ပုဂံေခတ္သူရဲေကာင္း ဗ်တ္၀ိ၊ ဗ်တၱ ညီေနာင္ႏွင့္ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္

ဗ်တ္ဝိ ႏွင့္ ဗ်တၱ

မြတ္စလင္ မ်ားျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ အဦးဆုံးေရာက္ရွိသည့္ ေနရာႏွင့္ ကာလ မွာ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးျဖစ္သည့္ ပုဂံေခတ္ ခရစ္သကရာဇ္ ၁၀၄၄ ခု ဟု ျမန္မာ့ရာဇဝင္မ်ားတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ ဗ်တ္ဝိ ႏွင့္ ဗ်တၱ ဟု အမည္ရ ေသာ ဗ်တ္မ်ိဳးႏြယ္ဝင္ အာရပ္ သေဘၤာသား ႏွစ္ဦး သည္ ၎တို႕စီးနင္းလာေသာ သေဘၤာပ်က္ရာမွ ပ်ဥ္ခ်ပ္တစ္ခ်ပ္ ကို အမွီျပဳ၍ သထုံ အနီးရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကမ္းေျခ တစ္ခုသို႕ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ [၅၁] ( မ်ိဳးႏြယ္ အမည္ ဗ်တ္ ကို အီရတ္၊ အာေရဗ် ႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာအိႏၵိယေျမာက္ပိုင္းသား စူရတီ မြတ္စလင္တို႕အၾကားတြင္ ယေန႕တိုင္ေတြ႕ရွိ ရသည္။) ထို အာရပ္ မြတ္စလင္ ႏွစ္ဦးသည္သထုံရွိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ခုတြင္ ဝင္ေရာက္ခိုလႈံေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။

ထိုသူ ႏွစ္ဦး သည္ အရပ္အေမာင္းျမင့္မား ခံ့ညား ၾကျပီး လွ်င္ျမန္ျဖတ္လတ္ သန္မာသလို ရဲစြမ္းသတၲိ လည္း ရွိ ၏ ဟု ေျပာစမွတ္ တြင္ခဲ့သည္။
ထို ဗ်တ္ ညီေနာင္ႏွစ္ဦးအေၾကာင္းေဖာ္ျပထားေသာ ျမန္မာ့ရာဇဝင္ မွတ္တမ္း တစ္ခု တြင္မူ ထိုညီေနာင္သည္ ၎တို႕ခိုလႈံေနထိုင္ရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းရွိ ၎တို႕အားခိုလႈံခြင့္ေပးခဲ့ေသာဘုန္းၾကီးဆြမ္းစားရန္ စီစဥ္ထားေသာ ေဇာ္ဂ်ီ အေသ (ေဇာ္ဂ်ီ ႐ုပ္ကလာပ္) ၏ အသားကို စားျပီးေနာက္ ဆင္ေျပာင္ၾကီး တစ္ေကာင္မွ် ခြန္အားကို ရရွိခဲ့ သည္ ဟု မွတ္တမ္းတင္ေဖာ္ျပထားသည္။ သထုံ ဘုရင္ သည္ ထိုညီေနာင္တို႕အား စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕သျဖင့္ အၾကီးျဖစ္သူအား ၎ ၏ ဇနီးမယား၏အိမ္တြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခိုက္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ ခဲ့သည္။

ညီငယ္ျဖစ္သူသည္ ပုဂံသို႕ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားျပီး အေနာ္ရထာမင္းၾကီးအပါးေတာ္တြင္ဝင္ေရာက္ခိုလႈံခစားခဲ့သည္။ သူသည္ ပုဂံျမိဳ႕ ႏွင့္ မိုင္ေပါင္းအတန္ငယ္ ကြာေဝးေသာ ပုပၸါး ေတာင္သို႕ တစ္ေန႕လွ်င္ ဆယ္ၾကိမ္ သြား၍ ပန္းမ်ားကို ယူလာရေလ့ရွိသည္။ ပုပၸါးရွိ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦး ႏွင့္ အေၾကာင္းပါ၍ ေရႊဖ်င္းညီေနာင္ဟု အမည္တြင္ခဲ့ေသာ သားႏွစ္ေယာက္ထြန္းကားခဲ့သည္။[၅၂] ျမန္မာ့သမိုင္း ၏ မွတ္တမ္း တစ္ခု ျဖစ္သည့္ မွန္နန္းရာဇဝင္ တြင္လည္းျမန္မာႏိုင္ငံသို႕မြတ္စလင္တို႕စတင္ ေရာက္ရွိသည့္ ေဒသႏွင့္ကာလကို ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီး (ျမန္မာအင္ပါယာ)
တြင္းခရစ္သကရာဇ္ ၁၀၅၀ ခန္႕ ဟု ျပဆိုသည္။ ဗ်တ္ဝိ ႏွင့္ ဗ်တၱ ဟု အမည္ရေသာ အာရပ္ညီေနာင္ႏွစ္ဦးတို႕သည္သထုံ သို႕ေရာက္ရွိခဲ့ ေၾကာင္း ၊[၈][၅၃] သထုံ ဘုရင္ သည္ ထိုညီေနာင္ ၏ အစြမ္းသတၱိ ကို ထိတ္လန္႕မိျပီး အစ္ကိုျဖစ္သူ ဗ်တ္ဝိ ကို လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေၾကာင္း ၊[၅၄] အငယ္ျဖစ္သူ ဗ်တၱ သည္ ပုဂံ သို႕ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားျပီး အေနာ္ရထာမင္းၾကီး ထံတြင္ ခိုလႈံခစား ခဲ့ေၾကာင္း ၊[၅၄] ပုပၸါး အရပ္ရွိ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦးႏွင့္ အေၾကာင္းပါခဲ့ျပီး ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ ဟု တြင္ေသာ သားႏွစ္ဦးထြန္းကားခဲ့ေၾကာင္း ကို လည္းအဆိုပါ မွန္နန္းရာဇဝင္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။[၅၄]

ေရႊဖ်င္းညီေနာင္

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေရႊဖ်င္းညီေနာင္တို႕သည္ လည္း အေနာ္ရထာမင္းထံပါးတြင္ သူရဲေကာင္းစစ္သည္ေတာ္ အျဖစ္အမႈေတာ္ ထမ္းခဲ့ၾကသည္။ ရန္သူ႕နယ္ေျမအတြင္းစည္းသို႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရေသာ အထူးစစ္သည္ အျဖစ္ပင္ အမႈေတာ္ ထမ္းခဲ့ၾကသည္။ ၎တို႕သည္ တ႐ုတ္ဘုရင္ ဥတည္ဘြား ၏ ကိုယ္ရံေတာ္အေစာင့္အေရွာက္တပ္မ်ား ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ ထိုးေဖာက္၍ ဥတည္ဘြား ၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ထုံးျဖဴျဖင့္
မ်ဥ္းသုံးေၾကာင္းဆြဲခဲ့ျပီး နံရံေပၚတြင္လည္း အေနာ္ရထာမင္းၾကီး၏ရာဇသံ ကို ေရးထားခဲ့သည့္ အျဖစ္အေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပိုမို ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းျခင္းရာေၾကာင့္ အင္အား စြမ္းပကား ၾကီးမားလွေသာ တ႐ုတ္ စစ္တပ္ၾကီးႏွင့္ တ႐ုတ္ဘုရင္ၾကီး တို႕သည္ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႕၍ ျမန္မာတို႕ႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ [55] ပုဂံျပည္ ဦးတည္ဘြားတို႕ အၾကား အေရးေတာ္ပုံ
တြင္ ေအာင္ျမင္စြာအမႈေတာ္ထမ္းခဲ့ ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ၎တို႕သည္ ကြပ္မ်က္ျခင္းခံခဲ့ၾကရသည္ ။ မႏၲေလးျမိဳ႕ ၏ ေျမာက္ဖက္ ေတာင္ျပဳန္းအရပ္တြင္ တည္ထားမည့္ ေစတီ တစ္ဆူ ဌာပနာ ေဆာက္လုပ္ ရာတြင္ ၎တို႕ ပါဝင္ ရန္ ျငင္းပယ္ခဲ့ သျဖင့္ ရာဇမာန္ရွျခင္း ခံခဲ့ၾကရသည္ဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ ယူဆၾကသည္။ [56]
ညီေနာင္ႏွစ္ဦး အား အညႇိဳးအေတးထားရွိေသာ သူတို႕သည္ ေစတီ တြင္ အုတ္ႏွစ္ခ်ပ္စာေနရာကို အေနာ္ရထာမင္းၾကီး ျမင္သာေစရန္ အလြတ္ထားခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္းၾကီးသည္ အမႈသြားအမႈလာကို စုံစမ္းၾကားနာစစ္ေဆးေတာ္မူျပီးေနာက္ ၎ညီေနာင္ႏွစ္ဦးအားအမိန္႕ေတာ္ မနာခံသည့္ ျပစ္ဒဏ္မွ်သာေပးရန္ ရာဇသတ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ သို႕ရာတြင္ ၎ညီေနာင္တို႕သည္ ျပစ္ဒဏ္ အစား သတ္ျဖတ္ ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။
၎တို႕ကို သတ္ျဖတ္ ျပီးေနာက္ အေနာ္ရထာမင္းၾကီး၏ ေဖာင္ေတာ္သည္ ေရြ႕လ်ား ၍ မရပဲ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ဤသို႕ ျဖစ္ရျခင္း မွာ ေရႊဖ်င္းညီေနာင္တို႕အား သတ္ျဖတ္ျခင္းကို မလိုလားေသာ မိတ္ေဆြ မင္းမႈထမ္း တို႕၏ အသံတိတ္ ဆႏၵျပ ကန္႕ကြက္ျခင္းေၾကာင့္ လည္း ျဖစ္ဖြယ္ရာသည္။ ထိုစဥ္က ေတာ္ဝင္ သေဘၤာသားတို႕ အမ်ားစုမွာ မြတ္စလင္ မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အိႏၵိယလူမ်ိဳး နန္းတြင္းပညာရွိ ပုဏၰားျဖဴ ပုဏၰားမည္း မ်ားကေရႊဖ်င္းညီေနာင္တို႕သည္ အေနာ္ရထာမင္းၾကီးအား သစၥၥာေစာင့္သိစြာ အမႈေတာ္ထမ္းခဲ့ေသာ္လည္း
မတရားသျဖင့္ အျပစ္ေပး ခံရျပီး နတ္ အျဖစ္သို႕ ဘဝ ေျပာင္းသြား၍ မေက်နပ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပ သည့္အေနျဖင့္ ေတာ္ဝင္ေဖာင္ေတာ္ ၏ တက္မ ကို ဆြဲကိုင္ ထားေသာေၾကာင့္ ေဖာင္ေတာ္ ေရြ႕လ်ားမရ ျဖစ္ေနသည္ဟူ၍ ေလွ်ာက္တင္ ၾကသည္။ ထိုသို႕ေလွ်ာက္တင္ၾကေသာအခါ အေနာ္ရထာမင္းၾကီးသည္ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္ႏွစ္ဦးအား ရည္စူး၍ နတ္ကြန္း ၾကီးတစ္ခု ေဆာက္လုပ္ေစျပီး လူတို႕အား ထိုညီေနာင္ကို ကိုးကြယ္ ပသ ေစသည္။ [57]
စြမ္းပကားၾကီးမား စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ေသာ ျပိဳင္ဘက္ တို႕အား သတ္ျဖတ္ ရွင္းလင္း ျပီးေနာက္ အသတ္ျဖတ္ခံ တို႕ အား ၾကည္ညိဳေသာ ဘက္ေတာ္သား မိတ္ေဆြ မ်ား ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေစရန္ အလို႕ငွါ ေသျပီးေသာသူတို႕ ၏ အစိမ္းနတ္ ကို လူတို႕ကိုးကြယ္ ရာ အျဖစ္ သမုတ္၍ နတ္ကြန္း ေဆာက္လုပ္ျခင္း အေလ့သည္ေရွးျမန္မာဘုရင္တို႕ ျပဳေလ့ျပဳ ထ ရွိေသာ ရာဇ ပရိယာယ္ တစ္မ်ိဳးသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ေတာင္ျပဳန္း
ရြာသည္ ငါးရက္ ခန္႕စည္ကားေသာ ပြဲေတာ္ၾကီး ကို ႏွစ္စဥ္ က်င္းပရာ ဌာေန တစ္ခု ျဖစ္လာသည္။ မႏၲေလးျမိဳ႕ ေျမာက္ဖက္ ၁၄ ကီလိုမီတာ အကြာရွိ ေတာင္ျပဳန္း ရြာတြင္ နတ္ကြန္း ေပါင္း ၇၀၀၀ ခန္႕ရွိျပီးနတ္ကြန္း ၂၀၀၀ နီးပါးသည္ ရြာ၏ အေက်ာ္ၾကားဆုံး မင္းသား ညီေနာင္ျဖစ္ၾကသည့္ ေရႊဖ်ဥ္းၾကီး ႏွင့္ ေရႊဖ်ဥ္းေလး တို႕အား ရည္စူးကိုးကြယ္ ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ [58] ယေန႕တိုင္ အယုံအၾကည္ရွိသူမ်ား သည္
နတ္ကြန္း ႏွင့္ ညီေနာင္ႏွစ္ဦးတို႕အား ကိုးကြယ္ၾကသည္။ ထို ကိုးကြယ္သူ မ်ားသည္ မိ႐ိုးဖလာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ဝက္သား ကို ေရွာင္ၾကသည္။ ယေန႕တိုင္ ႏွစ္စဥ္ စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပျမဲေတာင္ျပဳန္း ပြဲေတာ္ သို႕ သြားေရာက္စဥ္ ဘတ္စ္ကား (သို႕) ကားေပၚတြင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ မွ ဝက္သားကို သယ္ေဆာင္သြားျခင္းမျပဳရ ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ကြပ္မ်က္မႈ ကို အေၾကာင္းခံသည့္
အုပ္ခ်ပ္ႏွစ္ခ်ပ္စာ ေနရာလြတ္ကို ယေန႕တိုင္ ျမင္ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။[59]

သို႕ျဖင့္ ေရႊဖ်ဥ္းညီေနာင္တို႕သည္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေရး ယုံၾကည္မႈ ေၾကာင့္ ႏွိပ္ကြပ္ ခံရသည့္ ဦးဆုံးေသာ မြတ္စလင္မ်ားအျဖစ္သို႕
ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ အေနာ္ရထာမင္းၾကီး (ခရစ္ ၁၀၄၄-၁၀၇၇) လက္ထက္ တြင္ ျမန္မာမြတ္စလင္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ သက္ေတာ္ေစာင့္ တပ္မ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။ မင္းၾကီးစြာေစာ္ကဲ နန္းစံ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မြန္ (တလိုင္း) တို႕ ၏ ျမိဳ႕ေတာ္ မုတၱမ ျမိဳ႕ အား အေနာ္ရထာမင္းၾကီး စစ္ျပဳတိုက္ခိုက္စဥ္ မြတ္စလင္ စစ္တပ္အရာရွိ ႏွစ္ဦးသည္ အလြန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခုခံ ကာကြယ္ ခဲ့သည္။ [60]

Ref: http://en.wikipedia.org/wiki/Islam_in_Myanmar

50 ^ .“THE EMERGENCE OF THE PANTHAY COMMUNITY AT MANDALAY”, BY MAUNG MAUNG LAY.
51 ^ “The Muslims of Burma” A study of a minority Group, by Moshe Yegar, 1972, Otto Harrassowitz. Wiesbaden, page 2, paragraph 3, line 1,2&3
52 ^ Pe Maung Tin and G.H.Luce, The Glass Palace Chronicle of the Kings of Burma
53^ ^{a b c} Luce & Tin 1960, p. 76
54 ^ ibid
55 ^ ibid
56 ^ ibid
57 ^ Online Burma/Myanmar Library
58 ^ Various Myanmar History tax-books of Ministry of Education, Myanmar.
59 ^ ^{a b} “The Muslims of Burma” A study of a minority Group, by Moshe Yegar, 1972, Otto Harrassowitz. Wiesbaden.
60 ^ Luce & Tin 1960, pp. 80-81

News@MMSY