ဧရာဝတီမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ေရးသားသူ -ေက်ာ္မင္း
ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂ ရက္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္သည့္ ဥပေဒၾကမ္း အတည္ျပဳေရး၊ ျပည္လုံးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲတြင္ ယာယီသက္ေသခံကတ္ (White Card) ကိုင္ေဆာင္သူမ်ား အေနျဖင့္ မဲေပးခြင့္ရွိသည္ဟု အတည္ျပဳျခင္းအေပၚတြင္ ေ၀ဖန္မႈမ်ားေပၚလာသည္။
ေ၀ဖန္သူမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕လည္း ပါ၀င္သည္။ တခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဒီမိုကေရစီေရး အဓိကလႈပ္ရွားခဲ့ေသာ ဥေသွ်ာင္ပါတီမွ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖူးသူမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးဆိုင္ရာ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မျဖစ္ေသးသူမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားနည္းတူ ပါ၀င္မဲေပးခြင့္ မရွိသင့္ဟု အထက္ပါတီတခု၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ပါ၀င္ေနသည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ White Card မ်ားကို မဲထည့္ခြင့္ျပဳျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ ႏုိင္ငံသားမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးကံၾကမၼာကို ထိပါးေအာင္ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳထားျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္ဟုလည္း ေျပာဆိုေနပါသည္။ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္လုပ္လိုသူမ်ားသည္ မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ ဥပေဒေဘာင္ေက်ာ္ေသာ စကားမ်ား လက္လြတ္စပယ္ မေျပာသင့္ပါ။
ရခိုင္ျပည္နယ္မွ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားႏွင့္ ၀ေဒသမွ White Card ကိုင္ေဆာင္သူမ်ားကို ႏိုင္ငံျခားသား ဆိုမည္လား။ ထိုေဒသမွ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားကမူ သူတို႔ေဒသမွာ White Card ထုတ္ေပးထားကာ မၾကာမီ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကတ္ လဲေပးမည္ဟု ေျပာဆိုထားၿပီး ယခုအခ်ိန္ထိ မထုတ္ေပးေသးေၾကာင္း လႊတ္ေတာ္တြင္ ရွင္းျပသည္။
ယေန႔ထိ White Card အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးလိုေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စာေပပညာရွင္မ်ားသည္ White Card ၏ ဥပေဒေၾကာင္းႏွင့္ လူ ၇ သန္းနီးပါး ရခိုင္ျပည္မွာ White Card ကိုင္ေဆာင္ေနရျခင္း၏ သမုိင္းေၾကာင္းကို ေလ့လာသိရွိထားရန္ လိုေပသည္။
ႏိုင္ငံတကာမွာ အၿမဲေနထုိင္လိုသူ ႏိုင္ငံျခားမွ တရား၀င္လာေရာက္သူမ်ားကို Green Card ထုတ္ေပးသည္။ ျမန္မာ White Card သည္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကို ထုတ္ေပးျခင္းမဟုတ္၊ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ ျပည္တြင္းေနထုိင္သူမ်ား မွတ္ပုံတင္ေရး နည္းဥပေဒ ၁၃ အရ ႏိုင္ငံသားမ်ားကို အမ်ဳိးသားမွတ္ပုံတင္ကတ္ ေပ်ာက္ပ်က္ပါက အေရးေပၚ ယာယီထုတ္ေပးေသာ လက္မွတ္သာ ျဖစ္သည္။ တနည္း အမ်ဳိးသားမွတ္ပုံတင္ ကိုယ္စား အေထာက္အထားတခု ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွ လူမ်ား ၀င္မလာဆဲတသဲသဲ ျဖစ္ေနသေယာင္ ရုံးထုိင္စားပြဲခင္း၍ ယာယီသက္ေသခံလက္မွတ္ White Card ထုတ္ေပးျခင္းမ်ဳိး ရွင္းျပျခင္းမွာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေနပါသည္။ အမ်ဳိးသားမွတ္ပုံတင္ကတ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယာယီသက္ေသခံကတ္ျပားကို ေသာ္လည္းေကာင္း ျပည္တြင္း ေနထုိင္သူမ်ား မွတ္ပုံတင္ေရး နည္းဥပေဒအပိုဒ္ ၃၃ အရ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအား ထုတ္ေပးခြင့္ မရွိပါ။ ႏိုင္ငံသား မဟုတ္သူမ်ားကို White Card ထုတ္ေပးထားသည္ဟု တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေျပာဆုိေနျခင္းသည္ ပို၍ တရားမဲ့ေသာစကား ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ဥပေဒအရ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္သည္။ စည္းကမ္းမဲ့ တိုင္းျပည္တြင္ ေတြ႕ရွိပါက အေရးယူ အျပစ္ေပးႏိုင္သည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ ဥပေဒ၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး အေရးေပၚဥပေဒ၊ Immigration Emergency Act အစရွိသည္တို႔ ရွိေပသည္။ အခ်ိန္မေရြး ခိုး၀င္လာသူ၊ နယ္စပ္ေျခကၽြံ ၀င္ေရာက္လာသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးအေရးယူ ျပစ္ဒဏ္ေပးႏုိင္သည့္ ဥပေဒမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တည္ရွိေနပါသည္။
ယခု ရခိုင္ျပည္နယ္မွ ယာယီသက္ေသခံကတ္ ကိုင္ေဆာင္သူမ်ားသည္ မူလက အမ်ဳိးသားမွတ္ပုံတင္ ကိုင္ေဆာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ ထုိသူမ်ား၏ သားေျမးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာ ဘဂၤလား နယ္စပ္သည္ လုံၿခဳံမႈအျပည့္ရွိေသာ အျဖဴေရာင္နယ္ေျမ ျဖစ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ၿပီး ျဖစ္္သည္။
၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ ျပ႒ာန္းျခင္းမျပဳခင္ အမ်ဳိးသား မွတ္ပုံတင္သည္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္း၏ တခုတည္းေသာ အေထာက္အထား ေပတံျဖစ္ခဲ့သည္။ အလုပ္၀င္ျခင္း၊ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳျခင္း၊ ခရီးသြားျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသြားရန္ ပတ္စ္ပို႔ထုတ္ျခင္း စသည့္ ကိစၥအရပ္ရပ္ကို ထိုကတ္ျပားျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။
၀န္ထမ္းမွတ္တမ္း၊ အိမ္ေထာင္စုစာရင္း၊ ေမြးစာရင္းမ်ားတြင္လည္း ထိုကတ္ျပားအမွတ္ကို ႏိုင္ငံသားဇယားတြင္ ေရးသြင္းသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္၌ ယာယီ အမ်ဳိးသားမွတ္ပုံတင္ကတ္ျပား ကိုင္ေဆာင္သူမ်ားကို လ၀ကပုံစံ ႏိုင္ (၂) ျဖင့္ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကဒ္ရယူရန္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ေစခဲ့သည္။ လ၀က ၿမိဳ႕နယ္ရုံးမ်ားတြင္ ထုိပုံစံမ်ား ယေန႔ထိရွိေနသည္။ လူထုသို႔ ေလွ်ာက္လႊာလက္ခံရရွိေၾကာင္း ထုတ္ေပးေသာ ေျပစာမ်ားလည္း ရွိေနသည္။
၄င္းသည္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ သံသယျဖစ္ေနသူမ်ားအား ေလွ်ာက္လႊာတင္ရေသာ ပုဒ္မ ၆၅ ပါ ပုံစံမဟုတ္ပါ။ ထို႔အျပင္ ဧည့္ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံသားျပဳမ်ား တင္ရေသာ ပုံစံလည္းမဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကတ္အတြက္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ေစခဲ့ၿပီး ႏွစ္အနည္းငယ္ ေစာင့္ဆိုုင္းၿပီး စိစစ္ေရးကတ္ျပား ထုတ္ေပးမည့္အစား White Card (ခ) ယာယီသက္ေသခံကတ္ ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ရခိုင္ေဒသရွိ UNHCR က White Card ကို ပန္းေရာင္ကဒ္ (ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကတ္) ျဖင့္ လဲေပးရန္ အစိုးရမွာ အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္း ျပည္သူမ်ားသို႔ ရွင္းျပခဲ့သည္။
ယေန႔တိုင္ White Card အျဖဴကတ္ ကိုင္ေဆာင္သူမ်ားကို လႊတ္ေတာ္အတြင္းအျပင္မွ ခိုး၀င္ဘဂၤါလီ ႏိုင္ငံျခားသား၊ ႏိုင္ငံသားမျဖစ္ေသးသူမ်ား စသျဖင့္ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ျခင္းသည္ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးကို သိကၡာခ်ျခင္း ျဖစ္ေနသည္။ အျပစ္ရွိသည္ဟု ထင္ရသူတေယာက္ကို အျပစ္ရွိေၾကာင္း သက္ေသမျပႏိုင္လွ်င္ စီရင္ခ်က္မခ်ႏိုင္ေသးသေရြ႕ တရားခံဟု မစြပ္စြဲႏိုင္ပါ။ စြပ္စြဲၿပီး အျပစ္မထင္ရွားလွ်င္ ျပန္တရားစြဲႏိုင္သည္။
ယခု လူမ်ဳိးတမ်ဳိးကို ဆႏၵအေလ်ာက္ ခိုး၀င္ဘဂၤါလီဟု စြပ္စြဲေနျခင္းသည္ ထိုစြပ္စြဲသူမ်ား ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူမ်ား၏ သိကၡာႏွင့္ ပတ္သက္ေနသည္။ ထိုႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ေစ့စပ္စြာ ေလ့လာမႈ မရွိဘဲ သံေယာင္လိုက္ျပီး အမ်ဳိးသားေရးသံစဥ္မ်ား ထုတ္ေနျခင္းသည္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ၏ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္ေနသည္ဟု သုံးသပ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တည္ေထာင္၍ ႏိုင္ငံေရးျပဳလုပ္ျခင္းမွာ လူတစုအတြက္ မျဖစ္သင့္ေပ၊ အားလုံးအတြက္ ျဖစ္သင့္ေပသည္။ လူမ်ဳိးဘာသာ အသားအေရာင္ မခြဲျခားဘဲ အားလုံးအက်ဳိး သယ္ပိုးႏိုင္ရန္ လိုအပ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ယခု ယာယီသက္ေသခံကတ္ ကိုင္ေဆာင္သူမ်ား၏ ဘိုးဘြားမ်ားကို ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲဆႏၵေပးခြင့္ ေရြးခ်ယ္ခံပိုင္ခြင့္မ်ား ျပဳခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွတ္တမ္းမွာ ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံစီမံ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲတြင္ ေရွ႕တန္းက ပါ၀င္စြန္႔စားခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူတို႔က ယေန႔ အျဖဴကတ္ ကိုင္ေဆာင္သူမ်ား၏ မိဘမ်ားကို ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ေပးခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံသားအဆင့္ မခြဲျခားခဲ့ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥေပဒမွာ ႏုိင္ငံသားတမ်ဳိးတည္းသာ ရွိခဲ့သည္။
ကုန္ေအာင္ စုံေအာင္ ေျပာရလွ်င္ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲမွ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအထိ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းမွ White Card ကိုင္ေဆာင္သူမ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ မိဘဘိုးဘြားမ်ားသည္ မဲေပးခြင့္ ေရြးခ်ယ္ခံပိုင္ခြင့္မ်ား ရွိခဲ့ပါသည္။
မိမိႏွင့္မတူသူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားသား ျဖစ္ရမည္ဟု ဥပေဒရွိေနလွ်င္လည္း ၄င္းဥပေဒသည္ အဓမၼဆန္ေသာ၊ အႏိုင္က်င့္လိုေသာ ဥပေဒသာ ျဖစ္မည္။
White Card ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ခံခြင့္ အခြင့္အေရးကို ပိတ္ထားသည့္အျပင္ မဲေပးခြင့္မျပဳရန္ ႏႈိးေဆာ္ျခင္း၊ ကန္႔ကြတ္ဆႏၵျပေနျခင္းမ်ားသည္ ဥပေဒႏွင့္မညီ၊ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းလည္းမကုိက္၊ မိမိတို႔အတြင္းဆႏၵ၏ တိုက္တြန္းခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။
တိုင္းျပည္ကို တရားဥပေဒႏွင့္အညီ မဟုတ္ဘဲ ဆႏၵအေလ်ာက္ အုပ္ခ်ပ္မည္ဆိုက ထိုတိုင္းျပည္ မတိုးတက္ႏိုင္၊ ဒီမုိကေရစီႏွင့္ မညီညြတ္ပါ။ ျပည္သူအားလုံး၏ အေျခခံရပိုင္ခြင့္ကို အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ပါက ခြဲျခားဆက္ဆံေသာ ဥပေဒျဖစ္ေနပါက ထိုဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အႀကံျပဳတိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။
(ေက်ာ္မင္းသည္ ၁၉၉၀ ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ရခိုင္ျပည္နယ္ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ အႏိုင္ရခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသားလူ႔အခြင့္အေရး ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီမွ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သည္။)
ဓါတ္ပံုအညႊန္း- ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းေန White Card ကိုင္ေဆာင္သူတဦး (ဓာတ္ပံု – ေဂ်ပိုင္/ဧရာဝတီ)
http://burma.irrawaddy.org/opinion/viewpoint/2015/02/19/71388.html
