ပါပူအာ နယူးဂီနီ မွ ပထမဆံုးမြတ္စလင္မ္

ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က လာဝီ အလီ ဝီေရာပါ။ ပါပူအာ နယူးဂီနီ အလယ္ပိုင္း ပါပူအာ အေရွ႕ေတာင္ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္းရွိ ဝိုင္အိုရီ ရြာကပါ။ အသက္၂၅ ႏွစ္ရွိျပီး အိမ္ေထာင္နဲ႕ပါ။ ဂ်လာလြတ္ဒင္ ဆိုျပီး သားတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလမွာ အစၥလာမ္ကို လက္ခံခဲ့တာပါ။ တုိက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီတစ္ေန႕တည္းမွာပဲ ဘာသာတူ ညီေနာင္တစ္ဦးလုိ႕ဆိုရမယ့္ ပါပူအာနယူဂီနီသားလဲျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္လွမ္းလွမ္းကရြာမွာေနတဲ့ ဘီလာလ္ဒဝိုင္း ( Bilal Dawai) ကလည္း အစၥလာမ္ကို လက္ခံခဲ့ပါတယ္။

First two Papua New Guineans to embrace Islam in January 1986
R – L: Brother Bilal (Alexander) Dawia, Brother Lavi-Ali

ေနာက္ျပီး ႏွစ္ဦးစလံုး ေသာၾကာေန႕မွာပဲ အစၥလာမ္ကို သက္ဝင္ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူက ဆစ္ဒနီမွာ ကြ်န္ေတာ္က ပို႕ဒ္မုိရက္စဗီးမွာပါ။ တစ္ေန႕ထဲမွာ ကလီမာ အတူဖတ္ခဲ့ၾကတာကို တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပါပူအာ နယူးဂီနီမွာ ပထမဆံုး ပူးတြဲမြတ္စလင္မ္ျဖစ္လာသူမ်ားလို႕ ဆုိရမွာေပါ့ဗ်ာ။

အလ္ဟမ္ဒုလိလႅာဟ္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ဇနီးသည္ကလည္း အလႅာဟ္ရွင္နဲ႕ အရွင္ရဲ႕တမန္ေတာ္ၾကီးအေပၚမွာ သက္ေသခံခဲ့ပါတယ္။

ၾသစေၾတးလ်န္းေတြ သိမ္းပိုက္ထားစဥ္ကတည္းက အေျခခ်ေနေနၾကတဲ့ မြတ္စလင္မ္ေတြရွိေနေပမယ့္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ေလးငါးႏွစ္အလ်င္ကဆိုရင္ ပါပူအာ နယူးဂီနီသားေတြအေနနဲ႕ အစၥလာမ္နဲ႕ မြတ္စလင္မ္ဆိုတာ ဘာလဲလုိ႕ လံုးဝၾကားဖူးၾကျခင္းမရွိပါဘူး။ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္ (ဆြ) ဆိုတာေတာ့ ေဝလာေဝးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမြတ္စလင္မ္ေတြက အစၥလာမ့္ျပန္႕ပြါးေရးကို နည္းနည္းေလးမဆိုထားနဲ႕ လံုးဝကိုမလုပ္ၾကတာပါ။ ဒါကလည္းသူတုိ႕ကိုယ္တုိင္က အစၥလာမ္ကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္ၾကလုိ႕ေနမွာပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝႏွစ္တာအတြင္း အဲ လြန္ခဲ့တဲ့ရာစုႏွစ္ကစျပီး ဥေရာပသားေတြက ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၾကတယ္။ ေဒသခံေတြကေတာ့ ေျမေစာင့္နတ္နဲ႕ ေရငံပိုင္နတ္ဆိုတာကိုပဲ သိၾကတာပါ။ ေရွးေရွးက ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့လူေတြရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြထဲမွာ အေကာင္းျပဳတဲ့ အဆိုးျပဳတဲ့ နာနာဘာဝဝိဥာဥ္ေတြရွိေနတယ္လို႕ပဲ ယံုၾကည္ထားၾကတာပါ။

ခရစ္ယာန္ေတြေရာက္လာေတာ့ စာေရးစာဖတ္အေၾကာင္းနဲ႕ တစ္ဆူတည္းျဖစ္တဲ့ အဘဘုရားသခင္လုိ႕ သူတို႕ကေခၚဆုိၾကတဲ့ ထာဝရဘုရားရွင္ မဟာဝိဥာဥ္ေတာ္ရဲ႕က်မ္းဂန္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာျပၾကပါတယ္။ ဒီက်မ္းမွာ အလံုးစံုေသာ အသိပညာေတြပါဝင္ပါသတဲ့ တဲ့။ ဒီမဟာဝိဥာဥ္ေတာ္က မိမိရဲ႕သားေတာ္ကို ဥေရာပသားေတြကို ကူညီဖို႕ရာ ေစလႊတ္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္းနဲ႕ ဒီသားေတာ္က ျငိမ္းခ်မ္းရာေျမကို ျပန္ၾကြသြားခဲ့ျပီလို႕လည္း ေဟာေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။

အခု ဒီသားေတာ္ရဲ႕ေနရာမွာ ဥေရာပသားေတြက အစားဝင္လာျပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြကို ပို႕ခ်ေပးဖုိ႕ က်ဳပ္တုိ႕ဆီေရာက္လာၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႕က စာေရးစာဖတ္ကိုလည္း သင္ေပးၾကမယ္။ ဒီေတာ့မွ သူတို႕သိသလုိ က်ဳပ္တုိ႕လည္း အသိပညာေတြရေအာင္လုိ႕တဲ့။ ခရစ္ေတာ္က ေရာဂါေဝဒနာရွင္ေတြကုိ ကုသေပးသလို ေသသူကိုရွင္ေအာင္ လုိအပ္ရင္လုပ္ေပးခဲ့သလိုမ်ိဳးေလ။ သူတို႕ကလည္း က်ဳပ္တုိ႕ကို ေဆးဝါးကုသေပးမယ္။ ေရာဂါေဝဒနာေဘးက ကယ္တင္ေပးၾကမယ့္သေဘာေပါ့။ ခရစ္ေတာ္က ဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႕ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သဲသဲကြဲကြဲ သူတို႕က မတင္ျပခဲ့ၾကပါဘူး။

လုလင္ပ်ိဳအရြယ္ေရာက္လို႕ က်ဳပ္ဖခင္ကိုယ္တိုင္က ယူႏိုက္တက္ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ ဝတ္ျပဳေရွ႕ေဆာင္ဆရာေတာ္ၾကီးျဖစ္ေနဆဲတိုင္ က်ဳပ္ကေတာ့ ဘာသာေရးကိုေရာ ဘုရားေက်ာင္းကန္ကိုေရာ သိပ္ျပီးစိတ္ဝင္စားမႈမရွိခဲ့ပါဘူး။ ဘုရားေက်ာင္းကို မလႊဲမကင္းသာသြားတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သိေနတာက ကြ်န္ေတာ္တို႕က ယူႏိုက္တက္ဝတ္ေက်ာင္းေတာ္ကို ဝတ္ၾကီးဝတ္ငယ္ျပဳၾကသလုိ  ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ခ်င္းအတူတူျဖစ္တဲ့ သတၱမေန႕အသင္းေတာ္ဝင္ေတြ ဟိုးတစ္ဖက္ရြာက ဂြန္းဆားႏြယ္ေတြကလည္း ဝတ္ျပဳမႈရွိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာသာခ်င္းေတာ့တူျပီး ဝတ္ျပဳပံုက ကြဲေနတယ္ေလ။ ခံယူခ်က္ခ်င္းက အနည္းနဲ႕အမ်ား တူေနလွ်က္က ကြဲလြဲေနၾကပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းကထြ႕္ျပီး ပို႕ဒ္ ေမာ္ရက္စဗီးျမိဳ႕မွာ ေစ်းဆိုင္အကူဝင္လုပ္ေတာ့မွ ယူႏိုက္တက္ဝင္ သတၱမေန႕ဝင္အျပင္ တျခားခရစ္ယာန္ဂိုဏ္းကြဲေတြ အမ်ားၾကီးပဲရွိပါေသးလားဆုိတာကို သိခဲ့ရပါတယ္။ သီးျခားဘုရားေက်ာင္း သီးျခားဓမၼေတးေတြ ရွိေနၾကခဲ့လုိ႕ တင္ျပပံုျခင္းကလည္း ကြဲေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။

လက္ပစ္ေဘာကစားတဲ့ရာသီကိုေရာက္လာခ်ိန္က်ေတာ့ အခ်ိန္လည္းမရတာနဲ႕ ဘုရားေက်ာင္းကို မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါက ျပသနာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ တစ္ရြာလ့ုးက ကိုယ္တုိင္ဝင္မကစားၾကေပမယ့္လည္း က်ဳပ္တုိ႕က ကစားၾကတာကို ရြာလံုးကြ်တ္လာၾကည့္ၾကလုိ႕ပါပဲ။ ဒါအျပီးမွာ အားလံုးက ကိုယ့္ေနရာကိုယ္သြားၾကျပီး ဘီယာနည္းနည္းပါးပါးေသာက္ၾက၊ ျပီးရင္ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရင္ ၾကည့္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့။

သာယာခ်ိဳျမလွတဲ့ ဘဝရယ္ပါ

အဲဒီေနာက္ေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံကို ရက္သတၱပတ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေရာက္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေရာက္ေတာ့မွ ကမာၻမွာ ေၾသာ္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္မဟုတ္တဲ့သူေတြလည္းရွိပါေသးလားဆုိတာကို သိခဲ့ရပါတယ္။ အရင္ကဆို လူမွန္ရင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးထဲကလုိ႕ပဲ ထင္မိတယ္ေလ။ အဲဒီမွာက လူေတြ ဒီေလာက္အမ်ားၾကီးပဲရွိေပမယ့္လည္း ဆက္ဆံၾကပံုခ်င္းက ရည္မြန္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ျငင္းခံုေျပာၾကဆုိၾကရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွခိုက္ရန္မျဖစ္ပြားဘဲ ျပီးျပီးေရာသြားၾကတာကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ လူေတြဟာ သည္းခံစိတ္ၾကီးမားသလုိပဲ။ ခင္ခင္မင္မင္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႕ ခ်ိဳသာတဲ့အျပံဳးကိုယ္စီနဲ႕ပဲ ရွိၾကပါတယ္။

ဒီေတာ့မွ တျခားလူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းရယ္ ေကာင္းတာကဘာ ဆုိတာကဘာ မေကာင္းတာကဘာဆုိတာကို က်ဳပ္ကစျပီး စဥ္းစားၾကည့္မိခဲ့ပါတယ္။

ဟိုးအရင္ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာတုန္းက ကြ်န္ေတာ့ကို ဥေရာပသားတစ္ဦးက ေမြးစားခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ကိုၾကည့္လုိက္ရင္ အျမဲတမ္းစာဖတ္ေနတာကိုပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ခရစ္ယာန္ဝတ္ျပဳေက်ာင္းတက္တာလဲ လံုးဝမေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္ေနရာက ေခတၱရပ္နားျပီး ဦးညြတ္ဝပ္တြားမႈျပဳျပီး တစ္စံုတစ္ရာေသာကိုးကြယ္ရာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနတာမ်ိဳးေတာ့ရွိပါတယ္။ သူက တျခားဥေရာကသားေတြနဲ႕လည္း လံုးဝမတူပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ထူးတဲ့လူပဲလုိ႕ က်ဳပ္တုိ႕လည္း ေတြးမိထင္မိခဲ့ရပါတယ္။ သူက အစဥ္သျဖင့္ ဒါကိုေတာ့လုပ္ ဒါကေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ ဒါကိုေတာ့မလုပ္နဲ႕ ဒါကေတာ့ မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ပဲလုိ႕ ဆိုဆံုးမတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ အလိမၼာတရားဝင္ခဲ့ရတာေပါ့ဗ်ာ။

အဲ သူက ရုပ္ရွင္ေတြ ဘာေတြလဲၾကည့္ခဲသားဗ်။ တစ္ညေတာ့ သူက က်ဳပ္ကို ရုပ္ရွင္ကားေကာင္းတစ္ခုသြားၾကည့္ၾကစို႕ဆုိျပီး ေခၚသြားခဲ့တယ္ေလ။ သဲထိတ္ရင္ဖိုတိုက္ပြဲေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္တဲ့။ ရုပ္ရွင္ကားနာမည္ကေတာ့ The Massage (သဝဏ္) ပါ။ ရုပ္ရွင္အျပီးမွာ မြတ္စလင္မ္ေတြဝတ္ျပဳဖုိ႕ႏႈိးေဆာ္တဲ့ အာဇာန္သံကိုေၾကြးေက်ာ္ျပီး သူဝတ္ျပဳသလိုပဲ စုေပါင္းဦးညြတ္ဝပ္တြား ဝတ္ျပဳၾကပါတယ္။ က်ဳပ္က အမွတ္တမဲ့ မသိလုိက္ မသိဖာသာေနေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ သူဘာေၾကာင့္ဝတ္ျပဳရင္းက ငိုေၾကြးေနတယ္ဆုိတာကို နားမလည္မိခဲ့ပါဘူး။

မြတ္စလင္မ္ျဖစ္တဲ့ ဒီဦးေလးၾကီးက်ေတာ့ က်ဳပ္ကို ေကာင္းတာလုပ္ဆိုျပီး ဘာေၾကာင့္ အျမဲလိုလုိ ဆံုးမေနရတာလဲေပါ့။ တျခားမြတ္စလင္မ္ေတြကိုၾကည့္စမ္းပါဦး။ ရစရာမရွိေအာင္ ကမ္းကုန္ေအာင္ ဆုိးေနၾကတယ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ျပီး သူကက်ေတာ့ စစ္သားတစ္ေယာက္၊ ဒဏ္ရာလဲရထားတယ္။ အဲလူေတြကိုလည္း သတ္ခဲ့ေသးတာပဲ။ အင္း ဒါေပမယ့္ သူက က်ဳပ္တုိ႕ဘက္ကခ်ည္း အျမဲတိုက္ပြဲဝင္ေပးခဲ့တာပါ။ သူ႕ကိုေရာ ဘယ္လုိျမင္ရမွာလဲ။ အဲ ဒါကိုေတာ့ က်ဳပ္လဲဆက္ျပီး မေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး။

ဒီ့ေနာက္မွာ က်ဳပ္သိပ္ျပီး  သေဘာက်တဲ့ အင္ဒိုနီးရွန္းအမ်ိဳးသားေတြအေၾကာင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ သူတို႕ေတြကလည္း မြတ္စလင္ေတြပဲ။ တကယ္တုိက္ပြဲဝင္သမားေတြတဲ့။ သူတို႕ေတြဟာ သူတို႕ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ဒတ္ခ်္ေတြကို ဘယ္လုိတိုက္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို က်ဳပ္တို႕သိေနတာပဲ။

ေနာက္ပို္င္းမွာ ပင္လယ္ရီးထြက္ရင္းက စကၤာပူကေန မေလးရွားႏိုင္ငံတို႕အထိေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ စကၤာပူမွာ မိတ္ေဆြမ်ားစြာရွိခဲ့တာ သူတို႕ေတြကလည္း မြတ္စလင္ေတြပါပဲ။ သူတို႕က က်ဳပ္ကို ဘာေၾကာင့္ မြတ္စလင္မျဖစ္ေသးတာလဲလုိ႕ ေမးလာၾကတယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာ မြတ္စလင္ေတြဟာ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့လမ္းကို ဘယ္ပံုေလွ်ာက္ၾကပံုကိုရွင္းျပခဲ့ၾကသလို ခရစ္ယာန္နဲ႕ ဂ်ဴးေတြကလည္း လမ္းမွန္မွာ ဘယ္ပံုရွိခဲ့ရာက ဘယ္ပံုေသြဖီရာေရာက္သြားခဲ့ၾကပံုကို ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ က်ဳပ္တို႕ ဆူလတန္မတ္စဂ်ီဒ္ ဝတ္ေက်ာင္းေတာ္ကိုသြားေရာက္ကာ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ဝတ္ျပဳပံုကိုၾကည့္ခဲ့တုန္းကဆိုရင္ ဒီေနရာမွာ ဘယ္လုိေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေတြရွိေနတယ္ဆိုတာရယ္ ဒီလုိေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ိဳးကို ခရစ္ယာန္ဝတ္ေက်ာင္းေတာ္ေတြထဲမွာ မရခဲ့ဖူးဆုိတာရယ္ ကြ်န္ေတာ္ခံစားသိရွိခဲ့ရပါတယ္။ မေလးရွားႏိုင္ငံကိုေရာက္ေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ခံစားမိတာထက္ ပိုျပီးခံစားမိခဲ့ပါတယ္။ မေလးရွားအမ်ိဳးသားေတြဟာ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာလို တကယ့္သားခ်င္းေတြလုိ ခင္မင္စရာေကာင္းလွပါတယ္။

တစ္ေန႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဟာ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ႕ရွိ ဘတ္စ္ကားမွတ္္တိုင္ကေန တကၠစီတစ္စီးငွားဖုိ႕ ေစာင့္ေနၾကတုန္းကေပါ့။ တကၠစီေခၚေပးမယ့္သူကလည္း အနားမွာရစ္ဝဲေနျပီ။ က်ဳပ္ရဲ႕ဒီဦးေလးၾကီးက ဘယ္ေနရာသြားရမယ္ဆိုတဲ့လိပ္စာကို သတိမရျဖစ္ေနရွာတယ္။ ဒါနဲ႕သူက သူ႕လက္ဆြဲအိတ္ကိုဖြင့္ျပီး လိပ္စာကိုရွာဖို႕လုပ္ေတာ့ အိတ္ထိပ္ဆံုးမွာထားထားတဲ့ ကုရ္အာန္စာအုပ္ကို အထင္းသားေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေစာေစာကလူက “အလို၊ ဒါကုရ္အာန္ပဲ။ ခင္ဗ်ားက မြတ္စလင္မ္လားလို႕ ဝမ္းသာအယ္လဲ ေမးလာေတာ့ ဦးေလးက ဟုတ္ောကာင္းေျဖလုိက္တာနဲ႕ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး တကယ့္ညီအစ္ကိုရင္းခ်ာေတြလို ေပြ႕ဖက္လိုက္ၾကတယ္ေလ။”

အဲဒီလူက က်ဳပ္ဘက္ကိုလည္းလွည့္ျပီး “ခင္ဗ်ားကေရာ၊ ခင္ဗ်ားက အာဖရိက ကလား” လို႕ေမးလာတာနဲ႕ က်ဳပ္ကလည္း မဟုတ္တစ္ဝက္ ဟုတ္တစ္ဝက္ လုိ႕ေျဖလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့သူက က်ဳပ္လက္ကုိဆြဲျပီး က်ဳပ္ကို ေပြ႕ဖက္ရင္းကေန “အင္း၊ ခင္ဗ်ားလည္း မၾကာခင္ မြတ္စလင္မ္ျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆုိတာ က်ဳပ္သိပါတယ္။ ဒါဆုိ က်ဳပ္တုိ႕ညီအစ္ကိုေတြေပါ့။ အဲ ဘယ္သူကမွ တစ္ျခမ္းပဲ တစ္ဝက္ပဲ မြတ္စလင္ျဖစ္ဖုိ႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အမွန္တရားဆိုတာကိုလည္း တစ္ျခမ္းပဲတစ္ဝက္ပဲကန္႕ျပီး ဘယ္သူကမွ ယူလုိ႕မရဘူး။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က ခင္ဗ်ားကို ေခၚဆိုေနပါျပီ” လုိ႕ေျပာလာပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ သူက တကၠဆီကို ေခၚေပးတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ကလည္း သူ႕နာမည္ကိုေတာင္မွ မေမးလုိက္မိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္သိလုိက္တာက သူက က်ဳပ္ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲထိေအာင္ ထြင္းေဖာက္ျမင္တဲ့လူဆုိတာကိုပါပဲ။

အဲဒီေနာက္မွာ မတ္စဂ်ီဒ္ ေနဂါရာကို က်ဳပ္တို႕သြားခဲ့ပါတယ္။ ေန႕လည္ခင္းမွာ လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာက ေန႕ခင္းဝတ္ျပဳမႈအတြက္ ေရာက္လာၾကတာဟာ စံယူအပ္စရာပါပဲ။ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္နဲ႕ ဝတ္ျပဳၾကတာေၾကာင့္ တကယ့္ဝတ္ျပဳမႈအသြင္အထင္းသား ေဆာင္ထားပါတယ္။ သူတို႕ေတြဟာ မိမိတုိ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြကတစ္ဆင့္ အလႅာဟ္ရွင္နဲ႕ စကားဆုိေနၾကတာေလမ်ားလားဗ်ာ။

ဒီလုိနဲ႕ “ေၾသာ္ ေလာကၾကီးမွာ အလႅာဟ္ရွင္ရဲ႕ နယ္ပယ္ေတာ္ကို ရွာၾကံခ်င္ၾကတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီနယ္ေျမရွိရာကို အစၥလာမ္္ကညႊန္ျပေခၚယူေပးသြားမယ္ဆိုတာကုိ အထင္အရွားသိခဲ့ရတာပါပဲ။”

ရည္ညႊန္း။     ။ Yaqeen International ၁၉၈၇ ခု၊ ၾသဂုတ္ ၇ ရက္ မွ The First Muslim of Papua New Guinea by Lavi Ali Verau

ဆရာ၀ါးခယ္မ ေမာင္မင္းႏိုင္ ဘာသာျပန္ေသာ အစၥလာမ့္ေအးရိပ္ ဆာယာသို႔ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။