ဘားမားပို႔စ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသက္လြင္ဦး အတြက္ က်န္ရစ္သူမ်ား ေကာင္းမႈျပဳ

ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္  ဘားမားပို႔စ္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသက္လြင္ဦး အားရည္စူးလွ်က္ က်န္ရစ္သည့္ မိသားစုမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္တို႔က စုေပါင္းၿပီး ယေန႔တြင္ ေကာင္မႈ ကုသိုလ္ ျပဳခဲ့ၾကသည္။
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ပခ်ာအူထစ္ ၃၃ လမ္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့သည့္ ဦးသက္လြင္ဦးသည္ (Burma Post) ဘားမားပို႔စ္ ဟူသည့္ ျမန္မာစာျဖင့္ သတင္းစာ တစ္ေစာင္အား ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္  ထည္ေထာင္ ကာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အထိ လစဥ္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။
က်န္ရစ္သည့္ မိသားစု၀င္မ်ားက အစၥလာမ္ဘာသာ ထံုစံအတိုင္း ဆုေတာင္းပြဲျပဳလုပ္ၾကသကဲ့သို႔ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ တပည့္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ၃ပါးတို႔အား ပင့္ဖိတ္လွ်က္ အလွဴဒါနမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။
ညီျဖစ္သူ ကိုေဌးလြင္ဦး က“အကိုႀကီးက ငယ္ငယ္ကတည္းက အမ်ားအတြက္ အၿမဲစဥ္းစားတယ္၊ ေပးဆပ္
တယ္။ သူမ်ားအတြက္ လုပ္ေပးေနရတာကို သူ႔အလုပ္အျဖစ္ ခံယူထားသူျဖစ္တယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ အလုပ္ သမား စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေပၚေပါက္ေရးအတြက္ စတင္ႀကိဳးစားခဲ့သူလည္းျဖစ္တယ္။ သူႏိုင္ငံျခားကိုထြက္ ရင္ ဘန္ေကာက္မွာ လုပ္မယ့္လူမရွိျဖစ္မွာကို သူပူပင္တယ္။ ကိုယ္က်ိဳး တစ္ခါမွ မရွာခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္အကိုႀကီးကို ႏွေျမာလို႔မဆံုးဘူး” ဟုေျပာသည္။
ကိုသက္လြင္ဦးသည္၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး အစီအစဥ္အရ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔သြားေရာက္အေျခခ်ခြင့္ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ားအက်ိဳးကိုသာလုပ္ေနမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ဘ၀ လံုၿခံဳေရး အတြက္ အေထာက္အထား တစ္ရပ္(ယာယီပတ္စပို႔) လုပ္ငန္းစဥ္ အေကာင္းအထည္ေဖၚ ႏိုင္ေရး အတြက္ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာ အစိုးရအား ႀကိဳးစား တင္ျပခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းအစိုးရက သူ႔အား ထိုင္းႏိုင္ငံသား အျဖစ္ ခံယူရန္ တရား၀င္ ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္ကိုလည္း ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။

လုပ္ေဖၚကုိင္ဘက္ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ အလြတ္သတင္းေထာက္ ကိုေက်ာ္ေသာင္း က “က်ေနာ္တို႔  ျပည္ပကို ေရာက္လာေတာ့ ကေလာင္ ေသြးခြင့္ရခဲ့တာ၊ ပထမဦးဆံုး သတင္းေထာက္သင္တန္း တက္ခြင့္ ရခဲ့တာ ဘားမားပို႔စ္ သတင္းစာပဲျဖစ္တယ္။ ကိုသက္လြင္ မွာ အတုယူ ေလးစားစရာအမ်ားႀကီးပါ။ အလြန္ သည္းခံႏိုင္တဲ့ လူျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းကို ေအာင္ျမင္ေစခ်င္တယ္။ အထူးသျဖင့္သတင္းစာနဲ႔  စာေစာင္ေတြ ထုတ္ဖို႔ အၿမဲအားေပးတဲ့သူ ျဖစ္တယ္၊ က်ေနာ္ သတင္းစာ စဥ္ဆက္မျပတ္ လုပ္ေနတာကို သူအၿမဲ အားေပးတယ္” ဟုေျပာသည္။
ဦးသက္လြင္ဦးအားဦးပုေရ+ေဒၚမေလးတို႔ကရခိုင္ျပည္နယ္သံတြဲၿမိဳ႕နယ္ပိန္းေတာႀကီး  ေက်းရြာတြင္
ေမြးဖြားခဲ့သူျဖစ္ၿပီး အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ ကမန္လူမ်ိဳး တစ္ဦးျဖစ္သည္။  ၁၉၈၂ ခုႏွစ္တြင္ ဂြၿမိဳ႕နယ္မွ ဆယ္တန္းစာေမးကို ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သခၤ်ာဘာသာရပ္အား အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ ပညာေရးျဖင့္ ဆက္လက္ သင္ယူခဲ့သည္။ ထိုအေတာအတြင္း ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ရမ္ၿဗဲႏွင့္ ေက်ာက္နီေမာ္ တို႔က ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ ေစတနာ့၀န္ထမ္း ပညာဒါန ျပဳခဲ့သည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု ေပါက္ေပါက္လာခဲ့ရာ ေဒသတြင္း ဦးေဆာင္မႈ အခန္းကပါ၀င္လာခဲ့သည္။    စစ္အာဏာသိမ္းပိုက္လိုက္ခ်ိန္တြင္ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ဘက္သို႔ထြက္ခြာခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ  ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (အေနာက္ဖက္ေဒသ) ကို ဦးေဆာင္ ဖြဲ႔စည္ခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာလည္း ရခိုင္ဘက္တြင္ အေျခမခ်ႏိုင္၊ အျခားေသာအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ေၾကာင့္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။

၁၉၉၂ ခုမွ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ဂြၿမိဳ႕နယ္ ႏွင့္ဆပ္သြားေက်းရြာမ်ားတြင္ ရွိေသာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေစတနာ့၀န္ထမ္း စာသင္ျပခဲ့သည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တြင္ (Muslim Information Center Burma) MICB ကိုထူေထာင္လွ်က္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္ခံရမႈမ်ားအား တတ္အားသမွ် ကာကြယ္ေပးခဲ့သည္။ ၂၀၀၁-၂၀၀၂ -၂၀၀၃ ခုႏွစ္မ်ားအတြက္ HRDU ေခၚ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးအစီအရင္ခံစာမ်ားကို ဦးေဆာင္
ေရးသားေဖၚျပခဲ့သူျဖစ္သည္။

၈၈ ေတာ္လွန္ေရးေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ သတင္းစာဆရာႏွင့္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းနယ္ပယ္တို႔တြင္ အမ်ားအက်ိဳးကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ ဦးသက္လြင္ဦး သည္  အဆုတ္ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္တစ္လခန႔္  ဘန္ေကာက္ အင္တာနယ္ရွင္နယ္ ေဆးရံုတြင္ ေဆး၀ါးကုသမႈခံယူခဲ့ရာမွ ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔ က ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ သူ၏ စ်ာပနအား အစၥလာမ္ဘာသာထံုစံအတိုင္း ၎ေန႔ညေနတြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ လန္းစစ္ၿမိဳ႕ နယ္၊ ကက္ေယာက္နီမစ္ အစၥလာမ္ သုသာန္တြင္ ေျမခ်သၿဂိဳဟ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

မူရင္း။ ။ http://goldenworkers.blogspot.com/2012/04/blog-post_16.html

ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ဦးသက္လြင္မွေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကိုသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္ေသာင္းမွေျပာခဲ့တာေလးကိုပါ ထပ္မံျဖည့္စြက္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကို က်ေနာ္ တစ္သက္လံုး သတိရေနမွာပါ။ က်ေနာ့္အတြက္ အားတစ္ခု ေလွ်ာ့သြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုသက္လြင္ ရင္ထဲက စကားတစ္ခုေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္သတင္းမွာေတာ့ထည့္မေရးလိုက္ဘူး။ က်ေနာ္ အေနာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတဲ့စကားပါ။
ကိုေက်ာ္ေသာင္းတဲ့ ၈၈ ျဖစ္ၿပီး အေနာက္ဖက္ ေတာထဲကိုေရာက္ေတာ့ ဗမာေက်ာင္းသား ရခိုင္ေက်ာင္းသားေတြက က်ေနာ့္ကိုလက္မခံခ်င္ၾကဘူး။ က်ေနာ္ ရခိုင္မ်ိဳးႏြယ္ ကမန္လူမ်ိဳးပါ။ က်ေနာ္ ကုလားမဟုတ္ဘူး။ ဆိုေတာ့ကုလားစကားလည္းမတတ္ဘူး။ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ ေနလို႔ထိုင္လို႔ အဆင္ မေျပဘူးဗ်။ ဒီလို ရင္ဖြင့္ေျပာျပခဲ့ဘူးတယ္။ သူရခိုင္ကိုျပန္မယ္။ လူမႈေရးလုပ္မယ္။ သတင္းစာလုပ္မယ္။ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္လိုသူေတြ အကုန္လႊတ္မယ္။ သံတြဲနယ္ ကကၽြန္းေတြအကုန္လံုး ေဟာင္ေကာင္လိုျဖစ္ေစရမယ္ လို ့က်ိန္း၀ါးဖူးတယ္ဗ်။