အားလပ္ရက္အလြန္ အလုပ္ျပန္၀င္ခ်ိန္ ၾကံဳရေသာ စိတ္ဖိစီးမႈ ၁၀ ခ်က္

စက္တင္ဘာ ၇ ၊ ၂၀၁၃
M-Media
Ref: BBC
အားလပ္ရက္ျပီးသည့္ေနာက္ အလုပ္ျပန္၀င္ရေသာပထမဆံုးေန႕ရက္သည္ တစ္ႏွစ္တာ၏လုပ္ငန္းခြင္ရက္မ်ားအတြက္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကမ္းေျခမ်ား၊ မိုးေကာင္ကင္ျပာမ်ား၏ပံုလႊာတို႕ကို ရုပ္သိမ္းလိုက္ရျပီး၊ ဆိုးရြားေသာ ေန့စဥ္အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ႏွင့္ ဖုန္းတစ္လံုးႏွင့္ ပ်င္းရိဖြယ္ ထပ္တလဲလဲ စာကားမ်ားျဖင့္ေျပာဆိုေနရသူအဖို႕ ဆိုးရြားလွေခ်၏။ ေအာက္တြင္ေဖာ္ျပထားသည္မ်ားမွာ အားလပ္ရက္အလြန္ ၾကံဳေတြ႕ရေလ့ရိွေသာ အဆိုးဆံုး စိတ္ဖိစီးေစသည့္အခ်က္မ်ားအနက္ အခ်ဳိ႕ျဖစ္သည္။

၁။ အီးေမးလ္ေတြ ေတာင္ပံုရာပံု

မဖတ္ရေသးေသာ အီးေမးလ္စာမ်ားအေျမာက္အမ်ားသည္ သင့္ကိုေစာင့္ၾကိဳေနလိမ့္မည္။ သင္၏စာတိုက္ပံုးတြင္ သူတို႕အား အာရံုစိုက္ေအာင္ သတိေပးစာေလးမ်ား အေျမာက္အမ်ား ၀င္ေနလိမ့္မည္။ လက္ေတြ႕မဆန္သည့္ လူ႕ဘ၀မ်ားက ထိုေနရာ၌ သင့္ကိုၾကိဳဆိုေနလိမ့္မည္္။ မိမ်၏အေရးကိစၥကိုသာအေလးထားေသာ  ဒုမန္ေနဂ်ာမ်ားထံမွ လာေနက်စာမ်ား၊ ထူးမျခားနား အထူးေလ်ာ့ေစ်းစာမ်ား၊ သင္ေရွာင္ဖယ္ေနေသာ ရႈပ္ေထြးသည့္ ေတာင္းဆိုစာမ်ား၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ သတိေပးစာတိုမ်ား၊ အဓိပၸာယ္မဲံ့စာမ်ား ႏွင့္ အႏၲရာယ္ပါလာသည့္စာမ်ား၊ ဟာသမ်ားဟုဆိုေသာ္လည္း မည္သို႕မွ်ရယ္စရာမေကာင္းသည့္လင့္ခ္မ်ား၊ အလုပ္ခ်ိန္ကိုဖဲ့ေပးရသည့္ အၾကံျပဳစာမ်ား စသည္တို႕အား ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္။ ျပန္လည္မေျဖၾကားခဲ့ေသာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕စာမ်ားလည္း ရိွေနေပလိမ့္္မည္။ ခဏေလာက္ မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ယံုျဖင့္ သင္၏စာတိုက္ပံုးက တစ္မဟုတ္ခ်င္း ျပည့္လွ်ံေနတတ္သည္။ ၄င္းတို႕မွာကား လက္ရိွ ဒီဂ်စ္တယ္ေခတ၏စက္ရံုစြန္႕ပစ္ပစၥည္းကဲ့သို႕သာျဖစ္သည္။ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် အီးေမးလ္ေပါင္း  ၁၅၀ ဘီလီယံခန္႕ ေလာက္ပို႕ေနၾကရာ အသင္သည္ ရံဖန္ရံခါ မိမိကိုယ္ကိုမပိုင္ေတာ့သည့္အလား ၄င္းတို႕ထံ စီးေမ်ာသြားသကဲ့သို႕  ခံစားေနရတတ္၏။

၂။ ခရီးစဥ္အား ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လြမ္းဆြတ္မိျခင္း

အားလပ္ရက္၏ေနာက္ဆံုးခ်ိန္အထိ အသံုးခ်ျခင္းသည္ အလြန္ကိုေကာင္းသည့္အျမင္တစ္ခုဟု လူတိုင္းယူဆၾကေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ခရီးမွ သင္ျပန္ေရာက္ၿပီးမ်ားမၾကာမီပင္ ထုတ္ပိုးစည္းေႏွာင္ခံရသည့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကဲ့သို႕ ညကာလကို ျဖတ္သန္းရေတာ့သည္။ ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေသာ္လည္း ေနေလာင္ခံထားရေသာ လူထံလူနမ်ားကဲ့သို႕ ေျခလွမ္းက တရြတ္တိုက္ဆြဲေနရေတာ့သည္။  အားလပ္ရက္မ်ားမွာ ခၽြတ္ပစ္ရမည့္အ၀တ္ေဟာင္းကဲ့သို႕အလား အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ၀မ္းနည္းစရာျဖစ္လာေတာ့သည္။ ယခုမူ အသင္သည္ အသင့္အလုပ္ခန္းစားပြဲေရွ႕ ေရာက္ေနေပျပီ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္အား ေမးခြန္းတစ္ခုခုေမးေနေသာ္လည္း အသင္သည္ အသင့္အခ်ိန္စက္ကြင္းထဲက မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးဘဲ စကားေျပာဆိုရန္ မစြမ္းသာျဖစ္ေနသည္။ လာေမးသူအား ေလဆိပ္ရိွ ပစၥည္းေရြးေနရာတြင္ က်ဳိးပဲ့ေနေသာ ပစၥည္းတင္လွည္းျဖင့္ သယ္ေဆာင္ခံရသည့္ ပစၥည္းအိပ္ကဲ့သို႕ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့သူပမာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ၾကည့္ယံုသာ လုပ္မိေနေပလိမ့္မည္။

၃။ ဘ၀အခင္းအက်င္း တစ္ခန္းျပန္စျခင္း

အခိုင္မာဆံုးအခ်က္က သင္ အြန္လိုင္းေပၚမွ အသင့္အေကာင့္ႏွင့္လွ်ဳိ႕၀ွက္နံပါတ္မ်ားေျပာင္းသြားသကဲ့သို႕ ေရွ႕ေမွာက္ရိွကြန္ပ်ဴတာကိုျပန္ေအာ္ေနရသည့္ မနက္ခင္းျဖင့္ စတင္ျခင္း ျဖစ္ေနႏိုင္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာသည္ စစ္စစ္မူ အီလက္ထေရာနစ္ေသတၱာတစ္လံုးသာျဖစ္ေသာ္လည္း သင့္အား ဆပ္ကပ္တစ္ခုထဲက တိ႐ိစၧာန္တစ္ေကာင္လို ခိုင္းေစဆက္ဆံေနမည့္အရာျဖစ္၏။ ၄င္းအတြင္းခုန္၀င္လုိက္သည္ႏွင့္ အသင္မွတ္မိေနေသာ စကားလံုးျဖင့္ အသင့္အားခိုင္းေစေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ သံုးေနက်အေကာင့္နာမည္ကို ေမ့ေနျပီလား ဟူေသာ ေမးခြန္းလို ျပန္လည္စတင္သည့္ရက္သတၱပတ္မွာကား အသင့္အားလပ္ရက္ကို အစ,ေဖာ္ရေတာ့မည္မဟုတ္။

၄။ ဘာေၾကာင့္အားလံုးက ငါ့ကိုပဲ ဂရုစိုက္ၾကည့္ေနၾကတာလဲ ?

သင္ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ပံုျပင္၀တၳဳမ်ားထဲ၌ လူထူးဆန္းဟူသည္ကိုေတြ႕ရိွဖူးပါလိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ ၄င္းလူထူးဆန္းက အသင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနေလျပီ။ ၄င္းသည္ ခံစားခ်က္ေနရာလႊဲမွားေနျခင္းျဖစ္သည္။  ငါဟာ ေဆြးေႏြးမႈထဲမွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖန္တီးထားတဲ့ ၿငီးေငြ႕စရာ ျပဇာတ္တစ္ခုထဲေရာက္ေနတာလား ဟု ခံစားရလိမ့္မည္။ လွန္ေလ်ာလို့ရတဲ့ ပံုစံဇယားကြက္ကားခ်ပ္မ်ား၌ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းစရာဇာတ္လမ္းပင္။ အရာရာဟာ အဓိပၸာယ္မဲ့ကာ ေလးနက္မႈမရိွသလို ျဖစ္္ေနလိမ့္မည္။ မိမိကိုယ္ကို “သူေဌး” ဟု ေခၚဆိုေနသူ ဤပုဂၢိဳလ္မွာ မည္သူနည္း ? အဘယ္ေၾကာင့္ သူ႕လက္မ်ားကို ေ၀ွ႕ရမ္းကာ ငါ့အား ေပါက္ကရအရာေတြ လာေျပာေနရပါသနည္း ? (ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ေမးမိေနပါလိမ့္မည္)။

၅။ အားလပ္ရက္ဆိုင္ရာ မနာလိုမႈ

သူမကေတာ့ သူမ၏ iPhone screensaver မွာ ကမ္းေျခ၏ဆည္းဆာပံုကို ေျပာင္းထားၿပီး၊ ခရီးျပန္အဆင့္ျမင့္အိတ္ကို တမင္သက္သက္မဟုတ္ေလဟန္ႏွင့္ စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားေခ်ၿပီ။ မိမိကမူ သာမန္အဆင့္အားလပ္ရက္က ျပန္လာခဲ့ရၿပီးေနာက္ တစ္စံုတစ္ဦး၏ ၾကယ္ငါးပြင့္ဟိုတယ္၌ တည္းခိုခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို နားဆင္ေနရေသာ ဒုကၡမွာ မေသးလွေခ်။ ငါကေတာ့ “၀က္စ္ကိုစ့္” နဲ႕ ကယ္လီဖိုးနီးယားကို ေရာက္ခဲ့သလိုမ်ိဳးေျပာေကာင္းေျပာဆိုေနေသာ္လည္း အမွန္မွာေတာ့ အသင္သည္ ရထားလမ္းခရီးစဥ္တစ္ခုသာ သြားေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေနခဲ့ေပမည္။

၆။ ဘာမွအေျပာင္းအလဲမရိွေသးပါလား

အားလပ္ရက္ရခ်ိန္မွာ ေရးဖို႕ရည္ရြယ္ထားေသာ ၀တၳဳက ယခုတိုင္ မစတင္ရေသး။
က်န္းမာေရးလိုက္စားမည့္အစီအစဥ္ကလည္း လုပ္ေဆာင္မႈျမင္ကြင္းထဲလည္း မေရာက္လာေသး။ ယခုေသာ္ သြားခဲ့ေသာရထားျဖင့္ပင္ အသင္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ယခင္အလုပ္ကိုပင္ ျပန္လည္ေဆာင္ရြက္ေနေခ်ၿပီ။ အားလပ္ရက္မွာ ေငြသံုးၾကမ္းသြားၿပီး က်ဥ္းၾကပ္သည့္ စက္တင္ဘာလျဖစ္ေနျပန္ၿပီ။ မည္သည့္အလုပ္သမားမွ လစာတိုး ေပးဖို႕ မေမွ်ာ္လင့္ရဲသည့္ကာလေရာက္ေနခဲ့ေလျပီ္။ အသင့္ အားလပ္ရက္မ်ားအတြင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကို အထိုက္အေလ်ာက္ရခဲ့့ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ အသင္သည္ စမွတ္ကို ျပန္လည္ေရာက္ရိွခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။ ျပီးေနာက္ လူအမ်ားျဖစ္ေလ့ရိွေသာ အားလပ္ရက္အလြန္ စိတ္မတည္ၿငိမ္မႈျပႆနာကို အသင္ခံစားေနရျပီျဖစ္သည္။

၇. နံနက္စာ၏စိတ္ခ်မ္းသာမႈ

အားလပ္ရက္မွျပန္လာခ်ိန္ဟူသည္ ရွာေဖြေတြ႕ရိွခဲ့ေသာ သာယာမႈေလးမ်ားကို တမဟုတ္ခ်င္းစြန္႕လႊတ္လိုက္ရသည့္ႏွယ္ ျဖစ္သည္။ အလားတူအရာမ်ားထဲကတစ္ခုမွာ  အားလပ္ရက္နံနက္ခင္းတြင္ စားဖြယ္စံုလင္စြာျဖင့္ ေအးေအးလူလူ စားေသာက္ရေသာ နံနက္စာလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ မိသားစုႏွင့္အတူစားရေသာ နံနက္စာသည္လည္း ဤသို႕ေသာ ရက္မ်ားမွအပ ျပင္ပတြင္ ရွာေဖြေတြ႕ရိွႏိုင္ရန္ မရႏိုင္သေလာက္ပင္။ ယခုေသာ္ကား အသင္ အလုပ္ခြင္သို႕ ျပန္ေရာက္ျပီ၊ ကတ္ထူျပားကဲ့သို႕ မာေက်ာေက်ာအစာမ်ားကို ႏို႕ထဲတြင္စိမ္ကာ စားေနရျပီး ေရဒီယိုထဲက လူတို႕၏ေ၀ဖန္ေနသံတစီစီ နားေထာင္၍ စားေသာက္ေနရေလျပီ။

၈။ ေျခအိတ္မ်ားကို ျပန္စြပ္ရၿပီ

ႏွစ္ပတ္တာအခ်ိန္၌ အသင္သည္ ပဲရစ္ၿမိဳ႕ရိွ လာတင္ အရပ္က အျခားလူတစ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သင္၏ ရိုးအီေနေသာေန႕စဥ္ပံုဟန္မွ လြတ္ေျမာက္၍ ေဘာင္းဘီအတို၊ ျမက္ဦးထုပ္ႏွင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အစင္းၾကားမ်ားပါေသာ အကၤ်ီႏွင့္ ကြင္းထိုးဖိနပ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ  စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ၀တ္စားဆင္ယင္ေနခဲ့လိမ့္မည္။ ယခုမွာေတာ့ စက္တင္ဘာလ၏ရက္မ်ား၀ယ္ ကုတ္အကၤ်ီ တဖားဖားႏွင့္ ျပန္လည္ေရာက္ရိွ အလုပ္ခြင္၀င္ရေသာအခါ လုပ္ငန္းခြင္၀တ္စံုမ်ားသည္ ေလးလံေနသေယာင္ေယာင္ ခံစားရေပသည္။ ေျခအိတ္မ်ား ျပန္စြပ္ခ်ိန္ေရာက္လာသည္။

၉။ အားပါးတရ အိပ္စက္ျခင္း

အားလပ္ရက္၏ခ်ဳိၿမိတ္သာယာမႈမ်ားအနက္တစ္ခုမွာ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္း အိပ္စက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေန႕လည္ေန႕ခင္မွာပင္လွ်င္ အိပ္ႏိုင္ေသးသည္။ အလုပ္ခြင္ျပန္၀င္ခ်ိန္တြင္ေတာ့  နာရီႏိႈးစက္ျမည္လွ်င္ ဒုကၡအႀကီးစား ေတြ႕ပါေတာ့သည္။ အိမ္မက္မ်ားထဲတြင္ မေပ်ာ္၀င္ႏိုင္ေတာ့ပဲ၊ အလုပ္ခ်ိန္အတြက္ အိပ္ေရးပ်က္မႈမ်ားက အစားထိုးသြားျပန္သည္။

၁၀။ တေစၦ ရထား

အလုပ္သြားျပန္မႈဳသည္ ေခါက္ရိုးက်ဳိးေနေသာ္လည္း စိတ္ညစ္စရာအလြန္ေကာင္းသည့္ျပင္ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္တြင္လည္း အရာတိုင္းတိုင္းကို စိတ္မရွည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရျပန္သည္။  လူအျပည့္အသိပ္တင္ထားေသာ  ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေပၚတြင္ မြန္းၾကပ္မႈႏွင့္ အိမ္ေတာ္ျပန္ေနၾကရ၏။ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ားကိုလည္း ၾကည့္ေလဦး။ Apocalypse ရုပ္ရွင္ထဲမွ Marlon Brando က “ေၾကာက္စရာ၊ ေၾကာက္စရာ” ဟု ေလသံျဖင့္ညည္းတြားေနပံုႏွင့္ အတန္ဆင္တူေနသည္။ တဂ်စ္ဂ်စ္ျမည္သံမ်ားသည္ အျခားသူတစ္ဦးဦး၏ နားၾကပ္ကက္ဆက္ထံမွ မဟုတ္ပဲ၊ သင္၏ စိတ္၀ိဥာည္အား ဖိသိပ္ညွပ္ခံရေသာ အသင့္စိတ္၀ိညာဥ္၏ စည္းခ်က္က်က် ထြက္လာျခင္းတည္း။ ငါတို႕မင္းကိုလြမ္းေနၿပီ၊ ျပန္ေရာက္ျခင္းကို ႀကိဳဆိုပါတယ္ဟု ရထားမ်ားက ေျပာေနသလိုလို ……………။