အစၥလာမ့္ လမ္းစဥ္ျဖင့္ လူ႔ဘ၀ တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ အေျခခံဥပေဒ (သို႔မဟုတ္) ယွရီအဟ္

ေအာက္တိုဘာ-၂၈ ၊ ၂၀၁၃
ေရးသား ေပးပို႔သူ- ဂ်ဴလိုင္ရဲရင့္

အစၥလာမ့္ လမ္းစဥ္ျဖင့္ လူ႔ဘ၀ တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ အေျခခံဥပေဒ (သို႔မဟုတ္) ယွရီအဟ္

 အစၥလာမ့္ဥပေဒ နွင့္ အစၥလာမ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္း

 အစၥလာမ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္သို႔ လဲႊအပ္နာခံအပ္နွင္းျခင္းအေပၚ တည္ေဆာက္ထား ေသာ ဘဝလမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။ အရဗီလို ယွရီအဟ္ ဟုေခၚသည့္ အစၥလာမ့္ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းက ” ဖန္ဆင္းရွင္၏ အလိုေတာ္ဟူသည္ အသို႔နည္း ” ဆိုေသာေမးခြန္းကို အေျဖေပးထားပါသည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၌ ဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ မ်ားကို ရွင္းလင္းစြာေဖာ္ျပထားေသာ ပါဒေတာ္မ်ားစြာပါဝင္ေန၏။ ၄င္းျပင္ ထိုပါဒေတာ္မ်ားသည္ အစၥလာမ့္ဥပေဒအား ထုတ္နႈတ္ရယူသည့္ အဓိကအရင္းအျမစ္မ်ား ျဖစ္ေပသည္။  ဤက႑သည္ အစၥလာမ့္ဥပေဒကိုလိုက္နာပါသည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ထားၾကကုန္သည့္ မုစ္လင္မ္နိုင္ငံတစ္ခုခု၏ဥပေဒ (ဝါ) က်င့္ထံုးကို ေဖာ္ျပျခင္းမဟုတ္ဘဲ အစၥလာမ့္ယွရီအဟ္သေဘာတရားကို တင္ျပျခင္းသာျဖစ္သည္။ ယွရီအဟ္၏အဓိပၸါယ္/ဆိုလိုခ်က္၊ ဥပေဒကို ပညာရွင္မ်ားမွ မည္သို႔ထုတ္ယူၾကပံု၊ အစၥလာမ့္ဥပေဒတြင္ ေန႔တစ္ဓူဝအေရးအရာမ်ား ပါဝင္ေနပံု၊ အစၥလာမ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္းရိွ အျငင္းပြားဖြယ္  ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒမ်ား နွင့္ ၄င္းတို႔၏ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအေၾကာင္းတို႔ကို အဆင့္လိုက္တင္ျပသြားပါမည္။

ယွရီအဟ္ ဟူသည္

ယေန႔ေခတ္ရိွမုစ္လင္မ္အမ်ားအျပားတို႔သည္ ယွရီအဟ္ဟူသည့္ အသံုးအနႈန္းကို ျပစ္မႈဆိုင္ရာ အစၥလာမ့္ဥပေဒအျဖစ္သာ သီးသန္႔သံုးစဲြေန သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၏။ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒသည္ ယွရီအဟ္၏ေသးငယ္ေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္၌ ယွရီအဟ္ ဟူသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း တစ္ရပ္လံုးျဖစ္ေစ ဘဝ၏အေရးအရာ အေပါင္းနွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းဆိုင္ရာ လမ္းေၾကာင္းအား က်ယ္ဝန္းစြာ ေဖာ္ထုတ္ထားခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။  ယွရီအဟ္ ဟူေသာေဝါဟာရမွ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏ အေျခခံဒႆန နွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သိရိွနိုင္၏။ ယွရီအဟ္၏ ရင္းျမစ္ေဝါဟာရမွာ ယွရာ ျဖစ္ျပီး ေအာက္ေဖာ္ျပပါ အဓိပၸာယ္ေျခာက္မ်ဳိးထြက္ရိွသည္။ ပထမေလးမ်ဳိးမွာ အစၥလာမ့္ဥပေဒဆိုသည္ထက္ အစၥလာမ့္ဥပေဒအတိုင္း ဘဝတည္ေဆာက္မႈ လမ္းေၾကာင္းကို ညႊန္းထားသည္။

၁။  စတင္ျခင္း 

အစၥလာမ့္ဥပေဒသည္ မုစ္လင္မ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္း ေနထိုင္ရွင္သန္ေရးစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို အေျခခံမွအစ စတင္ခ်မွတ္ထားသည္။

၂။  ရြက္ေလွ

ရြက္ေလွသည္ လူတို႔အား ခရီးဆက္ေစျပီး ေမွ်ာ္မွန္းရာပန္းတိုင္သို႔ အဆင့္ဆင့္သယ္ေဆာင္ေပး၏။ လူ့အသိုက္အၿမံဳ၏ ဥာဏ္ရည္၊ က်င့္ဝတ္၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ စိတ္ဓါတ္မ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ယွရီအဟ္က ရြက္ေလွတစ္စင္းကဲ့သို႔အလား ေဆာင္ၾကဥ္းေပးသည္။

၃။  အမိုးအကာတဲ(အကာအကြယ္)  

ယွရီအဟ္သည္ အမိုးအကာရိွတဲတစ္လံုးကဲ့သို႔ လူတို႔အား ရုပ္၊ နာမ္၊ စိတ္ဓါတ္ မပ်က္စီးေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္။

၄။  ဥပေဒျပ႒ာန္းျခင္း  

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ အစၥလာမ့္ဥပေဒမ်ားအားသတ္မွတ္ရာတြင္ စီရင္ျခင္း၏လုပ္ထံုးလုပ္နည္း အဆင့္ဆင့္ကို ေဖာ္ျပသည့္စကားလံုးျဖစ္သည္။ အလားတူစြာ နိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ တာဝန္နွင့္အခြင့္အေရးအေပၚ အေျချပဳေသာ လူမႈဆက္ဆံေရးကိုလည္း ယွရီအဟ္မွ ျပ႒ာန္းထားသည္။

၅။  ေရရိွရာသို႔သြားရာလမ္းေၾကာင္း 

အာေရဗ်သဲကနၲာရမ်ားတြင္ ေရသည္ အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ ပင္မအေၾကာင္းအခ်က္ျဖစ္သည္။  ဤသေဘာတရားအရ ယွရီအဟ္က အစၥလာမ့္လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း တစ္ရပ္ကို ရုပ္၊ နာမ္၊ ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းနွင့္သက္ဆိုင္ ေသာ ဘဝေနထိုင္မႈအား ျဖစ္ေပၚလာေစသည္။ လမ္းေၾကာင္းဟု ရည္ညႊန္းျခင္းမွာ ယင္းလမ္း၏အဆံုးသတ္သည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္သို႔ အၾကြင္းမဲ့နာခံအပ္နွင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ့္ဥပေဒက စာရိတၱဆိုးကို ေလ်ာ့ပါး ေစ၍ စာရိတၱေကာင္းကိုတိုးပြားေစေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုအား ဖန္တီးေပးသည္။

၆။  မခန္းေျခာက္သည့္စမ္းေပါက္  

ဤစကားသည္ ရင္းျမစ္အဓိပၸာယ္သာ မဟုတ္၊ ယွရီအဟ္ ဟူေသာေဝါဟာရ၏ကိုယ္စားျပဳခ်က္ပင္ ျဖစ္ေနသည္။ အဆက္မျပတ္ေရထြက္ရိွေနျခင္း ဟုူသည့္ဆိုလိုခ်က္က ယွရီအဟ္သည္ ” လူ႔ခပ္သိမ္းအတြက္ အဆံုးမရိွ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစရာ  ေလာကတစ္ဝွန္းနွင့္သက္ဆိုင္ေသာပညာ ” ဟူ၍ အစၥလာမ့္ဒႆနကို ညႊန္ျပေနေပသည္။  သို႔ျဖစ္ရာ ဤဥပေဒသည္ လူမ်ဳိးတစ္စု၊ နိုင္ငံတစ္ခု၊ ေခတ္ကာလတစ္ရပ္တည္းအတြက္သာမဟုတ္ – အစၥလာမ့္ ယံုၾကည္ခ်က္ကိုလက္ခံသူတိုင္းနွင့္ သက္ဆိုင္ေနပါသည္။

 

ဗ်ာဒိတ္ဥပေဒအား ထုတ္နႈတ္ျခင္း နွင့္ ဖြင့္ဆိုျခင္း

 ယွရီအဟ္ ဟုအမည္တြင္သည့္ ဥပေဒမ်ားသည္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားစြာမွဆင္းသက္လာသည္ (လာမည့္အခန္း၌ အေသးစိတ္တင္ျပပါမည္)။ ၄င္းလမ္းေၾကာင္းမွ ထုတ္နႈတ္သည့္ ဥပေဒမ်ားမွာ နက္နဲသည့္အတတ္ပညာမွတဆင့္ စံနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ စီမံထားျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းအတတ္ပညာကို ဖိက္ဟ္ (ကြ်နု္ပ္တို႔ထံတြင္ ဖိကဟ္ဟု အသံထြက္၏) ဟု ေခၚ၏။ ဥပေဒျပဳပညာ ျဖစ္သည္။ ဤပညာက ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အား နားလည္ေစသည္။     ဥပေဒျပဳေရး လမ္းေျကာင္းမွ ပညာရွင္မ်ားကို ဖုကဟာ (ဧကဝုစ္နာမ္ – ဖကီးဟ္)ဟု သိရိွျကသည္။ ဤပညာ ရွင္မ်ားသည္ အစိုးရအာဏာပိုင္ လက္ေအာက္ခံမ်ာ းအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေလ့ မရိွျကေခ်။ ၄င္းတို့ထံ၌ အျခားဖုကဟာတို့၏ ေထာက္ခံခြင့္ျပုခ်က္ (အိဂ်ာဇဟ္)ျဖင့္ တရားဝင္အယူအဆတစ္ရပ္ကို ထုတ္ျပန္နိုင္သည့္အခြင့္အာဏာ ရိွျကသည္။  ဤပညာရပ္ကို သိတတ္ရန္မွာ  ဘဝတစ္ခုလံုးျမုဳပ္နံွထားရပါသည္။ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ဆရာျမတ္ ဆရာေကာင္းမ်ား (စစ္မွန္သည့္ပညာရွင္မ်ား)က ၄င္းတို႔သည္ နွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္အထိ ေလ့လာေသာ္ျငား ဤအတတ္ပညာ၏ လက္သင္မ်ားသာျဖစ္ေသးေၾကာင္း ဆိုတတ္ၾက၏။ ဤအတတ္ပညာ၏ ရႈပ္ေထြးနက္နဲမႈေၾကာင့္ ဖုကဟာမ်ား၏ ဘဝနွင့္ရင္း၍ ႀကိဳးပမ္းပံုေဖာ္ခ်က္မ်ားကို ယခုတင္ျပသည့္ က႑တစ္ခုတည္းျဖင့္ျပည့္စံု လံုေလာက္သည္ဟု ဆိုမရနိုင္ပါ။

အမ်ားစုျဖစ္ေသာ စြနၷီတို႔၏ အစဥ္အလာအရ အစၥလာမ္သာသနာ၌ သာသနာပိုင္လူတန္းစား ဟူ၍ မရိွ။ ဖန္ဆင္းရွင္နွင့္ ဆက္သြယ္မႈရိွေနျပီး ဖန္ဆင္းရွင္၏ဆႏၵကို လူထုထံခ်ျပေသာ ဂိုဏ္းအုပ္ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဟူ၍လည္း မရိွပါ။ ဖန္ဆင္းရွင္နွင့္တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ေပးလ်က္ရိွေသာ (ပုပ္ရဟန္းမင္းကဲ့သို႔) ၾကားခံပုဂၢိဳလ္ မရိွပါ။ လူသား၏ အသိတရား နွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေပၚ အျပင္းအထန္အားထုတ္မႈျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အား သိျမင္နားလည္မည္ဟုသာ အယံုအၾကည္ထားၾကေပသည္။  အစၥလာမ့္ လမ္းစဥ္တြင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္လာ လမ္းညႊန္ခ်က္အား သိျမင္နားလည္မႈ နွင့္ လက္ေတြ႕အသံုးခ်မႈကို ဥပေဒျပဳျခင္း အတတ္ပညာအားျဖင့္ လူသားတို႔ထံ ေရာက္ရိွေပသည္။ ၄င္းအထူးေလးျမတ္ဖြယ္ရာ ဥပေဒ ပါရဂူမ်ားမွာလည္း ဥပေဒအသိုင္းအဝိုင္းမွ ပညာရွင္မ်ား၏ဆန္းစစ္မႈကို ခံယူရေလ့ရိွသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အား တိုက္ရိုက္လက္ခံရယူသူဟူ၍ မရိွေတာ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤဆန္းစစ္မႈ နွင့္ ညိွနိႈင္းသံုးသပ္မႈ နည္းစဥ္၌ အယူအဆကဲြလဲြခြင့္ နွင့္ အေခ်အတင္ေဆြးေႏြးခြင့္ (အိခ္သိလာ့ဖ္)ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တညီတညြတ္တည္း လက္ခံျခင္း (အိသိဖာ့က္)ေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖစ္လာေပသည္။  ဥပေဒေရးရာအယူအဆကို ဖဝါဟ္ (ဗဟုဝုစ္နာမ္ – ဖသ္ဝါ) ဟုေခၚဆို၏။ အေသအခ်ာေလ့က်င့္ သင္ၾကားထားေသာသူမ်ားသာလွ်င္ ဖသ္ဝါ ေပးပိုင္ခြင့္ရိွ၏။ သို႔ေသာ္ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္အယူအဆ မပါဝင္မထည့္သြင္း ရေခ်။ အကယ္၍ ဥပေဒျပဳအတတ္ပညာသိပၸံဘာသာရပ္၌ ကြ်မ္းက်င္စြာ ေလ့က်င့္သင္ၾကားဖူးျခင္း၊ နက္နက္နဲနဲ ေလ့လာဖူးျခင္း မရိွသုူမ်ားမွ ထုတ္ျပန္ေသာ ဖသ္ဝါမ်ားကို အစၥလာမ့္အယူအဆအရ ခိုင္မာျခင္း၊ တရားဝင္ျခင္း မရိွ ဟု  သတ္မွတ္ၾကေပသည္။

အေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ား နွင့္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြရယူျခင္း

  ယွရီအဟ္ အျဖစ္သတ္မွတ္ရန္  အစၥလာမ့္ဥပေဒျပဳပါရဂူမ်ားသည္ အရင္းအျမစ္ႀကီးေလးရပ္ကို အသံုးျပဳ၍ ထုတ္နႈတ္ရယူၾကရ၏။

(က)။ ကုရ္အာန္ က်မ္းေတာ္ျမတ္

(ခ)။ တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)၏ဓေလ့ေတာ္ (စြႏၷဟ္)

(ဂ)။ ပညာရွင္မ်ား၏ သေဘာတူအဆိုညီမႈ (အိဂ်္မာအ္)

(ဃ)။ သ႑ာန္တူဥပေဒဆိုင္ရာ နိႈင္းယွဥ္ဆန္းစစ္သုေတသနျပဳခ်က္မ်ား (ကိယာ့စ္)

(က) က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၌ …

ဤသည္ကား လူခပ္သိမ္းတို႔ထံ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပခ်က္၊ လမ္းညႊန္တရား နွင့္ (အရွင့္နွစ္ၿမိဳ႕မႈအလို႔ငွါ ဒုစရိုက္မွ ၾကဥ္ေရွာင္ၾကကုန္ေသာ) မုသ္သကီမ်ားအဖို႔ ဆံုးမၾသဝါဒ ျဖစ္၏။                       ကုရ္အာန္  ( ၃ း ၁၃၈ )

 

ကုရ္အာန္က အထက္ပါကဲ့သို႔ဆိုထား၏။ ဤပါဒေတာ္က က်မ္းဂန္ကုရ္အာန္၏ ဥပေဒမ်ားမွာ တိက် ရွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပထားျခင္းေၾကာင့္ မည္သည့္သံသယမွ်ျဖစ္စရာ မလိုေၾကာင္း တင္ျပထားသည္။ သို႔ေသာ္ ဗ်ာဒိတ္ ထုတ္ျပန္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းေပၚမူတည္ျပီး အခ်ဳိ႕ဥပေဒမ်ားမွာ အဆင့္ဆင့္ျပဌာန္း၍ အခ်ဳိ႕မွာ သစ္လြင္ျခင္းခံရသည္ (ဆိုလိုသည္မွာ – အခ်ဳိ႕ဥပေဒမ်ားသည္ ထပ္ဆင့္ရွင္းျပခ်က္ သို႔မဟုတ္ အျခားပါဒေတာ္မ်ားအေပၚ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္)။  က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ တစ္ႀကိမ္တည္းနွင့္ တစ္လံုးတစ္ဝတည္း ထုတ္ျပန္က်ေရာက္လာျခင္း မဟုတ္။ အဆင့္လိုက္ က်ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အစၥလာမ့္ဥပေဒမ်ားသည္လည္း မုစ္လင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၏ လူမႈေရး၊ ကိုယ္က်င့္စာဂျဖစ္စဥ္နွင့္ တစ္ကြ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာခဲ့၏။ ဥပမာ – အစၥလာမ္မတိုင္မီ အာေရဗ်ယဥ္ေက်းမႈ၌ အစဥ္အလာ အေလ့အထျဖစ္ေနသည့္ မူးယစ္ေဆးဝါး နွင့္ ေလာင္းကစားကို တားျမစ္ရာတြင္ ကုရ္အာန္က ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ မူးယစ္ေသစာသည္ သန္႔စင္ေသာ ရိကၡာမျဖစ္၍ အားမေပးေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္ (၁၆း၆၇)။ ဒုတိယအဆင့္၌ မူးယစ္ေသစာနွင့္ေလာင္းကစားသည္ မဆိုစေလာက္ေကာင္းက်ဳိးရိွေနလင့္ ကစား မေကာင္းက်ဳိး မ်ားျပားသည့္ျပစ္မႈ တစ္ရပ္အျဖစ္ ေဖာ္ျပတားျမစ္သည္ (၂း၂၁၉)။ တတိယအဆင့္၌ မူးယစ္ေသစာ မီွဝဲထားေသာ အေျခအေနတြင္ ဆြလာသ္ဝတ္ျပဳခြင့္ မရိွေၾကာင္း တစ္ဆင့္တက္ကာ တားျမစ္၏ (၄း၄၃)။ မုစ္လင္မ္တို႔သည္ တစ္ေန႔လွ်င္ ငါးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဝတ္ျပဳရသျဖင့္ မုစ္လင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမွ ေနာက္ဆံုးအဆင့္အျဖစ္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္နိုင္ရန္ ဤဥပေဒျဖင့္ ကန္႔သတ္အခ်က္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး စတုတၳအဆင့္တြင္ကား မူးယစ္ေသစာသံုးစဲြျခင္း နွင့္ေလာင္းကစားကို ယတိျပတ္ ပိတ္ပင္တားျမစ္လိုက္ပါသည္ (၅း၉ဝ-၉၁)။  ကုရ္အာန္သည္ တိက်ေသာဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို အနည္းငယ္မွ်သာ ခ်ျပထား၏။ သို႔ေသာ္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၌ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းအျဖစ္ ဖဲြ႕တည္နိုင္မည့္ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကိုမူ က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ခ်မွတ္ထားေပသည္။

ဖုကဟာမ်ားသည္ ရံဖန္ရံခါ ပါဒေတာ္တစ္ခုတည္းမွပင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားစြာကို ထုတ္ယူ ေဖာ္ေဆာင္တတ္ၾက၏။ အေျခအေနအသစ္၊ အေနအထားအသစ္မ်ား ထြက္ေပၚလာလွ်င္ ထပ္တိုးျပ႒ာန္းရမည့္ အေျခခံ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ျပ႒ာန္းထားျပီးေသာဥပေဒ၏ ေနာက္ကြယ္ရိွ အေၾကာင္းရင္းခံ (အိလႅဟ္)မွ ရွာေဖြရယူၾက၏။  ကုရ္အာန္ရိွ ဥပေဒအမ်ားစုသည္ လူထုေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေရး အေတြးအေခၚမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ၄င္း၌ လူတစ္ဦးခ်င္းသာမက လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုး၏ ရုပ္၊ နာမ္၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ အသိဥာဏ္ ျမင့္ျခင္းတရားမ်ား ပါဝင္ေန၏။ လူထုေကာင္းက်ဳိးးျဖစ္ထြန္းေစေရး ဟူေသာအယူအဆသည္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏ အေျခခံစည္းမ်ဥ္းအျဖစ္ ဆန္႔ထြက္လာျပီးေနာက္ အသစ္အသစ္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား၊ ေခတ္အေလ်ာက္ အေျခအေနမ်ားအတြက္ အသံုးခ်နိုင္ေပသည္။ ဥပမာ လက္ရိွေခတ ္ကာလတြင္ ယာဥ္ေမာင္းဥပေဒသည္ ယွရီအဟ္၏အစိတ္အပိုင္း တစ္ရပ္ျဖစ္လာသည္။ ၄င္းဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္ပါက အျပစ္ရိွသည္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ ဤဥပေဒမ်ားမွာ လူတို႔၏ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္နစ္နာမႈမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ ေဆာင္ရြက္ထားသျဖင့္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္၌ အက်ဳံးဝင္ေန၍ ျဖစ္ပါသည္။  ကုရ္အာန္ဆိုင္ရာ အေျခခံစည္းမ်ဥ္း၏ အျခားဥပမာတစ္ရပ္မွာ လြယ္ကူမႈရိွေစျခင္း ျဖစ္၏။ ၄င္းမွာ

” အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ အသင္တို႔အဖို႔ လြယ္ကူသက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈကို အလိုရိွေတာ္မူေပသည္။ အသင္တို႔အဖို႔ ခက္ခဲမႈကိုကား (အလ်ဥ္း) လိုလားေတာ္မူသည္ မဟုတ္ေခ် ” ဟူေသာအဆိုမွ ဆင္းသက္လာသည္ (၂း၁၈၅)။ တာဝန္အျဖစ္ သတ္မွတ္မထားေသာ ခက္ခဲျခင္းမွ သာသနာ့ ကိုင္းရိႈင္းမႈသည္ ထြက္ရိွမလာပါ (ဥပမာ – မိမိကိုယ္ကိုနာၾကင္ေစျခင္း)။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ဥပေဒေနာက္႔သို႔ ရိုးသားျဖဴစင္စြာ လိုက္နာျခင္းဟူေသာ လြယ္ကူမႈမွသာ ထြက္လာသည္ဟု ဥပေဒပါရဂူမ်ားက ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကသည္။ ဤစည္းမ်ဥ္းကို အစၥလာမ့္ဥပေဒက အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္အျဖစ္ ညႊန္ျပသည္။ ဖသ္ဝါ ထုတ္သည့္အခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ လူတို႔အား အစၥလာမ္သို႔ ဖိတ္ေခၚသတင္းေပးသည့္အခါ၌ျဖစ္ေစ လူတို႔အတြက္ လြယ္ကူသက္သာမႈရိွေစရန္ တိုက္တြန္းထားပါသည္။ ဤလမ္းစဥ္က အစၥလာမ္၏ အေျခခံအခ်က္မ်ား၌ ခိုင္မာျမဲျမံရန္ နွင့္ အစၥလာမ့္ဦးတည္ခ်က္မ်ား ခိုင္မာအားေကာင္းလာေစရန္ တိုက္တြန္းထားသလို၊ အရာရာတိုင္း၌ လြယ္ကူေခ်ာင္ခ်ိေစရန္ နွင့္ ကုရ္အာန္႔ဦးတည္ခ်က္ျပည့္ေျမာက္ေရး၌ လႈပ္သာလွည့္သာေသာနည္းလမ္းမ်ားအား အသံုးျပဳရန္ကိုလည္း တိုက္တြန္းအားေပးထားေပသည္။  ကုရ္အာန္ရိွ ဥပေဒအေပါင္းကို က်ယ္ျပန္႔ေသာ စည္းမ်ဥ္းအမ်ဳိးအစားေျခာက္မ်ဳိးျဖင့္ အဓိကအုပ္စုမ်ားအျဖစ္ ခဲြျခားနိုင္ေပသည္။

၁။  သာသနာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၌ တစ္ဆူရွင္ဝါဒ နွင့္ အစၥလာမ့္က်င့္ရပ္မ်ားကို ဤဥပေဒမ်ားက တည္ေဆာက္ က်င့္ႀကံေစသည္။ ဤစည္းမ်ဥ္းက လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္းရိွ သာသနာအေပါင္း၏လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္ကိုလည္း အကာအကြယ္ေပးထားပါသည္။

၂။  အသက္ဘဝကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

ဤဥပေဒမ်ားက လူသားတို႔၏အသက္ဘဝကို တန္ဖိုးထား၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးဥပေဒမ်ားကို ျဖစ္လာေစသည္။

၃။  မ်ဳိးႏြယ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

ႀကံ႕ခိုင္ေသာ အစၥလာမ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၏အုတ္ျမစ္ျဖစ္သည့္ မိသားစုေနွာင္ႀကိဳးမ်ားကို ဤဥပေဒမ်ားက ေစာင့္ေရွာက္၊ အားေကာင္းေစသည္။ တရားမဝင္ ကာမဆက္ဆံမႈ နွင့္ လိင္ေဖာက္ျပန္မႈကိုလည္း အျပစ္ေပးေစ၏။

၄။  ဥစၥာပိုင္ဆိုင္မႈကိုု ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

ဤဥပေဒမ်ားက နိုင္ငံသားတို႔၏ ပစၥည္းဥစၥာပိုင္ဆိုင္ခြင့္ နွင့္ ရွာေဖြစုေဆာင္းခြင့္ကို ထိန္းသိမ္းေပးသည္။ ခိုးဝွက္ျခင္းအပါအဝင္ မတရားမႈမ်ားထံမွ အကာအကြယ္ေပးထားသည္။

၅။  ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

ဂုဏ္သိကၡာသည္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား နွင့္ အစၥလာမ့္လမ္းစဥ္၏အေျခခံပင္ျဖစ္ျပီး ဤဥပေဒမ်ားက  နိုင္ငံသားတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ေပးသည္။

၆။  အသိဥာဏ္တရားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

အသိဥာဏ္ နွင့္ ဆင္ျခင္တံုတရားသည္ ထြဋ္ျမတ္ေၾကာင္း အစၥလာမ့္လမ္းစဥ္က သတ္မွတ္ထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယွရီအဟ္က ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနွင့္စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအႏၲရာယ္မ်ားမွ အသိဥာဏ္ကို အကာအကြယ္ေပးေစ၏။ အသိဥာဏ္နွင့္ဆံုးျဖတ္မႈကို တစ္သီးတစ္ျခားစီျဖစ္သြားေစေသာ အရက္ကဲ့သို႔ မူးယစ္ေသစာမ်ားကို ဥပေဒက တားျမစ္ ထားသည္။  ကုရ္အာန္ကျပဆိုထားေသာ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏ဤစည္းမ်ဥ္းမ်ားအေပၚ မုစ္လင္မ္တို႔က မိမိတို႔၏  ယံုၾကည္ခ်က္နွင့္လုပ္ရပ္မ်ားကို အေျခတည္ထားျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

သာသနာ့က်င့္စဥ္က်င့္ရပ္မ်ား

ဘဝ၏အခ်ိန္တိုင္းသည္ အဖိုးထိုက္တန္၏ ဟု အစၥလာမ့္လမ္းစဥ္က သတ္မွတ္သည္။ ဗ်ာဒိတ္လမ္းညႊန္ေအာက္မွ ေနထိုင္ေဆာင္ရြက္ပါက ဘဝ၏မည္သည့္လုပ္ရပ္မဆို သာသနာ့က်င့္ရပ္မ်ားအျဖစ္ စာရင္းဝင္သြားမည္ျဖစ္သည္။  အစၥလာမ့္ဥပေဒက မ႑ိုဳင္ငါးရပ္ကို အဓိကသာသနာ့က်င့္ရပ္မ်ားအျဖစ္ တည္ေဆာက္ေစသည္။

၁။ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ဖြင့္ဟေၾကျငာျခင္း – ယွဟာဒဟ္

၂။ တစ္ေန႔လွ်င္ ငါးႀကိမ္ ဝတ္ျပဳျခင္း – ဆြလာသ္ (၂း၃)

၃။ ရမႆြာန္လျမတ္တြင္ အရုဏ္ခ်ိန္မွေနဝင္ခ်ိန္အထိ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္း – ေဆြာင္မ္ (၂း၁၈၃-၁၈၅)

၄။ သန္႔စင္ဒါန ေပးေဆာင္ျခင္း – ဇကာ့သ္ (၉း၆ဝ)

၅။ ေငြေၾကးအင္အားနွင့္အတူ ခႏၶာအင္အားရိွေနပါက မကၠဟ္ရိွ အလႅာဟ့္အိမ္ေတာ္သို႔ သြားေရာက္ျခင္း –    ဟဂ်္ (၂း၁၉၆-၂ဝဝ)။

လူမႈဆက္ဆံေရး

ဤဥပေဒသည္ မုစ္လင္မ္အခ်င္းခ်င္းတို႔၏ အခြင့္အေရး၊ တာဝန္ဝတၲရားမ်ားနွင့္သက္ဆိုင္သည္။ ၄င္း၌ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရး၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူ ယွဥ္တဲြေနထိုင္ေရး၊ စီးပြားေရးက်င့္ဝတ္မ်ား ပါဝင္သည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးဆိုင္ရာဥပေဒ၌ လူသတ္မႈ၊ ခိုးဝွက္မႈ စသည့္ ျပစ္မႈႀကီးမ်ားအတြက္လည္း ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း ရိွသည္။

မိသားစုဆိုင္ရာဥပေဒ

ကုရ္အာန္ရိွ မိသားစုဆိုင္ရာဥပေဒမ်ားမွာ မိသားစုဝင္အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံေရး၊ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း၊ လိင္မႈေရးရာကိစၥ၊ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္း၊ အေမြခံျခင္းတို႔နွင့္ သက္ဆိုင္ပါသည္။ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးနွင့္ တာဝန္ကိစၥသည္လည္း မိသာစုဆိုင္ရာဥပေဒ၌ အေရးႀကီးအခန္းက႑မွ ပါဝင္၏။

အစားအေသာက္ဥပေဒ

အစားအေသာက္ဆိုင္ရာဥပေဒသည္ အခန္းက႑ မႀကီးမားေသာ္လည္း အစၥလာမ့္ဥပေဒ၌ အေရးပါ ေသာအေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္တြင္းသို႔ တိုက္ရိုက္ဝင္ေရာက္ေသာအရာသည္ အလႅာဟ့္သိစိတ္ကို အက်ဳိး သက္ေရာက္ေစ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ယွရီအဟ္၌ မရိွမျဖစ္ ထည့္သြင္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။

စစ္မက္ဥပေဒ

စစ္မက္ေရးရာနွင့္ပတ္သက္၍ ကုရ္အာန္မွ တိက်ေသာစည္းကမ္းခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ထားသည္။ စစ္မက္ ကာလအတြင္း ေစာင့္ထိန္းရမည့္ အေျခခံက်င့္ဝတ္မ်ား သာမက စစ္နိုင္ပစၥည္းခဲြေဝျဖန္႔ခိ်မႈလည္း ပါဝင္သည္။

  (ခ)  စြနၷဟ္၌ …

အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္နွင့္ ေနာက္ဆံုးေန႔ေတာ္အား သက္ဝင္ယံုၾကည္သည့္အျပင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား မ်ားေျမာင္စြာ ေအာက္ေမ့တသသူအဖ႔ို႔ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ ရစူလ္တမန္ေတာ္ျမတ္ထံ၌ မြန္ျမတ္လွစြာေသာ စံနမူနာသည္ အသင္တို႔အတြက္ ဧကန္ရိွေပသည္။          ကုရ္အာန္  ( ၃၃ း ၂၁ )

တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)အေပၚ အထက္ပါ ကုရ္အာန္႔ညႊန္းခ်က ္သာမက သာသနာ့ေရးရာနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ မုဟမၼဒ္(ဆြ)သည္ ဒုတိယအရင္းအျမစ္ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း အထက္ပါကဲ့သို႔ ျပတ္သားစြာ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရေပမည္။

အို – သက္ဝင္ယံုၾကည္သူအေပါင္းတို႔။ အသင္တို႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား လိုက္နာနာခံၾကေလကုန္။ ထို့နည္းတူ ရစူလ္တမန္ေတာ္ျမတ္အား လိုက္နာနာခံၾကေလကုန္။ ထို႔နည္းတူ အသင္တို႔အနက္မွ (အစၥလာမ့္ က်င့္ဝတ္နွင့္အညီရိွၾကေသာ) အာဏာပိုင္မ်ား/ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လိုက္နာနာခံၾကေလကုန္။ တဖန္ အကယ္၍ အသင္တို႔သည္ တစ္စံုတစ္ရာနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အျငင္းပြားၾကေသာ္ အသင္တို႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္နွင့္ရစူလ္တမန္ေတာ္ျမတ္ထံသို႔ ရည္ညႊန္းကိုးကားမႈျပဳၾကကုန္။

ကုရ္အာန္ ( ၄ း ၅၉ )

စြနၷဟ္ဟုသိၾကေသာ တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)၏ဘဝစံနမူနာသည္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏ ဒုတိယေျမာက္ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္။ စြနၷဟ္သည္ တမန္ေတာ့္ျဖစ္စဥ္ အေသးစိတ္ကို ၾသဝါဒေတာ္မ်ားနွင့္ တစ္ကြ သူ၏ သာဝကေတာ္တို႔မွ ဆင့္ျပန္ခ်က္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ ၄င္း၌ လုပ္ရပ္မ်ား၊ မိန္႔ၾကားမႈမ်ား၊ တမန္ေတာ္မွ ဆိတ္ျငိမ္စြာျဖင့္ ခြင့္ျပဳခ်က္(သေဘာတူခ်က္)မ်ား၊ တမန္ေတာ့္ေရွ႕ေမွာက္ရိွ လုပ္ရပ္တစ္ခုခုကို ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ တိုက္တြန္းအားေပးခ်က္ သို႔မဟုတ္ တားျမစ္ခ်က္မ်ား ပါဝင္ၾက၏။ စြနၷဟ္အား သမိုင္းအဆက္ဆက္ ထိန္းသိမ္းလာေသာမွတ္တမ္းကို ဟဒီးဆ္ ဟု ေခၚဆိုသည္။  စြနၷဟ္က ကုရ္အာန္၏သြန္သင္မႈမ်ားကို ရွင္းျပသည္၊ ဖြင့္ဆိုျပသည္။ ဘဝေရးရာ၌ ကုရ္အာန့္ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း မည္သို့ေနထိုင္ရမည္ကို ျပသထားသည္။ ဥပမာ ကုရ္အာန္၌ မုစ္လင္မ္တို့ကို ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဆြလာသ္ငါးျကိမ္ ဝတ္ျပုရန္ ဖိတ္ေခၚထားေသာ္လည္း ဝတ္ျပုနည္းအဆင့္ဆင့္ကိုမူ တိက်စြာ ခ်ျပမထားေခ်။ ဆြလာသ္ ဝတ္ျပဳပံုအေသးစိတ္နွင့္ တစ္ကြ က်င့္သံုးနည္းဥပေဒကို စြနၷဟ္မွသာ ရရိွျခင္းျဖစ္သည္။  အလားတူစြာ ကုရ္အာန္က မုစ္လင္မ္တို႔အား ဇကာ့သ္ေပးလွဴရန္ ညႊန္ၾကားထားေသာ္လည္း ပမာဏကိုမူ ဆိုမထားပါ။ နွစ္စဥ္မည္မွ်ေပးေဆာင္ ရမည္ကို ဟဒီးဆ္၌သာ ရွာေဖြသိရိွၾကရေပသည္။  ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အား သိေအာင္ႀကိဳးစားေသာ မုစ္လင္မ္သည္ ပထမဦးစြာ ကုရ္အာန္၊ ၄င္းေနာက္ ဟဒီးဆ္ကို မိမိတို႔၏ အေျခခံရင္းျမစ္နွစ္ရပ္အျဖစ္ လက္ကိုင္ျပဳရပါသည္။ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)၏ ဘဝစံနမူနာသည္ အစၥလာမ့္ ဥပေဒျပဳျခင္း၌ အေရးအႀကီးဆံုးအခန္း က႑၌ ပါဝင္ေနေပသည္။  ဟဒီးဆ္၌ အပိုင္းနွစ္ရပ္ပါဝင္၏။ ဆင့္ျပန္သူတို႔၏အစဥ္အဆက္ကြင္းဆက္ (အိစ္နဒ္) နွင့္ အေၾကာင္းအရာစာသားမ်ား (မသ္န္) ျဖစ္၏။ ဟဒီးဆ္ေတာ္တစ္ပုဒ္၏ေယဘူယ်ပံုစံကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ၾကရ ေပမည္။  “ အဗူ ဟုရိုင္ရဟ္ထံမွ အလ္အအ္ရာ့ဂ်္၊ ၄င္းထံမွ မုဟမၼဒ္ ဗင္န္ ယဟ္ယာ ဗင္န္ ဟဗ္ဗာန္း နွင့္ အဗူလ္ ဇင္နဒ္၊ ၄င္းတို႔ထံမွ မာလစ္က္ ဗင္န္ အနတ္စ္က ဆင့္ျပန္ခဲ့သည္။ ရစူလုလႅာဟ္(ဆြ)မွ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ –  မိမိ၏ညီေနာင္မွ ကမ္းလွမ္းထားျပီးေသာ အမ်ဳိးသမီးကို အသင္တို႔အနက္ မည္သူမွ် ထိမ္းျမားေရးအတြက္ သူမကို မကမ္းလွမ္းၾကေလနွင့္”

ဟဒီးဆ္စုေဆာင္းသူတို႔သည္ မုစ္လင္မ္ေလာကတစ္လႊား၌ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ဟဒီးဆ္ကို ရွာေဖြစုေဆာင္းခဲ့ၾက၏။ အစၥလာမ့္အစဥ္အလာ၌ ဟဒီးဆ္စုေဆာင္းက်မ္း ၆ ေစာင္ကို ေယဘူယ်အားျဖင့္ အခိုင္မာဆံုးအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကသည္။ ၄င္းတို႔မွာ  – အစၥမာအီလ္ အလ္ဗုခါရီ၊ မုစ္လင္မ္ အိဗ္နု အလ္ဟဂ်္ဂ်ာ့ဂ်္၊ အဗူ ဒါဝူးဒ္၊ အန္ နိစာအီ၊ အသ္ သိရ္ မိဇီ၊ အိဗ္နုမာဂ်ာဟ္ တို႔ျဖစ္ၾက၏။ ၄င္းတို႔အနက္ အလ္ဗုခါရီ နွင့္ မုစ္လင္မ္ ဟဒီးဆ္က်မ္းနွစ္ေစာင္သည္ ၾသဇာအႀကီးမားဆံုး ျဖစ္ၾကသည္။  ဟဒီးဆ္စုေဆာင္းဆဲကာလတြင္ မတိက်စြာ ဆင့္ျပန္ထားေသာဟဒီးဆ္မ်ား၊ ဟဒီးဆ္အတုမ်ားနွင့္ စပ္လ်ဥ္းေသာျပႆနာမ်ား ေျမာက္မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့၏။ ယင္းစိန္ေခၚခ်က္ေၾကာင့္ မခိုင္မာသည့္ ဟဒီးဆ္မ်ားမွ  ခိုင္မာမွန္ကန္သည့္ဟဒီးဆ္ေတာ္မ်ားအား ေရြးထုတ္စိစစ္ရန္ ဟဒီးဆ္ဆန္းစစ္ျခင္းပညာရပ္ ထြန္းေပၚလာခဲ့သည္။ အိစ္နဒ္ နွင့္ မသ္န္ နွစ္မ်ဳိးလံုးကို ဆန္းစစ္သည့္အတတ္ပညာျဖင့္ ဟဒီးဆ္မ်ားကို စုေဆာင္းခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

အိစ္နဒ္ (ဆင့္ျပန္မႈကြင္းဆက္မ်ား)ကိုဆန္းစစ္ျခင္း

ခိုင္မာသည့္ဟဒီးဆ္တစ္ပုဒ္အျဖစ္သတ္မွတ္ရန္အတြက္ ဟဒီးဆ္၌ပါဝင္ေသာ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)မွ ေျပာဆို/ေဆာင္ရြက္စဥ္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေတြ႕ျမင္ၾကား သိခဲ့သူတစ္ဦးဦးအထိ ေျခရာေကာက္ၾကရသည္။ ၄င္းထံမွ အဆင့္ဆင့္ ဆင့္ျပန္လာသူတိုင္း၏ ဘဝ၊ ကိုယ္က်င့္တရား နွင့္ မွတ္ဥာဏ္စြမ္းရည္အသီးသီးကိုလည္း ဂဃနဏ ဆန္းစစ္ရသည္။ ယင္းသို႔ ေစ့စပ္စြာ ဆန္းစစ္ျပီးမွသာ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္ကို တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)၏ စကား နွင့္ လုပ္ရပ္အျဖစ္ ကိုယ္စားျပဳထားေသာ ဟဒီးဆ္ဟု လက္ခံအတည္ျပဳၾကေပသည္။  သက္ဆိုင္ရာဟဒီးဆ္ကို အစဥ္အဆက္ဆင့္ျပန္လာသူ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏စကားမ်ား အတိအက် နီးပါးတူညီမွသာ  ” အခိုင္မာဆံုးဟဒီးဆ္ ” အျဖစ္ သတ္မွတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ရံဖန္ရံခါတြင္ ဟဒီးဆ္တစ္ပုဒ္၏ဆင့္ျပန္ခ်က္ သံုးေလးမ်ဳိး၌ အဓိပၸာယ္တစ္မ်ဳိးတည္းထြက္ေနေသာ္လည္း စကားလံုးမ်ားမွာ အနည္းငယ္ကြဲျပားမႈမ်ား ရိွၾက၏။ ယင္းသို႔ေသာ ဟဒီးဆ္ေတာ္ကို ” အခိုင္မာဆံုးမွ တစ္ဆင့္နိမ့္ (ဟစံန္)” (သင့္ေလ်ာ္ၿပီးလက္ႏိုင္ခံဖြယ္)အျဖစ္ သတ္မွတ္ၾက၏။

မသ္န္ (ဟဒီးဆ္၏အေၾကာင္းအရာမ်ား)ကို ဆန္းစစ္ျခင္း

ပညာရွင္တို႔သည္ ဆင့္ျပန္သူအစဥ္အဆက္နွင့္တစ္ကြ ဟဒီးဆ္ေတာ္လာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုလည္း ဆန္းစစ္ရ၏။ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ ကုရ္အာန္၏ သြန္သင္မႈ၊ အနွစ္သာရမ်ားနွင့္ ကိုက္ညီမႈရိွေနရပါမည္။ အေၾကာင္းမွာ မုဟမၼဒ္(ဆြ)၏ အဓိကပင္မတာဝန္သည္ က်မ္းဂန္၏အဆံုးအမတရားကို ျဖန္႔ခ်ိျခင္းသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ဟဒီးဆ္တစ္ပုဒ္သည္ ကုရ္အာန္နွင့္ဆန္႔က်င္ေနပါက မခိုင္မာဟု သတ္မွတ္ေလ့ရိွသည္။ အလားတူစြာပင္ ခိုင္မာမွန္ကန္သည္ဟု အဆိုညီညြတ္ျပီးေသာဟဒီးဆ္ တစ္ရပ္ရပ္နွင့္ ဆန္႔က်င္ေနပါကလည္း လက္မခံတတ္ၾကေခ်။  သို႔ေသာ္လည္း က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကဲ့သို႔ မုဟမၼဒ္(ဆြ)၏ သြန္သင္ခ်က္မ်ားသည္ လူ့အဖဲြ႕အစည္း တိုးတက္မႈ အဆင့္ဆင့္ျဖစ္စဥ္အေပၚ မူတည္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းအတြက္ပင္ မတူညီသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နွစ္မ်ဳိးထြက္ေပၚရေသာ ဟဒီးဆ္နွစ္ပုဒ္အျဖစ္လည္း ေတြ႕ရတတ္ေပသည္။ ၄င္းဟဒီးဆ္မ်ားမွာ ဆန္႔က်င္ ဖက္မ်ား မဟုတ္ၾက။ တစ္မ်ဳိးထက္ပိုေသာ နည္းလမ္းမ်ားကို ျပသထားျခင္း သို႔မဟုတ္ မုစ္လင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးျပီးေနာက္မွာမွ တိုးျမွင့္သတ္မွတ္သည့္ဥပေဒမ်ား ျဖစ္နိုင္ေပသည္။ ယင္းသို႔ေသာကိစၥမ်ဳိးတြင္  ေနာက္ပိုင္းကာလ မွတ္တမ္းတင္မႈက ကနဦးကာလမွတ္တမ္းအား လႊမ္းမိုးထား၏ (ေနာက္ပိုင္းကာလဟဒီးဆ္ကို ေရွးဦးကာလဟဒီးဆ္ ထက္ ဦးစားေပးၾကရ၏)။  ဟဒီးဆ္တစ္ပုဒ္၏အေၾကာင္းအရာသည္ ကုရ္အာန္႔ဆိုလိုခ်က္မ်ားနွင့္ကိုက္ညီေနသေရြ႕ ခိုင္မာမွန္ကန္မႈရိွေၾကာင္း သတ္မွတ္လက္ခံၾကေပသည္။

ခိုင္မာမွန္ကန္မႈ အဆင့္အတန္းမ်ား

ဆန္းစစ္ျပီးသည့္ဟဒီးဆ္ေတာ္တစ္ပုဒ္၏ ခိုင္မာမွန္ကန္မႈအဆင့္အတန္းကို ေအာက္ပါကဲ့သို႔ (အၾကမ္းအားျဖင့္) ခဲြျခားထားသည္။

၁။  အေကာင္းဆံုးနွင့္အခိုင္မာဆံုးဟဒီးဆ္ – ဆြဟီးဟ္  

ခိုင္မာမွန္ကန္မႈ၌ အဆင့္အျမင့္ဆံုးျဖစ္သည္။ ၄င္း၏ ဆင့္ျပန္သူကြင္းဆက္နွင့္စာသားအေၾကာင္းအရာမွာ အျပစ္အနာအဆာကင္းစင္သည္။ အစၥလာမ့္ဥပေဒျပဳေရးအတြက္ အခိုင္မာအမွန္ကန္ဆံုး အမ်ဳိးအစား ျဖစ္လာသည္။

၂။  လက္ခံနိုင္ဖြယ္ – ဟစံန္    

ဆင့္ျပန္သူကြင္းဆက္၌ သံသယအနည္းငယ္ပါရိွေသာ ဟဒီးဆ္ကို ဤသတ္မွတ္ခ်က္တြင္ ထည့္သြင္း ၾကသည္။ ဥပမာ ဆင့္ျပန္သူတစ္ဦးဦးသည္ မွတ္ဥာဏ္အားနည္းျခင္း သို႔မဟုတ္ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္တစ္စံုတစ္ရာရိွေနျခင္း စသည္မ်ဳိး ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အျခားဆင့္ျပန္သူမ်ားမွာ ခိုင္မာမွန္ကန္စိတ္ခ်ရသူမ်ား ျဖစ္ေနသည္ဆိုလွ်င္ ဤဟဒီးဆ္ အမ်ဳိးအစားကိုလည္း အစၥလာမ့္ဥပေဒျပဳရာ၌ သံုးသည္။ သို႔ရာတြင္ ဆြဟီးဟ္ ဟဒီးဆ္မ်ားကို ပိုမိုဦးစားေပးရသည္။

၃။  အားနည္းေသာဟဒီးဆ္ – ႆြအီးဖ္ 

ဤဟဒီးဆ္မ်ားသည္ ဆင့္ျပန္သူကြင္းဆက္ျပတ္ေတာက္ေနျခင္း သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ လက္ခံနိုင္စရာ မရိွျခင္း/ေၾကာင္းက်ဳိးေလ်ာ္ညီမႈမရိွျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မခိုင္မာဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။  သို႔ရာတြင္ ကုရ္အာန္ သို႔မဟုတ္ ဆြဟီးဟ္ ဟဒီးဆ္နွင့္ ဆန္႔က်င္ဖက္မျဖစ္ေသာ ဟဒီးဆ္မ်ားကိုမူ အသံုးျပဳတတ္ၾက၏။ ဥပမာ – ” တရုတ္ျပည္၌ပင္ျဖစ္ေစ ပညာကို (သြားေရာက္)ရွာေဖြၾကကုန္ ” ဟူေသာဟဒီးဆ္မွာ အလြန္ေက်ာ္ၾကား၏။ စင္စစ္၌ ဆင့္ျပန္မႈကြင္းဆက္ျပတ္ေတာက္ေနမႈေၾကာင့္ ႆြအီးဖ္ အဆင့္ဝင္ေနေသာ္လည္း ” ပညာရွာေဖြျခင္းသည္ မုစ္လင္မ္အမ်ဳိးသားအမ်ဳိးသမီးတိုင္းအတြက္ မျပဳမေနရတာဝန္ ျဖစ္၏ ” ဟူေသာ ဆြဟီးဟ္ ဟဒီးဆ္၏အနွစ္သာရနွင့္ထပ္တူပင္ျဖစ္ေနသည္။ ယင္းသို႔ဟဒီးဆ္မ်ဳိးကို မုစ္လင္မ္မ်ားမွ ခိုင္မာမွန္ကန္သည္ဟု ယူဆ၍ အသံုးျပဳေလ့ရိွေပသည္။

(ဂ)  ပညာရွင္မ်ား၏ သေဘာတူအဆိုညီမႈ – အိဂ်္မာအ္၌ …

”  ငါ၏ေနာက္လိုက္မ်ားမွ (အစစ္အမွန္) ပညာရွင္တို႔သည္ မည္သည့္အခါမွ် မွားယြင္းမႈ၌ ရပ္တည္ ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္  ” ဟု တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)မွ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္ရာ အစၥလာမ့္ဥပေဒဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈတြင္  အိဂ်္မာအ္ ဟုေခၚေသာ ပညာရွင္မ်ား၏ သေဘာတူအဆိုညီမႈမွာ တတိယအရင္းအျမစ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အိဂ်္မာအ္ ၏အယူအဆကား – ေခတ္တစ္ေခတ္/မ်ဳိးဆက္တစ္ဆက္ရိွ ပညာရွင္တို႔မွ သာသနာ့ေရးရာကိစၥတစ္ရပ္ရပ္အေပၚ အကဲြအလဲြမရိွ သေဘာတူအဆိုညီၾကလွ်င္ ၄င္းစည္းမ်ဥ္းကို ဥပေဒအျဖစ္ ျပ႒ာန္းျခင္းျဖစ္သည္။  ကုရ္အာန္၌ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စြႏၷဟ္၌ေသာ္လည္းေကာင္း သက္ဆိုင္ရာကိစၥတစ္ခုခုနွင့္စပ္လ်ဥ္းျပီး ရွင္းလင္းျပတ္သားေသာလမ္းညႊန္ကို မေတြ႕ရသည့္အခါမွသာ ပညာရွင္မ်ားမွ အိဂ်္မာအ္ ျပဳခြင့္ရိွေပသည္။ (မရွာေဖြ မစိစစ္မသံုးသပ္ဘဲ စဥ္းစားအေျဖထုတ္ပိုင္ခြင့္ မရိွေခ်)။ ယင္းသို႔ေသာစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို အစၥလာမ့္အသိပညာၾကြယ္ဝလွသည့္ပညာရွင္မ်ားမွ ထုတ္ေဖာ္ၾကရ၏။ ၄င္းတို႔အေနနွင့္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္အယူအဆကို အသံုးျပဳခြင့္မရိွဘဲ ကုရ္အာန္နွင့္စြနၷဟ္တို႔မွ အေၾကာင္းရင္းခံ နွင့္ အနွစ္သာရမ်ား၌သာ အေျခခံေတြးေခၚရေပသည္။  ဥပမာ အစၥလာမ့္နယ္ပယ္သည္ အာေရဗ်နယ္နမိတ္ကိုေက်ာ္လြန္သြားေသာအခါဝယ္ မုစ္လင္မ္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအဖို႔ မိမိတို႔ကိုဆန္႔က်င္သည့္ မုစ္လင္မ္မဟုတ္ေသာ အျခားနိုင္ငံမ်ားနွင့္ ပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္မ်ား ျပဳနိုင္ မျပဳနိုင္ကိစၥကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရ၏။ ဤအေၾကာင္းနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ကုရ္အာန္နွင့္စြနၷဟ္၌ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေဖာ္ျပခ်က္ မရိွ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာရွင္မ်ားသည္ ” ၄င္းျပင္ အကယ္၍ ထိုသူတို႔သည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသို႔ ယိမ္းညႊတ္ၾကပါလွ်င္ အသင္တို႔သည္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးဖက္သို႔ တိမ္းညႊတ္ပါေလ  (၈း၆၁) ” ဟူေသာ ကုရ္အာန္႔ဆိုလိုခ်က္ကိုမီွး၍ မုစ္လင္မ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအား မလိုမုန္းထားရိွေစကာမူ ဒုကၡအႏၲရာယ္ေပးျခင္းမျပဳသမွ် ၄င္းတို႔နွင့္ ပဋိညာဥ္ ျပဳနိုင္သည္ဟု သေဘာတူအဆိုညီခဲ့ၾကပါသည္။

(ဃ)  သ႑ာန္တူဥပေဒဆိုင္ရာ နိႈင္းယွဥ္ဆန္းစစ္သုေတသနျပဳခ်က္မ်ား (ကိယာ့စ္)၌ ...

အစၥလာမ္ေလာကမွ ဥပေဒပါရဂူမ်ားသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏အလိုေတာ္အားသိနိုင္ရန္ ဆင္ျခင္တံုတရားျဖင့္ အျပင္းအထန္အားထုတ္မႈ – အိဂ်္သိဟာ့ဒ္ နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳလာခဲ့ၾကသည္။ အသစ္ထြန္းေပၚလာသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ နွင့္ ေခတ္ကာလ၌ (ဗ်ာဒိတ္ႏွင့္ညီညြတ္ေသာ) တရားဝင္စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရရိွေရးအတြက္ျဖစ္သည္။ ကနဦးပိုင္းက ပညာရွင္တို႔သည္ က်ဳိးသင့္ေၾကာင္းသင့္အေတြးအျမင္ (ရိုင္ယ္)အားျဖင့္ အစၥလာမ့္အစဥ္အလာအေပၚအေျချပဳ၍ ဥာဏ္စြမ္းထုတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကကုန္၏။ သို႔ေသာ္လည္း ကာလၾကာရွည္လာသည္နွင့္အမွ် ဤနည္းစဥ္မွာ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲျဖစ္လြန္းသည္ဟု ပညာရွင္မ်ားမွ အျမင္ျဖစ္လာကာ အေျခအျမစ္မဲ့ မခိုင္မာသည့္အေတြးအျမင္မ်ားထြက္ရိွလာမည္ကို စိုးရိမ္ခဲ့ၾကကုန္၏။  ထင္ရွားေက်ာ္ျကား၍ ၾသဇာႀကီးမားေသာ ဥပေဒပါရဂူ (အိမာမ္) ရွာဖိအီ၏ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ အစၥလာမ့္ ဥပေဒပညာရွင္တို႔က ဥပေဒဆိုင္ရာနိႈင္းယွဥ္ဆန္းစစ္သုေတသနျပဳခ်က္တစ္ရပ္ကို ေဖာ္ထုတ္အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။  ၄င္းကို ကိယာ့စ္ ဟုေခၚဆိုသည္။ ကုရ္အာန္၊ စြႏၷဟ္၊ အိဂ်္မာအ္၌ ထင္ရွားသည့္စည္းမ်ဥ္းမေတြ႕ရပါက သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းကိစၥအတြက္ ယင္းအရင္းအျမစ္သံုးရပ္ရိွ သ႑ာန္တူ/ဆင္တူယိုးမွားကိစၥ/အေနအထားမ်ားအေပၚ အေျခခံ လ်က္ နိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္ကာ အေျဖထုတ္ေလ့ရိွေပသည္။

ဗ်ာဒိတ္ဥပေဒ၏ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ၅ ရပ္

  ၁။ မျပဳမေနရ – ဖရႆြ္

ဤဥပေဒမ်ားကို ကုရ္အာန္ နွင့္ စြႏၷဟ္၌ ထင္ရွားစြာ အမိန္႔ေပးေဖာ္ျပထား၏။ ယင္းေဖာ္ျပခ်က္၏ အေၾကာင္းတရား၊ အေျမာ္အျမင္မွ လူတစ္ဦးခ်င္းနွင့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအက်ဳိးအတြက္ ဥပေဒမ်ားကို ထုတ္ယူျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤမျပဳမေနရတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ထံေတာ္မွ အျမင့္မားဆံုးေသာကုသိုလ္အက်ဳိး ရရိွေစသည္။  ဤတာဝန္မ်ားကို ေရွာင္ဖယ္ေသာ္ သို႔မဟုတ္ အေလးကရုမျပဳေသာ္ အျပစ္ထိုက္၍ ေနာင္တမလြန္တြင္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ခံရသည္။ အခ်ဳိ႕ကိစၥမ်ား၌ ဤေလာကီတြင္လည္း ျပစ္ဒဏ္သက္ေရာက္၏။  လူတစ္ဦးခ်င္းစီနွင့္ပတ္သက္ေနေသာ ဤအရာမ်ားကို သိရိွျခင္း၊ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္က်င့္ႀကံျခင္းသည္ မုစ္လင္မ္တိုင္းအတြက္ မုစ္လင္မ္ျဖစ္ျခင္း၏တာဝန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤတာဝန္မ်ား၌ အစၥလာမ့္မ႑ိုဳင္ငါးရပ္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္၏။  အမ်ားနွင့္သက္ဆိုင္သည့္ မျပဳမေနရတာဝန္မ်ားမွာမူ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုးအေပၚ တာဝန္ရိွေသာ္လည္း လူတစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ မလိုအပ္ပါ။ လူတစ္စုမွ ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းျဖင့္ တာဝန္ေက်ပြန္ရာေရာက္၏။ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းကိုကာကြယ္ရန္ လူတိုင္းကိုယ္စီတာဝန္ရိွ၏။ သို႔ေသာ္ နိုင္ငံကိုကာကြယ္ရန္မွာ အမ်ားဆိုင္ရာတာဝန္ ျဖစ္၏။

၂။ တိုက္တြန္းမႈ/တြန္းအားေပးမႈ – မန္ဒူးဗ္

ဤဥပေဒမ်ားသည္ မျပဳမေနရဥပေဒတို႔ကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစသည္။ ဤလုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ပါက ကုသိုလ္ရရိွျပီး ၊ လ်စ္လ်ဴရႈမိလွ်င္လည္း အျပစ္မျဖစ္ေခ်။  ဥပမာ – တစ္ေန႔ဆြလာသ္ငါးႀကိမ္ဝတ္ျပဳျခင္းသည္ မျပဳမေနရတာဝန္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ဤဝတ္ျပဳမႈ ငါးႀကိမ္ရိွ အပိုျဖည့္စြက္ဝတ္ျပဳမႈမ်ားမွာ ဖန္ဆင္းရွင္နွင့္ပိုမိုနီးကပ္ေစသည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည္။ (ကြ်နု္ပ္တို႔ထံ၌ နဝါဖိလ္ ဟု ျခံုငံုေခၚဆိုၾကသည္)။

၃။ ခြင့္ျပဳခ်က္ – မုဗာဟ္

ဤလုပ္ရပ္မ်ားသည္ ခြင့္ျပဗဳခ်က္ရိွ၏။ ေကာင္းသည္ဆိုး၏ တိက်စြာ သတ္မွတ္မထားေခ်။ ဥပမာ တစ္ဆူရွင္ဝါဒ (ေသာင္ဟီးဒ္)အေပၚမွာသာ ရပ္တည္ကုန္ၾကေသာ ေရွးက်မ္းရသူတို႔၏သားငါးမ်ားကို စားသံုးခြင့္ရိွသလို ၄င္းတို႔အနက္မွ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုလည္း ထိမ္းျမားခြင့္ရိွသည္ဟု ကုရ္အာန္၌ ေဖာ္ျပ၏ (၅း၅)။ ဤအျပဳအမူနွစ္မ်ဳိးမွာ စာရိတၱေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းနွင့္မသက္ဆိုင္၊ ကုသိုလ္လည္းမရ ျပစ္ဒဏ္လည္းမသင့္ေခ်။ (ယေန႔ေခတ္တြင္ အဟ္လိကိသာ့ဗ္ ေခၚ ေရွးက်မ္းရသူမ်ားအနက္ ဗ်ာဒိတ္အမိန္႔အမွန္အတိုင္း ရပ္တည္သူ မရိွသေလာက္ နည္းပါးလြန္း၏)  လုပ္ရပ္တစ္စံုတစ္ရာနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ကုရ္အာန္နွင့္စြႏၷဟ္၌ တစ္စံုတစ္ရာသတ္မွတ္ခ်က္ရိွပါလွ်င္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးထားသည္ဟုု နားလည္နိုင္ပါသည္။ တိက်စြာတားျမစ္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ အစၥလာမ့္အဆံုးအမနွင့္ မဆန္႔က်င္ေသာအရာဟူသမွ် ျပဳခြင့္ရိွေၾကာင္းကို ဆိုလိုေပသည္။ ဤသည္မွာ အစၥလာမ့္က်င့္ဝတ္၌ ေန႔စဥ္ဘဝဆိုင္ရာ အေျခခံအက်ဆံုးစည္းမ်ဥ္းပင္ျဖစ္၏။

၄။ မနွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ – မကရူးဟ္

ဤလုပ္ရပ္မ်ားကို တားျမစ္မထား၊ သို႔ေသာ္ မနွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ သို႔မဟုတ္ ကဲ့ရဲ့ရႈတ္ခ်စရာကိစၥမ်ဳိးျဖစ္၏။ ၄င္းတို႔ကိုျပဳလုပ္မိျခင္းျဖင့္ အျပစ္မျဖစ္၊ သို႔ရာတြင္ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းက ကုသိုလ္အက်ဳိးကို ရရိွေစသည္။ အေကာင္းဆံုး ဥပမာေပးရလွ်င္ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္းကိစၥမ်ဳိးျဖစ္သည္။ လင္မယားကြာရွင္းမႈကို ” ဖန္ဆင္းရွင္ထံေတာ္ပါး၌ ျပဳပိုင္ခြင့္ ရိွေသာအရာမ်ားအနက္ မနွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္အျဖစ္ဆံုးကိစၥ ” ဟု သတ္မွတ္ထားပါသည္။

၅။ ယတိျပတ္တားျမစ္ပိတ္ပင္ခ်က္ – ဟရာမ္

ဤလုပ္ရပ္မ်ားမွာ လံုးဝပိတ္ပင္တားျမစ္ျခင္းခံရ၏။ ယင္းအရာမ်ားသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းေရာ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းကိုပါ အနၲရာယ္ျဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ တားျမစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤလုပ္ရပ္မ်ားကိုျပဳလုပ္လွ်င္ အျပစ္ရိွသည္ဟု သတ္မွတ္ထားျပီးအခ်ဳိ႕့မွာ အေရးယူျပစ္ဒဏ္ေပးေစသည္။ တားျမစ္ခ်က္တို႔အား ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ထံေတာ္မွ ဆုလာဘ္ (အက်ဳိးကုသိုလ္) ရရိွေစ၏။ ဟရာမ္၏ဥပမာမ်ားမွာ လူသတ္မႈ၊ ခိုးဝွက္မႈ၊ လိင္ေဖာက္ျပန္မႈ၊ အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္း၊ ေလာင္းကစား စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ တားျမစ္မႈဖက္ေရွ႕ရႈေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို ဟရာမ္ဟု သတ္မွတ္ထားေပသည္။  ဟရာမ္လုပ္ရပ္မ်ားတြင္လည္း နွစ္မ်ဳိးနွစ္စားရိွ၏။ တစ္မ်ဳိးမွာ ၄င္းကိုယ္၌ကပင္ အနၲရာယ္ျဖစ္ေစေသာအျပဳအမူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း  အခ်ဳိ႕အေျခအေနေၾကာင့္ ဟရာမ္ျဖစ္ရ၏။ ဥပမာ – အလွဴဒါနေပးကမ္းျခင္းသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အျပဳအမူ တစ္ရပ္ျဖစ္သည့္တိုင္ (ခိုးဝွက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သမၼာအာဇီ၀ မဟုတ္သည့္/မသမာသည့္စီးပြားေရးမွရရိွလာေသာ) ဓနဥစၥာမ်ားမွ လွဴဒါန္းျခင္းကိုမူ တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားပါသည္။  အေျခအေန/အေနအထားေပၚမူတည္၍ က်င့္ဝတ္လုပ္ရပ္မ်ား၏အမ်ဳိးအစားသည္လည္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္တတ္၏။ ဥပမာေပးရပါလွ်င္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းေပၚထြန္းလာကာစ၌ အစၥလာမ့္ပညာရွင္အမ်ားအျပားက ၄င္းကို မနွစ္ၿမိဳ႕မႈ (မကရူးဟ္) ဟု အမ်ဳိးအစားသတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ အနံ႔အသက္ဆိုးဝါးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တဖန္ ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္းသည္ ကင္ဆာ နွင့္ အျခားေရာဂါမ်ားျဖစ္ေအာင္ ခႏၶာကိုယ္အား အနၲရာယ္ျပဳနိုင္ေၾကာင္း ေဆးပညာဆိုင္ရာေဖာ္ထုတ္ခ်က္မ်ားထြက္လာသည့္အခါ ပညာရွင္မ်ားစြာက ဟရာမ္၏အမ်ဳိးအစား၌ ထည့္သြင္းလိုၾကသည္။ ယွရီအဟ္မွ အကာအကြယ္ျပဳထားသည့္ ‘ အသက္နွင့္ဘဝကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ‘ အေပၚ အနၲရာယ္ ျဖစ္လာေစေသာေၾကာင့္ပင္။ သို႔ရာတြင္လည္း အခ်ဳိ႕ဥပေဒဆိုင္ရာသတ္မွတ္ယူဆခ်က္ (ဖသ္ဝါ)မွာကား လူတစ္ဦးခ်င္းစီအဖို႔ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစနိုင္သည့္အေျခအေနအေပၚ မူတည္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားေပသည္။

    ရာဇဝတ္ျပစ္မႈဆိုင္ရာ အစၥလာမ့္ဥပေဒမ်ားအေၾကာင္း

 ရာဇဝတ္ျပစ္မႈဆိုင္ရာ အစၥလာမ့္ဥပေဒမ်ားသည္ မေကာင္းမႈမ်ားအား ဟန္႔တားရန္အတြက္ျဖစ္၏။ အလြန္ဆိုးသြမ္းသည့္ဒုစရိုက္လုပ္ရပ္မ်ားအေပၚ တင္းၾကပ္စြာစီစဥ္ထားျခင္းက လူတို႔အဖို႔ မျပဳအပ္ေသာအရာကို မျပဳလုပ္မီ ဆယ္ႀကိမ္မက(ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ) စဥ္းစားသြားေစပါသည္။  အစၥလာမ့္သြန္သင္ခ်က္အတိုင္း အမွန္တကယ္က်င့္သံုးၾကကုန္ေသာ အစၥလာမ့္တရားခံုရံုးမ်ား၏ ရာဇဝတ္ျပစ္မႈဆိုင္ရာတရားဥပေဒမ်ား၌ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ရန္ အလြန္ပင္ အေလးထားစိစစ္ၾက၏။ တရားသူႀကီးတို႔သည္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခ်င္းအလိုက္သံုးသပ္ျပီး သက္ေသအထာက္အထားခိုင္လံုမွသာ ရံုးေတာ္မွအမိန္႔ခ်မွတ္ျခင္း ျပဳၾကေပသည္။  သို႔ရာတြင္ ျခြင္းခ်က္အခ်ဳိ႕ေတာ့ရိွ၏။ ဥပမာ အေကာင္းနွင့္အဆိုးကို မခဲြျခားနိုင္ေသာ စိတ္ေဝဒနာရွင္ သို႔မဟုတ္ အရြယ္မေရာက္ေသးသူမ်ားကိုမူ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္း မျပဳနိုင္ပါ။  တဖန္ ဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္အား လိုက္နာက်င့္သံုးရန္ အလြန္ပင္ခက္ခဲေသာ သို႔တည္းမဟုတ္ စာနာေထာက္ထားအပ္သည့္ အေျခအေန/အေနအထားမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါက ယင္းဥပေဒမ်ားကို တရားရံုးမွ ယာယီေရႊ႕ဆိုင္းခြင့္ ရိွသည္။ ဥပမာ ခလီဖဟ္ အုမရ္ (ရႆိြ) လက္ထက္က အစၥလာမ့္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ရိွေဒသတစ္ခု၌ အငတ္ေဘး ဆိုက္ခဲ့သည္။ လူတို႔သည္ ျပင္းထန္ေသာအက်ဥ္းအၾကပ္ကာလ၏အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အသက္ရွင္သန္ေရးအတြက္ ခိုးဝွက္မႈမ်ားရိွလာခဲ့ရာ အုမရ္ (ရႆိြ)က ယင္းအေျခအေန၌ ခိုးဝွက္မႈဆိုင္ရာျပစ္ဒဏ္ေပးေရးကို ယာယီဆိုင္းငံ့ရန္ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့သည္။  ရာဇဝတ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒမ်ားသည္ ဥပေဒစိုးမိုးေရးအေပၚ တည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ အစၥလာမ္ေရးရာအာဏာပိုင္တစ္ရပ္မရိွဘဲနွင့္ ထိုဥပေဒမ်ားကို အသံုးမခ်နိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ္တိုင္းျပည္နွင့္ အစၥလာမ့္ခံုရံုးမ်ား၌သာလွ်င္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ နွင့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းတို႔ကို လက္ေတြ႕အေကာင္ အထည္ေဖာ္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။  ရာဇဝတ္မႈဆိုင္ရာျပစ္ဒဏ္ေပးဥပေဒမ်ားေနာက္ကြယ္ရိွ (ကုရ္အာန္မွျပဆိုထားေသာ) အေၾကာင္းတရားအခ်ဳိ႕ကို စတိသေဘာမွ် ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါအံ့။

 လူသတ္မႈ

သူတစ္ပါး၏အသက္ကို မတရားသတ္ျဖတ္ျခင္း၏ျပစ္ဒဏ္မွာ ေသဒဏ္ဟု ကုရ္အာန္ကဆိုထား၏ (၂း၁၇၈)။ ဤဥပေဒသည္ လူမႈစီးပြားအဆင့္အတန္းမေရြး လူအားလံုးအေပၚ အက်ဳံးဝင္ပါသည္။  သို႔ေသာ္ ေသစားေသေစျပစ္ဒဏ္အစား ကိဆြာ့ဆြ္ မည္ေသာ အသက္ေလ်ာ္ေၾကးေပးမႈဥပေဒ တစ္ရပ္ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ ခြင့္ေပးထားသည္။ အကယ္၍ အသတ္ခံရသူမိသားစုမွ ဆႏၵရိွပါက ေလ်ာက္ပတ္သည့္ ေလ်ာ္ေၾကးျဖင့္ လူသတ္တရားခံအား ခြင့္လႊတ္ေက်ေအးနိုင္သည္။ ေလ်ာ္ေၾကးပံုစံမွာ အစၥလာမ့္ခံုရံုး နွင့္ အသတ္ခံရသူ မိသားစုတို႔မွ ဆံုးျဖတ္ေလ့ရိွ၏။(ျပင္ပလူမ်ား စြက္ဖက္ခြင့္ မရိွ)။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ (၂း၁၇၈)၌ ဤဒုတိယနည္းလမ္းကို ” ဤသည္ကား အသင္တို႔၏ဖန္ဆင္းရွင္ထံေတာ္မွ ေသဒဏ္မွသက္သာေစျခင္း နွင့္ ကရုဏာေတာ္သက္ေရာက္ေစျခင္း ” ဟုညႊန္း၍ အထူးအားေပးတိုက္တြန္းထားေပသည္။ အစၥလာမ့္ေရွးထံုးဥပေဒမ်ား၌ ေသစားေသေစျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ရန္ သက္ေသေလးဦး မုခ်ရိွရမည္။ မရိွပါက အျခားျပစ္ဒဏ္မ်ားကဲ့သို႔ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ျခင္းျပစ္ဒဏ္ကိုသာ စီရင္နိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္ျခင္း နွင့္ လူသတ္မႈမ်ားဆက္တိုက္ က်ဴးလြန္ျခင္းအတြက္မူ  ေလ်ာ္ေၾကးဥပေဒကို အသံုးမျပဳပါ။ ကိဆြာ့ဆြ္အား တစ္ဦးကိုတစ္ဦး သတ္ျဖတ္ျခင္းအတြက္သာ အသံုးျပဳပါသည္။

ဤဥပေဒကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က ဤသို႔လွပစြာ ရွင္းျပထားသည္။

 အို – ဆင္ျခင္တံုတရားျပည့္ဝသူအေပါင္းတို႔။ ယင္းတရားသျဖင့္ ျပစ္ဒဏ္ေပးဥပေဒ၌ အသင္တို႔အဖို႔ အသက္ရွင္ျခင္း ရိွေန၏။ သို႔မွသာ အသင္တို႔သည္ ၾကဥ္ေရွာင္သူမ်ား ျဖစ္တန္ရာ၏သတည္း။              ကုရ္အာန္ ( ၂ း ၁၇၉ )

ကုရ္အာန္က တရားမွ်တစြာ ျပစ္ဒဏ္ေပးဥပေဒကို လူ႕အဖဲြ႕အစည္း၏ အသက္ဘဝအေပၚ ကာကြယ္သည့္နည္းလမ္းအျဖစ္ သံုးသပ္ျပထား၏။ ေသြးေခ်ာင္းစီးျခင္းအစား ခနၲီပါရမီေကာင္းလာေအာင္ တြန္းအားေပးထားသည္။ လူ႔အသက္ကိုတန္ဖိုးမထားတတ္သည့္ ဒုစရိုက္သားအား လူ႔အဖဲြ႕အစည္းမွ ဖယ္ထုတ္လိုက္ေစျခင္းျဖစ္သည္။

 ပ်က္လိုဖ်က္ဆီးဆူပူေသာင္းက်န္းမႈမ်ား

ဤရာဇဝတ္မႈဥပေဒကို အရဗီလို ဟိရာဗဟ္ ဟုေခၚသည္။ အေနာက္တိုင္းအစၥလာမ့္ပညာရွင္မ်ားက ဤစကားလံုးကို လမ္းဓါးျပ သို႔မဟုတ္ ေတာပုန္းဓါးျပေသာင္းက်န္းသူမ်ားဟု ျပန္ဆိုေလ့ရိွသည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ ယင္းျပန္ဆိုမႈသည္ ဟိရာဗဟ္၏အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္မွ်သာျဖစ္ေန၏။ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္း၌ အေၾကာက္တရားနွင့္  စိုးရိမ္မႈမ်ားျဖစ္ေပၚေစျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ျခင္း စသျဖင့္ မတည္ျငိမ္မႈမ်ားျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းျပဳလုပ္ခ်က္မ်ားကို တားဆီးကာကြယ္သည္အထိပင္ ဥပေဒက က်ယ္ျပန္႔ပါသည္။ အစၥလာမ့္ေလာက၌ ဟိရာဗဟ္အား အၾကမ္းဖက္လုယက္မႈကဲ့သို႔သာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားသည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြ့ရပါမည္။ ဥပမာ ေက်ာ္ၾကားလွသည့္ စပိန္မွဥပေဒပါရဂူ အိဗ္နု အဗ္ဒုလ္ဗားရ္က ဟိရာဗဟ္အား ဤသို႔အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားပါသည္။

” အၾကင္မည္သူမဆို လူသြားလမ္းမမ်ား၌ လြတ္လပ္စြာသြားလာမႈကို အေနွာင့္အယွက္ေပးလွ်င္၊ ခရီးသြားလာေရး၌ လူတို႔၏လုံၿခံဳုမႈကိုထိပါးလွ်င္၊ ေငြေၾကး ဥစၥာလုယက္ျခင္း – လူသတ္ျခင္း – ဖန္ဆင္းရွင္မွပိတ္ပင္တားျမစ္ထားေသာ အဓမၼနည္းလမ္းကိုသံုး၍ အၾကမ္းဖက္ျခင္းအားျဖင့္ တိုင္းျပည္ေဒသအတြင္း ပ်က္လိုဖ်က္ဆီးကိစၥ  မ်ားျဖစ္ေပၚေအာင္ႀကိဳးပမ္းမႈ၊ မတည္ၿငိမ္ေစမႈ စသည္တို႔မွာ ဟိရာဗဟ္ျပစ္မႈ၌ အက်ဳံးဝင္ပါသည္။ ထိုသူသည္ မုစ္လင္မ္ဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ လြတ္လပ္သူျဖစ္ေစ ကြ်န္ျဖစ္ေစ၊ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္အမွန္က ေငြလုသတ္ျဖတ္ျခင္းဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ”

ဟိရာဗဟ္၏ျပစ္ဒဏ္မွာ ႀကီးေလးျပင္းထန္လွ၏။ ဤျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွ်င္ ကြပ္မ်က္ျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယာလက္ဘယ္ေျခ သို႔မဟုတ္ ဘယ္လက္ယာေျခအား ျဖတ္ေတာက္ပစ္ျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ နယ္နွင္ျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း ျပစ္ဒဏ္ခံရမည္ျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ နိွမ္နွင္းမႈမခံရမီ ေနာင္တသံေဝဂျဖင့္ ဝန္ခံေတာင္းပန္သူမ်ားမွာမူ ထိုျပစ္ဒဏ္မွလြတ္ကင္းေစသည္။  ဤျပစ္္မႈဥပေဒ၌ က်ဴးလြန္ျခင္း၏ျပင္းထန္မႈ မ်ားျပားျခင္း နည္းပါးျခင္းအေပၚမူတည္၍  ေဖာ္ျပပါျပစ္ဒဏ္ေလးမ်ဳိးအနက္တစ္မ်ဳိးကို ခံုသမာဓိမ်ားမွ စီရင္ခ်က္ခ်နိုင္သည္။ မည္သည့္ျပစ္ဒဏ္က မည္သို႔ေသာအဆင့္အထိဟူသည္ကိုမူ ကဲြျပားၾက၏။  ပ်က္လိုဖ်က္ဆီးျဖစ္ေစရန္ လံႈ႕ေဆာ္ႀကိဳးပမ္းသည့္အမႈအေပၚ ျပင္းထန္ႀကီးမားသည့္ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ျခင္းမွာ ယင္းအမႈသည္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုး၏တည္ျငိမ္မႈကို ပ်က္ျပားေစျပီး လူ႔တိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္ကိုလည္း  ဟန္႔တားထိခိုက္ေစေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အျမစ္လွန္ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားကို ကာကြယ္ရန္မွာ  ယွရီအဟ္၏ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအနက္ အပါအဝင္ျဖစ္၏။ အစၥလာမ့္ဥပေဒသည္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း လူ႔အသိုက္အၿမံဳအား ေကာင္းက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈကိုသာ ဦးတည္ထားသျဖင့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအသိုင္းအ၀ိုင္းအား အႀကီးအက်ယ္အနၲရာယ္ျဖစ္ေစေသာ ယင္းသို႔အမႈမ်ားကို ၾကပ္တည္းစြာ နိွမ္နွင္းရေပသည္။

 နိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈ

အစၥလာမ့္ဥပေဒပါရဂူမ်ားက နိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈကို ဤ ဟိရာဗဟ္ အမ်ဳိးအစား၌ ထည့္သြင္းသတ္မွတ္ၾက၏။ ဤဥပေဒမွာ အစၥလာမ္ကို ဘက္ကန္၍ အစၥလာမ္နိုင္ငံအား ဖ်က္ဆီးမည့္ရန္သူတို႔နွင့္ ပူးေပါင္းသူ (သူလွ်ဳိ)မ်ားအေပၚ၌လည္း သက္ေရာက္မႈရိွသည္။  သစၥာေဖာက္မႈျပစ္ဒဏ္၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးရိွ၏။ အျမင့္ဆံုးမွာ ေသဒဏ္ျဖစ္သည္။ မုစ္လင္မ္မဟုတ္သည့္ တိုင္းနိုင္ငံအမ်ားစုမွာလည္း နိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးကိုထိခိုက္ေစသည့္ကိစၥမ်ား၊ သူလွ်ဳိမႈမ်ားအေပၚ အလားတူဥပေဒမ်ား ခ်မွတ္ထားေၾကာင္း သိနိုင္ေပသည္။

 

 ခိုးဝွက္ျခင္း

 ခိုးသူသည္ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ မိန္းမျဖစ္ေစ ၄င္းတို႔၏လက္မ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ၾကေလကုန္။ ဤသည္မွာ ၄င္းတို႔နွင့္ထိုက္တန္ေသာျပစ္ဒဏ္ျဖစ္၏။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ထံေတာ္မွ (အျခားသူမ်ားအဖို႔) သတိသံေဝဂ ရေစရန္ စံျပျပစ္ဒဏ္ျဖစ္၏။ အမွန္ေသာ္ကား အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ဘုန္းတန္ခိုးအာနုေဘာ္ႀကီးမားေတာ္မူေသာ  ဥာဏ္အေျမာ္ျမင္ျပည့္ဝလြန္းေတာ္မူေသာ အရွင္သခင္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ တဖန္ ၄င္းသူ (သူခိုး)သည္  ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ျပီးေနာက္ (ေနာင္တသံေဝဂရ၍) ေတာင္းပန္ျပီးေနာက္ (မိမိကိုယ္ကို) ျပဳျပင္ခဲ့ပါက မလဲြဧကန္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ထိုသူဖက္သို႔ ကရုဏာေတာ္ျဖင့္ ျပန္လွည့္ေတာ္မူအံ့ (ျပစ္ဒဏ္ေလွ်ာ့ေပါ့ျခင္းရိွေတာ္မူအံ့)။ စင္စစ္ဧကန္ အလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္သည္ အဖန္တလဲ ခြင့္လႊတ္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးသနားေတာ္မူေသာ အလြန္တရာညွာတာေထာက္ထားေတာ္မူေသာ အရွင္ျမတ္တည္း။             ကုရ္အာန္ (၅ း ၃၈ – ၃၉ )

စြႏၷဟ္၏နည္းလမ္း၌ ျဖတ္ေတာက္ရမည့္လက္မွာ နွစ္ဖက္လံုးမဟုတ္။ လက္်ာလက္တစ္ဖက္တည္း ျဖစ္၏ဟု ဥပေဒပါရဂူအမ်ားစုက ဆိုၾကသည္။ ဤဥပေဒမွ ခ်မွတ္မည့္ျပစ္ဒဏ္မ်ားအတြက္ ခိုး၀ွက္ျခင္းအေျခအေနအေၾကာင္းရင္းသံုးရပ္ကို ေစ့ငုစြာ သံုးသပ္ရ၏။

(က) ထိန္းသိမ္းမႈမရိွသည့္ပစၥည္းဥစၥာမ်ား

တစ္စံုတစ္ဦးသည္ ထိန္းသိမ္းမႈမဲ့/ပိုင္ရွင္မဲ့ပစၥည္းကိုခိုးယူလွ်င္ လက္ကိုျဖတ္ေတာက္ေသာျပစ္ဒဏ္ျဖင့္ အစၥလာမ့္ခံုရံုးမ်ားမွ အၿမဲတေစ စီရင္ေလ့မရိွပါ။ တရားသူႀကီးသည္ ၄င္းထက္ေလွ်ာ့ေပါ့သည့္ျပစ္ဒဏ္ကို ဆံုးျဖတ္ေပးနိုင္သည္။

(ခ) ခိုးယူသည့္ပစၥည္းပမာဏ

ခိုးယူသည့္ပစၥည္းပမာဏအတိုင္းအတာမည္မွ်ရိွလွ်င္ လက္ျဖတ္ရမည္ကို ဥပေဒပါရဂူမ်ားအၾကား ကဲြလဲြမႈရိွၾက၏။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ပမာဏသည္ မဆိုစေလာက္မွ်သာျဖစ္ျပီး ပထမဆံုးအႀကိမ္ခိုးယူသူျဖစ္ေသာ္ ဤျပစ္ဒဏ္မွ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးေလ့ရိွၾက၏။

(ဂ) ဒုကၡ၏တြန္းအားေၾကာင့္ခိုးယူျခင္း

အသက္နွင့္ဘဝ ရွင္သန္ရပ္တည္ရန္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးလိုအပ္ေနသူမ်ား၏ခိုးယူျခင္းအေပၚ ဤျပစ္ဒဏ္ကို မခ်မွတ္ၾကပါ။ ဤဥပေဒ၌ အစာေရစာခိုးယူျခင္း၊ အေအးဒဏ္ျပင္းထန္၍ အိမ္ယာမဲ့သူမ်ားမွ အေႏြးထည္/အဝတ္အစားခိုးယူျခင္း စသည္မ်ားအေပၚ သက္ေရာက္မႈ မရိွပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အစၥလာမ္အစိုးရသည္ နိုင္ငံသားတိုင္း၏ ရွင္သန္ေရးအေျခခံလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ စားဝတ္ေနေရးကို မျဖစ္မေနေဆာင္ရြက္ေပးရမည့္တာဝန္  ရိွေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။  အစၥလာမ့္္ဥပေဒက ပိုင္ဆိုင္မႈအေပၚတန္ဖိုးထားသည့္အတြက္ နစ္နာေအာင္ခိုးယူသူတို႔ကို ျပင္းထန္စြာ ကန္႔ကြက္ျပီးတားျမစ္ထားရေပသည္။ လူ႔အဖဲြ႕အစည္း၏အခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္သူအား ႀကီးေလးသည့္ျပစ္ဒဏ္ ေပးၾကရစျမဲသာတည္း။

တရားမဝင္ကာမမႈမ်ား

အိမ္ေထာင္မဲ့ တရားမဝင္ကာမမႈက်ဴးလြန္သူ အမ်ဳိးသားနွင့္အမ်ဳိးသမီးကို အျပစ္ရိွေၾကာင္းထင္ရွားပါက ႀကိမ္ဒဏ္တစ္ရာစီေပးရန္ ကုရ္အာန္ (၂၄း၂)၌ ဆိုထားသည္။ စြႏၷဟ္အရ ႀကိမ္ဒဏ္တစ္ရာကိုလည္းေကာင္း ၊ ခဲေပါက္ေသဒဏ္ေသာ္လည္းေကာင္း ေပးနိုင္၏။  သို႔ရာတြင္လည္း အလိုတူ လိင္ဆက္ဆံမႈျဖစ္ေစ၊ (အိမ္ေထာင္ရိွသူတို႔၏) လိင္ေဖာက္ျပန္မႈျဖစ္ေစ သက္ေသသာဓကမ်ား တင္ျပရန္ တင္းၾကပ္သည့္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ရိွေနပါသည္။ အမ်ဳိးသား သို႔မဟုတ္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို တရားမဝင္ကာမမႈနွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျပစ္ဒဏ္ေပးရန္ အတြက္ အေျခခံအားျဖင့္ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရေသာ အမ်ဳိးသားေလးဦး၏ သက္ေသခံမႈမွာ မရိွမျဖစ္လိုအပ္သည္ (၂၄း၄)။ အစၥလာမ့္ခံုရံုးအေနနွင့္ ယင္းအမႈကို သက္ေသမ်ားမွ အမွန္တကယ္ေတြ႕ျမင္မွသာ ေျဖရွင္းစီရင္ရသည္။ သံသယသက္သက္မွ်ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ မရိွေခ်။  က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၌ သူတစ္ပါး၏အတြင္းေရးအား စံုစမ္းစပ္စုျခင္းကိုလည္း ျပင္းထန္စြာ တားျမစ္ထား၏ (၄၉း၁၂)။ သို႔ျဖစ္ရာ သူတစ္ပါး၏အိမ္တြင္းေရး အေပၚစြက္ဖက္သူ သို႔မဟုတ္ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရႈသူ၏ သက္ေသခံခ်က္အား လက္ခံစရာ အေၾကာင္းမရိွေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ အလိုတူဆက္ဆံမႈျဖစ္ေစ၊ ေဖာက္ျပန္မႈျဖစ္ေစ အမ်ဳိးသားနွင့္ အမ်ဳိးသမီးတို႔သည္ လူပံုအလယ္ အရွက္တရားကင္းမဲ့စြာ ဆက္ဆံၾကျခင္း မဟုတ္ပါဘဲလ်က္ သက္ေသ အေထာက္အထားတင္ျပျခင္း ဟူသည္ ျဖစ္နိုင္ေခ်မရိွေၾကာင္း ထင္ရွားေနပါသည္။  ဤဥပေဒသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္သာ အက်ဳံးဝင္သက္ေရာက္သည္ဟု မ်ားလွစြာေသာလူတို႔မွ အေတြးေခ်ာ္မႈ ရိွေန၏။ စင္စစ္၌ အမ်ဳိးသား နွင့္ အမ်ဳိးသမီးဟု ကုရ္အာန္က တိတိက်က် ေဖာ္ျပထား၏ (၂၄း၂)။

နိုက္ဂီ်းရီးယားကဲ့သို႔ နိုင္ငံအခ်ဳိ႕၏တရားရံုးတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ထိမ္းျမားမႈမရိွဘဲသေႏၶရိွလာျခင္းအေပၚ တရားမဝင္ ကာမမႈ ဟူ၍ စဲြခ်က္တင္ေလ့ရိွၾက၏။ ပဋိသေႏၶရိွယံုျဖင့္ ျပစ္မႈ၏အေထာက္အထားအျဖစ္ မသတ္မွတ္နိုင္ပါ။ ဤသည္မွာ  ကုရ္အာန္ နွင့္ စြနၷဟ္အား တလဲြအသံုးခ်ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။  ေအာက္ေဖာ္ျပပါအေျခအေန၌ ဤဥပေဒအတြက္ သက္ေသ မလိုအပ္ပါ။

၁။ လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူကိုယ္တိုင္က ဇနီးျဖစ္သူအား လိင္ေဖာက္ျပန္ေၾကာင္း သက္ေသခံျခင္း  လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူက မိမိ၏မိန္းမသည္ အျခားအမ်ဳိးသားနွင့္ ေဖာက္ျပန္ေၾကာင္း သက္ေသခံထြက္ဆိုပါက အျခား မည္သည့္သက္ေသမွ် မလိုအပ္ေတာ့ပါ။ လင္ေယာက်ာ္းသည္ တရားခံုရံုးေရွ႕ေမွာက္ဝယ္ မိမိသည္ အမွန္ကိုေျပာဆိုေၾကာင္း ဖန္ဆင္းရွင္အား တိုင္တည္၍ ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ကိ်န္ဆိုရ၏။ ငါးႀကိမ္ေျမာက္က်ိန္ဆိုမႈတြင္ ” မိမိသည္ မုသားဆိုပါက ဖန္ဆင္းရွင္၏ ကိ်န္စာသည္ မိမိအေပၚ ျပင္းထန္စြာ က်ေရာက္ေစသား ” ဟုထည့္သြင္း  ေျပာဆိုရ၏ (၂၄း၆-၇)။ ၄င္းေနာက္ ဇနီးျဖစ္သူလည္း မိမိသည္ မလိမ္ညာပါေၾကာင္း ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဖန္ဆင္းရွင္အားတိုင္တည္၍ က်ိန္ဆိုရ၏။ ပဥၥမအႀကိမ္တြင္ သူမ၏ခင္ပြန္းသည္သည္ မွန္ရာကိုဆိုျခင္းျဖစ္ေသာ္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အမ်က္ေတာ္သည္ သူမအေပၚ သက္ေရာက္ပါေစေၾကာင္း ထည့္သြင္းေျပာဆိုရ၏ (၂၄း၈-၉)။  ယင္းသို႔ကိ်န္ဆိုျပီးဆံုးလွ်င္ (မုသားဆိုသူမွ က်ိန္စာသင့္မည္ျဖစ္၍) အမ်ဳိးသားအေပၚ၌လည္းေကာင္း၊ အမ်ဳိးသမီးအေပၚ၌လည္းေကာင္း ျပစ္ဒဏ္တစ္စံုတစ္ရာခ်မွတ္ျခင္း မျပဳပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုအေနအထားအထိေရာက္သြားျပီဆိုလွ်င္  ၄င္းတို႔၏ထိမ္းျမားထားျခင္းမွာ အလိုလိုပ်က္ျပယ္ျပီး ျဖစ္ေပသည္။

 မုဒိန္းမႈ

ဗလကၠာရျပဳက်င့္ခံရသည့္အမ်ဳိးသမီး၏သက္ေသခံခ်က္ကပင္လွ်င္ မုဒိန္းက်င့္သူအား အေရးယူရန္ လံုေလာက္ေၾကာင္း စြႏၷဟ္၌ ေဖာ္ျပသည္။ ဥပေဒ၏နည္းစဥ္အတိုင္း စစ္ေဆးျပီး အကယ္၍ ျပစ္မႈထင္ရွားပါက မုဒိန္းေကာင္အား ခဲေပါက္ေသဒဏ္ေပးပါသည္။ မတရားခံရသည့္အမ်ဳိးသမီးအဖို႔ မည္သည့္အျပစ္မွ် မရိွေခ်။

၂။ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံလာျခင္း  အကယ္၍ လူတစ္ဦးသည္ တရားခံုရံုးသို႔ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္၍ မိမိသည္ တရားမဝင္ ကာမမႈ သို႔မဟုတ္ လိင္ေဖာက္ျပန္မႈ က်ဴးလြန္ခဲ့ပါ၏ဟု ထြက္ဆိုပါလွ်င္ သက္ေသခံသူမ်ား မလိုအပ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ဖန္ဆင္းရွင္က မိမိအတြက္  ဖံုးဖိကာကြယ္ေပးထားေတာ္မူေသာ အရာကို ဖြင့္ခ်ေဖာ္ထုတ္ျခင္းကိုမူ အစၥလာမ့္ဥပေဒက အားေပးထားသည္ မဟုတ္ပါ။  အလားတူပင္ စြႏၷဟ္အရ လူတစ္ဦးသည္ တရားသူႀကီးထံလာေရာက္၍ ယင္းျပစ္မႈကို ဝန္ခံသည့္တိုင္ေအာင္ တရားသူႀကီးမွ မိမိကိုယ္ကိုစဲြခ်က္တင္ျခင္း မျပဳရန္ သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ သတိေပးပယ္ခ်ရပါမည္။ ၄င္းမွ ေရွ႕ဆက္လာပါမွ ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံသည့္အတိုင္း ျပစ္ဒဏ္စီရင္ေပးရေပသည္။  ဤသည္၌ မိမိ၏ကာမေဖာက္ျပန္မႈကို မိမိကိုယ္တိုင္ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံျခင္းမွာ မိုက္မဲလွေလျခင္း ဟု ေတြးထင္မိၾကေပမည္။ အမွန္ကား သာသနာကိုအမွန္ကိုင္းရိႈင္းသည့္မုစ္လင္မ္တို႔သည္ ဤေလာကီတြင္ ျပစ္ဒဏ္ခံလိုက္ရျခင္းက  ေနာင္တမလြန္ဝယ္ ျပစ္ဒဏ္ေပးခံရေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ထား၍ျဖစ္၏။  ယွရီအဟ္က မ်ဳိးႏြယ္နွင့္မိသားစုအား ထိန္းသိမ္းတည္တံ့ေစသည္။ မိသားစုတစ္ခု၏ဓေလ့သည္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုး၏ စာရိတၱ နွင့္ က်င့္ဝတ္ဆိုင္ရာ အုတ္ျမစ္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ထိမ္းျမားျခင္းဓေလ့ အေပၚ အနၲရာယ္ျဖစ္ေစျခင္း/ မေကာင္းက်ဳိးသက္ေရာက္လာေစျခင္းသည္ ျပစ္မႈႀကီးတစ္ရပ္ျဖစ္သျဖင့္ ယွရီအဟ္က  အျမစ္လွန္ရပ္တန္႔ေစလိုျခင္းပင္။

တရားမဝင္ကာမမႈဆိုင္ရာမုသားသက္ေသထြက္ဆိုျခင္း

၄င္းျပင္ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ အမ်ဳိးသမီး (သို႔မဟုတ္ အမ်ဳိးသား)မ်ားအား (ကာေမသုမိစၧာစာရကံ ကူ်းလြန္သည္ဟု) စြပ္စဲြျပီးေနာက္ သက္ေသေလးဦး မတင္ျပနိုင္သူတို႔အား ႀကိမ္ဒဏ္အခ်က္ေပါင္း ၈ဝ ရိုက္ၾကေလကုန္။ ၄င္းေနာက္ဝယ္ အသင္တို႔သည္ ၄င္းတို႔၏သက္ေသခံခ်က္မ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် လက္မခံၾကကုန္လင့္။ စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုသူတို႔သာလွ်င္ က်င့္ဝတ္ေဖာက္ဖ်က္သူ လူယုတ္မာမ်ားတည္း။                         ကုရ္အာန္ (၂၄ း ၄ )

 

ယွရီအဟ္၌ မုသားသက္ေသထြက္ဆိုျခင္းသည္ အႀကီးေလးဆံုးျပစ္မႈတစ္ရပ္ဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ အထက္ပါအာယသ္ေတာ္က – စြပ္စဲြျပီးေနာက္ သက္ေသေလးဦး မတင္ျပနိုင္ၾကသူမ်ား၊ အဆင့္ဆင့္စစ္ေဆးခ်က္မ်ားအရ လုပ္ႀကံသက္ေသထြက္ဆိုသူ နွင့္ စြပ္စဲြသူအျဖစ္ ေပၚလြင္လာသူမ်ားကို တိတိက်က်ရည္ညႊန္းေနပါသည္။

လူသိမ်ားသည့္ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္း ေလးသြယ္

 က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ နွင့္ စြနၷဟ္ရိွ အလႅာဟ့္အလိုေတာ္အား အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုရွင္းလင္းရန္ ဥပေဒမ်ား ထုတ္ယူရာတြင္ ကာလၾကာရွည္သည္နွင့္အမွ် လမ္းေၾကာင္းမ်ား အဆင့္ဆင့္ေပၚေပါက္ခဲ့၏။ ၄င္းတို႔အနက္ လမ္းေၾကာင္းေလးသြယ္မွာ အထင္ရွားဆံုးျဖစ္၏။ ယင္းလမ္းေၾကာင္း၏ေခါင္းေဆာင္(အိမာမ္)မ်ားထံ၌ အစၥလာမ့္အေျခခံ အရင္းအျမစ္မ်ားအေပၚ တစ္စံုတစ္ရာကဲြလဲြမႈဟူ၍ မရိွၾကေခ်။ သို႔ရာတြင္ ဥပေဒျပဳေရးအတြက္ ထုတ္ယူသည့္စည္းမ်ဥ္းမ်ားကေတာ့ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ ျခားနားခ်က္ ႀကီးမားသည္။ မုစ္လင္မ္အမ်ားစုသည္ ဤဥပေဒအေတြးအေခၚလမ္းေၾကာင္းမ်ားအနက္ တစ္ရပ္ရပ္ေနာက္သို႔ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ေနာက္လိုက္ျပဳလ်က္ ရိွၾကပါသည္။  ယင္းအေတြးအေခၚလမ္းေၾကာင္းအား အရဗီလို မဇ္ဟဗ္ ဟုေခၚ၏။

၁။  ဟနဖီ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္း

အန္ နုအ္မာန္း အိဗ္နု ဆာဘိသ္ အဗူ ဟနီဖဟ္ (၇ဝဝ-၇၆၇)၏အမည္ကို အစဲြျပဳ၍ ဟနဖီ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းဟု လူသိမ်ားလာခဲ့သည္။ သူသည္ ေရွးေဟာင္း အာဖဂန္နစၥတန္ဇာတိမွ သူေကာင္းျပဳခံရသည့္ ကြ်န္တစ္ဦး၏ ေျမးျဖစ္သည္။ သူသည္ စည္းမ်ဥ္းေကာက္မႈပံုစံကို လက္ဦးပထမ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္နိုင္ခဲ့ျပီး ယင္းအားျဖင့္ ပညာရွင္မ်ားမွာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္မွ အစၥလာမ့္ဥပေဒမ်ားကို အလြယ္တကူ ေကာက္နႈတ္နိုင္ခဲ့ၾကသည္။  အဗူဟနီဖဟ္က ဥပေဒဆိုင္ရာသ႑ာန္တူ နိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္ခ်က္ (ကိယာ့စ္)အေပၚ အလြန္ပင္ အေလးအနက္ထားခဲ့၏။ အေတြးအျမင္ အယူအဆမ်ား ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႕လာေစရန္အလို့ငွါ ျဖစ္သည္။ ၄င္းျပင္ ဥပေဒပညာရွင္အေနနွင့္ နည္းလမ္းနွစ္ရပ္အနက္ ပိုမိုေကာင္းျမတ္ျခင္းကိုေရြးခ်ယ္နိုင္သည့္ အသားေပးစံနစ္ (အရဗီလို အိစ္သိဟ္စာန္)ကိုလည္း အထူးအားထားခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဟနဖီဥပေဒသည္ ဥပေဒေရးရာ၌ သက္ညွာမႈအရိွဆံုး နွင့္ အံဝင္ေျပျပစ္မႈအျဖစ္ဆံုးဟု ယေန့ေခတ္အထိ သတ္မွတ္ခံရေပသည္။  ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဟနဖီဥပေဒလမ္းေၾကာင္းေနာက္လိုက္သူမ်ားမွာ အလြန္မ်ားျပားၾကျခင္းျဖစ္၏။ မုစ္လင္မ္လူဦးေရအမ်ားဆံုးျဖစ္သည့္ ဗဟိုအာရွ နွင့္ ေတာင္အာရွေဒသမ်ား၌ ဤဥပေဒလမ္းေၾကာင္းက လႊမ္းမိုးထားသည္။ ၄င္းျပင္ အေမရိကန္နိုင္ငံ(ႏွင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား)ရိွ ေတာင္အာရွအႏြယ္ဝင္ မုစ္လင္မ္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအားလံုးမွာ ဟနဖီဥပေဒလမ္းေၾကာင္း၏ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။

၂။  မာလိကီ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္း

မာလစ္က္ အိဗ္နု အနတ္စ္ (၇၁၆-၇၉၅)သည္ အစၥလာမ့္ဥပေဒေရးရာက်မ္းကို ပထမဦးဆံုး ျပဳစုခဲ့သူျဖစ္ျပီး ထိုက်မ္းဂန္မွာ ‘ မုဝသြ္သြာ ‘ ဟု အမည္တြင္သည္။ ဤလမ္းေၾကာင္း (မဇ္ဟဗ္)၌ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏ အရင္းအျမစ္အျဖစ္ မဒီနဟ္ၿမိဳ႕ေန သာဝကေတာ္တို႔၏ဆင့္ျပန္ခ်က္မ်ားကိုသာ အသံုးျပဳထားသည္။ ထိုသာဝကေတာ္ တို႔မွာ လက္ဦးပထမ မုစ္လင္မ့္လူ႔အဖဲြ႕အစည္းကို တည္ေထာင္ခဲ့ေသာမ်ဳိးဆက္ျဖစ္သည့္အတြက္ ၄င္းတို႔သည္ တမန္ေတာ့္လမ္းညႊန္နွင့္ ကဲြလဲြသည့္ဥပေဒ သို႔မဟုတ္ အေလ့အထကို ဖန္တီးခဲ့မည္မဟုတ္ဟု (အိမာမ္) မာလစ္က္မွ ယံုၾကည္ခဲ့၏။  အိမာမ္ မာလစ္က္သည္လည္း ေဒသဆိုင္ရာထံုးတမ္း ဓေလ့ (အုရ္ဖ္)မွာ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏အနွစ္သာရနွင့္ ဆန္႔က်င္မႈ မျဖစ္သမွ် အစၥလာမ့္ဥပေဒ၌ ျခြင္းခ်က္မ်ားအျဖစ္ ေထာက္ခံအတည္ျပဳထားသည္။ ၄င္းျပင္ ေခတ္ကာလ အေရးအရာမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ ဥပေဒနွင့္စည္းမ်ဥ္းသတ္မွတ္မႈတို႔သည္ လူထုေကာင္းက်ဳိးနွင့္အေထြေထြတိုးတက္မႈ (အိစ္သိစ္လာဟ္)အတြက္ ဦးတည္ရမည္ဟုလည္း ဆိုခဲ့၏။ ထိုသို႔ေသာအေရးအရာမ်ဳိးတြင္ ဥပေဒသေဘာတရား/အႏွစ္သာရက ေရးသားထားသည့္ဥပေဒစာသားအား ဖံုးလႊမ္းသြားေလ့ရိွသည္။  မာလိကီလမ္းေၾကာင္းလိုက္သူမ်ားသည္ အေနာက္အာဖရိက နွင့္ ေျမာက္အာဖရိက၌ အမ်ားဆံုး ျဖစ္၏။ အီဂ်စ္၊ ဆူဒန္၊ ဘာရိန္း နွင့္ ကူဝိတ္နိုင္ငံမ်ား၌လည္း မ်ားစြာေတြ႕ရ၏။ ၾသဇာႀကီးမားသည့္ပညာရွင္အခ်ဳိ႕က ဤလမ္းေၾကာင္းမွာ အေမရိကန္မုစ္လင္မ္မ်ားနွင့္ကိုက္ညီေၾကာင္း ေထာက္ခံအားေပးသျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အတြင္း၌လည္း စတင္ေရပန္းစားေနျပီျဖစ္သည္။

၃။  ရွာဖိအီ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္း

မုဟမၼဒ္ အိဗ္နု အိဒ္ရီးစ္ အရွ္ရွာဖိအီ (၇၆၇-၈၂ဝ)အား အစၥလာမ့္သမိုင္း၌ အထက္ျမက္ဆံုး ဥပေဒပါရဂူမ်ားအနက္ အပါအဝင္တစ္ဦးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ သူသည္ အစၥလာမ့္ဥပေဒ၏ရင္းျမစ္မ်ားကို ကုရ္အာန္၊ စြနၷဟ္၊ အိဂ်္မာအ္ နွင့္ ကိယာ့စ္တို႔အတြင္းမွသာ ထုတ္နႈတ္ျပ႒ာန္းမႈျပဳခဲ့သည္။ (အိမာမ္) ရွာဖိအီသည္ ဟနဖီလမ္းေၾကာင္းမွ အိစ္သိဟ္စာန္ (လြယ္ကူသည့္ဖက္ဦးစားေပးသည့္စံနစ္)ကို လက္မခံခဲ့။ သို႔သာမက မဒီနဟ္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုတည္းကိုသာမူတည္၍ အစၥလာမ့္အရင္းအျမစ္အျဖစ္ အသံုးျပဳထားေသာ မာလိကီ၏နည္းလမ္းကိုလည္း လက္မခံခဲ့ေခ်။  ဤဥပေဒလမ္းေၾကာင္းက အီဂ်စ္ျပည္ေတာင္ပိုင္း နွင့္ အာေရဗ်ေတာင္ပိုင္း၌ ၾသဇာႀကီးမားသည္။ အေရွ႕အာဖရိက၊ မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဗဟိုအာရွေဒသအခ်ဳိ႕ နွင့္ အေမရိကန္မုစ္လင္မ္မ်ားအၾကား၌လည္း ဤလမ္းေၾကာင္း၏ေနာက္လိုက္မ်ားစြာ ရိွၾက၏။

၄။  ဟမ္ဗလီ ဥပဒေဒလမ္းေၾကာင္း

အဟ္မဒ္ အိဗ္နု ဟမ္ဗလ္ (၇၈ဝ-၈၅၅)၏အမည္ကို အစဲြဲျပဳေခၚေဝၚထားျပီး ဥပေဒလမ္းေၾကာင္း ေလးရပ္၌ ေရွးရိုးစဲြအႀကီးဆံုး (ဝါ) အတင္းၾကပ္ဆံုးျဖစ္၏။ အိဗ္နု ဟမ္ဗလ္သည္ အစၥလာမ့္ဥပေဒျပဳရာ၌ ကိယာ့စ္ကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား စိတ္မဝင္စားခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း ခြင့္ျပဳနိုင္ေသာ/ခြင့္ျပဳအပ္ေသာ အယူအဆ (အိဗာဟဟ္)ကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည္။ ၄င္းမွာ ကုရ္အာန္၊ စြႏၷဟ္နွင့္မဆန္႔က်င္သည့္လုပ္ရပ္မွန္သမွ် တရားဝင္သည္ဟု ယူဆျခင္းျဖစ္သည္။ ဟမ္ဗလီ၏ မဇ္ဟဗ္သည္ ဤအယူအဆေၾကာင့္သာ အသက္ရႈေခ်ာင္သြားခဲ့ရသည္။  စအူဒီအာေရဗ်၊ အိုမန္၊ ကာတာနိုင္ငံရိွ မုစ္လင္မ္အမ်ားစုက ဤလမ္းေၾကာင္းေနာက္လိုက္ၾက၏။ အေမရိကန္နိုင္ငံ၌လည္း အစၥလာမ္ကိုလက္ခံလာသူတို႔အၾကား ဤလမ္ေၾကာင္းကိုလက္ခံသူ တိုးပြားလ်က္ရိွ၏။

နိဂံုး

 အစၥလာမ္သာသနာ့အဆံုးအမ၌ အရိွအတိုင္း သြန္သင္ဆံုးမခိုင္းထား၏။ အေျခခံက်က် တိက်မႈျဖစ္ေအာင္ လမ္းေၾကာင္းညႊန္ျပထား၏။ ဥပေဒမ်ား၊ အဆံုးအျဖတ္မ်ားကို မိမိဆႏၵ၊ အစြဲ၊ အေတြးအျမင္ေပၚ အေျချပဳၿပီး ထုတ္ယူက်င့္သံုးသတ္မွတ္ခြင့္ မရိွပါ။  ကမာၻ႕ဘာသာတရားမ်ားအနက္ လူ႔ေဘာင္ေလာက၏အေရးအရာအ၀၀အတြက္ စံနစ္တက် ပံုစံခ်စည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ နည္းလမ္းမ်ား ေပးအပ္ထားသည္မွာ အစၥလာမ္သာသနာ တစ္ခုတည္းသာ ရိွေနပါ၏။ ယေန႔ ကမာၻ႕ကုလသမဂၢသည္လည္းေကာင္း၊ အေနာက္တိုင္းမွ အတိုးတက္ဆံုးဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ဦးေဆာင္အဖြဲ႕အစည္းႀကီးမ်ားသည္လည္းေကာင္း မိမိတို႔၏အေျခခံမူစံနစ္မ်ား၊ ဖြဲ႕စည္းပံုစည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားတြင္ အစၥလာမ့္ယွရီအဟ္၏ အုတ္ျမစ္ႏွင့္ အႏွစ္သာရတို႔ကို အမည္မေဖာ္၀ံ့ဘဲ ယူငင္သံုးစြဲက်င့္ေဆာင္လ်က္ရိွသည္ကို ေတြ႕ရပါ၏။  အဆံုးသတ္အားျဖင့္ဆိုရပါလွ်င္ လူတို႔သည္ ေနရာ၊ အာဏာ၊ အတၱစြဲ၊ ဆႏၵ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈ စသည္မ်ားေနာက္ အာသာငမ္းငမ္းလိုက္ေနၾကသျဖင့္ ယေန႔ကမာၻတစ္၀ွန္းကိုၾကည့္လိုက္ေသာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယွရီအဟ္ကို တိတိက်က်လိုက္နာက်င့္သံုးေနသည့္ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ အစၥလာမ့္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွ် မရိွပါ။ ေဂါတမဗုဒၶ၏ ေမတၱာထားတရားဓမၼအေပၚ တိတိက်က်လိုက္နာ က်င့္သံုးေနသည့္ ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွ် မရိွပါ။ ေယရႈသခင္၏ ခြင့္လႊတ္ျခင္း သြန္သင္ဆံုးမခ်က္မ်ားအေပၚ တိတိက်က်လိုက္နာ က်င့္သံုးေနသည့္ ခရစ္ယာန္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ခရစ္ယာန္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွ် မရိွပါ။ ဟိႏၵဴ ႏွင့္ ဂ်ဴးမ်ားထံတြင္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ ဘာသာတရား ႏွင့္ ဘာသာ၀င္ မကြဲျပားၾက။ လူတစ္ဦး သို႔မဟုတ္ လူတစ္စု၏ အေတြးအျမင္၊ စိတ္ဓာတ္၊ လုပ္ရပ္မ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာဘာသာတရားကို အခါခပ္သိမ္း ကိုယ္စားျပဳေနသည္မဟုတ္။ ၄င္းတို႔ကိုၾကည့္၍ ဘာသာတရားအား ဆံုးျဖတ္သံုးသပ္မည္ဆိုပါက ကမာၻေပၚတြင္ မည္သည့္ဘာသာ တရားကိုမွ ေကာင္းကြက္ျမင္ႏိုင္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္။ ဘာသာတရား ယံုၾကည္မႈ ႏွင့္ လူကိုလူလိုျမင္တတ္မႈ ကြဲျပားေစရန္အတြက္ ဥပေဒ ဟူ၍ သတ္မွတ္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ေပသတည္း။

ဘာသာမဲ့/ဘာသာမရိွသူသည္ ဘာသာတရား တစ္ခုခု၏ ေခါင္းစဥ္ေအာက္သို႔ ေရာက္ႏိုင္ေခ် ရိွေသး၏။ လူကိုၾကည့္၍ ဘာသာတရားကို မုန္းတီးတတ္သူတို႔ အဖို႔မွာကား မည္သည့္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္၌ အခြံစြပ္ထားသူျဖစ္ေစကာမူ ၄င္းတို႔၏သရုပ္မွန္မွာ အသိဥာဏ္ႏွင့္ နွလံုးသားတံခါး ခ်ိတ္ပိတ္ခံရသည့္ မိစာၦတိထၳိမ်ား စင္စစ္ျဖစ္သတည္း။

ေလ့လာမႈမရိွေသာ ေ၀ဖန္မႈသည္ အသိမဲ့လမ္းသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနျခင္းသာတည္း။

ဆင္ျခင္တံုတရားျဖင့္ လူပီသႏိုင္ၾကပါေစ။

ဂ်ဴလိုင္ရဲရင့္

** M-Media သို႔ ေပးပို႔လာေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ျပီး ေဆာင္းပါးရွင္၏ အျမင္ႏွင့္ အာေဘာ္သာျဖစ္သည္။