ၾသဂုတ္ ၆ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
.ေရးသူ- ကိုေရခ်မ္း
ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာလူေတြဟာ ရုပ္ရွင္၊ ၀တၳဳ၊ (သမိုင္းအမည္ခံ)ပံုျပင္ဒ႑ာရီေတြရဲ႕ အလိမ္အညာေတြၾကားထဲ စီးေမ်ာရင္း နစ္ျမဳပ္ကုန္ၾကတယ္။ ဘ၀တည္ေဆာက္ပံုေဖာ္မႈ လမ္းေခ်ာ္ကုန္တယ္။ ဒါကို မိမိတို႔ဖာသာ သတိမမူမိၾကဘူး။ ေမာဟနဲ႔ ေရွ႕ဆက္မိတဲ့ အခါက်ေတာ့ မိမိတို႔ ပုဂၢလေရးရာ သာမက ရံဖန္ရံခါ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုပါ ထိခိုက္နစ္နာသြားေစတတ္တဲ့ အႏၱရာယ္ရိွေၾကာင္း သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုပါတယ္။
တခ်ဳိ႕က စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသက္သက္လို႔ ဆင္ေျခေပးတယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးလို႔ တကယ္ သေဘာထားႏိုင္ရင္ အဲ့ဒီအရာေတြကို လက္ေတြ႕လူ႔ဘ၀ထဲ မသယ္ေဆာင္လာဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
တခ်ဳိ႕က သင္ခန္းစာယူဖို႔ဆိုၿပီး ဆင္ေျခေပးၾကတယ္။ သင္ခန္းစာရယူတယ္ဆိုတာ သရုပ္ေဖာ္ျပတာနဲ႔ ထပ္တူလုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ေၾကာင္း နားလည္ထားဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ အသိအျမင္ဗဟုသုတအေနနဲ႔ သေဘာထားၾကတယ္။
သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ မ်ားမ်ားသိေတာ့ အျမင္ပိုက်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဲ့ဒီအသိကို အက်ဳိးရိွရိွ အသံုးမခ်ႏိုင္ရင္ေတာ့ ပလိုင္းေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္သလိုပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ ရလာတဲ့ အသိအျမင္က အစစ္အမွန္လား အတုအေယာင္လားဆိုတာ ဆန္းစစ္ပိုင္းျခားဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။
အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ေလ။ က်ေနာ္ ခ်ျပလိုတဲ့ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ လမ္းခင္းပံုေဖာ္ထားတဲ့ အဆင္အယင္ထက္ ဘာ message ေပးထားလဲ၊ အေျခခံအႏွစ္သာရက ဘာလဲဆိုတာကို ၿခံဳငံုၾကည့္ျမင္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွလည္း စဥ္းစားေ၀ဖန္ပိုင္းျခားမႈ မွန္ကန္သြားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိတ္ကားထက္က၊ စာရြက္ေပၚက ဇာတ္လမ္းအားလံုးဟာ လက္ေတြ႕လူ႔ဘ၀ဇာတ္ပြဲနဲ႔ အၿမဲတေစ ထပ္တူမက်တတ္ပါဘူး။ ထပ္တူက်ေအာင္ အတင္းအဓမၼ ဇြတ္ပံုသြင္းမယ္၊ ပံုေဖာ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိမိကုိေရာ မိမိနဲ႔ဆက္ႏႊယ္ေနသူ႔ဘ၀မ်ားကိုပါ ေရရွည္မွာ ထိခိုက္နစ္နာ သြားေစပါမယ္။ ေကာင္းက်ဳိး မျဖစ္ထြန္းဘဲ မေကာင္းတဲ့အက်ဳိးဆက္သာ တိုးပြားလာပါလိမ့္မယ္။
ဒီေလာကမွာ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ေလာကဓံကို ႀကံဳဆံုရတာခ်ည္းပါဘဲ။ လူ႔ဘ၀ဆိုတာ စမ္းသပ္ကြင္းျပင္ တစ္ခုပါ။ ျပင္းထန္တာနဲ႔ ေပ်ာ့ေျပာင္းတာ – ဒါဘဲ ကြာပါတယ္။ ႀကံဳႀကိဳက္ခံစားမႈမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး တူညီတာရိွသလို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္တာရိွပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ အေျခအေန၊ ပင္ကိုယ္စိတ္အခံ၊ ခံယူခ်က္၊ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး၊ ပညာဥာဏ္ရည္ စတာေတြအေပၚ မူတည္ၿပီး ျခားနားခ်က္ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရိွေနၾကပါတယ္။ အေတြ႕အႀကံဳခ်င္းဖလွယ္တာျဖစ္ေစ၊ ဘ၀ေသာင္းေျပာင္း အေထြေထြအေပၚ ၾကည့္ရႈေလ့လာခံစားတာျဖစ္ေစ၊ ေကာက္ခ်က္ခ်တာျဖစ္ေစ၊ အႀကံျပဳလမ္းညႊန္တာျဖစ္ေစ တခါတေလ ေပးခ်င္တဲ့ message က တစ္မ်ဳိး၊ ရသြားတဲ့အက်ဳိး(အႏွစ္သာရ)က တစ္ျခား ျဖစ္သြားတာရိွတယ္။ ဥပမာ – မိမိတို႔ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကို တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ ပံုေဖာ္တဲ့ message ျဖစ္ေသာ္လည္း ပရိသတ္က အျခားေသာယဥ္ေက်းမႈေတြအေပၚ မုန္းတီးရြံရွာစိတ္၀င္သြားတာမ်ဳိးပါ။
အလားတူစြာဘဲ ေပးသူက မိမိရဲ႕ message ကို အေပၚယံသကာရည္ေလာင္းထားတယ္၊ တကယ့္အႏွစ္သာရကို လွန္ေလ်ာၾကည့္ရႈလိုက္တဲ့ အခါ ေလာက္တက္မစင္ေတြ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ဥပမာ – မအ,ေအာင္ သမိုင္းကိုသိရမယ္ ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ သမိုင္းျဖစ္စဥ္တစ္ခ်ဳိ႕ကို ဆႏၵစြဲ အရင္းတည္ၿပီး လုပ္ႀကံဖန္တီးခ်က္ေတြ၊ မုသားေတြနဲ႔အတူ ေရာစြက္တင္ျပလိုက္ေတာ့ ပရိသတ္ဖက္က (လိမ္ညာလွည့္စားခံရမွန္း မသိဘဲ) အမွန္လို႔မွတ္ယူမိတယ္။ တကယ့္အရိွတရား သမိုင္းအစစ္၊ ျဖစ္စဥ္အမွန္မ်ားကို ပစ္ပယ္လိုက္ၾကတယ္။ သကာဖံုးမုသားေတြကို ခံယူခ်က္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားေစေအာင္ ႀကံေဆာင္တာမ်ဳိးပါ။ ဒီလိုအမ်ဳိးအစားကို ၀ါဒျဖန္႔ျခင္းက႑ေတြမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ၾကည့္တတ္ရင္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဒီေလာကမွာ ဘယ္သူမွေရွာင္လႊဲမရႏိုင္ေသာ ကံကံ၏အက်ဳိးေတြ၊ ဆႏၵစြဲကင္းေသာ တကယ့္ျဖစ္စဥ္မွန္ေတြကို လက္မခံတတ္ဘူး ဆိုရင္ “ေလာကဓံ”အျဖစ္မွ “ေလာကဒဏ္”အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတတ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
ကိုေရခ်မ္း
