တိုင္းျပည္တစ္ခု ေကာင္းစားေစဘို႔ရာ- တိုင္းသူျပည္သားတိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အေနနဲ႔ မိမိက ဦးေဆာင္ဦးရြက္ အျဖစ္ သတ္မွတ္မယ့္သူကို ေခတ္ကာလအလိုက္ သတ္မွတ္တတ္ဘို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ တစ္ခုဆိုတာ လူတစ္မ်ိဳးတည္း၊ ဘာသာတစ္ခုတည္း၊ သက္ဆုိင္ရာ ဂိုဏ္းတစ္ခုတည္း၊ အယူအဆတူ သူခ်ည္း ေနထိုင္ရာ ေဒသမဟုတ္ပါ။
လူမ်ိဳးႏြယ္ေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု၊ အယူအဆေပါင္းစံု၊ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု၊ ဗဟုသုတ ေပါင္းစံု စုဖြဲ႔တည္ေဆာက္တဲ့ ေဒသရပ္၀န္းတစ္ခုမွာ- အတူေနထိုင္ရတဲ့ လူေတြဟာ အခ်င္းခ်င္း ညီၫြတ္မႈ ရွိဘုိ႔လိုပါတယ္။ နားလည္ေပးမႈ ရွိဘို႔ လိုပါတယ္။ သေဘာထား မတူညီဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္မွာ မမုန္းမိဘို႔လိုပါတယ္။
ဒီအတြက္ လူသားေတြရဲ႔ အသိပညာဆိုင္ရာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈမ်ားကို အရင္အဦး ျပင္ဆင္ရပါမယ္။ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုက သားသမီးမ်ား ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားမွာ ဘာသာတစ္ခုခုကို ေဇာင္းေပး ျပဳမူသင္ၾကားတာ မ်ိဳး၊ မ်ိဳးႏြယ္စုဆိုင္ရာ အမုန္းပြားေစမယ့္ သမိုင္းမ်ားကို ထည့္သြင္းသင္ၾကားတာမ်ိဳးမ်ားကို ပါယ္ဖ်က္ပစ္ရပါမယ္။ ဘာသာဆိုင္ရာ အယူအဆမ်ားကို အျငင္းပြားေနျခင္းမ်ိဳးကို ေသးသိန္ေစေအာင္ ျပဳလုပ္ပစ္ရပါမယ္။ ငါသာ မွန္ရမယ္လို႔ ေျပာဆိုတတ္သူမ်ားကို အထင္ေသးစရာ လူသားအျဖစ္ ျမင္မွတ္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ပစ္ရပါမယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ေလ့က်င့္လိုက္ရင္ “ငါေတြးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ (မွန္ရမယ္လို႔ မဆိုလို) သူ႔ဘက္ က သူ႔အျမင္နဲ႔ေတြးေတာတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္-၊ ဒီလို အယူအဆ ႏွစ္ခုမွာ၊ ဘယ္အရာက ငါတို႔ပတ္၀န္းက်င္ လူထုအတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေစမလဲ၊ ျဖစ္ထြန္းလာမယ့္ အက်ိဳးတရားက ေရတိုလား- ႏွစ္ရွည္လမ်ားလား၊” စသည္ျဖင့္ စတင္ စဥ္းစားတဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြ ေပၚထြန္းလာႏိုင္ပါတယ္။
စာသင္ေက်ာင္းရဲ႔ အျပင္ဘက္ေလာကမွာလည္း လူသားေတြကို စိတ္ဓါတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ သြန္သင္ေပးေနတဲ့ ဘာသာေရး လူတန္းစားေလာကကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ရပါမယ္။
ငါက အရိုအေသေပး တေလးတစား ဆည္းကပ္ေနတဲ့ ဘာသာေရး၀န္ေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ “ဆဲဆို ႀကိမ္းေမာင္း တတ္သူလား၊ သူတစ္ပါးဘာသာ၊ သူတစ္ပါး အေၾကာင္း၊ သူတစ္ပါး ဂိုဏ္းေတြကို မလိုမုန္းထား အတင္းေျပာ တတ္သူလား၊ ကမၻာ့ဗဟုသုတမရွိ ၾကားဘူးနား၀မ်ားကို ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး မ်က္လံုးစံုမွိတ္ အယူသည္းေနသူလား၊ သူကေရာ တပည့္တကာမ်ားရဲ႔ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘ၀ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးမ်ား အတြက္ ဘယ္လို ကူညီေပးသလဲ၊ ႏႈတ္အားျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္အားျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ၾသဇာအားျဖင့္ ျဖစ္ေစ ဘယ္လို ေဆာင္ ရြက္ေပးသလဲ၊” ဆိုတာမ်ားကို လူတစ္ဦးခ်င္းစီက စဥ္းစားဆင္ျခင္ရပါမယ္။ ေလးစားယံုၾကည္ထိုက္သူ ကို ေလးစားယံုၾကည္ျခင္းဟာ မဂၤလာ ျဖစ္သလို၊ မေလးစားထိုက္သူကို မေလးစားဘဲလွ်က္ ပစ္ပါယ္စြန္႔ခြာျခင္း ဟာလည္း မဂၤလာတစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ကယ့္လက္ေတြ႔ လူမႈ အက်ိဳးျပဳေတြကို မျပဳလုပ္ဘဲ- ဘုရားစာ တစ္ပိုဒ္ရြတ္ျပယံု၊ ဘာသာေရးကိုယ္စားျပဳ ၀တ္ရံု ၿခံဳျပယံုနဲ႔ ဆည္းကပ္ရိုက်ိဳးစရာမလိုဘူး၊ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘာသာေရး အေရာင္ျပ လုပ္စားေနသူလို႔- ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္ရဲရပါမယ္။ ဒါမွ ဘာသာေရးေလာကဟာလည္း သန္႔ရွင္းလာမယ္- သန္႔ရွင္းမႈမ်ားက လူထုကို အေရာင္ဟပ္လာမယ္။ ဘာသာမတူလို႔ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ နဲ႔ မုန္းတီးမႈေတြ ကင္းရွင္းလာမယ္။
လူထုအေနနဲ႔ မိမိရဲ႔ ရပ္ကြက္ေဒသ အတြက္ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳမယ့္ လူကို ေရြးခ်ယ္တဲ့အခါမွာ ဘယ္လူမ်ိဳး ေၾကာင့္ ဘယ္ပါတီေၾကာင့္ ဘယ္ဘာသာေၾကာင့္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားနဲ႔ အမုန္းစိတ္၊ မလိုစိတ္မ်ားကို မထားသင့္ဘူး။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္- အဲ့ဒီ လူဟာ ငါတို႔ ရပ္ကြက္၊ ငါတို႔ ေဒသ၊ ငါတို႔ ၿမိဳ႔ရြာကို ဘယ္လို အက်ိဳးျပဳႏိုင္ မလဲ၊ သူသာ လူႀကီးျဖစ္ရင္ ဘာေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မလဲ။ အလုပ္လက္မဲ့ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ အတြက္ အလုပ္မ်ားဘယ္လို ဖန္တီးေပးႏိုင္မလဲ၊ ပညာေရး၀န္ေဆာင္မႈမ်ား ဘယ္ေလာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မလဲ၊ က်မၼာေရး ၀န္ေဆာင္မႈမ်ား ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မလဲ၊ လူထုၾကား မသင့္ျမတ္မႈမ်ားကို ဘယ္လို ေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္ မလဲ-၊ ဆိုတဲ့ စံခ်ိန္မ်ိဳးနဲ႔ တုိင္းတာၿပီး- ေခါင္းေဆာင္ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။ ပါတီတစ္ခုခုကို အမုန္းထား ေနာက္ပါတီ တစ္ခုခုကို အထင္ႀကီးၿပီး အဲ့ဒီ ပါတီက ကိုယ္စားျပဳလိုက္တာနဲ႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာမ်ိဳး၊ ဘာသာတစ္ခုခုကို အထင္ေသးၿပီး လူမ်ားစုကိုးကြယ္ရာ ဘာသာ၀င္ထဲက ကိုယ္စားျပဳသူကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တာမ်ိဳး- ကို အထူး ေရွာင္ရမွာ ျဖစ္သလို၊ တစ္တိုင္းျပည္လံုး ကိုယ္စားျပဳ တည္ေဆာက္မယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း ပါတီတစ္ခု တည္းက အႀကီးအက်ယ္ လႊမ္းမိုးသြားေစတာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူဘက္က အကင္းပါးဘို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အစိုးရဖြဲ႔ႏိုင္တဲ့ အင္အားစုနဲ႔ အတိုက္အခံဘက္မွာ ရွိသူဟာ အင္အား မတိမ္းမယိမ္း ရွိေနေစဘို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွ အစိုးရက သူတို႔ ဆံုးျဖတ္လိုရာကို ဘက္ဆြဲ ဆံုးျဖတ္လို႔ မရဘဲ မွ်မွ်တတ စဥ္းစားေပးႏိုင္ပါ တယ္။
လူတစ္ဦးတည္းက ငါ့ အယူအဆ မွန္ရမယ္၊ ငါ ဆံုးျဖတ္တာကို သေဘာတူေပးရမယ္- ဆိုတဲ့ လူတစ္ဦးဟာ ဒသနပညာရွင္ တစ္ဦး အျဖစ္ ရပ္တည္လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူဆုိင္ရာ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားမွာ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္လိုစိတ္ကို ေဘးဖယ္ထားရပါမယ္။ အမ်ားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ခ်င္သူဟာ ငါ့တင္ျပခ်က္ကို လက္မခံရင္လည္း အမ်ားသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပည့္ျပည့္၀၀ သေဘာတူေပးႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ား လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီလို စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ိဳးေတြ ေလ့က်င့္ယူေနတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုအေနဟာ ကမၻာနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါ အဆင္ ေျပႏိုင္မယ္။ ကမၻာ့တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ သဟဇာတတည့္မယ္၊ ကမၻာနဲ႔ မ်က္ေျချပတ္မႈမ်ား ေလွ်ာ့လာမယ္၊ ဒီလိုတိုင္းျပည္မ်ိဳးက- ဘယ္လိုမွ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ။
ေဌးလြင္ဦး
