ေအာက္တိုဘာ၊ ၃၀၊ ၂၀၁၂
M-Media
မိုးရဲေဆာင္းရဲ
ေတြးမိေတြးရာေလးေတြပါ…
ဇြန္လ ရခိုင္ ေတာင္ကုတ္ကိစၥေတြအျပီး ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ မေလးရွား ကြာလာလမ္ပူကို Financial Training တခု သြားတက္ရပါတယ္… လြန္ခဲ့တဲ့ ၂လေလာက္ကတည္းက စာရင္းသြင္းေငြသြင္းပီးသား Training ပါ… အတူသြားရတာက ဗုဒၵဘာသာ ညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ပါ… အဲဒီ ညီမေလးနဲ႕လက္ထပ္မယ့္ ရခိုင္သားေမာင္ေလးက ေလဆိပ္မွာကြ်န္မကိုအထပ္ထပ္ အပ္ပါတယ္…
“အစ္မ စိတ္ခ်မယ္ေနာ္… ကြ်န္ေတာ့္ညီမေလးကို အမလက္ထဲအပ္ပါတယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါတဲ့…”
ကြ်န္မတို. Ampang Point နားမွာ တည္းပါတယ္… Training ေနရာက Myanmar Embassy နားက Lanson Place Ambassador Row Residences မွာပါ… ေရာက္တဲ့ညမွာပဲ ရခိုင္ေတြကိုမေလးမြတ္စလင္ေတြက ဓါးနဲ႕လိုက္ခုတ္တယ္… အဲေနာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး မြတ္စလင္ေတြကိုရခိုင္ေတြကလိုက္သတ္တာ ဆိုပီးသတင္းေတြၾကားပါတယ္… ကြ်န္မတို႔တည္းတဲ့ Ampang နားမွာလည္း ရခိုင္ေတြေနတာ မ်ားတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္… မနက္ မိုးလင္းေတာ့ မနက္စာကို ဟိုတယ္ ေအာက္ထပ္က ဟိုတယ္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ စားရပါတယ္…
ကြ်န္မနဲ႕အတူသြားတဲ့ ညီမေလးက မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ပီး မစားႏိုင္ပါဘူး… ျမန္ျမန္သြားရေအာင္လို႔ပဲ ေလာေနပါတယ္… ဘာျဖစ္လို႔လဲညီမေလး ဆိုေတာ့ ညီမေလးက ဗမာဆိုေတာ့ မေလးမြတ္စ္လင္ေတြ ဓါးနဲ႕လာခုတ္မွာ ေၾကာက္လို႔တဲ့… ျပီးေတာ့ မွတ္တိုင္၂ခုေလာက္ပဲရွိလို႔ ဘတ္စ္နဲ႕သြားရေအာင္ဆိုတာကို မြတ္စလင္ ၾကားထဲမသြားရဲဘူးမမ… Taxi နဲ႕ပဲသြားရေအာင္… ညီမေလးကိုဗမာဆိုပီးတခုခုလုပ္လိုက္မွာ ေၾကာက္လို႔တဲ့… ကြ်န္မကိုေတာင္ သူကေျပာလိုက္ေသးတယ္ မမက ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ မြတ္စ္ေပ့ါတဲ့ ဒါေပမယ့္မေလးမွာေတာ့ မမကဗမာျပည္ကလာတာပဲ… မမလည္းသတိထားပါတဲ့… ကြ်န္မေတာင္ ေၾကာက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားပါတယ္… ဒါနဲ႕ပဲ မေလးတက်ပ္ေလာက္ကုန္မယ့္ ခရီးကို ေန႕တိုင္း ၁၅က်ပ္ေလာက္ အကုန္ခံပီး Taxi နဲ႕သြားရပါတယ္…
Twins Tower သြားရေအာင္ဆိုလဲ သူ႕မွာေၾကာက္… သူဘာေဆာင္ထားလဲဆိုေတာ့ ပု၀ါေလးတထည္ ေဆာင္ထားပါတယ္… ဘာလုပ္တာလဲ ညီမေလးဆိုေတာ့ ဆႏၵျပတဲ့လူအုပ္ေတြ႕ရင္ ကုလားမေလးနဲ႕တူေအာင္ ပု၀ါျခဳံမလို႕တဲ့… ကြ်န္မမွာ ငိုအားထက္ရီအားသန္ ျဖစ္ရပါေသးတယ္… ကြ်န္မတို႕Training တက္မယ့္ဟိုတယ္နားက Myanmar Embassy ကို ဆႏၵလာျပမယ္လို႕ ၾကားေနတာကိုး…
ကြ်န္မတို႔ကလည္း ကြာလာလမ္ပူမွာလည္မယ္ဆိုပီး လက္မွတ္ကို Training ၿပီး ၂ရက္ေနမွျပန္မယ္ဆိုပီးၾကိဳျဖတ္ ထားၾကေတာ့ဒုကၡမ်ားပါေလေရာ… လက္မွတ္ကလည္း ရက္ေျပာင္းခ်င္ရင္ ၄၂ ေဒၚလာ ထပ္ေပးရမယ္တဲ့… ႏွေျမာလည္းႏွေျမာ လည္လဲလည္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီညီမေလးမွာ ေၾကာက္လို႔ ျမိဳ႕ထဲမွာမလည္ရဲရွာပါ… ျမိဳ႕ျပင္ျဖစ္တဲ့ Sunway Lagoon ကိုတရက္ Genting Highland ကိုတရက္သြားခဲ့ရပါတယ္… ေသာၾကာေန႕က Sunway မွာ တေနကုန္ေနၾကပီး သံရုံးေရွ႕မွာဆႏၵျပပြဲေတြျပီးျပီဆိုမွ ကြ်န္မတို႔ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္…
ဒီညီမေလးက အလကား ရွာၾကံေၾကာက္ေနတာလို႔ ကြ်န္မအျပစ္ မတင္ရက္ပါဘူး… ဒါျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတတ္တာပဲ…
ဒီလိုနဲ႕ရက္ေတြၾကာလာ လေတြၾကာလာျပီးေတာ့ အခုရက္္ပိုင္းမွာျပသနာေတြကပိုပိုဆိုးလို႔လာပါတယ္… ၾကားရတဲ့သတင္းေတြ ဒုကၡေတြေၾကာင့္ ကြ်န္မတို႔ေတြလဲ Stress ေတြအင္မတန္မ်ားၾကပါတယ္… အိပ္ေရးေတြပ်က္ပါမ်ားလို႔ ဒီေန႔ကြ်န္မ ခြင့္ယူလိုက္ပါတယ္… နားမလို႔ပါဆိုကာမွ ရုံးကအေရးၾကီးလို႔ဖုံးဆက္ေခၚပါတယ္… ကြ်န္မလည္း ေန႔လည္ထမင္းစားပီးမသြားမျဖစ္ သြားရပါတယ္… ထုံးစံအတိုင္း အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနလို႔ ည ၇ နာရီမွာ Taxi နဲ႕ျပန္လာပါတယ္… ၾကံဳတုန္းေၾကာ္ျငာ၀င္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္မဟာလုံး၀ေၾကာက္တတ္တဲ့ သူမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး… တခါတခါ ည ၁၀ နာရီaလာက္မွရုံးကေန အိမ္ျပန္တတ္ပါတယ္… အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုကားေမာင္းျပန္တာေပ့ါ…
ဒီေန႔ေတာ့ မိုးခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဆုံး Taxi နဲ႕ျပန္တာပါ… သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက ဖုံးေတြကလဲတရစပ္ လာေနေတာ့ ကြ်န္မတို႔ဘာသာ ထုံးစံအတိုင္း “အပ္စလာမိုအာလိုင္ကြန္း” ဆိုပီးမွ ကြ်န္မစကားစေျပာတာေပ့ါေလ… ဟိုတစ္ေယာက္ဆီကလာလိုက္ အပ္စလာမိုအာလိုင္ကြန္း ေျပာလိုက္ … ဒီတစ္ေယာက္ဆီဆက္လိုက္ အပ္စလာမိုအာလိုင္ကြန္းေျပာလိုက္နဲ႕ လုပ္ေနရင္းဖိတ္စာတခု၀င္ယူစရာရွိလို႔ ကားေမာင္းသူကို ဘယ္လမ္းကျပန္မွာလဲဟင္ ဆိုပီးလွမ္းေမးလိုက္ေတာ့ ကားေမာင္းတဲ့ သူက ရခိုင္သံ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ဥိး၀ိစာရကလို႔ေျဖပါတယ္… ကြ်န္မ ေက်ာခ်မ္းသြားပါတယ္… ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ရခိုင္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ပါ ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ မာဆတ္ဆတ္နဲ႕ သူဆက္ေမးတာကို ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးေျဖျပီး တစ္ခါမွမျဖစ္ဘူးတဲ့ ေၾကာက္စိတ္က ျဖစ္လာပါတယ္… တကယ္ေတာ့ သူ႕ဟာသူစကားမာဆတ္ဆတ္ ေျပာတတ္တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာပါ… အမေလး ငါရဲ့ စလာမ္ေပးသံၾကားေတာ့ မြတ္စ္မွန္းသူသိပီေပ့ါ… င့ါရုပ္ကလဲ ျငင္းလို႔ရတာမွမဟုတ္တာ… ငါ့မ်ား တခုခု လုပ္လိုက္ရင္ဒုကၡ… ခု Taxi အသစ္ေတြက တံခါးကို သူတို႔ပိတ္လိုက္ရင္ ဖြင့္မရဘူး… တေနရာ ေခၚသြားရင္ဒုကၡဆိုျပီး… ဘယ္လိုကို ေၾကာက္မွန္းမသိပါဘူး… မေန႔က ေမာင္ေလးေတြကေျပာတယ္… အမတို႔ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး ဖုံးသာဆက္လိုက္လို႔ ေျပာတယ္… ငါဖုံးဆက္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလား… Text Message လွမ္းပို႔လိုက္ရမလား မသိဘူး ေလ်ာက္ေတြးေနတုန္း ဟိုဟာလုပ္ရေကာင္းႏိုးႏိုး ဒီဟာလုပ္ရေကာင္းႏိုးႏိုးေလွ်ာက္စဥ္းစားေနရင္းနဲ႕ပဲ အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္လာပါတယ္…
ုပိုက္ဆံလွမ္းေပးလိုက္ေတာ့.. ေက်းဇူုးပဲေနာ္အမ ဆိုပီး ရခိုင္သံ၀ဲ၀ဲနဲ႕ျပဳံးျပ ႏႈတ္ဆက္သြားပါေသးတယ္… အမေလး ငါ့ႏွယ္ေနာ္ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ဆိုပီးအိမ္ေပၚ လွမ္းတက္လာရင္းမွ ငါဘာလို႕ ဒီလို ျဖစ္ရတာလဲဆိုတဲ့ မဆုံးႏိုင္တဲ့ အေတြးေတြတစ္သီၾကီး ေတြးေနမိရင္း ဒီစာေလး ကို ေရးျဖစ္တာပါ…
ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးေၾကာင့္ အငုံ႔ေၾကာက္စိတ္မ်ား ျဖစ္တည္လာျခင္းလို႔ပဲ ေခါင္းစဥ္ တပ္ပါရေစေတာ့…
မိုးရဲေဆာင္းရဲ FB စာမ်က္ႏွာမွ
