ကုလားေခၚေခၚ ဘာေခၚေခၚ ငါျမန္မာပဲ

 ေဇာ္သီဟ (ေလးျမစ္)

သူငယ္ခ်င္း၊ မေျပာမျပီး မတီးမျမည္မလို ့ ေျပာစရာရွိတာ ေျပာရအံုးမယ္။ မင္းနဲ ့ငါက မူႀကိဳကတည္းက ပုခံုးဖက္ႀကီး လာတယ္။ မင္းအေမနဲ ့ ငါ့အေမက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ မင္းနဲ ့ငါ ပိုျပီး သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့တယ္။ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ခ်င္းကလည္းတူေတာ့ မင္းအိမ္မွာငါလာကစားသလို ငါ့အိမ္လည္း မင္းရဲ့ စားအိမ္ေသာက္ အိမ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေတြဘယ္ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္း ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ေရာက္ အရပ္ပုတဲ့ မင္းနဲ ့ငါ ေရွ ့ဆံုး တန္းမွာ အတူတူထိုင္ရလို ့ မင္းနဲ့ငါက ဘယ္သြားသြား တပူးတြဲတြဲပုိျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို အတူတူ စမ္းေသာက္ခဲ့လို ့ ေဆးလိပ္ စေသာက္တတ္တဲ့ ေန ့နဲ ့ စေသာက္ျဖစ္တဲ့ေဆးလိပ္ေတာင္ တလိပ္တည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

ရွစ္တန္းျပီးလို ့ အထက္တန္းေက်ာင္းေျပာင္းမွ မင္းနဲ့ငါေက်ာင္းကြဲသြားတယ္။ တကၠသိုလ္ေတြ ဆက္တက္ရင္း တေယာက္တ ျမိဳ ့ေျပာင္းရင္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္မွ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ျပန္ေတြ ့ရေတာ့ ငါ့သိပ္၀မ္းသာတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းပို ့ေပးတဲ့ ငါတို ့ငယ္ငယ္တုန္းက တြဲရိုက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုကိုလည္း ငါ့ေဖ့ဘြတ္မွာ တင္ထားတယ္။

ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ ့ ခုတေလာ ေဖ့ဘြတ္စေတ့တပ္မွာ ကုလား ကုလား ဆိုျပီး ေျပာေနတာေတြ သတိထားမိတယ္။ ေပါက္တတ္ကရျဖစ္ေနတဲ့ ရခိုင္အေရး ဘာမွမေျပာခ်င္လို ့ ပါးစပ္ပိတ္ေနေပမယ့္ မေန ့ညက “ထမင္းေကြ်းတဲ့လက္ ျပန္ကိုက္တယ္” ဆိုတဲ့ စေတ့တပ္တခု ျပန္ရွဲထားတာေတြ ့လို ့ ငါဒီစာကိုေရးလိုက္တယ္။ မင္းဘယ္တုန္းက ကုလားမုန္းတီးေရး ဇာတ္ထဲ၀င္သြားလဲ ငါမသိဘူးလိုက္သူငယ္ခ်င္း။

ပထမဦးဆံုးအေနနဲ ့ မင္းရဲ ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း (ငါ့ကုိသူငယ္ခ်င္းလို ့သတ္မွတ္ေသးရင္) ငါက ကုလားဆိုတာ မင္း အမွတ္ရေစခ်င္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက “ကုလား” ဆိုတဲ့ စကားလံုးႀကားရင္ ငါေတာ္ေတာ္ခါးသီးတယ္ဆိုတာ မင္းအသိပဲ။ ငါ့ကို ဆရာမေတြက ကုလားေလး ကုလားေလး ဆိုျပီး ေခၚတာလည္း ငါေသေလာက္ေအာင္ မုန္းတယ္။ ကုလားဆိုျပီးအေခၚခံရတိုင္း အသည္းႏွလံုးထဲကို အပ္နဲ ့ထိုးေမြခံ လိုက္ရသလိုနာက်င္တယ္။ စကားမ်ားခ်င္းအတူတူ သမိုင္းဆရာမက ငါ့ကုိ စကားမ်ားတယ္ ဒီကုလားဆိုျပီး ပါး ရိုက္တုန္းက ငါ ေက်ာင္းထြက္ဖို ့အထိလုပ္တာ မင္းအသိပဲ။

ဒါေပမဲ့ အခ ုရခိုင္-ရိုဟင္ဂ်ာျပသနာျဖစ္ေတာ့ ငါ့စိတ္ေျပာင္းသြားျပီ။ ငါတို ့ဖက္က တသက္လံုးေျပာလာတယ္။ ငါတို ့ေတြက ျမန္မာျပည္မွာေမြး  ျမန္မာျပည္မွာႀကီးတဲ့လူေတြ၊ ျမန္မာျပည္က ငါတို ့ျပည္၊ ငါတို ့ အားထားရာ၊ ငါ တို ့သစၥာထားရာ၊ ငါတို ့အလုပ္အေကြ်းျပဳရာေျမဆိုတာ။ ေျပာရေပါင္းလည္းမ်ားျပီ။ ေတာင္းပန္ရေပါင္းလည္း မ်ားျပီ။ ေအာက္က်ိဳ ့ ႏွိမ့္ခ်ရေပါင္း လည္းမ်ားျပီ။ မင္းတို ့ေျခဖက္နမ္းျပီး ေတာင္းပန္ေတာင္ အားရေက်နပ္က်မယ္မထင္ဘူး။

မင္းတို ့ေတြ ဆဲသမွ် ဆိုသမွ်ခံရတာ ငါတို ့ ကုလားေတြခ်ည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ငါတုိ ့ ဘုရားလည္း အေစာ္ကားခံရေပါင္းမ်ားျပီ။ ငါတို ့ သည္းခံေနသေလာက္၊ ႏွဳတ္ပိတ္ျပီး ေနေပးေနသေလာက္ မင္းတို ့ဘက္က အားမရေသးဘဲ ပိုလို ့ေတာင္ ဆိုးလာေနေတာ့ ငါတို ့လည္း ျမန္မာဆိုျပီး ဇြတ္ခံယူေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ အခု ငါ့ကိုငါ ကုလားလို ့ပဲ ခံယူတယ္။ ေရွ့ဆက္လည္း ငါ့ကိုငါ ကုလားလူမ်ိဳး လို ့ ပဲေခၚမယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ငါတို ့က ျမန္မာျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုျပီး ေျပာေနတာ မင္းတို ့က မွ လက္မခံတာကိုး။ အတၱေတြဖံုးျပီး မႀကားႏိုင္တာလား၊ အမုန္းတရားေတြပြားျပီး ကန္းေနတာလားေတာ့ မသိဘူး ငါတုိ ့ကို ကုလား ကုလားဆိုျပီးေခၚ၊ ကုလား လူမ်ိဳးဆိုျပီေျပာေန တယ္မလား။ တေန ့တခ်ိန္မွာ ငါတုိ ့ဟာ ကုလားလူမ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေႀကြးေႀကာ္တဲ့အခါ “မင္းတို ့ ဟာ ျမန္မာေတြပါ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးလို ့ ျမန္မာ့အက်ိဳးကို သယ္ပိုးပါ၊” လို ့ လာမေျပာမိေစနဲ ့။ ကုလားအက်ိဳး ဦးစိုက္လုပ္ခါမွ ျမန္မာအက်ိဳးသယ္ပိုးပါလို ့ မေျပာမိေစနဲ ့။ ငါတို ့ျမန္မာပါဆိုတာ မင္းတို ့က လက္မခံဘဲ ကုလားဆိုျပီး အစြမ္းကုန္ႏွိပ္ကြပ္ေနႀကတယ္။ ငါတို ့ကို ျမန္မာနဲ ့ ဘာမွမဆိုင္သလို ေျပာခ်င္သလုိ ေျပာ ဆဲခ်င္သလိုဆဲ ေနႀကတာကိုေတာ့ ဒီတသက္မေမ့ဘူးသူငယ္ခ်င္း။

ငါတို ့မိသားစု၊ ငါတို ့အသိုင္းအ၀ိုင္းအားလံုး ဗမာအ၀တ္အစား၀တ္၊ ဗမာလုိေန၊ ဗမာစကားေျပာတာ မင္းအသိ ေနာ္။ ငါ့ဆီမွာ ကုလားအက်ီအရွည္တထည္မွ မရွိတာလည္း မင္းအသိ။ ဗလီအုပ္ထုပ္ ေတာင္မွ ဗလီအ၀င္မွ ေဆာင္း၊ ပလီကထြက္တာနဲ ့ ေခါက္ျပီး အိပ္ကပ္ထဲထည့္ျပန္လာတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက လူျမင္မွာစိုးလို ့ဆိုျပီး အုပ္ထုပ္အမည္းေရာင္တထည္ မင္းနဲ ့အတူသြား၀ယ္ဖူးတာ မင္းမွတ္မိေလမလားပဲ။ ငါ့အေဖအေမ၊ ငါ့အဖိုးအဖြား၊ ငါ့ဦးေလး အေဒၚေတြအားလံုးလည္း ကုလားလုိ၀တ္တာ တေယာက္မွမရွိဘူးဆိုတာ မင္းမ်က္ျမင္ပဲ။ ငါ့အေမအမ ေတြလည္း ဘုရား၀တ္ျပဳမွ၊ က်မ္းစာဖတ္မွ ဆံပင္လံုရံု ပု၀ါျခံဳတာပါ။ အက်ီအရွည္ႀကီးေတြ မ၀တ္မသလို ေခါင္းေတြ မ်က္ႏွာ ေတြမအုပ္ထားပါဘူး။ ဗမာမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အတင္းလိုက္လုပ္ ေနတာမ ဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ ယဥ္ေက်းမွဳနဲ ့ဘာသာေရး ကြဲကြဲျပားျပားက်င့္သံုးတာပါ။

တခါတေလစဥ္းစားမိတယ္။ ဒီေလာက္ ျမန္မာလိုေနတာကို ျမန္မာမဟုတ္ဘူး၊ ကုလားပါဆိုျပီးေျပာေနမွေတာ့ ငါ့မိသားစု ငါ့အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ့ ငါတို ့ ကုလားေတြအားလံုး ကုလားလိုေန၊ ကုလားစကားေျပာ၊ ကုလားလို၀တ္စားႀကေအာင္ပဲ ကမ္ပိန္းလုပ္ရရင္ကာင္းမလားလို ့။ ကုလား ကုလားပီပီ ေနျပႀကလိုက္တာေပါ့။ မေကာင္းဘူးလား။ အေျပာခံေနရမွေတာ့ မထူးဘူးေလ၊ လက္ေတြ ့လုပ္ျပလိုက္ႀကည့္ခ်င္တာေပါ့ကြာ။ ငါ့အေဖကိုလည္း တိုက္ပံု၀တ္မဲ့အစား ကုလားအက်ီရွည္ပဲေျပာင္း၀တ္ပါလို ့ေျပာမယ္။ ငါလည္းဒီလိုပဲ ၀တ္မယ္။ ငါ့အေမ အမ ေတြကိုလည္း ျမန္မာဆန္ဆန္၀တ္မဲ့အစား အ၀တ္အရွည္ေတြ၀တ္ျပီး ေခါင္းေဆာင္းဖို ့ေျပာမယ္။ ငါ့အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ဒီလိုပဲ၀တ္ခိုင္းမယ္။ ငါတို ့တမိသားစုလံုး ကုလားစကားမတတ္ဘူးဆိုတာလဲ မင္းအသိ။ ငါတို ့ေတာ့ အသက္ႀကီးျပီ မသင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကုလားပီသေအာင္ ငါတို ့အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲက ကေလးေတြ ေနာင္လာေနာက္သားေတြကို ကုလား စကားေျပာတတ္ ေအာင္သင္ေပးမယ္။ ကုလားစကားပဲေျပာခိုင္းမယ္။ ျမန္မာယဥ္ေက်းမွဳထက္ ကုလားယဥ္ေက်းမွဳကို ပိုျပီး အားေပးမယ္။ ငါတုိ ့ဖက္က မင္းတို ့ေခၚေခၚေနတဲ့ ကုလားလို ပီပီသသေနလာခါမွ  ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳကို မေလးစားဘူးလုိ ့မ ေျပာမိေစနဲ့ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းတို ့ေျပာေျပာေနတဲ့ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့ က်ီးလို ့ အေခၚခံရမဲ့အစား ကုလား ကုလားလိုေနျပလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ။

စကားလံုးေတြနဲ ့ ခ်ိန္းေျခာက္ေနတာမဟုတ္ဘူးသူငယ္ခ်င္း။ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာကို ရင္ဖြင့္တာ။ ငါက ငယ္က်င့္မ ေပ်ာက္ေသးဘူးလို ျပာရမလားပဲ၊ အရြဲ ့တိုက္ တုန္းပဲ။ ပလီမေရာက္ျဖစ္တဲ့ငါတေယာက္ အခုပလီျပန္တက္ျဖစ္ေနျပီ။ အခုဥပုဒ္လလည္း ဥပုဒ္ျပန္ေစာင့္ျဖစ္ေနျပီ။ က်မ္းစာမသင္ခ်င္လို ့ဗလီေက်ာင္းေျပးျပီး မင္းဆီလာကစားလို ့ ခနခနအရိုက္ခံရတဲ့ငါတေယာက္ ငါ့အသိနဲ့ငါ က်မ္းစာဖတ္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္။ က်မ္းစာအဓိပၺါယ္နားလည္ေအာင္ ျမန္မာဘာသာျပန္ေတြ ဖတ္ျဖစ္ေနျပီ။ ဒီအခ်က္အတြက္ေတာ့ မင္းတို ့လို ကုလားမုန္းတီးေရးသမားေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမလိုပဲ။

မင္းရဲ ့စေတ့တပ္တခုအေႀကာင္းေျပာခ်င္တယ္ကြာ။ မင္းႀကိဳက္မႀကိဳက္ေတာ့မသိဘူး ဒဲ့ပဲေျပာေတာ့မယ္။ မင္းက ကုလား (မြတ္စလင္) ေတြကို ထမင္းေကြ်းတဲ့လက္ကို ျပန္ကိုက္တယ္လို ့ဆိုလို့ပါ။ ငါမင္းအိမ္မွာ တခါတရံ ထမင္း လိုက္စားဖူး ပါတယ္။ ငါမင္းတို ့မိသားစုအေပၚ တခါမွ ေက်းဇူးမကန္းဖူးပါဘူး။ ကန္းဖူးရင္ ေျပာပါ။ မင္းအိမ္မွာ တသက္လံုး အေစခံပါ့မယ္။ မင္းလည္းငါတို ့ဆီမွာ စားဖူးပါတယ္။ ငါတို ့ ၆ တန္း ရ တန္းေလာက္အထိ မင္းအေမ ေစ်းေရာင္းေတာ့ ညေန အခ်ိန္ပိုဆင္းတဲ့အထိ (၄း၃၀ အထိ) မင္းအေမ အိမ္ျပန္မေရာက္လို ့ ငါ့အိမ္မွာ ေန့တိုင္း ညေနစာလိုက္စားတာ မင္း ခုထိ မွတ္မိအံုးမွာပါ။ မင္းေရာ ငါေရာ ငါ့ေမာင္ႏွမေတြေရာ ႀကိဳက္တဲ့ ခ်ာပါတီ ဒါမွ မဟုတ္ ပူရီးကို အေညာ္ခံျပီး ခနခနလုပ္ေကြ်းတဲ့ ငါ့အေမ လက္ရာကို မင္းလြမ္းတယ္ဆို။ ငါတို ့လို ခ်ာပါတီကို ႀကက္ဥေက်ာ္နဲ ့မစားတတ္ဘူးဆိုလို ့ တကူးတက ပဲျပဳတ္နဲ ့ ႀကက္သြန္နီသုတ္ေပးတဲ့ ငါ့အေမကို မင္းလြမ္းတယ္ဆို။ ၁ ရက္ ၂ ရက္ မဟုတ္ဘူးေနာ သူငယ္ခ်င္း။ ႏွစ္နဲ ့ခ်ီ မင္းကိုခ်က္ေကြ်းခဲ့တဲ့ ငါ့အေမက အခုေတာ့ မင္းအေခၚ ကုလားမေပါ့ကြာ။ အခု ေဖ့ဘြတ္ေပၚမွာ အင္မတိအင္မတန္ ေခတ္စားေနတဲ့ မရွက္မေႀကာက္ မေအႏွမ ဆဲနည္းေတြနဲ့ ေတာ့ ငါ့အေမကို မင္းမဆဲေလာက္ပါဘူးေနာ္။

အဲ့ဒီကုလားမကပဲ မင္းအေမ သားအိမ္ခြဲထုတ္ဖို ့လိုတဲ့ေငြကုိ အိမ္ေပါက္ေစ့လွည္ျပီး လိုက္ေခ်းေပးခဲ့တာပဲမဟုတ္လား။ မတတ္ႏိုင္ေသးဘူးဆိုလို ့ အတိုးကို အဲ့ဒီ ကုလားမ ငါ့အေမကပဲ သမီးအပ်ိဳေပါက္ လည္ပင္းက မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ေရႊဆြဲႀကိဳးေပါင္ျပီး စိုက္ေပးခဲ့တာပဲမလား။ တျခားကူညီခဲ့တာေတြကုိေတာ့ ထပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ ငါတို ့ကူညီေပးခဲ့တာကို ဂုဏ္ေဖာ္ခ်င္လို ့လည္းမဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ မင္းရဲ ့စကားလံုးေတြက ငါတို ့လို ကုလား ဆိုတဲ့ လူေတြေပၚ အရမ္းေစာ္ကားထိုး ႏွက္ေနလြန္းလို ့ပါ။ သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစားဆိုတဲ့ စေတ့တပ္မွာ မင္းက “ေျပာလိုက္စမ္းပါ” ဆိုျပီးေရးထားေသးေတာ့ ငါတို ့ ကုလားေတြကို ေခြးေတြလို ့ သေဘာထားတာကို မေက်နပ္လြန္းလို ့ပါ။

မင္းနဲ ့ မင္းေဖ့ဘြတ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာေနတဲ့ထဲမွာ ရွိပါေသးတယ္။ ကုလားေတြ ငါတို ့ေျမေပၚေန ငါတို ့ေရေပၚ ေသာက္ျပီး ငါတို ့ကို ေစာ္ကားေနတယ္ဆိုတာ။ မင္းတို ့ေျပာတာ ကုလားဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲ အတိအက် မဖြင့္ဆိုထားဘဲ ၀ါးလံုးသိမ္းျပီးရမ္းေနေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာတင္မက က်န္တဲ့ ျမန္မာျပည္က မြတ္စလင္ကိုလည္း ေျပာေနတာပဲမလား။ ဒီလိုဆိုရင္ေျပာမယ္ကြာ။ ငါတို ့က ငါတို ့ေျမေပၚငါတုိ ့ေနတာ။ ဒီေျမ ဒီျမိဳ ့ႀကီးေပၚမွာေနလာတာ ငါတို ့ ဘီ (အဖိုးအဖြားမိဘ) လက္ထက္ကတည္းကကြ။ သူတို ့ကိုလည္း ကုလားျပည္က ၀င္လာတာလို ့မထင္လိုက္နဲ ့၊ အနီးအနားက ရြာေတြက ေဒသခံစစ္စစ္ လယ္သမားေတြ။ ငါတို ့ကကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား ကိုယ့္ေျမေပၚကိုယ္ေနတာ။ ဘယ္သူကိုမွလည္း မေစာ္ကားဘူး။ သားေရေပၚေန သားေရနားစားရေအာင္လည္း ေခြးမဟုတ္ဘူး။ ေကြ်းတဲ့လက္ ျပန္ကိုက္တာ ငါ တို ့မဟုတ္ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ မင္းလည္း မဟုတ္ပါေစနဲ ့လို ့ ငါေမွ်ာ္လင့္တယ္ (ဆုေတာ့ မေတာင္းေပးေတာ့ဘူး၊ ငါ့ဘုရား မင္းႀကိဳက္မွာလည္းမဟုတ္ဘူး)။ ငါတခုေတာ့ သတိေပးမယ္ သူငယ္ခ်င္း။ မင္းအေဖက ဗမာ (သို ့) ျမန္မာစစ္စစ္မဟုတ္ဘူးေနာ္။

ရခိုင္-ရိုဟင္ဂ်ာျပသနာျဖစ္ေတာ့ မတရားတာေတြ တခုျပီးတခုေတြ ့ေနရေတာ့ ငါ့တို ့ ကုလားေတြ အေႀကာင္း ငါ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားျဖစ္တယ္။ အရင္က မေတြးျဖစ္တာေတြ ေတြးမိတယ္။ ကုလားဆိုျပီး အႏွိမ္ခံရတဲ့ ငါက ငါ့ကိုယ္ငါ ဒုတိယ တန္းစား ႏိုင္ငံသားလိုစိတ္ထဲျဖစ္မိတယ္။ ေသခ်ာ ျပန္ စဥ္းစားႀကည့္ေတာ့ ငါက ဘာကိစၥ ဒုတိယတန္းစား ႏိုင္ငံသားလို ့ထင္ရမွာလည္း။ ငါ့ေျမေပၚေမြး ငါ့ထမင္းငါစားျပီး ငါ့အလုပ္ငါလုပ္တာပဲ။ ငါက အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုးကြယ္တာတ ခုတည္းနဲ ့ အဆင့္ႏွိမ့္သြားေရာလား။ ဒီမွာသူငယ္ခ်င္း ငါ့မွာ ငါ့အခြင့္အ ေရးအျပည့္အ၀ရွိတယ္။ ငါလည္း ျမန္မာစစ္စစ္ပဲ။ ငါတို ့အ ခြင့္အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတဲ့ လူေတြရဲ ့ အေျပာအဆို အဆက္အဆံေတြ အျမင္ေတြကို လက္ခံမွ ဒုတိယႏိုင္ငံသားျဖစ္မွာ။ ငါလက္မခံေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ လက္ခံဖို ့လည္းမလိုဘူး။ လက္ခံစရာလည္းမဟုတ္ဘူး။ အရင္က ငါ့ကိုယ္ငါ သိမ္ငယ္မိခဲ့တာေတြအတြက္ ငါေနာင္တရတယ္။

တကယ္ေတာ့ ငါဟာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳး။ ႏိုင္ငံျခားက၀င္လာျပီး ကပ္စားႏွပ္စားမဟုတ္။ ငါဟာ ငါ့ဘီဘင္ေတြေခါင္းခ်တဲ့ ေျမေပၚမွာေမြးတဲ့ ပထမအဆင့္ႏိုင္ငံသား (ဒုတိယအဆင့္ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ဘူး)။ ငါ့မာန ငါ့သိကၡာ ငါ့ခံယူခ်က္ ငါ့ခႏၡာနဲ ့ငါ။ ဘယ္သူ ့ထမင္းမွ အလကားစားျပီး ႀကီးလာတာမဟုတ္ဘူး။ ရိုးရိုးသားသားနဲ ့ ကိုယ့္၀မ္းကိုယ္ေႀကာင္းေနတဲ့လူ။ ငါ့မွာငါ့အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ရွိတယ္။ ငါ့မွာ လြတ္လပ္မွဳ အျပည့္အ၀ရွိတယ္၊ ျမန္မာျပည္ကလူေတြတန္းတူ ျမန္မာျပည္ကို ပိုင္ဆိုင္တယ္၊ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အနာဂတ္ကိုဖန္းတီးခြင့္ရွိတယ္၊ ငါ့မွာ အခြင့္အေရး တန္းတူ ရွိတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို ျမန္မာစစ္စစ္ဆိုတဲ့ အယူသီး အရိုင္းအစိုင္း ငေဂါက္ေတြကသာ ခ်ိဳးေဖာက္ေနႀကတာ။  ဒီအခြင့္အေရးေတြ ျပန္ရဖို ့ ငါ့မွာ ျပန္လွန္ခုခံ တိုက္ပြဲ၀င္ခြင့္ရွိတယ္။

ငါတို ့ေတြက  ျမန္မာျပည္ရဲ ့လူပိုလူရွဳပ္ေတြမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္ကိုေသြးနဲ ့ေရးတဲ့ထဲမွာ ငါတို ့ေခါင္းေဆာင္ေတြပါတယ္။ ငါ့ေရွ့က မြတ္စလင္ေတြ ျမန္မာျပည္အတြက္ အသက္ေတြေပးသြားတယ္။ အနာဂတ္ျမန္မာျပည္အတြက္ ကာယညာနေတြ ေပးဆပ္သြားတယ္။ ဦးရာဇတ္၊ ရဲေဘာ္ကိုေထြး၊ ဦးရာရွစ္၊ ဦးေဖခင္၊ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္တို ့ရယ္မွ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးအျပင္ အားကစား၊ အႏုပညာ၊ ကာတြန္း၊ စာေပ၊ ဂီတ၊ ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ပညာေရး စတာေတြမွာ ထည့္၀င္ေပးဆပ္ သြားႀကတယ္။ ျမန္မာျပည္တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ သူတုိ့ေသြး၊ သူတို ့ေခြ်းေတြစြန္းခဲ့တယ္။ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ ခုထက္ထိလည္း ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြ်း ေပးဆပ္ေနတုန္းပဲ။

မင္းတို ့ ကုလားပဲေခၚေခၚ ဘာပဲေခၚေခၚ ငါက ငါ့ေျမမွာေမြး ငါ့ထမင္းငါစားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားစစ္စစ္ပဲ။ ဇာဂနာ (ခ) ဦးသူရ ေျပာသလိုပဲ၊ မင္းတို ့လက္ခံတာ လက္မခံတာက မင္းတို ့အပိုင္း။ ငါ့မွာ ငါ့လြတ္လပ္ခြင့္၊ ငါ့အခြင့္အေရးအျပည့္ရွိတယ္။ ဒီေျမဟာ ငါ့ေျမ၊ဒီေရဟာ ငါ့ေရ။ တိုင္းျပည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္သလို ငါရဲ ့တိုင္းျပည္ပိုင္ဆိုင္မွဳကိုလည္း တစက္မွ ေလ်ာ့မေပးႏိုင္ဘူး။ မင္းပိုင္သလို ငါလည္းပိုင္တယ္။ ငါက ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုင္ငံသား။ ျမန္မာျပည္က ငါ့ရဲ ့ျပည္။

ခုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ သူငယ္ခ်င္း။