“ငါ့မွာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အိပ္မက္ တစ္ခုရွိတယ္” မာတင္လူသာကင္း (ဂ်ဴနီယာ)

M-Media

မာတင္လူသာကင္း (ဇန္နဝါရီ ၁၅၊ ၁၉၂၉ – ဧၿပီ ၄၊ ၁၉၆၈) ဟာ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး လွဳပ္ရွားမွဳမွာ ထင္ရွားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းနာေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး တုိးတက္ရရွိေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြကုိ ဦးေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။

၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွာ ေမာင္ဂုိမာရီ ဘတ္စ္ကား သပိတ္ေမွာက္မွဳကုိ ဦးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္မွာ Southern Christian Leadership Conference (SCLC) ကုိဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး၊ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ပထမဆုံး ဥကၠဌအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါတယ္။ တဖန္ သူဟာ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ မတ္လ၊ ဝါရွင္တန္ လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီးကုိလည္း ဦးေဆာင္ခဲ့ျပန္တယ္။ အဲဒီ လူထု ဆႏၵျပပြဲၾကီးမွာဘဲ သူ႔ရဲ႕သမုိင္းဝင္ “I Have a Dream” ဆုိတဲ့ မိန္႔ခြန္းေျပာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ေအာက္တုိဘာလမွာေတာ့ မာတင္လူသာကင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗဲလ္ဆုကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သူဟာ ဆင္းရဲမွဳ နဲ႔ ဗီယက္နမ္ စစ္ ဆန္႔က်င္ေရးေတြအေပၚ အာရုံစုိက္လာပါတယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာ “Beyound Vietnam” ဆုိတဲ့ မိန္႔ခြန္းေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီး ဆင္းရဲသားမ်ား လွဳပ္ရွားမွဳလုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔မွာ တဲန္နာဆီျပည္နယ္ မဲမ္ဖီစ္ၿမိဳ႕မွာ မာတင္လူသာကင္းဟာ လုပ္ႀကံ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ၎ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္မွာ ၎အား သမၼၼတ မွ လြတ္လပ္မွဳဆုိင္ရာ ဆုတံဆိပ္ကုိ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ၿပီး၊ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ ကြန္ဂရက္ဆုိင္ရာ ေရႊတံဆိပ္ဆုကုိ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ပါတယ္။ မာတင္လူသာကင္းကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ မာတင္လူသာကင္းေန႔ ကုိ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံတဝွမ္း အားလပ္ရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

မာတင္ လူသာကင္းရဲ႕ “ငါ့မွာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အိပ္မက္ တစ္ခုရွိတယ္” မိန္႔ခြန္း

မာတင္လူသာကင္း(ဂ်ဴနီယာ)

ႀသဂုတ္လ ၂၈ ရက္၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္။

 

ဒီကေန႔ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္မွဳအတြက္ သမိုင္းေၾကာင္း တေလ်ာက္လံုး စီးဆင္းသြားမဲ့ အႀကီးမားဆုံး ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ပြဲမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔ လက္တြဲပါဝင္ရတဲ့ အတြက္ ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္မိပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တစ္ရာတုန္းက ႀကီးမားတဲ့အရိပ္လကၡဏာေဆာင္တဲ့ အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာခ်က္ လက္မွတ္ေရးထုိးေရးဘက္မွာ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ရပ္တည္ခဲ့ၾကတယ္။ အဟုန္ျပင္းတဲ့ ဒီေၾကျငာခ်က္ဟာ ဆုိးရြားလွတဲ့ တရားမမွ်တမွဳ မီးႀကီးေလာင္ျမိဳက္ခံေနရတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ နီဂရုိး ေက်းကြ်န္ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္မီးရွဴးတန္ေဆာင္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ ဒီစာခ်ဳပ္ဟာ ရွည္လ်ားလွတဲ့ အေမွာင္ထုေလွာင္အိမ္ႀကီးကုိ ၿဖိဳခြင္းပစ္လုိက္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အာရုဏ္ဦးႀကီးျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ ႏွစ္တရာၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့  နီဂရိုးေတြ မလြတ္ေျမာက္ေသးဘူးဆိုတာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ဝမ္းနည္းစြာ ေတြ႔ႀကဳံ ၾကရတယ္။ ႏွစ္တရာၾကာတဲ့အခါ သီးသန္႔ခြဲၿပီး အႏွိမ္ခံထားတာေတြ၊ ကြင္းဆက္လိုက္ၿပီး မဆံုးႏိုင္တဲ့ ႏွိမ္ခ်ခြဲျခားမွဳ ေတြေၾကာင့္ နီဂရုိး ေတြဘဝဟာ ေျခလက္ေတြလွဳပ္မရေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသလို ဝမ္းနည္ဖြယ္ရာ ထိခုိက္ပ်က္ စီးေနရတယ္။ ႏွစ္တစ္ရာၾကာတဲ့ အခါ နီဂရုိးေတြဟာ ရုပ္ဝတၳဳၾကြယ္မွဳ ဆုိတဲ့သမုဒၵရာႀကီး ဝန္းရံထားတဲ့၊ အထီးက်န္ ဆင္းရဲမွဳ ကြ်န္းကေလးမွာေန ေနၾကရျပန္တယ္။ ႏွစ္တရာၾကာတဲ့ အခါ နီဂရုိး ေတြကုိ အေမရိက လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ရဲ႕ေဒါင့္တေနရာမွာေခ်ာင္ထုိးခံထားရတယ္။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္အတြင္းမွာ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ခံေနၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ အေျခအေနဆုိးကုိ ထုတ္ေဖၚျပသဖုိ႔ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ ဒီကေန႔ ဒီ ေနရာမွာ စုရုံးၾကတာျဖစ္တယ္။

သေဘာကေတာ့ ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကုိ ေငြသားနဲ႔လဲွဖုိ႔ၿမိဳ႕ေတာ္ကို တက္လာၾကတာျဖစ္တယ္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ႏိုင္ငံကုိတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ဗိသုကာႀကီးေတြဟာ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းကုိ ခန္႔ညား ထယ္ဝါတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ ေရးစဥ္တုန္းက အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတုိင္း အက်ဳံးဝင္ေစရမယ္ဆုိတဲ့ ကတိစာခ်ဳပ္ကုိ သူတုိ႔ လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီစာခ်ဳပ္ဟာ ေျပာင္းလဲလုိ႔မရတဲ့ အသက္ရွင္ရပ္တည္မွဳ အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္မွဳနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ဘ၀လမ္းေၾကာင္းႏုိင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြကုိ အာမခံေၾကာင္း ႏိုင္ငံသားအားလုံးကုိ ကတိျပဳတဲ့ စာခ်ဳပ္ တရပ္ျဖစ္တယ္။

ဒီကေန႔ အေမရိကႏိုင္ငံႀကီးဟာ အသားအေရာင္မတူတဲ့သူ႕ နိုင္ငံသားေတြအေပၚမွာ ဒီကတိစာခ်ဳပ္အရ ေပးစရာရွိတာေတြ ေပးရမွာပ်က္ကြက္ေနတာ သိသာထင္ရွားလွပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံႀကီးဟာ ဒီျမင့္ျမတ္လွတဲ့ တာဝန္ဝတၱရားႀကီးကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးရမဲ႔အစား နီဂရုိးေတြကုိ “ေငြအလုံအေလာက္မရွိပါ” ဆုိတဲ့ မွတ္ခ်က္နဲ႔ ေငြထုတ္သူဆီျပန္၊ ျပန္ေရာက္လာတတ္တဲ့ bad check ကုိေပးတာဘဲျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ တရားမွ်တမွဳတည္းဟူေသာ ဘဏ္ႀကီးဟာ မြဲျပာက်ေနတယ္ဆုိတာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔မယုံၾကည္ႏိုင္ဘူး။ ဒီႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ အခြင့္အလမ္းေတြ အင္မတန္ ေပါၾကြယ္တဲ့ေျမ တုိက္ခန္းထဲမွာ  ေငြေၾကး မလုံေလာက္ဘူးဆုိတာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ မယုံၾကည္ ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီခ်က္လက္မွတ္ႀကီးကုိ ေငြသားနဲ႔လဲွလွယ္ဖုိ႔လာခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီခ်က္လက္မွတ္ႀကီးဟာ လြတ္လပ္မွဳ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ရေရး၊ တရားမွ်တမွဳေတြအာမခံခ်က္ရွိေရးဆုိတဲ့ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ရဲ႕ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြကုိေပးမဲ့ ခ်က္လက္မွတ္ႀကီးျဖစ္တယ္။ ထုိ႔အတူဘဲ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႀကီးကုိ ထက္ထက္သန္သန္ သတိ ေပးႏွိဳးေဆာ္ဖုိ႔အတြက္ ဒီေနရာကုိေရာက္လာျခင္းလည္းျဖစ္တယ္။ အခုအခ်ိန္ဟာ ပ်ားရည္နဲ႔ဝမ္းခ်လုိ႔ရမဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အခုအခ်ိန္ ဟာ ခြဲျခားခံရမွဳအေမွာင္ထုတြင္းထဲမွ တရားမွ်တမွဳတည္းဟူေသာ အလင္းေရာင္လမ္းေၾကာင္းဆီကို ခ်ီတက္ရန္ ႏိွဳးထဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ အခြင့္အလမ္းတံခါးမႀကီးကုိ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကေလးေတြအားလုံးအတြက္ ဖြင့္ဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ အခုအခ်ိန္ဟာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏိုင္ငံကုိ လူမ်ိဳးေရး တရားမမွ်တမွဳ သဲဗြက္အေနအထားကေန ခုိင္မာတဲ့ ညီအစ္ကုိေတာ္ ေက်ာက္တံုး အေနအထားမ်ိဳး ေရာက္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ ဖုိ႔အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္တယ္။

အေရးႀကီးတဲ့ကာလကုိ လစ္လ်ဴရွဳ႕မယ္ဆုိရင္၊ နီဂရုိးေတြရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ေလ်ာ့တြက္မယ္ဆုိရင္၊ တုိင္းျပည္အ တြက္ ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်လိမ့္ပါမယ္။ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ညီမွ်ျခင္းေတြနဲ႔အတူ လန္းဆန္း တက္ၾကြတဲ့ေဆာင္းဦးရာသီ တခုကုိ မေေရာက္မခ်င္း   နီဂရုိးေတြရဲ႕သဘာဝက်လွတဲ့ ပူျပင္းတဲ့ အခဲမေက်ေႏြရာသီႀကီးဟာ ဆက္လက္တည္ ရွိေနဦးမွာဘဲ။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ႀကီးဟာ နိဂုံးမဟုတ္ေသးဘူး။ နိဒါန္းသာျဖစ္တယ္။ နီဂရုိးေတြကုိေခြ်းသိပ္ထားဖုိ႔လုိ အပ္တယ္၊ ဒါဆုိသူတုိ႔ေက်နပ္သြားမယ္လုိ႔ လုိ႔ေမွ်ာ္လင့္တဲ့သူေတြဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕လုပ္ငန္းေတြ ခါတုိင္းလုိျပန္ လည္ လည္ ပတ္လာတဲ့အခါက်ရင္ သတိျပဳမိၾကလိမ့္မယ္။ နီဂရုိးေတြကုိ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး မေပးသမွ် အေမရိကန္မွာ ေအးေဆး၊ တည္ၿငိမ္မွဳရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ တရားမွ်တမွဳေပၚေပါက္လာတဲ့ေန႔အထိ ေလေပြၾကမ္းႀကီးက ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကုိ ကုိင္လွဳပ္ေနဦးမွာျဖစ္တယ္။

 

ဒါေပမဲ့ တရားမွ်တမွဳနန္းေတာ္ရဲ႕ ေလွကားရင္းမွာေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့ ကြ်ႏု္ပ္ရဲ႕လူေတြကုိေျပာဖုိ႔ တစုံတရာေတာ့ ရွိပါတယ္။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔မွန္ကန္တဲ့ေနရာကုိရဖုိ႔ေဆာင္ရြက္ရာမွာ စိတ္စႏိုးစေႏွာင့္ျဖစ္စရာဘာမွမလုိဘူး။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ဆာ ေလာင္ငတ္မြတ္ေနတဲ့ လြတ္လပ္မွဳႀကီးအတြက္ ခါးသီးမွဳေတြ၊ အမုန္းတရားစိတ္ေတြကုိေတာ့ မေမြးလုိက္ၾကပါနဲ႔။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ ရုန္းကန္တုိက္ပြဲဝင္မွဳကုိ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ၊ စည္းကမ္းရွိရွိနဲ႔ ေဆာင္ရြက္သြားၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ကြ်န္ုပ္တုိ႔ ရဲ႕ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပမွဳေတြကုိ ရုပ္ပုိင္းအႀကမ္းဖက္မွဳ အသြင္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္တာမ်ိဳးကုိ ခြင့္မျပဳဘူး။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ တင့္တယ္လွတဲ့ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာအားေတြကို စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအားေတြရဲ႕ အေထာက္အတိုင္နဲ႔ ျမင့္သ ထက္ျမင့္ဖို႔ ထပ္ခါတလဲ လဲ ျမွင့္တင္ သြားၾကရမယ္။ နီဂရုိးလူ႔အဖြ႔ဲအစည္းကုိ ထူးထူးျခားျခား ဝါးမ်ိဳးလာေနတဲ့ ရန္လုိမွဳေတြေၾကာင့္  ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ေတြဟာ လူျဖဴေတြ အားလုံးကုိ အယုံအၾကည္ ကင္းသြားတာ မ်ိဳးလည္းမျဖစ္သင့္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔နဲ႔အတူ ဒီမွာေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ရဲ႕ညီအစ္ကုိေတာ္ လူျဖဴေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ဘဝနဲ႔ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ဘဝဟာ တထပ္တည္းဘဲ၊ ဆုိတာနားလည္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕လြတ္လပ္မွဳနဲ႔ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ရဲ႕လြတ္လပ္မွဳ ခြဲျခားလုိ႔မရဘူးဆုိတာလည္း သူတို႔ သေဘာေပါက္ နားလည္ၾကတယ္။ ဒါ သက္ေသပါဘဲ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ခ်ည္းသက္သက္ဘဲ သြားလုိ႔မရပါဘူး။

ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ခ်ီတက္သြားတဲ့အခါ ေရွ႕ကိုသာတူရူၿပီး ဆက္လက္သြားၾကမယ္လို႔ သံႏိၷဌာန္ ခ်ထားရမယ္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ မရဘူး။ ႏိုင္ငံသားအခြင့္ အေရးကုိေထာက္ခံသူေတြ ေမးၾကတာရွိတယ္။ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္ေတာ့ေက်နပ္မွာလဲ”တဲ့။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ ေလးေလးပင္ပင္ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် ခရီးသြားေနရမွ်၊ အေ၀းေျပးလမ္းမေပၚက ေမာ္တယ္ေတြမွာ၊ ၿမိဳ႕ေတြထဲက ေဟာ္တယ္ေတြမွာ တည္းခုိခြင့္မရသမွ်၊ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ ေက်နပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ နီဂရုိးေတြ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ တဲဂုတ္ေတြထဲ ကေန အုိးအိမ္ႀကီးေတြဆီကုိ ေျပာင္းေရြ႕ႏိုင္ခြင့္ မရသမွ် ကြ်န္ုပ္တုိ႔ ေက်မွာမဟုတ္ဘူး။ မစၥစပိက နီဂရုိးတစ္ေယာက္ မဲ ေပးခြင့္မရသမွ်၊ နယူးေယာက္က နီဂရုိးတစ္ ေယာက္ဟာ သူ႔မွာ မဲေပးႏိုင္ဖုိ႔ ဘာမွမရွိဘူး လုိ႔ယုံၾကည္ေနေသးသမွ် ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ဘယ္ေတာ့ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မေက်နပ္ဘူး…မေက်နပ္ဘူး။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ မေက်နပ္ၾကပါဘူး။ တရားမွ်တမွဳ ေရစီးေၾကာင္းဟာ သမာဓိ ဆုိတဲ့ ေခ်ာင္းမႀကီးထဲကုိ မစီးဝင္သမွ် ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ေက်နပ္မွာမဟုတ္ဘူး။

တခ်ိဳ႕သူေတြဟာ စမ္းသပ္မွဳေတြ၊ ဒုကၡဗ်ာပါဒေတြ႔ရင္ဆုိင္ရင္း ဒီကုိလာၾကတယ္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္သတိျပဳ မိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက အခ်ဳပ္ခန္းက်ဥ္းထဲကထြက္လာရလုိ႔ လန္းဆန္းလာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက လြတ္လပ္မွဳ ေတာင္းဆုိလုိ႔ ျငင္းပန္းႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳေနတဲ့ မုန္တုိင္းႀကီးရဲ႕ အထုအေထာင္းၾကားကလာၾကရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက ပုလိပ္ေတြရဲ႕ လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ကုိ ေရွာင္ကြင္းလာၾကရတယ္ဆုိတာကုိ ကြ်န္ေတာ္သတိျပဳမိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔တေတြဟာ ဒုကၡခံစားရတဲ့ေနရာမွာေတာ့ က်င္လည္ေနတဲ့ သူေတြပါပဲ။ မတရားသျဖင့္ ဒုကၡခံစားျခင္းဟာ အေကာင္းဘက္ကုိ ဦးတည္ေစတယ္ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္ ခ်က္နဲ႔ ဆက္လုပ္ၾကပါ။

ဒီအေျခအေနေတြဟာ ေျပာင္းလဲႏိုင္တယ္၊ ေျပာင္းလဲသြားမယ္ဆုိတဲ့ အသိေတြနဲ႔ မစစၥစပီကုိ ျပန္သြားၾကပါ၊ အလာဘားမားကုိျပန္သြားၾကပါ၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာကုိျပန္သြားၾကပါ၊ လူစီယားနားကုိျပန္သြားၾကပါ၊ ေျမာက္ပုိင္းၿမိဳ႕ေတာ္ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ေတြဆီက တဲစုတ္ေတြဆီျပန္သြားၾကပါ။ စိတ္ကုန္တာစိတ္ပ်က္တာေတြ မျဖစ္ၾကပါနဲ႔။

မိတ္ေဆြအေပါင္းတုိ႔ ဒီကေန႔ ကြ်န္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိေျပာမယ္။ ဒီကေန႔ကာလဟာ စိတ္ပ်က္စရာေတြ၊ အခက္အခဲ ေတြရိွေပမဲ့လည္း ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ တရပ္ရွိေနစဲဘဲဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ အေမရိ ကန္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ထဲမွာ နက္နက္နဲနဲ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ အိပ္မက္လည္းျဖစ္တယ္။

တေန႔က်ရင္ ဒီႏိုင္ငံမွာ ဓမၼတရား အဓိပၸါယ္အစစ္အမွန္ေပၚထြန္းမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တရပ္ ကြ်န္ေတာ့မွာရွိတယ္။ “လူေတြကုိ အညီအမွ် ဖန္ဆင္းထားေပးတယ္ဆုိတဲ့ အမွန္တရားကို ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ကိုယ္ပိုင္ သက္ေသအျဖစ္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ထားၾကတယ္။”

တေန႔က်ရင္ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာေတာင္ကုန္းနီေတြေပၚမွာ ကြ်န္ေဟာင္းေတြရဲ႕သားသမီးေတြနဲ႔၊ ကြ်န္ပုိင္ရွင္ေဟာင္းေတြရဲ႕ သားသမီးေတြ ညီအစ္ကုိေတာ္စားပြဲဝုိင္းမွာ အတူထုိင္ စားေသာက္ၾကမယ္ဆုိတဲ့ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တရပ္ ကြ်န္ေတာ့မွာရွိ တယ္။

တေန႔က်ရင္ တရားမမွ်တမွဳ နဲ႔ ဖိႏွိပ္မွဳ အပူမီးေတြေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ့ ကႏၱာရလုိ မစၥစပီျပည္နယ္မွာေတာင္မွ လြတ္လပ္တဲ့ တရားမွ်တဲ့ အုိေအစစ္တခု အျဖစ္ကုိေျပာင္းလဲ သြားမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ တရပ္ကြ်န္ေတာ့္မွာရွိ တယ္။

တေန႔က်ရင္ ကြ်န္ေတာ့္သားသမီးေလးေယာက္ဟာ အသားအေရာင္ေပၚအေျခခံမဘဲ အေၾကာင္းအခ်င္းအရာ လကၡဏာေပၚမွာသာအေျခခံၿပီး တရားစီရင္ ဆုံးျဖတ္တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ေနထုိင္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တရပ္ ကြ်န္ေတာ့္ မွာရွိတယ္။

ဒီကေန႔ ကြ်န္ေတာ့မွာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အိပ္မက္တစ္ခု ရွိေနပါတယ္။

တေန႔က်ရင္ အလာဘားမားျပည္နယ္မွာ၊  ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက ျငင္းခ်က္စကားလုံးေတြ၊ ပယ္ဖ်က္ လုိက္ၿပီဆုိတဲ့စကားလုံးေတြ ရႊမ္းရႊမ္းေဝေနတဲ့ အဲဒီျပည္နယ္မွာ လူမည္းေယာက်ၤားေလး၊ မိန္းခေလးေတြဟာ လူျဖဴ ေယာက်ၤားေလး၊ မိန္းခေလးေတြနဲ႔ ညီရင္းအစ္ကို ေမာင္ရင္းႏွစ္မေတြလုိ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကမဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တရပ္ ကြ်န္ေတာ့္ မွာရွိတယ္။

ဒီကေန႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တရပ္ရွိတယ္။

တေန႔က်ရင္ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းတုိင္းျမွင့္တက္လာလိမ့္မယ္၊ ေတာင္ကုန္းေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြ တုိင္းကုိနိမ့္သြားလိမ့္မယ္။ အဖုအ ထစ္ မညီမညာေနရာေတြ ညီညာျပန္႔ျပဴးသြားလိမ့္မယ္၊ အေကြ႔အေကာက္ေနရာေတြ ေျဖာင့္တန္းသြား လိမ့္မယ္၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ေတြျပသလာလိမ့္မယ္၊ ဒါေတြကုိ လူသားေတြအားလုံးျမင္ၾကရလိမ့္မယ္ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္း ခ်က္တရပ္ ကြ်န္ေတာ္မွာရွိတယ္။

ဒါဟာကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဘဲ။ ဒီယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္ပုိင္းကုိလာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဒီယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ဘဲ စိတ္ပ်က္ျခင္း ေတာင္တန္းႀကီးထဲက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အဖုိးတန္ေက်ာက္ တစ္လုံးကုိ တူးေဖၚႏိုင္လိမ့္မယ္။ ဒီယုံၾကည္ ခ်က္နဲ႔ဘဲ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ဆူဆူညံညံသေဘာထားကြဲသံေတြကုိ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ ညီအစ္ကုိေတာ္ သံစုံတီး ဝုိင္းကတီးသံေတြအျဖစ္ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။  တေန႔မွာ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔လြတ္လပ္ေစရမယ္ဆုိတဲ့ အသိရွိ ၿပီး ဒီယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ဘဲ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ အတူတကြ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ၾကမယ္၊ အတူတကြ ဆုမြန္ေခြ်ႏိုင္မယ္။ အတူတကြ ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားႏိုင္ၾကမယ္၊ အတူတကြ ေထာင္ထဲဝင္ႏိုင္ၾကမယ္၊ လြတ္လပ္မွဳ အတြက္ အတူတကြ ရပ္တည္ႏုိင္ၾကမယ္။

ဒီေန႔ဟာ …  “လြတ္လပ္မွဳေပါင္းစုံ နဲ႔ခ်စ္စရာေျမ ငါ့တုိင္းေျပ(ျပည္)၊ သင့္အတြက္ သီဆုိပါရေစ။ ဖခင္မ်ား ေသဆုံးခဲ့ရာေျမ၊ ဘုရားဖူးမ်ားရဲ႕ဂုဏ္ယူရာေျမ၊ ေတာင္နံရံတုိင္းဆီမွေန၊ လြတ္လပ္မွဳေခါင္း ေလာင္းသံ ျမည္ဟီးႏိုင္ ပါေစ..” လုိ႔  အဓိပၸါယ္သစ္နဲ႔ သီခ်င္းကုိ ဘုရားသခင့္ကေလးေတြအားလုံးက သီဆုိႏိုင္မဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။