ဧျပီ ၂၈၊ ၂၀၁၄
ေရးသားျပဳစုသူ- ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္
အမည္ရင္းမွာ စိုက္ယစ္ဂိုလမ္အလီရွား ျဖစ္သည္။ သာသနာႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္တို႔ ခ်ီးျမႇင့္သည့္ဘြဲ႕မွာ ရွမ္စြလ္ဘရ္မာ (ျမန္မာ့ဘာဏုရာဇာ) ျဖစ္သည္။ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးက ၾကည္ညိဳေလးစားသည့္ စာေတာ္ျပန္ ဆရာႀကီးေခၚ မုိးဆုပန္ ဆရာေတာ္ ကာဘြလ္ေမာ္လ၀ီႀကီးႏွင့္ အလြန္ခင္မင္ ရင္းႏွီးသူျဖစ္သည္။
ဘခင္ႀကီးသည္ အိႏ္ၵိယႏိုင္ငံ ရွားဟ္ပူရ္ၿမိဳ႕သားျဖစ္သည္။ ဇာတိၿမိဳ႕ အနီးရွိ ဘရြတ္ အမည္ရွိ ေတာရြာကေလးတြင္ မြဖ္တီအဟ္မဒ္ ပီယာန္းထံ အူရဒူ၊ အရဗီ၊ ဖာရစီ အေျခခံပညာရပ္မ်ားကို ဆည္းပူးသည္။ ရွားဟ္၀လီယြလႅာဟ္သခင္၏ အႏြယ္ျဖစ္ေသာ ရွာဟ္အစ္ၥဟာက္ထံ သာသနာ့ ပညာကို အလယ္ တန္းေအာင္သည္အထိ ဆည္းပူးခဲ့သည္။
လူလားေျမာက္သည္ႏွင့္ ၿဗိိတိသွ်ပန္ခ်ာပီ စစ္တပ္တြင္ ဓမၼဆရာအျဖစ္ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္သည္။ အဂၤလိပ္စစ္တပ္မ်ား၊ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာရာတြင္ သခင္ႀကီးသည္ ပန္ခ်ာပီစစ္တပ္ႏွင့္အတူ ပါလာသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ မ်က္ပါးရပ္တပ္စခန္းရွိ ဗလီတြင္ ေရွ႕ေဆာင္ဆရာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ စခန္း၏ စစ္တန္းလ်ားတြင္ေနသျဖင့္ သခင္ႀကီးကို စစ္တန္းေမာ္လ၀ီႀကီးဟုေခၚၾကသည္။ သခင္ႀကီးသည္ စစ္တပ္မွ ဓမၼ ဆရာအျဖစ္ ႏုတ္ထြက္ၿပီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ ၂၉ လမ္းရွိ၊ အိုးေတာ္ဗလီတြင္ အီမာမ္ေရွ႕ေဆာင္ ဆရာ အျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည္။
သခင္ႀကီး၏ အိမ္ေထာင္ဘက္သည္ အထက္ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘုေတၳာရြာသူ ေဒၚသီျဖစ္သည္။ ေဒၚသီ၏ ဖခင္သည္ ေျမထူးၿမိဳ႕ ေသနတ္ စာေရးႀကီး ဦးအဗ္ဒြလႅာေခၚ ဦးေပါက္တူးျဖစ္သည္။ ေဒၚသီ၏ေဆြမ်ဳိးမ်ား အမ်ားစုမွာ ကန္႔ဘလူ နယ္တစ္၀ိုက္တြင္ရွိသည္။ မင္းပါးစိုးခြင္ ထြက္၀င္ ခစားရေသာ သစၥာေတာ္ခံမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဆရာႀကီးႏွင့္ ေဒၚသီတို႔သည္ ျမန္မာ ဘုရင္မင္းျမတ္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေသာ မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ကုလားပ်ဳိရပ္ ဗလီတြင္ထိမ္းျမား မဂၤလာေဆာင္ႏွင္းခဲ့ၾကသည္။
သခင္ႀကီးတြင္ သား ၇-ဦး ထြန္းကားသည္။ အဟ္မဒ္ရွား၊ ဟစံရွား၊ ဟူစိန္ရွား၊ ကာစင္မ္ရွား၊ ယူစြဖ္ရွား၊ အုိဗိုင္ဒြလ္လာရွားႏွင့္ အဗူဗကရ္ရွားတုိ႔ ျဖစ္သည္။ သမီးမ်ားမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ ကြယ္လြန္ၾကၿပီး ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ သား ၆-ဦး က်န္သည္။
သားဦးျဖစ္သူ အဟ္မဒ္ရွားသည္ ပန္ဂ်ပ္နယ္တြင္ အလြန္နာမည္ႀကီးေသာ တရားေဟာပီရ္ ဆရာျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မုဟမၼဒ္အလီ ဂ်င္းနားကဲ့သို႔ ပုဂ္ၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ားကပင္ ဆရာႀကီး၏အိမ္သို႕ လာေရာက္ေတြ႕ဆုံသည္။ ေလယာကတ္ အလီခန္က ေဆာက္လုပ္ေပးေသာ ဗလီႀကီးတြင္ ေသာၾကာေန႔တိုင္း တရားဓမၼေဟာၾကားသည္။ ပါကစၥတန္ သာသနာ့ ပညာရွင္မ်ားက ဆရာတင္ရသူျဖစ္သည္။ “ကုရ္အာန္ ဟာဖစ္အရာတြင္ မိမိထက္ သာသည္။ အူရဒူ၊ ပန္ဂ်ာပီလို အေဟာအေျပာကို ပရိသတ္က ပိုမိုႏွစ္သက္သည္။ အၿမဲပင္ ဇိကိရ္ဘာ၀နာ စီးျဖန္းေနေလ့ရွိသည္။ ကရာမတ္(တန္ခုိး)လည္း စိတ္ရွိတိုင္းျပသည္။ နန္းရင္း၀န္မင္းသည္ပင္ သူ၏မူရိဒ္ခံျဖစ္ေလသည္”ဟု ညီျဖစ္သူ ဟစံရွားကေဖာ္က်ဴးသည္။
စစ္တန္းသခင္ႀကီး၏ ဒုတိယသားမွာ ဟစံရွားျဖစ္သည္။ ၉ ႏွစ္သား အရြယ္ကပင္ ဟာဖစ္ျဖစ္သည္။ ပန္ဂ်ပ္ရွားဟ္ပူရ္တြင္ ဟာဖစ္ဖတ္ရင္း ေခတ္ ပညာသင္ အဂၤလိပ္ေက်ာင္းတြင္လည္း ငါးတန္း စာေမးပြဲေအာင္ျမင္သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူ သခင္ႀကီး၏ဆႏၵအရ သာသနာ့ပညာကိုသာ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ သင္ယူသည္။ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းေအာင္ ေဟာေျပာႏိုင္စြမ္းသူအျဖစ္ ထင္ရွားသည္။
သခင္ႀကီး၏ တတိယသားျဖစ္သူ ဟူစိန္ရွားသည္လည္း ဟာဖစ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ မႏၱေလး အုိးဘိုဗလီ၏ ေရွ႕ေဆာင္ ေမာ္လ၀ီႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။ စတုတၳသားသည္ ကာစင္ရွား ျဖစ္သည္။ မိမိအစ္ကိုႀကီး တာ၀န္ယူထားေသာ ရွာဟ္ပူရ္ၿမိဳ႕ ဂ်ာေမဗလီႀကီးတြင္ ေရွ႕ေဆာင္ဆရာႀကီး ျဖစ္သည္။ ပဥၥမသားသည္ အဆုိပါ ဗလီခန္းတြင္ပင္ ေနထိုင္သည္။ ေလာကီ ကိစၥ အ၀၀ကို စြန္႔လႊတ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဟာဖစ္တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ ဆ႒မသားသည္ အုိဗိုင္ဒြလႅာျဖစ္သည္။ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံတြင္ သင္႐ိုးကုန္သည္အထိ ဆည္းပူးေအာင္ျမင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ႂကြေရာက္လာသည္။ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ ေရွ႕ေဆာင္ ဆရာႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္။ သတၱမေျမာက္ သားေထြးမွာကား အဗူဘကရ္ျဖစ္သည္။
စစ္တန္းသခင္ႀကီးသည္ ျမန္မာလိုကၽြမ္းသည္။ တရားေဒသနာမ်ားကို ျမန္မာလုိ ေရလည္စြာ ေဟာၾကားႏိုင္သည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ အုိးဘိုဗလီတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ေတြ႕ႀကဳံရေသာ ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ မိမိတတ္ထားေသာ ပညာကိုအား မလုိအားမရ ျဖစ္လာသည္။ အဆင့္ျမင့္ပညာမ်ားကို ဆက္လက္ ဆည္းပူးလိုစိတ္ ျပင္းျပလာသည္။ သို႔ႏွင့္ ပညာေရးအတြက္ အိႏ္ၵိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာသည္။ မိမိတုိ႔ ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ သခင္ႀကီး ပညာသင္ ခရီးအတြက္ အုိးေတာ္ဗလီ ဒါယကာႀကီး ပတၱျမား ဦးဖုိးသက္ႏွင့္ ဂ်မာအသ္သားမ်ားက အစစပ့ံပိုးကူညီၾကသည္။
သခင္ႀကီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ မထြက္ခြာမီ ဇနီးႏွင့္ သား ၂-ဦးကို ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕နယ္ ဘုေတၱာေက်းရြာရွိ ေဆြမ်ဳိးမ်ားထံ အပ္ႏွံခဲ့သည္။ ေဆြမ်ဳိးမ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကသည္။
သခင္ႀကီးသည္ အိႏိ္ၵယႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ေမာင္လာနာ ရရွိဒ္ အဟ္မဒ္ဂန္ဂူဟီသခင္ႀကီးထံ ဆည္းပူးခြင့္ရသည္။ ထုိသခင္ႀကီးသည္ ဂုဏ္ထူး ၀ိေသသအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ထင္ရွားေသာ ပညာရွင္ သူေတာ္စင္ႀကီး ျဖစ္သည္။ သူ႕ေခတ္သူ႕အခါက ဖိကဟ္အတတ္ ကၽြမ္းက်င္ဆုံး ပုဂ္ၢိဳလ္ထူးဟု သိမွတ္ၾကသည္။
စစ္တန္းသခင္ႀကီး သင္႐ိုးကုန္ ေပါက္ေျမာက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ဆရာေကာင္းတပည့္ပီပီ ဘ၀တစ္သက္ တာတြင္ စစ္မွန္ေသာ တရားေတာ္မ်ားကုိ ျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္သည္။ ဖိကဟ္ဓမၼသတ္ အရာအတြင္ မိမိဆရာ့နည္းတူ မင္းမူႏိုင္ခဲ့သည္။ ပထမဦးစြာ အုိးေတာ္ဗလီတြင္ စာေပသင္ၾကားပို႔ခ်မႈစတင္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဗလီဒါယကာ ဦးဖုိးသက္က ဗလီအနီးေျမေနရာ ၀ယ္ယူလွဴဒါန္းၿပီး စုေပါင္းဒါနျဖင့္ မုဟမၼဒီယာအရဗီ သိပၸံေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ဖြင့္လွစ္သည္။ သခင္ႀကီးကပင္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူရသည္။ ထုိေက်ာင္းသည္ အထက္ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ အစၥလာမ္ သာသနာစာေပမ်ားကို အေစာဆုံး ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားသည့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္။
သခင္ႀကီး၏နိစ္ၥဓူ၀ က်င့္၀တ္မွာ နံနက္ဖေဂ်ရ္၀တ္ျပဳၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းတြင္ စာျပသည္။ နံနက္ ထမင္းစားခ်ိန္ (၁၂)နာရီအထိ တစ္ဆက္ တည္း စာျပသည္။ ထမင္းစားၿပီးလွ်င္ ေခတၱခဏ အိပ္တတ္သည္။ ေန႔လယ္အခ်ိန္၌ အုိးေတာ္ ဗလီတြင္ ဇဟိုရ္ နမာဇ္၀တ္ျပဳသည္။ ၿပီးလွ်င္ အစြရ္ညေနခ်မ္း ၀တ္ျပဳခ်ိန္အထိ စာၾကည့္သည္။ အစြရ္ၿပီးလွ်င္ အိမ္ျပန္ကာ ဖတ္တ၀ါဓမၼသတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားေရးသည္။ ညေန၀င္မဂ္ရစ္ ၀တ္ျပဳမႈအၿပီး ညစာသုံး ေဆာင္သည္။ မိသားစုႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာသည္။ ေအရွာ ညဦးယံ ၀တ္ျပဳအၿပီးတြင္မူ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာမ်ားအိမ္သို႔ သြားၿပီး တရားဓမၼေဆြးေႏြးသည္။ ည (၁၂)နာရီမွ အိမ္ကို ျပန္သည္။ ညအခါတြင္ တဟ္ဂြ်ဇ္နမာဇ္ ထဖတ္ေလ့ရွိသည္။ ပညာဂုဏ္၊ သီလဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ သခင္ႀကီး၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ အျခားေမာ္လ၀ီမ်ားသည္ က်ားေရွ႕ေရာက္ သမင္ငယ္ကဲ့သုိ႔ေနၾကသည္ဟု အဆုိရွိသည္။
စစ္တန္းသခင္ႀကီးသည္ ဆရာေကာင္းဆရာျမတ္တုိ႔ထံမွ နည္းခံ ခဲ့ရသူျဖစ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပါရမီခံေကာင္းသျဖင့္ မန္တစ္ ေအလင္မ္ တကၠနယဒီပနီကို အထူးကၽြမ္းက်င္သည္။ ဓမၼျပႆနာ၊ စုဒ္၊ ေစာဒနာတုိ႔ကို အကိုးအကားခိုင္မာစြာ ဆုံးျဖတ္ေျဖၾကားေပးသည္။ သခင္ႀကီးသည္ ရွရီအတ္ တရားေတာ္အျပင္ တေစာင္၀ုဖ္၊ တြရီကာမ်ားကို သင္ၾကားျပသသည္။ ဆရာႀကီး၏ တပည့္မ်ားသည္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ား၌ သာသနာ့ပညာကို ဆက္လက္ျဖန္႔ျဖဴးသူမ်ား ျဖစ္လာသည္။
ထူးခၽြန္သည့္ မုဟမၼဒီယာေက်ာင္းထြက္ပညာရွင္မ်ားတြင္ ေမာင္လာ နာရွဖီ၊ ေမာင္လာနာဟာဖစ္ ဦးဘဒင္၊ ေမာင္လာနာ ဗရွိရ္အဟ္မဒ္ေခၚ ဆရာႀကီးပုံ၊ ေမာင္လာနာ ဦးစြလ္တန္၊ ဓၼကထိကေမာင္လာနာ ဦးဘသြင္ (ခင္ဦး) စသူတုိ႔ ပါ၀င္သည္။
စစ္တန္းသခင္ႀကီးလက္ထက္က မုဟမၼဒီယာ အာရဗီသိပ္ၸံ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ သာသနာေရးကိစၥအ၀၀အတြက္ ဗဟိုဌာန ျဖစ္ခဲ့သည္။
သခင္ႀကီးသည္ ၁၉၃၆ ခု ဒီဇင္ဘာ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ အလႅာဟ္ အရွင့္ အမိန္႔ေတာ္ခံယူသည္။
သခင္ႀကီး၏ တပည့္မုိရီဒီမ်ားသည္ ၾကာသပေတးေန႔တိုင္း စု႐ုံး၍ ဇကီရ္ကမၼ႒ာန္း ဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ ဖတ္ရြတ္ၾကသည္။ သခင္ႀကီး၏ ဒရ္ဂါေတာ္ကို မႏၱေလးၿမိဳ႕ ဥသွ်စ္ကုန္းတြင္ ခမ္းနားစြာ ေဆာက္လုပ္ထားၾကသည္။
မွတ္ခ်က္- ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ ေရးသားျပဳစုေသာ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ စာျပဳစာဆို ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား (၂) မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
