပန္းေမာေပမဲ့ ျမင္ကြင္းေတာ့ ရွင္းခဲ့တယ္။ လြင္ျပင္မွာ ဆင္လား၊ က်ားလား ထင္ရွားစြာျမင္ရတယ္။ ရန္၊ ငါ စည္း ျပတ္ႏိုင္တယ္။ ကမန္းကတမ္း သိုးေရၿခံဳလိုက္တဲ့ ၀ံပုေလြကိုလည္း ျမင္ႏိုင္တယ္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုဟာ ခ်စ္တီးဆီက ေငြေခ်းမိတဲ့ လယ္သမားဦးႀကီးလို ဘာေရးထားမွန္းမသိတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ အတည္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာခ်ဳပ္တစ္ခု။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကေတာ့ ဟိုတုန္းက သမ၀ါယမဆိုင္က ထုတ္ေပးတဲ့ ဆန္လို ဆန္ကြဲေတြ၊ စပါးလံုးေတြ ႏိုင္းခ်င္းပါေနေပမဲ့ ႀကိဳက္ႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းလိုက္ရတဲ့ ကံၾကမၼာတစ္ခု။ ၂၀၁၅ မွာေတာ့ ေစ်းဆစ္ႏိုင္၊ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ ကံၾကမၼာအေျပာင္းအလဲ ရွိမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ၅ ႏွစ္တာကို ႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳသိပ္ ခဲ့ရတာက ျပည္သူလူထု။
ပန္းနဲ႔တူတာ တစ္ပင္မွမရွိဘဲ ၿခံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းေတြသာ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားမွာ အတြဲ ၄-၅ တြဲ ရွိေနတတ္တဲ့ ေတာအုပ္ငယ္ကို ‘ပန္းၿခံ’ လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားရင္ ပန္းၿခံလို႔သာ ေခၚရပါတယ္။ အဲဒီ ပန္းၿခံနဲ႔ သေဘာသြားခ်င္းတူတဲ့ ”စစ္မွန္၍ စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္” ဟာ ခ်ဥ္သီးပင္ေအာက္ ခ်ဥ္သီးရွားဆိုတာလို အေပၚယံေရႊမႈန္က်ဲ က်ီးအာသီးလို အသြင္နဲ႔ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဒီမို ကေရစီပဲ ဆိုပါစို႔။
အဲဒီ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္မွာ လြတ္လပ္စြာဖြင့္ထားတဲ့ ဘီယာဆိုင္၊ အရက္ဆိုင္ေတြမွာ လြတ္လပ္စြာ မူး႐ူးၿပီး ဒီမိုကေရစီအရသာကို ခံစားႏိုင္ၾကပါၿပီ။ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေ၀ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ရမ္းကားဆဲဆို ေစာ္ကားခြင့္ကိုလည္း တန္းတူရည္တူရႏိုင္ၾကပါၿပီ။ အမွန္တရားကို ႏႈတ္မေစာင့္ လက္မေစာင့္ဘဲ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေရးသား တင္ျပေျပာေဟာလာရင္လည္း လြတ္လပ္စြာ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခြင့္ ရွိပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ လံုထိန္းရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြဟာလည္း ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးေတြကို လြတ္လပ္စြာ ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္ ရမ္းကားေသာင္းက်န္း ခြင့္ေပးၿပီး ဆံုး႐ႈံးမႈ၊ နစ္နာမႈ၊ သိမ္းပိုက္ခံရမႈအတြက္ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပသူေတြကို လြတ္လပ္စြာ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းႏိုင္ပါၿပီ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဥပေဒအဆင့္အတန္းမီဖို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပညာေရးျမွင့္တင္ဖို႔ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုသူေတြကို လြတ္လပ္စြာတားဆီးပိတ္ပင္ႏိုင္ၿပီး တန္ျပန္ဆႏၵျပ ကန္႔လန္႔တိုက္ ဂဏန္းသပိတ္မ်ားကိုေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္မလို၊ ပုဒ္မ ၁၈ ကင္းလြတ္ခြင့္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရႏိုင္ၿပီ။ အာဏာရပါတီႀကီးက ႏိုင္ငံေတာ္အလံေစာက္ထိုးလုပ္တာကို လြတ္လပ္စြာ မွားယြင္းခြင့္ (သို႕မဟုတ္) လြတ္လပ္စြာ ယႀတာေခ်ခြင့္ အျဖစ္ မွတ္ယူကာ အျပစ္လႊတ္ႏိုင္သလို ေက်ာင္းသား ေတြ အလံခ်င္းလဲထူတဲ့ကိစၥမ်ိဳးကိုလည္း လြတ္လပ္စြာ တရားစြဲအေရးယူခြင့္ရွိၿပီ။ ကိုင္း၊ ဘယ္သူေျပာသလဲ။ ဒီတိုင္းျပည္ မလြတ္လပ္ဘူးလို႔။ လြတ္လပ္ခ်င္တိုင္း လြတ္လပ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ပဲ မဟုတ္ပါလား။
ဒီပံု ဒီအခ်ိဳးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအမည္ခံၿခံဳပုတ္ထဲတိုးရင္း ပန္းဥယ်ာဥ္တစ္ျဖစ္လဲကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ နီးသထက္ နီးလာတာနဲ႔အမွ် ေတာထူသထက္ထူလို႔ တစ္စတစ္စ ေတာႀကီးမ်က္မည္း ျဖစ္လာေလေလပါပဲ။
႐ႈံ႕ခ်ည္ႏွပ္ခ်ည္ ၀ွိဳက္ကဒ္ျပႆနာမွာ မဲေလာဘကို ျမင္ႏိုင္ၿပီ။ ေလာက္ကိုင္စစ္ပြဲဟာ ရန္သူနဲ႔ မိတ္ေဆြကို ကြဲျပားျခားနား ျမင္ေစၿပီ။ အရင့္အရင္က အာေခ်ာင္ခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္ေသြးစစ္မာန္တက္ေနတဲ့ ပါးစပ္သူရဲေကာင္းမ်ားလည္း အခုေတာ့ ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလို႔ ဘယ္ထမိန္ၿခံဳေအာက္ ေရာက္သြားတယ္မသိ။ အစိုးရပိုင္စစ္တပ္အတြက္ ျပည္သူဆီမွာ အလွဴခံေနေပမဲ့ အရပ္သားဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ ၀မ္းနည္းစကား၊ အကူအညီစကားတို႔ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လွတာလည္း အံ့ၾသစရာ။ ကိုယ္ေမြးတဲ့ေမ်ာက္ ကိုယ့္ျပန္ေခ်ာက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ စည္းစိမ္ခံဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ လူထုအမုန္းကို ေဆးေၾကာဖို႔၊ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တပ္အေရးပါမႈေတြ ကို သက္ေသထူဖို႔ ေအာက္ေျခ တပ္သားေတြ၊ ဗိုလ္ငယ္ေတြရဲ႕ အသက္ေတြကို စေတးၿပီး လူထုဂ႐ုဏာကို မွ်ားယူႏိုင္ခြင့္ အျမတ္ထြက္ခဲ့ၿပီ။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒအတြက္ ေက်ာင္းသားသပိတ္စစ္ေၾကာင္းေတြကို ကေရာ္ကမည္၊ ကျပက္ကေခ်ာ္ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ေနရာကေန အေျခအေနေကာင္းလာေတာ့ ေလသံတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းလာသူေတြ၊ ေရေပၚဆီ၊ သာရာစီးေတြကိုလည္း ျမင္ရၿပီ။
မာယာမ်ားတဲ့ ၂၀၁၅ ေတာႀကီးမ်က္မည္းမွာ အနာဂတ္ခရီးကိုျဖတ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲ သမင္သားငယ္ ဟာ ေတာ မကၽြမ္းလို႔ ေက်ာခ်မ္းေနရပါၿပီ။ ပရိယာယ္ရွင္ သားရဲေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ကေန သမင္ငယ္ကို ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႔ ၀ကၤဘာေတာနက္ႀကီးကို ေတာရွင္းဖို႔ အဓိကက်ေနပါတယ္။ လူႀကီးေတြ တာ၀န္မေက်ေသး။ ၄၃၆၊ ၅၉ ေတာရွင္းပြဲေတြ အရာမထင္ေသး။ ေတာမေျပာင္ေသးရင္ေတာင္ ေတာမေမွာင္ဖို႔ ကေလးေတြေတာ့ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ။ ပညာဟာ အလင္းျဖစ္တယ္။ အနာဂတ္ကို လင္းေစမယ္။ အလင္းမွာ လွ်ိဳေျမာင္ေတြ၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြ၊ ဆူးေညွာင့္ေတြ၊ ခလုတ္ကသင္းေတြ၊ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြကို ျမင္ႏိုင္မယ္။ ၀ံပုေလြလား၊ သိုးလား၊ ျခေသၤ့လား၊ ယုန္လား ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ႏိုင္မယ္။
ဟုတ္တယ္။ ပညာဟာ အလင္းျဖစ္တယ္။ လူႀကီးေတြ ေတာမရွင္းႏိုင္ေပမဲ့ ကေလးေတြ အလင္းကို ထင္းရွင္းေစႏိုင္ၿပီ။ လူႀကီးေတြ တာ၀န္မေက်ႏိုင္ေသးေပမဲ့ ကေလးေတြ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၿပီ။ လူႀကီးေတြ စစ္တိုက္ေနခ်ိန္မွာ ကေလးေတြ ဉာဏ္ပညာအလင္းနဲ႔ အနာဂတ္ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ ရြက္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ လူႀကီးေတြ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ပါ၀ါၿပိဳင္ေနခ်ိန္မွာ ကေလးေတြက ရန္သူမိတ္ေဆြမေရြး သားသမီးေတြရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ လူႀကီးေတြ အာဏာနဲ႔ တိုင္းျပည္ကိုစိုးမိုးဖို႔ လုပ္ေနခ်ိန္မွာ ကေလးေတြက ပညာနဲ႔ ကမၻာကိုစိုးမိုးဖို႔ အေျမာ္အျမင္ရွိေနၾကၿပီ။ လူႀကီးေတြ အမွားနဲ႔အမွန္ၾကား လြန္ဆြဲတိုက္ပြဲ မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ေနခ်ိန္၊ ကေလးေတြက အမွားအမွန္ခြဲမွတ္ေက်ာက္ျဖစ္တဲ့ ပညာေရးတိုက္ပြဲကို ေအာင္ျမင္စြာ တိုက္ယူ ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ဆက္ၿပီး အတည္ျပဳျပ႒ာန္းႏိုင္ဖို႔ လူႀကီးေတြတာ၀န္သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ကေလးေတြကေတာ့ တာ၀န္ေက်ခဲ့ၾကၿပီ။ အနာဂတ္အတြက္ ကေလးေတြတာ၀န္ေက်ခဲ့ပါၿပီ။
M-Media ပရိသတ္မ်ား ပညာအလင္းနဲ႔ ထင္းရွင္းႏိုင္ၾကပါေစ။
