ပရိေဒ၀ မီးလွ်ံမ်ားၾကားမွ ကယ္ကူရာမဲ့ ဘ၀မ်ား

ဧျပီလ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၃
M-Media
သန္႔စင္ေအး

Genocide တဲ့။ Ethnic Cleansing တဲ့။ အခုတေလာ မီဒီယာ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ျမန္မာျပည္က မြတ္စလင္မ္ေတြ အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခိုက္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းေရးရင္ပါေနၾက စကားလုံး။ ခဏခဏ ျမင္ေတြ႕ေနရ ျပန္ေတာ့လည္း အလြတ္ေတာင္ရေနၿပီ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အခုတေလာ စာေရးသူတုိ႔ျမန္မာျပည္မွာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရ၊ အစၥလာမ္သာသနိက အေဆာက္အအုံေတြ ဖ်က္ဆီးခံရ၊ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြဆုံးရႈံးခဲ့ရတာေတြ မၾကာခဏဆိုသလို မီဒီယာေတြမွာ ျမင္ေတြ႕ၾကားသိေနပါတယ္။ ေသဆုံးသြား သူေတြရွိသလို၊ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ မေသေသးဘဲ က်န္ေနတဲ့သူေတြ၊ ဒုကၡသည္ စခန္းမေရာက္ေသးဘဲ ကိုယ့္အိမ္မွာကိုယ္ေနတဲ့ လူေတြမွာလည္း ေသဆုံးသြားသူေတြ အတြက္ ပူေဆြးေသာက ေရာက္ရတာကတစ္မ်ိဳး၊ စီးပြားေရးေတြ က်ဆင္းလုိ႔ စိတ္ညစ္ရတာက တစ္ဖုံ၊ ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးတိုက္ထဲက ႀကိဳးမိန္႔က်ခံေနရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြလို “ကိုယ့္အလွည့္ဘယ္ေန႔လဲ”ဆုိၿပီး ေတြးပူ ေနရတာေတြနဲ႔ “စိတ္ေထာင္းေတာ့ ကိုယ္ေၾက” ဆုိတာလိုမ်ိဳးနဲ႔ က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ေနရပါတယ္။ အုိ…အလႅာဟ္၊ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတုိ႔မွာ ဒုကၡဆင္းရဲမ်ိဳးစုံ ခံစားေနၾကရတဲ့အျပင္ ကုိယ္ခံစားေနရတဲ့ ဒုကၡေတြကိုေတာင္ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းဖြင့္ေျပာခြင့္ မရွိတဲ့ဘ၀၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြမွ တဆင့္ ေျပာေနၾကတဲ့စကား၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြက တဆင့္ ဖြင့္ဟေျပာဆုိေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ပူေဆြးဗ်ာ ပါဒေတြကို အလႅာဟ္ အသိဆုံး၊ အျမင္ဆုံးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေအးခ်မ္းခ်င္လွပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတုိ႔အား “အနိဌာရုံတြင္းနက္ႀကီးထဲမွ အျမန္ဆုံးကယ္တင္ဆြဲထုတ္ေတာ္မူပါ”။

“ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္”နည္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာတင္းခံႏိုင္ၾကမလဲ?

ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ဆင္ေ၀ွ႕ရန္ေရွာင္ ဆုိတာလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ လြန္ကဲတဲ့အတၱစိတ္ေတြနဲ႔ ဘီလူးစီးေနတဲ့ ဆင္ရုိင္းႀကီးေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို အစြယ္နဲ႔ထိုး၊ ေျခေထာက္နဲ႔နင္း၊ ႏွာေမာင္းနဲ႔ရစ္ပတ္ၿပီးေျမႀကီးကိုေဆာင့္ခ် လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီဆင္ရုိင္းႀကီးေတြကို ျပန္လည္တြန္းလွန္ဖုိ႔ေနေနသာသာ ကိုယ့္ကိုယ္ မထိေအာင္ မနည္းေရွာင္တိမ္းေနရပါတယ္။ အဲဒီ ဆင္ရိုင္းႀကီးေတြရဲ႕တုိက္ခုိက္မႈဒဏ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕အခ်ိဳ႕ေသာ မိသားစု၀င္မ်ားကေတာ့ ေအးၿငိမ္းေသာ “အမတသုခဘုံ”မွာ ခုိလႈံသြားခဲ့ၾကၿပီ၊ အခ်ိဳ႕က ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ၊ အခ်ိဳ႕က ေဆးရုံမွာ၊ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘယ္ဆီေရာက္ေနမွန္းမသိ၊ အေကာင္းအတုိင္းက်န္ရစ္ေနတဲ့သူေတြကလည္း ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကိုျမင္ရ၊ ၾကားရေတာ့ “ရွားမီးခဲတြင္၊ ရဲရဲငယ္ကင္၊ အကၽြန္မျမင္၀ံ့ပါၿပီတကား”ဆုိတဲ့ ခ်ိဳးေမာင္ႏွံကဗ်ာေလးထဲကလို မိမိခ်စ္ခင္ရေသာသူေတြ ရွားမီးခဲတြင္ ကင္ခံေနရတာကို မၾကည့္၀ံ့၊ မျမင္၀ံ့ ျဖစ္ေနရတဲ့အျပင္ “မိမိလည္းတစ္ေန႔ သူတုိ႔လုိပဲ ခံစားရမွာလား“ဆိုတဲ့  အသိနဲ႔ “ဆုပ္လည္းစူး၊ စားလည္းရူး”ျဖစ္ေနရပါတယ္။

စိုတဲ့လက္ေတြ မေျခာက္ဖုိ႔အတြက္ အဓိကရုဏ္းကို အမည္တပ္မမွားေစလို

ဒီေနရာမွာ စာေရးသူတုိ႔အေနနဲ႔က မိမိတို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို အမ်ားက ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၀င္လာ ေအာင္ ခံစားခ်က္ဓာတ္ကူးေပးဖို႔လိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြကို အဓိကပစ္မွတ္ထားၿပီး ဦးတည္တုိက္ခုိက္ေနတယ္ဆုိေပမယ့္ ဒါဟာ ဘာသာေရးပဋိပကၡမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းမွာ မြတ္စလင္မ္ေတြဟာ ေျမဇာပင္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ အမ်ားကို တင္ျပတတ္ဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္လို႔ အႀကံျပဳလုိ ပါတယ္။ ဒါကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂဃနဏ မသိဘဲ ခံစားခ်က္ကိုေရွ႕တန္းတင္ရင္ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ပဋိပကၡ ေတြကို ဘာသာေရးပဋိပကၡအသြင္ေျပာင္းသြားေအာင္ဖန္တီးဖုိ႔ မသမာသူေတြကို အခြင့္အေရးေပး သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆူဆူပူပူျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေရႊ၀ါေရာင္သံဃာေတာ္မ်ားအဖြဲ႕၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္တုိ႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္အဖြဲ႕ေတြအစရွိတဲ့ သမာသမတ္ရွိတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ပါ။ မီဒီယာေတြနဲ႔လည္း ဆက္ဆံေရးယူထားပါ။ အမွန္တရားကို အရွိအတုိင္း လူထုကို ခ်ျပဖို႔အခြင့္အေရး မရရင္ေတာင္ အမွန္တရားနဲ႔ အနီးစပ္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေရးဖုိ႔ေတာင္းဆုိေပးပါ။ မိမိ ေနထုိင္ရာ ေဒသအတြင္းမွာရွိတဲ့ ဘာသာျခားေတြနဲ႔လည္း ရပ္ရြာလုံၿခဳံေရး လုပ္ငန္းေတြကို ပူးေပါင္းေဆာင္ ရြက္ၾကေစလိုပါတယ္။ အဲဒီလို အဆင့္ဆင့္ေဆာင္ရြက္ၿပီးတာေတာင္မွ အေျခအေနကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ ေတာ့ဘူးဆုိရင္လည္း “ကိုယ့္အိမ္၊ ကိုယ့္ရပ္ရြာနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ဆုိတာရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ကာကြယ္ပိုင္ခြင့္လည္းရွိပါတယ္။ တရားဥပေဒအရ ခြင့္ျပဳထားတာပါ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနရာ ေဒသကိုလာဖ်က္လို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ကိုလာဖ်က္လို႔၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို အႏၱရာယ္လာျပဳလို႔ ခုခံကာကြယ္တာမ်ိဳးပဲျဖစ္ရပါမယ္။ ဘာသာေရးအသြင္ေဆာင္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးေတြလုပ္ရင္ ေစာေစာကတင္ျပထားတဲ့အတုိင္း မသမာသူေတြကိုအခြင့္အေရးေပးသလို ျဖစ္သြားမယ္ဆုိတာကို သတိရပါ။ အခုလိုမ်ိဳး အႀကံျပဳေနရတာကေတာ့ “တရားလိုကေန တရားခံျဖစ္ မသြားေစခ်င္လို႔”ပါ။ ၿပီးေတာ့ ဘာသာမတူသူ အမ်ားစုကလည္း အခုလို မြတ္စလင္မ္ေတြအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ျဖစ္ေပၚေနတုန္းမွာ ကိုယ့္ဖက္ကစၿပီး “စိုတဲ့လက္ ေတြကို ေျခာက္သြားေအာင္”မလုပ္မိဖုိ႔လိုပါတယ္။

အဆုိးထဲကအေကာင္း

ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာအဆုိးထဲကအေကာင္းဆုိသလိုေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ကိုယ္ခ်င္းစာနား လည္ေပးႏိုင္မယ့္သူေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘက္က ရပ္တည္ေပးတဲ့သူေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကိုကာကြယ္ေပးတဲ့ သူေတြလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္အရွင္ ၀ိသုဒၵ (မိတၳီလာၿမိဳ႕၊ ရတနာေက်ာင္းတုိက္) ကေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ ၀င္ေျပးသြားတဲ့ မြတ္စလင္မ္ဒုကၡသည္ေတြကိုထုတ္ေပးဖို႔ အၾကမ္းဖက္ သမားေတြက ေတာင္းဆုိရာမွာ ထိုဘုန္းေတာ္ႀကီးက ထုတ္မေပးဘဲ ကာကြယ္ေပးခဲ့တာေတြ၊ အလားတူပဲ ေရႊ၀ါေရာင္ သံဃာေတာ္မ်ား အဖြဲ႕ကလည္း ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့မြတ္စလင္မ္ေတြကို လုိက္ၿပီး ကူညီေပးခဲ့တာ၊ လိုက္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာေတြ၊ ၎ျပင္ ကိုမင္းကိုႏုိင္တုိ႔လို ၊ ဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္တုိ႔လို အမွန္တရားဘက္က မားမားရပ္တည္ေပးတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အလားတူပဲ ေနာက္ထပ္လည္း လူအမ်ားစုႀကီးထဲမွ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက ဒီကိစၥမွာ မြတ္စလင္မ္ေတြအေပၚ စာနာမႈေတြျပခဲ့ၾကပါတယ္။ အကူအညီေတြလည္းေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ထုိသူမ်ားကိုေတာ့ စာေရးသူတုိ႔ ႏွလုံးသားထဲမွာ ေက်းဇူး တင္လ်က္ရွိၿပီး ၎တုိ႔အေပၚသုိ႔လည္း ေမတၱာမ်ား ပို႔သေပးလ်က္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေမတၱာကမ္းပိန္းမွ ဆရာေတာ္မ်ားလို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ “ဘာသာေပါင္းစုံခ်စ္ၾကည္ေရး” ကိုဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ့ ဘာသာေပါင္းစုံ မွ သံဃာေတာ္၊ ဆရာေတာ္မ်ားကိုလည္း အထူးေက်းဇူး တင္လ်က္ရွိေနၾကပါတယ္။ ေမတၱာကမ္းပိန္း အျပင္ ေနာက္ထပ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေပါင္းစုံ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ သက္ဆုိင္ရာဘာသာေရး အႀကီးအကဲမ်ား၊ သက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။  အၾကမ္းဖက္မႈေပၚ ေပါက္လာတုိင္းမွာ လူထုကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေတြေဟာၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ေၾကျငာစာေတြ ထုတ္ျပန္ၿပီး လူထုကို ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အသိေတြေပးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းအားလုံးကိုလည္း ေက်းဇူး အထူးတင္လ်က္ပါ။ ေနာက္ထပ္သတိထားမိတာကေတာ့ တစ္သက္လုံးက မြတ္စလင္မ္ကိုဆုိရင္ “မင္းတုိ႔ ကုလားေတြပါ”ဆုိၿပီး ေ၀ဖန္ခဲ့သူ အခိ်ဳ႕ကေတာင္ မြတ္စလင္မ္ကေလးေတြ အသတ္ခံရတာကိုၾကားရေတာ့ “ဒီေကာင္ေတြလုပ္တာ သိပ္လြန္သြားၿပီ”လို႔ ေျပာတာ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ အဆုိးထဲက အေကာင္းကို ဆြဲထုတ္ယူၿပီး အမွန္တကယ္ေက်းဇူးတင္ ထုိက္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ျခင္းပါ။

မြတ္စလင္မ္ကို အႏုနည္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၾကရာ၀ယ္…

ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားက မြတ္စလင္မ္ကို အၾကမ္းနည္းနဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္ေနသလို အႏုနည္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္လာၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ “မြတ္စလင္မ္ဆုိင္မွာမ၀ယ္နဲ႔၊ မြတ္စလင္မ္ဆုိရင္မေရာင္းနဲ႔” တုိင္းျပည္ထဲမွာ မြတ္စလင္မ္အေပၚ ပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ လုပ္လာတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေၾသာ္… သမၼတႀကီးကေတာ့ ႏုိင္ငံ တကာလွည့္ၿပီး ႏုိင္ငံတကာေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျမန္မာျပည္အေပၚမွာ ပိတ္ဆုိ႔ အေရးယူထားေတြကို ေလွ်ာ့ခ် ေပးဖို႔ ၊ Sanction ေတြကို ရုပ္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆုိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာျပန္ၿပီး Sanction ေတြလုပ္ သမၼတမ်က္ႏွာကိုေတာင္ မေထာက္ေတာ့တာလား။ ဒါမွမဟုတ္… ႏိုင္ငံတကာက ပိတ္ဆုိ႔ အေရးယူမႈေတြကို ခံစားေနရတာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအားလုံးပါ။ ဘာသာ/လူမ်ိဳး မေရြးပါဘူး။ အခုလို ႏိုင္ငံတကာက ပိတ္ဆို႔ခံထားရသူ အခ်င္းခ်င္းၾကားထဲမွာ ျပန္ၿပီးအေသးစား Sanction ေတြျပန္လုပ္တယ္ဆုိတာ ကမာၻက မသိဘဲေနမလား၊ ဒီလိုသိသြားရင္ ျမန္မာျပန္ရဲ႕အနာဂတ္က ဘယ္လုိျဖစ္လာမလဲ။ ႏိုင္ငံတကာက ပိတ္ဆုိ႔တာေတြကို အထပ္ထပ္ခံေနရတဲ့ LDC (ဖြံၿဖိဳးတုိးတက္မႈနိမ့္ က်ဆုံးေသာတုိင္းျပည္)က ျပည္သူ/ျပည္သား အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းတုိင္ပင္ၾကၿပီး ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကို ဘယ္လို တုိးတက္ေအာင္ လုပ္မလဲဆုိတာ ေဆြးေႏြးရမယ့္ အခ်ိန္မွာ ဇာတ္တူသား စားဖုိ႔ ႀကံေနရင္ေတာ့ ဟသၤာတမ်ိဳးလုံး ပ်က္သလိုျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ဆုိတာ ေစတနာနဲ႔ အႀကံျပဳပါရေစ။

ဘုံရန္သူကိုရွာဖို႔လို

ဒီေနရာမွာေတာ့ စာေရးသူက အိႏၵိယသမၼတေဟာင္း သမၼတႀကီး အဗၺဒူလ္ကလာမ္ ေရးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာေလး တစ္ခုကို ျပန္သြားၿပီး သတိရမိပါတယ္။ သမၼတႀကီး အဗၺဒူလ္ကလာမ္က အိႏၵိယမွာ သမၼတတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သမၼတႀကီးက အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြကို သြားေရာက္ လွည့္လည္ၿပီး ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါတယ္။ “မင္းတုိ႔ရန္သူက ဘယ္သူလဲ”ဆိုတဲ့ေမးခြန္းပါ။ ေက်ာင္းအားလုံးက ေက်ာင္းသားေလးေတြ အားလုံးနီးပါးက ျပန္ေျဖပါတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရန္သူက ပါကစၥတန္”ပါတဲ့။ အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္းပဲ… အိႏၵိယနဲ႔ပါကစၥတန္ဆုိတာ ရန္သူလိုဆက္ဆံေနၾကတာ၊ ႏွစ္ႏုိင္ငံ စလုံးကလည္း သူတုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြကို အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္အမည္ခံ စိတ္ေသြးႀကြစိတ္ဓာတ္ေတြ ရိုက္ထည့္ေပးထား ၾကတာဆုိေတာ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြက အဲဒီလိုပဲေျဖတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ ေျဖတဲ့အေျဖကေတာ့ ထူးျခားစြာပဲ အမ်ားနဲ႔ကြဲလြဲေနၿပီး အင္မတန္မွ ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းပါတယ္။

သူေျဖလိုက္တဲ့အေျဖကေတာ့ “ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရန္သူက ဆင္းရဲမြဲေတမႈပါ တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုမွာ အငယ္ဆုံးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မိဘေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကိုအငယ္ဆုံးမုိ႔လို႔ ပညာတတ္ျဖစ္ေစ ခ်င္လို႔ ေက်ာင္းပို႔ရာမွာ ပိုက္ဆံ မလုံေလာက္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို ၊ အစ္မေတြကို ေက်ာင္းထုတ္၊ အျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္ခုိင္းၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေက်ာင္းပို႔ရတာပါတဲ့။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္သိထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရန္သူပါပဲတဲ့”။ ဟုတ္ပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႔တုိင္းျပည္မွာလည္း စာေရးသူတို႔ ျပည္သူျပည္သား အားလုံးရဲ႕ ဘုံရန္သူ ဟာဘယ္သူပါလဲ၊ စာေရးသူတို႔ ရွာၾကသင့္ပါၿပီ။ စာေရးသူလည္း ဒီအေျဖပဲထပ္ေျဖပါ့မယ္။ “ဆင္းရဲမြဲေတမႈ”ပါ။ စာေရးသူတုိ႔တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ျပည္သူ/ျပည္သားေတြ၊ လူမ်ိဳး/ဘာသာမခြဲပါဘူး။ အဲဒီ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ တစ္လပ်မ္းမွ်၀င္ေငြဘယ္ေလာက္ရွိပါသလဲ၊ ၿပီးေတာ့ Human Development Index “လူစြမ္းအား အရင္းအျမစ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ညႊန္းကိန္း”ရဲ႕ စံခ်ိန္စံႏႈန္းေတြနဲ႔ ျပန္တုိင္းၾကည့္ပါ။ စာေရးသူတို႔ ျပည္သူျပည္ သားေတြဘယ္ေလာက္နည္းပညာေတြဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္ၿပီလဲ၊ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းႏုိင္ၿပီလား စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ျမန္မာျပည္မွာလူတုိင္း ဖုန္းကိုင္ႏိုင္ၿပီလား၊ လူတုိင္းအင္တာနက္သုံးႏုိင္ၿပီလား၊ ႏိုင္ငံ တကာသုံးဘာသာစကား အဂၤလိပ္စာနဲ႔ အဂၤလိပ္စကားကို လူတုိင္းနီးပါးေရးတတ္/ေျပာတတ္ၿပီလား။ ျမန္မာျပည္ကလူတုိင္းလုိလို အဂၤလိပ္စာ ညံ့တယ္လို႔ မဆုိလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံျခားမွာ အဂၤလိပ္စကား မတတ္လို႔ အထင္ေသးတဲ့အၾကည့္နဲ႔အၾကည့္ခဲ့ရတဲ့သူေတြထဲမွာ အမ်ားဆုံးက ဘယ္ႏိုင္ငံသားေတြပါလဲ။ ဒါကအပိုင္းတစ္ပိုင္းေပါ့ေလ။

စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပန္ေျပာရရင္ေတာ့ အနီးစပ္ဆုံး သာဓကတစ္ခုျပပါ့မယ္။ လြန္ခ့ဲတဲ့ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္က Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွာဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ “ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အဓိကရုဏ္းမ်ားေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း၊ စီပြားေရးအခြင့္အလမ္း ေတြ ရွားပါးၿပီးေတာ့ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေဒသခံ (၃) ပုံ (၁) ပုံခန္႔သည္ ၎တုိ႔ရဲ႕ေမြးရပ္ေျမကို စြန္႔ခြာၿပီး အျခားတုိင္းေဒႀကီးမ်ားမွာ သြားေရာက္အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနၾကရသည္”တဲ့။ အဲဒါ အေျဖပါပဲ။ စာေရးသူတုိ႔ ရန္ကုန္မွာေရာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္လို႔ ဆုိင္ေတြပိတ္ရင္ နစ္နာတာ မြတ္စလင္မ္ေတြပဲလား၊ မြတ္စလင္မ္ေတြ နဲ႔အေရာင္းအ၀ယ္မလုပ္ရင္ နစ္နာမွာ မြတ္စလင္မ္ေတြပဲလား။ ႏွစ္ဖက္စလုံးနစ္နာပါတယ္။ နည္းနည္း နစ္နာတာနဲ႔ မ်ားမ်ားနစ္နာတာပဲကြာခ်င္ကြာမယ္။ အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ မြတ္စလင္မ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆုိ အကုန္လုံးက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနခ်င္ၾကတယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ တူညီေနတာ အေသအခ်ာပါပဲ။

“ဆင္းရဲမြဲေတြမႈကို ျပတုိက္ထဲပို႔ခ်င္လား”၊ ရတယ္။  ဒါမွမဟုတ္ အခုလိုပဲ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ ဆင္းရဲသံသရာ လည္ခ်င္လား၊ ရတယ္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုအစြဲကင္းကင္းနဲ႔ ဓမၼဓိဌာန္က်က် သုံးသပ္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအားလုံးရဲ႕ ဘုံရန္သူက ဘာလဲဆုိတာ ေပၚလာပါလိမ့္။ အဲဒါကို တုိက္ရမယ္။ အဲဒီလိုဆင္းရဲမြဲေတမႈကို သက္ဆုိးရွည္ေစမယ့္ လုပ္ရပ္ေတြကိုေရွာင္ရမယ္။ အဲဒီလုပ္ရပ္လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ကိုလည္း သက္ဆုိင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားက တားဆီးရမယ္။ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္အေရာင္ျပၿပီး မြတ္စလင္မ္ မုန္းတီးေရးေတြဖန္တီး၊ Face book ေတြကေန၊ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြကေန ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းျဖစ္ေအာင္ ၀ါဒေတြျဖန္႔၊ ျပႆနာျဖစ္ေတာ့ မဲျပာပုဆုိးဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီး ျပန္ဖြင့္ ဒီလိုမ်ိဳးျပဇာတ္ေတြ လိုက္ကာခ်ၿပီး တစ္ခန္းရပ္သင့္ၿပီ။ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္ရဲ႕ CEO ကလည္း ၎ရဲ႕မီဒီယာမွာ ဒီအတုိင္းပဲသုံးသပ္ ထားတာကိုေတြ႕ရမွာပါ။

ေရွးေခတ္အခါတုံးက ပညာရွင္ႀကီးတစ္ပါးက ရွင္ဘုရင္ကို ဆုံးမခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးလိုပါပဲ။ သူေတာ္စင္ႀကီးက ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ နန္းေတာ္ထဲကို ေမာႀကီးပန္းႀကီးနဲ႔ ၀င္ေရာက္သြားေတာ့ ဘုရင္ႀကီးက ေမးပါတယ္။ ဘယ္ခရီးက ျပန္လာတာလဲ၊ ပညာရွိႀကီးက ေျဖပါတယ္။ “ငရဲျပည္ခဏသြားတာ။ ဘာသြားလုပ္ တာလဲဆုိေတာ့ ငရဲျပည္က ငရဲမီးနည္းနည္း သြားယူတာ။ ရခဲ့လားဆုိေတာ့ မရခဲ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ငရဲျပည္မွာ ငရဲမီးမရွိလို႔။ ဟာ…အဲဒါဆုိရင္ ငရဲျပည္မွာ ငရဲခံရမယ့္ ငရဲသားေတြကို ဘာမီးနဲ႔ရႈိ႕မွာလဲလို႔ေမးေတာ့ ငရဲျပည္ေစာင့္ နတ္မင္းႀကီးက ျပန္ေျဖတယ္။ ငရဲသားေတြကို ရႈိ႕မယ့္မီးက ငရဲျပည္မွာမရွိဘူး။ အဲဒီ ငရဲခံမယ့္ ငရဲ သားေတြကို သူတုိ႔ကုိ ရႈိ႕မယ့္မီးကို သူတုိ႔ဘာသာ ယူလာၾကတာ”တဲ့။ ျမန္မာစကားလည္း ရွိပါတယ္။ “ကိုယ့္ ဆင္းရဲတြင္း ကိုယ့္ဖာသာတူးတာ”တဲ့။ အဲဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္။

အမ်ိဳး၊ ဘာသာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည္ဆုိရာ၀ယ္…

၀ံသာႏုစိတ္ဓာတ္ရွိတယ္ဆုိတာ ေကာင္းပါတယ္။ အမ်ိဳးကိုကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တယ္ဆုိရာမွာ လည္း မိမိဘာသာ၊ မိမိလူမ်ိဳးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရတာ အမ်ိဳး/ဘာသာကိုခ်စ္ေသာ သာသနာ၀င္ ေကာင္းမ်ားရဲ႕တာ၀န္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ မွ်မွ်တတရွိဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။ ဘယ္ဘာသာမဆုိ ဘာသာ၀င္တုိင္းဟာ မိမိကိုးကြယ္ရာဘာသာကိုေတာ့ အျမတ္တႏိုးနဲ႔ ခ်စ္ခင္တြယ္တာ တတ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ အလ်ဥ္းသင့္လို႔ မွ်ေ၀ခ်င္တာကေတာ့ ေမွာ္ဘီ ဓမၼဒူတေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ ရွင္ေဆကိႏၵ အေၾကာင္းပါပဲ။ ယဥ္ေက်းလိမၼာတရားစခန္းေတြဖြင့္တယ္။ ဘာသာတရားနဲ႔ ယဥ္ေက်း မႈအေၾကာင္းေတြသင္တယ္။ သူမ်ားကိုေစာ္ကားတာမပါဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာတရားအေၾကာင္းကို ကေလး၊ လူငယ္၊ လူႀကီး သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔သူ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ သင္ျပေပးသြားတယ္။ အဲဒီ ရွင္ေဆကိႏၵရဲ႕ ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းတက္ၿပီးျပန္လာတဲ့ စာေရးသူရဲ႕အသိတစ္ေယာက္က သူသင္ၾကားခဲ့ရတာကို စာေရးသူတုိ႔ကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ သူျပန္လည္မွ်ေ၀သြားတဲ့အခ်က္တစ္ခု “မေကာင္းမႈ ေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၊ ျဖဴေအာင္စိတ္ကိုထား”တဲ့…။ ေမွာ္ဘီ ဓမၼဒူတေက်ာင္းက ရွင္ကိႏၵကို ျမန္မာျပည္က လူေတြ လူမ်ိဳး/ဘာသာမေရြး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလးစားၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ျဖန္႔ေ၀ေပးေနတဲ့တရား ေတာ္ေတြ၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ၾကည္ညိဳေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ေပါ့။ အလားတူပဲ ဆရာေတာ္ ရွင္ေဆကိႏၵကဲ့သို႔ ၾကည္ညိဳေလးစားဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ အျခားေသာ သံဃာေတာ္၊ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း မ်ား စြာ ရွိပါေသးတယ္။

ပါးနပ္ေသာပ်ားရည္သုတ္သူမ်ားရဲ႕ ကလိမ္ေစ့ျငမ္းဆင္အႀကံ

ဒီေနရာမွာ စာေရးသူအဓိကမွ်ေ၀ခ်င္တာကေတာ့ စနစ္တက် ႀကိဳတင္အကြက္ခ်စီမံၿပီး လုပ္ႀကံဖန္တီး ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကို မ၀င္မိဖုိ႔ပါပဲ။ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို အေျခခံၿပီး ဖန္တီးထားတဲ့ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ မွ်ေ၀ပါရေစ။ မာရ္နတ္က နံရံေပၚမွာ ပ်ားရည္ေလးတစ္စက္သုတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီပ်ားရည္ကို ပုရြက္ဆိတ္ ေလးေတြက လာစုပ္ယူတယ္။ အဲဒီပုရြက္ဆိတ္ကို ႏွံေကာင္လိုသတၱ၀ါေတြကလာစားတယ္။ အဲဒီႏွံေကာင္လိုမ်ိဳး သတၱ၀ါငယ္ေလးေတြကို ေၾကာက္က ခုတ္တယ္။ ေၾကာင္ကို ေခြးက ကိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ေၾကာင္ပိုင္ရွင္က ေခြးကိုရိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ေခြး ပိုင္ရွင္က ေၾကာင္ပိုင္ရွင္ကိုျပန္ရိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခြးပိုင္ရွင္၊ ေၾကာင္ပိုင္ရွင္ ႏွစ္ဖက္စလုံးက ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြပါ ထသတ္ကုန္ၾကတယ္။ အားလုံးပ်က္စီးကုန္ၾက တယ္။

အခုလိုမ်ိဳး ေလးစားဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီအခ်ိဳ႕နဲ႔ လူမႈေရးအဖြဲ႕ အစည္းေတြကပါ ျပႆနာေတြမျဖစ္ေပၚေအာင္ လုိက္လံတားဆီးေနၿပီး ျပည္သူအမ်ားစုကလည္း ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္ေနၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ အၾကမ္းဖက္သမားေတြက လူအုပ္စုနဲ႔၀င္လာၿပီး ဖ်က္ဆီးလို႔ လည္းမရ၊ တစ္ဘာသာနဲ႔ တစ္ဘာသာၾကား ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေအာင္ ေသြးထိုး လႈံ႔ေဆာ္လို႔လည္းမရေတာ့ရင္ ေနာက္ထပ္ဗ်ဴဟာတစ္ခုေျပာင္းၿပီး မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အလစ္အငိုက္ဖမ္းၿပီး တုိက္ခုိက္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း လက္ရွိ ကမာၻမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြေရာ၊ စာေရးသူတုိ႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံ အရေရာ ခ်ိန္ဆၾကည့္ၿပီး သိႏိုင္ပါတယ္။

I.Q နဲ႔ E.Q

စကၤာပူႏိုင္ငံကို ျပန္လည္ထူေထာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကၤာပူ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္ယု ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ “သူ I.Q သမားေတြပဲ လုိခ်င္တယ္၊ E.Q သမားေတြမလုိခ်င္ဘူး”တဲ့။  “ဦးေႏွာက္နဲ႔အလုပ္လုပ္တဲ့ ပညာရည္ျပည့္၀သူေတြပဲလိုခ်င္တဲ့၊ စိတ္ခံစားမႈေရးရာေတြကို ဇာခ်ဲ႕တာမ်ိဳး မလိုခ်င္ဘူး”ေပါ့။ စာေရးသူလည္း ဒီစကားကို ၾကား ၾကားခ်င္းေတာ့ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီလူႀကီးမင္းက လူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ဂရုမစိုက္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာလားေပါ့။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ခ်င္းစီမွာရွိၾကတဲ့ ကဲြျပားျခားနားတဲ့အရည္အခ်င္းေတြကို အသိအမွတ္မျပဳတာလားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိ စာေရးသူတုိ႔တုိင္းျပည္မွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ခ်ိန္ဆၿပီး သူေျပာတာကို အျပည့္အ၀ လက္ခံတာ မဟုတ္သည့္တုိင္ေအာင္ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ခံစားလို႔ရသြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ တုိင္းျပည္ကို တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးလုိက္ရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးနဲ႔ “အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္မီးေလာင္”သလုိျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေျပာခဲ့ဟန္ တူပါတယ္လို႔ နားလည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အခုစာေရးသူတုိ႔တုိင္းျပည္မွာပဲၾကည့္ေလ။ လူဆိုတာ ကုိယ့္ကို လူတစ္ေယာက္က ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ေ၀ဖန္တာမ်ိဳးကို သည္းခံခ်င္သည္းခံမယ္၊ ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္ ဘာသာတရားကို ထိလာရင္ေတာ့ သည္းခံဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္ဘာသာမဆုိ အားလုံးအတူတူပါပဲ။ အဲဒါ ေၾကာင့္မုိ႔လို႔လည္း ဒီဘာသာေရးဟာ တစ္သက္လုံးက ပါးနပ္ၿပီး ေကာက္က်စ္သူေတြရဲ႕ အေရာင္ဆုိးျခင္းကို ခံေနရတာပါ။

စာေရးသူတုိ႔လည္း စာေရးသူတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေျပာေန၊ ေဟာေန၊ ေရးေနၾကတဲ့ အစၥလာမ္အေပၚ အျပဳသေဘာမေဆာင္တဲ့ အရာေတြကို ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် ေတြ႕ျမင္ၾကား သိေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာေစာက တင္ျပခဲ့သလို ေပါ့ေလ။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကို ရွင္းလင္းတဲ့ေနရာမွာ အေျခအေနေပးရင္ “မီဒီယာရွင္းလင္းပြဲ”လိုမ်ိဳး ပြဲတစ္ခုစီစဥ္ၿပီး ဒါေတြကို ေအးခ်မ္းစြာန႔ဲျပန္လည္ရွင္းလင္းတင္ျပဖို႔ရွိပါတယ္။ အင္ရွာအလႅာဟ္… ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုပြဲလုပ္ဖုိ႔ အေျခအေနနဲ႔အခ်ိန္အခါတစ္ခုကို အရင္ဖန္တီးၾကရမွာပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လတုန္းက မႏၱေလးမွာလုပ္တဲ့ ဘာသာေပါင္းစုံ ခ်စ္ၾကည္ေရးပြဲမွာဟာ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆုံးခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီပြဲမွာ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြႀကဳံခဲ့ရသလဲ၊ ဘယ္လိုစိတ္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ ေတြႀကဳံခဲ့ ရသလဲဆုိတာ ပြဲတာ၀န္ရွိ သူေတြကို ေမးၾကည့္ၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ ေတြ႕ႀကဳံလာတဲ့အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆုိင္ရာမွာ စိတ္ကို တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ထားၿပီး သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ကိုသုံးၿပီး ေျဖရွင္းျပသြားတဲ့ ထုိပြဲစီစဥ္ သူေတြ၊ တာ၀န္ရွိသူေတြကိုလည္း စာေရးသူ ဤေနရာကပဲ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စာေရးသူ တင္ျပ ခ်င္တာက E.Q ဟာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေပမယ့္ ေနရာတကာေတာ့ ေရွ႕တန္း တင္လို႔မရပါဘူး။ “အမိႈက္ကစ ျပသာဒ္ မီးမေလာင္”ဖို႔ ကုိယ္က သည္းခံသင့္တာ သည္းခံရပါတယ္။ အၿမဲတမ္းႀကီး သည္းခံပါလို႔မဆုိလိုပါဘူး။ သည္းမခံႏိုင္လို႔ျပန္ရွင္းမယ္ဆုိလည္း လူအမ်ားလက္ခံႏိုင္ေအာင္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကေန အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းလင္းတင္ျပဖို႔ လိုပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူ/ျပည္သား အမ်ားစုက ေအးေဆးသိမ္ေမြ႕သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ စာေရးသူေစာေစာကတင္ျပခဲ့သလို သူတို႔အထဲမွာလည္း “ပါးနပ္တဲ့ ပ်ားရည္သုတ္သူေတြ”ေထာင္ ထားတဲ့ေထာင္ေခ်ာက္ မိေနသူေတြရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို သူတုိ႔ရဲ႕ မူရင္းျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေလးေတြ ျပန္ ေပၚလာဖုိ႔ စာေရးသူတို႔က ကိုယ္ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္၊ နစ္နာခ်က္ေတြကို presentation လုပ္ရာမွာ သိမ္ေမြ႕ျငင္သာၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိဖို႔လိုပါတယ္။

သမုိုင္းမွတ္ေက်ာက္တင္ခံမယ့္ပြဲ

စာေရးသူတုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ ႀကီးမားတဲ့ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲမႈႀကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာ လူတုိင္းအသိပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕က ႏိုင္ငံေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာလႊဲေျပာင္းရယူခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ႀကီးမားလွစြာေသာ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ေျပာင္းလဲ မႈေတြကို အစဥ္တစိုက္ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့တာေၾကာင့္လည္း ရဟန္းရွင္လူမ်ားက သာဓုေခၚဆုိခဲ့ၾကရပါတယ္။ “သန္႔ရွင္းေသာအစိုးရ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ”ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔အညီ သမၼတႀကီးဟာ ၎တုိ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ ကိုယ္တုိင္အျပင္ အတုိက္အခံႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ပါ ေတြ႕ဆုံညိွႏိႈင္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္တုိးတက္ေရး၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ ေန႔မအား၊ ညမနား လုပ္ေဆာင္ေနတာေတြကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ အက်ဥ္း သားေတြကို အသုတ္လုိက္ခြဲၿပီး လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးခဲ့တုံးကဆုိရင္ သက္ဆုိင္ရာ အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီး ေရွ႕မွာ လူထုႀကီးက “သမၼတႀကီး ခ်မ္းသာပါေစ ၊ က်န္းမာပါေစ”ဆုိၿပီး အာေခါင္ေတြကြဲမတတ္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး သမၼတႀကီးကို ေကာင္းခ်ီးေပးခဲ့ၾကတာ၊ ေမတၱာေပးခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလိုမ်ိဳး စာေရးသူတုိ႔ႏိုင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတကို၊ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အႀကီးအကဲကို လူအုပ္စု လိုက္ဖြဲ႕ၿပီး ေမတၱာပို႔တဲ့ လုပ္ရပ္ကို စာေရးသူ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ သက္တမ္းအတြင္းမွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျမင္ဖူးတာပါ။ ေနာက္ၿပီး ျမစ္ဆုံကိစၥမွာလည္း အမ်ားျပည္သူရဲ႕ သေဘာဆႏၵအတုိင္း သက္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္မ်ားနဲ႔ ညိွႏႈိင္းတုိင္ပင္ၿပီး ျမစ္ဆုံေရကာတာ စီမံကိန္းကို သမၼႀကီးရဲ႕ သက္တမ္းအတြင္းမွာ ရပ္ဆုိင္းခဲ့တာေတြဟာ အင္မတန္မွကို ေလးစားစရာေကာင္းပါတယ္။  ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေလ့လာ အကဲျဖတ္သုံးသပ္သူေတြကလည္း သမၼတႀကီးကို ၀ိုင္း၀န္းခ်ီးက်ဴးၾကၿပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ဖုိ႔ ကိုလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ ေျပာဆုိခဲ့တာေတြကိုလည္းၾကားမိၾကပါတယ္။ သမၼတႀကီးကလည္း အမ်ားျပည္သူရဲ႕သေဘာဆႏၵကို အဓိကထားပါတယ္။ OIC လာမယ္ဆုိေတာ့လည္း သမၼတႀကီးကပဲ အမ်ား ျပည္သူရဲ႕ဆႏၵအတုိင္း OIC ကိုအ၀င္မခံခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႕ၾကရမွာပါ။ အဲဒီလိုအမ်ားျပည္သူရဲ႕ ဆႏၵေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးကို ျပည္သူမ်ားက ခ်စ္ခင္ ေလးစားၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ရခိုင္အေရးကိစၥေပၚလာေတာ့ သမၼတႀကီးက လႊတ္ေတာ္သို႔တင္ျပတဲ့ ရခုိင္အေရးကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အစီရင္ခံစာကိုေတာ့ လႊတ္ေတာ္က တုိင္းရင္းသားရခုိင္ပါတီ၀င္မ်ားနဲ႔ ကန္႔ကြက္မႈကိုအေၾကာင္း ျပဳၿပီး“ ပလပ္“ ခဲ့ပါတယ္။  ၿပီးေတာ့ လက္ပံေတာင္း ေၾကးနီေတာင္ကိစၥမွာ ဆႏၵျပတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ အမ်ားျပည္သူကို အင္အားသုံးၿဖိဳခြဲတဲ့ကိစၥ ေပၚလာတဲ့ အခါက်ျပန္ေတာ့လည္း စာေရးသူေစာေစာက တင္ျပခဲ့တဲ့ အတုိင္း ႏိုင္ငံေရးေလ့လာသူေတြနဲ႔ အမ်ားျပည္သူက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ေတာ့မွာလားဆုိတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ ေတြ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥေတြကိုလည္း သမၼတႀကီးက စုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ေတြဖြဲ႕ၿပီး ဥာဏ္အေျမာ္ အျမင္ႀကီးစြာကိုင္တြယ္ခဲ့သလို သက္ဆုိင္ရာရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားကလည္း သံဃာေတာ္မ်ားကို ေတာင္းပန္တဲ့ပြဲေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႕ၾကရမွာပါ။

အခုလတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ကိစၥေတြကိုလည္း ေလးစားဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီအခ်ိဳ႕နဲ႔ လူမႈေရးအဖြဲ႕ အစည္းေတြကပါ ျပႆနာေတြ မျဖစ္ေပၚေအာင္ လုိက္လံတားဆီးေနပါ လ်က္ႏွင့္၊ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာဘာသာေရး၊ လူမႈေရးဆုိင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျပည္သူ အမ်ားစုကလည္း ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္ေနၾကပါလ်က္ႏွင့္ “ဟိုေနရာမွာေတာ့ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒီေနရာမွာေတာ့ ခံလိုက္ရျပန္ၿပီ”စတဲ့ သတင္းေတြၾကားေနရျခင္း၊ လူေပါင္းရာေထာင္ခ်ီပါ၀င္တဲ့ အဖ်က္သမား အုပ္စုႀကီးက တစ္ၿမိဳ႕၀င္တစ္ၿမိဳ႕ထြက္ နဲ႔ လြတ္လပ္စြာသြားလာလႈပ္ရွားႏိုင္ျခင္း၊ အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာမ်ားကို အေျခအေနကို အခ်ိန္မီထိန္းသိမ္းႏိုင္မႈ မရွိျခင္း… စသည္ စသည္တုိ႔ျဖစ္ေပၚ ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢ အထူးစစ္ေဆးေရး အရာရွိ ေသာ္မတ္စ္အိုဂ်ီယာ ကင္တားနားက ဒီ ျပႆနာရပ္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရပိုင္းမွ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ မ်ားရွိေနတယ္လို႔ ေျပာဆုိခဲ့တာကိုလည္း ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

ဒါကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္းမွ ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးအေနနဲ႔လည္း ရုပ္/သံမွတဆင့္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားျခင္းနဲ႔ ကင္တားနားရဲ႕ေျပာဆုိခ်က္ ထြက္ေပၚလာအၿပီးမွ အဓိကရုဏ္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ခ်က္ျခင္း အေရးယူေဆာင္ရြက္မယ့္ ေကာ္မတီ တစ္ရပ္ဖြဲ႕စည္းျခင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးရဲ႕မိန္႔ခြန္းမွာလည္း “မိမိအေနနဲ႔ အင္အားသုံးၿဖိဳခြင္းတာကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူရဲ႕အသက္ အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ လုံၿခဳံမႈကိုထိပါးလာမယ့္ ကိစၥမ်ိဳးမ်ားကိုေတာ့ ၿမိဳ႕ျပ အင္အားသုံးၿပီး ႏွိမ္နင္းမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဓိကရုဏ္းႏွိမ္နင္းရာမွာ တုိင္းျပည္လုံၿခဳံေရးအတြက္ အဓိကတာ၀န္ရွိတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ မိမိတုိ႔တာ၀န္ရွိသည့္အတိုင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေဆာင္ရြက္ၾကေစလိုေၾကာင္း…” အစရွိတဲ့ သမၼတႀကီးရဲ႕မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားမႈေတြ ဆက္တိုက္ ထြက္ေပၚလာအၿပီးမွာ တုိင္းျပည္အတြင္းမွာ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ျပန္လည္ၿငိမ္သက္တာကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း စာေရးသူအထက္က တင္ျပခဲ့သလိုပဲ “ပါးနပ္ေသာပ်ားရည္သုတ္ လိမ္းသူမ်ားက မည္သို႔ေသာ ဗ်ဴဟာ အခင္းအက်င္းမ်ိဳးနဲ႔ ထပ္မံထြက္ ေပၚလာမလဲ”ဆုိတာကိုေတာ့ အခုအခ်ိန္ထိ အမ်ားျပည္သူက စိုးရိမ္ေနၾကတုန္းပါပဲ။

“မင္းအေၾကာင္းေျပာေတာ့ရာဇ၀င္”ဆုိသည့္စကားအတုိင္း သမၼတႀကီးအေနႏွင့္ ၎၏ လက္ထက္တြင္ ျမန္မာ့သမုိင္းကို ရာဇ၀င္အရိုင္းခံလိမ့္မည္မဟုတ္ဟု ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ မိသလို သမၼတႀကီးသည္ ၎၏ ပကတိျဖဴစင္ ရုိးေျဖာင့္ၿပီး သမာသမတ္ရွိေသာ၊ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ျဖင့္ ျပည့္စုံေသာ၊ ေက်ာသား ရင္သားမခြဲဲျခားေသာ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားျဖင့္ “ပရိေဒ၀ မီးလွ်ံမ်ားၾကားမွ ကယ္ကူရာ မဲ့ဘ၀ကို ခံစားေနရသူမ်ား”ကိုလည္း သမၼတေကာင္းပီသစြာ၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသစြာျဖင့္ ကယ္တင္ေပး ေပလိမ့္မည္၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေပးေပလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရင္း၊ ဆုေတာင္းဆႏၵျပဳရင္းျဖင့္ နိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ ပါသည္။ ။