ေခါင္းေဆာင္ေရြးပြဲႀကီး (အပိုင္း-၁) (ဝတၳဳတို)

ႏိုဝင္ဘာ- ၅ ၂၀၁၃
M-Media

အခုတေလာ ေမာင္ေကာင္းထုိက္တုိ႔ ပုဂၢလိက ေကာလိပ္၏ ေက်ာင္းသား/သူမ်ားအခ်င္းခ်င္း ၊  ဆရာ/ဆရာမမ်ားအခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ဆုံၾကရာတြင္ ေက်ာင္းကိစၥ၊ သင္ခန္းစာ ကိစၥမ်ား သိပ္မေဆြးေႏြး ျဖစ္ၾက။ ၎တုိ႔သည္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကိုသာ စိတ္၀င္တစား ေျပာဆုိေဆြးေႏြးေနၾကသည္။ အလားတူပင္ ေမာင္ေကာင္းထုိက္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္လည္း နဂုိကတည္းကမွ စာသိပ္စိတ္မ၀င္ စားသူမ်ားပီပီ ယခုလိုမ်ိဳး ေကာလိပ္တစ္ခုလုံး အတုိင္းအတာျဖင့္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းသားေရးရာပိုင္းဆုိင္ရာ အေျခအေနအသစ္တစ္ရပ္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံေနသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ပို၍ ပင္ ကင္တင္းန္ စကား၀ိုင္းက ၿမိဳင္ဆုိင္ေနသည္။ ယင္း ေမာင္ေကာင္းထုိက္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ဆုိသည္မွာကား… တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပြဲေအာင္ျမင္ၿပီး ပုဂၢလိကေကာလိပ္ တစ္ခုတြင္ ပညာ သင္ၾကားေနၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထိုေကာလိပ္စာေမြးပြဲေအာင္လွ်င္ ႏိုင္ငံျခားသို ႔ပညာသင္ သြားရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ေမာင္ေကာင္းထုိက္တုိ႔ တစ္စုကေတာ့ ပညာလည္း တစ္ဖက္က သင္သလို ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာမ်ားကိုလည္း စိတ္၀င္စားသည္။ ႏိုင္ငံေရးလည္း အလြတ္မေပး။  ေဘာလုံးလည္း အကန္မပ်က္ၾက။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေတာ့ ဟိုစပ္စပ္..ဒီစပ္စပ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ ၾကေသာ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ယခုလည္း ထုံးစံအတုိင္း ကင္န္တန္း တြင္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ျဖင့္ စကားစစ္ထိုးေနၾကစဥ္..

“ဟုိင္း..နီလာ၊ ေနေကာင္းရဲ႕လား”ဟူေသာ ခ်ိဳသာၾကည္ျမေသာ ပီယ၀ါစာ စကားသံေလးျဖင့္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ကာ ေမာင္ေကာင္းထုိက္တုိ႔လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းထဲ၀င္လာသူကား…

၎တို႔ေကာလိပ္တစ္ခုလုံးတြင္ ပညာေတာ္ကာ ရုပ္ေခ်ာသေလာက္ အေျခႀကီးသူဟု သတင္းေမႊးသည့္ ၾကည္သာရီပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ေမာင္ေကာင္းထိုက္တုိ႔မွာ ဘာစကားမွ်ပင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပါးစပ္မ်ားအေဟာင္းသားျဖစ္သြားၾကသည္။ ၾကည္သာရီကပင္ ဆက္လက္ၿပီး ”တုိ႔လည္း အတန္းအားလို႔ library ဘက္သြားစာဖတ္မလို႔၊ အဲဒါ you တုိ႔ကိုေတြ႕လို႔၀င္ ႏႈတ္ဆက္တာ။ သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္..”ဟုဆိုကာ သိမ္ေမြ႕စြာပင္ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသည္။ ေမာင္ေကာင္းထိုက္တုိ႔ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္တစ္၀ိုင္းထဲထိုင္ကာစကားေျပာေနသည့္ နီလာကို  ၀င္ေရာက္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ၀ိုင္းထဲရွိသေကာင့္သားမ်ားအားလုံးကိုပါ အသိအမွတ္ျပဳသည့္ အၿပဳံးေလးျဖင့္ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေ၀့၀ဲလိုက္ေသာအခါ ေကာင္းထုိက္တုိ႔လူစုမွာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာအတန္ၾကာ မင္သက္ေနမိၾကသည္။ ထို႔ေနာက္မွ… ၀င္းေမာင္မွစတင္ၿပီး ထိုမင္သက္ ေနေသာေလထုကိုၿဖိဳခဲြလိုက္သည္။ “ဟဲ့..နီလာ၊ နင္နဲ႔ သူနဲ႔ဘယ္တုန္းကခင္တာလဲ၊ ငါတုိ႔နဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးဦးေလ..။”

“ေအး..ငါကိုယ္တုိင္လည္း အံ့ၾသေနတယ္၊ ဒီအမ်ိဳးသမီးက ငါနဲ႔သိပ္မခင္ပါဘူး ၊ ေမးေျပာ ေခၚထူးအဆင့္ေလာက္ေတာ့ သိတာေပါ့ဟယ္၊ တစ္ေက်ာင္းတည္းသား မိန္းကေလးခ်င္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူက အရင္တုန္းက မိန္းကေလးအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ခပ္တင္းတင္းရယ္၊ အခုမွ ဘယ္လုိျဖစ္ၿပီး ေဖၚေရြေနတာလဲမသိဘူး” နီလာလည္း နည္းနည္း စဥ္းစားရက်ပ္သြားသည္။

ထိုအခါမွ ေကာင္းထိုက္က..

”ငါထင္တာေတာ့..”ဆုိၿပီး သူ၏လြယ္အိတ္ထဲမွ စာရြက္တစ္ရြက္ကိုထုတ္ရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလုံး၀ိုင္းၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ စာရြက္ေခါင္းစဥ္က “ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေရြးပြဲ၀င္ၿပိဳင္မည့္ ေက်ာင္းသား/သူမ်ားစာရင္း” ျဖစ္ၿပီး ၎စာရင္း၏ထိပ္ဆုံးတြင္ ၾကည္သာရီအမည္ႀကီးကိုေတြ႕ရသည္။ သူတုိ႔သေဘာေပါက္ လိုက္ၾကေလၿပီ။

နီလာက..

“ဟဲ့.. ၾကည္သာရီကက အခုလာမယ့္ ေရြးပြဲမွာ၀င္ၿပီး အေရြးခံမွာ.. အခုငါတုိ႔ေက်ာင္း အခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေရြးပြဲက နင္တုိ႔သိတဲ့အတုိင္းပဲေလ။ ဒီေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူအားလုံး ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့သူကို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေအာင္လို႔ မဲေပး ေရြးခ်ယ္ရမွာ။ သူတုိ႔သတ္မွတ္ထားတ့ဲစည္းကမ္းနဲ႔ညီတဲ့လူဆို ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္  ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ေရြးပြဲ၀င္လို႔ရတာေလ..။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီ ၾကည္သာရီဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ငါတုိ႔ရဲ႕ အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပား ကိုလုိခ်င္လို႔ သူက ဗ်ဴဟာေတြခင္းသြားတာကိုး…။”

ထိုအခါက်မွ ၀င္းေမာင္တုိ႔နားလည္သေဘာေပါက္သြားသည္။ ေၾသာ္..မၾကည္သာရီ သူလည္း ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ပိုး၀င္သြားၿပီကုိး။ .. ။

ဟုတ္ပါသည္။ ေကာင္းထိုက္တုိ႔ေက်ာင္း၏ ဒီႏွစ္အတြက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေရြးပြဲႀကီးသည္ ယခင္ႏွစ္မ်ားႏွင့္မတူဘဲ ေက်ာင္းသား/သူအားလုံးကို ကိုယ္စားျပဳမည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္တည္းကိုသာေရြးခ်ယ္မည္ျဖစ္ၿပီး ထိုေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ EC(Executive Committee)ကုိ ပါ စီမံခန္႔ခြဲရမည္ျဖစ္ရာ မည္သည့္ေက်ာင္းသားက မည္သို႔ေသာဗ်ဴဟာအခင္းအက်င္းမ်ိဳးျဖင့္ ထို ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေရြးပြဲကို၀င္ၿပိဳင္မည္လဲ၊ မည္သူကအႏိုင္ရမည္လဲဆုိသည္မွာ တစ္ေက်ာင္း လုံးက စိတ္၀င္စားေနၾကေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေရြးပြဲတြင္ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမည့္ အမတ္ေလာင္းမ်ားစာရင္း… အဲေလ..ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေလာင္းမ်ား စာရင္း ပင္ ထြက္ရွိေနေပၿပီ။

ၾကည္သာရီေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ တိတ္ဆိတ္သြားေသာ ေကာင္းထုိက္တုိ႔၏ စကား ၀ိုင္းသည္ ယခုေတာ့ ျပန္လည္ဆူညံလာေပၿပီ။ နီလာက.. ”ဟဲ့..ေကာင္းထုိက္၊ နင္ကအဲဒီ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေရြးပြဲ၀င္မယ့္သူစာရင္းကို ဘယ္တုန္းကရထားတာလဲ. ငါတုိ႔ေတာင္ မသိရေသးဘူး” ဟုေမးသည္။

ေကာင္းထိုက္က ဆရာႀကီးေလသံျဖင့္..

“ေအး..အဲဒါ၊ နင္တုိ႔ေတြအားလုံး ဒီေန႔အေစာဆုံးအတန္းခ်ိန္ကို လစ္ခဲ့ၾကတယ္ဆုိတာ သိသာ ေနတယ္။  ဒီေန႔မနက္က Eco အခ်ိန္မွာ အတန္းထဲက ဆရာမခုံမွာ အတန္းသားအားလုံးကို တစ္ ေယာက္တစ္ရြက္လာယူဆုိၿပီးေတာ့ စာရြက္ေတြပုံခ်ထားတာ၊ အခုတစ္ေက်ာင္းလံုံးသိၿပီးၿပီ။ နင္တုိ႔႔ပဲ မသိေသးတာ”ဟုေျပာေတာ့ မနက္က အတန္းလစ္ခဲ့သည့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံး ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔၏အၾကည့္မ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေရြးပြဲ၀င္မည့္သူမ်ားစာရင္း စာရြက္ကုိသာ ထပ္ခါတလဲလဲၾကည့္ၿပီး ကိုယ္စီစဥ္းစားခန္း၀င္ေနၾကသည္။

သူတုိ႔အုပ္စုထဲတြင္ နည္းနည္းေတြးေတြးဆဆရွိသူေက်ာ္ေအာင္က..

“အင္း..၀င္ၿပိဳင္မယ့္လူစာရင္းကေတာ့ ၁၀ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲမွာ နာ မည္ႀကီး ၃ ေယာက္က အဓိကၿပိဳင္ရမယ္ထင္တယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ အိမ္ျဖည့္အဆင့္”

နီလာက “နင့္အျမင္ေျပာစမ္းပါဦး”ဟု ၀င္ေထာက္သည္။ ထုိအခါ ေက်ာ္ေအာင္က…

“ဒီမွာေလဟာ… ဒီအုပ္စုထဲမွာ ငါတုိ႔ေက်ာင္းက နာမည္ႀကီး(၃)ေယာက္.. ၾကည္သာရီ၊ ျမေဆာင္နဲ႔ မ်ိဳးမင္း… အဲဒီ(၃)ေယာက္ကုိ ႀကီး(၃)ႀကီးအဆင့္သတ္မွတ္လိုက္မယ္..က်န္တာေတြက အိမ္ျဖည့္..ဒါေပမယ့္…အဲ..”

ေက်ာ္ေအာင္စကားတန္႔သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကစိတ္မရွည္ေတာ့…

“ေဟ့ေကာင္..ေျပာေလကြာ၊ ဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္လဲ..”

ေက်ာ္ေအာင္က.. “ဒီမွာေက်ာ္ဦးနာမည္ပါေနတယ္၊ အဲဒီေကာင္ကိုသတိထားရမယ္၊ ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ ပြဲဆူႏိုင္တယ္”ဟုဆုိရာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေထာက္ခံသည့္အမူအရာျဖင့္ ေခါင္းညိတ္ျပၾကသည္။

“ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီေက်ာ္ဦးက လူမုိက္ ၊ ဒီေကာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ေက်ာင္းထဲက ေရာ၊ ေက်ာင္းျပင္မွာပါ အမ်ားႀကီး၊ အကုန္လုံးက မုိက္တိမိုက္ကန္းပုံစံေတြခ်ည့္ပဲ..”ဟု ေကာင္းထိုက္က ၀င္ေျပာသည္။

၀င္းေမာင္က.. “ေအး..အဲဒီေတာ့လည္း မင္းေျပာသလို ပြဲဆူေတာ့ၾကည့္ေကာင္းတာေပါ့ကြာ..” ဟုေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာက တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္ေနသည့္ပုံ…

၀င္းေမာင္စိုးရိမ္မည္ဆုိလည္းစိုးရိမ္စရာ၊ ေက်ာ္ဦး၏ အဓိကၿပိဳင္ဘက္မ်ားထဲတြင္ သူတုိ႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာသူငယ္ခ်င္း မ်ိဳးမင္း လည္းပါေနသည္ကိုး..။

ဆိုေတာ့ “မ်ိဳးမင္း”ဆုိသူအေၾကာင္းက သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အတြင္းသိ၊ အစင္းသိ၊ အူ ဘယ္ႏွစ္ေခြရွိသည္ကအစသိၾကသည္။ မ်ိဳးမင္းက စာေတာ္သည္။ ဆက္ဆံေရးေကာင္း၊ အေျပာ ေကာင္း၊ သူ႔ကိုတစ္ေက်ာင္းလုံးကခ်စ္ၾကသည္။ သူက စာေတာ္ေသာေက်ာင္းသားျဖစ္ၿပီး အိုက္တင္ လည္းလုပ္တတ္သည္။ Library ထဲက အဂၤလိပ္လိုေရးထားေသာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာႏွင့္သိပ္မပတ္ သက္ေပမယ့္ လူႀကိဳက္မ်ားတတ္သည့္ႏိုင္ငံေရး၊ အားကစား၊ အခ်စ္ကဗ်ာ၊ ခံစားခ်က္၊ အလြမ္းအေဆြး၊ ေအာင္ျမင္ေရး စသည့္စာအုပ္ေတြကို လက္ထဲမွာကိုင္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ လက္ဖက္ရည္ ၀ိုင္းမ်ားကိုလွည့္ထိုင္ကာ ထိုစာအုပ္မ်ားထဲရွိအဂၤလိပ္လိုေရးထားသည္မ်ားကို ဘာသာျပန္ရွင္းျပ တတ္သည္၊ သူ႔ဘာသာျပန္လက္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ားကလည္း on-line တြင္ေရာ၊ printed စာေစာင္ မ်ားတြင္ပါ ပါေလ့ရွိသည္။ လူကလည္းအာေဘာင္အာရင္းကသန္သန္ႏွင့္ စကားေျပာေကာင္းသည္။ ေက်ာင္းသူေခ်ာေလးမ်ားက သူ႔ဆီမွာ အဂၤလိပ္စာ၊ ေက်ာင္းစာမ်ားသြားေမးလွ်င္ေတာ့ မ်ိဳးမင္း တုိ႔ ပါးစပ္ႀကီးက နားရြက္တက္ခ်ိတ္မလားမွတ္ရေလာက္ေအာင္ကို ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ စာေမးသူပင္ အားနာရေလာက္ေအာင္ ခေရေစ့တြင္းက် ရွင္းျပတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္က နည္းနည္း ေၾကာက္တတ္သည္။ တစ္ခါတုန္းက သူကင္တင္းမွာထိုင္ေနစဥ္ စာလာေမးေသာေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို စာအေၾကာင္းသာမက ႏိုင္ငံျခားမင္းသမီးမ်ား၏ အလွျပဳျပင္ပုံမ်ားႏွင့္ အလွျပင္ပစၥည္းမ်ားအေၾကာင္းကို ထုိင္ေျပာရာ အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ စကားကမျပတ္။ ထိုေက်ာင္းသူေလးကလည္း မ်က္စိေလးကလယ္ကလယ္ႏွင့္ မ်ိဳးမင္းေျပာသည္ကိုနားေထာင္ၿပီး မ်ိဳးမင္းကို အထင္ႀကီးအားက်သည့္ အၾကည့္ျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနရာ ၾကာလာေတာ့ ထိုေက်ာင္းသူေလး ကို ႀကိတ္ခုိက္ေနသည့္ ေဘး၀ုိင္းမွေက်ာင္းသားမ်ားက ထုိျမင္ကြင္းကို မုဒိတာမပြားႏိုင္ေတာ့ မ်ိဳးမင္းကို “စာနဲ႔ပတ္သက္တာပဲေျပာ၊ တျခားအေၾကာင္းမေျပာႏွင့္” ဟု အသားလြတ္ေဟာက္ၿပီးရန္ရွာရာ မ်ိဳးမင္းမွာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္ ေကာင္းထိုက္တုိ႔ အေရာက္ျမန္သျဖင့္သာေတာ္ေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေကာင္းထိုက္တုိ႔၏ ေကာလိပ္တြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေရြးပြဲႀကီးႏွင့္ပတ္သက္သည့္အေျခအေနသည္ ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာသလို အဖ်က္အေမွာင့္မ်ား၊ က်ားကြက္ေရႊ႕မႈ မ်ား၊ အားၿပိဳင္မႈမ်ားလည္းေပၚေပါက္လာပါေတာ့သည္။

အခုလည္း ေကာင္းထုိက္၊ ၀င္းေမာင္ႏွင့္ ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔ သုံးဦး အတန္းခ်ိန္ၿပီးလို႔ ကင္တင္းန္ လစ္ရန္ လြယ္အိတ္ျပင္ေနခုိက္ အခန္း၀တြင္ နီလာ ေရာက္လာသည္။ ေကာင္းထုိက္က “ဟာ..နီလာ၊ အေတာ္ပဲ၊ ငါတုိ႔လည္းအခုပဲ ကင္တင္းန္လစ္ေတာ့မလို႔၊ နင္တစ္ခုခုလိုက္စားပါလား”ဟု ဖိတ္ေခၚ လုိက္သည္။ နီလာကလည္း.. “ေအး..ငါလည္း နင္တုိ႔ကိုေျပာစရာရွိလို႔ လာေခၚတာ၊ သြားၾကမယ္” ဟုဆုိကာ သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္သား ကင္တင္းန္သို႔ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။ ကင္တင္းန္တြင္နီလာက “..ဟဲ့..ငါအခုသတင္းအသစ္တစ္ခုၾကားတယ္၊ ငါတုိ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေရြးခ်ယ္ပြဲမတုိင္ခင္ ငါတုိ႔ေက်ာင္းသားေတြ Gathering အစီအစဥ္တစ္ခုုလုပ္ၾကမယ္တဲ့။ အဲဒီပြဲက်ရင္ Fresher welcome (ေမာင္မယ္သစ္လြင္)ႀကိဳဆုိပြဲေရာ၊ ငါတုိ႔ေကာလိပ္ရဲ႕ King နဲ႔ Queen ေရြးပဲြေရာ ေပါင္းလုပ္မွာတဲ့။ အခု အဲဒီအခမ္းအနားမွာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေလာင္းေတြကလည္း လႈပ္ရွားၾကမွာသိလား”ဟု ေျပာရာ… ေကာင္းထုိက္တုိ႔ကလည္း စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ “ဟာ..ဟုတ္လား၊ ဘာေတြလႈပ္ရွား ၾကမွာလည္း”ဟုေမးရာ…           “ေအး..ငါအခုပဲ ငါ့ကို ၾကည္သာရီနဲ႔တဲြေနတဲ့ Computer Programming က ဧပရယ္လ္တုိ႔လာေျပာသြားတာ…  ေအာင္မယ္ေလး ငါတုိ႔သာမသိၾကတာေဟ့.. သူတုိ႔ေတြႀကိတ္ႀကံေနၾကတာကအမ်ားႀကီး..အဲဒီပြဲရဲ႕ေနာက္ဆုံးအစီအစဥ္ႏွစ္ခုကေတာ့ ငါတုိ႔ေက်ာင္း ကလူအားလုံးစိတ္အ၀င္စားဆုံးပဲေဟ့..ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ တစ္ေက်ာင္းလုံးရဲ႕ King နဲ႔ Queen ေရြး ခ်ယ္ပြဲ၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့.အဲဒီပြဲႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအစီအစဥ္ကေတာ့ ငါတုိ႔ေက်ာင္းက စာေတာ္တ့ဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို scholarship ေပးတဲ့အစီအစဥ္ေလ..ေအး..အဲဒီအစီအစဥ္ကို ဟို…သူေဌးသားျမေဆာင္ရဲ႕အေဖကုမၸဏီက တာ၀န္ယူၿပီး sponsor ေပးမယ္တဲ့..ဆုိလိုတာက စာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို scholarship ေပးမယ့္ ကုန္က်စရိတ္ကို သူတုိ႔ကုမၸဏီကေပးမွာတဲ့.။ အဲဒါ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကသေဘာတူလိုက္ၿပီတဲ့..ဟဲ့။”

“ဟာ…အဲဒါအရင္တုန္းက ေက်ာင္းက ဒါရိုက္တာဘုတ္အဖြဲ႕က စီစဥ္တာေလ”ဟု ေကာင္းထုိက္က အထြန္႔တက္သည္။

နီလာက..”ေအး..ဟုတ္တယ္ေလ၊ အခုလည္း ဘယ္ေက်ာင္းသားကို Scholarship ေပးရမလဲ ဆုိတာကို ဒါရုိက္တာဘုတ္အဖြဲ႕ကပဲေရြးမွာ..ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို ျမေဆာင္တို႔အေဖက အဲဒီ scholarship ေပးမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြကို ပညာသင္စရိတ္ ဆုခ်ီးျမွင့္ရင္ အရင္ကထက္ေငြပိုမ်ားမယ္၊ ေငြပိုေပးမယ္ေပါ့ဟာ၊ နယ္ကေက်ာင္းသားဆုိရင္လည္း အေဆာင္ပါ စားရိတ္ၿငိမ္းစီစဥ္ေပးမွာတဲ့၊ စာအလကားသင္ေပးရုံတင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ၊ ေနထိုင္စားေသာက္ဖို႔အတြက္ accommodations ေပးတ့ဲအျပင္ stipend လစဥ္ ေထာက္ပံ့ေၾကးပါထပ္ေပးဦးမွာတဲ့။ အဲဒီ Scholarship ရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြအဖို႔ကေတာ့ ေက်ာင္းစာကလြဲလို႔ က်န္တာဘာမွလုပ္ဖို႔မလုိအပ္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေက်ာင္းသားသာ ၿခဳိးၿခံေခၽြတာတတ္ရင္ သူ႔အိမ္က ပိုက္ဆံယူစရာမလိုတဲ့အျပင္ သူ႔အိမ္ကိုေတာင္ ပိုက္ဆံျပန္ပို႔ေပးႏုိင္ေအာင္ သူတုိ႔ကေပးမွာတဲ့.. ၿပီးေတာ့ Scholarship ေပးမယ့္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားအေရအတြက္ကိုလည္း အရင္က (၅)ဦးေပးေနရာက အခု (၁၀)ဦးအထိ တုိးျမွင့္ လိုက္ၿပီတဲ့”ဟု နီလာကရွည္လ်ားစြာရွင္းျပၿပီးေနာက္ “နင္တုိ႔ကိုရွင္းျပရတာ ငါေမာလိုက္တာ” ဟုဆုိကာ အေအးတစ္ခြက္မွာေသာက္ေနသည္။

ေက်ာ္ေအာင္က ထုံးစံအတိုင္း ေတြးဆစြာျဖင့္ပင္ “အင္း..အရင္ကေတာ့ ျမေဆာင္တို႔အေဖ ကုမၸဏီက ငါတုိ႔ေက်ာင္းကို လစဥ္ေၾကးေလာက္ပဲထည့္တာ၊ အခုမွ သူ႔သားက ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္အျဖစ္ အေရြးခံမယ္ဆိုတာနဲ႔ပဲ အခုလို အလွဴႀကီးကို ရက္ေရာေတာ့တာလားလို႔ ေတြးစရာပဲ၊ ေအးေလ..သူမ်ားအလွဴကို ငါတုိ႔ကေ၀ဖန္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ သမားရုိးက် တုိက္ ဆုိင္မႈေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္တယ္”..ဟုဆုိရာ ၀င္းေမာင္က..

“ေက်ာ္ေအာင္ .. မင္းကေတာ့ထုံးစံအတုိင္းအေတြးလြန္ေနျပန္ၿပီ၊ ငါ..မင္းေျပာသလိုဆုိ ငါေမး မယ္၊ အခု ျမေဆာင္အေဖက သူ႔သားေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးသုံးတယ္ ပဲထားပါေတာ့… ဒီပိုက္ဆံေတြက သူ အျမတ္ျပန္ရမယ့္ပိုက္ဆံေတြမွမဟုတ္တာ”..

ထုိအခါေက်ာ္ေအာင္က “အဲဒါေတာ့ငါလည္းသိပ္မသိဘူးကြာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥက ဟုိ ေကာင္မ်ိဳးမင္းကိုေတာ့ ငါတုိ႔အသိေပးသင့္တယ္ထင္တယ္”ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ နီလာ ဘက္သုိ႔လွည့္၍ “ဟ့ဲ..နီလာ၊ နင္ဒီအေၾကာင္းေတြကို မ်ိဳးမင္းကိုေျပာၿပီးၿပီလား” ဟုေမးရာ နီလာက အေအးေသာက္ရင္းမွ ေခါင္းခါျပသည္။ ထိုအခါ ေက်ာ္ေအာင္က

“ကဲ..ေကာင္းထိုက္ ၊ ငါတုိ႔ေသာက္စရာရွိတာေသာက္ၿပီး မ်ိဳးမင္းကိုသြားရွာရေအာင္၊ ဒီေကာင္ ဒီအခ်ိန္ဆုိ library မွာရွိမယ္ထင္တယ္..” ဟုေျပာရာ ေကာင္းထိုက္တုိ႔ကလည္း “ေကာင္းၿပီေလ”ဟု ဆိုကာ သေဘာတူလိုက္သျဖင့္ သူတုိ႔အုပ္စုသည္ အေအးဖိုးက်သင့္ေငြကိုရွင္းၿပီး ကင္တင္းန္မွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။

Library ေရာက္ေတာ့ မ်ိဳးမင္းက သူတုိ႔လာသည္ကိုျမင္သျဖင့္ သူဖတ္ေနေသာ အဂၤလိပ္စာအုပ္ထူႀကီး၏ မ်က္ႏွာဖံုးကို သူတုိ႔ျမင္ေအာင္ မသိမသာေထာင္ကာ ကိုင္လုိက္သည္ကို မ်က္စိလွ်င္ေသာ ေကာင္းထုိက္က ျမင္လုိက္သည္။ အႀကြားသန္ေသာသူငယ္ခ်င္းကို နည္းနည္း ေဒါသ ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားသျဖင့္ ”ေဟ့ေကာင္မ်ိဳးမင္း..ငါတုိ႔မင္းကို သတင္းတစ္ခုေျပာစရာရွိလို႔လာတာ.. အဲဒါမင္းတုိ႔ leader ေရြးပြဲန႔ဲပတ္သက္တယ္၊ အဲဒါမင္းနားေထာင္မွာလား၊ မင္းငါတုိ႔၀င္လာမွ မင္းဖတ္ ေနတ့ဲစာအုပ္ႀကီးကို ေထာင္ျပၿပီးငါတုိ႔ျမင္ေအာင္လုပ္ျပၿပီး ပဲဆက္မ်ားေနရင္ေတာ့ ငါတုိ႔ အတန္းသြား တက္ေတာ့မယ္” ဟုေျပာလိုက္မွ မ်ိဳးမင္းက မ်က္ကလဲဆန္ျပာျဖင့္..

‘သူငယ္ခ်င္း..မင္းကလည္းကြာ၊ မင္းတုိ႔၀င္လာတာငါမသိပါဘူးကြ၊ တုိက္ဆုိင္သြားတာျဖစ္ပါ လိမ့္မယ္” ဟုဆုိကာ သူဖတ္ေနေသာစာအုပ္အထူႀကီးကို စာၾကည့္တုိက္မွဴးထံျပန္အပ္ခဲ့ၿပီး library အျပင္ဘက္အုတ္ခုံေလးတြင္ ထိုင္စကားေျပာေလသည္။ ေကာင္းထုိက္တုိ႔က သူတုိ႔ၾကားထားေသာ သတင္းကို မ်ိဳးမင္းအားရွင္းျပၿပီးခ်ိန္တြင္ ၀င္းေမာင္တုိ႔က ေစာေစာကသူတုိ႔မေၾကလည္ေသာ ကိစၥကို မ်ိဳးမင္းကိုထပ္ေျပာျပသည္။

“ေဟ့ေကာင္..မ်ိဳးမင္း..မင္းေျပာစမ္းကြာ..ဒီျမေဆာင္အေဖက ဒီလိုပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးသုံး တာ ေသြးရုိးသားရုိးမွဟုတ္ရဲ႕လား… ေသြးရုိးသားရုိးမဟုတ္ရင္ သူဒီပိုက္ဆံေတြကို ဘယ္ကျပန္ရမလဲ” ဟုေမးရာ မ်ိဳးမင္းက…

“ဟာ..၀င္းေမာင္၊ မင္းကလည္း… အခုလက္ငင္းႀကီးေတာ့ ပိုက္ဆံ ဘယ္ျပန္ရမလဲကြ၊ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာကေတာ့ .. သူ႔သားေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရင္ သူလည္း သိကၡာရွိမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ ခင္မင္မႈရမယ္. ၿပီးေတာ့ ျမေဆာင္အေဖက ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္တစ္ခုကေန “ဂုဏ္ထူးေဆာင္ေဒါက္တာဘြဲ႕”ယူဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတာ ငါတုိ႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ေထာက္ခံေပးရင္ ရဖုိ႔လြယ္တယ္လို႔လည္း ေျပာသံၾကားတယ္။ ေနာက္ၿပီး မင္းစဥ္းစား ၾကည့္ေလ။ အခု ငါတုိ႔ေက်ာင္းက အမ်ားပိုင္ဆိုေပမယ့္  ငါတုိ႔ေက်ာင္းရဲ႕ စေတာ့ရွယ္ယာေတြက ရာခုိင္ႏႈန္းနည္းနည္းေလးပဲ ေရာင္းေသးတာ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ငါတုိ႔ေက်ာင္းကို ထပ္ၿပီး တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ ေငြအမ်ားႀကီးလိုတယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီစေတာ့ရွယ္ယာေတြကို ထုတ္ေရာင္းမွာပဲ။ အဲဒီအခါက်ရင္ ငါတုိ႔ေက်ာင္းရဲ႕ စေတာ့ရွယ္ယာအမ်ားဆုံးကို ျမေဆာင္ အေဖကလိုခ်င္ေနတာ၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကမေရာင္းေသးလို႔၊ ငါတုိ႔ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားလည္းမ်ားတယ္၊ ႏိုင္ငံတကာလည္းေပါက္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ ငါတုိ႔ေက်ာင္းရဲ႕စေတာ့ရွယ္ယာ ရာခုိင္ႏႈန္းအမ်ားဆုံးကို ျမေဆာင္အေဖသာပိုင္သြားရင္ ပြဲသိမ္းၿပီေလကြာ.. ပိုက္ဆံအက်ိဳးအျမတ္လည္းရ၊ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုထပ္ပြင့္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကုမၸဏီရဲ႕ အႀကံေပးပညာရွင္ေတြကိုလည္း ငါတုိ႔ ေက်ာင္းက စာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကိုပဲျပန္ခန္႔မွာဆုိေတာ့ ျပင္ပ ပညာရွင္ေတြကိုေစ်းႀကီးေပးငွားစရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒါ ေဘာ့စ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ငါတုိ႔ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကို လာညွိေနၾကတာ ၾကာၿပီကြ၊ ငါတုိ႔ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက စဥ္းစားမယ္ပဲေျပာထားတာ.. ဘယ္သူ႔ကိုမွ စကားမကၽြံေသးဘူး၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ Investment for Long-term Business Plan “ေရရွည္မွာ အက်ိဳးအျမတ္ရလာႏိုင္မယ့္ စီးပြားေရးစီမံကိန္းမ်ားတြက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ” လို႔ေခၚတာေပါ့။ ငါထင္ တာေတာ့ ဧကႏၲ ျမေဆာင္တုိ႔သားအဖ ဒီေက်ာင္းကို သိမ္းဖို႔ ႀကံေနၿပီလားမသိဘူး..” ဟု မ်ိဳးမင္းက အကြက္က်က်ရွင္းျပလိုက္ေလရာ ၀င္းေမာင္တုိ႔မွာ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ထုိအခါနီလာက “ကဲ..မ်ိဳးမင္း သူမ်ားေတြကေတာ့ ေျခလွမ္းေတြ စက်ဲေနၿပီ၊ နင္ဘာလုပ္မွာလည္း” ဟုေမးရာ.. မ်ိဳးမင္းက စပ္ၿဖဲၿဖဲျဖင့္ “ငါကေတာ့ ဟိုတေလာကဆုံးသြားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ႀကီး တစ္ဦးေျပာသလို သမၼတမျဖစ္ခ်င္ဘူး၊ သမၼတကိုအႀကံေပးတဲ့ သမၼတအႀကံေပးပဲလုပ္ခ်င္ေနတယ္”ဟု စပ္ၿဖဲၿဖဲႏွင့္ေျဖရာ နီလာက… “ေအး..နင့္လိုေကာင္မ်ိဳးကေတာ့ သမၼတအႀကံေပးျဖစ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ သမၼတ အိမ္ေတာ္ သန္႔ရွင္းေရးအဆင့္ရရင္ေတာင္ကံေကာင္း” ဟုႏႈတ္ခမ္းစူကာ ေခ်ာ္ေတာေငါ့လုိက္သျဖင့္ အားလုံးပြဲက်သြားၾကသည္။ ထိုအခါက်မွ မ်ိဳးမင္းက.. “ငါလည္း ေျပာသာေျပာေနရတာဟာ၊ ဒီေကာင္ျမေဆာင္တုိ႔သားအဖလုပ္ပုံနဲ႔ ေခါင္းေတာင္နည္းနည္းေျခာက္ေနၿပီ” ဟု စိတ္ပ်က္ သံႀကီးျဖင့္ေျပာရာ ေကာင္းထိုက္တုိ႔က ”သူငယ္ခ်င္း၊ မင္းကလည္း စစ္မေရာက္ခင္ ျမွားမကုန္ခ်င္စမ္းပါနဲ႔”ဟုဆိုကာ အားေပးႏွစ္ရေလေတာ့သည္။ ၀င္းေမာင္ကလည္း “မ်ိဳးမင္း..ငါတုိ႔က မင္းရဲ႕ေကာင္းတူဆုိးဖက္ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြကြာ..ငါတုိ႔လုပ္ေပးႏိုင္တာရွိရင္လည္းေျပာကြာ…”ဟု ဆုိရာ မ်ိဳးမင္းက ”ေအး..ငါက Tea Party ေလးတစ္ခုလုပ္ခ်င္တယ္၊ ဟုိေကာင္ ျမေဆာင္တုိ႔လို အႀကီး အက်ယ္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ကြာ၊ ငါတုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြနားခ်ိန္က်ရင္ ငါကေက်ာင္းသားေတြကို Tea Party ေလးေပး၊ လက္ဖက္ရည္တုိက္ၿပီး စကားနည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္” ဟုဆုိရာ ေကာင္းထုိက္ က “ေအး..လုပ္ေလ၊ ငါတုိ႔ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”ဟုေမးရာ မ်ိဳးမင္းက ”ဟို..ငါ အဲဒီ Tea Party အတြက္ ပိုက္ဆံနည္းနည္းလိုေနတယ္ကြာ၊ ငါ့မိဘေတြကလည္း ငါ့ေက်ာင္းစရိတ္နဲ႔တင္ေတာ္ေတာ္ေထာင္းေန ၿပီဆုိေတာ့ ငါသူတုိ႔ဆီကလည္း မေတာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး”ဟု ေျပာသည္။

ထိုအခါ နီလာက မိန္းကေလးေပမယ့္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာျပတ္သားသည္။ နီလာ၏လက္မ်ား သည္ သူမ၏လည္ဂုတ္ေပၚသို႔၀ဲသြားၿပီး ျပန္က်လာသည့္အခါ ေရႊဆြဲႀကိဳးတစ္ကုံးပါလာသည္။ “ကဲ. ေရာ့မ်ိဳးမင္း..နင္ဒါကို ေပါင္ခ်င္လည္းေပါင္၊ ေရာင္းခ်င္လည္းေရာင္းလိုက္၊ ျပႆနာမရွိဘူး၊ အဲဒါ ငါ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပိုင္းစာရင္းစစ္လုပ္ေနတုန္းက ေငြစုၿပီး၀ယ္ထားတာ” ဟုေျပာကာ မ်ိဳးမင္းကို ေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ ေကာင္းထိုက္လည္းမေနသာေတာ့.. သူ႔ ေရႊလက္စြပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး မ်ိဳးမင္း ကိုေပးလိုက္သည္။ “မ်ိဳးမင္း..ငါတုိ႔ကမင္းကို ေဘာ္ဒါအကန္႔နဲ႔ကူညီတာ၊ မင္းႀကိဳးစားကြာ၊ မင္းပညာေတာ္တာငါသိတယ္၊ မင္းေအာင္ျမင္မွာပါ၊ တကယ္လို႔ မင္းထင္သလိုျဖစ္မလာလည္း ဘာမွစိတ္မပူပါန႔ဲ၊ ငါတုိ႔ကို မင္းဘာမွျပန္ဆပ္စရာမလုိပါဘူး”ဟုေျပာရာ နီလာကလည္း “ေအး.. ဟုတ္တယ္၊ ငါတုိ႔ကနင့္ကို ေငြေခ်းတ့ဲသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ေပးတာမဟုတ္ဘူး၊ နင့္ ေခါင္းထဲမွာ ငါတုိ႔ကို နင့္ရဲ႕ အေၾကြးရွင္ေတြလို႔သေဘာမထားန႔ဲ၊ အတုိးလည္းေပးစရာမလိုဘူး၊ နင္လုပ္စရာရွိတာကိုသာ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာန႔ဲလုပ္၊ အဲဒီလို နင့္စိတ္က ေပါ့ပါးေနမွလည္း နင္ေအာင္ျမင္မွာ”ဟု ထပ္ဆင့္ေျပာလုိက္ရာ တစ္သက္လုံးက သူမ်ားထက္စာေတာ္ခ်င္၊ သူမ်ားကိုဆရာလုပ္ခ်င္၊ ေၾကာခ်င္ေသာ မ်ိဳးမင္းမွာ သူအထင္ႀကီးေလာက္ေအာင္စာေတာ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစာရင္းတြင္ မပါေသာ္လည္း ျဖဴစင္ေသာေစတနာျဖင့္ သူ႔ကို ခင္မင္ၾကသည့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ေမတၱာတရားကို သူတစ္ခါမွမေတြ႕ႀကဳံဘူးသည့္အလား ရုတ္တရက္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္သြားၿပီး မ်က္ရည္မ်ားပင္၀ဲလာကာ ”ငါမင္းတုိ႔ကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ရယ္၊ မင္းတုိ႔အေပၚမွာ ငါေမာက္မာမိတာရွိရင္ခြင့္လႊတ္ပါ”ဟုဆုိကာ သူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ေျပးဖက္လိုက္ေလေတာ့သည္။ (စာႀကြင္း-သူေျပးဖက္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲတြင္ေတာ့ နီလာ မပါ ပါ)။ ထို႔ေနာက္ ၀င္းေမာင္ႏွင့္ ေက်ာ္ေအာင္တုိ႔မွလည္း သူတုိ႔လုပ္အားကူညီမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတုိ႔ိုႏုိင္တာ သူတုိ႔ကူညီမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိကာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား Happy Ending ျဖင့္ လမ္းခြဲခါနီးတြင္ မ်ိဳးမင္းက ”ငါ ဒီေရႊေတြကို ဘယ္မွာသြားေပါင္ရမလဲ၊ ငါမင္းတုိ႔ေရႊေတြကို မေရာင္းခ်င္ပါဘူး၊ တစ္လ ေလာက္ပဲေပါင္ၿပီး လကုန္လို႔ ငါ guide လုပ္ေနတဲ့ကေလးေတြဆီက က်ဴရွင္ခရရင္ ျပန္ေရြးေပးပါ့ မယ္၊ အခု ငါဘယ္မွာေပါင္ရမွန္းမသိလို႔” ဟုေျပာရာ ေကာင္းထုိက္ကပင္ .. ”ကဲ..ဒါဆုိလည္း ငါ့ အသိ ဦးေလးႀကီးတစ္ေယာက္ ငါတုိ႔ေက်ာင္းနားက ရပ္ကြက္ထဲမွာေနတယ္။ ငါနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက စိတ္လည္းစိတ္ခ်ယုံၾကည္ရတယ္။ ငါတုိ႔ပစၥည္းေတြ သူ႔ဆီမွာ အာမခံအေနနဲ႔ ခဏထားၿပီး ေငြေခ်းၾကည့္ရေအာင္၊ သူက အတုိးယူမွာမဟုတ္ပါဘူး”ဟု ဆုိသျဖင့္ ေကာင္းထုိက္၏ အသိ ဦးေလးႀကီးအိမ္သို႔သြားရာ ထုိေန႔မွာ ေသာၾကာေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းျဖစ္ၿပီး ေကာင္းထိုက္ အသိဦးေလးႀကီးွမွာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ျဖစ္သျဖင့္ ေသာၾကာေန႔ဗလီတက္ေနေသာေၾကာင့္ ထိုအိမ္နားကလက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ခဏထိုင္ေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူတုိ႔ထုိင္ေနသည့္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္အေရွ႕မွ လူမုိက္ပုံစံျဖင့္ လူ ၃ ေယာက္ႏွင့္အတူ သူတုိ႔ ေက်ာင္းမွ ေက်ာ္ဦးတုိ႔ျဖတ္သြားသည္ကို အမွတ္မထင္ ျမင္လုိက္ရသည္။ ထုိအခါေကာင္းထိုက္က “ဟာ..ဟုိမွာ ေက်ာ္ဦး..ေက်ာ္ဦး၊ ငါတုိ႔ကိုျမင္ပုံမရဘူး” ဟုေျပာရာ ေက်ာ္ေအာင္က.. “သြားမေခၚနဲ႔ ေကာင္းထိုက္၊ လႊတ္ေပးထားလိုက္၊ ငါတုိ႔အဖြဲ႕ထဲမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါတယ္၊ ဒီေကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပုံစံၾကည့္ရတာ သိပ္ဟန္ပုံမရဘူး”ဟုေျပာရာ ေကာင္းထုိက္က “ေအး…ငါလည္း နဂုိကတည္းက ေခၚဖို႔အစီအစဥ္မရွိပါဘူး”ဟုျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္လက္ဖက္ရည္ ထုိင္ေသာက္ၿပီး ေကာင္းထုိက္အသိဦးေလးႀကီးအိမ္သို႔သြားရာ ထုိဦးေလးႀကီးက ဗလီမွအိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေနၿပီး ေကာင္းထိုက္ေျပာသည့္အတုိင္းပင္ ထိုဦးေလးႀကီးက … “ေအး..အန္ကယ္က ေမာင္ေကာင္းထိုက္ရဲ႕ မိဘမ်ားနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးပါတယ္၊ ေမာင္ေကာင္းထုိက္ပစၥည္းေတြလည္း ထားခဲ့စရာမလိုပါဘူး၊ ေမာင္ေကာင္းထုိက္လာယူတဲ့ေငြကလည္း သိပ္အမ်ားႀကီးမွမဟုတ္တာ၊ အတိုးေတာ့ အန္ကယ္ လုံး၀မယူပါရေစနဲ႔ကြယ္”ဟုဆုိကာ အတုိးယူဖုိ႔ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းေလေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေကာင္းထိုက္တို႔က အတုိးမယူသည့္တုိင္ အာမခံ ပစၥည္းလက္ခံထားရန္ အတင္းအက်ပ္ေျပာေတာ့ “အဲဒါဆုိလည္း ေမာင္ေကာင္းထုိက္ ႀကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္လာယူပါ၊ အန္ကယ္ေသခ်ာသိမ္းထားပါ့မယ္၊ ေမာင္ေကာင္းထုိက္တုိ႔ ပစၥည္းေတြ မွဲ႔တစ္ ေပါက္မစြန္းေစရပါဘူး”ဟု ျပန္ေျပာၿပီး ပစၥည္းမ်ားကိုလက္ခံထားကာ ေကာင္းထုိက္တုိ႔လိုေသာ ေငြကိုထုတ္ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။

လမ္းတြင္ နီလာက “ဟဲ့.ေကာင္းထိုက္၊ အဲဒီအန္ကယ္ႀကီးက ေငြအတုိးယူမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ နင္ဘယ္လိုႀကိဳသိလဲ…”ဟုေမးရာ ေကာင္းထုိက္က ”ဟ..နင္ကလည္း၊ သူတုိ႔က မြတ္စလင္မ္ေတြေလ၊ သူတုိ႔မြတ္စလင္မ္ေတြက ၀က္သားတင္မစားတာမဟုတ္ဘူး၊ အတုိးလည္းမစားဘူး”ဟု ျပန္ေျပာေလ သည္။ ထုိအခါ မ်ိဳးမင္းက “..ဟ … ေကာင္းထိုက္၊ မင္းေတာ္ေတာ္လည္တ့ဲေကာင္ပဲ၊ အႀကံပိုင္တယ္ ကြာ”ဟု ခ်ီးက်ဴးရာ ပြဲက်သြားၾကသည္။ ထိုအခါ ေကာင္းထုိက္က ”တုိက္ဆုိင္သြားတာပါကြာ၊ မင္းေျပာတဲ့ပုံက မသိရင္ငါကပဲ ဂြင္ ရုိက္သလိုႀကီးျဖစ္ေနတယ္၊ ကဲ..အခု ငါတုိ႔လည္း မင္းကို ငါတုိ႔ပစၥည္းေတြေပးၿပီးကူညီတာ အတုိးတင္မဟုတ္ဘူး၊ အရင္းပါျပန္မေပးလည္းျဖစ္တယ္လို႔ မင္းကိုေျပာၿပီးသား၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈေပါ့ကြာ”ဟု ျပန္ပက္လိုက္ရာ မ်ိဳးမင္းလည္း ပါးစပ္ပိတ္သြားေတာ့ သည္။

ေက်ာ္ေအာင္က..”ဟိုေကာင္ ေက်ာ္ဦးကို ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာေတြ႕တာငါေတာ့ သိပ္မသကၤာဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ဒီေကာင္ ဒီရပ္ကြက္ထဲလာတာလည္းမသိဘူး”ဟုေျပာရာ..နီလာက “ေအး.. အဲဒီေက်ာ္ဦး လည္း ဘာလုပ္ေနလည္းမသိဘူး၊ သူက မ်ိဳးမင္းလုိလည္း စာမေတာ္၊ ျမေဆာင္လိုလည္း ပိုက္ဆံမရွိ၊ ၾကည္သာရီလိုလည္း ဘာအရွိန္အ၀ါမွမရွိေတာ့ သူဘာလုပ္မလည္းမသိဘူး” ဟု ဆုိကာ ေက်ာ္ဦးကိစၥမွာ သူတုိ႔အတြက္ ပေဟဠိတစ္ပုဒ္ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

တနလၤာေန႔ ေက်ာင္းေရာက္ေသာအခါ ေကာင္းထုိက္တုိ႔ကို သတင္းတစ္ပုဒ္က ဆီးႀကိဳေနေလ သည္။ ထုိသတင္းက အျခားေတာ့မဟုတ္။ ေက်ာ္ဦးႏွင့္ ၎၏အေပါင္းအပါမ်ားသည္ ေက်ာင္းနားရွိ ရပ္ကြက္ထဲက လူမိုက္မ်ားႏွင့္ ရန္ျဖစ္ၾကသည္ဆုိသည့္ သတင္း။ ေက်ာ္ဦးလိုလူမ်ိဳး ရန္ျဖစ္တာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ အခုတစ္ခါက ထူးဆန္းေနသည္။ ေက်ာ္ဦးရန္ျဖစ္သည့္အေၾကာင္းကို ေက်ာင္းမွလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခ်ီးက်ဴးေနၾကသည္။ ဆရာ/ဆရာမမ်ားကလည္း ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေနတာမ်ိဳးမလုပ္ဘဲ ေက်ာ္ဦးတုိ႔အုပ္စုကို ခပ္ဆုိးဆုိး ခပ္ေပေပ ေက်ာင္းသားမ်ားမို႔ ခပ္တင္းတင္းခပ္တည္တည္ျဖင့္ဆက္ဆံေသာဆရာ/ဆရာမမ်ားကပင္ “သားတုိ႔” ဟုေခၚေနတာ ၾကားရသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကလည္း ေက်ာ္ဦးကိုေတြ႕လွ်င္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ ကို အားကိုးသည့္အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ၾကည့္ၾကသည္။ ေက်ာ္ဦးတုိ႔အုပ္စုကလည္း ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးမ်က္ႏွာထားမ်ား ျဖင့္ ေက်ာင္းကလူေတြအားလုံးႏွင့္ အလြမ္းသင့္ေအာင္ဆက္ဆံေနၾကသည္။ ၀င္းေမာင္ႏွင့္ ကင္တင္းန္ မွာေတြ႕တာပင္ ”ကို၀င္းေမာင္၊ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ပါဦးလား”ဟု လွမ္းေခၚေသးသည္ဆုိ၏။ ေကာင္းထိုက္တုိ႔ ေခါင္းစားသြားသည္၊ ဘယ့္ႏွယ္..ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။ ေနာက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း “အင္တာနက္” ဟု ၀င္းေမာင္တုိ႔အမည္ေျပာင္ေပးထားသည့္ နီလာ ေျပာမွသိရတာက…

ေကာင္းထုိက္တုိ႔ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္တြင္ နယ္မွေက်ာင္းလာတက္ေသာ ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ေနသည့္အေဆာင္မ်ားရွိသည္။ အေဆာင္မ်ားဟုဆုိရာတြင္လည္း အစိုးရတကၠသိုလ္ႀကီးကဲ့သုိ႔ ေက်ာင္းအေဆာင္မ်ားမဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ရွိ ရပ္ကြက္မ်ားမွ အိမ္ခန္းပိုင္ရွင္မ်ားက ၎တုိ႔ အိမ္ခန္းေလးမ်ားကို ေက်ာင္းသူမ်ားသုိ႔ျပန္ငွားျခင္းျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ေသာၾကာညက စာတမ္းျပဳစု ေနသည့္ေက်ာင္းသူေလးႏွစ္ဦး သူတုိ႔စာတမ္းကိစၥအတြက္ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးအိမ္သို႔သြားရာ အိမ္ျပန္ေနာက္က်သည္ဟုဆုိသည္။ ထိုအခါ ထုိေက်ာင္းသူေလးမ်ားအျပန္လမ္း လူျပတ္ေသာေန ရာတြင္ ထိုရပ္ကြက္ထဲရွိလူမိုက္မ်ားက ေက်ာင္းသူေလးမ်ားကို အိေျႏၵပ်က္ေလာက္ေအာင္ ေႏွာင့္ ယွက္သည္၊ ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္သည္ဆုိသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေက်ာ္ဦးႏွင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ထုိ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားကို ၀င္ကူညီၿပီး ထုိရပ္ကြက္ထဲမွလူမုိက္မ်ားကို ထိုးႀကိတ္လိုက္ၾကရာ ထိုလူမုိက္ မ်ား ထြက္ေျပးသြားသည္ဆုိသည္။ ထို႔ေနာက္ ညတြင္းခ်င္းပင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးကို အေၾကာင္းၾကားရာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးမွ ထိုရပ္ကြက္သည္ လူမိုက္ေပါသည္၊ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသူေလးမ်ားတြက္ မလုံၿခဳံဟုဆုိကာ ထိုေက်ာ္ဦးတုိ႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စု အကူအညီျဖင့္ ညတြင္းခ်င္းပင္ အျခားရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ အိမ္ခန္းငွားၿပီး အိမ္ေျပာင္းေပး လိုက္ၾကသည္ဟုသိရသည္။ ေၾသာ္..ဒါေၾကာင့္ကိုး။

အခုေနာက္ပိုင္းကာလမ်ားတြင္ေတာ့ ေက်ာ္ဦးတုိ႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုမွာ ေက်ာင္းထဲတြင္ ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွာပြင့္ေနၾကသည္။ ဟုိလူကလက္ဖက္ရည္ေသာက္ေခၚလိုက္၊ ဒီလူက သြားစရာရွိလု႔ိ ခဏေလာက္လိုက္ခဲ့ေပးပါလားဟု အေဖာ္ညိႇလိုက္ျဖင့္ အဆင္ေျပေနၾကသည္။ ဤတြင္ ေက်ာ္ဦးတုိ႔က ထပ္မံ၍ အစီအစဥ္အသစ္တစ္ခုကို စ လုပ္သည္။ ၿပီးခ့ဲေသာျပႆနာအတြက္ ေက်ာ္ဦးတုိ႔က သက္ဆုိင္ရာသို႔အေၾကာင္းၾကားၿပီးသြားၿပီဟုဆုိသည္။ သူတုိ႔ေျပာတာေပါ့ေလ။ သက္ဆုိင္ရာကလည္း သူတုိ႔ကို ခ်ီးက်ဴးသည့္အျပင္ သက္ဆုိင္ရာႏွင့္ပူးေပါင္း၍ နယ္ေျမေအးခ်မ္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ၾကပါဟုလည္း မွာလိုက္သည္ဟုေျပာသည္။ ဆိုေတာ့… ေက်ာ္ဦးက ပိုဂြင္တည့္သြားသည္။ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္ရွိ လူမုိက္မ်ားက ၿပီးခဲ့ေသာျပႆနာေၾကာင့္ မိမိတို႔ေက်ာင္းကို အျမင္မၾကည္ ေတာ့ေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ မိမိတုိ႔ေက်ာင္းသူေလးမ်ားကို ပို၍ ဂရုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားအေနျဖင့္လည္း အေဖၚမပါဘဲ တစ္ေယာက္တည္း၊ ႏွစ္ေယာက္တည္း အျပင္သုိ႔ မထြက္သင့္ေၾကာင္း အစရွိသည္ျဖင့္ သူတုိ႔၏အစီအစဥ္ေတြကိုခ်ျပသည္။

အပိုင္း – ၁ ၿပီး၏။ ။