Hate Speech အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ဧျပီ ၅ ၊ ၂၀၁၃
M-Media
ေရးသူ- သုေတသီ

Hate speech ၏အဓိပၸါယ္မွာ လူတဦးတေယာက္ (သို႔) အစု အေ၀းတခုကို ခြဲျခားနွိမ္ခ်လိုေသာ သေဘာျဖင့္ ထိုသူ (သို႔) အစုအေ၀းတခုအား ဥပေဒေဘာင္ ျပင္ပမွ သြားပုတ္ေလလြင့္ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္။

ဥပေဒ အရမူ Hate speech ဆိုသည္မွာ နႈတ္မွေျပာဆိုေသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ လက္ဟန္ေျခဟန္ျပ (သို႔) အမူအယာ၊ အေရးအသား အမ်ိဳးမ်ိဳး (သို႔) တဦးခ်င္း (သို႔) အဖြဲ႔ အစည္းတခုကို အၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္ေပၚေစသည့္ (သို႔) မလိုမုန္းထား ဘက္လိုက္စိတ္မ်ားျဖင့္ လူတဦးတေယာက္၏ (သို႔) အဖြဲ႔ အစည္းတခု၏ လံုျခံဳမႈကို ဆန္႔က်င္သည့္ အျပဳအမႈကို တားျမစ္ထားသည့္ သရုပ္ေဖၚတင္ျပခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။

ထို Hate speech နွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၉၆၆ ခုနွစ္တြင္ International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) ျပည္သူမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္နွင့္ နိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာ အခြင့္အေရး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာညီလာခံ ၾကီးေပၚေပါက္လာခဲ့ပါသည္။

The International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) သည္ ၁၉၆၆ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၆ရက္ေန႔တြင္ ကမၻာ႔ကုလသမၢဂ၏ အေထြေထြညီလာခံမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ရႈေထာင့္စံုပါ၀င္သည့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ သေဘာတူ ေၾကျငာစာတမ္းၾကီး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဥပေဒသည္ ၁၉၇၆ခုနွစ္ မတ္လ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ အာဏာသက္၀င္သည္။

ထိုညီလာခံမွ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ သေဘာတူေၾကျငာစာတမ္း Article 20 တြင္ “နိုင္ငံသား၊ လူမ်ိဳးေရး (သို႔) ဘာသာေရးနွင့္ ဆက္ႏြယ္သည့္ ခြဲျခား နွိမ္ခ်လိုေသာ၊ ရန္လိုေသာ၊ အၾကမ္းဖက္လိုေသာ အမုန္းတရား တို႔ကို လႈံ႔ေဆာ္သည့္ မည္သည့္ ေထာက္ခံမႈ အားေပးမႈမဆို ဥပေဒအရတားျမစ္ရမည္။” ဟု ျပဌာန္းထားပါသည္။

ထိုဥပေဒတြင္ လူတဦးခ်င္းစီ၏ ရပိုင္ခြင့္ နွင့္ နိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အက်ိဳးခံစားခြင့္မ်ား၊ အသက္ရွင္ရပ္တည္ခြင့္ အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ စုရံုးခြင့္ အစရွိသည္တို႔ပါ၀င္သည္။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ မတ္လအထိ အဖြဲ႔၀င္ပါတီေပါင္း ၁၇၆ ခုနွင့္ အတည္ျပဳလက္မွတ္ထိုးထားေသာ နိုင္ငံေပါင္း ၇၄ ခု ရွိပါသည္။

သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ အခ်ိဳ႔နိုင္ငံမ်ားတြင္ Hate speech အသံုးစြဲခံရသူသည္ တရားမေၾကာင္း အရျဖစ္ေစ၊ ျပစ္မႈ ေၾကာင္း အရ ျဖစ္ေစ၊ ၂ခုစလံုးနွင့္ျဖစ္ေစ ကုစားနိုင္ခြင့္ ရွိသည္။