သူ႔ဖခင္ေျပာျပသည့္ ရဲေဘာ္ကိုေထြးအေၾကာင္း

ရဲေဘာ္ကိုေထြး (ခ) အလီ အတ္ဆ္္ဂရ္ မဇင္ဒါရာနီမွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ေဗာဓိကုန္း ေတာင္ျပင္သိပၸံရပ္ ပင္စင္စား လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ဝန္ေထာက္ ဆြဖ္ဒရ္အလီ ေခၚ ဦးကိုကိုေလးႏွင့္ အမိ ေဒၚမင္းရီတို႔မွ ထြန္းကားခဲ့သည့္ သားသမီးရတနာ ေျခာက္ဦးအနက္ အေထြးဆံုးသားေလးျဖစ္သည္။

ရဲေဘာ္ေထြးကို ၁၉၂၉ – ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ရဲေဘာ္ေထြးသည္ နဝမတန္းအထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ပညာေရးဝန္ႀကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။

ရဲေဘာ္ေထြး၏ ဖခင္ႀကီး ဦးကိုကိုေလးက သားေတာ္ေမာင္၏အေၾကာင္းကို အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားတစ္ရပ္တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း မခ်ိတင္ကဲ ေျပာျပခဲ့ဖူးသည္ကို ျပန္လည္ တင္ျပရေသာ္…

“ရဲေထြးကို (၇) လနဲ႔ေမြးတာပါ။ ဒီေတာ့ လူက အေတာ့္ကိုညႇက္လြန္းပါတယ္။ အေထြးဆံုးသားလည္းျဖစ္ျပန္၊ ကိုယ္ဟန္က ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေပမယ့္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္း ကႏြဲ႕ကလ်ေလးျဖစ္ေနေလေတာ့ တစ္အိမ္လံုးက ဖူးဖူးမႈတ္မတတ္ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေယာက်္ားပီသေစလိုတဲ့ဆႏၵေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူ႔ကို ဆက္ဆံရာမွာ သိပ္ၿပီး တယုတယမထားဘဲ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေလး ဆက္ဆံဖို႔ တစ္အိမ္လံုးကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ မွာၾကားခဲ့ရတယ္။”

“သားေလးရဲေထြးဟာ က်ဆံုးခ်ိန္မွာေတာင္ အသက္ ၁၉ ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္။ အသက္အားျဖင့္ၾကည့္ရင္ တကယ့္ကို ငယ္႐ြယ္လြန္းပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔ မိဘေတြအဖို႔ေတာ့ ႏို႔နံ႔ေတာင္ မပ်ယ္ေသးတဲ့ အ႐ြယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္တကယ့္ကိုထက္သန္တဲ့ သူငယ္ေလးပဲ။ အဂၤလိပ္မ်ားကို မျမင္လိုက္နဲ႔ “တို႔ကို ကၽြန္လုပ္တဲ့ ေကာင္ေတြ” ဆိုၿပီးခဲနဲ႔ေပါက္မယ္တကဲကဲ လုပ္ေနတာမို႔ တစ္အိမ္သားလံုးက အေတာ့္ကို ေျပာဆိုထိန္းသိမ္းထားရပါတယ္။”

“အဲဒါေၾကာင့္ ဒီကေလးမွာ ေတာ္တည့္မွန္ကန္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိ္တ္ဓာတ္ ရင့္သန္လာဖို႔နဲ႔ လူေတာ္လူေကာင္းေလး ျဖစ္လာေစဖို႔ ရည္႐ြယ္ၿပီး မႏၲေလးမွာ အေျခစိုက္ေနစဥ္ကတည္းက တရင္းတႏွီးရွိခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ဆီမွာ အပ္လိုက္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ဟာ လူငယ္လူ႐ြယ္ေတြကို အမ်ိဳးသားစိတ္ဓာတ္ ရင့္သန္ေရးႏွင့္ ဇာတိမာန္ တက္ၾကြေရးအတြက္ ဆိုဆံုးမ ၾသဝါဒေပး နည္းေပးလမ္းၫႊန္တဲ့ေနရာမွာ စံတင္ေလာက္တဲ့သူပါ”

ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ဟာ ရဲေထြးကို ျမင္တာနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ သူရသတၱိထူးကဲမႈကို သိျမင္ၿပီး မွန္ကုန္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ကိန္းေအာင္းသြားဖို႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔  လက္ပြန္းတတီး သြန္သင္ဆံုးမ ၾသဝါဒေပးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္က “ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အပါအဝင္ လူႀကီးပိုင္းေတြက ႏိုင္ငံေရး ပရိယာယ္ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာစြာနဲ႔ နည္းစနစ္ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရရွိဖို႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကၿပီ၊ တယူသန္ အၾကမ္းဖက္နည္းေတြနဲ႔ ေတာ္လွန္ဖို႔အထိ ဆႏၵမေစာသင့္ဘူးကြယ့္” လို႔ ၾသဝါဒေပးခဲ့ပါတယ္။

“က်ဳပ္ရဲ႕ သားေလးရဲ႕ရင္ထဲမွာ နယ္ခ်ဲ႕ကို တြန္းလွန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္က အၿမဲကိန္းေအာင္းေနပါတယ္။ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားနဲ႔အတူ က်ဆံုးခ်ိန္အထိ သူ႔ရဲ႕အိတ္ကပ္ထဲမွာ လက္နက္ဝယ္ဖို႔ သူစုထားတဲ့ ေငြေတြရွိေနတယ္ေလ… ဟင္း” ဘခင္ႀကီး၏ တင္ျပခ်က္ကို ၾကားရသူတိုင္းက က႐ုဏာသက္မိၾက၏။

၁၉၄၇ – ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္၊ စေနေန႔နံနက္ ၁၀း၄၅ နာရီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို မသမာသူမ်ားက မ႐ႈမလွ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ရဲေဘာ္ေထြးမွာ အစည္းအေဝးခန္းမ တစ္ဘက္တြင္ရွိေနသည္မို႔ မိမိကိုယ္ကို ေသေဘးမွ အလြတ္႐ုန္း ထြက္လုိက ရႏိုင္၏။ သို႔ေပမင့္ မိမိအသက္ကို မငဲ့ကြက္ဘဲ ေသနတ္သံၾကားရာသို႔ ေျပးဝင္အလာဝယ္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ အလိုေတာ္ရိႀကီး ကံႀကီးေမာင္ (ေခၚ) ရန္ႀကီးေအာင္ ႏွင့္ ပက္ပင္းရင္ဆိုင္တိုးခဲ့၏။ ရဲေဘာ္ေထြး၏လက္ဝယ္တြင္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည္က ၃၂ ဘို႔ ေျခာက္လံုးျပဴး၊ ရန္သူ၏လက္ဝယ္ရွိေနသည္က စတင္းဂန္းေသနတ္ေလမို႔ လံုးဝမယွဥ္သာခဲ့ေပ။ မိမိအားပစ္ခဲ့သူ ကံႀကီးေမာင္ (ေခၚ) ရန္ႀကီးေအာင္ ႏွင့္ နဂိုက ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈရွိခဲ့သျဖင့္ ရဲေဘာ္ေထြးက “ရက္စက္လွခ်ည္လား သူငယ္ခ်င္းရယ္” ဟုေျပာသြားခဲ့ေသးသည္။

ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ႏွင့္ ရဲေဘာ္ ကိုေထြး တို႕အား ျမႇဳုပ္ႏွံထားရာ တာေမြဥယ်ာဥ္ရွိ အုတ္ဂူေဟာင္း (ဓာတ္ပံုကို ရဲေဘာ္ ကိုေထြး၏ ေျမးေတာ္စပ္သူ မေမာ္ေမာ္မွေက်းဇူးျပဳပါသည္)

ရဲေဘာ္ေထြးမွာ အသက္ရွင္စဥ္ကလည္း ဆရာႀကီးရာဇတ္၏ အပါးေတာ္ၿမဲျဖစ္ခဲ့သလို ကြယ္လြန္ၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၏ အပါးတြင္ ယွဥ္တြဲရွိေနေပသည္။ “ေသအတူ – ရွင္မကြာ” အၿမဲတြဲလ်က္ရွိေနျခင္းကပင္လွ်င္ ထူးျခားမႈတစ္ရပ္ဟု ဆိုရမည္။ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႔ တိုင္းျပည္ေပၚထားရွိေသာ အာဇာနည္သမိုင္းကို ေသြးျဖင့္ေရးခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္ေထြးအား အျခားအာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ႏွင့္ ၎တို႔၏ ဝိဥာဥ္မ်ားအေပၚ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ သက္ေရာက္ပါေစဟု ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ရပါသတည္း။

ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ ႏွင့္ ရဲေဘာ္ ကိုေထြး တို႕အား ျမႇဳုပ္ႏွံထားရာ တာေမြဥယ်ာဥ္ရွိ အုတ္ဂူသစ္္ ေရွ႕တြင္ ရဲေဘာ္ ကိုေထြး ၏ မိသားစု၀င္မ်ားလာေရာက္ ဆု ေတာင္းစဥ္ (ဓာတ္ပံုကို ရဲေဘာ္ ကိုေထြး၏ ေျမးေတာ္စပ္သူ မေမာ္ေမာ္မွေက်းဇူးျပဳပါသည္)

ေ႐ႊဘိုသီရိမာလာ စီစဥ္တည္းျဖတ္ေသာ “ဧကရာဇ္စာဆိုႏွင့္ မိုးစင္ၾကယ္” စာေစာင္

၁၉၈၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ

စာမ်က္ႏွာ ၈၆၊ ၈၇

ကိုေက်ာ္မိုးေအာင္ FB စာမ်က္ႏွာမွ